Wikipedia

Bisexualidá

(Redirixío dende Bisexuales)

La bisexualidá definióse como l'atraición romántica, sexual o emocional pa col mesmu xéneru y l'opuestu.[1][2][3][4][5]

Bisexualidá
Orientación sexual y orientación romántica (es) Traducir
non heterosexual, alosexualidad (es) Traducir, multisexualidad (es) Traducir y ambifilia (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata
Bandera del arguyu bisexual.

El términu bisexualidá utilízase principalmente nel contestu de l'atraición humana pa denotar sentimientos románticos o sexuales pa col to mesmu xéneru y los demás.[6][7][8] y el conceutu ye una de les trés clasificaciones principales de la orientación sexual xunto cola heterosexualidá y la homosexualidá, les que son parte del continuu homosexual-heterosexual. Tamién ye común que persones con una preferencia marcada, pero non esclusiva, escontra unu sobre otru tamién s'identifiquen a sigo mesmos como bisexuales.[9]

La bisexualidá reparóse tantu en diverses sociedaes humanes[10] como nel reinu animal[11][12][13] a lo llargo del rexistru históricu. El términu bisexualidá, sicasí, como heterosexualidá y homosexualidá, fueron acuñaos nel sieglu XIX.[14]

Definiciones

editar

Orientación, identidá y comportamientu sexuales

editar
Artículos principales: Orientación sexual, Identidá sexual, y Comportamientu sexual humanu

La bisexualidá ye l'atraición romántica o sexual escontra dos xéneros (home y muyer) y tamién los demás xéneros, como son los non-binarios. L'Asociación de Psicoloxía d'Estaos Xuníos declara que la orientación sexual allugar a lo llargo d'un continuu. N'otres pallabres, daquién nun tien que ser puramente homosexual o heterosexual, pero puede sentir distintos graos de dambos. La orientación sexual desenvolver a lo llargo de la vida personal, persones distintes danse cuenta en distintos momentos de la so vida que son heterosexuales, bisexuales, homosexuales, etc.[9][15]


L'atraición, el comportamientu y la identidá sexuales pueden ser incongruentes, una y bones l'atraición o conducta sexual nun se correspuende necesariamente cola identidá. Dellos individuos identifíquense como heterosexuales, homosexuales, bisexuales... ensin tener nenguna esperiencia sexual. Otros tuvieron esperiencies homosexuales, pero nun se consideren gais, lesbianes, bisexuales...[15] De la mesma, persones que s'identifiquen como homosexuales dacuando pueden rellacionase sexualmente con miembros del sexu opuesto, pero nun s'identifiquen como bisexuales.[15] Los términos queer,[2] polisexual,[2] heteroflexible, homoflexible, homes que tienen sexu con homes y muyeres que tienen sexu con muyeres tamién pueden usase pa describir la identidá sexual o pa identificar el comportamientu sexual.

L'activista bisexual Robyn Ochs define la bisexualidá como "el potencial de sentir atraición —de forma romántica o sexual— por xente de más d'un sexu o xéneru, non necesariamente coles mesmes, non necesariamente na mesma forma y non necesariamente nel mesmu grau".[16]

Acordies con Rosario, Schrimshaw, Hunter, Braun (2006):

... el desarrollu de la identidá sexual lesbia, gai o bisexual (LGB) ye un procesu complexu y de cutiu difícil. A diferencia d'otros grupos minoritarios (por casu, les minoríes étnicu y racial), la mayoría de los individuos LGBT nun son criaes nuna comunidá con persones similares de les que puedan aprender sobre la so identidá, que refuercen y sofiten esa identidá. Más bien, les persones LGBT de cutiu crecen en comunidaes que son inorantes o abiertamente contraries escontra la homosexualidá.[9]

Tamién s'estudió la bisexualidá como una identidá transitoria. Nun estudiu llonxitudinal sobre'l desarrollu de la identidá sexual ente moces lesbianes, gais y bisexuales (LGB) de Rosario et al. axustaron que: "Atopamos prueba de consistencia considerable y cambéu na identidá sexual LGB a lo llargo del tiempu". Los mozos que s'identificaren como gai/lesbiana o bisexual antes d'un puntu de referencia, identificáronse gai/lesbiana aproximao tres veces más que bisexual n'evaluaciones posteriores. De los mozos que s'identificaren solo como bisexuales n'evaluaciones anteriores, el 60-70 % siguió identificándose d'esta miente, ente qu'aprosimao el 30-40 % asumió una identidá gai/lesbiana col tiempu. Rosario et al. suxeren que "anque hubo mozos que consistentemente se autoidentificaban como bisexuales al traviés del estudiu, pa otros mozos una identidá bisexual sirvió como una identidá de transición pa una identidá gai/lesbiana posterior".[9] En contraste, un estudiu llonxitudinal realizáu por Lisa M. Diamond, que siguía a muyeres que s'identificaben como lesbianes, bisexuales o ensin etiqueta, atopó que "yeren más les muyeres qu'adoptaron una identidá bisexual/ensin etiqueta qu'aquelles que les abandonaron" nun periodu de 10 años. L'estudiu tamién atopó que les "muyeres bisexuales/ensin etiqueta teníen una distribución xeneral estable d'atraiciones del mesmu sexu otro sexu".[17] Diamond estudió igualmente la bisexualidá masculina nuna investigación por encuesta. Notó que "cuasi la mesma cantidá d'homes camudaron en dalgún puntu una identidá gai a una bisexual, queer o ensin etiqueta que los que camudaron d'una identidá bisexual a un gai".[18][19]

Exactitú na identidá

editar
Artículos principales: Bifobia, Borráu bisexual, y homofobia

Al igual qu'otres persones LGBT, los bisexuales de cutiu enfréntense cola discriminación. Esta discriminación suelse confundir con aquella asociada cola homofobia; en realidá, la xente bisexual enfrentar a violencies específiques alredor de la pallabra bisexual y de la mesma identidá bisexual.[20][21][22]

La creencia de que la bisexualidá nun esiste ta bien xeneralizada[20] y vien de dos puntos de vista. Nel puntu de vista heterosexista, onde se supón que les persones son atraíes puramente pol sexu opuestu y considérase que tan solo la heterosexualidá realmente esiste. Na perspeutiva monosexista, créese qu'una persona nun puede ser bisexual nun siendo que tea igualmente atraida sexualmente por dambos sexos.[20][21] Dende esti puntu de vista la xente ye o bien totalmente homosexual (gai/lesbiana) o puramente heterosexual;[20] l'homosexual de clóset desea aparentar ser heterosexual[23] o hai heterosexuales qu'esperimenten cola so sexualidá.[22][24] Otra forma de refuga escontra la bisexualidá ye la creación de la orientación sexual llamada "pansexualidá", una y bones dambes tienen el mesmu significáu, pero esta afirma que la bisexualidá nun almite a persones tresxéneru y xéneru non-binariu, afirmación totalmente falsa. Tamién esisten otres orientaciones sexuales lliberales, como la " heteroflexibilidad" o "demisexualidá" son formes d'evitar la bisexualidá.

La creencia de que daquién nun puede ser bisexual, a menos de que tea igualmente atraíu a dambos sexos, ye una afirmación que ye aldericada por dellos investigadores, quien afirmen que la bisexualidá ―como la sexualidá polo xeneral débese entender como un continuu homosexual-heterosexual.[9][25] En 2005, los investigadores Gerulf Rieger, Meredith L. Chivers y J. Michael Bailey usaron la pletismografía peneana pa midir la escitación d'homes bisexuales a la pornografía qu'arreya solo a los homes y la pornografía qu'arreya solo a muyeres. Los participantes fueron reclutados al traviés d'anuncios en revistes empobinaes a gais y periódicos alternativos. Atoparon que los homes bisexuales autoidentificados amosaben patrones d'escitación xenital similar a homes homosexuales y heterosexuales. Los autores concluyeron que "en términos de comportamientu ya identidá, esisten claramente homes bisexuales, pero que la bisexualidá masculina nun demostrara esistir con al respective de la escitación o a l'atraición".[26] L'afirmación de Bailey de que "pa los homes la escitación ye igual a la orientación" foi criticada pol Fairness and Accuracy in Reporting (FAIR) como una simplificación que se niega a tomar en cuenta'l comportamientu y la autoidentificación.[27] Amás dellos investigadores sostienen que la téunica utilizada nel estudiu pa midir la escitación xenital ye demasiáu cruda pa captar tou lo que constitúi l'atraición sexual en tola so fondura (sensaciones erótiques, ciñu, almiración).[25] El grupu National Gay and Lesbian Task Force llamó al estudiu y la cobertoria que dio The New York Times deficiente y bifobico.[28]

