Gasherbrum II
El Gasherbrum II (urdú: گاشر برم -2; chinu tradicional: 加舒爾布魯木II峰, chinu simplificáu: 加舒尔布鲁木II峰, pinyin: Jiāshūěrbùlǔmù II Fēng), tamién conocíu como K4 o Moravi II, ye la décimotercera monte más altu de la Tierra[1] y tópase allugada na frontera ente Gilgit-Baltistán, rexón de Paquistán y el territoriu de Xinjiang, na parte más occidental de China. Con una altitú de 8.034 msnm, el Gasherbrum II ye'l tercer picu más altu del macizu de los Gasherbrum, asitiáu nel cordal del Karakorum, que forma parte del sector occidental de Sistema de los Himalayas.[2][3]
| Gasherbrum II | |
|---|---|
| monte | |
 | |
| Situación | |
| País |  República Popular China |
| Rexón autónoma | Sinkiang |
Prefectura (es)  | Prefectura de Kasgar (es) |
| Cordal |
Gasherbrum (es) |
| Coordenaes | 35°45′27″N 76°39′10″E / 35.7575°N 76.6528°E |
  Gasherbrum II Gasherbrum II (Paquistán) | |
| Datos | |
| Altitú | 8034 m |
| Prominencia | 1524 m |
| Fechos importantes | |
| Primer ascensu | 7 xunetu 1956 - Hans Willenpart, Sepp Larch (es) , Fritz Moravec |
 | |
Xeografía
editarEl Gasherbrum II asítiase xunto al Gasherbrum I y al Broad Peak nel macizu Gilgit-Baltistán de Paquistán, xunto a la frontera de Xinjiang en China, allugáu na parte cimera del Glaciar Baltoro, que comparten toos xunto al K2.[4]
Con una altitú de 8.034 msnm. ye'l tercer picu más altu del grupu de los Gasherbrum, detrás del Gasherbrum I con 8.080 m.[5] y del Broad Peak con 8.051 msnm.[6] El Gasherbrum III considérase dacuando como un simple subpico del Gasherbrum II, [7] porque'l primeru tien una prominencia topográfica de namái 461 m. y ta asitiáu a muncha proximidá del picu principal.[8]
Nome
editarEn 1856, Thomas George Montgomerie, miembru británicu de los Royal Engineers, participó na espedición Great Trigonometric Survey que se desenvolvió en territoriu indiu y paquistanín, onde tuvo la oportunidá de columbrar el monte, designándola col nome de "K4", esto ye, el cuartu monte del cordal del Karakorum.[9] El nome de "Gasherbrum" provién realmente de la llingua Balti de les pallabres rgasha ("formosu") and brum ("monte") y non al significáu que s'atribúi a la creencia popular que piensa que deriva de "paré brillosa", definición cola cual Sir William Martin Conway describió al cercanu picu Gasherbrum IV na espedición británica realizada en 1892.[9][10][11][12]
Historia de les sos ascensiones
editarEl macizu de la Gasherbrum fueron esploraos en 1909 pol Duque de los Abruzzos, Luis Amadéu de Saboya, y por Vittorio Sella. El glaciar de los Abruzzos, caña tributaria del glaciar Baltoro, la principal y más frecuentada ruta d'ascensu al K2, inda lleven el so nome.[13][14]
En 1934, Günter Dyhrenfurth y la so Espedición Internacional del Himalaya, qu'incluyía a André Roch, esploraron el Gasherbrum I y II, xubiendo hasta los 6.250 m. d'altitú nesti postreru. [14][15]
El primer ascensu con ésitu a la cume realizó'l 7 de xunetu de 1956, por un equipu d'escaladores austriacos qu'incluyía a Fritz Moravec, Josef Alerce y Hans Willenpart, quien finalmente coronaron el visu pola cara suroeste. Dempués de montar el campu I, tuvieron que baxar, atopándose'l campu base (con tolos suministros y alimentos) totalmente soterráu por un ádene. A pesar del contratiempu qu'ello suponía pa les posibilidaes d'ésitu del equipu, decidieron faer un intentu de cume más rápidu. Dempués d'abrir con dificultaes la ruta, algamaron el día 6 de xunetu'l campu III, que dexaron tras pa pasar la nueche a mayor altitú nun sacu de vivac a manera de campu IV improvisáu, llegando finalmente con ésitu al visu a les 11:30 de la mañana del día siguiente. [14][16][17]
En 1975, cuatro espediciones esguilaron con ésitu'l Gasherbrum II, incluyendo la espedición francesa de Jean-Pierre Fresafond, un grupu polacu con Janusz Onyszkiewicz, y otra espedición, tamién polaca, dirixida por Wanda Rutkiewicz. [14]
Cuatro años más tarde, un grupu chilenu afirmó utilizar la ruta "normal" pa llegar al visu y dellos otros alpinistes, incluyendo a Reinhard Karl, Hanns Schell y Kurt Diemberger tamién algamaron con ésitu'l cume. [14]
