Itaipú
La presa hidroeléctrica de Itaipú (del guaraní, 'piedra que suena') ye una presa binacional de Paraguái y Brasil, na so frontera sobre'l ríu Paraná. Tien un desnivel de 120 m de cayida bruta.
| Itaipú | |
|---|---|
presa de materiales sueltos (es)  , edificio transfronterizo (es) , presa de contrafuertes (es) y presa de gravedad (es) | |
 | |
 | |
| Llocalización | |
| País |  Paraguái |
| Departamento (es) | Alto Paraná (es) |
| Municipio (es) | Hernandarias (es) |
| Llugar físicu | Ríu Paraná |
| Masa d'agua | Ríu Paraná |
| Coordenaes | 25°24′28″S 54°35′24″W / 25.4078°S 54.59°O |
  Itaipú Itaipú (Brasil) | |
| Historia y usu | |
| Apertura | década de 1970 |
| Dueñu |
Itaipu Binacional (es) |
| Xestión |
Itaipu Binacional (es) |
| Arquiteutura | |
| Arquiteutu/a |
Comisión Técnica Mixta Brasil-Paraguay (es) |
| Llargor | 7700 m |
| Web oficial | |
 | |
Itaipu Binacional ostenta'l títulu de "mayor productora d'enerxía del planeta" con 103.098.366 MWh producíos nel 2016.[1][2]. Tamién ye la presa de mayor producción acumulada, con 2,5 mil millones de MWh[3][4][5][6][7] dende l'entamu de la operación. La presa de Itaipú tien una potencia de xeneración electrohidráulica instalada de 14 000 MW, con 20 turbines xeneradores de 700 MW y la so construcción demandó un costu de 36 mil millones de dólares pa los dos países socios.
El so murallón, fechu de formigón, roca y tierra, se emplaza a 14 km al norte de la Ponte de l'Amistá, atestando cola ciudá paraguaya d'Hernandarias, nel Departamentu Alto Paraná nel so marxe occidental, y con Foz do Iguaçu, nel estáu de Paraná, Brasil, pel so marxe oriental; coles mesmes, ta 16,2 km al norte de la ponte que xune la ciudá de Foz do Iguaçu cola ciudá arxentina de Puerto Iguazú.[8] Ye la central hidroeléctrica más grande de los hemisferios Sur y Occidental. L'área implicada nel proyeutu estender dende Foz do Iguaçu, nel Brasil, y Ciudad del Este, nel Paraguay, pel sur, hasta Guaíra (Brasil) y Salto del Guairá (Paraguay), pel norte. El llagu artificial de la presa contién 29 000 hm³ d'agua, con unos 200 km d'estensión en llinia recta, y una área aproximada de 1400 km². Al construyise dexó estinguíos los Saltos del Guairá pero cuando'l nivel baxa pueden trate una parte d'estes cascaes, que yeren les más grandes del ríu Paraná.
La enerxía xenerada por Itaipú destinada a Brasil ye distribuyida pola empresa Furnas Centrales Llétriques S. A., y la enerxía destinada a Paraguay ye distribuyida pola Alministración Nacional de Lletricidá (ANDE).
Historia
editar
La presa de Itaipú ye la resultancia d'intenses negociaciones ente Brasil y Paraguay mientres la década del 1960. El 22 de xunu de 1966, el ministru de Rellaciones Esteriores de Brasil (Juracy Magalhães) y el de Paraguay (Raúl Sapena Pastor), roblaron l'Acta de Iguazú», una declaración conxunta que manifiesta la predisposición pa estudiar l'aprovechamientu de los recursos hídricos pertenecientes a los dos países, nel trechu del Ríu Paraná «dende y inclusive los Saltos del Guairá hasta la desaguada del Ríu Iguazú». Una de les clauses del proyeutu robláu per dambos países preve que l'escedente d'enerxía que nun ye utilizáu por unu de los países va ser vendida en exclusividad al otru país participante del proyeutu.
En 1970 el consorciu formáu poles empreses Industrial Electric Company (IECO) de los Estaos Xuníos y ELC Electroconsult S.p.A. d'Italia ganaron el concursu internacional pa la realización de los estudios de probabilidaes y pa la ellaboración del proyeutu de la obra. L'entamu del trabayu dar en febreru de 1971. El 26 d'abril de 1973, Brasil y Paraguay roblaron el Tratáu de Itaipú, preséu llegal pal aprovechamientu hidroeléctricu del ríu Paraná polos dos países. El 17 de mayu de 1974, foi creada la Entidá Binacional Itaipú, pa l'alministración de la construcción de la presa. L'entamu efectivu de les obres asocedió en xineru del añu siguiente.
