Mecanismu d'Antikythera

(Redirixío dende Mecanismu d'Anticitera)

La máquina d'Antikythera ye un artefautu antiguu, del que se piensa que ye un mecanismu rudimentariu que se mueve por engranaxes.

Mecanismu d'Antikythera
artefactu arqueolóxicu, calculadora mecánica (es) Traducir y reloj astronómico (es) Traducir
Llocalización
Coordenaes 35°51′51″N 23°18′18″E / 35.864167°N 23.305°E / 35.864167; 23.305
Mecanismu d'Antikythera alcuéntrase en Tierra
Mecanismu d'Antikythera
Mecanismu d'Antikythera
Mecanismu d'Antikythera (Tierra)
Historia y usu
Orixe del nome Anticitera (es) Traducir
Arquiteutu/a valor desconocíu
Materiales bronce
Cambiar los datos en Wikidata

Los restos descubriéronse xunto con delles estatues y otros preseos, en 1900 por somarinistes, a la fondura d'unos 43 metros na costa de la islla griega d'Antikythera, ente la islla de Kythera y la de Creta; datóse nel 87 e.C.. El 17 de mayu de 1902, l'arqueólogu Spyridon Stais reparó en qu'una de les pieces de piedra tenía una rueda d'engranaxe.

Esta máquina ye ún de los mecanismos con engranaxes más antiguos que se caltienen, ta fecha en bronce nuna moldura de madera, llamó l'atención d'historiadores científicos dende que foi descubierta. La teoría más aceutada sobro los sos usos ye que yera un ordenador analóxicu fechu pa simular el movimientu de los astros. Dellos trabayos de reconstrucción recientes d'esti artefautu confirmen esta sospecha. L'aparatu ye inda más impresionante pol usu d'un engranaxe diferencial, que se pensaba fore inventáu nel Sieglu XVI, y pol so nivel de miniaturización y complexidá de les sos partes, comparables a les d'un reló con fechura del sieglu XVIII.

Derek J. de Solla Price, historiador científicu na Universidá de Yale, asoleyó un artículu sobre esti mecanismu na Scientific American en xunu de 1959 de la que tovía se taba estudiando [1] Archiváu 2006-02-18 en Wayback Machine. En 1973 o 1974, asoleyóse un analís basáu nel mapeamientu de rayos gama por arqueólogos griegos. Price dixo que l'aparatu debiera de construyilu un astrónomu griegu, Geminus de Rodes. La so conclusión nun foi aceptada polos especialistes de la época, que pensaben que los griegos daquella teníen los conocimientos necesarios, pero non l'habilidá práutica necesaria pa facela.

Imaxe orixinal del Mecanismu d'Antikythera

El mecanismu orixinal ta espuestu na coleición de bronce del Muséu Nacional d'Arqueoloxía d'Atenes, acompañáu d'una réplica. Otra réplica ta espuesta nel Muséu Americanu del Ordenador en Bozeman, Montana.

La máquina d'Antikythera, nun ta descrita en nenguna fonte sobreviviente, demuestra que'l nuestru conocimientu de la teunoloxía antigua ye incompletu. En 1996, el físicu italianu Lucio Russo (profesor na Universidá de Roma "Tor Vegata") publicó un artículu abriendo nueves víes d'investigación. Una traducción al inglés del artículu asoleyóse nel 2004 col títulu de "The Forgotten Revolution: How Science Was Born in 300 BC and Why it Had to Be Reborn".

A partir de setiembre del 2005, la compañía americana d'ordenadores Hewlett-Packard aidó na búsqueda con un sistema de reproducción d'imaxenes que permitió una meyor llectura de los testos, que se tornaren inintelexibles col pasu del tiempu.

N'avientu del 2006, l'astrónomu griegu Xenofondas Musas, direutor del departamentu de Física y Astronomía de la Universidá d'Atenes, dio anuncia n'Atenes, que científicos griegos y estranxeros descifraren l'enigma sobre l'ayalga d'Antikythera. Llegóse a la conclusión que'l mecanismu de metal y de complicaes combinaciones d'engranaxes ye un ordenador y un aparatu pa l'astronomía.

Énte los nuevos descubrimientos, ta'l de que los pueblos de la antigüedá facíen referencies a llugares como Alexandría y España. L'ordenador d'Anticítera podía facer cálculos d'astronomía y determinar la posición de los planetes dende'l sieglu I e.C., data que se considera pa la so construcción. Los científicos consideren que ye una evolución del planetariu construyíu por Arquímedes y de les construcciones megalítiques de Stonehenge, n'Inglaterra, que calculaben el tamañu de los planetes.

Reconstrucción

editar
 
radiografía fecha nel 2005

Bromley

editar

Una reconstrucción parcial fíxola'l científicu de la computación australianu Allan George Bromley (19472002) de la Universidá de Sydney xunto col reloxeru Frank Percival. Esti proyeutu fizo que Bromley rechazare l'analís de rayos-X fechu por Price y facer nueves imáxenes rayos-X, más precises, que foron estudiaes pol alumnu de Bromley, Bernard Gardner, en 1993.

Gleave

editar

Posteriormente, John Gleeve, un fabricante de planetarios británicu, construyó una réplica funcional del mecanismu. D'alcuerdu cola so reconstrucción, el mostrador frontal marca la progresión añal del Sol y de la Lluna peles constelaciones, al revés del Calendariu Exipcianu. La parte superior trasera ye un ciclu de cuatro años con otres marques asociaes que representen el Ciclu Metónicu de 235 meses sinódicos, qu'equivalen a 19 años solares. La parte inferior son esquemes del ciclu d'un únicu mes sinódicu, con un indicador secundariu enseñando l'añu llunar de 12 meses sinódicos.

Wright

editar

Otra reconstrucción fízola nel 2002 Michael Wright, inxenieru mecánicu restaurador del Muséu de la Ciencia de Londres, trabayando con Allan Bromley. Él analizó'l mecanismu usando tomografía lliniar, cola que podía facer imáxenes d'un planu focal más direutu y, entós, visualizar los engranaxes con mayor detalle. Na reconstrucción de Wright, l'aparatu nun solo modela los movimientos del Sol y la Lluna, axunta tamién los de los cuerpos celestes que conocíen los griegos: Mercuriu, Venus, Marte, Xúpiter y Saturnu.

Esta nueva reconstrucción da verosimilitú a antigües menciones a aparatos asemeyaos. Cícero, nel sieglu I e.C., menta un instrumentu "recién construyíu pol nuesu amigu Posidonius, que, en cada vuelta reflexa los mesmos movimientos del Sol, la Lluna y los cinco planetes." Aparatos asemeyaos méntense n'otros sitios tamién. Tamién gana pesu la idea d'una antigua tradición griega na teunoloxía mecánica que se trasmitió al mundiu árabe, onde aparatos asemeyaos, sicasí más cenciellos, encontráronse posteriormente, y pudiera ser que foren entregaos a fabricantes europeos de relós.

Ver tamién

editar

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar