Elena Stásova
Elena Dmítrievna Stásova (rusu: Еле́на Дми́триевна Ста́сова) (San Petersburgu, Imperiu Rusu, 3 d'ochobre de 1873 – Moscú, Xunión Soviética, 31 d'avientu de 1966) foi una política comunista rusa, dirixente de la Internacional Comunista. Foi delegada de la Comintern n'Alemaña en 1921. Ente 1927 y 1938 foi presidenta del Socorru Colorado Internacional (SRI). Ente 1938 y 1946 trabayó nel equipu editorial de la revista Lliteratura Internacional.
Biografía
editarPrimeros años
editarElena Stásova nació en San Petersburgu en 1873. Yera fía d'un xurista lliberal, Dmitri Stásov (1828-1918) que trabayaba nel Senáu y que fuera heraldu na coronación del zar Alexandru II. El so güelu fuera arquiteutu de los zares Alexandru I y Nicolás I.[4] El so primu yera'l críticu d'arte Vladímir Stásov.
En rematando la educación secundaria, Elena Stásova convertir nuna convencida socialista y xunióse al Partíu Obreru Socialdemócrata de Rusia (POSDR) nel momentu de la so fundación en 1898.[5] Cuando'l POSDR biforcar nes facciones bolxevique y menchevique en 1903, Stásova asitiar con Lenin y los bolxeviques convirtiéndose en revolucionaria profesional. Mientres los dos años siguientes Stásova adoptó los pseudónimos de Absoluta y Gruesa y exerció como distribuidora pal periódicu de Lenin, Iskra, en San Petersburgu,[6] onde trabayó como secretaria llocal del partíu. Enseñó a los nuevos militantes a codificar y descodificar. Stásova tamién exerció como secretaria del Buró del Norte del Comité Central del Partíu Bolxevique, y otres posiciones dirixentes nel partíu.[7] Otros pseudónimos qu'utilizó mientres el periodu de la clandestinidá fueron Delta, Heron, Knol y Varvara Ivanovna.[8]
Stásova emigró a Xinebra (Suiza) en 1905, onde s'atopaba nel momentu que españó la Revolución rusa de 1905. Tornó al so país en xineru de 1906 pa dirixir el trabayu bolxevique en Tblisi, capital de Xeorxa.[7] En xineru de 1912, Stásova foi escoyida miembru candidatu del Comité Central. A partir d'entós trabayó como secretaria del Buró de Rusia del Comité Central.[9] A esto siguió-y un arrestu en 1913 y la deportación a Siberia, onde permaneció hasta 1916.[7] Dexara la tesorería del partíu a salvo col so hermanu.
Carrera política
editarTres la Revolución de Febreru de 1917, Stásova foi nomada secretaria del Comité Central, una posición que caltendría mientres la Revolución d'Ochobre, permaneciendo nella hasta marzu de 1920.[7] Coles mesmes, retornó a ser miembru candidatu del Comité Central tres el VI Congresu del partíu, en xunetu-agostu de 1917. Nel VII Congresu, celebráu en 1918, foi escoyida miembru de plenu derechu del Comité Central, siendo reelixida nel VIII Congresu, en 1919. Sicasí, nel IX Congresu (1920) cesó tanto la so pertenencia al CC como al Secretariáu.[7]
En siendo estremada del Comité Central, Stásova trabayó pa la organización del partíu en Petrográu, dende onde foi llevada al aparatu de la Internacional Comunista. Foi nomada representante de la Comintern ante'l Partíu Comunista d'Alemaña (KPD) en mayu de 1921, onde utilizó'l pseudónimu de "Hertha".[7] Stásova permaneció n'Alemaña hasta 1926, onde xugó un papel dirixente na seición alemana del Socorru Colorado Internacional (SRI), Die Rote Hilfe.[7]
Stásova tornó a la XRSS en febreru de 1926.[7] Al siguiente añu foi nomada vicedireutora del SRI según presidenta del Comité Central del SRI de la URSS, posiciones que caltuvo hasta 1937.[10]
Stásova trabayó como miembru de la Comisión Central de Control del Partíu Comunista de la Xunión Soviética ente 1930 y 1934. En 1935, el VII Congresu de la Comintern nomar miembru de la Comisión Internacional de Control.[11] Caltuvo esta posición hasta que la Internacional foi eslleida en 1943.[12]
Stásova, a diferencia de la mayoría de los Vieyos Bolxeviques, nun foi afeutada pola Gran Purga que solmenó la Xunión Soviética a finales de los años 1930, anque foi treslladada en 1938 a una nueva posición nel equipu editorial de la revista Lliteratura Internacional. Stásova siguió nesti puestu hasta 1946, cuando se xubiló.[7]
Muerte y legáu
editarElena Stásova finó'l 31 d'avientu de 1966. Los sos restos tán soterraos na Necrópolis de la Muralla del Kremlin de Moscú.
Un colexu d'internaos pa estranxeros en Ivánovo, llamáu Colexu Internu Internacional de Ivánovo (Interdom), fundáu pol SRI en 1933, lleva'l so nome.
Obres
editar- Les banderes del SRI nel estranxeru: Informe al III Congresu del SRI de la Xunión Soviética, Moscú, Comité Executivu del Socorru Colorado Internacional, 1931.
Honores y condecoraciones
editarReferencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978)» (rusu). Большая Российская энциклопедия (1969). Consultáu'l 26 febreru 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978)» (rusu). Большая Российская энциклопедия (1969).
- ↑ Identificador CONOR.SI: 185517923. Afirmao en: CONOR.SI.
- ↑ Simon Sebag Montefiore, Young Stalin, page 209
- ↑ Branko Lazitch and Milorad M. Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern: New, Revised, and Expanded Edition. Stanford, CA: Hoover Institution Press, 1986; p. 444.
- ↑ N.K. Krupskaya, Reminiscences of Lenin. Bernard Isaacs, trans. New York: International Publishers, 1970; p. 77.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 7,8 Lazitch and Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern, p. 444.
- ↑ Reference Index to V.I. Lenin Collected Works: Part One: Index of Works, Name Index. Moscow: Progress Publishers, 1978; p. 312.
- ↑ Simon Sebag Montefiore, Young Stalin, p. 205
- ↑ G.M. Adibekov et al. (eds.), Politbiuro TsK RKP(b) - VKP(b) i Komintern: 1919-1943 Dokumenty ("El Politburó del CC del PCR(b)-PCU(b) y la Comintern: Documentos 1919-1943"). Moscú: ROSSPEN, 2004; p. 885.
- ↑ Lazitch and Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern, p. 445.
- ↑ Adibekov et al. (eds.), Politbiuro TsK RKP(b) - VKP(b) i Komintern, p. 885.
Datos: Q271492
Multimedia: Elena Stasova
