Wikipedia

Vuelu 77 d'American Airlines

El vuelu 77 d'American Airlines foi'l tercer vuelu secuestráu como parte de los atentaos del 11 de setiembre de 2001, y foi estrelláu deliberadamente contra El Pentágonu, sede del Departamentu de Defensa de los Estaos Xuníos. L'avión, que cubría l'enllaz del Aeropuertu Internacional Washington-Dulles, cerca de Washington D. C., y l'Aeropuertu Internacional de Los Angeles en la ciudá homónima, foi secuestráu por cinco saudines yihadistes cuando llevaba 35 minutos de vuelu. Los saudinos entraron na cabina del avión y obligaron a los pasaxeros a dirixise a la parte trasera del mesmu. Hani Hanjour, unu de los secuestradores, asumió'l control del vuelu como piloto. A les escondidielles de los sos secuestradores, namái un pasaxeru llogró realizar una llamada a los sos familiares cuntándo-y lo asocedío.

Vuelu 77 d'American Airlines

Imagen espublizaes pol gobiernu d'Estaos Xuníos del momentu del impautu contra El Pentágonu.
Data 11 de setiembre de 2001
Causa Secuestro
Llugar El Pentágonu
Coordenaes earth
Orixe Aeropuertu Internacional Washington-Dulles
Destín Aeropuertu Internacional de Los Angeles
Fallecíos 64 (aeronave)
125 (tierra)
Implicáu
Tipu Boeing 757-223
Operador American Airlines
Rexistru N644AA
Pasaxeros 58 (incluyendo los 5 secuestradores)
Tripulación 2 pilotos, 4 auxiliares de vuelu
Sobrevivientes 0
[editar datos en Wikidata]

L'avión terminó estrellándose contra la fachada occidental d'El Pentágonu a les 9:37:44 hores ET, provocando la muerte de les 64 persones a bordu (2 pilotos, 4 azafatas y 58 pasaxeros), lo mesmo que de 125 persones nel edificiu. Fueron testigos d'ello docenes de persones, y a los pocos minutos los noticieros empezaron a informar al respeutu. Coles mesmes, l'impautu xeneró daños nuna bona parte del edificiu y causó una quema, xenerando'l derrumbe parcial del mesmu, y que foi combatíu polos bomberos mientres dellos díes. La parte amenorgada a escombros foi reconstruyida en 2002, y los trabayadores volvieron ocupala'l 15 d'agostu de 2015. Sicasí, a pesar de tolos testimonios y evidencies atopaes les 189 persones que perecieron nel ataque son recordaes nel Pentagon Memorial, axacente a El Pentágonu, un parque de 7800 m² de superficie con 189 bancos, unu por víctima, entamaos d'alcuerdu al añu de nacencia, esto ye, dende 1930 (71 años) hasta 1998 (3 años). La trayeutoria del vuelu 77 pasó polo que ye güei el parque. Tou ello foi abiertu al públicu'l 11 de setiembre de 2008.[1]

Secuestradores

editar

Los secuestradores del vuelu 77 fueron dirixíos pol saudín Hani Hanjour, que llegó a Estaos Xuníos en 1990,[2] y encargóse de pilotar l'avión escontra El Pentágonu.[3] Entrenó nel CRM Airline Training Center de Scottsdale (Arizona), llogrando'l so certificáu de pilotu comercial de la FAA n'abril de 1999.[4] Quixo ser pilotu de l'aereollinia Saudi Arabian Airlines, pero foi refugáu cuando se presentó a la escuela civil d'aviación en Yida en 1999; darréu l'hermanu de Hanjour esplicó que, atayáu por nun atopar un emplegu, Hanjour «cada vez más volvió la so atención escontra los testos relixosos y cintes de casete de los predicadores militantes islámicos».[5] Hanjour abandonó'l so país natal a finales de 1999, diciendo a la so familia que se diba a los Emiratos Árabes Xuníos pa trabayar nuna aereollinia.[6] En llugar d'eso, créese que Hanjour terminó n'Afganistán, onde los reclutes d'Al Qaeda yeren esaminaos pa ver les habilidaes especiales con que cuntaben. Escoyendo los miembros de la Célula de Hamburgo, los líderes d'Al Qaeda escoyeron a Hanjour pa comandar el cuartu equipu de secuestradores.[7]

N'avientu de 2000, Hanjour llegó a San Diego (California) xuniéndose a los secuestradores musculosos[8] Nawaf al-Hazmi y Khalid al-Mihdhar, quien tuvieren ellí dende payares de 1999.[6][9] Poco dempués de la so llegada, Hanjour y al-Hazmi fuéronse xuntos a Mesa (Arizona), onde Hanjour empezó a faer un cursu d'actualización na academia Arizona Aviation.[6] N'abril de 2001, treslladar a Falls Church (Virxinia), onde esperaron la llegada de los secuestradores musculosos restantes;[6] unu d'esos homes, Majed Moqed, llegó'l 2 de mayu de 2001 xunto a Ahmed al-Ghamdi, secuestrador del vuelu 175, al Aeropuertu Internacional Washington-Dulles, proveniente de Dubái, y treslladáronse a un apartamentu xunto a al-Hazmi y Hanjour.[10]

El 21 de mayu de 2001, Hanjour arrendó una habitación en Paterson (Nueva Jersey), onde permaneció colos otros secuestradores hasta finales d'agostu.[11] Salem al-Hazmi, el postreru musculosu del 77, aportó al Aeropuertu Internacional John F. Kennedy proveniente de los Emiratos Árabes Xuníos el 29 de xunu en compañía d'Abdulaziz al-Omari, secuestrador del vuelu 11, y permaneció con Hanjour.[10] Hani Hanjour recibió instrucción en tierra y prauticó vuelos nel Air Fleet Training Systems de Teterboro y na Caldwell Flight Academy en Fairfield, dambos en Nueva Jersey.[6] Hanjour abandonó Paterson y llegó al Valencia Motel en Laurel (Maryland) nueve díes antes de los atentaos, el 2 de setiembre;[11] y mientres permaneció ellí, Hanjour y los otros secuestradores entrenaron nel Gold's Gym de Greenbelt.[12] Un día antes del secuestru completó un vuelu de certificación utilizando un sistema de reconocencia del terrén pa la navegación, nel Congressional Air Charters de Gaithersburg.[13][14] Esi mesmu llunes, Nawaf al-Hazmi, acompañáu d'otru secuestradores, rexistrar nel hotel Marriott n'Herndon (Virxinia).[15]

El vuelu

editar
 
L'aeronave en marzu de 1995.

