Wikipedia

Burrhus Frederic Skinner

Burrhus Frederic Skinner (20 de marzu de 1904, Susquehanna Depot (es) Traducir – 18 d'agostu de 1990, Cambridge) foi un psicólogu, filósofu social, inventor, y autor d'Estaos Xuníos.[13][14][15][16] Condució un trabayu pioneru en psicoloxía esperimental y defendió el conductismu, que considera'l comportamientu como una función de les hestories ambientales de refuerzu. Escribió trabayos revesosos nos cualos propunxo l'usu estendíu de téuniques psicolóxiques de cambéu de conducta, principalmente'l condicionamientu operante, p'ameyorar la sociedá y amontar la felicidá humana, como una forma d'inxeniería social.

Burrhus Frederic Skinner
Vida
Nacimientu Susquehanna Depot (es) Traducir, 20 de marzu de 1904[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos [2]
Residencia Estaos Xuníos
Muerte Cambridge, 18 d'agostu de 1990[1] (86 años)
Sepultura Cementerio Monte Auburn (es) Traducir
Causa de la muerte leucemia
Familia
Casáu con Yvonne Blue (en) Traducir
Fíos/es
Estudios
Estudios Universidá de Harvard 1931) Philosophiæ doctor
Universidad de Hamilton (es) Traducir 1926) Grau n'Artes : Filoloxía inglesa
Direutor de tesis William John Crozier
Direutor de tesis de William Kaye Estes
Richard Herrnstein
Nathan Azrin
Llingües falaes inglés[4]
Oficiu psicólogu, filósofu, inventor, etólogu, autobiógrafu, profesor universitariu, escritor
Emplegadores Universidá de Harvard
Universidá de Minnesota
Universidá de Chicago
Trabayos destacaos El comportamiento de los organismos (es) Traducir
Más allá de la libertad y la dignidad (es) Traducir
Premios
Influyencies Edward Thorndike, Iván Pávlov y John B. Watson
Miembru de Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
Sociedá Filosófica Americana
Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos
Cambiar los datos en Wikidata

Biografía

editar

Skinner nació na rural Susquehanna, Pennsylvania, Estaos Xuníos, fíu de Grace y William Skinner, un abogáu. Fízose atéu dempués de qu'un maestru cristianu tratara d'aselar el so mieu al infiernu, que la so güela describiéralu.[17] El so hermanu Edward, dos años y mediu más nuevu, finó a los dieciséis d'una hemorraxa cerebral. Formó parte del Colexu Hamilton en Nueva York col enfotu de convertise n'escritor. Dempués de graduase, Skinner pasó un añu en Greenwich Village intentando formase como escritor de ficción, pero llueu se desilusionó coles sos habilidaes lliteraries. Pensó que tenía poca esperiencia y que-y faltaba una fuerte perspeutiva personal cola cual escribir. Mientres esti periodu, al cual más tarde llamó "l'añu escuru", lleó An Outline of Philosophy, de Bertrand Russell, nel cual Russell aldericaba la filosofía conductista de los psicólogos, especialmente de John B. Watson.[18]

Tres el so atayáu intentu como escritor, Skinner empezó a interesase polos comportamientos y aiciones de les persones, lo que lu llevó a estudiar psicoloxía na Universidá de Harvard (que nesi momentu nun yera una institución a la vanguardia de la psicoloxía), graduándose y doctorándose en 1931. Llegó a formar parte d'esa institución como investigador en 1936, y más tarde, desenvolvió la so actividá docente na Universidá de Minnesota y dempués na d'Indiana, pa depués volver a Harvard como profesor en 1948, onde exercería'l restu de la so vida.[19]

En 1948, escribe'l llibru Walden Dos.