L'Institutu d'Estaos Xuníos de la Bisexualidá declaró que l'estudiu de Bailey foi mal interpretáu y mal informáu tantu por The New York Times como polos sos críticos.[29] En 2011, Bailey y otros investigadores atoparon que, ente los homes con un historial de delles rellaciones románticu y sexual con miembros de dambos sexos, presentábense indistintamente altos niveles d'escitación sexual en respuesta a les imáxenes sexuales masculines y femenines.[30][31] Los suxetos fueron reclutados d'un grupu na páxina de Craigslist, onde homes busquen la intimidá con dambos miembros d'una pareya heterosexual. Los autores señalaron qu'esti cambéu na estratexa de reclutamiento foi una diferencia importante, pero qu'esta nun podía ser una muestra representativa d'homes bisexuales. Estos llegaron a la conclusión de que "sí esisten homes autoidentificados como bisexuales con patrones d'escitación bisexuales", pero nun pudieron identificar si esti patrón dar na mayoría de los homes bisexuales.[31][32]

Escala Kinsey

editar
Artículu principal: Escala de Kinsey

La escala Kinsey usar pa describir la esperiencia sexual d'una persona o la so respuesta nun determináu momentu. Va dende 0, lo que significa puramente heterosexual, a 6, esto ye, puramente homosexual.[33] Les persones que s'alluguen del 2 al 4 de normal considérase-yos bisexuales; en munchos casos nun son totalmente un estremu o l'otru.[34] En principiu, les persones que s'alluguen en cualquier llugar de 1 a 5 podríen considerase bisexuales.[35] Esti tipu d'analís de la sexualidá presenta la bisexualidá como un puntu mediu ente heterosexualidá y homosexualidá y non como una orientación por si mesma.

Reportes

editar
Artículos principales: Demografía de la orientación sexual y Informe Kinsey

El trabayu d'Alfred Kinsey Sexual behavior in the human male en 1948 atopó que "el 46 % de la población masculina participara en práutiques tanto heterosexuales como homosexuales, o qu'había 'reaccionáu' a persones de dambos sexos, nel intre de la so vida".[36] Al mesmu Kinsey disgustába-y l'usu del términu bisexual pa describir a persones que participaben n'actividaes sexuales con homes y muyeres, prefiriendo usar bisexual nel so sentíu puramente biolóxicu (‘hermafrodita'), declarando que, «hasta que se demuestre [que] la preferencia sexual d'un individuu depende de que na so anatomía esistan estructures femenines y masculines, o que tengan capacidaes fisiolóxiques masculines y femenines, ye llamentable llamar bisexuales a esti tipu de persones».[20][37]

The Janus report on sexual behavior (‘informe de Janus sobre'l comportamientu sexual'), publicáu en 1993, atopó que'l 5 % de los homes y el 3 % de les muyeres considerar a sí mesmos bisexuales y que'l 4 % de los homes y el 2 % de les muyeres considerábense homosexuales.[38]

Una encuesta realizada en 2002 nos Estaos Xuníos pel Centru Nacional d'Estadístiques de la Salú atopó que'l 1,8 % de los homes na edá de 18 a 44 años considerábense bisexuales, el 2,3 % homosexuales y el 3,9 % como "otra cosa". El mesmu estudiu atopó que'l 2,8 % de les muyeres ente los 18 a 44 años considerábense bisexuales, el 1,3 % como homosexuales y el 3,8 % como "otra cosa".[38]

En 2007, un artículu na seición "Salú" del The New York Times afirmó que «el 1,5 % de les muyeres d'Estaos Xuníos y el 1,7 % de los homes d'Estaos Xuníos identifíquense como bisexuales».[25] Tamién en 2007 informóse que'l 14,4 % de nueves muyeres d'Estaos Xuníos identificáronse como "non puramente heterosexual", col 5,6% de los homes que s'identificaron como homosexuales o bisexuales.[39]

Un estudiu na revista Biological Psychology en 2011 informó qu'había homes que s'identificaben como bisexuales y que yeren escitaos por homes y muyeres.[40]

Na primer encuesta gubernamental a gran escala que mide la orientación sexual de la población d'Estaos Xuníos, la NHIS informó en xunetu de 2014 que solo'l 0,7 per cientu de los ciudadanios d'Estaos Xuníos s'identifiquen como bisexuales.[41]

Estudios, teoríes y respuesta social

editar

Nun hai consensu ente los científicos sobre les razones exactes por que un individuu desenvolver pa ser heterosexual, bisexual o homosexual.[42] Ente les razones propuestes figuren: una combinación de factores xenéticos y[43][44] factores ambientales (incluyíu l'orde de nacencia fraternu, onde'l númberu d'hermanos mayores qu'un neñu tien aumenta les posibilidaes de la homosexualidá; esposición d'específiques hormones prenatales, onde les hormones xueguen un papel na determinación de la orientación sexual como la faen cola diferenciación sexual;[45][46] y estrés prenatal de la madre.[47][48][49]

L'Academia de Pediatría d'Estaos Xuníos declaró que "la orientación sexual, probablemente, a rientación determinar por un solu factor, sinón por una combinación de factores xenéticos, hormonales ya influyencies ambientales".[50] L'American Psychological Association (Asociación de Psicoloxía d'Estaos Xuníos) declaró que «ye probable qu'haya munches razones pa la orientación sexual d'una persona, y les razones pueden ser distintes pa cada persona». Amás, señaló que, pa la mayoría de la xente, la orientación sexual determinar a una edá temprana.[51] L'Asociación de Psiquiatría d'Estaos Xuníos declaró: "Hasta la fecha nun hai estudios científicos que sofiten dalguna etioloxía biolóxica específica pa la homosexualidá; de la mesma, nun esiste dalguna causa psicosocial o dinámica familiar pa la homosexualidá que fuera identificada, incluyíes hestories d'abusu sexual na infancia".[52] Investigaciones sobre cómo la orientación sexual pue ser determinada por factores xenéticos o otros factores prenatales xuega un papel nos alderiques políticu y social sobre la homosexualidá, y tamién alza les medranes avera del perfil xenéticu y les pruebes prenatales.[53]

Sigmund Freud creía que tou ser humanu ye bisexual nel sentíu d'incorporar atributos xenerales de dambos sexos. Na so opinión, como esto yera ciertu anatómicamente, poro, tamién lo yera psicolóxicamente, siendo la atraición sexual pa dambos sexos un aspeutu d'esta bisexualidá psicolóxica. Freud creía que nel cursu del desarrollu sexual del llau masculín d'esta bisexualidá de normal aportaría a dominante nos homes y el llau femenín nes muyeres, pero que como adultos tol mundu tien deseos derivaos de la so naturaleza masculina tanto como de la so femenina. Freud nun afirmó que tol mundu ye bisexual nel sentíu de sentir el mesmu nivel d'atraición sexual pa dambos sexos. Les creencies de Freud na bisexualidá innata fueron refugaes por Sandor Rado en 1940 y, arriendes de ello, por munchos psicoanalista posteriores. Rado argumentó que nun hai bisexualidá biolóxica en seres humanos.[54]

La bisexualidá humana foi estudiada, na mayoría de los casos, xunto a la homosexualidá. Van Wyk y Geist argumenten qu'esto ye un problema pa la investigación de la sexualidá porque los pocos estudios que repararon bisexuales por separáu atoparon que los bisexuales son de cutiu distintos d'heterosexuales y homosexuales. Per otra parte, la bisexualidá non siempres representa un puntu a mediu camín ente la dicotomía. Les investigaciones indiquen que la bisexualidá ye influyida por variables biolóxiques, cognitives y culturales n'interaición, y esto da llugar a distintos tipos de bisexualidá.[55]

Nel alderique actual en redol a les influyencies na orientación sexual, les esplicaciones biolóxiques fueron cuestionaes polos científicos sociales, sobremanera por corrientes feministes qu'animen a les muyeres a tomar decisiones conscientes sobre la so vida y la so sexualidá. Tamién s'atopó una actitú distinta ente los homes y les muyeres homosexuales, colos homes más propensos a considerar la so sexualidá como daqué "biolóxicu", que reflexa la esperiencia universal masculina nesta cultura, non les complexidaes del mundu lésbicu. Tamién hai evidencia de que la sexualidá de les muyeres puede ser más fuertemente afeutada por factores culturales y contextuales.[56]

