Wikipedia

Ritchie Blackmore

Richard Hugh «Ritchie» Blackmore (14 d'abril de 1945, Weston-super-Mare) ye un músicu británicu conocíu principalmente por ser el guitarrista y fundador de los grupos Deep Purple, Rainbow y Blackmore's Night.

Ritchie Blackmore
Vida
Nacimientu Weston-super-Mare[1], 14 d'abril de 1945[2] (79 años)
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Familia
Casáu con Candice Night (2008 – )
Fíos/es Jürgen Blackmore
Estudios
Llingües falaes inglés
Oficiu guitarrista, compositor de cantares
Llugares de trabayu Long Island
Miembru de Deep Purple
Rainbow (es) Traducir
Blackmore's Night
Xéneru artísticu hard rock
new age (es) Traducir
rock
Folk rock medieval (es) Traducir
música celta (es) Traducir
blues rock
heavy metal tradicional
heavy metal
Metal neoclásico (es) Traducir
Instrumentu musical guitarra
IMDb nm0085808
blackmoresnight.com
Cambiar los datos en Wikidata

Na década de 1960, Blackmore formó parte del grupu instrumental The Outlaws, amás de collaborar como músicu de sesión con cantantes como Glenda Collins, Heinz, Screaming Lord Sutch o Neil Christian, ente otros. En 1968 fundó Deep Purple, cola qu'algamó l'ésitu comercial, anque dempués de seis años y grabar nueve álbumes d'estudiu, abandonó la formación en 1974 por diferencies creatives colos demás miembros. Arriendes de la so salida, formó'l proyeutu Rainbow, col que grabó ocho discos.

En 1984, eslleió Rainbow y volvió xunise colos sos antiguos compañeros de Deep Purple, anque por cuenta de la so mala rellación col vocalista Ian Gillan, abandonó la formación en 1993. Poco dempués volvió axuntar Rainbow pa grabar un álbum d'estudiu; sicasí, eslleir años más tarde pa crear el grupu de folk Blackmore's Night xunto a la so actual esposa, Candice Night.

Primeros años

editar

Richard Hugh Blackmore nació'l 14 d'abril de 1945 nel hospital Allandale Nursing Home de Weston-super-Mare, al Suroeste d'Inglaterra. El so padre, Lewis John Blackmore, yera orixinariu de Cardiff y trabayaba na industria de l'aviación, ente que la so madre, Violet Short, yera natural de Bristol. Dos años dempués, la familia, completada pol so hermanu mayor Paul; camudar a Heston, por motivos llaborales del so proxenitor.[3] Mientres la so mocedá, Blackmore empezó a escuchar a artistes como Elvis Presley, Buddy Holly, Duane Eddy o Bill Haley, que se convertiríen nes sos primeres influencies musicales. A los 11 años, el so padre mercó-y una guitarra acústica y encamentó-y a tomar clases.[4] El mozu empezó a progresar col so preséu, anque'l so rendimientu escolar baxó significativamente.[5] Con 13 años formó'l so primer grupu, 21's Junior Skiffle Group, xunto a dellos compañeros de la escuela.[6] En 1959, el so padre volvió merca-y otra guitarra, esta vegada llétrica.[7] Al añu siguiente conoció a Big Jim Sullivan, que se convirtiera n'unu de los sos ídolos y qu'aceptó en da-y clases.[8] Curiosamente, anque quería aprender rock, la primer pieza que Sullivan enseñólu foi una gavota de Johann Sebastian Bach.[9]

Por cuenta de les sos males resultancies escolares, a los 15 años tomó la decisión d'abandonar el colexu y empezó a trabayar como aprendiz del operario de radiu nel aeropuertu de Heathrow, onde tamién trabayaben el so padre y el so hermanu.[10]

Carrera

editar

Primeros años

editar

En 1963, Blackmore empezó la so carrera como músicu de sesión en dellos trabayos del productor Joe Meek.[11] Esi mesmu añu ingresó como guitarrista na banda de rock presea The Outlaws, cola cual realizó delles actuaciones en direutu,[12] y participó como músicu d'estudiu de la cantante Glenda Collins y el vocalista Heinz, col que grabó'l senciellu «Just Like Eddie»,[13][14] qu'algamó'l quintu puestu na llista inglesa.[15] Per otra parte, tamién formó parte de les bandes de Screaming Lord Sutch o Neil Christian, ente otros.[16][17]