Skinner foi oxetu de munchos gallardones a lo llargo de la so vida. En 1968, recibió la Medaya Nacional de Ciencia pol presidente Lyndon B. Johnson. Tres años dempués, foi premiáu cola Medaya d'Oru de la Fundación Psicolóxica Americana, y en 1972, concedióse-y el premiu d'Humanista del añu de l'American Humanist Association. Xustu ocho díes antes del so fallecimientu, recibió la primer mención por una vida contribuyendo a la psicoloxía pola American Psychological Association.[20]

Conductismu

editar

La superstición del palombu

editar

La superstición del palombu ye un esperimentu yá clásicu de Skinner que foi lleváu a cabu en 1948. Nesti esperimentu participaron ocho paloma afamiaes, que fueron introducíes na llamada caxa de Skinner. Nésta, los palombos disponíen de comida a intervalos regulares con independencia de la respuesta qu'emitieren. Sicasí, nesti esperimentu reparó un condicionamientu evidente en toes los palombos.

Un aspeutu importante d'esti esperimentu foi les respuestes condicionaes qu'adoptaron los palombos. Por casu, una de los palombos aprendió a dar vueltes en sentíu contrariu a les manes del reló alredor de la caxa, otru palombu pegaba la so cabeza a una de les esquines cimeres d'una manera bien carauterística y un tercer suxetu desenvolvió la respuesta de solmenar la cabeza.

Cada palombu desenvolvió una respuesta propia, idiosincrática. Tanto foi asina que daba la impresión de que los palombos portar d'esa manera tan particular por cuenta de que creíen que la so conducta provocaría l'apaición de la comida. Namás lloñe de la realidá. Ye por esti motivu pol qu'a esta conducta denominóse-y supersticiosa.

La esplicación qu'ufiertó Skinner sobre esti fenómenu apelaba al refuerzu recibíu: entendió que cualesquier que fuera la respuesta que'l suxetu acababa de realizar xustu antes de l'alministración de la comida (el refuerzu) resultaría reforzada pol pagu. Otra manera, de les múltiples respuestes que los palombos emitieren antes de la presentación de la comida, la que resultara, de casualidá, allegante al pagu, sería reforzada. D'ende que cada palombu realizara la so particular respuesta (idiosincrática). Ye importante alvertir qu'esti procedimientu nun ye, en cierto, un procedimientu de condicionamientu operante. Ye un procedimientu de condicionamientu clásicu.[21] La lliteratura científica ufierta esperimentos que los sos resultaos conviden a cuestionar la conclusión que llogró Skinner. D'una parte atopóse que, nun procedimientu como l'utilizáu por Skinner xenérense patrones relativamente específicos de comportamientu que tán en función de la proximidá al reforzador y de la especie animal utilizada nel esperimentu.[22][23][24][25] En particular, dellos investigadores repararon que toes los palombos desenvuelven respuestes idéntiques, esto ye, non idiosincrátiques. Sicasí, tamién ye posible atopar otres resultaos que sofiten la esplicación de Skinner al atopar que cada palombu desenvuelve la so propia conducta distintiva.[26][27]

Seya como quier, la superstición ye una conducta más o menos habitual nel comportamientu humanu. El ritual de camudar la suerte d'unu a les cartes ye habitual. Unes poques conexones accidentales al azar ente un ritual y consecuencies favorables son abondes pa establecer un calteníu comportamientu a pesar del fechu de que nun haya reforzamientu causal. Estos comportamientos nun tienen efeutu real sobre la suerte d'un suxetu, xusto como nel casu onde'l palombu yera alimentada independientemente de la so conducta.

Rumores

editar
 
Estudiantes utilizando una «Caxa de Skinner» nel antiguu Llaboratoriu de Psicoloxía Esperimental de la Facultá de Psicoloxía de la UNMSM. Lima, Perú, añu 1999.

Un rumor repitíu bien de cutiu postula que Skinner aventurar na esperimentación humana poniendo a la so fía Deborah nuna caxa de Skinner, lo que la llevó a enfermedá mental permanente y una rensía amargosa escontra'l so padre.