El 24 de xunetu de 1982, Reinhold Messner, xunto con Nazir Sabir y Sher Khan, esguilaron el picu al traviés de l'aresta suroeste. [14][18] Esi mesmu añu, Messner, al marxe del so ésitu nel Gasherbrum II, tamién xubió otros dos ochomiles, el Kangchenjunga y el Broad Peak, ya intentó infructuosamente el Cho Oyu, escribiendo un llibru tituláu 3 x 8000: El mio gran añu nel Himalaya alrodiu del so gran proeza alpinística, (alemán: 3 x 8000: Mein grosses Himalaja-Jahr).[19]
N'agostu de 1986, el Gasherbrum II foi esguiláu con ésitu por una espedición eslovena en 32 hores dende'l Campu base hasta'l visu, con tan solo 22 hores de xubida y 10 hores de descansu a una altitú de 5.900 m. Ésti foi, de lloñe, l'ascensu más rápidu realizáu hasta esi momentu na hestoria del alpinismu.[20]
En xunetu de 1996, Jean-Christophe Lafaille esguiló los picos Gasherbrum I y II en tan solu cuatro díes, ensin baxar a folgar al campu Base en nengún momentu.[21]
Mientres el branu del 2000, los estraordinarios escaladores españoles Alberto Iñurrategi (10º escalador na hestoria del alpinismu en xubir los catorce ochomiles y únicu montañeru que consiguió xubir a los 4 picos Gasherbrum) y el so hermanu Félix empecipien l'ascensu con ésitu al cume del Gasherbrum II. Nel descensu, el fallu nel anclaje d'una cuerda bastia al vaciu a Felix Iñurrategi, que pierde la vida.
L'añu 2006, Sebastian Haag y Benedikt Böhm consiguieron algamar el cume del Gasherbrum II en dos causes mientres una selmana. A les 8:00 de la mañana del 29 de xunetu llegaron al visu y depués esquiaron escontra baxo ensin rápel o se dexaron esmucir ensin l'usu de esquíes. Folgaron unos díes antes de salir dende'l campu I de nuevu escontra'l cume'l 3 d'agostu. Empezaron rápido, algamando'l Campu IV en seis hores, pero la cantidá de nieve fresco, con más de mediu metro d'espesura, desaceleró la so esguilada, llegando al visu dempués de más de seis hores de dura xubida, baxando de nuevu con esquíes, siendo esta vegada entá más peligrosu por cuenta de la nieve amacerada col consiguiente riesgu d'ábanos. A pesar d'ello, dambos algamaron con seguridá al campu I en menos de 17 hores, ente que una espedición normal tarda siquier de cuatro a siete díes en faer una única esguilada en estilu alpín.[22][23]
Los italianos Karl Unterkircher y Daniele Bernasconi esguilaron el Gasherbrum II en 2007 en estilu alpín. Fueron los primeres n'abrir una nueva vía na cara norte al traviés de China. La ruta intentárase un añu antes por un equipu xermanu-suizu, pero tuvieron qu'abandonar dempués d'un ábanu. Mientres l'intentu usaron alredor de 1.200 m. de cuerda fixa. Llegaron al cume alredor de les 8:00 de la tarde del 20 de xunetu y tuvieron que baxar faciendo un vivac nocherniegu. Un tercer miembru, Michele Compagnoni, nietu del famosu alpinista Achille Compagnoni qu'algamó per vegada primera'l cume del K2, tuvo que volvese a tan solo 150 m. del cume. L'equipu al completu consiguió axuntase y baxó pela ruta noroeste habitual hasta'l campu base.[24][25]
El 2 de febreru de 2011, Cory Richards, Denis Urubko y Simone Moro convertir nos primeres escaladores en xubir al Gasherbrum II pel hibiernu. A pesar de ser soterraos por un ádene, qu'afortunadamente nun produció víctimes, llegaron al cume a les 11:30 de la mañana, ensin l'usu d'osíxenu suplementario nin de porteadores d'altor. Richards, que foi'l primer estauxunidense en xubir un ochomil pel hibiernu, filmó la espedición, que se convirtió na película Cold que narra les peripecies de la espedición.[26][27]
Referencies
editar- Dyhrenfurth, G. O. (1955). London: To the Third Pole. ISBN 978-1-4465-4447-1. Consultáu'l 28 de marzu de 2013.
- Isserman, Maurice; Weaver, Stewart Angas (2010) Yale University Press: Fallen Giants: A History of Himalayan Mountaineering from the Age of Empire to the Age of Extremes. ISBN 978-0-300-16420-6. Consultáu'l 27 de marzu de 2013.