Deep Purple

editar
Artículu principal: Deep Purple

En 1968, recibió la invitación de Chris Curtis pa crear una banda de rock llamada Deep Purple, anque Curtis abandonar primero que ésta tuviera dafechu formada.[18] Los restantes miembros del grupu yeren el teclista Jon Lord, el baxista Nick Simper, el vocalista Rod Evans y la batería Ian Paice.[19] El soníu de Deep Purple por esa dómina taba centráu nel rock sicodélicu, el progresivu y el pop de los años 1960. El so álbum debú, Shades of Deep Purple (1968), incluyó'l senciellu «Hush», que llegó a la cuarta posición del Billboard Hot 100;[20] sicasí, los sos siguientes discos, The Book of Taliesyn (1968) y Deep Purple (1969) nun tuvieron l'ésitu del so antecesor.[21] Naquellos momentos, Jon Lord yera'l líder y principal compositor del grupu, ente que Blackmore namái añadía dellos riffs.[22]

 
Ritchie Blackmore actuando en Hannover, en 1970.

Ante la mala receición de los sos últimos álbumes, Blackmore, Lord y Paice decidieron camudar la direición musical de Deep Purple, polo que destituyeron a Evans y Simper y reemplazáron-yos por Ian Gillan y Roger Glover, dambos provenientes d'Episode Six.[23] El primer trabayu con estos miembros foi l'álbum en direutu Concerto for Group and Orchestra, grabáu cola Orquesta Filarmónica Real nel Royal Albert Hall, en setiembre de 1969.[24] Blackmore nun quedó satisfechu y comentó a Lord la so idea de que'l próximu discu tuviera un soníu más rock; si esti nun tenía ésitu, tocaría con orquestes el restu de la so vida.[25] El guitarrista tomó entós el control creativu y la resultancia foi l'álbum Deep Purple in Rock, que tuvo una bona acoyida per parte de crítica y públicu.[23]

A finales de 1970, la banda treslladóse a una vieya casa en Devon, al suroeste d'Inglaterra, pa componer un nuevu álbum d'estudiu.[26] Ellí'l guitarrista, qu'empezara a amosar interés pol ocultismu, rompió con un hachu la puerta de l'habitación de Roger Glover porque quería faese col so crucifixu.[27][28] Esti incidente y la mala rellación con Ian Gillan a puntu tuvieron de provocar la disolución del grupu.[29] N'abandonando Devon, el grupu grabó y publicó Fireball (1971), qu'a pesar de ser el favoritu del vocalista foi consideráu por Blackmore como una equivocación.[30]

N'avientu de 1971, Deep Purple mover a Montreux (Suiza), pa empecipiar la grabación del álbum Machine Head. Mientres la so estancia, los miembros del grupu recibieron la invitación d'allegar al conciertu de Frank Zappa nel casinu de la ciudá.[31][23] Sicasí, un aficionáu llanzó una bengala qu'amburó'l local. Esti fechu inspiró la composición de la tema «Smoke on the Water», consideráu como unu de los meyores de la historia del rock y que se convirtió nel cantar más reconocible del grupu gracies al so riff inicial.[32][33][34][35]

En publicando'l discu Who Do We Think We Are a empiezos de 1973, Gillan desveló la so futura salida del conxuntu por diferencies musicales con Blackmore y el cansanciu pol escesivu trabayu ensin fuelgu col grupu.[36] Mientres esa dómina, el guitarrista tamién anunció la so intención de dexar Deep Purple pa empezar un nuevu proyeutu xunto a Phil Lynott de Thin Lizzy. Paice y Lord nun queríen que se fora, asina que esti punxo como condición que Roger Glover fuera despidíu en cuenta de permanecer na formación.[37] En xunu de 1973, el baxista y Gillan realizaron les sos últimes actuaciones cola banda.[36]

Pa suplir a Gillan, Blackmore propunxo a Paul Rodgers de Free, anque esti refugó la ufierta.[38] El puestu de baxista ocupar Glenn Hughes de Trapeze, quien punxo como condición ser tamién l'únicu vocalista.[39] Sicasí, la banda prefirió contratar a otru músicu qu'exerciera'l papel de cantante principal. L'escoyíu foi un conocíu de Lord, David Coverdale.[40] Esta nueva formación, con dos voces y con Blackmore como líder, fixo'l so debú col álbum d'estudiu Burn, publicáu a empiezos de 1974.[41]