Sicasí, esto postreru ye falsu. Ello ye que el «Heir Conditioner» (xuegu de pallabres n'inglés ente «condicionador d'herederu» y «aire acondicionáu»), términu utilizáu pa la trubiecu de Skinner, yera calecida, esfrecida, tenía aire peneráu, dexaba tener enforma espaciu pa caminar y yera bien similar a una versión en miniatura d'una casa moderna. Foi diseñada pa desenvolver l'enfotu del ñácaru, la so comodidá, faer que llorara menos, careciérase menos, etc. Y, lo que ye más importante, el tiempu que la neña permanecía nella yera similar al que cualesquier otru neñu podía pasar nun trubiecu normal.

En 2005, l'autora y psicóloga Lauren Slater publicó un llibru, Opening Skinner's Box, «Cuerdos ente llocos» na traducción española de Concha Cardeñoso pa la editorial ALBA, onde mentaba ésti rumor según el cual Deborah al cumplir trenta y un años denunció al so padre por malos tratos ante un tribunal de xusticia, perdió'l casu y suicidóse d'un disparu nuna bolera de Billings (Montana). «Nada d'esto ye ciertu», prosigue Slater, y sicasí el mitu persiste. «¿Por qué? ¿Qué tien Skinner que nos inspira tantu mieu?».

Cuando escribía Opening Skinner's Box, Slater entrevistó, primero per teléfonu y depués en persona, a la hermana de Deborah, Julie Skinner Vargas. Ésta faló del so padre: «Tenía bien bona mano colos neños, adorar... faíanos cometes, cometes con caxes, y díbamos volar a Monhegan; llevábanos al circu tolos años, y Hunter, el perru, yera un sabuesu y pá enseñar a xugar al escondite...» Preguntada sobre la so hermana Deborah, contesta: «Ye artista, vive n'Inglaterra, ta felizmente casada. Enseñó al so gatu a tocar el pianu».

La mesma fía de Skinner contestó en más d'una ocasión a estes acusaciones.[28] Dende'l puntu de vista skinneriano, éstes formaríen parte de too un cúmulu d'inexactitudes y tracamundios sobre l'autor y pensamientu.[29]

El Proyeutu Palombu

editar

Unu de los proyeutos más interesaos y menos conocíos empobinaos por Skinner foi'l llamáu Proyeutu Palombu, que consistía n'entrenar palombos pa ser usaes na segunda guerra mundial como proyeutiles suicides. Skinner alvirtió que podía condicionar a los palombos por que siguieren y picotiaren una figura determinada en busca d'alimentu, como un cuadráu o un círculu. Si asitiamos ante'l palombu una placa tresparente na que se reflexe la figura d'un oxetivu, el palombu esforciándose por picotiar la figura va empobinar el so cuerpu y la so cabeza escontra l'oxetivu. Y si zarramos el palombu nun aparatu capaz d'utilizar los movimientos del palombu pa rectificar la so direición, l'aparatu va caltenese empobináu en direición al oxetivu. Dichu otra manera, vamos tener un proyeutil capaz d'escorrer un blancu en movimientu. Finalmente consiguióse con ayuda d'inxenieros de telecomunicaciones crear un aparatu bien precisu al que se-y llamó proyeutil pelícanu por cuenta de que'l picu del aparatu yera más grande que los mesmos esplosivos que llevaba'l palombu. L'aprendizaxe de los palombos tamién progresó afechiscamente siendo estes capaces de reconocer formes de barcos, aviones y tanques. Cada palombu siguía solamente la figura qu'aprendiera a siguir, y non otres qu'apaecieren na so pantalla. Nun faíen casu a elementos distractores como nubes o fumu. Llegó a consiguir qu'hasta tres paloma trabayaren n'equipu picotiando en direición a un oxetivu, pa esaniciar asina fallos individuales, pudiendo viaxar tres paloma nun mesmu proyeutil. A pesar de que naquella dómina EE. XX. nun disponía de nengún mecanismu pa dirixir proyeutiles y que esti mecanismu funcionaba nel llaboratoriu'l proyeutu foi atayáu al resultar daqué grotescu y nun ser tomáu en serio.

