Eleanora Fagan Gough, conocida mundialmente como Billie Holiday, nació en Filadelfia el 7 d'abril de 1915, y foi una cantante estadunidense de jazz. Billie yera moteyada Lady Day, y xunto con Sarah Vaughan y Ella Fitzgerald, llogró convertise nuna de les voces femenines más importantes ya influyentes del jazz., considerancia qu'entá perdura a día de güei. El críticu Robert Christgau consideraba que yera «inigualable y posiblemente la meyor cantante del sieglu»​.[11] Per otru llau, Frank Sinatra tomar como «la so mayor influyencia» y «incuestionablemente la influyencia más importante nel cantar popular estauxunidense de los últimos venti años».[12] Nueva York, 17 de xunetu 1959),

Billie Holiday
Vida
Nacimientu Filadelfia[1]7 d'abril de 1915[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Residencia Harlem
Baltimore
Nueva York
Grupu étnicu afroamericanu d'Estaos Xuníos
Llingua materna inglés
Muerte Metropolitan Hospital Center (es) Traducir[2]17 de xunetu de 1959[1] (44 años)
Sepultura Saint Raymonds Cemetery (en) Traducir
Causa de la muerte cirrosis hepática
Familia
Padre Clarence Holiday
Casada con valor desconocíu (1941 – div. 1947)
Joe Guy (1951 – 1957)
Estudios
Llingües falaes inglés[3]
Oficiu actriz, compositora de cantares, autora, cantautora, jazz singer (en) Traducir, compositora, autobiógrafamúsica
Trabayos destacaos God Bless the Child
Premios
Nominaciones
Miembru de Billie Holiday & Her Orchestra[7]
Teddy Wilson and his Orchestra
Seudónimu/os Lady Day[8] y Billie Holiday[9]
Xéneru artísticu Jazz
Jazz blues (es) Traducir
balada
swing
jazz vocal (es) Traducir
blues
Instrumentu musical voz
Discográfica Commodore
Vocalion
Verve Records (es) Traducir
Aladdin
Okeh
Columbia Records
Capitol Records
MGM Records
Decca Records
Bluebird
Brunswick
Creencies
Relixón catolicismu[10]
IMDb nm0390507
billieholiday.com
Cambiar los datos en Wikidata

La so tema «Strange Fruit» foi consideráu como'l meyor cantar del sieglu XX, pola revista Time en 1999.³ El valor artísticu de Billie Holiday mora tantu na so capacidá interpretativa, como nel so dominiu del swing. Coles mesmes, destacaba pola capacidá d'adaptación de les sos cualidaes vocales, al conteníu del cantar. Billie Holiday trescalaba los sos cantares con una intensidá inigualable que, en numberosos casos, yera frutu del trespasu de les sos propies vivencies a les lletres que cantaba. Esti tonu tan personal que la caracterizaba, fai que'l so estilu tea bien venceyáu a intérpretes clásicos de blues como Bessie Smith o Ma Rainey (na so autobiografía dexó escritu: «Siempres quixi'l gran soníu de Bessie y el sentimientu de Pops»); anque tamién ta clara la delda, confirmada por ella mesma, con Louis Armstrong, y, en concencia, con quien sería'l so principal acompañante: el saxofonista tenor y clarinetista Lester Young.

Biografía editar

Anque nos últimos años fíxose una gran meyora en rellación a la investigación biográfica sobre Billie Holiday, la so vida sigue teniendo tantu numberosos episodios entá desconocíos, como diversos aspeutos permeados d'elementos míticos y llexendarios, toos ellos incentivaos pola mesma artista na so autobiografía.

Primeros años editar

Nacida en Filadelfia (Pennsylvania) el 7 d'abril de 1915, Eleanora Fagan (Billie Holiday) creció en Fells Point, un barriu de Baltimore. La so madre, Sadie Fagan, tenía tan solo trece años cuando ella nació. Per otru llau, el so padre Clarence Holiday, guitarrista y baxista de jazz que tocó na orquesta de Fletcher Henderson, tenía quince. Los padres de Billie nunca se casaron, de manera que'l so padre nun tuvo mayor torga al abandonales cuando entá yera un ñácaru. La so madre, descomanadamente nueva pa tanta responsabilidá, abandonaba con frecuencia a la neña, dexándola en manes de parientes que nun teníen bien bona reputación.

