Óscar Ramírez
Óscar Antonio Gerardo Ramírez Hernández (8 d'avientu de 1964, Belén), conocíu deportivamente como Óscar Ramírez (AFI: ó'skař řa'mireθ), ye un ex-futbolista y entrenador costarricense. Anguaño dirixe a la Seleición de Costa Rica. Antes d'exercer el so oficiu, recibió cursos per parte de la Universidá Nacional (UNA), de la Universidá Estatal a Distancia (UNED) y por aciu un congresu en Pachuca allugáu en Méxicu.[2]
.svg){kind=small}
Como xugador, desempeñó la demarcación de mediocampista y desenvolvió la mayor parte de la so carrera na Lliga Deportiva Alajuelense mientres diez años. Col equipu rojinegro conquistó cuatro campeonatos de Primer División costarricense, una Copa de Campeones de la Concacaf en 1986 y un subcampeonatu de la Copa Interamericana en 1987. Darréu integróse al Deportivo Saprissa, onde consiguiría la mesma cantidá de títulos nel ámbitu nacional, dos de la confederación en 1993 y 1995, un subcampeonatu a nivel interamericano en 1994, amás del Tornéu Grandes de Centroamérica en 1998. Darréu xugó para Belén onde ganó la Copa Federación en 1996 y tornó al conxuntu saprissista pa concluyir la so etapa como futbolista. Finalmente, retirar de forma definitiva con Guanacasteca en marzu de 2000.
Foi internacional absolutu cola seleición costarricense dende febreru de 1985. Esi mesmu añu apostó'l Campeonatu de la Concacaf con mires escontra'l Mundial de Méxicu, pero'l so país nun trescendió. Depués participó nel tornéu de 1989, nel cual trunfó y llogró la histórica clasificación a Italia 1990. Ramírez formó parte d'esta competición, onde la so seleición algamó los octavos de final. Dempués ganó la Copa de Naciones de la UNCAF en dos oportunidad, nes ediciones de 1991 y 1997. Tamién apaeció nos campeonatos de la Copa d'Oru de la Concacaf de 1991 y na Copa América 1997, según nos proceso eliminatorios de los mundiales de 1994 y 1998.
Tres el so retiru, empezó la so carrera como entrenador en Belén, xunto col so ex-compañeru de seleición Mauricio Montero. Salió rápido en 2003 pa ser el segundu entrenador de Hernán Medford nel Deportivo Saprissa. Con él ganó les lligues nes temporaes 2003-04 y 2005-06, amás de la Copa Interclubes UNCAF 2003 y la Copa de Campeones de la Concacaf 2005, que dio un cupu a los tibaseños al Mundial de Clubes. Ramírez tuvo nel significativu tercer llugar del tornéu, y anguaño ye l'únicu equipu centroamericanu en consiguilo. El 28 d'ochobre de 2006, Óscar llegó a la Seleición de Costa Rica, p'asumir el puestu d'asistente téunicu de Medford. Poco tiempu dempués, llogró la Copa de Naciones UNCAF de 2007. En 2008 foi rescindíu de la so ocupación. Esi mesmu añu, foi presentáu nel Santos de Guápiles como'l primer estratega. Ganó la temporada de Segunda División colos guapileños y l'ascensu a la máxima categoría. Salió del club n'avientu de 2009.
Dirixó a Alajuelense dende mayu de 2010 hasta xineru de 2013. Tuvo un curtiu periodu d'inactividá y volvió a mediaos del mesmu añu. La so segunda xestión remató en mayu de 2015 y en total ganó 6 títulos. Col equipu manudu ganó, de manera consecutiva, el Campeonatu d'Iviernu 2010, Branu y Iviernu de 2011. Darréu llogró la Supercopa de Costa Rica y el Campeonatu d'Iviernu en 2012. El so últimu títulu consiguíu colos alajuelenses foi nel Iviernu 2013. Antes de la dimisión del so cargu, algamó los subcampeonatos de los Branos 2014 y 2015. N'avientu de 2014, llogró col so club el récor de mayor puntaje de la modalidá de torneos curtios, con 53.[3]
Foi nomáu nuevamente como asistente de la seleición costarricense el 5 d'agostu de 2015, siendo esta vegada de Paulo Wanchope. Por cuenta de l'arrenunciu del entrenador, Óscar Ramírez tomó'l llugar de direutor téunicu y foi presentáu de manera oficial el 18 d'agostu. Empunxo al so país nos xuegos oficiales correspondientes a la Eliminatoria del Mundial 2018 —clasificando a la competición—, Copa América Centenariu, Copa Centroamericana 2017 y Copa d'Oru de la Concacaf 2017.