El 6 d'abril de 1974, Deep Purple participó nel festival California Jam de California.[42] Anque primeramente sería la última banda n'actuar, la organización decidió que quien cerrara la velada fuera Emerson, Lake & Palmer. Esti fechu enfureció a Blackmore, que se zarró nel so camarín y negóse a actuar. Tres dellos minutos de discutiniu, el guitarrista finalmente aceptó y xubióse al escenariu col restu del grupu.[43] Mientres l'últimu cantar, «Space Truckin'», estrozó una de les cámares d'ABC,[44] tiró dellos amplificadores al foso y dio orde al so pipa de qu'amburara los equipos.[45] L'escenariu acabó cubiertu de fumu y la banda tuvo qu'abandonar la cortil n'helicópteru pa evitar un posible arrestu.[46]

Pel branu d'esi mesmu añu (1974) empezaron a grabar un nuevu álbum, Stormbringer, publicáu en payares. Blackmore quería incluyir una versión de la tema de Quatermass «Black Sheep of the Family», anque'l restu del grupu refugar. Esta situación, xunida a la nueva orientación de Deep Purple faía'l funk provocó la dimisión del guitarrista.[47] El so sustitutu foi Tommy Bolin.[23]

Rainbow

editar
Artículu principal: Rainbow

En 1975, n'abandonando Deep Purple, Blackmore decidió formar un proyeutu en solitariu cola collaboración de los miembros d'Elf; el vocalista Ronnie James Dio, la batería Gary Driscoll, el baxista Craig Gruber y el teclista Micky Lee Soule.[48] El proyeutu, nomáu orixinalmente Ritchie Blackmore's Rainbow, publicó'l so álbum debú, tituláu de manera homónima, n'agostu d'esi añu. Poco dempués, el guitarrista camudó'l nome del grupu a cencielles a Rainbow.[49]

 
Actuación de Rainbow n'Oslu, en setiembre de 1977.

Por aquellos momentos, Blackmore tamién taba recibiendo clases de violonchelu de Hugh McDowell (miembru de la Electric Light Orchestra).[50] Les lletres de los cantares, empobinaes escontra temes medievales, fueron escrites por Dio. Tres el llanzamientu del álbum, Blackmore despidió a los sos compañeros, sacante Dio,[51] y pa reemplazalos contrató a la batería Cozy Powell, al teclista Tony Carey y al baxista Jimmy Bain.[48] Esta formación punxo a la venta en mayu de 1976, Rising y l'álbum en direutu On Stage, en xunetu de 1977.[48] Tres dellos cambeos na so formación (Bob Daisley y David Stone sustituyeron a Bain y Carey, respeutivamente),[48] Rainbow publicó'l so tercer álbum d'estudiu, Long Live Rock 'n' Roll, n'abril de 1978.[52] Pocu dempués, Dio abandonó la banda por cuenta de diferencies musicales con Blackmore, a quien yá non -y gustaben les sos lletres empobinaes escontra la fantasía.[53] Pela so parte, los demás miembros, sacante Powell, fueron despidíos pol guitarrista.[54]

Pa reemplazar a Dio, el guitarrista pensó en Ian Gillan, que refugó la ufierta; sicasí realizaron una actuación xuntos nel Club Marquee de Londres.[47] Dempués de delles audiciones decantar por Graham Bonnet, excomponente de The Marbles.[47] Per otra parte, Blackmore volvió faese amigu del so excompañero en Deep Purple Roger Glover y este ingresó en Rainbow como productor, baxista y lletrista.[53] Xunto al nuevu teclista Don Airey,[48] la nueva formación publicó en xunetu de 1979 l'álbum Down to Earth.[47] El discu contién el so primer senciellu d'ésitu, «Since You Been Gone», una versión de Russ Ballard.[55]

En 1980, Cozy Powell abandonó la banda por cuenta del so iñerizu al soníu pop rock qu'esta adquiriera.[55] Pela so parte, Blackmore despidió a Bonnet dempués de qu'actuara borrachu nel festival Monsters of Rock. Los sos sustitutos fueron la batería Bobby Rondinelli y el vocalista Joe Lynn Turner,[48] coles mires de que la formación sonara más comercial.[56] Con estos nuevos miembros, Rainbow publicó Difficult to Cure en febreru de 1981, que'l so tema homónima ye un arreglu de la Novena Sinfonía de Beethoven.[48] Blackmore declararía más tarde: «Nel blues atopé munches llimitaciones y la música clásica ta demasiáu disciplinada. Siempres me sentí en tierra musical de naide».[33] El soníu de Difficult to Cure, guardó semeyances col estilu del album-oriented rock del grupu de pop rock Foreigner, que naquellos momentos yera unu de los favoritos del guitarrista.[57] El so siguiente trabayu, Straight Between the Eyes (1982), siguió col estilu musical del so antecesor.[47] A este siguiólu 039;'Bent Out of Shape (1983),[48] qu'inclúi la tema instrumental «Anybody There»; el cual llogró una nominación al Grammy na categoría de meyor interpretación instrumental de rock.[58]

Regresu a Deep Purple

editar
 
Blackmore (a la derecha) actuando con Deep Purple en California, en 1985.

