Wikipedia

Geositta poeciloptera

especie de páxaru
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Geositta poeciloptera
Estáu de caltenimientu
Vulnerable (VU)
Vulnerable (IUCN 3.1)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Geositta
Especie: G. poeciloptera
(Wied-Newied, 1830)
Distribución
Sinonimia
  • Anthus poecilopterus Wied, 1830
  • Geobates poecilopterus (Wied, 1830)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Geositta poeciloptera, tamién denomináu andarín (Paraguái), caminera de campu, caminera brasilana o andarilho (en portugués, Brasil),[1] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Geositta qu'integra la familia Furnariidae. Vive nel centru y este de Suramérica.[2]

Patrón de coloración de la parte inferior de la so ala.

Descripción editar

Mide 12,5 cm. Ye pardu penriba con una fina llista superciliar blanca; ales escures, con ablondu nes plumes de vuelu (visibles en vuelu); la cola, curtia, ye ablonda con una ancha faxa subterminal negra. Gargüelu blancu, pardu pembaxo col pechu enllordiáu.[3]

Distribución y hábitat editar

Distribuyir nos estaos del centro sur del Brasil,dende'l centru de Mato Grosso, Goiás, hasta'l centru de Minas Gerais; en São Paulo considérase-y estinguíu. Tamién caltién poblaciones alcontraes nel estremu este de Bolivia (nordeste de Santa Cruz na Serranía de Huanchaca), y un espécime foi colectado nel estremu norte del Paraguái en 1938.[4]
Ye una especie carauterística del ecosistema del zarráu. Los sos hábitats naturales son les sabanes d'llanura, con camperes ralos, abiertes o chiscaes con escasos árboles y arbustos, principalmente ente los 500 y los 1200 msnm. Ye más numberosu en terrenes apocayá quemaos, hasta cuando'l suelu ta inda fumiando y sumió de delles árees (São Paulo, por casu) de zarráu por cuenta de la falta de quemaes.[4]

Estáu de caltenimientu editar

Esta especie foi calificada como “vulnerable” pol IUCN debíu al rápidu declinio de la so población como resultáu de la destrucción y conversión del so hábitat de zarráu pa usu humanu.[4]

Amenaces editar

Asocedió una estensa conversión de los hábitats de zarráu p'agricultura mecanizada, creación de ganáu y plantíos d'árboles non nativos. Considerábase que dos tercios del zarráu fueren moderada o extensivamente alteriaos escontra 1993, cola mayor destrucción asocediendo dende 1950. La supresión de les quemaes naturales nel zarráu causaron la desapaición d'esta especie de delles árees del estáu de São Paulo.[5] Zarraos abiertos en terrenes planos (tales como alto de pandos) son sitios preferíos pa conversión, de forma que esta especie puede sufrir de la peor forma. Nun s'afai a camperes artificiales y nun ye atopada en sabanes quemaes frecuentemente.[4]

Aiciones de caltenimientu editar

Foi rexistráu n'árees protexíes de Brasil, como los parques nacionales de Serra da Canastra, Chapada dos Veadeiros, Emas y en Brasilia.[4]

Comportamientu editar

Vive en pareya, ye terrícola y discretu, despintar nes camperes y, si amenaciáu, parte de sópitu nun llargu vuelu.[3] Exhíbese sobre montículos elevaos abriendo les ales y executa vuelos d'exhibición nalando sincronizadamente.[6]
Los vezos d'esta ave son pocu conocíos, y hai una serie de cuestiones ensin respuesta en rellación a la so historia natural. Por exemplu, ye esta especie capaz de faer movimientos comparativamente de llarga distancia ente fragmentos d'hábitat conveniente, yá que paez cuasi sumir d'árees favorables dempués de la reproducción? y más allá, como ye capaz de ‘recolonizar' árees apocayá quemaes tan rápido, si esta especie nun ye, ello ye que residente?[7]

Reproducción editar

Nidifica en cueves d'armadíos nos campos, onde constrúi'l so nial con materia vexetal seca.[6]

Vocalización editar

El cantar ye un “tlitlitlip!” simple y repitíu, dau mientres el vuelu d'exhibición que'l so timbre recuerda al forneru común (Furnarius rufus).[3]