Teoría de Skinner

editar
Artículu principal: Analís esperimental del comportamientu

Skinner llamaba a la so clase de conductismu, “radical”.[30] El conductismu radical ye la filosofía de la ciencia del comportamientu. Busca entender el comportamientu como una función del mediu ambiente del pasáu. Un analís funcional del comportamientu fai posible producir teunoloxíes del comportamientu. A diferencia d'otres formes de conductismu menos austeres, nun acepta eventos privaos como'l pensamientu, la perceición, o emociones non observables n'alcuentros casuales del comportamientu d'un organismu:

La perspeutiva puede ser declarada de la siguiente manera: lo que se siente o se repara introspectivamente nun ye un mundu non físicu de conciencia, mente, o vida mental sinón el cuerpu del observador. Esto nun significa, como voi demostrar depués, que la introspeición ye una clase d'investigación psicolóxica, tampoco significa (y este ye'l corazón del argumentu) que lo que se siente o se repara introspectivamente son les causes del comportamientu. Un organismu portar de la manera que la fai por cuenta de la so presente estructura, pero la mayoría d'esto ta fuera del algame de la introspeición. Dica agora tenemos que contentanos, como aportunen los que metódicos qu'estudien el comportamientu, cola hestoria xenética y del mediu ambiente d'una persona. Lo que se repara introspectivamente son ciertos productos colaterales d'eses hestories. D'esta manera reparamos el gran dañu influyíu polos mentalistas. Cuando lo qu'una persona fai [ye] atribuyíu a lo que ta asocediendo dientro d'él, la investigación ye traida a un final. ¿Por qué esplicar la esplicación? Por dos mil quinientos años la xente esmolecióse por sentimientos y vida mental, pero namái apocayá un interés foi amosáu nun analís más precisu del papel que desempeña'l mediu ambiente. La inorancia d'esi papel foi lo qu'empezó les ficciones mentales, y foi perpetuáu poles práutica esplicatives a les cualos dieron llugar.[31]

Skinner creía que'l comportamientu ye calteníu d'una condición a otra al traviés de consecuencies similares o idéntiques al traviés d'estes situaciones. En resume, los comportamientos son factores casuales que son influyíos por consecuencies. La so contribución al entendimientu del comportamientu influyó a munchos otros científicos al esplicar el comportamientu social y les sos continxencies.[32] Refuerzu ye un conceutu central nel conductismu, y yera vistu como un mecanismu central nel moldeamiento y control del comportamientu. Una idea equivocada común ye que'l refuerzu negativu ye sinónimu de castigu. Esta idea equivocada ye abondo fuerte, y ye comúnmente atopada hasta en conceutos escolares de Skinner y les sos contribuciones. Pa ser claru, ente que refuerzu positivu ye'l fortalecimientu del comportamientu per mediu de l'aplicación de dalgún eventu (e.g. aponderamientu dempués qu'un comportamientu ye realizáu), refuerzu negativu ye'l fortalecimientu de comportamientu per mediu de la eliminación o fuximientu de dalgún eventu aversivo (e.g. l'actu d'abrir y llevantar una sombriella enriba de la to cabeza un día lluviosu ye reforzáu pol cese de l'agua cayendo sobre ti).

Los dos formes de refuerzu fortalecen el comportamientu, o amonten la posibilidá de qu'un comportamientu vuelva asoceder; la diferencia atópase en si l'eventu de refuerzu ye daqué aplicáu (refuerzu positivu) o daqué esaniciáu (refuerzu negativu). El castigu y la estinción tienen l'efeutu de debilitar el comportamientu, o d'amenorgar la futura probabilidá de qu'un comportamientu asoceda, pola aplicación d'un estímulu/eventu adversu (castigu positivu o castigu per mediu d'estímulu contingente), el retiru d'un estímulu deseyáu (castigu negativu o castigu per mediu de retiru contingente), o la falta d'estímulu de pagu, lo cual causa que'l comportamientu cese (estinción).