El 14 d'ochobre de 1978, tres represar provisoriamente les agües del Paraná por aciu ataguíes, foi abierta la canal d'esviadura del ríu Paraná, que dexó ensugar el trechu del llechu orixinal del ríu pa poder ende construyir la presa principal, en formigón.
Otru marcu importante, no que fai a la diplomacia, foi la firma del Alcuerdu Tripartitu ente Brasil, Paraguay y Arxentina, el 19 d'ochobre de 1979, pal aprovechamientu de recursos hidroeléctricos nel trechu del ríu Paraná dende los Saltos del Guairá (que sumieron los Saltos del Guairá cola formación del banzáu) hasta l'estuariu del Ríu de la Plata. Esti alcuerdu estableció los niveles del ríu y les variaciones dexaes pa los distintos emprendimientos hidroeléctricos pa los trés países. Naquella dómina na que los trés países yeren gobernaos por dictadures militares, había medrana n'Arxentina de que nun eventual conflictu con Brasil abrieren les compuertes de Itaipú, anubriendo les sos ciudaes riberanes allugaes agües embaxo de la presa.
Les árees monteses protexíes de Itaipú empezaron a ser creaes en 1982, cuando fueron concluyíes les primeres obres de la presa y les compuertes de la canal d'esviadura fueron cerraes. Nesi tiempu les agües xubieron 100 m y llegaron a les compuertes del viaductu, a les 10.00 del 27 d'ochobre, por cuenta de les fuertes ya incesantes agües asocedíes naquella dómina.
El 5 de mayu de 1984, entró n'operación la primera turbina de Itaipú, y prosiguióse cola instalación al ritmu de dos a trés per añu.
| Añu | Unidaes instalaes | GWh |
|---|---|---|
| 1984 | 0–2 | 2.76 |
| 1985 | 2–3 | 6327 |
| 1986 | 3–6 | 21 853 |
| 1987 | 6–9 | 35 807 |
| 1988 | 9–12 | 38 508 |
| 1989 | 12–15 | 47 230 |
| 1990 | 15–16 | 53 090 |
| 1991 | 16–18 | 57 517 |
| 1992 | 18 | 52 268 |
| 1993 | 18 | 59 997 |
| 1994 | 18 | 69 394 |
| 1995 | 18 | 77 212 |
| 1996 | 18 | 81 654 |
| 1997 | 18 | 89 237 |
| 1998 | 18 | 87 845 |
| 1999 | 18 | 90 001 |
| 2000 | 18 | 93 428 |
| 2001 | 18 | 79 307 |
| 2002 | 18 | 82 914 |
| 2003 | 18 | 89 151 |
| 2004 | 18 | 89 911 |
| 2005 | 18 | 87 971 |
| 2006 | 19 | 92 690 |
| 2007 | 20 | 90 620 |
| 2008 | 20 | 94 685 |
| 2009 | 20 | 91 651 |
| 2010 | 20 | 85 970 |
| 2011 | 20 | 92 245 |
| 2012 | 20 | 98 287 |
| 2013 | 20 | 98 630 |
| 2014 | 20 | 87 795 |
| 2015 | 20 | 89 216 |
| 2016 | 20 | 103 098[1][9] |
| Total | 20 | 2 415 789[4] |
|
Rotor en Movimientu, debaxo d'esti atopa la Turbina. | ||
Datos téunicos
editarLa presa, de 7919 m, ta fecha de formigón, roca y tierra.
- Esisten 20 unidaes xeneradores, tando diez na frecuencia de la rede llétrica paraguaya (50 Hz) y diez na frecuencia de la rede llétrica brasilana (60 Hz).
- Les unidaes de 50 Hz tienen una potencia nominal de 823,6 MVA, factor de potencia de 0,85 y pesu de 3343 t.
- Les unidaes de 60 Hz tienen potencia nominal de 737,0 MVA, factor de potencia de 0,95 y pesu de 3242 t
- Toles unidaes tienen tensión nominal de 18 kV.
- Les turbines O07 son del tipu turbina Francis, con potencia nominal de 715 MW y caudal nominal de 645 m³/s
Subestación
editarLa subestación de la presa ta aisllada pol gas hexafluoruro d'azufre (SF6), que dexa una gran compactación del proyeutu. Pa cada grupu xenerador esiste un bancu de tresformadores monofásicos, alzando la tensión de 18 kV a 500 kV.
Sistema de tresmisión
editarSalida de la presa
- Itaipú - SE Foz do Iguaçu: 4 llinies de tresmisión de 500 kV tresmiten tola enerxía del sector de 60 Hz, con 8 km d'estensión. La subestación de Foz do Iguaçu alza la tensión a 750 kV.
- Itaipú - SE Marxe derecha: 2 llinies de tresmisión de 500 kV, 2 km.
- SE marxe derecha - Foz do Iguaçu: 2 llinies de tresmisión de 500 kV, 9 km. Tresmite la reventa del Paraguay al Brasil.