A la edá de diez años, Billie foi unviada a una escuela católica, n'almitiendo ser violada. Anque tendría de tar na escuela hasta algamar la edá adulta, un amigu de la familia ayudar a escapase dos años dempués. En 1927, madre y fía colar a Nueva Jersey, treslladándose darréu a Brooklyn. Una vegada en Nueva York, amás d'ayudar a la so madre colos sos trabayos d'ayuda doméstica, Billie empezó a exercer la prostitución.

Esiste ciertu discutiniu en referencia a la paternidá de Holiday. Esti desconciertu xenerar pola copia del so certificáu de nacencia nos archivos de Baltimore, que amuesen como padre a Frank DeViese. Dellos historiadores consideren esto una anomalía, aniciada probablemente pol hospital o trabayadores del gobiernu (ver Donald Clarke Billie Holiday: Wishing on the MoonISBN 0306811367). Clarence Holiday aceptó la paternidá pero foi a dures penes un padre responsable. Billie escasamente ver, y si facer, aprovechaba pa pidi-y dineru por aciu el chantaxe, amenaciando con cunta-y a la novia del so padre qu'ella yera la so fía.

Escontra 1930-1931, Billie Holiday cantaba yá con frecuencia en dellos clubes de Nueva York. D'esta manera, la so  popularidá empezó a encimentase en 1933 cuando'l productor John Hammond faló d'ella públicamente na so columna de prensa, y darréu llevó a Benny Goodman a una de les sos actuaciones. Dempués de la grabación d'una prueba nos estudios de Columbia, Billie xunir a un pequeñu grupu de músicos empobinaos por Benny Goodman pa llograr tener el so debú comercial el 27 de payares de 1933 col cantar "Your Mother's Son-In-Law".

 
Billie Holiday fotografiada por Carl Van Vechten en 1949.

Primeros ésitos profesionales editar

En asitiándose en Harlem, Holiday empezó a cantar en numberosos clubes de manera informal. Alredor de 1932, el productor John Hammond afayar nel club Monette's (entá esisten delles disputes ente historiadores alrodiu de quién foi'l primeru n'escuchala y promovela, anque de manera xeneral coinciden en que foi Hammond.) El famosu productor, dispunxo delles sesiones pa ella xunto a Benny Goodman. El so primer discu sería'l yá mentáu Your Mother's Son-In-Law. (1933).

Realizó les sos primeres grabaciones d'estudiu sol sellu Columbia, hasta 1933, pa darréu siguir un añu con Brunswick en 1935. A lo llargo d'estos primeros años grabó xunto a dalgunos de los meyores músicos de la hestoria del jazz, como Ben WebsterBenny GoodmanRoy EldridgeJohnny Hodges o Jonah Jones, ente otros. Teddy Wilson encargar d'axuntar a estos músicos y formar asina selectos conxuntos instrumentales de tamañu amenorgáu.4​ Nesti curtiu periodu destaquen «If You Were Mine» (1935) «These Foolish Things» y «I Cried for You» (1936), nel formatu habitual pa grabaciones d'alta calidá de la dómina, esto ye, vinilu a 78 RPM.

Foi mientres esi periodu de tiempu cuando tuvo los sos primeros ésitos como cantante. El 23 de payares de 1934 cantó n'el teatru Apollo,  actuación de la cual llogró bien bones crítiques. La so presentación col pianista y posterior amante Bobby Henderson, tuvo gran relevancia a la de consolidar el so prestíu como cantante de jazz y blues. Poco tiempu dempués, Holiday empezó a presentase en numberosos clubes na cai 52 y en Manhattan con regularidá.