En 1984, Blackmore y Glover eslleieron Rainbow pa reformar Deep Purple xunto a Jon Lord, Ian Paice y Ian Gillan.[59][23] El primer álbum tres la xunta del grupu foi Perfect Strangers, publicáu esi mimso añu;[23] al que siguió The House of Blue Light en 1987.[23] Mientres la xira promocional, el guitarrista foi ronciegu en delles ocasiones a tocar la so cantar insinia, «Smoke on the Water».[60] Per otru llau, la so rellación con Gillan volvió enterriase, de cuenta qu'optó por despidir lo tres los compromisos en direutu.[61]

El puestu de vocalista ocupar el so excompañero en Rainbow, Joe Lynn Turner. El so únicu álbum con este foi Slaves and Masters de 1990.[62] Ante la insistencia de los demás miembros de grupu y la compañía discográfica, Ian Gillan tornó a Deep Purple en 1992. Blackmore yera contrariu a la so llegada y, según el vocalista, esixó a la discográfica que-y ingresara na so cuenta bancaria un cuartu de millón de dólares en cuenta de trabayar de nuevu con él.[63]

Tres el regresu de Gillan, la banda publicó The Battle Rages On en 1993.[23] En payares, Blackmore abandonó'l grupu mientres la xira promocional del álbum. Joe Satriani foi contratáu pa supli-y mientres los conciertos restantes.[23]

Xunta de Rainbow

editar

En 1994, el guitarrista reformó Rainbow con nuevos miembros apenes conocíos; el baxista Greg Smith, el teclista Paul Morris, la batería John O'Reilly y el vocalista de La Paz Doogie White.[47] Al añu siguiente foi publicáu l'últimu trabayu d'estudiu de la banda, Stranger in Us All. Orixinalmente diba ser editáu como un álbum de solitariu de Blackmore, pero la discográfica obligó-y a llanzalo sol nome Ritchie Blackmore's Rainbow.[64] Una vegada más, el guitarrista eslleió Rainbow en 1997 tres la xira promocional del discu.[65]

Blackmore's Night

editar
Artículu principal: Blackmore's Night
 
Blackmore roblando autógrafos en Barcelona, en 1997.

N'eslleiendo la so anterior banda, el guitarrista empezó'l proyeutu de folk rock Blackmore's Night cola so compañera sentimental, Candice Night;[66] quien yá participara en Stranger in Us All.[67] L'estilu del dúu entemez la música renacentista coles lletres romántiques de Night.[68] El so debú foi l'álbum Shadow of the Moon,[66] publicáu en xunu de 1997 y que Blackmore calificó como si «Mike Oldfield conociera a Enya».[66] El so segundu trabayu, Under a Violet Moon (editáu en 1999), siguió col estilu folk rock del so antecesor.[66] La lletra de la tema homónima foi parcialmente escrita pol guitarrista; Violet yera'l nome de la so madre y Moon l'apellíu de la so güela.[69]

En 2001, Blackmore's Night llanzó Fires at Midnight, qu'inclúi una versión de la tema de Bob Dylan «The Times They Are a-Changin'». Esti trabayu amuesa un aumentu de pistes de guitarra llétrica al respective de los sos antecesores.[70] A Fires at Midnight siguiéronlu 039;'Ghost of a Rose (2003) y The Village Lanterne (2006).[66] Esti postreru inclúi la participación de Joe Lynn Turner nuna versión del senciellu de Rainbow «Street of Dreams».[71] Amás de The Village Lanterne, esi añu'l dúu tamién publicó l'álbum de música navidiega Winter Carols.[72]

El grupu editó darréu Secret Voyage (2008), Autumn Sky (2010) y l'álbum en direutu A Knight In York (2010).[73] El so trabayu más recién hasta la fecha ye Dancer and the Moon de 2013, nel que'l guitarrista incluyó la tema instrumental «Carry On… Jon»; dedicáu al so ex compañeru en Deep Purple, Jon Lord, fináu l'añu anterior.[74]

Vida personal

editar
 
Blackmore y la so esposa Candice Night mientres una actuación en 2001.