Trayeutoria
editarComo futbolista
editarEntamos
editarEl so primer contautu col deporte diolo nos Xuegos Deportivos Nacionales, competición na que representó al cantón de Belén. Unu de los sos mayores llogros foi'l subcampeonatu na edición de 1981, llevada a cabu na provincia limonense. Amás de ser parte del equipu cantonal, Ramírez xugó pal Mosco de l'Alianza La Ribera, l'infantil de San Isidro, cola Universidá Nacional y les divisiones inferiores de Belén, esti postreru perteneciente al club profesional. Les sos bones presentaciones dexáron-y, al añu siguiente, ser convocáu a la Seleición Xuvenil del so país, dirixida por Rafael Ángel Oviedo.
Una vegada qu'esguiló posiciones nel fútbol, el so deséu foi llegar a un conxuntu de Primer División, y por esi motivu realizó pruebes en Ramonense, pero nun lu contrataron. N'otra oportunidá contautó a Francisco Murillo, un direutivu d'Alajuelense, p'axustar un posible fichaxe. Dos selmanes dempués fíxose oficialmente'l so venceyu colos rojinegros.[4]
L.D. Alajuelense
editarÓscar Ramírez debutó na Primer División de Costa Rica el 13 de payares de 1983, xugando para Lliga Deportiva Alajuelense y enfrentó el so primera atopo ante Ramonense. Una selmana dempués marcó'l so primer tantu contra'l Municipal San José. Permaneció por diez años col conxuntu alajuelense y ganó cinco títulos, cuatro d'ellos fueron de lliga costarricense y unu de Concacaf. Específicamente, trunfó nel campeonatu de 1983, 1984 y nes temporaes 1990-91 y 1991-92. Nel ámbitu internacional consiguió la Copa de Campeones de 1986 y un subcampeonatu de la Copa Interamericana en 1987, dempués de perder la final contra'l River Plate d'Arxentina. En total tuvo 316 apaiciones, de les cualos marcó 31 goles.
Deportivo Saprissa
editarEl futbolista tuvo una confrontación col direutivu liguista Ivan Mraz en 1993, por causa de unos rumores qu'apuntaben que Ramírez nun quería anovar con Alajuelense por temes salariales. Como resultancia, provocó'l disgustu d'Óscar y fizo que buscara otres oportunidaes nel balompié costarricense. Representantes del Deportivo Saprissa contautaron al xugador por que fuera nueva figura del equipu moráu y Ramírez, conociendo les consecuencies de pasar al rival históricu en clásicos del so anterior club, aceptó la ufierta. Tuvo en dos periodos colos tibaseños: de 1993 a 1995, y dende 1997 a 1999. Conquistó la mesma cantidá de torneos nacionales (4), nes temporaes de 1993-94, 1994-95, 1997-98 y 1998-99. Amás llogró la Copa de Campeones de la Concacaf en 1993 y 1995, onde tamién tuvo presente nel subcampeonatu de la Copa Interamericana de 1994. A nivel rexonal, llogró'l Tornéu Grandes de Centroamérica en 1998.