Ente los años 1937 y 1940, Holiday alternaría de los sellos Brunswick a Vocalion, grabando importantes estándares como «My Last Affair (This Is)» (1937), «I Can't Get Started» (1938) y «Night and Day» (1940); amás, estrenaría futuros ésitos de la so carrera como fueron «Strange Fruit» (1939), o «Fine and Mellow» como una de les composiciones propies, según otres menos conocíes, «Everything Happens for the Best» (1939). Dalgunes d'estes grabaciones seríen el so debú y grabaríense darréu con más ésitu, como «He's Funny That Way» (1937), «My Man» (1937) o «You Go to My Head» (1938). Les nueves incorporaciones a les bandes de Holiday fueron tantu la del saxofonista Lester Young en 1937, como'l trompetista Charlie Shavers a principios de 1939; Billie Holiday empezaría a finales de 1938 a cantar nel club nocherniegu neoyorquín Café Society xunto al pianista Sonny White,[[[wikipedia:Verificabilidad|cita riquida]]] lo que favoreció l'estrenu d'obres menores y estándares menos conocíos, amás d'arreglos instrumentales atípicos: Brunswick 8259 y Vocalion 4783.

Comparada con otres cantantes de jazz, Holiday tenía una tesitura llindada, de solo una octava. Ella compensó esa dificultá con un sentíu rítmicu implacable, una sutil espresión, y una inmediatez emocional. Más tarde, trabayó con estrelles como Lester YoungCount Basie y Artie Shaw, convirtiéndose asina nuna de les cantantes negres de jazz con mayor reputación. Sicasí, tenía prohibíu usar la entrada principal y tenía d'esperar nun cuartu escuru lloñe del públicu antes d'apaecer n'escena. Esplicaba'l sentíu del efeutu dramáticu que presentaba nos sos cantares diciendo: «Yo viví cantares como esa». Inclusive cuando yera nuevu y cantaba cantares triviales y populares, el so tonu únicu y el so compromisu emocional, faíen de la so presentación daqué bien especial.

Últimos años y muerte editar

Holiday tuvo un problema de adición a les drogues psicoactivas (anque nunca se supo con seguridá), usándoles mientres cuasi tola so vida. Fumaba mariguana dende los dolce o trece años d'edá. Sicasí, foi la heroína la droga que la destruyó. Nun ta claru quién foi'l qu'introdució a Holiday nel mundu de les drogues, pero historiador y fontes contemporánees coinciden en qu'empezó a consumir intravenoses de manera abusiva, alredor de 1940.

Los ésitos de Holiday fueron estropiaos pol so creciente dependencia de les drogues y el alcohol, según poles sos rellación abusives. Esto afectó tanto a la so voz, como a les sos posteriores grabaciones: el so espíritu nuevu foi reemplazáu por un matiz de reconcomiu, que, con too y con eso, impactó n'otros artistes ensin dulda. Inclusive dempués de la so muerte, tuvo inflúi sobre cantantes tales como Janis JoplinNina Simone o Amy Winehouse. En 1972Diana Ross actuó pa la película Lady Sings the Blues, basada na obra autobiográfica de Holiday. La película foi tou un ésitu comercial amás de ganar la nominación a meyor actriz pa Ross. En 1987U2 llanzó Angel of Harlem, rindiéndo-y a homenaxe.

La so vida personal foi tan aturbolinada como los sos cantares. Casóse col trompetista Jimmy Monroe el 25 d'agostu de 1941. Mientres entá taba casada con Monroe, caltuvo una rellación col trompetista Joe Guy. Finalmente, acabó per divorciar se de Monroe en 1947, mientres se dixebraba tamién de Guy. El 28 de marzu de 1952, Holiday casar de nuevu, pero esta vegada con Louis Mckay, un “xusticieru” de la mafia. Mckay, al igual que munchos de los homes que formaron parte de la so vida, yera violentu, pero trató de sacala de les drogues. Nel momentu de la so muerte, yá taben separaos.

Holiday declaró abiertamente la so bisexualidá, polo que surdieron los rumores de la so aventura cola actriz Tallulah Bankhead. Bankhead desmintió diches bilordios.