Camille Paglia hai promovíu la bisexualidá como un ideal.[57] La profesora de Harvard Marjorie Garber fixo un casu académicu de la bisexualidá col so llibru de 1995 Vice Trata: La bisexualidá y l'erotismu de la vida cotidiana, qu'argumenta que la mayoría de la xente sería bisexual si non fuera pola represión y otros factores, tales como la falta d'oportunidaes sexuales.[58]

Factores sociales

editar

Nos años 40, el zoólogu Alfred Kinsey foi'l primeru en crear una escala pa midir la continuidá de la orientación sexual d'heterosexualidá a homosexualidá. Kinsey estudió la sexualidá humana y argumentó que les persones tienen la capacidá de ser hetero o homosexuales, anque esta traza nun se presenta nes circunstancies actuales.[59]

Dende una perspeutiva antropolóxica, esiste una gran variación na prevalencia de la bisexualidá ente les distintes cultures. En delles tribus paez ser inesistente ente que n'otres ye más común, incluyida la tribu Sambia de Nueva Guinea y otres cultures de Melanesia similares.[55]

Libido

editar

Dellos estudios que comparen a los bisexuales con heterosexuales o homosexuales indicaron que los bisexuales tienen mayores tases d'actividá sexual, fantasíes sexuales o interés eróticu. Van Wyk y Geist (1984) atoparon que los homes y les muyeres bisexuales teníen más fantasíes sexuales que los heterosexuales. Dixon (1985) atopó que los homes bisexuales teníen más rellaciones con muyeres qu'otros varones heterosexuales. Los homes bisexuales se masturbaban más, pero teníen menos matrimonios felices que los heterosexuales. Bressler y Lavender (1986) atoparon que les muyeres bisexuales teníen más orgasmos a la selmana y afirmaben que yeren más fuertes que los de les muyeres heterosexuales o homosexuales. Tamién atoparon que los matrimonios con una muyer bisexual yeren más felices que les uniones heterosexuales, repararon menor incidencia na infidelidá y yeren menos probables de terminar en divorciu. Goode y Haber (1977) toparon que les muyeres bisexuales suelen maurecer sexualmente primero qu'otres muyeres, masturbarse y esfrutar de la masturbación amás tener más esperiencia en distintos tipos de contautu heterosexual.[55]

Investigaciones recién suxeren que, pa la mayoría de les muyeres, l'altu impulsu sexual acomuñóse con mayor atraición sexual escontra les muyeres y los homes. Pa los homes, sicasí, l'altu impulsu sexual acomuñóse con una mayor atraición escontra unu o otru sexu, pero non a dambos, dependiendo de la orientación sexual.[60] De manera similar pa la mayoría de les muyeres bisexuales, un altu impulsu sexual acomuñóse con una mayor atraición sexual escontra muyeres y homes; ente que pa los homes bisexuales, un altu impulsu sexual acomuñóse con una mayor atraición a unu de los sexos, y debilítase l'atraición pol otru.[61]

Virilización

editar

La masculinización de les muyeres y la hipermasculinización nos homes foi una tema central na investigación de la orientación sexual. Hai dellos estudios que suxeren que los bisexuales tienen un altu grau de masculinización. LaTorre y Wendenberg (1983) atoparon carauterístiques de personalidá distintes pa muyeres bisexuales, heterosexuales y homosexuales. Atopóse que los bisexuales suelen tener menos inseguridaes que los heterosexuales y los homosexuales. Esti afayu define a los bisexuales como seguros de sigo mesmos y menos propensos a sufrir inestabilidaes mentales. L'enfotu d'una identidá segura traducir en más masculinidad. Esti estudiu nun esploró les normes sociales, los prexuicios o la feminización de los homes homosexuales.[55]

Nuna investigación publicada na Revista de l'Asociación pa la Investigación en Otorrinolaringoloxía, les muyeres suelen tener una meyor sensibilidá auditiva que los homes, asumíu polos investigadores como una disposición xenética coneutada a procrear. Atopóse que les muyeres homosexuales y bisexuales tienen una hipersensibilidad al soníu en comparanza coles muyeres heterosexuales, lo que suxer una predisposición xenética a nun tolerar tonos d'alta intensidá. Anque s'atoparon homes heterosexuales, homosexuales y bisexuales qu'exhiben esti patrones similares d'audición, había una diferencia notable dientro d'un subgrupu de varones identificaos como hiperfeminizados homes homosexuales que presentaron la prueba con resultaos similares a les muyeres heterosexuales.[62]

Hormones prenatales

editar

La teoría de la hormona prenatal de la orientación sexual suxer que les persones que tán espuestes a niveles escesivos d'hormones sexuales tienen celebros masculinizados y amuesen un aumentu de la homosexualidá o la bisexualidá. Pero nun se realizaron hasta la fecha estudios qu'apurran evidencia de la masculinización del celebru. La investigación sobre les condiciones especiales, como la hiperplasia suprarrenal conxénita (HSC) y l'esposición a dietilestilbestrol (DES), indiquen que la esposición prenatal al escesu de testosterona y los estróxenos acomúñense, respeutivamente, con fantasíes sexuales de muyeres con muyeres nos adultos. Dambos efeutos tán acomuñaos cola bisexualidá en llugar de la homosexualidá.[56]

Hai investigaciones que suxeren que'l ratio nel llargor del furabollos 2D y l'anular 4D ta negativamente rellacionáu con testosterona prenatal y positivamente al estróxenu. N'estudios al midir los deos, l'asimetría nel ratio de los deos (deu anular llargu) rellaciónase estadísticamente cola homosexualidá y con menor ratio na bisexualidá, suxiriendo que la esposición a dosis altes de testosterona prenatal y baxes d'estróxenu ye una causa de la homosexualidá, ente que la esposición a dosis bien altes de testosterona ta acomuñada a la bisexualidá. Como la testosterona ye importante pa la diferenciación sexual, esta posición ufierta otra alternativa a que la homosexualidá masculina seya xenética.[63]

La teoría hormonal prenatal suxer qu'una orientación homosexual resulta de la esposición escesiva a la testosterona, provocando un celebru sobremasculinizado. Esto ye contradictoriu a la hipótesis de que les preferencies homosexuales pueden debese a un celebru feminizado n'homes. Sicasí, tamién se suxirió que la homosexualidá puede ser debida a los altos niveles de testosterona non xunida prenatales que resulta d'una falta de receptores en sitios particulares del celebru. Polo tanto'l celebru podría ser feminizado, ente qu'otres carauterístiques, como la proporción 2D: 4D, podríen tar descomanadamente masculinizadas.[61]

Estructura cerebral

editar

En 1991 Simon LeVay atopó na autopsia de 18 homes homosexuales, 1 home bisexual, 16 homes presuntamente heterosexuales y 6 muyeres presuntamente heterosexuales que'l nucleu INAH 3 del hipotálamu anterior d'homes homosexuales yera más pequeñu que'l de los homes heterosexuales y más cerca en tamañu de les muyeres heterosexuales. Anque arrexuntáu colos homosexuales, el tamañu INAH 3 del únicu suxetu bisexual foi similar al de los homes heterosexuales.[55]

Cromosomes

editar

Esisten pruebes que sofiten el conceutu de precursores biolóxicos d'orientación bisexual en varones. Según Money (1988), los homes con un cromosoma Y extra tienen más probabilidaes de ser bisexuales, parafilos ya impulsivos.[55]

Teoría evolucionaria

editar

Dellos psicólogos evolutivos argumentaron que l'atraición escontra'l mesmu sexu nun tien valor adaptativu, yá que nun tien nenguna asociación con un potencial d'ésitu reproductivu. En llugar d'ello, la bisexualidá puede ser debida a la variación normal na plasticidad del celebru. Más apocayá, suxirióse que les aliances del mesmu sexu pueden ayudar a los homes a xubir na xerarquía social, dando accesu a les féminas y oportunidaes reproductives. Aliaos col mesmu sexu podríen ayudar a les muyeres a pasar a la más segura y más rica en recursos centro del grupu, qu'aumenten les sos posibilidaes de criar a la so descendencia.[61]