- Messner, Reinhold (1999). The Mountaineers Books: All 14 Eight-Thousanders. ISBN 978-0-89886-660-5. Consultáu'l 24 de xineru de 2014.
- Notes
- ↑ Plantía:Cita summitpost
- ↑ Gupta, Om (2006). Gyan Publishing House: Encyclopaedia of India Pakistan & Bangladesh. ISBN 978-81-8205-389-2. Consultáu'l 27 de marzu de 2013.
- ↑ «Gasherbrum II». Peakware.com. Consultáu'l 9 de marzu de 2013.
- ↑ Seyfferth, Guenter (5 de marzu de 2013). «Die Berge des Himalaya» (german). Himilaya-info.org. Consultáu'l 11 de marzu de 2013.
- ↑ Plantía:Cita peakbagger
- ↑ Plantía:Cita peakbagger
- ↑ Dyhrenfurth , 1955, p. 199.
- ↑ Plantía:Cita peakbagger
- ↑ 9,0 9,1 Green, Stewart. «Gasherbrum II: 13th Highest Mountain in the World». About.com. Consultáu'l 10 de marzu de 2013.
- ↑ Plantía:Cita summitpost
- ↑ «Gasherbrum IV Photo Gallery Home». Mountains of Travel Photos (June 2011). Consultáu'l 10 de marzu de 2013.
- ↑ Dyhrenfurth, 1955, p. 187.
- ↑ Filippi, Filippo de; di Savoia, Luigi Amedeo (1912) Y. P. Dutton: Karakoram and Western Himalaya 1909: An Account of the Expedition of H.R.H. Prince Luigi Amadeo of Savoy, Duke of the Abruzzi. Consultáu'l 27 de marzu de 2013.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 Messner, 1999, p. 128.
- ↑ Dyhrenfurth, 1955, p. 198.
- ↑ «Gasherbrum II Photo Gallery Home». Mountains of Travel Photos (June 2011). Consultáu'l 27 de marzu de 2013.
- ↑ Isserman, páxs. 327–328
- ↑ Nazir Sabir - The Mountaineer and A Fighter. 2 de xunetu de 2000. http://www.pakistaneconomist.com/issue2000/issue26/etc3.htm. Consultáu'l 15 de marzu de 2013.
- ↑ Chessler, Michael. «Who is Reinhold Messner?». Traditional Mountaineering. Consultáu'l 30 de marzu de 2013.
- ↑ (en Slovene) Gašerbrum, najnižji med štirinajstimi najvišjimi vrhovi sveta. 17 de payares de 2012. ISSN 0350-7521. http://www.delo.si/zgodbe/sobotnapriloga/gaserbrum-najnizji-med-stirinajstimi-najvisjimi-vrhovi-sveta.html.
- ↑ American Alpine Club (1997). The Mountaineers Books: 1997 American Alpine Journal. ISBN 978-1-933056-44-9. Consultáu'l 10 de marzu de 2013.
- ↑ «Cool: Speed climb and successful ski down Gasherbrum ll». Expedition Manaslu. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de payares de 2015. Consultáu'l 16 de marzu de 2013.
- ↑ Winter, Stefan. «Germans summit G2 and then ski down: great pictures!». EverestNews.com. Consultáu'l 16 de marzu de 2013.
- ↑ Italians Climb G-II's North Face. http://www.climbing.com/news/italians-climb-g-iis-north-face/. Consultáu'l 24 de xineru de 2014.
- ↑ Italians climb Chinese face of Gasherbrum II. 30 de xunetu de 2007. http://www.alpinist.com/doc/ALP20/newswire-italians-climb-gash-chinese. Consultáu'l 15 de marzu de 2013.
- ↑ First Winter Ascent of Gasherbrum II. 2 de febreru de 2011. http://www.climbing.com/news/first-winter-ascent-of-gasherbrum-ii/. Consultáu'l 10 de marzu de 2013.
- ↑ Climber Cory Richards. http://adventure.nationalgeographic.com/adventure/adventurers-of-the-year/2012/cory-richards/. Consultáu'l 10 de marzu de 2013.
Llectures aconseyaes
editar- Moravec, Fritz (1958). Österreichischer Bundesverlag: Weiße Berge, schwarze Menschen.
- Soriano, Rosa Real (2001). University of Valencia: Gasherbrum II: Espedición "Cinc Segles" de la Universitat de Valčncia. ISBN 978-84-370-4938-0.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Gasherbrum II.- Gasherbrum II on Himalaya-Info.org (German)
- Gasherbrum II on Summitpost
- Gasherbrum II: A Journey to 26,360 Feet in the Karakoram Archiváu el 5 d'avientu de 2008 na Wayback Machine.
- Gasherbrum II-express debrief: The first German ski descent of G2; a 17-hour round trip
- Ficha de Cold na Internet Movie Database (n'inglés)
Datos: Q186853- Multimedia: Gasherbrum II