- Itaipu - SE Foz do Iguaçu: 2 llinies de tresmisión de 500 kV, 11 km. Tresmite direutamente parte del sector de 50 Hz al Brasil.
Subestación Foz do Iguaçu
Perteneciente a Furnas, ta estremada en dos sectores:
- El patiu de corriente alterna, que recibe la enerxía en 60 Hz y alzar a 750 kV, saliendo tres llinies de tresmisión. Ye'l nivel de tensión más elevao de Brasil.
- El patiu de corriente continua, que recibe la enerxía en 50 Hz. Por cuenta de la incompatibilidá ente les frecuencies, y les ventayes de la tresmisión en grandes distancies, la enerxía ye convertida al traviés de circuitos rectificadores pa ±600 kV ye tresmitida por dos llinies hasta Ibiúna (Nel estáu de São Paulo, Brasil). En Ibiúna la enerxía ye convertida a 60 Hz, conectándose al sistema de la Rexón Sureste de Brasil.
Producción d'enerxía
editarA entamos de 2007 la presa amplió la so capacidá instalada de 12 600 MW a 14 000, cola puesta en funcionamientu de los dos últimes unidaes xeneradores 9A y 18A, completando'l proyeutu orixinal de 20 turbinas.
Itaipú produz en permediu 90 millones de megavatio-hora (MWh) per añu, anque col aumentu de la capacidá y en condiciones favorables del ríu Paraná (la hidroloxía y el consumu en Brasil, principalmente mientres les fines de selmana y festivos, díes en qu'anguaño se produz una cayida bien grande) puede llegase a amontar esa cantidá.
L'aumentu de la capacidá dexa que 18 de les 20 turbinas instalaes funcionen constantemente, mientres 2 permanecen en caltenimientu.
En 2008, la presa de Itaipú algamó un nuevu récor históricu de producción d'enerxía, cola xeneración de 94 684 781 MWh. El récor anterior yera nel 2000, cuando Itaipú xeneró 93 427 598 MWh.[10] La ventaya que tien Itaipú ye'l gran volume d'agua tol añu.[11]
La enerxía producida por Itaipú nel 2016 sería abondu p'abastecer el consumu d'lletricidá de tol mundu mientres dos díes; o pa satisfaer por más un añu un país como l'Arxentina, y a Paraguái p'abastecelo mientres doce años. Per otra parte, mientres un añu podría satisfaer el consumu d'lletricidá de ventitrés ciudad del tamañu de Curitiba.
Nel 2013, la presa algamó'l récor de producción añal, que foi de 98.630.035 MWh. El mesmu foi superáu pola Presa de les Tres Foces nel 2014, que produció 98.800.000 MWh.
Sicasí, el 31 d'avientu de 2016 llegar a un nuevu récor mundial de producción d'enerxía: 103.098.366 MWh.[1][2] Esta producción supera a la de la Presa de les Tres Foces sobre'l ríu Yangtsé en China.[12]
Compensaciones financieres
editar| Foz do Iguaçu | 232,5 |
| Santa Terezinha de Itaipu | 48,2 |
| São Miguel do Iguaçu | 117,2 |
| Itaipulândia | 194,6 |
| Medianeira | 1,3 |
| Missal | 46,1 |
| Santa Helena | 303,9 |
| Diamante D'Oeste | 6,4 |
| São José das Palmeiras | 2,2 |
| Marechal Cândido Rondon | 71,4 |
| Mercedes | 20,9 |
| Coríu Bragáu | 50,9 |
| Ente Rios do Oeste | 35,6 |
| Terra Roxa | 1,8 |
| Guaíra | 58,7 |
| Mundo Novo | 16,8 |
Nos 170 km d'estensión, ente Foz do Iguaçu y Guaíra, la Reserva de Itaipú estender por 16 conceyos de Brasil, de los cualos 15 tán nel estáu de Paraná y unu nel de Mato Grosso do Sul. Itaipú paga como compensación a estos conceyos, proporcionalmente al área de tierra anubierta. Tamién reciben compensaciones los gobiernos d'estos dos estaos y diversos órganos federales. Tocantes a Paraguay, la compensación recibir íntegramente l'Estáu.
Con base na llamada «Llei de los Royalties», promulgada en 1991, Itaipú pagó hasta güei más de 3.776 millones de dólares en royalties, de los cualos cerca de 75% fueron pagaos nel estáu de Paraná, (a partes iguales ente'l gobiernu del Estáu y los conceyos).[13]
El banzáu de la presa anubrió diverses propiedaes d'habitantes del estremu oeste del estáu brasilanu de Paraná. Les indemnizaciones nun fueron abondes por que los llabradores mercaren tierres nueves nel Brasil. Siendo les tierres más económiques nel Paraguay, miles d'ellos emigraron pa esi país, creando'l fenómenu social conocíu como "brasiguayos" – brasilanos coles sos families que moren en tierres paraguayas na frontera col Brasil.
