El Zingiber officinale(Xenxibre)[ensin referencies] ye un rizoma horizontal bien apreciáu pol so arume y sabor picante. La planta llega a tener 90 cm d'altor, con llargues fueyes de 20 cm.
Son yerbes qu'algamen un tamañu d'hasta 2 m d'altu. Fueyes lliniares, de 5–25 cm de llargu y 1–3 cm d'anchu, ápiz agudu, base cuneada, glabres; lígula 1–10 mm de llargu; peciolu ausente. La inflorescencia ye un recímanu basal. El frutu ye una cápsula subglobosa a elipsoide; con granes polenques negres, arilo blancu, llaceriáu.[ensin referencies]
Los rizomas utilizar na mayor parte de les cocines del mundu al traviés de la cocina asiática. Los rizomas tienros son jugosos y carnosos, con un fuerte sabor. Suélense caltener en vinagre como aperitivo o a cencielles añader como ingrediente de munchos platos. Los raigaños maduros son fibroses y seques. El zusmiu de los rizomas vieyos ye desaxeradamente picante y de cutiu utilízase como especie na cocina china p'azorronar otros arumes y sabores más fuertes, como'l mariscu y la carne de corderu.
Na cocina occidental, el xenxibre, secu o en polvu, acútase tradicionalmente a alimentos duces; utilizar pa ellaborar carambelos, pan de xenxibre, pa saborizar galletes (como los populares Homes de Jengibre) y como saborizante principal de la gaseosa de xenxibre o ginger ale, bebida duce y carbonatada.
Galeno, el famosu médicu griegu, usar como melecina pa correxir los tumores, defectos del cuerpu y en tratamientos de paralises causaos por escesu de flema. Avicena, reconocíu médicu persa de la cultura islámica clásica, encamentar como afrodisiacu, altamente beneficiosu nel tratamientu de la "debilidá sexual".[1] N'investigaciones médiques comprobóse que'l raigañu de xenxibre ye un efectivu tratamientu contra les estomagaes causaes polos maréu en medios de tresporte, según les carecíes poles muyeres embarazaes.[2][3][4][5] Sicasí, una revisión de la Collaboración Cochrane de 2010 conclúi que les pruebes sobre la efectividá nel amenorgamientu de les estomagaes mientres l'embaranzu son inconsistentes y relativamente débiles.[6] Nun se-y conoz efeutu teratogénico.[7]
El sabor picante de xenxibre deber a compuestos non volátiles de derivaos defenilpropanoide, particularmente gingeroles y shogaoles , que se formen a partir gingeroles cuando'l xenxibre ye ensugáu o cocíu. Zingerona tamién se produz a partir gingeroles mientres esti procesu; esti compuestu ye menos picante y tien un arume duce y picante.[22]
El xenxibre tien una aición sialogoga, aguiyando la producción de cuspia, lo que facilita la deglución.[23]
Remano del cultivu de xenxibre (Zingiber officinale Rosc, Zingiberaceae) nel conceyu de Tadó (en Topetó, Colombia). Valoróse'l comportamientu de la planta so trés parámetros: 1) granes, 2) rizomas y 3) ?.
El so nome provién del indoeuropéu: en sánscritu dicíase singavera, que significa «cuerpu de cuernu» (śṛṅga: «cuernu» y vera: «cuerpu, berenxena, azafrán, boca»).[27]
Sinonimia
Amomum angustifolium Salisb.
Amomum zingiber L.
Amomum zinziba Hill
Curcuma longifolia Wall.
Zingiber aromaticum Noronha
Zingiber cholmondeleyi (F.M.Bailey) K.Schum.
Zingiber majus Rumph.
Zingiber missionis Wall.
Zingiber officinale var. cholmondeleyi F.M.Bailey
Zingiber officinale f. macrorhizonum (Makino) M.Hiroe
↑Wood, C. (1988). «Comparison of efficacy of ginger with various antimotion sickness drugs». Clin Res Pr Drug Regul Aff6 (2): páxs. 129–36. PMID11538042.
↑Grøntved, A. (1988). «Ginger root against seasickness. A controlled trial on the open sía». Acta Otolaryngol.105 (1-2): páxs. 45–9. doi:10.3109/00016488809119444. PMID3277342.
↑Sánchez J. y Escobar R. (2006): «Manexu agronómicu del cultivu de xenxibre (Zingiber officinale Rosc) nel conceyu de Tadó, en Topeto (Colombia)». Universidá Teunolóxica del Topeto, 2006.
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Zingiber officinale.
Datos: Q35625
Especies: Zingiber officinale
