Wilhelm Eduard Weber

Wilhelm Eduard Weber (24 d'ochobre de 1804, Lutherstadt Wittenberg – 23 de xunu de 1891, Göttingen) foi un físicu alemán.

Wilhelm Eduard Weber
profesor
Vida
Nacimientu	Lutherstadt Wittenberg, 24 d'ochobre de 1804
Nacionalidá	Reinu de Prusia
Residencia	Reinu de Prusia
Muerte	Göttingen, 23 de xunu de 1891 (86 años)
Sepultura	Stadtfriedhof Göttingen
Estudios
Estudios	Universidá de Halle-Wittenberg Universidá de Göttingen
Nivel d'estudios	doctor
Direutor de tesis	Johann Schweigger (es)
Direutor de tesis de	Eduard Riecke Friedrich Kohlrausch Ernst Abbe (es) Theodor Reye
Llingües falaes	alemán
Profesor de	Gottlob Frege
Oficiu	físicu, profesor universitariu, filósofu
Llugares de trabayu	Leipzig
Emplegadores	Universidá de Leipzig Universidá de Göttingen Universidá de Halle-Wittenberg
Premios	ver honorary doctor of the University of Königsberg Orde del Méritu de les Ciencies y les Artes miembru estranxeru de la Royal Society  (21 payares 1850) Orde bávara de Maximilianu para la Ciencia y les Artes  (1859) Medaya Copley  (1859) Medaya Cothenius  (1879) Medaya Matteucci  (1879)
Miembru de	Royal Society Academia Sajona de Ciencias (es) Real Academia de les Ciencies de Suecia Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Academia de Ciencies de Rusia Academia Prusiana de les Ciencies Academia Alemana de les Ciencies Naturales Leopoldina Academia Sajona de Ciencias (es) Academia de les Ciencies de Baviera Real Academia d'Artes y Ciencies de los Países Baxos Accademia delle Scienze di Torino

La unidá del Sistema Internacional pal fluxu magnético, el Weber, (símbolu: Wb) foi bautizada nel so honor.

Biografía

Nació en Saxonia-Anhalt, onde'l so padre, Michael Wèber, yera profesor de teoloxía. Wilhelm yera'l segundu de tres hermanos, toos ellos con una clara aptitú pal estudiu de les ciencies. Tres la disolución de la Universidá de Wittenberg, el so padre foi destináu a Halle en 1815. Wilhelm recibiera les sos primeres lleiciones de la mano del so propiu padre, pero foi unviáu al Asilu-Orfanatu y Escuela de Gramática d'Halle. Tres los sos estudios ellí, entró na universidá y empunxo los sos pasos escontra lo que se llamaba entós Filosofía Natural. Espuntó ente los sos compañeros y pol so trabayu frescu y orixinal. En doctorándose y convertise en profesor axuntu, foi nomáu Profesor Estraordinariu de Filosofía Natural n'Halle.

En 1831, encamentáu pol so amigu Gauss, foi llamáu a Göttingen (onde Gauss yá yera direutor del observatoriu astronómicu) como profesor de Física, a pesar de les sos 27 años d'edá. Les sos llectures yeren interesantes, instructives y suxerentes. Weber, sicasí sabía qu'aquelles llectures, anque profusamente ilustraes con gráficos y dibuxos yeren meros testos, polo qu'animaba a los sos estudiantes a esperimentar la física y aplicala pa esplicar con ella los fenómenos cotidianos fuera del llaboratoriu, col enfotu d'afitar nellos una conocencia verdadero y completo de la Física como daqué que nos arrodia más allá de les aules. Asina, Weber dexaba a los sos alumnos esperimentar ensin cargu dalgunu (naquella dómina l'usu del llaboratoriu pagaba aparte), nel llaboratoriu de la Facultá de Física. Cuando cuntaba 20 años, siendo entá estudiante, Wilhelm escribiera xunto col so hermanu Ernst Heinrich Weber, yá profesor d'Anatomía en Leipzig, un llibru tituláu Teoría ondulatoria y Fluidez, que dio a dambos autores una considerable reputación. Sicasí l'Acústica yera la caña de la Física preferida por Wilhelm, qu'escribió numberosos artículos sobre ello nel Poggendorffs Annalen, el Jahrbücher für Chemie und Physik, de Schweigger, y el periódicu musical de la dómina Carcilia. En Mechanik Der Menschlichen Gerverzeuge, (El mecanismu del caminar humanu), publicáu en 1836 foi otru importante estudiu realizáu xunto colos sos otros dos hermanos (Ernst Heinrich y Eduard Friedrich) nel que s'analizaben les claves de la postura arguta del ser humanu y del so movimientu, lo mesmo que de les tensiones y esfuercios soportaos por tendones y músculos.