Reconocencies
editarEn 1995 la presa hidroeléctrica de Itaipú formó parte d'una llista de los Siete Maravíes del Mundu modernu,[14] qu'ellaboró la revista Popular Mechanics, d'Estaos Xuníos. Esta llista foi fecha a base de una investigación realizada pola American Society of Civil Engineers (ASCE) en 1994 ente inxenieros de los más diversos países.
Amás de Itaipú, son parte de la llista: la Ponte Golden Gate (EE.XX.); el Canal de Panamá, que xune l'Océanu Atlánticu col Pacíficu; el Eurotúnel, que xune Francia ya Inglaterra na Canal de la Mancha; los Proyeutos del Mar del Norte pal Control de les Agües (Países Baxos); l'Edificiu Empire State (EE.XX.); y la Torre de Canadian National (CN Tower) en Canadá.
Turismu
editar| Puestu | País | Visitantes |
|---|---|---|
| 1° |  Brasil |
9 572 945 |
| 2° |  Arxentina |
3 885 337 |
| 3° | Paraguái |
3 024 200 |
| 4° |  Alemaña |
381 717 |
| 5° |  Uruguái |
321 376 |
| 6° |  Chile |
293 859 |
| 7° |  España |
254 436 |
| 8° |  Estaos Xuníos |
246 791 |
| 9° |  Francia |
201 424 |
| 10° |  China |
177 108 |
| 11° |  Italia |
171 725 |
| 12° |  Xapón |
158 823 |
| 13° |  Suiza |
96 637 |
| 14° |  Perú |
95 866 |
| 15° |  Reinu Xuníu |
82 760 |
| 16° |  Colombia |
81 074 |
| 17° |  Corea del Sur |
75 932 |
| 18° |  Países Baxos |
69 929 |
| 19° |  Israel |
61 565 |
| 20° |  Méxicu |
57 718 |
Les visites turístiques a Itaipú empezaron en 1977, cuando la central inda taba nel entamu de les obres. De magar, ingresaron dende Brasil y Paraguái, más de 19 millones de visitantes naturales de 188 países y territorios.
Ver tamién
editar- Centrales hidroeléctriques del mundu
- Itaipu (Glass), composición de Philip Glass
Referencies
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 [1] Itaipu Binacional. Consultáu en 30 de xineru de 2017
- ↑ 2,0 2,1 Itaipú supera récor mundial en producción d'enerxía Diariu Peracaba Hora: ed. Consultáu'l 17 d'avientu de 2016.
- ↑ [2] Itaipu Binacional - Xeneración Actualizada. Consultáu'l 30 de xineru de 2017
- ↑ 4,0 4,1 4,2 [3] Itaipu Binacional - Producción Año per Añu. Consultáu en 30 de xineru de 2017
- ↑ «Itaipú llogra un récor de 2.500 millones de megavatio-hora de producción acumulada». Axencia EFE. Consultáu'l 10 d'avientu de 2017.
- ↑ «Itaipú llega a 2.500 millones de MWh». Última Hora. Consultáu'l 10 d'avientu de 2017.
- ↑ «Itaipu marca un nuevu récor con 2.500 millones de MWh de xeneración». Vanguardia. Consultáu'l 10 d'avientu de 2017.
- ↑ «Google Earth». Consultáu'l 6 de payares de 2010.
- ↑ Brasil retiró casi 92 millones MWh de la producción récor de Itaipú. http://www.abc.com.py/edicion-impresa/economia/brasil-retiro-casi-92-millones-mwh-de-la-produccion-record-de-itaipu-1552332.html.
- ↑ Itaipú remata l'añu con un nuevu récor mundial na so producción Archiváu 2016-03-04 en Wayback Machine, ABC Color, 26 d'avientu del 2008 / Consultáu'l 12 de febreru del 2009
- ↑ Itaipú algama récor históricu de producción, itaipu.gov.py, 6 de xineru del 2009 / Consultáu'l 12 de febreru del 2009
- ↑ «Ésitu na llocalización de les unidaes xeneradores de les Tres Foces. (en chinu).». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-07.
- ↑ «"Royalties" en Itaipú.gov.py». Consultáu'l 25 de xineru de 2009.
- ↑ «Llista de los Siete Maravíes del Mundu modernu» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 1 de mayu de 2010. Consultáu'l 25 de xineru de 2009.
- ↑ «Demostrativu añal de visitantes». Itaipu Binacional. Consultáu'l 2 de xunetu de 2015.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Itaipú.- Itaipú Binacional
Datos: Q244169- Multimedia: Itaipu Dam