Skinner tamién buscaba entender l'aplicación de la so teoría nel contestu más ampliu de l'aplicación del conductismu a organismos vivientes, sobremanera la seleición natural.[33]

Programes de refuerzu

editar

Parte del analís del comportamientu de Skinner arreyaba non yá el poder d'una mera instancia de refuerzu, sinón los efeutos de programes particulares de refuerzu al traviés del tiempu. Los programes más notables de refuerzu presentaos por Skinner yeren d'intervalu (fixu o variable) y de razón (fixa o variable).

  • Refuerzu continuu - entrega constante d'esfuercios por una aición; cada vez qu'una aición yera realizada'l suxetu darréu y siempres recibió un refuerzu. Esti métodu ye pocu práuticu pa usar, y el comportamientu reforzáu ye puestu lleváu a la estinción.
  • Refuerzu d'intervalu (fixu/variable) - fixu - refuerzu siguiendo la primer respuesta dempués d'una duración determinada. Variable - el tiempu que tien que pasar primero que una respuesta pueda producir un refuerzu nun ye determináu, sinón que varia alredor d'un valor permediu.
  • Refuerzu de razón (fixa/variable) - afita - un determináu númberu de respuestes tien d'asoceder primero qu'haya refuerzu. Variable - el númberu de respuestes primero que se produza'l refuerzu ye un permediu.

Invento

editar

Cuna d'aire

editar

Nun esfuerciu d'ayudar a la so esposa a enfrentar les xeres del día ente día de criar a un fíu, Skinner - un inventor peracabáu- pensó que podría ameyorar el trubiecu estándar. Inventó la 'trubiecu d'aire'[34] pa cumplir con esti desafíu. Una 'trubiecu d'aire' ye un trubiecu diseñáu por Skinner que ye bono de llimpiar, que la so temperatura y mugor puede ser controlada y foi creada p'ayudar a criar ñácaros.

Skinner diseñó esti trubiecu d'aire pal so primer fíu porque pensaba qu'ayudaría a los padres que yeren espertaos polos sos fíos llorando na nueche por cuenta de temperatures fríes, y la necesidá de ropa especial o sábanes. Él pensó que creando'l trubiecu ayudaría a evitar asuntos "problemáticos" del ambiente.[35]

Foi unu de los sos inventos más polémicos y yera popularmente mal carauterizáu como cruel y esperimental.[36] El trubiecu yera comparada de cutiu col so cámara de condicionamientu operante, cruelmente conocida como "la caxa de Skinner." Esta asociación con un sistema d'esperimentación y refuerzu a base de comida invalidó cualquier ésitu. Foi diseñada pa faer el cuidu d'un ñácaru más simple (amenorgando ropa puerco, irritación, etc.), mientres ayudaba al ñácaru a ser más llibre, saludable, amenorgando la probabilidá de que llore. Supuestamente tuvo un pocu d'ésitu con estes consecuciones. Dempués, los trubiecos d'aire fueron comercializaes por delles compañíes.

Un llibru nel 2004 por Lauren Slater, tituláu Abriendo la Caxa de Skinner: Grandes Esperimentos Psicolóxicos del Sieglu Venti,[37] causó muncho discutiniu al mentar los rumores de que Skinner usara a la so fía Deborah n'unu de los sos esperimentos y consecuentemente suicidárase. Anque'l llibru de Slater darréu dempués diz que los rumores yeren falsos, Slater tamién-y dexa al llector creer que Deborah sumiera, y por eso fixo pocu pa invalidar estos rumores. Un críticu en The Observer en marzu de 2004 citó incorreutamente el llibru de Slater sofitando los rumores. Esta crítica foi lleida por Deborah Skinner (agora Deborah Buzan, una artista y escritora que vive en Londres) quien depués en respuesta escribió un retruque vehemente en The Guardian.[38]