Les sos últimes grabaciones en Verve son recordaes como les grabaciones Commodore y Decca de venti años tras. Delles de los sos cantares, como «God Bless the Child», «I love you Porgy» o «Fine and mellow» llograron convertise en clásicos del jazz. En 1957, el programa The Sound of Jazz, de la CBS, retresmitió una interpretación de «Fine and mellow» realizada por Billie Holiday de la mano de Ben Webster (saxofón), Lester Young (saxofón), Vic Dickenson (trombón), Gerry Mulligan (saxofón) y Coleman Hawkins (saxofón), quien s'alternaben con Holiday pa executar soles presees de gran brillantez nuna estructura cíclica típica del blues. Esta interpretación ye considerada una de les más relevantes na hestoria del jazz. Dos años más tarde, tanto Young como Holiday morrieron. Sicasí, unos díes antes, grabaron esi mesmu estándar con un equipu téunicu de mayor calidá, que nun foi usáu pa la tresmisión del programa en televisión.

En 1958 publicóse Lady in Satin, el so trabayu más conocíu y penúltimu álbum que llogró completar y publicar en vida. Les temes grabaes son toos importantes estándares del jazz, iguaos pa orquesta, lo cual oldea coles minúscules formaciones prototípiques del jazz. La so receición foi desemeyada: The Penguin Guide to Jazz dio 3 estrelles sobre 4 considerando'l discu una visión voyeurística d'una muyer vencida»; ente que Allmusic dalu 4,5 sobre 5.5

Cuando Holiday presentó un cantar en contra de los linchamientos, «Strange Fruit» (Abel Meeropol), con testos como «Southern trees bear strange fruit» («los árboles sureños carguen estrañes frutes») dio-y un puestu destacáu non yá na historia de la música, sinón tamién na d'Estaos Xuníos.6 ​Les sos últimes grabaciones fueron sol sellu de MGM, y destaquen All The WayAll Of You y Baby, Won’t You Please Come Home? . Nestos dos últimes (amás del restu de la sesión) apréciase una voz menos aburuyada de lo común, polo que s'abarrunta l'aceleración de la canal de voz.

Foi arrestada por posesión d'heroína y tuvo ocho meses en prisión. La so tarxeta pa trabayar nos clubes de Nueva York (la New York City cabaré card) foi revocada, lo que imposibilitó el so trabayu en clubes mientres los últimos dolce años de la so vida. Darréu foi víctima d'una estafa sobre les sos ganancies y morrió con tan solo 0.70 dólares nel bancu y 750 dólares n'efeutivu. A finales de mayu de 1959, foi hospitalizada por dolor nel fégadu y problemes de corazón. Foi condergada a arrestu domiciliariu'l 12 de xunetu per posesión de narcóticos, yá qu'en 1959, l'adicción a los narcóticos yera considerada un crime. Billie Holiday permaneció so custodia policial hasta la so muerte por cirrosis hepática, el 17 de xunetu de 1959, a la edá de 44 años. L'artista foi soterrada nel campusantu Saint Raymond, n'el Bronx de Nueva York.

Principales ésitos editar

Billie Holiday
1933-1940
1933

Columbia 2856D: Your Mother Son-In-Law · Tappin' The Barrel (Benny Goodman)
Columbia 2867D: Riffin’ The Scotch · Kipping On Doin' (Benny Goodman)