En mayu de 1964, Blackmore casóse cola alemana Margrit Volkmar.[75] La pareya vivió en Hamburgu hasta'l so divorciu y frutu de la so rellación nació'l so primer fíu, Jürgen;[76] que na actualidá ye'l guitarrista de la banda tributo a Rainbow Over the Rainbow.[77] Tres la separación, cásase con otra alemana, Bärbel Hardie. Sicasí, la pareya terminó la so rellación a empiezos de la década de 1970.[78] El matrimoniu con estos dos muyeres facilitó que'l guitarrista aprendiera alemán.[78]

Por motivos fiscales treslladóse a los Estaos Xuníos en 1974.[79] Mientres el so primer añu n'América, Blackmore vivió en Oxnard, California; xunto a la cantante d'ópera Shoshana,[80] que participó na grabación del álbum debú de Rainbow.[81] En 1978 conoció a Amy Rothman,[82] con quien se casó en 1981, dempués de treslladase a Connecticut.[83] La pareya dixebróse dos años más tarde. A empiezos de 1984, el guitarrista empezó un novialgu con Tammi Williams, a quien conoció en Chattanooga, Tennessee.[84] Esi mesmu añu llogró'l permisu de conducir y mercóse el so primer coche.[85]

En 1989, mientres un partíu de fútbol ente los miembros de Deep Purple y una estación de radio, Blackmore conoció a Candice Night. Night, ventiséis años más nuevu qu'él, averar pa pidi-y un autógrafu y dempués de parolar sobre intereses comunes fixéronse amigos.[86] Dos años más tarde empezaron a vivir xuntos y en 1993 treslladóse a Long Island.[87] Dempués de tar quince años prometíos, la pareya casóse en 2008.[88] En 2010 nació la so fía Autumn, a la que dedicaron el so álbum Autumn Sky y en 2012 el so fíu,[66] Rory.[89]

Legáu ya influencia

editar

Pola so manera de tocar y la so trayeutoria, Blackmore recibió aponderamientos de dellos críticos y medios especializaos. En 2011 la revista Rolling Stone asitiar nel puestu cincuenta de la so llista de los ameyores guitarristes de tolos tiempos.[90] Pela so parte, en 2004, Guitar World asitiar como'l decimosestu meyor guitarrista de metal.[91] Por cuenta de les sos etapes con Deep Purple y Rainbow ta consideráu como unu de los arquiteutos del heavy metal,[92] y según la cadena televisiva VH1 el so únicu rival cuando se trata d'ellaborar riffs ye Tony Iommi.[93] El músicu ye de cutiu consideráu unu de los precursores de la téunica shred, popular na década de 1980.[94]

Blackmore foi mentáu como inflúi pa guitarristes como Eddie Van Halen,[95] Steve Vai,[96] Yngwie Malmsteen,[97] Fredrik Åkesson,[98] Janick Gers,[99] Paul Gilbert,[100] Phil Collen,[99] Randy Rhoads,[101] Scott Henderson,[102] Robb Flynn,[103] Andreas Kisser,[104] Paul Quinn,[105] Craig Goldy,[106] Joe Stump,[107] Mikael Akerfeldt,[108] Michael Angelo Batio,[109] Dave Mustaine,[110] Lita Ford, Billy Corgan,[111] Vinnie Moore,[112] Kirk Hammett o James Hetfield.[113] Pela so parte, la batería de Metallica Lars Ulrich allabó en delles ocasiones a Blackmore, de quien destacó que la so «selvaxe presencia escénica» foi lo que llevó a mercar el so primer discu, Fireball.[114] La batería alegó tamién que los riffs del guitarrista de la so etapa con Rainbow influyeron de manera significativa a Metallica.[115] El guitarrista suecu Yngwie Malmsteen reconoció copiar a Blackmore nos sos entamos,[116] mientres la so infancia aprendió a tocar na so totalidá Fireball ya inclusive se vistía como él.[97] Malmsteen amás contrató pa la so banda a trés vocalistas de Rainbow; Joe Lynn Turner, Graham Bonnet y Doogie White.[117]

