51 Pegasi
51 Pegasi ye una estrella de tipu solar na constelación de Pegasu a 47.9 años lluz del Sistema Solar. Esta estrella tien el primer planeta estrasolar descubiertu, 51 Pegasi b.
 51 Pegasi | ||
|---|---|---|
 El círculu coloráu amuesa l'allugamientu de 51 Pegasi en Pegasus. | ||
| Datos d'observación (Dómina J2000.0) | ||
| Constelación | Pegasus | |
| Ascensión reuta (α) | 22h 57m 28.0s | |
| Declinación (δ) | +20° 46′ 08″ | |
| Mag. aparente (V) | 5.49 | |
| Carauterístiques físiques | ||
| Clasificación estelar | G2.5IVa o G4-5Va[1] | |
| Masa solar | 1.06 M☉ | |
| Radiu | (1.15–1.4 R☉) | |
| Índiz de color |
0.67 (B-V) 0.22 (U-B) | |
| Magnitú absoluta | 4.51 | |
| Gravedá superficial | 3.89–4.21 (log g) | |
| Lluminosidá | 1.30 L☉ | |
| Temperatura superficial | 5,665 K | |
| Metalicidá | 160% | |
| Periodu de rotación | 37 díes | |
| Variabilidá | Sospechosa | |
| Edad | 7.5–8.5 × 10⁹ | |
| Astrometría | ||
| Mov. propiu n'α | 208.07 mas/añu | |
| Mov. propiu en δ | 60.96 mas/añu | |
| Velocidá radial | –33.7 km/s | |
| Distancia | 50.1 años lluz (15.4 pc) | |
| Paralax | 65.10 ± 0.76 mas | |
| Otres designaciones | ||
| GJ 882, HR 8729, BD +19°5036, HD 217014, LTT 16750, GCTP 5568.00, SAO 90896, HIP 113357. | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
L'anunciu del descubrimientu del exoplaneta fíxose'l 6 d'ochobre de 1995 por Michel Mayor y Didier Queloz en Nature.[2] El métodu utilizáu pal descubrimientu foi'l métodu de les velocidaes radiales. Emplegaron l'espectrógrafu ELODIE nel Observatoriu de Haute-Provence.
Propiedaes
editar
La estrella 51 Pegasi tien una magnitú aparente de 5.49 polo que dende la Tierra ye fácilmente visible con binoculares y a güeyu solo en condiciones bien óptimes. El so númberu nel catálogu Hipparcos ye'l 113357, y nel Catálogu Henry Draper ye'l 217014. Trátase d'una estrella de tipu espectral qu'apaez como bien de G2.5IVa[1] o G4-5VA, paecida al Sol, con una edá daqué mayor envalorada en 7500 millones d'años y un 4-6% más masiva. Tamién la so metalicidá ye mayor que la del Sol.
En 1996 los astrónomos Baliunas, Sokoloff, y Soon dieron noticia de les midíes sobre una muestra d'estrelles de les llinies espectrales del Calciu II H y K de les que deducieron un periodu de rotación de 37 díes pa la estrella 51 Pegasi.[3]
Sistema planetariu
editar
51 Pegasi b, embrivíu 51 Peg b, foi denomináu informalmente como Belerofonte. Tres el so descubrimientu confirmóse la so esistencia al traviés de múltiples observaciones que dexaron conocer munches de les sos carauterístiques. El métodu de detección foi'l de les velocidaes radiales que dexa midir el productu de la masa del planeta pol senu del ángulu d'enclín orbital: m·ensin (i) = 0.468 +/- 0.007 (midida en mases jovianas). Esti métodu déxanos dar una cota inferior o masa mínimo que tendría de tener el planeta. Les variaciones de velocidá radial tienen una amplitú de 59 m/s y amuesen un periodu orbital de 4.239 ± 0.001 díes. Especulóse enforma sobre la posible esistencia d'un compañeru planetariu de menor masa n'órbites más alloñaes al puntu de que 51 Pegasi ta clasificáu como unu de los sistemes candidatos a allugar un planeta terrestre na llamada franxa de habitabilidad, que nesti sistema, con una estrella tan paecida al Sol, alcuéntrase tamién ente 1 y 2 UA.
| Acompañante (N'orde dende la estrella) |
Masa (MJ) |
Periodu orbital (díes) |
Semiexe mayor (UA) |
Escentricidá |
|---|---|---|---|---|
| b | >0.468 ± 0.007 | 4.23077 ± 0.00005 | 0.052 | 0 |
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 Montes, D.; López-Santiago, J.; Gálvez, M. C.; Fernández-Figueroa, M. J.; De Castro, Y.; Cornide, M. (November 2001). «Late-type members of young stellar kinematic groups - I. Single stars». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 328 (1): páxs. 45-63. doi:. Bibcode: 2001MNRAS.328...45M.
- ↑ Mayor, Michel; Queloz, Didier (1995). «A Jupiter-mass companion to a solar-type star». Nature 378: p. 355 – 359. http://www.nature.com/nature/journal/v378/n6555/abs/378355a0.html.
- ↑ Sallie Baliunas, Dmitry Sokoloff, and Willie Soon (1 de febreru de 1996). «Magnetic Field and Rotation in Lower Main-Sequence Stars: An Empirical Time-Dependent Magnetic Bode's Relation?». The Astrophysical Journal 457 (Number 2, Part 2): páxs. L99–L102. http://www.journals.uchicago.edu/ApJ/journal/issues/ApJL/v457n2/5296/5296.html..
Enllaces esternos
editar- Notes de la Enciclopedia de planetes estrasolares (n'inglés).
- Páxina del equipu suizu descubridor (n'inglés).
- Páxina del equipu americanu de busca de planetes estrasolares Archiváu 2008-07-27 en Wayback Machine (n'inglés).