1936 Brunswick 7498B: A Little Moonlight Can Do · A Sunbonnet BlueBrunswick 7501: I Wished On The Moon What · Miss Brown To You Brunswick 7511: What A Night, What a Moon, What a Girl · It's Too Hot for Words What A Night, What A Moon, What a Girl · I’m Painting The Town Rede · It’s Too Hot For Words · Twenty-four Hours A Day · Yankee Doodle Never Went To Town · Eeny Meeny Miney Mo · If You Were Mine · These ‘N’ That ‘N’ Those · You Let Me Down · Spreadin’ Rhythm Around
Saddest Tale
1936 Life Begins When You’re In Love · It’s Like Reaching For The Moon · These Foolish Things · I Cried For You · Guess Who · Did I Remember? · Non Regrets · Summertime · Billie’s Blues · A Fine Romance · I Can’t Pretend · One, Two, Button You Shoe · Let’s Call A Heart A Heart · Easy To Love · With Thee I Swing · The Way You Look Tonight · Who Loves You · Pennies From Heaven · That’s Life I Guess · I Can’t Give You Anything But Love
1937 One Never Knows – Does One? · I’ve Got My Love To Keep Me Warm · If My Heart Could Only Talk · Please Keep Me In Your Dreams · He Ain’t Got Rhythm · This Year’s Kisses · Why Was I Born? · I Must Have That Man · The Mood That I’m In · You Showed Me The Way · Sentimental & Melancholy · (This Is) My Last Affair · Carelessly · How Could You? · Moanin’ Low · Where Is The Sun? · Let’s Call The Whole Thing Off · They Can’t Take Away From Me · I Don’t Know If I’m Coming Or Going · Sun Showers · Yours And Mine · I’ll Get By · Mean To Me · Foolin’ Myself · Easy Living · I’ll Never Be the Same · Me, Myself And I · A Sailboat In The Moonlight · Born To Love · Without Your Love · Getting Some Fun Out Of Life · Who Wants Love? · Trav’lin’ All Alone · He’s Funny That Way · Nice Work If You Can Get It · Things Are Looking Up · My Man · Can’t Help Loving Dat Man
En direuto
They Can't Take That Away from Me · Swing, Brother, Swing · I Can't Get Started ·
1938 My First Impression Of You · When You’re Smiling · I Can’t Believe That You’re In Love With Me · If Dreams Come True · Now They Call It Swing · On The Sentimental Side · Back In Your Own Backyard · When A Woman Loves A Man · You Go To My Head · The Moon Looks Down And Laughs · If I Were You · Forget If You Can · Having Myself A Time · Says My Heart · I Wish I Had You · I’m Gonna Lock My Heart · Any Old Time · The Very Thought Of You · I Can’t Get Started · I’ve Got A Date With A Dream · You Can’t Be Mine · Everybody’s Laughing · Here It Is Tomorrow Again · Say It With A Kiss · April In My Heart · I’ll Never Fail You ·They Say · You’re Gonna See A Lot Of Me · Hello, My Darling · Let’s Dream In The Moonlight

La so voz editar

La inconfundible voz de Billie Holiday foi camudando col tiempu. La so primer grabación, realizada a mediaos de 1930, amosó una voz infantil y lleno de vitalidá. A principios de 1940, la so forma de cantar empezó a volvese más suxerente gracies a la so gran capacidá interpretativa. Foi mientres aquellos años cuando grabó'l so personal «Strange Fruit» y «I Cover the Waterfront

Munchos describíen la so voz como cariñosa, dulce, anque foliada, esperimentada, murniu y sofisticada. A midida que foi creciendo, los efeutos del so abusu siguíu de les drogues camudaron considerablemente'l rexistru de la so voz, convirtiéndola nuna daqué más ronca. La so postrera gran grabación foi «Lady in Satin», llanzada en 1958 y revelaba a una muyer con un rexistru llindáu, pero que'l so fraseo y emotividá yera maraviyosa. La grabación tuvo'l respaldu d'una gran orquesta, dirixida por Ray Ellis, quien faló del álbum en 1997, alegando: «Podría dicir que'l momentu más emocionante foi cuando la escuché interpretar "I'm a Fool to Want You". Había llárimes nos sos güeyos [...] Dempués de terminar fui a la sala de control y escuché toles temes. Tengo qu'almitir que fui infeliz cola so presentación».