Discografía

editar

Álbumes d'estudio

editar
Otros trabayos

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Bloom, 2007, páxs. 2.
  4. ↑ Bloom, 2007, páxs. 3.
  5. ↑ Bloom, 2007, páxs. 4.
  6. ↑ Bloom, 2007, páxs. 6.
  7. ↑ Bloom, 2007, páxs. 8.
  8. ↑ Bloom, 2007, páxs. 9.
  9. ↑ Bloom, 2007, páxs. 10.
  10. ↑ Bloom, 2007, páxs. 14.
  11. ↑ Bloom, 2007, páxs. 35.
  12. ↑ Eder, Bruce. «The Outlaws - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  13. ↑ Unterberger, Richie. «Glenda Collins - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  14. ↑ Unterberger, Richie. «Heinz - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  15. ↑ «Heinz - Chart archive» (inglés). Official Charts Company. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  16. ↑ Unterberger, Richie. «Screaming Lord Sutch - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 14 d'agostu de 2013.
  17. ↑ «Neil Christian & the Crusaders - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 20 d'agostu de 2013.
  18. ↑ Thompson, 2004, páxs. 27.
  19. ↑ Sharpe-Young, Garry. «Deep Purple - Biography» (inglés). Music Might. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  20. ↑ «Shades of Deep Purple - Awards» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  21. ↑ «Deep Purple - Awards» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 17 d'agostu de 2013.
  22. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2001, min. 01:33.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 23,8 Ankeny, Jason. «Deep Purple - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  24. ↑ «Deep Purple & Royal Philharmonic Orchestra, The, Malcolm Arnold – Concerto For Group And Orchestra» (inglés). Discogs. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  25. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice, 2001, min. 03:03.
  26. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2001, min. 04:55.
  27. ↑ Bloom, 2007, páxs. 27.
  28. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2013, min. 13:47.
  29. ↑ (1996) Llibretu del álbum Fireball (25th Aniversary Edition) (n'inglés). EMI.
  30. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2001, min. 05:27.
  31. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2001, min. 16:07.
  32. ↑ «Guns N' Roses top rock riff poll» (inglés). BBC News (2 de mayu de 2004). Consultáu'l 18 d'agostu de 2013.
  33. ↑ 33,0 33,1 «Ritchie Blackmore» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 18 d'agostu de 2013.
  34. ↑ «LED ZEPPELIN's 'Stairway' Tops Rock Song Poll» (inglés). Blabbermouth (24 d'avientu de 2004). Consultáu'l 18 d'agostu de 2013.
  35. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2013, min. 00:36.
  36. ↑ 36,0 36,1 Gillan y Cohen, 1995, Capítulu 7
  37. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2013, min. 22:34.
  38. ↑ Bloom, 2007, páxs. 167.
  39. ↑ Thompson, 2004, páxs. 148.
  40. ↑ Thompson, 2004, páxs. 71.
  41. ↑ Rivadavia, Eduardo. «Burn» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  42. ↑ «'Deep Purple At The California Jam': More Book Details Revealed» (inglés). Blabbermouth (28 de setiembre de 2012). Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  43. ↑ Bloom, 2007, páxs. 172.
  44. ↑ Crowe, Cameron (10 d'abril de 1975). «RS#184: Ritchie Blackmore» (inglés). Cameron Crowe official website. Consultáu'l 19 d'agostu de 2013.
  45. ↑ Lord, Jon; Blackmore, Ritchie; Hughes, Glenn; Coverdale, David y Paice, Ian. California Jamming. EMI Music.
  46. ↑ Lord, Blackmore, Glover, Gillan y Paice , 2013, min. 27:25.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 47,4 47,5 Sharpe-Young, Garry. «Rainbow - Biography» (inglés). Music Might. Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 48,4 48,5 48,6 48,7 Rivadavia, Eduardo. «Rainbow - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  49. ↑ Bloom, 2007, páxs. 186.
  50. ↑ Rosen, Steven. «Ritchie Blackmore Interview: Deep Purple, Rainbow and Dio» (inglés). Guitar International. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-12-22. Consultáu'l 19 d'agostu de 2013.
  51. ↑ Bloom, 2007, páxs. 187.
  52. ↑ Bloom, 2007, páxs. 378.
  53. ↑ 53,0 53,1 Bloom, 2007, páxs. 226.