Brendan Zietsch, del Institutu Queensland d'Investigación Médica, propón la teoría alternativa de que los homes qu'exhiben traces femenines vuélvense más curiosos pa les féminas y polo tanto son más propensos a apariase, siempres que los xenes implicaos nun conduzan a refugar la heterosexualidá.[64]

Amás, nun estudiu realizáu en 2008, los sos autores afirmen que "hai considerable evidencia de que la orientación sexual humana ta influyida xenéticamente, pero lo que nun se sabe ye cómo la homosexualidá, lo que tiende a amenorgar l'ésitu reproductivu, caltener na población nuna frecuencia relativamente alta". La so hipótesis ye que "mientres los xenes que predisponen a la homosexualidá amenorguen l'ésitu reproductivu de los homosexuales, tamién pueden conferir dalguna ventaya nos heterosexuales que los lleven" y les sos resultaos suxeren que "los xenes que predisponen a la homosexualidá pueden conferir una ventaya d'apareyamientu nos heterosexuales, lo que podría ayudar a esplicar la evolución y el caltenimientu de la homosexualidá na población".[65]

En Scientific American Mind, la científica Emily V. Driscoll dixo que'l comportamientu homosexual y bisexual son abondo comunes en delles especies y que fomenta la unión: "Cuanta más homosexualidá, más pacífica ye la especie". L'artículu tamién afirma que: "A diferencia de la mayoría de los seres humanos, los animales nun pueden ser clasificaos como homosexuales o heterosexuales. Un animal que s'arreya nun coqueteo ente especies del mesmu sexu o asociación nun niega necesariamente alcuentros heterosexuales. Más bien, munches especies paecen tener enraigonaos enclinos homosexuales que son una parte regular de la so sociedá. Esto ye, probablemente nun hai bichos puramente gai, solo bisexuales. Los animales nun tienen identidá sexual. Solo tienen sexu".[66]

Historia

editar
 
Shudo (pederastia xaponesa): un home nuevu entretien a un amante masculín mayor, cubriendo los sos güeyos ente qu'a les escondidielles besa a una sirvienta.

Grecia antigua

editar
Artículu principal: Homosexualidá na Antigua Grecia

Los antiguos griegos nun acomuñar les rellaciones sexuales con etiquetes binaries, como lo fai la sociedá occidental moderna. Los homes que teníen amantes masculinos nun yeren identificaos como homosexuales, y pueden tener esposes o otres amantes femenines. Testos relixosos de la Grecia antigua reflexen les sos práutiques culturales onde incorporen temes bisexuales. Los subtextos variaben, dende la mística a la didáctica.[67]

Los espartanos creíen que l'amor y les rellaciones erótiques ente soldaos esperimentaos y novatos podríen afitar la llealtá de combate y cohesión de la unidá, y fomentar táctiques heroiques, pos los homes pertenecíen pa impresionar a los sos amantes. Una vegada que los soldaos más nuevos algamaben el maduror, supóníase que la rellación convertir nuna non sexual, pero nun ta claru si esto yera puramente siguíu. Había un pocu d'estigma qu'acompañaba a los homes nuevos que siguíen les sos rellaciones coles sos mentores na edá adulta.[67] Por casu, Aristófanes llamar euryprôktoi (que significa ‘d'anchu culu') y describir como muyeres.[67]

 
Home nuevu y adolescente en sexu intercrural, fragmentu d'una figura negra, 550 e.C.-525 e.C., Louvre.

Antigua Roma

editar
Artículu principal: Homosexualidá na antigua Roma

Esperábase y yera socialmente aceptable qu'un home romanu nacíu llibre quixera tener sexu tanto con pareyes femenines como masculines, siempres y cuando él fuera'l qu'enfusara.[68] La moralidá del comportamientu dependía de la posición social de la pareya, non por xéneru. Tanto les muyeres como los homes nuevos yeren consideraos oxetos normales de deséu, pero fuera del matrimoniu un home supóníase que tenía d'actuar nos sos deseos solu colos esclavos, prostitutes (que de cutiu yeren esclavos) y los infames. El xéneru nun determinaba si una pareya sexual yera aceptable, siempres que l'esfrute d'un home nun invadiera la integridá d'otru home. Yera inmoral tener rellaciones sexuales cola esposa d'otru home nacíu llibre, la so fía casadera, el so fíu menor d'edá, o col home mesmu; l'usu d'un esclavu d'otru home taba suxetu a l'autorización del propietariu. La falta d'autocontrol, incluyida la xestión de la vida sexual, indicaba qu'un home yera incapaz de gobernar a otros; demasiada indulxencia nel "prestar sensual so" amenaciaba con erosionar la identidá del home de clase alta como una persona culta.[69]

Estatus social

editar

Por cuenta de que delles persones bisexuales nun sienten qu'encaxen nel mundu homosexual nin l'heterosexual, y porque tienen un enclín a ser "invisibles" en públicu, comprometiéronse a formar les sos propies comunidaes, cultura y movimientos políticos. Dalgunos de los que s'identifiquen como bisexuales pueden integrase na sociedá, yá seya homosexual o heterosexual. Sicasí, otres persones bisexuales ven esta integración como daqué forzáu y non voluntariu; los bisexuales pueden enfrentar la esclusión tanto de la sociedá homosexual como la heterosexual al salir del armariu. El psicólogu Bet Firestein afirma que los bisexuales tienden a internalizar les tensiones sociales rellacionaes cola so eleición de pareya[70] y siéntense primíos a etiquetase como homosexuales en llugar d'ocupar un puntu mediu difícil, onde l'atraición a persones de dambos sexos desafía el valor de la monogamia na sociedá.[70] Estes presiones sociales pueden afectar la salú mental de los bisexuales. Pa faer frente a esta esmolición, desenvolviéronse terapies específiques pa los bisexuales.[70]

Los comportamientos bisexuales tamién s'acomuñar na cultura popular onde los homes dedicar a l'actividá ente persones del mesmu sexu, ente que lo contrario preséntase como heterosexual. La mayoría d'estos homes dicen que viven nel down-low (espresión d'Estaos Xuníos). Non se autoidentifican como bisexuales.

Simboloxía bisexual

editar
Artículu principal: Simboloxía LGBT
 
Bandera del arguyu bisexual.
 
Dos triángulos superpuestos.

Un símbolu comúnmente utilizáu dientro de la comunidá bisexual ye la bandera del arguyu bisexual, que tien una franxa rosa pa la homosexualidá, una azul na parte inferior pa la heterosexualidá y una franxa púrpura en mediu, entemecida del rosa y l'azul, representando la bisexualidá.[71]

Otru símbolu qu'utiliza los mesmos colores son un par de triángulos sobrepuestos, el triángulu rosa, unu de los símbolos más conocíos pola comunidá gai, y un triángulu azul que, de la mesma que na bandera, representa la heterosexualidá, dambos formen un triángulu púrpura na so interseición.[72]

Munchos homosexuales y bisexuales tienen un problema col usu del símbolu del triángulu rosa, yá que este yera un símbolu que foi utilizáu nel réxime de Hitler pa etiquetar y escorrer a los homosexuales (similar a la estrella de David pero constituyida por dos triángulos superpuestos). Poro, el símbolu de doble lluna foi escurríu específicamente pa evitar l'usu de los triángulos.[73] Esti símbolu ye bien común n'Alemaña y países circundantes.[73]

Medios de comunicación

editar

Cine

editar
 
Angelina Jolie ye una actriz bisexual.[74]

Podemos atopar representaciones de la bisexualidá en películes como Black Swan, Frida, Showgirls, The Pillow Book, Alexandru Magnu, The Rocky Horror Picture Show, Henry and June, Chasing Amy, Velvet Goldmine, Kissing Jessica Stein, The Fourth Man, Basic Instinct, Suaños, misterios y secretos, Sunday Bloody Sunday, Something for Everyone, The Rules of Attraction, y Secretu nel monte.

Televisión

editar

Estaos Xuníos

editar

De la cadena FOX, na serie House M. D. apaez una doctora bisexual llamada Remy Hadley, "Trelce", personificada por Olivia Wilde, dende la cuarta temporada d'equí p'arriba. Na mesma cadena de televisión tamién s'emitiera la serie de televisión The O.C., que mientres un tiempu tuvo a una protagonista bisexual llamada Alex Kelly (tamién interpretada por Olivia Wilde), la xerente del llugar frecuentáu polos rebeldes locales, siendo l'interés amorosu de Marissa Cooper.[75]

En 2007 emitióse A Shot at Love with Tila Tequila nel que la modelu, animadora, actriz y cantante Tila Nguyen buscaba pareya. En dichu concursu de telerrealidad participaron 16 homes heterosexuales y 16 mujer homosexuales.