L'avión utilizáu nel vuelu 77 d'American Airlines yera un Boeing 757 de matrícula N644AA,[16] y conformaben la so tripulación el pilotu Charles Burlingame, el copilotu David Charlebois, y los auxiliares de vuelu Michele Heidenberger, Jennifer Lewis, Kenneth Lewis, y Renee May.[17] La so capacidá yera de 188 pasaxeros, pero con 58 viaxeros a bordu del avión el 11 de setiembre, el factor de carga yera del 33%. Amás, los martes yeren los díes de la selmana con menos pasaxeros, col mesmu nivel de factor de carga vistu los martes nos trés meses previos al vuelu secuestráu.[18]

Abordaxe

editar

Na mañana del 11 de setiembre, los cinco secuestradores llegaron al Aeropuertu Internacional Washington-Dulles, nes contornes de Washington D. C. A les 7:15, Khalid al-Mihdhar y Majed Moqed rexistrar na taquilla d'American Airlines pal vuelu 77,[19] y llegaron al puestu de control de seguridá de los pasaxeros unos minutos más tarde a les 7:18.[20] Dambos homes fueron al detector de metales y fueron sometíos a inspeición secundaria. Moqed siguió activando l'alarma, polo que se-y inspeccionó con una barra manual.[21] Los hermanos al-Hazmi rexistráronse xuntos a les 7:29; Hani Hanjour, sicasí, rexistróse a soles, y llegó al control de seguridá a les 7:35,[14] siguíu de Salem y Nawaf al-Hazmi, esti postreru fixo sonar l'alarma del detector de metales. El vixilante del puestu de control nunca pudo resolver qué activara l'alarma. Como se ve n'imáxenes de seguridá publicaes más tarde, Nawaf al-Hazmi paecía tener un elementu ensin identificar nel so bolsu traseru, pero los bisturíes de cuatro pulgaes, sicasí, yeren dexaos pola FAA como parte del equipaxe de mano.[19][21] Argenbright Security operaba los puestos de control de seguridá del aeropuertu baxu contratu con United Airlines.[22]

Los cinco secuestradores tamién fueron escoyíos pa revisión adicional del so equipaxe. Nel casu de Hani Hanjour, Khalid al-Mihdhar y Majed Moqed, porque los criterios del Computer Assisted Passenger Prescreening System|Sistema de Preselección de Pasaxeros Asistíu por Ordenador (CAPPS) escoyer pa tal fin; ente que los hermanos al-Hazmi dir por nun apurrir información fayadiza y ser consideraos como sospechosos pol axente de la receición de l'aereollinia. Hanjour, al-Mihdhar y Nawaf al-Hazmi nun rexistraron nengún bolsu pal vuelu; l'equipaxe de Moqed y Salem al-Hazmi caltener con ellos hasta'l momentu en qu'encetaron.[18] Pa les 7:50, los cinco pasaren la seguridá del aeropuertu llevando consigo cuchiellos y cortadores de cartón, y montáronse al avión, con camín de Los Angeles.[19] Nel vuelu, Hani Hanjour taba sentáu al frente en 1B, Salem y Nawaf al-Hazmi taben sentaos en primer clase nos asientos 5Y y 5F, Majed Moqed y Khalid al-Mihdhar taben sentaos más tras nel 12A y 12B, en clase económica.[23] El vuelu taba programáu pa partir a les 8:10, pero terminó saliendo con diez minutos de retrasu pela puerta D26 de Dulles.[18]

Secuestru

editar
 
Trayeutoria del Vuelu 77 d'AA, de Dulles a El Pentágonu (al este de Dulles).

La Comisión del 11-S calculó que'l vuelu foi secuestráu ente les 8:51 y les 8:54, pocos minutos dempués de que'l primer avión secuestráu estrellárase contra'l World Trade Center en Manhattan a les 8:46. La última comunicación per radiu dende la cabina del pilotu al control del tráficu aereu producir a les 8:50:51.[24] A les 8:54, l'avión empezó a esviase de la trayeutoria de vuelu asignada, y empezó a dirixise escontra'l sur.[19] Los secuestradores activaron el pilotu automáticu en direición a Washington D. C.[25] Alredor de les 8:56, l'avión dio la vuelta y el transpondedor foi desactiváu; nesi momentu, la FAA yera consciente de qu'había una emerxencia a bordu del avión. A esa hora, el vuelu 11 d'American Airlines yá fuera estrelláu en Nueva York y sabíase que'l vuelu 175 d'United Airlines fuera secuestráu, unos minutos antes de ser estrelláu tamién contra'l World Trade Center. En teniendo conocencia d'esti segundu secuestru qu'arreyaba a los aviones d'American Airlines, y el secuestru tocante a United Airlines, el Vicepresidente Executivu d'American Airlines, Gerard Arpey ordenó la suspensión de tolos vuelos de la compañía a nivel nacional.[19] El Centru de Control de Tráficu Aereu d'Indianápolis, según los espachadores d'American Airlines, realizaron dellos intentos, toos en devanéu, de contautar cola aeronave. Nel momentu que l'avión yera secuestráu, volaba sobre una zona con llindada cobertoria de radar.[26] Con el controladores aéreos ensin poder contautar la cabina del avión per radiu, un funcionariu d'Indianápolis declaró que l'avión habíase estrelláu, posiblemente, a les 9:09.[26]

Dos persones nel interior del avión llograron realizar llamaes telefóniques pa contautar persones en tierra. A les 9:12, l'auxiliar de vuelu Renee May (quien s'atopaba embarazada) llamó a la so madre Nancy May, en Las Vegas.[23] Mientres la llamada, que duró casi dos minutos, May dixo que'l so vuelu taba siendo secuestráu por seis individuos y que fueren treslladaos a la parte trasera del avión.[19][23] May pidió tamién a la so madre que contactara a American Airlines, lo qu'ella y el so maríu fixeron con rapidez.[19] Con éses l'aereollinia yá taba al tanto de la situación. Ente les 9:16 y les 9:26, la pasaxera Barbara Olson comunicar col so maríu, el Procurador Xeneral de los Estaos Xuníos, Theodore Olson y reportó que l'avión fuera secuestráu y que los asaltantes portaben cuchiellos y bisturíes.[19][27] Dio-y a conocer que los pasaxeros, y posiblemente la tripulación, fueren llevaos a la parte posterior del avión, y que los secuestradores nun yeren conscientes de la so llamada. Tres un minutu na conversación, la llamada cortóse. Theodore Olson contautó al centru de comandu del Departamentu de Xusticia, y magar intentar contautar al Fiscal Xeneral John Ashcroft, nun llogró faelo.[19] Cerca de cinco minutos dempués, Barbara llamó al so maríu una vegada más, díxo-y que'l pilotu anunciara que'l vuelu yera secuestráu y preguntó:

What do I tell the pilot to do?
¿Qué-y digo al pilotu que faiga?
Barbara Olson al so maríu.[28]

Ted preguntó-y l'allugamientu del avión y ella respondió-y que'l aerodino sobrevolaba una área residencial.[29] Entós, él informó-y de los atentaos al World Trade Center; poco dempués, la llamada cortóse una vegada más.[19]