  54. ↑ Buckley, Peter (2003). The Rough Guide to Rock (n'inglés). Rough Guides, páx. 846. ISBN 1-8582-8457-0. Consultáu'l 19 de marzu de 2013.
  55. ↑ 55,0 55,1 Bloom, 2007, páxs. 233.
  56. ↑ Bianciotto, Jordi (26 de marzu de 2015). «Joe Lynn Turner: «El metal vien de Ritchie Blackmore»». El Periódico. Consultáu'l 8 d'abril de 2015.
  57. ↑ «Interview with Ritchie Blackmore» (n'inglés). Sounds:  p. 57. 25 de xunetu de 1981. 
  58. ↑ Thompson, 2004, páxs. 240.
  59. ↑ Perkins, Jeff (2011). Rainbow - Uncensored on the Record (n'inglés). Coda Books. ISBN 1-9085-3857-0. Consultáu'l 21 de marzu de 2013.
  60. ↑ Rees, Dafydd y Crampton, Luke (1 de setiembre de 1991). Rock movers & shakers (n'inglés). ABC-CLIO, páx. 29. ISBN 0-8743-6661-5. Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
  61. ↑ Gillan y Cohen, 1995, Capítulu 12.
  62. ↑ «DEEP PURPLE: Deluxe Edition Of 'Slaves And Masters' To Include Two Rare Bonus Tracks» (inglés). Blabbermouth (4 de xineru de 2013). Consultáu'l 17 d'agostu de 2013.
  63. ↑ Anasontzis, George. «Interview with Ian Gillan» (inglés). Rock Pages. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-10. Consultáu'l 20 de marzu de 2013.
  64. ↑ Adams, Bret. «Stranger in Us All» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  65. ↑ Bloom, 2007, páxs. 318.
  66. ↑ 66,0 66,1 66,2 66,3 66,4 66,5 Adams, Bret. «Blackmore's Night - Biography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  67. ↑ «Ritchie Blackmore's Rainbow – Stranger In Us All» (inglés). Discogs. Consultáu'l 17 d'agostu de 2013.
  68. ↑ Night, Candice. «Candice Night - History» (inglés). Candice Night official site. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-08-15. Consultáu'l 17 d'agostu de 2013.
  69. ↑ Bloom, 2007, páxs. 336.
  70. ↑ Astarita, Glenn. «Fires At Midnight» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  71. ↑ Prato, Greg. «Winter Carols» (inglés). Discogs. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  72. ↑ «Blackmore's Night – The Village Lanterne» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 16 d'agostu de 2013.
  73. ↑ «Blackmore's Night - Discography» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 20 d'agostu de 2013.
  74. ↑ Fanelli, Damian (17 de xunu de 2013). «Hear "Carry On...Jon," Ritchie Blackmore's Instrumental Tribute to Deep Purple's Jon Lord» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 17 d'agostu de 2013.
  75. ↑ Bloom, 2007, páxs. 68.
  76. ↑ Bloom, 2007, páxs. 70.
  77. ↑ «Video: JOE LYNN TURNER Performs In Tampere, Finland» (inglés). Blabbermouth (23 de payares de 2012). Consultáu'l 15 d'agostu de 2013.
  78. ↑ 78,0 78,1 Bloom, 2007, pp. 91 y 92
  79. ↑ Crowe, Cameron (10 d'abril de 1975). «Ritchie Blackmore: Shallow Purple» (inglés). Rolling Stone. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-04-22. Consultáu'l 22 d'abril de 2015.
  80. ↑ Bloom, 2007, páxs. 182.
  81. ↑ «Rainbow – Ritchie Blackmore's Rainbow» (inglés). Discogs. Consultáu'l 20 d'agostu de 2013.
  82. ↑ Bloom, 2007, páxs. 240.
  83. ↑ Bloom, 2007, páxs. 227.
  84. ↑ Bloom, 2007, páxs. 291.
  85. ↑ Bloom, 2007, páxs. 292.
  86. ↑ A. Trunk, Russell y Night, Candice (23 de payares de 2012). «Interview with Candice Night» (inglés). Anne Carlini. Consultáu'l 20 d'agostu de 2013.
  87. ↑ Bloom, 2007, páxs. 235.
  88. ↑ «RITCHIE BLACKMORE, Longtime Girlfriend CANDICE NIGHT Tie The Knot» (inglés). Blabbermouth (13 d'ochobre de 2008). Consultáu'l 19 d'agostu de 2013.
  89. ↑ «RITCHIE BLACKMORE, CANDICE NIGHT Welcome Second Child» (inglés). Blabbermouth (17 de xunu de 2012). Consultáu'l 19 d'agostu de 2013.
  90. ↑ «100 Greatest Guitarists - Ritchie Blackmore» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  91. ↑ «GUITAR WORLD's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time» (inglés). Blabbermouth (23 de xineru de 2004). Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  92. ↑ Rivadavia, Eduardo. «Top 10 Ritchie Blckmore Songs» (inglés). Ultimate Classic Rock. Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  93. ↑ Smith, Ben (14 d'abril de 2014). «Count Down Deep Purple And Rainbow Guitarist Ritchie Blackmore’s 10 Greatest Riffs In Honor Of His Birthday!» (inglés). VH1. Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  94. ↑ Prown, Pete y Newquist, Harvey P. (1997). Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock's Greatest Guitarists (n'inglés). Hal Leonard Corporation. ISBN 978-0-79354-042-6. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  95. ↑ Dodds, Kevin (2011). Edward Van Halen: A Definitive Biography (n'inglés). iUniverse. ISBN 978-1-46205-481-7. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  96. ↑ «Vaiography» (inglés). Steve Vai official site. Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  97. ↑ 97,0 97,1 Li, John (12 de marzu de 2011). «Yngwie Malmsteen: Genius, Thief or Both?» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  98. ↑ Chopik, Ivan (19 de setiembre de 2011). «Fredrik Åkesson interview – Opeth» (inglés). Guitar Messenger. Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  99. ↑ 99,0 99,1 Bloom, 2007, pp. 357
  100. ↑ «Paul Gilbert - Interview» (alemán). Guitar Mania (18 de mayu de 2013). Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  101. ↑ Hall, Russell (24 d'ochobre de 2012). «Interview with Randy Rhoads’ Biographer» (inglés). Gibson official site. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-07-14. Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  102. ↑ «Scott Henderson». El Diariu (27 de marzu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-08-10. Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  103. ↑ «MACHINE HEAD Frontman: 'We're Really Bummed Out By A Lot Of Metal Bands Right Now'» (inglés). Blabbermouth (27 de setiembre de 2011). Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  104. ↑ «SEPULTURA's ANDREAS KISSER: Video Of Blumenau Workshop Available» (inglés). Blabbermouth (22 d'ochobre de 2009). Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  105. ↑ Reffett, Dave (30 de setiembre de 2013). «10 Questions with Saxon Guitarist Paul Quinn» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  106. ↑ Reffett, Dave (14 de marzu de 2013). «Interview: Guitarist Craig Goldy Talks Working with Ronnie James Dio and Touring with Dio's Disciples» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  107. ↑ Reffett, Dave (26 de xunu de 2013). «Strat Outta Hell: Shredder Joe Stump Talks New Album, 'Revenge of the Shredlord'» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  108. ↑ Akerfeldt, Mikael (28 de xunetu de 2014). «Mikael Akerfeldt of Opeth Discusses Camel's 'Moon Madness' — The Record That Changed My Life» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  109. ↑ Rosen, Steven (22 de marzu de 2010). «Michael Angelo Batio: Twist and Shred» (inglés). Guitar World. Consultáu'l 5 d'agostu de 2014.
  110. ↑ «MEGADETH's DAVE MUSTAINE: Video Footage Of Rehearsal With SAN DIEGO SYMPHONY» (inglés). Blabbermouth (21 d'abril de 2014). Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  111. ↑ «Smashing Pumpkins: 'There Are Always More Riffs Than Words'» (inglés). Ultimate Guitar (26 d'abril de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2014-10-27. Consultáu'l 4 d'agostu de 2014.
  112. ↑ «New UFO Guitarist VINNIE MOORE Speaks!» (inglés). Blabbermouth (7 d'agostu de 2003). Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  113. ↑ «Interview: Lars Ulrich on Metallica’s “Ronnie Rising Medley” Off the Ronnie James Dio Tribute Album, This is Your Life» (inglés). Revolver (24 de marzu de 2014). Consultáu'l 3 d'agostu de 2014.
  114. ↑ Grow, Kory (22 d'agostu de 2012). «Dave Grohl Gets Lars Ulrich Talking About His First Album» (inglés). Spin. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  115. ↑ Grow, Kory (9 d'abril de 2014). «Metallica's Lars Ulrich on the Rock Hall – 'Two Words: Deep Purple'» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  116. ↑ «The One & Only» (inglés). Yngwie Malmsteen official site (setiembre de 1989). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-02-23. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  117. ↑ Sharpe-Young, Garry (2009). «Yngwie Malmsteen - Biography» (inglés). Music Might. Consultáu'l 6 d'agostu de 2014.
  118. ↑ «Ritchie Blackmore - Credits» (inglés). Allmusic. Consultáu'l 28 d'abril de 2015.

Bibliografía utilizada

editar

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Ritchie_Blackmore&oldid=4222574»