Militarismu

Militarismu ye la ideoloxía según la cual la fuercia militar ye la fonte de tola seguridá. Na so forma más leve postúlase de cutiu con argumentos bien variaos, pa xustificar la preparación militar d'una sociedá, tolos cualos tienden a asumir que la paz al traviés de la fuercia» ye la meyor o única forma de consiguir la paz. La so política resumir nel aforismu llatín «Si vis pacem, pa bellum» («Si quies la paz, preparar pa la guerra»).

El militarismu tiende a ser definíu n'oposición direuta colos movimientos pola paz de los tiempos modernos. Históricamente, el términu utilizóse faciendo referencia a estaos específicos implicaos nel imperialismu, por casu: Esparta, l'Imperiu Xaponés, l'Imperiu Británicu, Estaos Xuníos, l'Imperiu Alemán y l'Alemaña nazi, el Primer Imperiu Francés, la Italia fascista, la Xunión Soviética, Iraq baxu Sadam Husein. Güei emplégase de cutiu el términu militarista» más que nada aplicáu n'occidente a los países lideraos polos Estaos Xuníos (xunto col Reinu Xuníu y Australia) ya Israel, y a otros como China, Francia, Corea del Norte, Irán y Siria.

El militarismu ye n'ocasiones oldeáu colos conceutos de poder nacional comprensivu, poder duru y poder blandiu ^{[ensin referencies]}. Por casu, el lideralgu actual de China sostién qu'una China fuerte ye necesaria pa la seguridá nacional, pero que'l militar ye namái un componente del poder nacional y que una atención escesiva no militar puede aniciar la precarización d'otres árees importantes como por casu la economía civil.^{[ensin referencies]} Sicasí, les temes militaristes predominen con frecuencia nes actitúes chines, tales como la disputa con Taiwán, Rusia o Xapón.

Otru aspeutu del militarismu ye l'ascensu d'un pequeñu grupu d'oficiales militares a un poder imbatible, como asocedió n'Iraq, na Alemaña Nazi y na mayoría de los países llatinoamericanos hasta la década de 1980. Sicasí, anque munchos estaos militaristes son dictadures militares, el militarismu nun ye sinónimu de réxime dictatorial o autoritarismu. La democracia lliberal y el militarismu nun son términos mutuamente escluyentes.

Nel Reinu Xuníu, y nos Estaos Xuníos, dende fines del sieglu XVIII hasta güei, casi siempres foi un civil el secretariu de Guerra y el primer lord del Almirantazgo, o secretariu de Marina (n'Estaos Xuníos). Mientres les guerres contra Francia, dende la Revolución francesa hasta la cayida de Napoleón, namái hubo un primera lord del Almirantazgo non civil (l'almirante Lord St Vincent) y namái por trés años. Siempres, nesa dómina y hasta'l fin de la Guerra Fría, los secretarios de Guerra (depués de Defensa) fueron civiles.^[1] Sicasí, n'Arxentina, dende la Independencia, los ministros de Guerra y Marina (hasta 1898), y depués los ministros de Guerra y los ministros de Marina (hasta mediaos de la década de 1940), dempués los ministros d'Exércitu, de Marina, d'Aeronáutica, y de Defensa fueron casi siempres militares. Considerábase natural.^[2]

Una forma de midir el militarismu ye'l porcentaxe del Productu Nacional Brutu qu'un país emplega en gastos militares. En 2001, Corea del Norte tenía'l máximu porcentaxe d'inversión militar, con un 31,3%, siguida d'Angola (22% en 1999), Eritrea (19,8% en 2001), Arabia Saudita (13% en 2000), Etiopía (12,6 en 2000), Omán (12,2% en 2001), Qatar (10% nos años 2000/2001), Israel (8,75% en 2002), Xordania (8,6% en 2001) y les Maldives (8,6% en 2001). El mayor gastu en términos absolutos; sicasí, ye'l realizáu por Estaos Xuníos qu'en 2007, foi de 532.800 millones de dólares representó'l 48 per cientu del total mundial.^[3]

Ver tamién

Referencies

↑ Wikipedia n'idioma inglés Secretary of War, First Lord of the Admiralty.
↑ Fernando Ezequiel Antonini, perteneciente a la nueves corrientes de la derecha piensa al igual que l'inxenieru Mauricio Macri, que les Fuercies Armaes Arxentines tendríen de tar presentes nes polítiques de seguridá interna y non solo no tocante a defensa nacional, razón pola cual foi y ye consideráu un militarista contemporaneu.
↑ Argenpress.info - Prensa arxentina pa tol mundu - Edición: 2082 del Sábadu31 de mayu de 2008

Enllaces esternos

[1] Wikipedia n'idioma inglés Secretary of War, First Lord of the Admiralty.

[2] Fernando Ezequiel Antonini, perteneciente a la nueves corrientes de la derecha piensa al igual que l'inxenieru Mauricio Macri, que les Fuercies Armaes Arxentines tendríen de tar presentes nes polítiques de seguridá interna y non solo no tocante a defensa nacional, razón pola cual foi y ye consideráu un militarista contemporaneu.

[3] Argenpress.info - Prensa arxentina pa tol mundu - Edición: 2082 del Sábadu31 de mayu de 2008

[1]

[2]

[3]