David Lloyd George (17 de xineru de 1863Manchester – 26 de marzu de 1945Llanystumdwy) foi un políticu británicu, primer ministru ente 1916 y 1922, mientres la última etapa de la Primer Guerra Mundial y los primeros años de la posguerra.

David Lloyd George
Miembru de la cámara de los Lords

12 febreru 1945 - 26 marzu 1945
miembru del 37ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

14 payares 1935 - 12 febreru 1945
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1935
miembru del 36ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

27 ochobre 1931 - 25 ochobre 1935
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1931
miembru del 35ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

30 mayu 1929 - 7 ochobre 1931
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1929
leader of the Liberal Party (en) Traducir

14 ochobre 1926 - 4 payares 1931 - Herbert Louis Samuel (es) Traducir
miembru del 34ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

29 ochobre 1924 - 10 mayu 1929
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1924
miembru del 33er Parllamentu del Reinu Xuníu

6 avientu 1923 - 9 ochobre 1924
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1923
miembru del 32ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

15 payares 1922 - 16 payares 1923
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1922
miembru del 31er Parllamentu del Reinu Xuníu

14 avientu 1918 - 26 ochobre 1922
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1918
Primer Ministru del Reinu Xuníu

6 avientu 1916 - 19 ochobre 1922
Herbert Henry Asquith (es) Traducir - Andrew Bonar Law (es) Traducir
secretariu d'Estáu de Guerra

6 xunu 1916 - 5 avientu 1916
Horatio Kitchener (es) Traducir - Edward Stanley, 17th Earl of Derby (es) Traducir
Ministro de Municiones (es) Traducir

25 mayu 1915 - 9 xunetu 1916
Ministro de Municiones (es) Traducir - Edwin Samuel Montagu
miembru del 30ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

3 avientu 1910 - 25 payares 1918
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu d'avientu de 1910
miembru del 29ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

15 xineru 1910 - 28 payares 1910
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de xineru de 1910
Canciller de la Hacienda del Reino Unido (es) Traducir

12 abril 1908 - 25 mayu 1915
Herbert Henry Asquith (es) Traducir - Reginald McKenna
miembru del 28ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

12 xineru 1906 - 10 xineru 1910
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1906
miembru del Conseyu Priváu del Reinu Xuníu

1906 -
Presidencia de la Junta de Comercio (es) Traducir

10 avientu 1905 - 12 abril 1908
James Gascoyne-Cecil, 4th Marquess of Salisbury (es) Traducir - Winston Churchill
miembru del 27ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

1r ochobre 1900 - 8 xineru 1906
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1900
miembru del 26ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

13 xunetu 1895 - 17 setiembre 1900
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: Eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1895
miembru del 25ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

4 xunetu 1892 - 8 xunetu 1895
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de 1892
miembru del 24ᵘ Parllamentu del Reinu Xuníu

10 abril 1890 - 28 xunu 1892
Distritu: Caernarfon (en) Traducir
Eleiciones: UK Parliamentary by-election (en) Traducir
Vida
Nacimientu Manchester[1]17 de xineru de 1863[2]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda  12 abril 1927)
Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu  (12 abril 1927 -
Muerte Llanystumdwy26 de marzu de 1945[3] (82 años)
Sepultura grave of David Lloyd George (en) Traducir
Causa de la muerte Tumor cerebral
Familia
Padre William George
Madre Elizabeth Lloyd
Casáu con Margaret Lloyd George (es) Traducir (1888 – m. 1941)[4]
Frances Lloyd George, Countess Lloyd-George (es) Traducir (1943 – m. 1945)[4]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Lloyd George family (en) Traducir
Estudios
Llingües falaes galés[6]
inglés
Oficiu políticu, diplomáticu, solicitor (es) Traducir, funcionariuescritor
Llugares de trabayu Londres, 10 de Downing Street (es) Traducir y 11 de Downing Street (es) Traducir
Emplegadores Universidá d'Edimburgu
Premios
Nominaciones
Miembru de World Brotherhood Federation (en) Traducir
Creencies
Relixón Ilesies bautistes
Partíu políticu Partido Liberal del Reino Unido (es) Traducir
IMDb nm0515906
Cambiar los datos en Wikidata
Escudu del 1° conde Lloyd-George

Biografía

editar

Nació en Mánchester el 17 de xineru de 1863, nel senu d'una familia galesa, fíu d'un maestru rural. Crióse nel condáu de Caernarvon y trabayó como pasante d'un despachu d'abogaos na so mocedá. Participó na política galesa desque empezó a exercer l'abogacía y foi escoyíu diputáu pol Partíu Lliberal na Cámara de los Comunes en 1890. Defendió una política radical en materia social, sofitó'l nacionalismu galés y opúnxose a la intervención británica nes guerres anglo-bóer.

En 1905 foi nomáu ministru de Comerciu del Gobiernu lliberal y pasó a ser ministru de Facienda en 1908. Presentó un presupuestu en 1909 nel que s'asignaba una gran partida pa proyeutos sociales, polo que tuvo que faer frente a l'atayante oposición de los conservadores y de la Cámara de los Lores, que finalmente lo refugaron. En 1909 pronunció un discursu nel distritu de Limehouse pa defender el so presupuestu y censuró firmemente la postura de los sos adversarios.

Poco dempués, aprobóse la Llei Parllamentaria de 1911, que prohibía a la Cámara de los Lores el so vetu sobre los proyeutos de llei presupuestarios, y adoptáronse munches de les reformes propuestes por Lloyd George, como la creación d'un sistema de seguros sociales d'enfermedá, invalidez y desemplegu, que fueron consideraes como la base en qu'años más tarde s'asitiaría nel so país el llamáu Estáu de bienestar.

Primer Guerra Mundial

editar

En 1914, a empiezos de la Primer Guerra Mundial, siguió dirixendo'l ministeriu de Facienda; afitó'l creitu de Gran Bretaña y procuró que la situación económica del país fuera lo suficientemente estable como p'aguantar l'esfuerciu bélicu. Pasó a ser ministru d'Armamentu en 1915 y de la Guerra en 1916. Propunxo que'l gabinete ministerial fora más acutáu y eficaz mientres siguiera la guerra y que s'estableciera la prioridá absoluta sobre los asuntos bélicos.

El primer ministru lliberal, Herbert Henry Asquith, presentó la so dimisión n'avientu de 1916 y Lloyd George pasó a ocupar el so puestu nun gobiernu de coalición colos conservadores. Creó un gabinete de guerra acutáu a cinco miembros y lluchó por llograr un mandu unificáu nel bandu aliáu, que finalmente consiguió na primavera de 1918. Otra decisión importante de Lloyd George daquella foi la orde dada al xeneral Edmund Allenby de tomar Xerusalén, oxetivu que se cumplió a finales de 1917.

Mientres el primer trimestre d'esi añu encaró l'empiezu de la guerra submarina irrestricta per parte de los alemanes, que tuvo a puntu de poner en cantu del colapsu a los aliaos. La solución que se dio foi'l sistema de convóis, al que primeramente yera opuestu Lloyd George, pero que s'emplegó con gran ésitu a partir de mayu de 1917.

Lloyd George aplaudió la Revolución de Febreru cayida del zar en marzu de 1917. Un ministru del nuevu gobiernu rusu suxirió que Gran Bretaña diera asilu al monarca depuestu, a lo que'l primer ministru negóse. Más tarde culparíase-y pol asesinatu de la familia del zar nel branu de 1918.

Nel branu de 1917, aprobó de mala gana realizar una ofensiva en Flandes (la tercer Batalla de Ypres), que remató na gran ofensiva de Passchendaele. Sicasí, los resultaos llograes fueron bien escasos pal gran costu en vides que supunxo. Dalgunos cúlpenlu de dexar que siguiera sabiendo que fracasaría col fin de desacreditar a los xenerales británicos y asina caltenelos baxu control.

N'avientu de 1917, Lloyd George pidió más homes a la Cámara de los Comunes, alegando la retirada d'Imperiu rusu de la guerra y el desastre italianu en Caporetto. Lloyd George consiguió sacar alantre la so posición n'axustando colos sindicatos ufiertándo-yos tres la guerra qu'Alemaña pagara compensaciones y desaposiaríase de les sos colonies ente otres munches concesiones.

A empiezos de 1918, tres munches resistencies, Lloyd George llogró que s'impunxera'l racionamientu de dellos productos básicos como la carne, l'azucre y la mantega. Aquello dio llugar a munches protestes de los sindicatos, que la so militancia disparar mientres la guerra.

La ofensiva alemana de la primavera de 1918 decidió a Lloyd George a imponer el reclutamiento obligatoriu tamién n'Irlanda, que se sublevara na Selmana Santa de 1916. Aquello dio ales a la revuelta, sofitada polos obispos irlandeses, que promovieron la insumisión. Munchos irlandeses ingresaron nel Sinn Féin, la so principal fuercia independentista.

Finalmente la ofensiva alemana foi contenida gracies a l'ayuda de les tropes recién llegaes d'Estaos Xuníos mientres la Ofensiva de los Cien Díes, lo cual foi'l preludiu a la derrota de los xermanos en payares.

Poco dempués del armisticiu, Lloyd George convocó eleiciones p'avientu de 1918, que ganó con una peramplia mayoría.

Versalles y el gobiernu de la posguerra

editar
 
Lloyd George (primero dende la izquierda) al tratáu de Versalles.

Acabáu'l conflictu, participó na Conferencia de Paz de París, empecipiada en xineru de 1919, y na ellaboración del Tratáu de Versalles, alcordáu en xunu d'esi añu. George contribuyó decisivamente a que'l tratáu adquiriera un fuerte tinte antigermano.

Tamién presentó un proyeutu d'Home Rule para Irlanda en 1920 que dexó dos años dempués la proclamación del Estáu Llibre d'Irlanda, tres la firma en 1921 del Tratáu anglo-irlandés.

Mientres los años de la posguerra aprobáronse diverses reformes, como la Llei d'Educación de 1918 (qu'ampliaba la enseñanza obligatoria y pos-obligatoria), la Llei de Viviendes y Urbanismu de 1919, que facilitaba la construcción de cases barates, la Llei de Seguros de Paru de 1920, qu'ampliaba los seguros yá esistentes a tolos trabayadores, diverses lleis qu'ampliaben les pensiones y los seguros sanitarios (esto postreru complementar cola creación d'un nuevu Ministeriu de Sanidá), diverses lleis que llindaben el trabayu de los menores d'edá, y especialmente les lleis qu'aprobaben el sufraxu femenín y dexaben a les muyeres ser diputaes.

Venta de títulos nobiliarios y dimisión

editar

David Lloyd George usó la venta de títulos nobiliarios pa enllenar les arques del so partíu, esquifu tres la Gran Guerra. Los conservadores abandonaron el gobiernu de coalición en 1922 en protesta pol Home Rule irlandés y pol sofitu que Gran Bretaña brindó a Grecia na so guerra contra los turcos. Lloyd George dimitió y convocáronse unes eleiciones xenerales que dieron la victoria a los Conservadores. Una vegada rota la coalición gobernante poles desavenencies polítiques qu'obligaron a Lloyd George a dimitir, los antiguos socios conservadores acometieron contra les operaciones con honores y títulos y aprobaron la llamada Acta d'Honores (prevención d'abusos) en 1925, que pasó a illegalizar estes ventes.

Final de la so carrera

editar

Antes de les nueves eleiciones de 1923, atayó les sos vieyes reñedielles con Asquith, que reunificaron el partíu Lliberal y dexáron-y presentar un frente xuníu contra'l proteicionista Stanley Baldwin. Sicasí, nes eleiciones de 1924, anque Lloyd George foi reelixíu, los lliberales fueron barríos, quedando como un minúsculu grupu na Cámara de los Comunes, del que foi escoyíu voceru.

En 1926 foi escoyíu pa sustituyir a Asquith como xefe Lliberal y financió del so bolsu a diversos candidatos según la edición de folletos nes que se proponíen idees p'amenorgar el paru (ayudáu equí por economistes como John Maynard Keynes). El so trabayosu llabor dexó-y aumentar el so sofitu nes eleiciones de 1929, pero non lo bastante pa recuperar la so hexemonía na Oposición, que pasó a manes del partíu Llaborista per primer vegada. Finalmente, acabaron dando'l so sofitu al nuevu gobiernu del llaborista Ramsay MacDonald.

En 1931, por enfermedá nun pudo xunise al gobiernu de la gran coalición que se formó entós. Nes eleiciones subsiguientes intentó presentase pola so cuenta pero fracasó, consiguiendo solo unos pocos escaños. Como resultancia, mientres los años 30 Lloyd George quedó al marxe de la política británica anque inda yera famosu a los güeyos del gran públicu. Foi escoyíu presidente del London Welsh Trust en 1934, yá que desempeñó mientres un añu.

Cuando Hitler xubió al poder, Lloyd George primeramente simpatizó con él, llamándo-y «el más grande alemán vivu», visitándo-y na seronda de 1936 y emponderando les sos obres públiques. Sicasí, llueu camudó de postura, y n'españando la Segunda Guerra Mundial, en mayu de 1940 un discursu so na Cámara minó la posición de Neville Chamberlain y facilitó l'ascensu de Churchill.

El 1 de xineru de 1945 concedióse-y el títulu de conde Lloyd-George de Dwyfor col subsidiario de vizconde Gwynedd.[9]

Muerte

editar

Lord Lloyd George de Dwyfor nun vivió lo suficiente pa ocupar l'escañu na Cámara de los Lores al que'l so títulu dába-y derechu, y morrió de cáncer el 26 de marzu de 1945. Foi soterráu xunto al ríu Dwyfor, en Llanystumdwy, Gales.

  • ¿Escontra ónde vamos? (1923)
  • Fondes y fleches (1929)
  • La verdá sobre'l Tratáu de paz (1938).

Referencies

editar
  1. Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Ллойд Джордж Дэвид. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
  2. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Ллойд Джордж Дэвид. Data de consulta: 27 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Afirmao en: Kindred Britain.
  5. 5,0 5,1 5,2 Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
  6. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  7. Afirmao en: nobelprize.org. Identificador de nominación de persona al Premio Nobel: 5548. Editorial: Fundación Nobel. Llingua de la obra o nome: inglés.
  8. URL de la referencia: https://archive.org/details/worldbrotherhood00worluoft/.
  9. www.burkespeerage.com

Enllaces esternos

editar