Gran Ríu Artificial
El Gran Ríu Artificial (árabe: النهر الصناعي العظيم, tr.: al-Nehr al-Ṣnā‘ī al-‘Ẓīm) de Libia ye una rede de tuberíes construyíes mientres el gobiernu de Muammar al-Gaddafi qu'aproven agua al desiertu d'El Sáḥara en Libia dende acuíferos fósiles, principalmente'l sistema acuíferu de piedra arenisca de Nubia.[1] Ye consideráu por delles fontes como'l mayor proyeutu de riego del mundu.[2]
| Gran Ríu Artificial | |
|---|---|
| acueductu | |
 | |
 | |
| Llocalización | |
| Coordenaes | 25°27′20″N 21°36′03″E / 25.455555555556°N 21.600833333333°E |
  Gran Ríu Artificial Gran Ríu Artificial (Libia) | |
 | |
Consiste en más de 1.300 pozos, la mayoría d'ellos de más de 500 metros de fondura, y aprove 6.500.000 m³ (6,5 hm³) d'agua duce per día a les ciudaes de Trípoli, Bengasi, Sirte y otres.[3] El costu total de proyeutu ta envaloráu en más de 25 mil millones de dólares d'Estaos Xuníos.[4]
Historia
editarEn 1953, los esfuercios p'atopar petroleu nel sur de Libia llevaron al descubrimientu de grandes cantidaes d'agua so tierra. El Proyeutu Grand Ríu Artificial (PGRA) foi concebíu a finales de 1960 y el trabayu sobre'l proyeutu empezó en 1984. La xestión del proyeutu recayó sobre l'organismu "Autoridá del Proyeutu Río Artificial" y foi financiáu íntegramente pol gobiernu libiu con un presupuestu de 25.000 millones de dólares d'Estaos Xuníos ensin tener que recurrir a financiamientu estranxeru. El contratista principal pa les primeres fases foi Dong Ah Consorciu y l'actual contratista principal ye Al Nahr Company Ltd. Dende 1995 la UNESCO participó na formación de los inxenieros y téunicos arreyaos nel proyeutu.
El material téunico fabricar en Corea y llegaron per mar al puertu libiu de Brega nel golfu de Sidra. La proteición galvánica contra l'escomiu na tubería foi suministrada por una empresa australiana, AMAC proteición contra l'escomiu, con sede en Melbourne y apurríu al traviés del puertu de Bengasi. El restu de los productos facer en Libia.
El Congresu Xeneral del Pueblu aprobó'l 3 d'ochobre de 1983, la sesión estraordinaria, financiar y executar el Proyeutu Gran Ríu Artificial. El 28 d'agostu de 1984, l'entós presidente de Libia Muammar Gaddafi punxo la primer piedra na zona de Sarir empecipiando oficialmente les obres del Proyeutu Gran Ríu Artificial. Dos años dempués, el 28 d'agostu de 1986, Gadafi inaugura la fábrica de tuberíes de formigón pretensado de Brega, les tuberíes fabricaes por esta planta fueron consideraes la mayores tuberíes feches con esta teunoloxía nel mundu, l'alambre d'aceru yera suministráu pola empresa italiana Redaelli Tecna SpA con sede en Cologno Monzese (Milán). Coles mesmes inaugurábase tamién la planta de fabricación similar en Sarir.
La primer fase de los cinco nes que s'estremó'l proyeutu, foi inaugurada'l 28 d'agostu de 1991, pa la so realización escaváronse 85 millones de m³ de tierra. La segunda fase recibió'l nome de "Primer agua pa Trípoli". Empezar a construyir el 26 d'agostu de 1989 y foi inaugurada'l 1 de setiembre de 1996.
Dalgunos de los finxos de la obra son:
- 11 de setiembre de 1989: entra en serviciu'l depósitu de Ajdabiya.
- 28 de setiembre de 1989: entra en serviciu'l depósitu de Gran Omar Muktar.
- 4 de setiembre de 1991: entra en serviciu'l depósitu de Ghardabiya.
- 28 d'agostu de 1996: l'agua llega a Trípoli.
- 28 de setiembre de 2007: l'agua llega a Gharyan.
El 22 de xunetu de 2011, nel intre de guerra civil de Libia qu'acabó col gobiernu de Muammar al-Gaddafi, una de los dos plantes de fabricación de tuberíes, l'asitiada en Brega, foi destruyida por bombardeos de la OTAN col argumentu de que nella s'almacenaba material bélico, según informara los servicios d'intelixencia de l'Alianza amosando una fotografía d'un BM-21 LMR como un exemplu, tamién afirmaron que dende ellí fueren llanzaos cohetes.
En 2015, tres la muerte de Muammar al-Gaddafi, los yihadistes del Estáu Islámicu controlen el centru de Sirte, la ciudá natal del depuestu líder libiu, según el puertu marítimu y el cercanu complexu del Gran Ríu Artificial.[5]
L'acuíferu
editarL'acuíferu d'onde ye orixinaria l'agua ye conocíu como'l sistema acuíferu de piedra arenisca de Nubia, y los sos oríxenes remontar a la postrera yera de xelu, ensin reposición actual. Contién ente 100.000 y 150.000 km³ d'agua soterraño disponible. Envalórase que l'agua podría durar unos mil años anque hai otros cálculos d'estimaciones independientes qu'indiquen que podría escosase dientro de 60 o 100 años. Un 10% de l'agua distribuyida provién de la desalinización.
Ver tamién
editarReferencies
editar- L'artículu tien conteníu procedente del artículu Great_Man-Made_River de wikipedia n'inglés.
- ↑ «Gaddafi inaugura güei un ríu artificial que crucia'l desiertu libiu hasta la mariña». El País (28 d'agostu de 1991). Consultáu'l 4 de xunetu de 2015.
- ↑ Armanian, Nazanín (16 d'avientu de 2014). «Hidro-colonialismu y la crisis d'agua n'Oriente Próximu». Público. Consultáu'l 4 de xunetu de 2015.
- ↑ Khadivi, Roshan (29 d'agostu de 2011). «Unicef actúa pa evitar la crisis potencial d'agua causada pola escasez de combustible en Libia». Unicef. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-05. Consultáu'l 4 de xunetu de 2015.
- ↑ Anxo Muráu, Miguel (27 de marzu de 2011). «Los suaños más verdes de Gadafi». La Voz de Galicia. Consultáu'l 4 de xunetu de 2015.
- ↑ «Yihadistes del EI tomen control de principal aeropuertu de Libia». El Informador (29 de mayu de 2015). Consultáu'l 4 de xunetu de 2015.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Gran Ríu Artificial.- Great Manmade River Project Info Archiváu 2020-08-16 en Wayback Machine
Datos: Q656821- Multimedia: Great Manmade River