A partir de la temporada de 2009, la serie The Real World de MTV cuntó con dos personaxes bisexuales,[76] Emily Schromm[77] y Mike Manning.[78]

Canadá

editar

El drama sobrenatural Lost Girl, sobre criatures llamaes Fae que viven de callao ente los humanos, cuenta con una protagonista bisexual, llamada Bo,[79] interpretada por Anna Silk. Nel arcu de la hestoria ta arreyada nun triángulu amorosu ente Dyson, un home llobu (interpretáu por Kris Holden-Ried), y Lauren Lewis,[80] una doctora humana (protagonizada por Zoie Palmer) que ta al serviciu del líder del clan Light Fae.

Reinu Xuníu

editar

Nel show de ciencia ficción de la BBC TV Torchwood, dellos de los personaxes principales paecen tener una sexualidá fluyida. El más destacáu d'ellos ye'l capitán Jack Harkness, un pansexual, que ye'l personaxe principal y, por tou lo demás, un convencional héroe d'aición de ciencia ficción. Dientro de la lóxica del show, onde los personaxes tamién pueden interactuar con otres especies exótiques, los productores utilicen dacuando'l términu "omnisexual" pa describilo.[81] L'ex de Jack, el Capitán John Hart tamién ye bisexual.[82] De los sos exes femeninos, sábese que tien siquier una ex esposa y una muyer con quien tuvo un fíu. Dellos críticos saquen la conclusión de que la serie amuesa más de cutiu a Jack con homes que con muyeres.[83] El creador de la serie Russell T. Davies diz qu'una de les trampes d'escribir un personaxe bisexual ye que se "cai na trampa" de "solo face-y dormir con homes". Describe la cuarta temporada de la serie, "vas ver tola gama de los sos mambises, d'una manera realmente bien fecha".[84] La esmolición pola bisexualidá foi vista polos críticos como complementaria a otros aspeutos de les temes de la serie. Pal personaxe heterosexual Gwen Cooper, de quien Jack alluga sentimientos románticos, les nueves esperiencies qu'ella enfrenta en Torchwood, en forma de "rellaciones, homosexualidá y amenaces de muerte", connota non solo l'Otru, sinón un "llau perdíu" pal Ser.[85] So la influyencia d'una feromona alien, Gwen besa a una muyer nel episodiu 2 de la serie. Nel Episodiu 1, l'heterosexual Owen Harper besa a un home pa escapar d'una engarradiella cuando ta por tomar a la novia del home. Toshiko Sato ta namorada de Owen, pero tamién tien delles rellaciones romántiques con una alien y un mozu humanu. El periódicu británicu The Sun publicó'l titular "Dr Ooh consigue cuatro amigos gai" antes de la primer temporada, describiendo a tol repartu de Torchwood como bisexual.[86]

Música

editar

El músicu de rock David Bowie declarar a sí mesmu bisexual nuna entrevista con Melody Maker en xineru de 1972, un movimientu que coincide colos primeros disparos na so campaña pal estrellalgu como Ziggy Stardust.[87] En setiembre de 1976 nuna entrevista con Playboy, Bowie afirmó "Ye verdá......Soi bisexual. Pero nun puedo negar que m'aproveché perbién d'ello. Supongo que ye la meyor cosa que me pasó".[88] Nuna entrevista en 1983, diz que ye "el peor error que cometí",[89][90] esclariando, qu'en 2002 "nun pienso que fuera un error n'Europa, pero ye muncho más difícil n'Estaos Xuníos. Nun tenía problema con que la xente supiera que soi bisexual. Pero tampoco tenía interés en cargar nenguna bandera o ser representante de nengún grupu. Sabía lo que quería ser, que yera ser un compositor y un intérprete [...] Estaos Xuníos ye un llugar bien puritanu, y creo que se punxo nel camín de lo muncho que quería faer".[91] En 1995, Jill Sobule canta sobre la bicuriosidad nel so cantar "I Kissed a Girl", con un videu qu'alternaba imáxenes de Sobule y un noviu, xunto con imáxenes d'ella con una novia. Otru cantar con el mesmu nome de Katy Perry tamién alude al mesma tema. Dellos activistes suxeren que'l cantar a cencielles refuerza l'estereotipu de que los bisexuales solo esperimenten, y que la bisexualidá nun ye una preferencia sexual real. Lady Gaga indicó que ye bisexual[92] y declaró que'l so cantar "Poker Face" trata de fantasiar con una muyer mientres se ta con un home.[93]

Ric Ocasek de The Cars dixo que yera bisexual nuna entrevista en 1986, declarando "Gústenme les muyeres formoses. Les muyeres altes, delgaes, belles, gordes pequeñes, muyeres fees. Gústenme tou tipu de muyeres. Siempres me siento atraíu pol sexu opuestu. Toi atraíu por dambos sexos, en realidá, pero non solo polos homes guapos [...] creo que me gusten los homes estraños".[94] Brian Molko, cantante del grupu Placebo, ye abiertamente bisexual.[95] Nuna entrevista a The Guardian, Michael Stipe de R.E.M. afirma esfrutar rellaciones con homes y muyeres y dixo: "...como yo entender, ser Queer ye l'aceptación de lo obvio, que nel mundu de la sexualidá, la identidá y l'amor non tou ye blancu y negru, o simple - ye tolos matices y la gradación del arcu iris".[96] Freddie Mercury, vocalista de Queen, tamién yera conocíu por ser bisexual. Tenía una rellación al llargu plazu con Mary Austin, pero tamién tenía una pareya llamada Jim Hutton, anque s'alloñaba de Hutton mientres los eventos públicos. [ensin referencies]

Lliteratura

editar

El llibru de Virginia Woolf, Orlando: Una Biografía (1928), ye un exemplu tempranu de la bisexualidá na lliteratura. La hestoria d'un home que se tresforma nuna muyer ensin pensalo dos veces, basar na vida de l'amante de Woolf Vita Sackville-West. Woolf utiliza'l interruptor de xéneru pa evitar que'l llibru seya prohibíu por conteníu homosexual. Los pronomes camuden d'home a muyer como cambeos de xéneru d'Orlando. La falta de pronomes definíos pa Woolf dexa l'ambigüedá y la falta d'énfasis nes etiquetes de xéneru.[97] El so llibru de 1925 Mrs Dalloway enfocar nun home bisexual y una muyer bisexual en matrimonios heterosexuales sexualmente insatisfechos. Dempués de la muerte de Sackille-Wes, el so fíu Nigel Nicolson publica Portrait of a Marriage, unu de los sos diarios cuntando les sos aventures con una muyer mientres el so matrimoniu con Harold Nicolson. Otros exemplos tempranos inclúin los trabayos de D.H. Lawrence, como Women in Love (muyeres namoraes) (1920), y la serie de llibros Colette Claudine (1900–1903).

El personaxe principal de la novela de Patrick White, El Twyborn Affair (1979), ye bisexual. Les noveles del novelista contemporaneu Bret Easton Ellis, como Menos que cero (1985) y The Rules of Attraction (1987), con frecuencia cunten con personaxes masculinos bisexuales; esti "enfoque informal" en personaxes bisexuales repitir en toles obres de Ellis.[98]

Series web

editar

N'ochobre de 2009, "A Rose By Any Other Name"[99] foi llanzada como una serie "webisodio" en YouTube. Empobinada pol defensor de los derechos bisexuales Kyle Schickner,[100] la trama céntrase en redol a una muyer lesbiana que se namora d'un home heterosexual y afaya qu'en realidá ye bisexual.[101]

Estereotipos de los medios

editar

Tiende a haber una representación negativa nos medios de comunicación, onde se fai referencia a estereotipos o desórdenes mentales. Nun artículu de 2005 sobre la película Brokeback Mountain, la educadora sexual Amy Andre aldericaba nos films que los bisexuales son de cutiu representaos negativamente:[102]

Gústenme les películes onde bisexuales salen ente sigo xuntos y namórense, una y bones estos tienden a ser tan pocos y distantes ente sigo; l'exemplu más recién sería la encantadora comedia romántica de 2002, Kissing Jessica Stein. La mayoría de les películes con personaxes 'bi' pinten una imaxe estereotipada... El personaxe 'bi' suel ser engañosu (Mulholland Drive), sobresexualizado (Sex Monster), infiel (High Art) y cambiadizu (Three of Hearts), ya inclusive podría ser un asesín en serie, como Sharon Stone en Basic Instinct. N'otres pallabres, el bisexual ye siempres la causa del conflictu na película.
Amy Andre en American Sexuality Magacín