Belén F.C.
editarLlegó a Belén en 1995, llugar onde creció, y formó parte del club del mesmu nome hasta 1997. Contabilizó 74 participaciones y llogró 6 anotaciones. So la direición téunica d'Alexandre Guimarães, el conxuntu belemita ganó la Copa Federación en 1996. Ramírez, pela so parte, foi l'escoyíu nacional del equipu con más partíos apostaos, con 23 clase A.[5]
A.D. Guanacasteca
editarEl xugador decidió terminar la so carrera en Segunda División con Guanacasteca. Tenía como principal intención tresmitir la esperiencia adquirida a los mozos del equipu pa un posible ascensu, pero nun foi valoráu. Sicasí, entá tien apreciu pola provincia. Retirar a los 35 años d'edá, depués d'un discutiniu col estratega Carlos Avedissián. La so salida terminó discreta y nun pidió una gran despidida per parte del públicu, amás afirmó que'l fútbol yá nun yera la so pasión y que quería siguir la so vida de manera normal nuna finca, pa dedicar más tiempu a la so familia, que permaneció distante pol deporte. Nuna entrevista realizada por un periódicu costarricense a finales de marzu de 2000, preguntóse-y sobre la posibilidá de dirixir a un club y respondió: «Inda nun lo pensé, pero si daquién precisa del mio conseyu con muncho gustu voi dar y si riquen de la mio imaxe pa obres benéfiques tamién taría dispuestu». Con esto terminó la so carrera de 18 años, onde participó en total 557 xuegos y anotó 43 goles na máxima categoría.
Como entrenador
editarBelén F.C.
editarDebutó nel banquín de Belén en 2001, col so ex-compañeru de seleición Mauricio Montero pa los Xuegos Nacionales d'esi añu. Ramírez encargóse principalmente del trabayu físicu. N'ocasiones daba indicaciones a los futbolistes, y de esta forma foi tomando más enfotu nel oficiu d'entrenador. La so amistá con Montero remontar dende la década de 1980, y la direición téunica de dambos ex-xugadores complementar de manera positiva. Ramírez decidió dexar el so cargu en 2003.
Deportivo Saprissa
editarCola llegada del empresariu mexicanu Jorge Vergara al Deportivo Saprissa, el 21 de marzu de 2003 fíxose oficial l'anunciu sobre la incorporación de Ramírez al banquín tibaseño, p'asumir un puestu como segundu entrenador de Hernán Medford. El primer alcuentru del campeonatu costarricense qu'apostó facer dende la grada, yá que entá nun cuntaba cola inscripción de los organizadores de la competencia lliguera. El partíu desenvolvióse'l 23 de marzu ante'l conxuntu de San Carlos, nel Estadiu Carlos Ugalde. L'únicu tantu del uruguayu Nelson Laluz al minutu 80' foi abondu pa la victoria de 0-1.[6] Una vegada habilitáu pa dirixir, Medford y Ramírez debutaron el 3 d'abril contra Guanacasteca en condición de llocal. Nesa oportunidá, el marcador quedó banciáu a dos goles.[7] Al términu de la temporada 2002-03 nel mes de xunu, el so equipu nun llogró faese col títulu nacional.
Na primer fecha del Tornéu d'Apertura de la temporada 2003-04, desenvuelta'l 17 d'agostu, los moraos visitaron l'Estadiu Allen Riggioni pa tener como adversariu a Carmelita. Por causa de la fuerte agua qu'afectó l'escenariu deportivu, l'alcuentru foi suspendíu polos árbitros antes d'empecipiar el segundu tiempu, polo que'l marcador quedó igualáu a un tanto.[8] En paralelu col certame nacional, el so club tamién apostó la Copa Interclubes de la UNCAF, competencia que tuvo'l so empiezu na fase de grupos nel mes d'ochobre. Los saprissistas superaron esta etapa como líderes dempués del trés victories consecutives sobre los rivales como'l Real Estelí de Nicaragua, FAS d'El Salvador y Diriangén nicaragüense. La semifinal tuvo como sede en territoriu estauxunidense, específicamente en Los Angeles Memorial Coliseum, el 19 d'avientu. Nesa ocasión, el so grupu empobináu enfrentó'l clásicu contra Alajuelense y el gol de Gerald Drummond foi indispensable nes aspiraciones al títulu rexonal. Dos díes depués, nel mesmu escenariu deportivu, llevar a cabu la final ante'l Comunicaciones de Guatemala. Ramírez y Medford celebraron el so primer cetru al mandu del Saprissa tres el trunfu con cifres de 2-3. Per otru llau, los tibaseños axudicar col primer sitiu de la tabla d'Apertura, pa quedar campeón con 57 puntos.