Xunto col so amigu Gauss inventó en 1833 un nuevu tipu de telégrafu conocíu como Gauss-Weber. El receptor utilizaba los movimientos d'una barra que se movía pola aición del campu magnético d'un bobinado. Esta barra taba xunida a un espeyu que se movía a esquierda y derecha conforme facer la barra. Per mediu d'un antioyu l'observador estremaba los movimientos del espeyu reflexaos nuna escala. Esti telégrafu xunía'l llaboratoriu de Weber na universidá y l'observatoriu astronómicu nel que trabayaba Gauss, una distancia averada de 3 km.

Estremáu de les sos funciones pol Gobiernu de Hannover por causa de les sos opiniones polítiques de corte lliberal, Wilhelm dedicar a viaxar, visitando Inglaterra, amás d'otros países, y convirtióse en profesor de Física en Leipzig de 1843 a 1849, cuando se reinstaló de nuevu en Göttingen, onde dalgún tiempu dempués foi nomáu direutor del observatoriu astronómicu. Unu de los sos más importantes trabayos foi'l Atles des Erdmagnetismus (Atles de Xeomagnetismu), iguáu en collaboración con Gauss, y compuestu por una serie de mapes magnéticos de la Tierra qu'amenaron l'interés de les principales potencies del momentu pa crear "observatorios magnéticos". En 1864 y tamién en collaboración con Gauss publicó Midíes Proporcionales Electromagnétiques, conteniendo un sistema de midíes absolutes pa corrientes llétriques, que sentó les bases de les midíes qu'usamos anguaño. Dedicó los últimos años de la so vida al estudiu de la electrodinámica, sentando les bases pal posterior desenvolvimientu de la teoría electromagnética de la lluz.

Weber morrió en Göttingen a la edá de 86 años.

Escritos

• Gauss, Carl Friedrich (1840). Atles Des Erdmagnetismus: Nach Dean Elementen Der Theorie Entworfen. Leipzig: Weidmann'sche Buchhandlung. https://books.google.com/?id=uTkAAAAAQAAJ&printsec=frontcover&dq=wilhelm+weber 
• G.C.F. (1844). «Wilhelm Eduard Weber». Nature (Macmillan Journals ltd.) 44 (1132):  páxs. 229–230. doi:10.1038/044229b0. Bibcode: 1891Natur..44..229G. https://books.google.com/?id=Si8CAAAAYAAJ&pg=PA230&dq=wilhelm+eduard+weber. Consultáu'l 16 de payares de 2007.  – obituary
• Urbanitsky, Alfred (1886). Electricity in the Service of Man. London: Cassell and Company.  páxs. 756 – 758. https://books.google.com/?id=MEgOAAAAYAAJ&pg=PA756&dq=wilhelm+weber+physics  – Telegraph of Weber and Gauss (with pictures)
• «Weber, Wilhelm Eduard». Virtual Laboratory. Max Planck Institute for the History of Science, Berlin. Consultáu'l 5 de setiembre de 2007.
• Jackson, Myles W. Harmonious Triads: Physicists, Musicians, and Instrument Makers in Nineteenth-Century German (MIT Press, 2006; paperback 2008).

Eponimia

• El cráter llunar Weber lleva esti nome na so memoria.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Wilhelm Eduard Weber.
•  Varios autores (1910-1911), «Weber, Wilhelm Eduard», en Chisholm, Hugh (n'inglés), Encyclopædia Britannica. A Dictionary of Arts, Sciences, Literature, and General information (11.ª edición), Encyclopædia Britannica, Inc.; anguaño en dominiu públicu 
• Biography and bibliography in the Virtual Laboratory of the Max Planck Institute for the History of Science

• Datos: Q76707
• Multimedia: Wilhelm Eduard Weber