Usando un analís de conteníu de más de 170 artículos escritos ente 2001 y 2006, el sociólogu Richard N. Pitt, Jr. llegó a la conclusión de que los medios de comunicación describen el comportamientu de los homes bisexuales negros como inorando o simpatizando con aiciones similares d'homes blancos bisexuales. Argumentó que los bisexuales negros son de cutiu descritos como un home heterosexual col doble d'espardimientu del VIH/sida. Como alternativa, el "Brokeback" con bisexuales blancos (cuando se ve como bisexual) de cutiu descríbese nun llinguaxe de compasión con un home homosexual siendo víctima forzada nel armariu pola sociedá heterosexista al so alredor.[103]

Nel drama de HBO Oz, Chris Keller yera una asesín en serie bisexual que torturaba y violaba dellos homes y muyeres. Otres películes onde los personaxes bisexuales despinten una neurosis asesina inclúin La Vilba Negra (de 1987), Blue Velvet, Cruising, Single White Female y Girl, Interrupted

N'animales

editar
Ver tamién: Homosexualidá n'animales

Munches especies animales tienden a un comportamientu bisexual.[11][12][13] Ente los mamíferos qu'amuesen esti comportamientu figuren el bonobo (antes conocíu como'l chimpancé pigméu), orca y el delfín ñariz de botella.[11][12][13][104] Ente les aves hai delles especies de gaviluetes y pingüinos de Humboldt. Otros exemplos de comportamientu bisexual dar ente los pexes y viérbenes planos.[104]

Munches especies d'animales tán arreyaes nos actos de formar rellaciones sexuales y non sexuales ente'l so mesmu sexu. Entá cuando se-yos ufierta la oportunidá de criar con miembros del sexu opuesto, dalgunos d'estos escueyen el mesmu sexu. Dalgunes d'estes especies son gaceles, antílopes, bisontes y los urogallos.[105]