«La velocidá, la maniobrabilidad, la forma como se dio vuelta, toos na sala de radar, toos nós esperimentaos controladores de tráficu aereu, toos pensamos que se trataba d'un avión militar. Nun volar un 757 d'esa forma. Ye peligrosu.»
—Danielle O'Brien, controlador de tráficu aereu del Aeropuertu Internacional Washington-Dulles.[30]

Un aerodino foi detectáu nuevamente polos controladores de Dulles nes pantalles de radar, averándose a Washington, xirando y baxando velozmente. El controladores creyeron nun principiu que yera un avión de combate, daes la so velocidá y maniobrabilidad.[31] El controladores del Aeropuertu Reagan pidieron a l'ANG qu'un C-130 Hercules siguiera ya identificara al aerodino en cuestión. El pilotu, el Teniente Coronel Steven O'Brien, informólos que tratar d'un Boeing 757 o 767, y que'l so fuselaje plateado significaba que yera probablemente un jet d'American Airlines; coles mesmes, enzancábase-y estremar al avión na borrina de la Mariña Este», pero depués vio una «enorme» bola de fueu, y supunxo primeramente que cutiera'l suelu. Escontra El Pentágonu, vio'l sitiu del impautu nel llau oeste del edificiu ya informó al control del Reagan: «paez que l'avión estrellar n'El Pentágonu, señor».[19][32]

Impautu

editar
 
Momentu del impautu contra El Pentágonu.

El vuelu 77, volando a 530 milles per hora (853 km/h)[16] cuando pasó percima del Edificiu Anexu de la Marina axacente al Cementeriu Nacional d'Arlington, realizó un descensu n'espiral a una altitú de 600 m, que terminó col[33] impautu nel llau occidental d'El Pentágonu nel condáu d'Arlington (Virxinia), al sur de Washington D. C. a les 9:37:44, matando a les 58 persones a bordu, incluyendo a los 5 secuestradores y los 6 miembros de la tripulación,[34] y antes de topetar contra la paré d'El Pentágonu, l'avión cortó delles faroles na cai y l'ala derecha cutió un xenerador llétricu portátil.[35][36] L'avión cutió al edificiu al nivel del primer pisu,[37] y una vegada estrelláu, movióse un pocu escontra la esquierda, cola ala derecha elevada.[38] Cuando l'avión impactó, la seición frontera del fuselaje se desintegró, ente que la seición media y la cola camudaron de sitiu por una fracción de segundu, con restos de la cola muncho más al interior del edificiu.[37] En total, l'avión tardó ocho décimes de segundu pa enfusar dafechu 94 m nos trés aniellos más esternos[39] y consiguió desencadenar una bola de fueu qu'algamó los 61 m percima del edificiu.[37]

 
Restos del vuelu 77.

Nel momentu de los ataques, aproximao 18 000 persones trabayaben n'El Pentágonu, 4000 menos de les que trabayaben antes de les renovaciones empezaes en 1998.[40] La seición d'El Pentágonu, que fuera anovada apocayá a un costu de $250 000 000,[41] yera la sede del Comandu Central de l'Armada[42] y otres oficines, según oficines sacupaes. L'impautu, y el fueu subsecuente, enfusaron seiciones de los trés aniellos esternos del llau occidental, tantu asina que una seición del aniellu más esterior foi destruyida en gran parte, y otra gran parte terminó derrumbar. 125 persones morrieron debíu al atentáu.

En total, asocedieron 189 muertes n'El Pentágonu, incluyendo 125 nel edificiu y 64 a bordu del vuelu 77, incluyendo a la presentadora televisiva Barbara Olson, que taba camín a la grabación de Politically Incorrect con Bill Maher;[43] a un grupu de neños y los sos acompañantes y dellos miembros de la National Geographic Society atopábense tamién a bordu del avión, nun viaxe escontra'l Santuariu Marín Nacional de les Islles de la Canal, cerca de Santa Bárbara. Tamién Zoe, de 8 años, y la so hermana Dana Falkenberg, de 3, finaron a bordu del avión xunto colos sos padres, Charles Falkenberg y Leslie Whittington. La familia, d'University Park, diba a un viaxe a Australia mientres dos meses, vía Los Angeles.[44] Los muertos d'El Pentágonu inclúin a 55 militares y 70 civiles.[45] De los 125 muertos, 92 taben nel primer pisu, 31 nel segundu, y dos nel terceru.[46] L'exércitu sufrió 75 baxes, más que cualesquier otra fuercia armada, y otros 106 mancaos fueron trataos n'hospitales cercanos.[46] El teniente coronel Timothy Maude foi'l muertu con más altu rangu militar.[47]

«Nun quiero sollertar a naide agora mesmu, pero fai namái unos momentos como qu'hubo dalgún tipu d'esplosión equí nel Pentágonu».
Jim Miklaszewski, corresponsal de la NBC reportando dende l'interior d'El Pentágonu a les 9:39, 2 minutos dempués del impautu.[48]

Nel llau del impautu, El Pentágonu ye bordiáu pola Interestatal 395 y Washington Boulevard. Mary Lyman, que conducía pela I-395, vio al avión pasar percima con un ángulu inclináu escontra'l suelu y diendo rápidu» y depués vio la nube de fumu proveniente d'El Pentágonu.[49] Omar Campu, otru testigu, taba cortando'l verde nel otru llau de la carretera cuando l'avión voló sobre la so cabeza. «Taba cortando'l verde y entró ruxendo percima de la mio cabeza. Sentí l'impautu. La tierra respigóse y tola zona taba llena de fueu. Nunca pudi imaxinar qu'equí vería daqué asina».[50] Afework Hagos, un programador informáticu, diba camín al trabayu y taba nun embotellamientu cerca d'El Pentágonu cuando l'avión pasó sobre él. «Hubo un enorme ruiu estridente y baxé del autu mientres l'avión averábase. Tol mundu taba corriendo en distintes direiciones. Taba inclinando les sos ales escontra riba y embaxo como si tuviera tratando de permediase. Cutió dellos postes de lluz nel camín».[50] Daryl Donley foi testigu de lo asocedío y tomó dalgunes de les primeres fotografíes dempués del accidente.[51]

 
L'área afeutada del edificiu, pol impautu col avión, y pol fueu.