Delles publicaciones

editar
La conducta de los organismos: un analís esperimental.
Walden dos.
Ciencia y conducta humana.
Programes de reforzamientu, con C. B. Fersrer.
Conducta verbal.
  • The Analysis of Behavior: A Program for Self Instruction, con James G. Holland, 1961.
L'analís de la conducta: Un programa pal autu instrucción, con James G. Holland, 1961. Esti llibru de autoinstrucción yá nun s'imprime, pero la páxina web de la fundación B.F. Skinner tien una versión interactiva.
  • The Technology of Teaching, 1968.
La teunoloxía de la enseñanza.
Contigencias del reforzamientu: Un analís teorético.
Avera del conductismu.
Detalles de my vida: La primer parte d'una autobiografía.
Reflexones sobre'l conductismu y la sociedá.
La formación d'un conductista: la segunda parte d'una autobigrafía.
Llibros de notes, editó Robert Eptein.
Skinner pal salón de clases, editó R. Eptein.
  • Enjoy Old Age: A Program of Self-Management, con M. Y. Vaughan, 1983.
Esfruta la edá madura: Un programa d'autoxestión, con M. Y. Vaughan
Una tema de consecuencies: la tercer parte d'una autobiografía.
Sobre una mayor reflexón.
Asuntos recién nel analís de conducta.
  • Cumulative Record: A Selection of Papers, 1959, 1961, 1972 and 1999 as Cumulative Record: Definitive Edition. ISBN 0-87411-969-3 (paperback)
Rexistru cumulativo: Una seleición de documentos, 1959, 1961, y 1969 compilados como un archivu cumulativo: edición definitiva. Esti llibru inclúi la reimpresión del artículu de Skinner publicáu, n'ochobre de 1945, na revista académica «Ladies' Home» Casa de Damescol títulu, «El bebe nuna caxa», ye l'orixinal y personal reportaxe de Skinner sobre'l discutiniu y negativa publicidá o representación que recibió esti dispositivu, conocíu como la caxa o'l trubiecu de Skinner.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: LIBRIS. Identificador de Libris: 31fhk0mm554qh9x. Data d'espublización: 11 payares 2009. Data de consulta: 24 agostu 2018. Editorial: Biblioteca Nacional de Suecia.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.theguardian.com/education/2004/mar/12/highereducation.uk.
  4. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  5. ↑ Afirmao en: Guggenheim Fellows database. Identificador Beca Guggenheim: b-f-skinner. Llingua de la obra o nome: inglés.
  6. ↑ URL de la referencia: https://www.sepsych.org/warren-medal-recipients/.
  7. ↑ URL de la referencia: https://www.apa.org/about/awards/scientific-contributions?tab=3.
  8. ↑ URL de la referencia: https://apadiv15.org/awards/division-15-career-achievement-award/past-recipients-of-the-career-achievement-award/.
  9. ↑ URL de la referencia: https://www.masspsych.org/page/MPAAwards.
  10. ↑ URL de la referencia: https://www.psychologicalscience.org/members/awards-and-honors/fellow-award/recipent-past-award-winners.
  11. ↑ URL de la referencia: https://www.apa.org/about/governance/president/outstanding.
  12. ↑ Afirmao en: NNDB. Llingua de la obra o nome: inglés.
  13. ↑ Smith, L. D.; Woodward, W. R. (1996). B. F. Skinner and behaviorism in American culture. Bethlehem, PA: Lehigh University Press. ISBN 0-934223-40-8.
  14. ↑ Skinner, B. F. (1948). Walden Two. «The science of human behavior is used to eliminate poverty, sexual expression, government as we know it, create a lifestyle without that such as war.»
  15. ↑ Skinner, B. F. (1972). Beyond freedom and dignity. New York: Vintage Books. ISBN 0-553-14372-7.