En dellos casos, los animales optarán por participar n'actividaes sexuales con distintos sexos en distintos momentos de les sos vides, y dacuando participen na actividá sexual con distintos sexos al azar. L'actividá sexual ente animales del mesmu sexu tamién puede ser estacional en dellos animales, como les morses machu que de cutiu se dediquen a l'actividá sexual ente morses del mesmu sexu fuera de la dómina de reproducción y van volver a l'actividá sexual heterosexual mientres la temporada de cría.[105]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Soble, Alan (2006). Greenwood Publishing Group: Sex from Platu to Paglia: a philosophical encyclopedia 1 (n'Inglés). ISBN 978-0-313-32686-8.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Firestein, Beth A. (2007). Columbia University Press: Becoming Visible: Counseling Bisexuals Across the Lifespan (n'Inglés). ISBN 978-0-231-13724-9. ISBN 0231137249. Consultáu'l 3 d'ochobre de 2012.
  3. ↑ Rice, Kim (2009). Marshall Cavendish: Sex and Society 2 (n'Inglés). ISBN 978-0-7614-7905-5. Consultáu'l 3 d'ochobre de 2012.
  4. ↑ (n'inglés) Bisexual. Robyn Ochs. 7 de xineru de 2014. Archivado del original el 2017-07-29. https://web.archive.org/web/20170729092420/https://robynochs.com/bisexual/. Consultáu'l 9 de xunu de 2017. 
  5. ↑ «1990 Bi Manifesto – BiNet USA» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-29. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
  6. ↑ «Sexual orientation, homosexuality and bisexuality» (inglés). Asociación Psicolóxica d'Estaos Xuníos. Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'agostu de 2013. Consultáu'l 21 d'abril de 2014.
  7. ↑ «Sexual Orientation» (inglés). Asociación Psiquiátrica d'Estaos Xuníos. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunetu de 2011. Consultáu'l 3 d'avientu de 2012.
  8. ↑ «GLAAD Media Reference Guide» (inglés). GLAAD. Archiváu dende l'orixinal, el 1 de xineru de 2011. Consultáu'l 14 de marzu de 2012.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 «Sexual identity development among lesbian, gai, and bisexual youths: Consistency and change over time» (n'inglés). Journal of Sex Research 43 (1):  páxs. 46–58. 2006. 
  10. ↑ Crompton, Louis (2003). Belknap Press: Homosexuality and Civilization (n'Inglés). ISBN 0-674-01197-X.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Bagemihl, Bruce (1999). Profile Books, Ltd.: Biological Exuberance: Animal Homosexuality and Natural Diversity (n'Inglés). ISBN 1-86197-182-6.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Roughgarden, Joan. University of California Press: Evolution's Rainbow: Diversity, Gender, and Sexuality in Nature and People (n'Inglés). ISBN 0-520-24073-1.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «Bisexual Species: Unorthodox Sex in the Animal Kingdom» (n'Inglés). Scientific American. Julio de 2008. http://www.sciam.com/article.cfm?id=bisexual-species. 
  14. ↑ Harper, Douglas (payares de 2001). «Bisexuality» (inglés). Online Etymology Dictionary. Consultáu'l 16 de febreru de 2007.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (n'Inglés) Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation. Asociación Psicolóxica d'Estaos Xuníos.  páxs. 63, 86. http://www.apa.org/pi/lgbc/publications/therapeutic-response.pdf. Consultáu'l 15 de mayu de 2011. «Sexual orientation identity—not sexual orientation—appears to change via psychotherapy, support groups, and life events.». 
  16. ↑ Eisner, Shiri (2013). Seal Press: Bi: Notes for a Bi Revolution (n'Inglés). ISBN 978-1-58005-474-4.
  17. ↑ «Female bisexuality from adolescence to adulthood: results from a 10-year llonxitudinal study» (n'Inglés). Developmental Psychology 44 (1):  páxs. 5–14. 2008. doi:10.1037/0012-1649.44.1.5. PMID 18194000. 
  18. ↑ «The Scientific Quest to Prove Bisexuality Exists». The New York Times Magazine, 20 March 2014 (New York Times). 20 de marzu de 2014. http://www.nytimes.com/2014/03/23/magazine/the-scientific-quest-to-prove-bisexuality-exists.html?hpw&rref=magacín&_r=0. Consultáu'l 21 de marzu de 2014. 
  19. ↑ «2014 Sexuality Preconference» (inglés). Fifteenth Annual Meeting of the Society for Personality and Social Psychology - Preconferences. Society for Personality and Social Psychology. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de marzu de 2014. Consultáu'l 21 de marzu de 2014.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 Mary Zeiss Stange, Carol K. Oyster, Jane Y. Sloan (2011). Sage Pubns: Encyclopedia of Women in Today's World (n'Inglés). ISBN 978-1-4129-7685-5. ISBN 1-4129-7685-5. Consultáu'l 23 de xunu de 2012.
  21. ↑ 21,0 21,1 Dworkin, SH (2001). «Treating the bisexual client» (n'Inglés). Journal of Clinical Psychology 57 (5):  páxs. 671–80. doi:10.1002/jclp.1036. PMID 11304706. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Yoshino, Kenji (xineru de 2000). «The Epistemic Contract of Bisexual Erasure» (n'Inglés). Stanford Law Review (Stanford Law School) 52 (2):  páxs. 353–461. doi:10.2307/1229482. http://www.kenjiyoshino.com/articles/epistemiccontract.pdf. 
  23. ↑ Michael Musto, 7 d'abril de 2009. Ever Meet a Real Bisexual?, The Village Voice
  24. ↑ Geen, Jessica (28 d'ochobre de 2009). «Bisexual workers 'excluded by lesbian and gay colleagues'» (inglés). pinknews.co.uk. Consultáu'l 26 de marzu de 2011.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 «Straight, Gay or Lying? Bisexuality Revisited» (n'Inglés). The New York Times. 5 de xunetu de 2005. http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F20714FB3B550C768CDDAE0894DD404482. Consultáu'l 24 de febreru de 2007. 
  26. ↑ Rieger G, Chivers ML, Bailey JM (2005). «Sexual arousal patterns of bisexual men» (n'Inglés). Psychological science: APS 16 (8):  páxs. 579–84. doi:10.1111/j.1467-9280.2005.01578.x. PMID 16102058. 
  27. ↑ «New York Times Suggests Bisexuals Are 'Lying.' Paper fails to disclose study author's controversial history» (inglés). Fairness and Accuracy in Reporting (8 de xunetu de 2005). Consultáu'l 22 de xunu de 2013.
  28. ↑ National Gay and Lesbian Task Force (xunetu de 2005). «The Problems with "Gay, Straight, or Lying?"» (inglés). Consultáu'l 24 de xunetu de 2006.
  29. ↑ «Controversy over Professor J. Michael Bailey and the Existence of Bisexuality» (inglés). American Institute of Bisexuality. Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 15 de marzu de 2015.
  30. ↑ Lehmiller, J. J.. «Are Bisexual People Equally Llabro usté By Both Sexes?». Sex and Psychology. Consultáu'l 15 de marzu de 2015.
  31. ↑ 31,0 31,1 «Sexual arousal patterns of bisexual men revisited.» (n'Inglés). Biological Psychology 88 (1):  páxs. 112–115. 2011. doi:10.1016/j.biopsycho.2011.06.015. PMID 21763395. http://www.thestranger.com/images/blogimages/2011/08/16/1313530258-rosenthal_et_al.pdf. Consultáu'l 6 de payares de 2012. 
  32. ↑ «The Male Bisexuality Alderica Revisited: Some Bisexual Men Have Bisexual Arousal Patterns» (n'Inglés). Archives of Sexual Behavior 41 (1):  páxs. 135–147. 23 d'avientu de 2011. doi:10.1007/s10508-011-9881-7. PMID 22194088. http://rd.springer.com/article/10.1007/s10508-011-9881-7/fulltext.html. Consultáu'l 7 de payares de 2012. 
  33. ↑ Kinseys hetero homo rating scale Recuperáu'l 7 d'abril 2011.
  34. ↑ Szymanski, Mike. "Moving Closer to the Middle: Kinsey the Movie, and Its Rocky Road to Bisexual Acceptance." Journal of Bisexuality 8.3 (2008): 287-308. Print.
  35. ↑ (1995) Oxford University Press: Dual Attraction: Understanding Bisexuality (n'Inglés). ISBN 0-19-509841-2.
  36. ↑ Resume de la investigación Archiváu 2010-07-26 en Wayback Machine del Institutu Kinsey.
  37. ↑ Kinsey, A. C.; Pomeroy, W. B.; y Martin, C. Y. (1948): Sexual behavior in the human male (páx. 657). Filadelfia: W. B. Saunders, 1948.
  38. ↑ 38,0 38,1 «Frequently asked sexuality questions to the Kinsey Institute» (inglés). The Kinsey Institute. Consultáu'l 16 de febreru de 2007.
  39. ↑ Leonard Sax. «Why Are So Many Girls Lesbian or Bisexual?» (inglés). Sussex Direutories/Psychology Today. Consultáu'l 28 d'abril de 2011.
  40. ↑ Elizabeth Landau (23 d'agostu de 2011). «Bisexual men: Science says they're real» (n'Inglés). CNN. Archivado del original el 2012-01-17. https://web.archive.org/web/20120117120756/http://thechart.blogs.cnn.com/2011/08/23/bisexual-men-science-says-theyre-real/?hpt=hp_t2. Consultáu'l 15 d'agostu de 2011. «...confirms that men with bisexual arousal patterns and bisexual identity definitely exist...». 
  41. ↑ «Health survey gives government its first large-scale data on gai, bisexual population» (inglés). Washington Post. Consultáu'l 20 de marzu de 2015.
  42. ↑ «Sex» (inglés). http://www.apa.org. Consultáu'l 20 de marzu de 2015.
  43. ↑ Lemmola, F; Camperio, Ciani, A (xunu de 2009). "New evidence of genetic factors influyencing sexual orientation in men: female fecundity increase in the maternal line". (n'Inglés). Archives of Sexual Behavior, páx. 393–399.
  44. ↑ What the gay brain looks like Archiváu 2013-08-26 en Wayback Machine, Time;
  45. ↑ «A neuroendocrine predisposition for homosexuality in men» (n'Inglés). Archives of Sexual Behavior 4 (1):  páxs. 1–8. 1975. doi:10.1007/BF01541882. PMID 165797. 
  46. ↑ «Neurohormonal functioning and sexual orientation: A theory of homosexuality-heterosexuality» (n'Inglés). Psychological Bulletin 101 (2):  páxs. 233–258. 1987. doi:10.1037/0033-2909.101.2.233. PMID 2882536. 
  47. ↑ «Prenatal stress as possible aetiogenetic factor of homosexuality in human males» (n'Inglés). Endokrinologie 75 (3):  páxs. 365–368. 1980. PMID 7428712. 
  48. ↑ «Stressful events in prenatal life and bi- and homosexual men» (n'Inglés). Esperimental and Clinical Endocrinology 31:  páxs. 83–87. 1983. 
  49. ↑ «The effects of prenatal stress, and of prenatal alcohol and nicotine exposure, on human sexual orientation». Physiology and Behavior 74 (1–2):  páxs. 213–226. 2001. doi:10.1016/S0031-9384(01)00564-9. PMID 11564471. 