Mike Walter, reporteru de USA Today conducía per Washington Boulevard cuando guardó l'impautu, del cual cuntó, «Miré pela ventana y vi esti avión, esti jet, un jet d'American Airlines, viniendo; y pensé: ‹Nun xube, ta realmente baxu›; y ver; quiero dicir que yera como un misil de cruceru con ales; foise derechu hacia pa ellí y cutió esautamente n'El Pentágonu».[52] Terrance Kean, que vivía nun edificiu d'apartamentos cercanu, escuchó'l fuerte ruiu de motores de reaición, miró pela ventana, y vio un «jet de pasaxeros bien llargu», reparó que «abrió xusto nel llau d'El Pentágonu. El morru enfusó nel pórticu; y entós, paecía que sumiera, y había fueu y fumu perdayures».[53] El reporteru d'AP, Dave Winslow, cuntó: «vi la cola d'una gran aereollinia [...] atinó n'El Pentágonu».[54] Tim Timmerman, pilotu, diose cuenta del logotipu d'American Airlines impresu nel avión, y depués, el choque con El Pentágonu.[55] Otros conductores en Washington Boulevard, la I-395, y Columbia Pike fueron testigos del sucesu, al igual que persones en Pentagon City, Crystal City, y otres llocalidaes cercanes.[49]

Rescate y recuperación

editar
«Nesta área… ta tan caliente que les refugayes tánse derritiendo y pinguen del techu a la to piel, y podría quemar la to piel y dilir el to uniforme. Fuimos un pocu más allá, voltiamos nuna esquina y entramos nesti bombardiáu espaciu d'oficina que yera un infiernu ruxente de destrucción y fumu y llapaes y l'intensu calor podía sentise quemando la to cara.»
—Teniente Comandante David Tarantino describiendo la escena del primer pisu, cerca del Centru de Comandu de la Marina.[56]

Los esfuercios pal rescate empezaron darréu dempués del impautu, y casi tolos rescates esitosos tuvieron llugar na primera media hora.[57] Primeramente, los esfuercios de rescate fueron llevaos polos emplegaos militares y civiles dientro del edificiu. En cuestión de minutos, les compañíes de bomberos llegaron per primer vegada y atoparon a estos voluntarios na busca cerca del llugar del impautu, dempués de lo que los bomberos ordenaron que se fueren una y bones nun taben debidamente forníos o entrenaos pa faer frente a los peligros.[57] El Departamentu de Bomberos del Condáu d'Arlington (ACFD) asumió'l mandu de la operación de rescate de momentu depués de 10 minutos del impautu. El Subxefe James Schwartz, del ACFD, implementó'l Sistema de Comandu d'Incidentes (ICS) pa coordinar los esfuercios de respuesta ente los múltiples organismos,[58] y tomó cerca d'una hora faer la estructura del ICS totalmente operacional.[59] Bomberos de Fort Myer y del Aeropuertu Nacional Ronald Reagan de Washington llegaron pocos minutos dempués.[60][61] Sicasí, los esfuercios de rescate y estinción de quemes viéronse atrabancaes polos rumor de nuevos aviones entrantes, tantu asina que Schwartz ordenó dos evacuaciones mientres el día en respuesta a estos rumores.[62]

 
Un mancáu ye montáu nuna ambulancia.

Mientres los bomberos intentaben apagar el fueu, vieron que l'edificiu taba en riesgu de sufrir un colapsu estructural. Un bomberu comentó que «más o menos sabía l'edificiu diba derrumbar, yá que empezó a faer ruios estraños y a llarpiar».[62] Les autoridaes percibieron una cornisa del edificiu y ordenaron una evacuación. Minutos dempués, a les 10:15, los pisos cimeros del área afeutada terminaron colapsando.[62] La zona colapsada tomaba cerca de 29 m nel so puntu más anchu y 15 m nel más fondu.[62] Esta cantidá de tiempu ente l'impautu y el colapsu dexó a toos nos niveles cuarto y quinto sacupar de forma segura primero que la estructura terminara derrumbar.[63] Tres el colapsu intensificóse'l fueu, que consiguió arrobinase polos cinco pisos.[64] Dempués de les 11:00, los bomberos montaron un ataque de dos frentes contra'l fueu, y envaloraron que la temperatura alcanzao llogró devasar los 1.090 °C.[64] Magar se llogró progresar contra'l fueu nes hores de la tarde, los bomberos decatar de qu'una capa inflamable de madera sol techu de cayuela d'El Pentágonu amburárase y el fueu empezaba a estendese.[65] Les típiques táctiques de llucha contra quemes fueron inutilizaes pola estructura reforzada, y por ello los bomberos nun pudieron llegar al fueu pa escastalo.[65] Por tal razón, el 12 de setiembre, los bomberos fixeron cortafueos nel techu col fin d'enzancar la espansión del fueu. A les 18:00 del 12 de setiembre, el condáu d'Arlington emitió un comunicáu de prensa, nel cual afirmaba que'l fueu taba «controláu», mas non apagáu» por completu. Los bomberos siguieron apagando pequeñes quemes qu'asocedieron nos díes siguientes.[65]

Delles pieces de restos d'avión atopar ente los restos d'El Pentágonu. Mientres se sacupaba'l Centru de Comandu de l'Armada, el teniente Kevin Shaeffer atopóse la ojiva y el tren d'aterrizaxe del avión na vía de serviciu ente los aniellos B y C.[66] Ceo na mañana del vienres 14 de setiembre, Brian Moravitz y miembros del Equipu de Busca y Rescate Urbanu del Condáu de Fairfax atopar con un asientu intactu de la cabina del pilotu»,[67] mientres investigadores del FBI y NTSB topaben dos caja negres,[68] aproximao a 91 m dientro del edificiu.[38] La grabadora de voz taba demasiáu quemada y dilida como p'aprovir dalguna información,[69] anque la grabadora de datos del vuelu sí dexó llograr dellos datos útiles;[34] y, ente tolos escombros, cadabres, y restos del avión, parte de la identificación de Nawaf al-Hazmi;[70] según delles pertenencies de los pasaxeros y trabayadores d'El Pentágonu, que fueron llevaos a Fort Myer.[71]

Restos

editar
 
Diagrama de fragmentos de cuerpos atopaos nel primer pisu d'El Pentágonu.