El 17 de marzu de 2004 empezó pa los sos futbolistes la Copa de Campeones de la Concacaf, na instancia de los cuartos de final. El compromisu d'ida foi nel Estadiu Ricardo Saprissa ante'l Pachuca de Méxicu. Los tantos de Wilson Muñoz y Álvaro Saborío adelantraron al so conxuntu nel marcador por que esti concluyera 2-0. El xuegu de vuelta foi una selmana dempués nel Estadiu Hidalgo. Les cifres fueron de perda 2-0, igualando la resultancia agregada. Por cuenta de esta situación, los penaltis fueron riquíos pa definir al clasificáu y los moraos avanzaron pola victoria 0-3 nesti tipu de definiciones. El 14 d'abril foi l'alcuentru d'ida de les semifinales, frente al Chicago Fire d'Estaos Xuníos. Por aciu el sistema ofensivu de Medford, acompañáu cola táctica defensiva de Ramírez, la resultancia foi de 2-0 a favor de los tibaseños. A pesar de la derrota 2-1 nel Soldier Field, el Saprissa foi'l que terminó avanzando pol global de 2-3. El 5 de mayu dio la final d'ida na cortil morada, contra Alajuelense, que acabó banciada a un gol. El 12 de mayu, los sos empobinaos tuvieron la peor gana frente a los manudos nel Estadiu Morera Soto, con marcador de 4-0. Con esto'l so conxuntu quedó subcampeón de la competencia continental. Pal Tornéu de Clausura 2004, el so equipu quedó nel segundu puestu con 47 puntos, dos menos que l'Herediano. Poro, el 16 de mayu foi la ida de la final nacional pol títulu, en condición de visitante. La igualdá a una anotación definió esta primer serie. Cuatro díes dempués desenvolvióse la vuelta como llocal. El trunfu de 2-1 aseguró'l campeonatu númberu «23» de los saprissistas.
El formatu de lliga costarricense camudó a partir de la temporada 2004-05. La xornada 1 del Tornéu d'Apertura desenvolvióse'l 21 d'agostu nel Estadiu Ricardo Saprissa, onde'l so club recibió a Ramonense. Los monarques de la pasada campaña empecipiaron con bon ritmu tres los goles d'Alonso Solís y Walter Centeno, na victoria de 2-0.[9] Na vigesimotercera edición de la Copa Interclubes de la UNCAF, el so grupu foi instauráu automáticamente na segunda ronda de la competencia, enfrentando la serie de visita recíproca al Real Estelí de Nicaragua. El 20 d'ochobre foi la ida en territoriu nicaragüense, y el marcador de 0-1 favoreció al Saprissa, quien darréu confirmaría'l so pase a la siguiente ronda tres el trunfu con cifres de goliada 4-0, esto una selmana dempués. La ronda final foi d'un solu grupu, compartíu col Olimpia d'Hondures, el FAS d'El Salvador y el Municipal de Guatemala, onde tolos xuegos tuvieron como sede'l Estadiu Cemento Progreso. Estadísticamente, los saprissistas llograron una victoria, un empate y una derrota, p'atropar 4 puntos y llograr el segundu llugar de la tabla, per debaxo de los guatemalianos, quedando subcampeones. Al términu de les 16 feches del tornéu nacional, el so equipu clasificó a la siguiente fase como líder del grupu B con 30 puntos. La ida de les semifinales foi'l 15 d'avientu, de clásicu ante Alajuelense nel Estadiu Morera Soto. El marcador foi d'empate 1-1. La vuelta foi'l 19 d'avientu como llocal, y la resultancia foi nuevamente igualáu 1-1. Por causa de esto, los penaltis decidieron el partíu y les cifres de 4-3 favorecieron a los tibaseños. El 23 d'avientu foi la final d'ida contra'l Pérez Zeledón en condición de visita, escenariu onde se presentó l'empate ensin anotaciones. Una selmana dempués foi la vuelta nel Estadiu Ricardo Saprissa, y la perda de 0-1 dio'l títulu d'Apertura a los generaleños.