  16. ↑ «Skinner, Burrhus Frederic».
  17. ↑ "Within a year I had gone to Miss Graves to tell her that I no longer believed in God. 'I know,' she said, 'I have been through that myself.' But her strategy misfired: I never went through it." B.F. Skinner, p. 387-413, Y.G. Boring & G. Lindzey's A History of Psychology in Autobiography (v. 5) New York: Appleton Century-Crofts, 1967.
  18. ↑ B.F. Skinner: A Life × Daniel W. Bjork, ISBN 9781557984166: Amazon.com: Books. N.p. n.d. Web. 4 de xunu 2013.
  19. ↑ «Humanist Manifesto II». American Humanist Association. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-20. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2012.
  20. ↑ «Muskingum.edu». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-04.
  21. ↑ Tarpy, R. (2003). Aprendizaxe: teoría ya investigación contemporánees., 1, Madrid, España: McGraw Hill. ISBN 8448124928.
  22. ↑ Falk, J.L. (1977). The origin and function of adjunctive behavior. Animal Learning and Behavior, 5,325-335
  23. ↑ Pellón, R (1990) Polidipsia inducida por programa:I. Definición y marcu conceptual. Revista de Psicoloxía Xeneral y Aplicada, 43, 313-326.
  24. ↑ Staddon, J.Y.R (1977). Schedule-induced behavior. W.K. Honig y J.Y.R Staddon (Eds.), Handbook of Operant Behavior (páxs.125-152). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall
  25. ↑ Staddon, J.Y.R., Simmelhag,V.L. (1971). The "superstition" experiment: A reexamination of its implications for the principles of adaptive behavior. Psychological Review, 78, 3-43
  26. ↑ Justice, T.C., Looney, T.A (1990). Another look at "superstitions" in pigeons. Bulletin of the Psychonomic Society, 28, 64-66.
  27. ↑ Aprendizaxe y Condicionamientu Instrumental, Ricardo Pellón Suárez de Puga, Andrés García García, Universidá Nacional d'Educación a Distancia, Madrid, 2002, ISBN 978-84-362-4863-0
  28. ↑ Deborah Skinner Buzan (marzu de 2004). «I was not a lab rat» (inglés). Consultáu'l 3 de setiembre de 2009.
  29. ↑ Gerardo Primero (mayu de 2005). «Carauterístiques fundamentales del pensamientu de Skinner». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de setiembre de 2009. Consultáu'l 3 de setiembre de 2009.
  30. ↑ About Behaviorism Ch. 1 Causes of Behaviour § 3 Radical Behaviorism B. F. Skinner 1974 ISBN 0-394-71618-3
  31. ↑ ibid. p. 18-20 of the paperback edition which had the redacted typo s/it/is/.
  32. ↑ Carlson, Neil and et al. 2010. "Psychology the Science of Behaviour", p. 447. Pearson Canada, United States of America. ISBN 978-0-205-64524-4.
  33. ↑ Skinner, B.F (31 July 1981). "Selection by Consequences". Science 213 (4507): 501–504. Bibcode 1981Sci...213..501S. doi:10.1126/science.7244649. PMID 7244649. Archived from the original on 2 July 2010. Retrieved 14 August 2010
  34. ↑ Air-crib photograph in "What Man Can Make of Man", × James Bennet. The Atlantic, xunu de 2012.
  35. ↑ Holland, J. (1992). B.F Skinner. Pittsburgh: American Psychologist.
  36. ↑ Snopes.com "One Man and a Baby Box", vistu 29 de dic 2007.
  37. ↑ Slater, L. (2004) Opening Skinner's Box: Great Psychological Experiments of the Twentieth Century, London, Bloomsbury
  38. ↑ Buzan, Deborah Skinner (12 March 2004). "I was not a lab rat". The Guardian, vistu 29 de mayu 2012.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Burrhus_Frederic_Skinner&oldid=4240801»