Cerca de les 17:30 del primer día, inxenieros del exércitu determinaron que nun quedaba naide con vida na seición estropiada del edificiu,[72] y nos díes que siguieron al 11 de setiembre, informes de noticies manifestaron que morrieren hasta 800 persones.[73] Les tropes del exércitu provenientes de Fort Belvoir fueron les primeres n'inspeccionar la zona y alvertir la presencia de restos humanos.[74] Dellos equipos de l'Axencia Federal pal Manexu d'Emerxencies (FEMA) llegaron y buscaron restos trabayando en xunto al traviés del Sistema Nacional Interinstitucional de Manexu d'Incidentes (NIIMS).[74][75] Kevin Rimrodt, fotógrafu de la marina, encargáu d'inspeccionar el Centru de Comandu de l'Armada dempués de los ataques, señaló que «había tantos cadabres que casi me paraba nellos, asina que realmente tuvi curiáu de mirar tras cuando taba reculando na escuridá, mirando con una llinterna, asegurándome de nun triar a daquién».[76] Finalmente, los escombros fueron llevaos al estacionamiento norte d'El Pentágonu pa una busca más detallada de restos y evidencies.[77]

Los restos que se recuperaron d'El Pentágonu fueron apurríos a la oficina del Médicu Forense de les Fuercies Armaes, allugada na Base Aérea de Dover en Delaware, y l'oficina del esaminador médicu foi capaz d'identificar los restos pertenecientes a 179 de les víctimes.[78] Finalmente, los investigadores identificaron a 184 de les 189 persones que morrieron nel ataque.[79] Los restos de los cinco secuestradores fueron identificaos al traviés d'un procesu d'eliminación, y fueron apurríos como pruebes a la d'oficina del FBI.[80] El 21 de setiembre, el ACFD dexó'l control de la escena del crime al FBI; la Oficina de Campu de Washington, l'Equipu Nacional Capital de Respuesta (NCRS), y el Joint Terrorism Task Force (JTTF) dirixeron la investigación de la escena del crime n'El Pentágonu.[61] Pal 2 d'ochobre de 2001, la busca d'evidencies y restos yá taba completa y el sitiu foi apurríu a funcionarios d'El Pentágonu.[77] En 2002, los restos de 25 víctimes fueron soterraos colectivamente nel Cementeriu Nacional d'Arlington, con un marcador de granitu de cinco cares colos nomes de toles víctimes n'El Pentágonu.[81] La ceremonia tamién rindió homenaxe a los cinco víctimes que los sos restos nunca fueron atopaos.[81]

Cockpit Voice Recorder

editar
 
Una fotografía de la caxa negra del avión.

Alredor de les 3:40 del 14 de setiembre, un paramédico y un bomberu que buscaben ente los escombros del edificiu y los restos del avión, atoparon dos caja escures y llamaron a un axente del FBI, quien de la mesma se comunicó con daquién de la Xunta Nacional de Seguridá del Tresporte (NTSB). L'emplegáu de la NTSB confirmó que yeren les caxes negres del vuelu 77.[82] Dick Bridges, subdireutor pal condáu d'Arlington, afirmó que la grabadora de voz foi estropiada nel esterior y la grabadora de datos del vuelu foi carbonizada, pero dixo tamién que'l FBI confiaba entá en que los datos de dambes caxes podíen ser recuperaos. Según Bridges, les grabadores fueron atopaes «esautamente por onde l'avión entró al edificiu».[83]

Oficiales de dambes aereollinies, American Airlines y United Airlines, dixeron que les caxes negres a bordu de los aviones destruyíos yeren les versiones modernes d'estáu sólidu, que son más resistentes al dañu que les grabadores antigües con sistemes magnéticos.[84] El CVR foi lleváu al llaboratoriu de la NTSB en Washington D. C. y los sos archivos fueron descargaos. Poco dempués d'ello, el FBI fíxose cargu de la caxa y los datos nella conteníos.[85] L'axencia de noticies CBS News reportó que «la información preliminar indica que nun hai nada que paeza ser útil na grabación de voz de la cabina. La cinta paez tar en blancu o ser borrada».[86] Nel so reporte, la NTSB identificó la unidá como una grabadora de voz L-3 Communications, modelu A-100A de Fairchild Aviation Recorders; un dispositivu que graba en cinta magnética. La NTSB reportó que «la mayor parte de la cinta de grabación fundir nun bloque sólidu de plásticu carbonizao», y los segmentos inservibles de la cinta topar por dientro de la grabadora.[87] Les discrepancies ente los oficiales de dambes aereollinies y el reporte de la NTSB, dexa alimentar les teoríes conspirativas.

Continuidá de les operaciones

editar

Al momentu del ataque, el Secretariu de Defensa Donald Rumsfeld taba na so oficina al otru llau d'El Pentágonu, lloñe del sitiu afeutáu. Corrió al llugar y ayudó a los mancaos.[88] Entós, Rumsfeld volvió a la so oficina y foi a una sala de conferencies nel Centru Executivu de Sofitu, onde se xunió a una videoteleconferencia segura col vicepresidente Dick Cheney y otros funcionarios.[89] El día de los ataques, funcionarios del Departamentu de Defensa consideraron treslladar les operaciones de comandu al Site R, un conxuntu d'instalaciones en Pennsylvania. Rumsfeld, sicasí, aportunó en que permanecería n'El Pentágonu, en llugar d'unviar al subsecretariu Paul Wolfowitz a Pennsylvania. El Centru de Mandu Militar Nacional (NMCC) siguió operando n'El Pentágonu, inclusive col fumu entrando a les instalaciones.[90] Los inxenieros y direutores de la construcción tuvieron de manipoliar el sistema de ventilación y otros sistemes del edificiu que funcionaben entá pa sacar el fumu del NMCC y dexar entrar aire fresco.[91] Mientres una conferencia de prensa realizada al interior d'El Pentágonu a les 18:42, Rumsfeld anunció que "El Pentágonu ta funcionando. Mañana va tar en funcionamientu".[92] Los emplegaos d'El Pentágonu tornaron a les oficines a otru día, en zones que nun resultaron considerablemente afeutaes. Pa finales de setiembre, más emplegaos tornaron a les árees llixeramente estropiaes.[77]

Repercusiones

editar
 
La zona estropiada d'El Pentágonu en reconstrucción. Ochobre de 2001.

Les primeres estimaciones sobre la reconstrucción de la seición estropiada d'El Pentágonu concluyeron que se tomaríen trés años pa completar l'edificiu.[77] Sicasí, el proyeutu llogró ser avanzáu a un ritmu aceleráu y completóse nel primer aniversariu.[93] La seición reconstruyida d'El Pentágonu inclúi una capiya y un pequeñu monumentu nel interior, nel llugar del impautu.[94] Un monumentu al campu, que diseñaron Julie Beckman y Keith Kaseman, completóse dientro de la fecha d'entrega, el 11 de setiembre de 2008.[95]

Acordies con el procedimientu estándar depués de desastres aéreos, el númberu de vuelu camudóse dempués del incidente. El vuelu matutín de Dulles a Los Angeles ye agora'l vuelu 149, y utiliza un Boeing 737-800 en llugar d'un 757-200.[96]