Discografía editar

Añu Títulu Etiqueta y Númberu
1946 Billie Holiday (cuatros discos de 78 rpm) Commodore CR-2
1947 Billie Holiday – Teddy Wilson (cuatros discos de 78 rpm) Columbia C-61
1947 A Hot Jazz Classic Set, Vol.1 (cuatros discos de 78 rpm) Columbia-135
1947 Distinctive Song Stylings (cuatros discos de 78 rpm) Decca A-652
1949 Teddy Wilson And His Orchestra Featuring Billie Holiday (10") Columbia CL-6040
1950 An Evening With Eddie Heywood and Billie Holiday (10") Commodore FL 30001
1950 Ella, Ḷḷena and Billie (10") Columbia CL 2531
1950 Billie Holiday Sings (10") Columbia CL 6129
1950 Billie Holiday Volume One (10") Commodore 20005
1950 Billie Holiday Volume Two (10") Commodore 20006
1951 Favorites (10") Columbia CL 6163
1951 Lover Man (10") Decca DL 5345
1951 (released 1964) A Rare Live Recording Of Billie Holiday (Storyville) M2001
1952 Billie Holiday Sings Clef MGC 118 (10" version) Mercury 89002 (versión de cuatros discos de 78 rpm)
1953 An Evening with Billie Holiday Clef MGC 144 (10" version) Mercury 89028 (versión de cuatros discos de 78 rpm)
1953 Billie Holiday (LP) Clef MGC 161 (10" version) Mercury 89045 (versión de cuatros discos de 78 rpm)
1954 Billie Holiday at JATP Clef MGC 169 (10" version) Mercury 89053 (versión de cuatros discos de 78 rpm)
1954 Billie Holiday and Teddy Wilson Orchestras Columbia 33 S 1034
1954 Lady Day Columbia CL 637
1954 Billie Holiday Volume One Jolly Roger 5020
1954 Billie Holiday Volume Two Jolly Roger 5021
1954 Billie Holiday Volume Three Jolly Roger 5022
1955 A Collection Of Classic Jazz Interpretations By Billie Holiday (10") Columbia B-1949
1955 (released in 1958) Stay with Me Verve MGV 8302
1955 Music For Torching Clef MGC 669 / Verve MV 2595
1956 Recital By Billie Holiday Clef MGC 686
1956 Solitude Clef MGC 690 / Verve V6-8074
1956 Hall Of Fame Series (7") Columbia B-2534
1956 Velvet Mood Clef MGC 713
1956 Billie Holiday at JATP Verve MGC 718
1956 The Lady Sings Decca DL 8215
1956 Lady Sings the Blues Clef MGC 721 / Verve MV 2047
1956 (rellanzo en 1959) All or Nothing at All Verve MGV 8329
1956 (rellanzo 1961) Carnegie Hall Concert Verve V6-8410
1957 (rellanzo 1958) Songs for Distingué Lovers Verve MGV 8257 / Verve 2352 085
1957 (rellanzo 1960) Body and Soul Verve MGV 8197
1957 Ella Fitzgerald and Billie Holiday at Newport Verve MGV 8234
1957 (rellanzo 1999) A Midsummer Night's Jazz at Stratford '57 Baldwin Street 308
1957 Sound of Jazz Columbia CL 1098
1958 Lady in Satin Columbia CL 1157
1958 The Blues Are Brewin` Decca DL 8701
1958 Lover Man Decca DL 8702
1958 Billie Holiday Commodore 30008
1958 (rellanzo en 1986) At Monterey Blackhawk 50701
1959 Seven Ages of Jazz Metrojazz 1009
1959 Billie Holiday MGM 3764

Senciellos[13] editar

Añu Single Chart positions
Pop US
R&B
1934 Riffin' the Scotch 6
1935 What a Little Moonlight Can Do 12
Twenty-Four Hours A Day 6
If You Were Mine 12
1936 You Let Me Down 18
These Foolish Things (Remind Me of You) 5
It's Like Reaching for the Moon 17
Non Regrets 9
Summertime 12
A Fine Romance 9
Let's Call a Heart a Heart 18
The Way You Look Tonight 3
Who Loves You? 4
That's Life, I Guess 20
I Can't Give You Anything But Love 5
1937 Pennies From Heaven 3
I've Got My Love to Keep Me Warm 4
Please Keep Me in Your Dreams 13
This Year's Kisses 8
Carelessly 1
How Could You? 12
Moanin' Low 11
They Can't Take That Away From Me 12
Mean to Me 7
Easy Living 15
Yours & Mine 16
Me, Myself & I 11
A Sailboat In The Moonlight 10
Getting Some Fun Out of Life 10
Trav'lin' All Alone 18
Nice Work If You Can Get It 14
1938 My Man 12
"You Go to My Head" 20
"I'm Gonna Lock My Heart" 2
1939 "Strange Fruit" 16
1941 "God Bless the Child" 25
1942 "Trav'lin' Light" 23 1
1945 "Lover Man (Oh, Where Can You Be?) " 16 5