  50. ↑ «Sexual Orientation and Adolescents». American Academy of Pediatrics Clinical Report. http://aappolicy.aappublications.org/cgi/reprint/pediatrics;113/6/1827.pdf. Consultáu'l 23 de febreru de 2007. 
  51. ↑ «Sexual Orientation and Homosexuality». American Psychological Association. http://www.apa.org/helpcenter/sexual-orientation.aspx. Consultáu'l 3 de febreru de 2009. 
  52. ↑ American Psychiatric Association (May 2000). «Gay, Lesbian and Bisexual Issues». Association of Gay and Lesbian Psychiatrics. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2009.
  53. ↑ «Study of gay brothers may find clues about sexuality» (n'Inglés). Chicago Tribune. 12 d'agostu de 2007. http://articles.chicagotribune.com/2007-08-12/news/0708110702_1_genetic-code-sexual-behavior-gai-brothers. Consultáu'l 4 de mayu de 2007. 
  54. ↑ Ruse, Michael (1988). Basil Blackwell: Homosexuality: A Philosophical Inquiry. ISBN 0 631 15275 X.
  55. ↑ 55,0 55,1 55,2 55,3 55,4 55,5 Van Wyk PH,Geist CS (1995). «Biology of Bisexuality: Critique and Observations». Journal of Homosexuality 28 (3–4):  páxs. 357–373. doi:10.1300/J082v28n03_11. PMID 7560936. 
  56. ↑ 56,0 56,1 «Biological Research on Women's Sexual Orientations: Evaluating the Scientific Evidence». Journal of Social Issues 56 (2):  páxs. 267–282. 2000. doi:10.1111/0022-4537.00165. 
  57. ↑ Paglia, Camille (1995). Penguin Books: Vamps and Tramps: New Essays. ISBN 0-14-024828-5.
  58. ↑ Garber, Marjorie B. (2000). Routledge: Bisexuality and the Eroticism of Everyday Life. ISBN 0-415-92661-0.
  59. ↑ «Are Human Beings "By Nature" Bisexual». Studies in Gender and Sexuality 3 (2):  páxs. 179–213. 2001. doi:10.1080/15240650209349175. 
  60. ↑ Psychological Science 17:  páxs. 46–52. 2006. 
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 «The Relation Between Sex Drive and Sexual Attraction to Men and Women: A Cross-National Study of Heterosexual, Bisexual, and Homosexual Men and Women». Archives of Sexual Behavior 36 (2):  páxs. 209–222. 23 de marzu de 2007. doi:10.1007/s10508-006-9146-z. PMID 17380375. 
  62. ↑ «Comparison of auditory evoked potentials in heterosexual, homosexual, and bisexual males and females». JARO – Journal of the Association for Research in Otolaryngology 1 (1):  páxs. 89–99. March 2000. doi:10.1007/s101620010008. http://www.springerlink.com/content/qjl332876123011m/. Consultáu'l 19 de xunu de 2008. 
  63. ↑ Robinson, SJ & Manning, TJ (2000). «The ratio of 2nd to 4th digit length and male homosexuality». Evolution and Human Behavior 21 (5):  páxs. 333–345. doi:10.1016/S1090-5138(00)00052-0. PII S1090-5138(00)00052-0. PMID 11053694. 
  64. ↑ «The evolution of homosexuality: Gender bending - The Economist». The Economist. Consultáu'l 20 de marzu de 2015.
  65. ↑ «Genetic factors predisposing to homosexuality may increase mating success in heterosexuals». Evolution and Human Behavior 29 (6):  páxs. 424–433. 2008. doi:10.1016/j.evolhumbehav.2008.07.002. 
  66. ↑ «Bisexual Species: Unorthodox Sex in the Animal Kingdom». Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xineru de 2014.
  67. ↑ 67,0 67,1 67,2 van Dolen, Hein. «Greek Homosexuality». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-05-03. Consultáu'l 17 de febreru de 2007.
  68. ↑ Amy Richlin, The Garden of Priapus: Sexuality and Aggression in Roman Humor (Oxford University Press, 1983, 1992), p. 225.
  69. ↑ Catharine Edwards, "Unspeakable Professions: Public Performance and Prostitution in Ancient Rome," in Roman Sexualities, páxs. 67–68.
  70. ↑ 70,0 70,1 70,2 DeAngelis, Tori (February 2002). «A new generation of issues for LGBT clients». Monitor on Psychology. American Psychological Association. Consultáu'l 16 de febreru de 2007.
  71. ↑ Eastern Illinois University. «LGBTQA | Symbolism». Consultáu'l 6 de xunu de 2015. «The pink color represents sexual attraction to the same sex only, homosexuality, the blue represents sexual attraction to the opposite sex only, heterosexuality, and the resultant overlap color purple represents sexual attraction to both sexes (bi).»
  72. ↑ «Symbols of the Gay, Lesbian, Bisexual, and Transgender Movements» (26 d'avientu de 2004). Consultáu'l 27 de febreru de 2007.
  73. ↑ 73,0 73,1 Koymasky, Matt (14 d'agostu de 2006). «Gay Symbols: Other Miscellaneous Symbols». Consultáu'l 18 de febreru de 2007.
  74. ↑ www.nydailynews.com. New York. http://www.nydailynews.com/front/story/387860p-329048c.html. 
  75. ↑ ["Games". Writer: Eli Attie; Direutor: Deran Sarafian. House. Fox. No. 9, season 4.]
  76. ↑ «Real World DC». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-11-27.
  77. ↑ «Emily Schromm talks». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-01-01.
  78. ↑ «Mike Manning Metro Weekly».
  79. ↑ drsquid (30 de setiembre de 2010). «Nine Questions with Lost Girl Creator and Writer Michelle Lovretta». RGB Filter. «Bo is a succubus, a grown woman, and bisexual....»
  80. ↑ «"Lost Girl" showcases the Lauren and Bo relationship for Season 2». AfterEllen (28 d'ochobre de 2011). Consultáu'l 28 d'ochobre de 2011.
  81. ↑ «Spike from 'Buffy' and 'Torchwood's Captain Jack Harkness — Yowza!». Chicago Tribune. 14 de xunetu de 2007. Archivado del original el 2011-01-23. https://web.archive.org/web/20110123085800/http://featuresblogs.chicagotribune.com/entertainment_tv/2007/07/spike-from-buff.html. Consultáu'l 2 de xunu de 2009. 
  82. ↑ «James Marsters Interview (January 2008)». Radio Times. Consultáu'l 25 de xineru de 2008.
  83. ↑ Davis, Glyn; Needham, Gary (2009) Routledge (28 January 2009): Queer TV. ISBN 0-415-45046-2.
  84. ↑ Knight, Dominic (8 d'agostu de 2010). «More Torchwood details revealed». Associated Television Network. Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'abril de 2011. Consultáu'l 8 d'agostu de 2010.
  85. ↑ Frankel, Valerie Estelle (2010). McFarland: Illuminating Torchwood: Essays on Narrative, Character and Sexuality in the BBC Series. ISBN 9780786455607.
  86. ↑ Sarah Nathan (September 2006). «Dr Ooh gets four gai pals». The Sun (London). http://www.thesun.co.uk/article/0,,2001320029-2006430699,00.html. Consultáu'l 6 d'ochobre de 2006. «GAI Doctor Who star John Barrowman gets four BISEXUAL assistants in raunchy BBC3 spin-off Torchwood.». 
  87. ↑ Carr, Roy; Murray, Charles Shaar (1981). Bowie: An Illustrated Record. New York: Avon. ISBN 0-380-77966-8.
  88. ↑ «Interview: David Bowie». Playboy (September 1976). Consultáu'l 14 de setiembre de 2010.
  89. ↑ Buckley (2000): p. 401
  90. ↑ Buckley (2005): p. 106
  91. ↑ «Dear Superstar: David Bowie». blender.com (Alpha Media Group Inc). August 2002. http://www.bowiewonderworld.com/press/00/0208dearsuperstar.htm. Consultáu'l 16 de setiembre de 2010. 
  92. ↑ «Lady Gaga Rolling Stone Interview». Archiváu dende l'orixinal, el 2010-03-19.
  93. ↑ «Lady Gaga admits bisexuality and explains "Poker Face" to Barbra Walters». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de febreru de 2010.
  94. ↑ Profile '86 radiu interview, broadcast 1986 on NBC Radio
  95. ↑ Dave West. «Molko: I wish I kept quiet on sexuality». Digital Spy. Consultáu'l 20 de setiembre de 2011.
  96. ↑ «Michael Stipe: Queerness is a state of mind brought about by understanding» (inglés). The Guardian (26 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 29 d'abril de 2015.
  97. ↑ Livia, Anna (2000). Pronoun Envy: Literary Uses of Linguistic Gender. Oxford University Press, ISBN 978-0-19-513853-5
  98. ↑ «Bret Easton Ellis: Eternal Bad Boy». Details. June 2010. http://www.details.com/celebrities-entertainment/music-and-books/201006/author-bret-easton-ellis-less-than-zero-sequel-imperial-bedrooms. Consultáu'l 15 de xunu de 2010. 
  99. ↑ «Rose By Any Other Name».
  100. ↑ «Fencesitter Films». Archiváu dende l'orixinal, el 4 de setiembre de 2009.
  101. ↑ «From Out Bi Direutor Kyle Schickner».
  102. ↑ Andre, Amy (16 d'avientu de 2005). «Opinion: Bisexual Cowboys in Love». National Sexuality Resource Center. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 201510 de febreru de 2009. Consultáu'l 22 de payares de 2006.
  103. ↑ «Downlow Mountain? De/Stigmatizing Bisexuality Through Pitying And Pejorative Discourses In Media». Journal Of Men's Studies 14:  páxs. 254–8. 2006. Archivado del original el 30 d'avientu de 2016. https://web.archive.org/web/20161230212703/http://www.mensstudies.com/content/120392/?p=5836y79535y54y3bb24fa8a3d757b32d&pi=2. 
  104. ↑ 104,0 104,1 Diamond, Milton. «Bisexuality: A Biological Perspective». Bisexualities – The Ideology and Practice of Sexual Contact with both Men and Women. Archiváu dende l'orixinal, el 1 de xineru de 2007. Consultáu'l 17 de febreru de 2007.
  105. ↑ 105,0 105,1 Scott Bidstrup. «The Natural Crime Against Nature». Consultáu'l 26 de xunu de 2007.

Llectures

editar

Xeneral

editar

Roma y Grecia antigua

editar
  • Eva Cantarella. Bisexuality in the Ancient World, Yale University Press, New Haven, 1992, 2002. ISBN 978-0-300-09302-5
  • Kenneth J. Dover. Greek Homosexuality, New York; Vintage Books, 1978. ISBN 0-394-74224-9
  • Thomas K. Hubbard. Homosexuality in Greece and Rome, O. of California Press, 2003. ISBN 0-520-23430-8
  • Herald Patzer. Die Griechische Knabenliebe [Greek Pederasty], Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, 1982. In: Sitzungsberichte der Wissenschaftlichen Gesellschaft an der Johann Wolfgang Goethe-Universität Frankfurt am Main, Vol. 19 No. 1.
  • W. A. Percy III. Pederasty and Pedagogy in Archaic Greece, University of Illinois Press, 1996. ISBN 0-252-02209-2

Per país

editar

Occidente modernu

editar

Otres llectures

editar
  • Bryant, Wayne M.. Bisexual Characters in Film: From Anais to Zee. Haworth Gay & Lesbian Studies, 1997. ISBN 1-56023-894-1

Enllaces esternos

editar




Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Bisexualidá&oldid=4309733»