Video de la cámara de seguridá

editar

El 16 de mayu de 2006, el Departamentu de Defensa espublizó imáxenes filmaes que fueron grabaes por una cámara de seguridá del vuelu 77 estrellándose contra El Pentágonu, con un planu visible nun marcu, como una "delgada mancha blanca" y dempués, una esplosión.[97] Les imáxenes fueron publicaes en respuesta a una solicitú d'avientu de 2004 de llibertá d'información realizada por Xudicial Watch.[98] Delles imáxenes del video fueren lliberaes y espublizaes públicamente, pero esa foi la primer vegada que se dio a conocer el video completu del impautu.[99] El sucesu tamién quedó rexistráu nos videos de les cámares d'una estación de Citgo aledaña, pero esti video, publicáu'l 15 de setiembre de 2006, nun rexistró l'impautu, que se evidenciaba a la distancia.[100][101] L'hotel Doubletree, en Crystal City, condáu d'Arlington (Virxinia), tamién llogró filmar lo asocedío con una de los sos cámares, que'l FBI publicó'l 4 d'avientu de 2006 como respuesta a una demanda de llibertá d'información que presentó Scott Bingham. La imaxe ye de baxa calidá pos ye "granulienta y l'enfoque ye débil, pero ye visible una columna de fumu que crez con rapidez na distancia nel cantu cimeru del marcu [asina] como l'avión impactando al edificiu".[102]

