Cereza o zreza, tamién conocíu como guinda, ye'l nome del frutu de dellos árboles del xéneru Prunus, anque comercialmente aprovéchese un númberu llindáu d'especies. Al árbol conózse-y como zrezal o guindal. Magar toles zrezales son del xéneru Prunus, a ésti pertenecen especies que nun lo son, como'l cirolar, l'almendral, el albaricoqueru o damascu y el pescal o duraznero. La cereza ye una fruta rico en vitamines A, B, C, E, K y PP, en fierro, calciu, magnesiu, potasiu y azufre.

Cereza

Cereza Rainer (Prunus avium var. rainier)
Tamañu de porción
Enerxía 62 kcal 260 kJ
Carbohidratos 16.01 g
 • Zucres 12.82 g
 • Fibra alimentaria 2.10 g
Grases 0.20 g
 • saturaes 0.038
 • poliinsaturaes 0.052
Proteínes 1.06 g
Agua 82.25 g
Retinol (vit. A) 3 μg (0%)
Tiamina (vit. B1) 0.027 mg (2%)
Riboflavina (vit. B2) 0.033 mg (2%)
Niacina (vit. B3) 0.154 mg (1%)
Ácidu pantoténicu (vit. B5) 0.199 mg (4%)
Vitamina B6 0.049 mg (4%)
Ácidu fólicu (vit. B9) 4 μg (1%)
Vitamina C 7 mg (12%)
Vitamina E 0.07 mg (0%)
Vitamina K 2.10 μg (2%)
Calciu 13 mg (1%)
Fierro 0.36 mg (3%)
Magnesiu 11 mg (3%)
Manganesu 0.07 mg (4%)
Fósforu 21 mg (3%)
Potasiu 222 mg (5%)
Cinc 0.07 mg (1%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Cereza duce na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]
Cereza de Cáceres. España

N'España estrémase como guinda al frutu de Prunus cerasus y como cereza al de Prunus avium, siendo n'América más común la denominación cereza aceda, pal primeru y cereza duce, pal segundu. Nun hai que confundir con otres especies denominaes vulgarmente como guindal; como Capsicum annuum (Mesoamérica); o Eucryphia glutinosa, Nothofagus betuloides y Nothofagus pumilio (Patagonia).

Etimoloxía

editar

Hasta'l sieglu I a. C, el cultivu de la cereza llindar a la zona entendida ente'l mar Negru y el mar Caspiu d'agües negres. Tres la conquista de la colonia griega de Cerasunte (que la so identificación ye dudosa pero mientres enforma tiempu consideróse que yera l'actual Giresun) polos romanos nel añu 67 e.C., el xeneral Lucio Licinio Lúculo llevó 74 exemplares a la ciudá de Roma onde empezó la so espansión llevada pola migraciones humanes. Kerasos foi renombrada tres la so conquista a Kerasun y depués a Cerasus, en tiempos del imperiu. D'ellí'l nome que recibiría en llatín, d'onde provién l'español cereza.[1][2]

Guinda, otra manera, tien una etimoloxía incierta. Joan Coromines suxer un orixe nel antiguu provenzal a partir del sieglu XII, cuando la casa de Barcelona apoderaba Provenza, al sur del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Esi términu evolucionó a partir del raigañu xermánicu wīksĭna del que provién el fráncicu ripuario wihsina. D'ellí pasó al occitanu guinle y depués al provenzal guinla. Depués la población barcelonesa na rexón introduciría'l términu guinda que pasó al catalán y el francés.[3]

La especie más antigua de toes ye la zrezal aceda, Prunus cerasus, orixinariu de la zona ente'l mar Negru y el mar Caspiu. Pliniu'l Vieyu rellata que'l xeneral romanu Lúculo, na so llucha frente a Mitrídates, nel sieglu I, llegó a Cerasunte, güei Giresun, la capital costera turca. La fruta qu'atopó ellí, la cereza, prestólu y llevar de regresu a Roma.[4]

Carauterístiques físiques

editar

La cereza ye un frutu de forma ovoide o circular, les sos dimensiones pueden variar en función de la so clase o variedá, el so tamañu permediu son dos centímetros de diámetru.