Composiciones editar

Nunca grabaes editar

Premios editar

Billie Holiday: Grammy Hall of Fame Awards[14]
Añu Títulu Xéneru Discográfica Añu incluyíu Notes
1949 "Crazy He Calls Me" Jazz (single) Decca 2010
1944 "Embraceable You" Jazz (single) Commodore 2005
1958 Lady in Satin Jazz (álbum) Columbia 2000
1945 "Lover Man (Oh, Where Can You Be?)" Jazz (single) Decca 1989
1939 "Strange Fruit" Jazz (single) Commodore 1978 Ver tamién Rexistru Nacional de grabación pola Biblioteca del Congresu d'Estaos Xuníos en 2002
1941 "God Bless the Child" Jazz (single) Okeh 1976

Premios Grammy editar

Los Premios Grammy por Meyor álbum históricu foi presentáu dende 1979.

Añu Títulu Discográfica Resultáu
2002 Lady Day: The Complete Billie Holiday Columbia 1933–1944 Ganadora
1994 The Complete Billie Holiday Verve 1945–1959 Ganadora
1992 Billie Holiday — The Complete Decca Recordings Verve 1944–1950 Ganadora
1980 Billie Holiday — Giants of Jazz Time-Life Ganadora


Otros honores editar

Añu Premios Honores Notes
2004 Nesuhi Ertegün Jazz Hall of Fame[15] Introducción Jazz at Lincoln Center, New York
2000 Rock and Roll Hall of Fame Introducción Category: "Early Influence"
1997 American Society of Composers, Authors and Publishers[16] Introducción
1947 Esquire Magacín Gold Award Meyor Vocalista Femenina Principal Premios de jazz
1946 Esquire Magacín Silver Award Meyor Vocalista Femenina Principal Premios de jazz
1945 Esquire Magacín Silver Award Meyor Vocalista Femenina Principal Premios de jazz
1944 Esquire Magacín Gold Award Meyor Vocalista Femenina Principal Premios de jazz

Homenaxes editar

Honores editar

  • "The Day Lady Died," un poema de 1959 de Frank O'Hara.
  • En 1988 el grupu U2 llanza "Angel of Harlem" nel so honor.
  • "My Only Friend" por The Magnetic Fields, ye un tributu pa Billie Holiday.
  • En "The Blackest Day" de Lana Del Rey mentar.

Filmografía editar

Apaiciones en televisión editar

Añu Programa Conductor Cantar
1949
Adventures in Jazz |
Fred Robbins
Unknown Songs
8/27/1949
Arlene Francis Show, NY (1)
Arlene Francis
The Man I Love, All of Me, Lover Man
8/27/1949
Eddie Condon's Floor Show, NY (1)
Eddie Condon
I Love My Man, Keeps on Rainin', Lover Man
9/3/1949
Eddie Condon's Floor Show, NY (1)
Eddie Condon
Fine & Mellow, Porgy, Them There Eyes, I Love My Man
9/10/1949
Art Ford Show, NY (1)
Art Ford
Lover Man, I Cover the Waterfront, Two Minute Interview, All of Me
10/15/1949
Art Ford Show, NY (1)
Art Ford
Them There Eyes, Detour Ahead, Now or Never
1/7/1950
Eddie Condon's Floor Show, NY
Eddie Condon
Unknown
5/24/1950
Apollo Theatre Show, NY (1)
-
You're My Thrill
7/25/1951
Apollo Theatre Show, NY (1)
-
My Man
12/10/1952
Apollo Theatre Show, NY (1)
Count Basie
Tenderly
10/16/1953
The Comeback Story, NY (1)
George Jessel
Twenty Minute Interview, God Bless the Child
2/8/1955
The Tonight Show, NY (1)
Steve Allen
My Man, Them There Eyes, Lover Man
2/10/1956
The Tonight Show, NY (1)
Steve Allen
Please Don't Talk About Me, Two Minute Interview, Ghost of a Chance
8/19/1956
Star's of Jazz, LA, CA (2)
Bobby Troup
Please Don't Talk About Me When I'm Gone, Billie's Blues, My Man
10/29/1956
Bandstand USA, NY (1)
Bert Parks
Willow Weep for Me, I Only Have Eyes for You, My Man, Please Don't Talk About Me
11/7/1956
Night Beat, NY (1)
Mike Wallace
Fifteen Minute Interview
11/8/1956
Peacock Alley, NY (1)
Tex McCleary
Twenty Minute Interview
11/8/1956
The Tonight Show, NY (1)
Steve Allen
Porgy
3/11/1957
Live Broadcast from Mr. Kelly's, Chicago (1)
-
Good Morning Heartache, You Better Go Now
12/8/1957
The Seven Lively Arts: The Sound of Jazz, LA (2)
-
Fine & Mellow
4/12/1958
Club Oasis, NY (1)