Ver tamién

editar

Referencies

editar

Notes

editar
  1. ↑ «The Pentagon Memorial» (inglés). Washington Headquarters Services. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de xineru de 2009. Consultáu'l 31 de xineru de 2009.
  2. ↑ Yardley, Jim; Thomas, Jo (19 de xunetu de 2002) (n'inglés). Traces of Terror: The F.B.I.; For Agent in Phoenix, the Cause of Many Frustrations Extended to His Own Office. The New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9Y0DE0DD173FF93AA25755C0A9649C8B63. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  3. ↑ Chen, David W (18 de setiembre de 2001) (n'inglés). A Nation Challenged: The Suspect; Man Traveled Across U.S. In His Quest to Be a Pilot. The New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F03EFDF153BF93BA2575AC0A9679C8B63&sec=&spon=&pagewanted=1. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  4. ↑ Four Planes, Four Coordinated Teams. The Washington Post. 2001. http://www.washingtonpost.com/wp-srv/nation/graphics/attack/hijackers.html. Consultáu'l 17 de xunetu de 2001. 
  5. ↑ Sennott, Charles M (3 de marzu de 2002). «Why bin Laden plot relied on Saudi hijackers». The Boston Globe. http://www.boston.com/news/packages/underattack/news/driving_a_wedge/part1.shtml. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 (2004) «The Attack Looms», 9/11 Commission Report (n'inglés). National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  7. ↑ Wright, Lawrence (2006). «Chapter 18, "Boom"», The Looming Tower (n'inglés). Alfred P. Knopf. ISBN 978-0375414862.
  8. ↑ (en castellanu) Planificación de los atentaos empecipiar en 1996. La Tercera. 27 d'agostu de 2006. http://mujer.tercera.cl/mediu/articulo/0,0,3255_5658_227353575,00.html.  (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  9. ↑ Goldstein, Amy (30 de payares de 2001) (n'inglés). Hijackers Led Core Group. The Washington Post. http://www.pulitzer.org/year/2002/national-reporting/works/093001.html. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Chronology», Monograph on 9/11 and Terrorist Travel (PDF) (n'inglés), National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States, páx. 22. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  11. ↑ 11,0 11,1 Martin, John P. (27 de setiembre de 2001) (n'inglés). Landlord Identifies Terrorists as Renters. The Star-Ledger. 
  12. ↑ Masters, Brooke A.; Smith, Leef; Shear, Michael D. (19 de setiembre de 2009). Dulles Hijackers Made Maryland Their Base; Residents Recall Men as Standoffish. The Washington Post. 
  13. ↑ Olson, Bradley (9 de setiembre de 2006) (n'inglés). MD. Was Among Last Stops For Hijackers; Those Who Recall Encounters Are Haunted By Proximity To Agents Of Tragic Event. The Baltimore Sun. http://www.baltimoresun.com/news/custom/attack/bal-te.md.terrorist09sep09,0,5567459.story. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  14. ↑ 14,0 14,1 9/11 Commission (2004). «Notes», 9/11 Commission Report (n'inglés). National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. ISBN 0-393-32671-3. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  15. ↑ Federal Bureau of Investigation (4 de febreru de 2008). «Hijackers' Timeline» (inglés). 9/11 Myths. Archiváu dende l'orixinal, el 29 de marzu de 2009. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  16. ↑ 16,0 16,1 «Flight Path Study - American Airlines Flight 77». National Transportation Safety Board (19 de febreru de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 20 de setiembre de 2009. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  17. ↑ «American Airlines Flight 77». CNN. Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'avientu de 2008. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 «Staff Monograph on the "Four Flights and Civil Aviation Security"» (inglés). National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States (setiembre de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'agostu de 2009. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  19. ↑ 19,00 19,01 19,02 19,03 19,04 19,05 19,06 19,07 19,08 19,09 19,10 (2004) «'We Have Some Planes'», 9/11 Commission Report (n'inglés). National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  20. ↑ «The Aviation Security System and the 9/11 Attacks - Staff Statement Non. 3» (inglés). National Commission on Terrorist Attacks Upon the United States. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  21. ↑ 21,0 21,1 (n'inglés). CNN. 21 de xunetu de 2004. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0407/21/acd.01.html. 
  22. ↑ Orecklin, Michele; Land, Greg (19 de payares de 2001) (n'inglés). Why Argenbright Sets Off Alarms. Time. Archivado del original el 2013-08-23. https://web.archive.org/web/20130823121209/http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1001252,00.html. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 «Summary of Flight 77» (inglés). United States District Court for the Eastern District of Virxinia. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-01. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  24. ↑ Gregor, Joseph A. (21 d'avientu de 2001). «ATC Report American Airlines Flight 77» (inglés). National Transportation Safety Board. Archiváu dende l'orixinal, el 12 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  25. ↑ O'Callaghan, John (13 de febreru de 2002). «Study of Autopilot, Navigation Equipment, and Fuel Consumption Activity Based on United Airlines Flight 93 and American Airlines Flight 77 Dixital Flight Data Recorder Information». National Transportation Safety Board. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'avientu de 2009. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  26. ↑ 26,0 26,1 Phillips, Don (3 de setiembre de 2001) (n'inglés). Pentagon Crash Highlights a Radar Gap; Limited System in One Area Made Flight 77 Invisible to Controllers for Half-Hour. The Washington Post. 
  27. ↑ Johnson, Glen (23 de setiembre de 2001). Probe reconstructs horror, calculated attacks on planes. The Boston Globe. http://www.boston.com/news/packages/underattack/news/planes_reconstruction.htm. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  28. ↑ Parker, Laura (13 de setiembre de 2001). Four flights, four tales of terror. USA Today. http://www.usatoday.com/news/nation/2001/09/12/flights-main.htm. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  29. ↑ Productores: Colette Beaudry y Michael Cascio (23 de setiembre de 2005) (n'inglés). Inside 9/11. National Geographic Channel. 
  30. ↑ «Air Traffic Controllers Recall 9/11» (inglés). ABC News20/20 (24 d'ochobre de 2001). Consultáu'l 28 de payares de 2009. «"The speed, the maneuverability, the way that he turned, we all thought in the radar room, all of us experienced air traffic controllers, that that was a military plane. You don't fly a 757 in that manner. It's unsafe."»
  31. ↑ Fisher, Marc; Phillips, Don (12 de setiembre de 2001) (n'inglés). On Flight 77: 'Our Plane Is Being Hijacked'.. The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/ac2/wp-dyn/A14365-2001Sep11. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  32. ↑ Schmitt, Eric; Lichtblau, Eric (18 de xunu de 2004) (n'inglés). To the Minute, Panel Paints a Grim Portrait of Day's Terror. The New York Times. http://www.nytimes.com/2004/06/18/politics/18minutes.html?pagewanted=2&ei=5007&en=c6fa52b1957732f6&ex=1402977600&partner=USERLAND. Consultáu'l 28 de payares de 2009. «"Looks like that aircraft crashed into the Pentagon sir"». 
  33. ↑ Goldberg et al., p. 14.
  34. ↑ 34,0 34,1 «American Airlines Flight 77 FDR Report» (inglés). National Transportation Safety Board (31 de xineru de 2002). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'avientu de 2009. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  35. ↑ «9/11 Survivor Wants Life For Moussaoui» (inglés). WRC-TV (25 d'abril de 2006). Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  36. ↑ Curiel, Jonathan (3 de setiembre de 2006) (n'inglés). The Conspiracy to Rewrite 9/11. San Francisco Chronicle. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?f=/c/a/2006/09/03/INGR0KRCBA1.DTL. Consultáu'l 29 de payares de 2009. 
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 Goldberg, Alfred et al. (2007). Pentagon 9/11 (n'inglés). United States Government Printing Office, páx. 17. ISBN 978-0-16-078328-9.
  38. ↑ 38,0 38,1 Mlakar, Paul F.; Dusenberry, Donald O.; Harris, James R.; Haynes, Gerald; Phan, Long T. (xineru de 2003). The Pentagon Building Performance Report (PDF) (n'inglés), American Society of Civil Engineers. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  39. ↑ Maclean, John N (1 de xunu de 2008) (n'inglés). America Under Attack: A chronicle of chaos and heroism at the Pentagon. The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/05/29/AR2008052903149.html. Consultáu'l 29 de payares de 2009. 
  40. ↑ Goldberg et al., p. 3.
  41. ↑ «Phoenix Rising: The Rebuilding of the Pentagon» (inglés). The Washington Post. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009.
  42. ↑ Zablotsky, Sarah (11 de xunu de 2003) (n'inglés). Survivor of Pentagon attack has a positive attitude. Pittsburgh Post-Gazette. http://www.post-gazette.com/neigh_south/20030611s19kevin0611p6.asp. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  43. ↑ Moraes, Lisa (17 de setiembre de 2001) (n'inglés). Letterman's Back Tonight, but Don't Expect a Biting Monologue. The Washington Post. 