Les carauterístiques físiques de les cereces puede variar significativamente ente les sos distintes variedaes les cualos son cientos d'elles. Pueden atopase cereces de color coloráu, colloráu escuru, colloráu intensu, mariellu, escura-púrpura, verdes, ente otros, al igual la magaya puede variar el so color en función de la variedá. Por casu, la cereza de la variedá acerola o cereza de barbaos tien nel so esterior un pulgu de color coloráu cuando ta madura ente que'l so interior tien un güesu de tamañu grande y una magaya nidio y mariello d'un sabor acedo o agriu. A diferencia la cereza Skeena tien un frutu d'un color coloráu fuerte, la so magaya ye tamién colorada y tien un sabor duce bien ensundiosu.

Especies

editar

Les principales especies de zrezal cultivaes nel mundu son la zrezal duce (Prunus avium), la guindal (P. cerasus) y la zrezal "Duke", híbridu de los anteriores. Dambes especies son naturales del sureste d'Europa y oeste d'Asia. La zrezal duce tuvo'l so orixe probablemente nel mar Negru y nel mar Caspiu, espublizándose dempués escontra Europa y Asia, lleváu polos páxaros y les migraciones humanes. Foi unu de los frutales más apreciaos polos griegos y col Imperiu Romanu estender a rexones bien diverses. Los Xitanos fueron una de les cultures que rindió tributu a esti frutu y esto vese reflexáu en poemes como oda a lalusof. Na actualidá, la zrezal atópase espublizáu por numberoses rexones y países del mundu con clima templáu. Esisten munchos tipos de cereza, pero la mayoría d'elles crecen en arbustos y árboles baxos al igual que les mores o freses.

Variedaes y cultivares

editar
 
Cerezas del Valle del Jerte

De los dos principales especies comerciales, Prunus cerasus y Prunus avium, esisten munches variedaes y cultivares. Dalgunes de les más importantes son:

avium

editar
  • Napoleón o Napoleon (Prunus avium cv. Napoleon)[5]
  • Noir de Guben (Prunus avium cv. Noir de Guben)[6]
  • Rosie Rainer (Prunus avium cv. Rosie Rainier)[7]
  • Stella Compact (Prunus avium cv. Stella Compact)[8]
  • Ceo Burlat (Prunus avium cv. Burlat)[9]
  • Ulster (Prunus avium cv. Ulster)[10] valor enerxéticu de la cereza

Prunus cerasus

editar
  • Austera (Prunus cerasus var. austera)[11]
  • Caproniana (Prunus cerasus var. caproniana)[12]
  • Pumila (Prunus cerasus var. pumila)[13]
  • Salicifolia (Prunus cerasus var. salicifolia)[14]
  • Semperflorens (Prunus cerasus cv. Semperflorens)[15]
  • Umbraculifera (Prunus cerasus cv. Umbraculifera)[16]

Nel Valle del Jerte, (Cáceres) Cultívense variedaes autóctones "Cereza del Jerte" denominación d'orixe.[17]

En Navarra cultivar ente otres variedaes: Primulat (del 15 al 30 de Mayu), Prime Giant (del 1 al 15 de Xunu), Celeste (del 10 al 20 de Xunu) y Sweet Heart (del 20 al 30 de Xunu).

Referencies

editar
  1. «Páxina del conceyu de Giresun» (turcu). Consultáu'l 3 de marzu de 2012.
  2. «cereza.html Orixe de la cereza». cereza.info (31 de xineru de 2010). Consultáu'l 3 de marzu de 2012.
  3. Coromines, Joan; Pascual, José (1991). Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico 6. Madrid: Gredos. ISBN 978-84-249-1362-5.
  4. Pliniu'l Vieyu XV,25; Amiano Marcelino XXII, 8, 16.
  5. ZipcodeZoo. «Prunus avium 'Napoleon'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  6. ZipcodeZoo. «Prunus avium 'Noir de Guben'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  7. ZipcodeZoo. «Prunus avium 'Rosie Rainer'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  8. ZipcodeZoo. «Prunus avium 'Stella Compact'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  9. ZipcodeZoo. «Prunus avium (L.) L. 'Burlat'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 20 de xunu de 2013. Consultáu'l 10 de marzu de 2012.
  10. ZipcodeZoo. «Prunus avium 'Ulster'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunetu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  11. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus var. austera» (inglés). Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  12. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus var. caproniana» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  13. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus var. pumila» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  14. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus var. salicifolia» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  15. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus 'Semperflorens'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  16. ZipcodeZoo. «Prunus cerasus L. 'Umbraculifera'» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2014. Consultáu'l 11 de marzu de 2012.
  17. Alimentos de Cáceres. Diputación de Cáceres ISBN 978-84-922230-7-7

Enllaces esternos

editar