Sistemática editar

Descripción orixinal editar

La especie G. poeciloptera describióse orixinalmente pol naturalista alemán Maximilian zu Wied-Neuwied nel añu 1830, sol nome científicu de Anthus poecilopterus. La so llocalidá tipu ye: «“Inner Campos Geraës of Brazil” = Llende ente Minas Gerais y Badea».[2]

Taxonomía editar

Enantes yera clasificáu formando un xéneru monotípicu: Geobates.[8][9] Estudios moleculares de Cheviron et al. (2005)[10] y Derryberry et al. (2011)[11] demostraron que ten de ser arrexuntáu dientro del xéneru Geositta, lo que foi aprobáu na Propuesta N° 172 al South American Classification Committee (SACC).[12] Les carauterístiques del plumaxe y la distribución en tierres baxes suxuren un parentescu con Geositta cunicularia. Ye monotípica.[2]
Dellos autores y clasificaciones, como Ridgely y Tudor (2009)[13] y el Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO), consideren a esti xéneru dientro de la familia Scleruridae Swainson, 1827 xunto al xéneru Sclerurus y separáu de Furnariidae.[14]

Referencies editar

  1. ↑ Mineru Brasilanu (Geositta poeciloptera) (Wied-Neuwied, 1830) en Avibase. Consultada'l 31 de xineru de 2015.]
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Geositta poeciloptera en The Internet Bird Collection. Consultada'l 31 de xineru de 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Ridgely, Robert, Geositta poeciloptera, p. 184, en Gwyne, John, Ridgely, Robert, Tudor, Guy & Argel, Martha, 2010. Aves do Brasil Vol.1 Pantanal e Cerrado. Editora Horizonte. ISBN 978-85-88031-29-6
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes iucn
  5. ↑ Willis, Y. O.; Oniki, Y. 1993. New and reconfirmed birds from the state of São Paulo, Brazil, with notes on disappearing species. Bulletin of the British Ornithologists' Club 113: 23-34.
  6. ↑ 6,0 6,1 Guia de Campu Avis Brasilis – Avifauna brasileira / Tomas Sigrist; ilustráu por Tomas Sigrist – São Paulo: Avis Brasilis, 2013. Geositta poeciloptera, p. 306. ISBN 978-85-60120-25-3
  7. ↑ 2010. Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; baxáu de Campu Miner (Geositta poeciloptera) en 2 de febreru de 2015.
  8. ↑ Sibley, C.G.; Ahlquist, J.Y. (1990). Phylogeny and Classification of Birds (n'inglés). New Haven, CT: Yale University Press.
  9. ↑ Sibley, C.G.; Monroe, B.L. (1990). Distribution and Taxonomy of the Birds of the World (n'inglés). New Haven, CT: Yale University Press.
  10. ↑ Cheviron, Z.A.; Capparella, A.P.; Vuilleumier, F. (2005). «Molecular phylogenetic relationships among the Geositta miners (Furnariidae) and biogeographic implications for avian speciation in Fueu-Patagonia» (n'inglés). Auk (122):  páxs. 158-174. 
  11. ↑ Derryberry, Y.P.; Claramunt, S.; Derryberry, G.; Chesser, R.T.; Cracraft, J.; Aleixo, A.; Pérez-Emán, J.; Remsen, Jr., J.V.; Brumfield, R.T. (2011). «Lineage diversification and morphological evolution in a large-scale continental radiation: the Neotropical ovenbirds and woodcreepers (Aves: Furnariidae)» (n'inglés). Evolution 65 (10):  páxs. 2973-2986. 
  12. ↑ Camudar la secuencia linear de les especies en Geositta Propuesta (172) al South American Classification Committee. N'inglés.
  13. ↑ Ridgely Robert, Scleruridae, p. 263 y 312, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  14. ↑ Comitê Brasileiro de Rexistros Ornitolóxicos (2014) Llistes das aves do Brasil. 11ª Edição, 1/1/2014 (en português). Disponible en Llistes das aves do Brasil. Consultáu'l 2 de febreru de 2015; p. 24.

Enllaces esternos editar

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Geositta_poeciloptera&oldid=4148063»