  44. ↑ «Team from National Geographic Killed in Pentagon Crash» (inglés). National Geographic Society (12 de setiembre de 2001). Consultáu'l 1 d'avientu de 2009.
  45. ↑ Stone, Andrea (20 d'agostu de 2002) (n'inglés). Military's aid and comfort ease 9/11 survivors' burden. USA Today. http://www.usatoday.com/news/sept11/2002-08-20-pentagon_x.htm. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  46. ↑ 46,0 46,1 Goldberg et al. p. 23–24.
  47. ↑ Plantía:Cita conferencia de prensa
  48. ↑ «'Hardball with Chris Matthews' for May 16» (inglés). MSNBCHardball with Chris Matthews (16 de mayu de 2006). Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. «"I don‘t want to alarm anybody right now, but apparently—it felt just a few moments ago like there was an explosion of some kind here at the Pentagon."»
  49. ↑ 49,0 49,1 (n'inglés) Terrible Tuesday. The Washington Post. 16 de setiembre de 2001. 
  50. ↑ 50,0 50,1 (n'inglés) 'Everyone was screaming, crying, running. It's like a war zone'.. The Guardian. 12 de setiembre de 2001. http://www.guardian.co.uk/world/2001/sep/12/expertopinions.charlieporteronmensfashion. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  51. ↑ «Documentary Photographs» (inglés). Library of Congress, Prints and Photographs Division. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009.
  52. ↑ Anderson, Porter (11 de setiembre de 2001) (n'inglés). Witnesses to the moment: Workers' voices. CNN. http://archives.cnn.com/2001/CAREER/trends/09/11/witnesses/. Consultáu'l 1 d'avientu de 2001. 
  53. ↑ Sheridan, Mary B (12 de setiembre de 2001) (n'inglés). Loud Boom, Then Flames In Hallways; Pentagon Employees Flee Fire, Help Rescue Injured Co-Workers. The Washington Post. 
  54. ↑ Larry, Hatfield (11 de setiembre de 2001) (n'inglés). 10,000 Feared Dead In NY Terror Attack. San Francisco Chronicle. http://www.sfgate.com/today/terror.shtml. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  55. ↑ «Transcripts - America Under Attack: Eyewitness Discusses Pentagon Plane Crash» (inglés). CNN (11 de setiembre de 2001). Consultáu'l 1 d'avientu de 2009.
  56. ↑ Goldberg et al. p. 55–56.
  57. ↑ 57,0 57,1 Goldberg et al., p. 51.
  58. ↑ Goldberg et al., p. 72.
  59. ↑ Goldberg et al. p. 77.
  60. ↑ Goldberg et al., p. 78.
  61. ↑ 61,0 61,1 «Arlington, Virxinia After-Action Report». Arlington County Fire Department. Consultáu'l 10 d'avientu de 2009.
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 62,3 Goldberg et al. p. 80–82.
  63. ↑ Goldberg et al., p. 20.
  64. ↑ 64,0 64,1 Goldberg et al. p. 86–90.
  65. ↑ 65,0 65,1 65,2 Goldberg et al. p. 91–95.
  66. ↑ Swift, Earl (9 de setiembre de 2002) (n'inglés). Inside the Pentagon on 9/11: The Call of Duty. The Virginian-Pilot (Hampton Roads). http://www.hamptonroads.com/pilotonline/special/911/pentagon3.html. 
  67. ↑ (n'inglés) Web Exclusive: Washington's Heroes - On the ground at the Pentagon on Sept. 11. MSNBC. 28 de setiembre de 2001. 
  68. ↑ Creed, Patrick, y Rick Newman (2008). «Chapter 41: A Great Find», Firefight: Inside the Battle to Save the Pentagon on 9/11 (n'inglés). Random House.
  69. ↑ Murray, Frank J. (15 de setiembre de 2001) (n'inglés). Pentagon plane voice recorder is too 'cooked' to aid in probe. The Washington Times. 
  70. ↑ «Prosecution Trial Exhibits - Exhibit Number PE00102» (inglés). United States District Court for the Eastern District of Virxinia. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-09. Consultáu'l 10 d'avientu de 2009.
  71. ↑ Wilkinson, Marian (9 de setiembre de 2002) (n'inglés). Capital punishment. The Age (Australia). http://www.theage.com.au/articles/2002/09/09/1031115990939.html. Consultáu'l 10 d'avientu de 2009. 
  72. ↑ Goldberg et al., p. 97.
  73. ↑ «Twin Towers Demolished, Pentagon Hit in Terrorist Attacks». Foxnews.com (12 de setiembre de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 1 de mayu de 2013. Consultáu'l 30 de payares de 2009.
  74. ↑ 74,0 74,1 Goldberg et al., p. 119.
  75. ↑ Eversburg, Rudy (1 de payares de 2002) (n'inglés). The Pentagon Attack on 9-11: Arlington County (VA) Fire Department Response. Fire Engineering. http://www.fireengineering.com/articles/article_display.html?id=165238. Consultáu'l 30 de payares de 2009. 
  76. ↑ Goldberg et al. p. 121–122.
  77. ↑ 77,0 77,1 77,2 77,3 Vogel, Steve (3 d'ochobre de 2001) (n'inglés). Search for Remains Ends at Pentagon. The Washington Post. 
  78. ↑ «Mass Fatality Management for Incidents Involving Weapons of Mass Destruction» (inglés). U.S. Army Research Development and Engineering Command and the Office for Domestic Preparedness (agostu de 2005). Archiváu dende l'orixinal, el 26 de marzu de 2009. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009.
  79. ↑ Kelly, Christopher (29 de setiembre de 2001). «Forensic feat IDs nearly all Pentagon victims». Stripe. Archivado del original el 2011-05-13. https://web.archive.org/web/20110513132259/http://www.dcmilitary.com/dcmilitary_archives/stories/112901/12279-1.shtml. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  80. ↑ Vogel, Steve (21 de setiembre de 2001) (n'inglés). Remains Unidentified For 5 Pentagon Victims; Bodies Were Too Badly Burned, Officials Say. The Washington Post. 
  81. ↑ 81,0 81,1 Vogel, Steve (13 de setiembre de 2002). Lost and, Sometimes, Never Found. The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2002/09/13/AR2006031501324.html. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. 
  82. ↑ Rosenberg, Debra (28 de setiembre de 2001). Washington's Heroes: On the ground at the Pentagon on Sept. 11. MSNBC. http://msnbc.msn.com/id/3069699/. Consultáu'l 2 de payares de 2009. 
  83. ↑ Searchers find Pentagon black boxes. USA Today. 14 de setiembre de 2001. http://www.usatoday.com/news/nation/2001/09/14/pentagon-fire.htm. Consultáu'l 29 de payares de 2009. 
  84. ↑ (n'inglés) FBI analyzing voice, data recorders from two flights. St. Petersburg Times. 15 de setiembre de 2001. http://www.sptimes.com/News/091501/Worldandnation/FBI_analyzing_voice__.shtml. Consultáu'l 29 de payares de 2009. 
  85. ↑ Bert, Ray (2002). «Hearing Voices» (n'inglés). Transformations (Worcester Polytechnic Institute). http://www.wpi.edu/News/Transformations/2002Spring/hear.html. Consultáu'l 30 de payares de 2009. 
  86. ↑ (n'inglés) Feds Would Have Shot Down Pa. Jet. CBS News. 16 de setiembre de 2009. http://www.cbsnews.com/stories/2001/09/12/archive/main311011.shtml. Consultáu'l 1 d'avientu de 2009. «"Preliminary information shows there is nothing that appears to be useful on the cockpit voice tape. The tape appears to be blank or erased."». 
  87. ↑ «Specialist's Factual Report of Investigation: Cockpit Voice Recorder» (inglés). National Transportation Safety Board (30 d'abril de 2002). Consultáu'l 30 de payares de 2009.
  88. ↑ Vobejda, Barbara (11 de setiembre de 2001) (n'inglés). 'Extensive Casualties' in Wake of Pentagon Attack. The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-srv/metro/daily/sep01/attack.html. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  89. ↑ Creed, Patrick y Rick Newman (2008). Firefight: Inside the Battle to Save the Pentagon on 9/11 (n'inglés). Presidiu Press, páx. 276–277. ISBN 0891419055.
  90. ↑ (n'inglés) Battling the Pentagon Blaze After 9/11. NPR/WHYY - Fresh Air. 22 de mayu de 2008. http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=90696597&ft=1&f=1012. Consultáu'l 28 de payares de 2009. 
  91. ↑ Creed y Newman, p. 278
  92. ↑ «DoD News Briefing on Pentagon Attack» (inglés). United States Department of Defense (11 de setiembre de 2001). Consultáu'l 28 de setiembre de 2009. «"The Pentagon's functioning. It will be in business tomorrow."»
  93. ↑ (n'inglés) Project Phoenix: Pentagon offices rise from rubble. CNN. 4 de setiembre de 2002. http://archives.cnn.com/2002/US/09/04/ar911.pentagon.reconstruction/. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  94. ↑ (n'inglés) Public Honors 9/11 Fallen at Pentagon. Boston Globe. 9 de setiembre de 2006. http://www.boston.com/news/nation/articles/2006/09/09/public_honors_9_11_fallen_at_pentagon/?rss_id=Boston.com+%2F+News. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  95. ↑ Shaughnessy, Larry (24 de mayu de 2008) (n'inglés). Nearly complete Pentagon memorial tells story of 9/11. CNN. https://www.cnn.com/2008/US/05/23/pentagon.memorial/. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  96. ↑ «AAL149» (inglés). FlightAware. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  97. ↑ Associated Press (16 de mayu de 2006). «Video of 9/11 plane hitting Pentagon is released» (inglés). MSNBC. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  98. ↑ Plantía:Cita conferencia de prensa
  99. ↑ (n'inglés) Images show September 11 Pentagon crash. CNN. 8 de marzu de 2002. http://archives.cnn.com/2002/US/03/07/xen.pentagon.pictures/. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 
  100. ↑ Plantía:Cita conferencia de prensa
  101. ↑ Videotapes dispel conspiracy; Plane, not missile seen hitting Pentagon on 9/11. The Washington Times. 17 de mayu de 2005. 
  102. ↑ (n'inglés) FBI Releases New Footage of 9/11 Pentagon Attack. KWTX-TV. 4 d'avientu de 2006. Archivado del original el 2006-12-08. https://web.archive.org/web/20061208062128/http://www.kwtx.com/home/headlines/4821121.html. Consultáu'l 27 de payares de 2009. 

Bibliografía

editar

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Vuelu_77_d%27American_Airlines&oldid=4306273»