You've Changed, My Man

5/26/1958
Telethon, NY
Dean Martin
Unknown Songs
5/29/1958
Art Ford's Jazz Party, NY (2)
Art Ford
You've Changed, I Love My Man, When Your Lover Has Gone
6/5/1958
Art Ford's Jazz Party, NY
Art Ford
All of Me, Good Morning Heartache, Travelin’ Light
7/10/1958
Art Ford's Jazz Party, NY (2)
Art Ford
What a Little Moonlight Can Do, Foolin' Myself, It's Easy to Remember
7/17/1958
Art Ford's Jazz Party, NY (2)
Art Ford
Moanin' Low, Don't Explain, When Your Lover Has Gone
9/25/1958
Today Show
Dave Garroway
My Funny Valentine
11/18/1958
Mars Club, Music Hall Parade Voyons Un Peu, Paris France (2)
-
I Only Have Eyes for You, Travelin’ Light
11/20/1958
Gilles Margaritis Programme, Paris France
Gilles Margaritis
Unknown
1/7/1959
Timex All-Star Jazz Show IV, NY
Jackie Gleason
Unknown
2/23/1959
Chelsea at Nine, London, England (2)
Robert Beatty
Porgy, Please Don't Talk About Me, Strange Fruit

(1) = Disponible n'Audiu (2) = Disponible en DVD

Referencies editar

  1. 1,0 1,1 1,2 URL de la referencia: http://www.biography.com/people/billie-holiday-9341902.
  2. The New York Times (18 xunetu 1959). «Billie Holiday Dies Here at 44; Jazz Singer Had Wide Influence» (inglés). The New York Times. The New York Times Company. Consultáu'l 13 xunetu 2019.
  3. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  4. Identificador Rock Hall of Fame: billie-holiday.
  5. URL de la referencia: https://msa.maryland.gov/msa/educ/exhibits/womenshall/html/whflist.html.
  6. URL de la referencia: https://www.womenofthehall.org/inductee/billie-holiday/.
  7. Data de consulta: 15 abril 2020.
  8. Afirmao en: Discogs. Identificador Discogs d'artista: 4632532. Data de consulta: 23 abril 2018. Llingua de la obra o nome: inglés.
  9. URL de la referencia: https://www.francemusique.fr/personne/billie-holiday.
  10. «Tracy Fessenden: Religion Around Billie Holiday» (8 xineru 2019).
  11. «Consumer Guide Album».
  12. Billie Holiday: Wishing on the Moon (n'inglés), páx. 96.
  13. «Song artist 247 - Billie Holiday» (inglés). The World's Music Charts. Consultáu'l 11 de mayu de 2011.
  14. Grammy Hall of Fame Database.
  15. Ertegun Jazz Hall of Fame 2004.
  16. The ASCP Jazz Wall of Fame list Archiváu el 7 de xunetu de 2011 na Wayback Machine..
  17. Touched by an Angel: God Bless the Child Episode Summary on. Tv.com (2008-06-25). Retrieved on 2010-11-13.

Galería editar

Bibliografía editar

  • FAGAN, Eleanora y DUFTY, William (1988). Lady sings the blues. Barcelona: Ed. Tusquets, páx. 232. ISBN 84-7223-637-4.
  • XURÁU, Miquel y THARRATS, August (2008). Billie Holiday, cantares. Barcelona: Discmedi/Blau, páx. 64 y 2 CD.
  • (en francés) Marc-Édouard Nabe, L'âme de Billie Holiday, París, Denoël, 1986.

Enllaces esternos editar