El 9 de marzu de 2005 empecipió oficialmente la Copa de Campeones de la Concacaf, nes series de cuartos de final. El so equipu foi empareyáu col Kansas City Wizards y la ida foi nel Arrowhead Stadium. Con determinación, los sos empobinaos encararon esti compromisu y el marcador foi d'igualdá 0-0. El 16 de marzu foi la vuelta n'Estadiu Ricardo Saprissa, onde los moraos tuvieron cerca de ser esaniciaos pol gol del rival José Burciaga al minutu 79'. Sicasí, antes de rematáu l'alcuentru, el futbolista Gerald Drummond marcó'l gol del empate pa forzar el partíu a la prórroga. En seis minutos del primer tiempu extra, el mesmu Drummond fixo'l tantu de la victoria definitiva 2-1. El 7 d'abril foi la semifinal d'ida en condición de llocal, contra'l Monterrey de Méxicu. Nesta oportunidá, la resultancia foi banciáu a dos anotaciones. Una selmana dempués, nel Estadiu Teunolóxicu, el so club volvería empatar, siendo de cifres 1-1. El so grupu avanzó a la otra instancia en venciendo 3-5 nos penaltis. La final d'ida tuvo llugar el 4 de mayu en «La Cueva» ante'l Pumas de la UNAM, igualmente mexicanu. Los goles de Christian Bolaños y Gabriel Badilla dieron la victoria de 2-0. El 11 de mayu foi l'últimu compromisu del tornéu nel Estadiu Olímpicu Universitariu, y a pesar de la derrota 2-1, los moraos coronáronse campeones del área per tercer vegada na so hestoria. Amás, esti títulu significó la clasificación del Saprissa al Mundial de Clubes de la FIFA n'avientu d'esi añu.
Na competencia nacional, correspondiente a la Clausura 2005, los tibaseños acabaron como líderes del grupu A con 28 puntos, distribuyíos en siete victories, la mesma cantidá n'empates y dos ganes. Poro, avanzaron a la etapa eliminatoria. El trunfu con cifres globales de 2-1 en semifinales sobre'l Cartaginés dexó a los saprissistas clasificar a la última ronda. El 8 de mayu foi la ida de la final contra Alajuelense nel Estadiu Morera Soto. Nesti compromisu dio la discutiniu por cuenta de que'l delanteru rival Alejandro Alpízar rompió por fuercia la ñariz del defensor moráu Ronald González, y esti momentu foi'l que precedió'l gol del manudu Pablo Izaguirre al zarru del oldeo. La vuelta foi'l 16 de mayu nel Estadiu Ricardo Saprissa, onde la igualdá a dos tantos foi insuficiente pola resultancia global de 2-3 que favoreció a los adversarios.
La Copa Interclubes de la UNCAF 2005 empezó'l 29 de xunetu pa los moraos. Nesta oportunidá, el contrincante foi'l FAS d'El Salvador en condición de visita. El marcador foi de victoria 0-2. El 3 d'agostu foi la vuelta de llocal, onde l'empate ensin anotaciones prevaleció al términu de los 90' minutos. Cola resultancia agregada, los moraos avanzaron nel tornéu rexonal. El 20 de setiembre foi la ida de los cuartos de final contra'l Marathón d'Hondures, partíu nel que les cifres fueron de goliada 4-0. Una selmana dempués, el mesmu marcador repitiríase a favor de los rivales, polo que la serie definir nos penaltis. El conxuntu tibaseño clasificó a la siguiente instancia tres el trunfu de 5-4. Sicasí, la derrota 1-3 y la igualdá 1-1 ante'l Olimpia hondureñu dexaron ensin posibilidaes d'optar pol títulu. Los xuegos pol tercer llugar desenvolver a finales de payares frente al Pérez Zeledón, que los sos resultancies fueron de 2-0 pa cada escuadra na so llocalía. Nuevamente los penaltis fueron riquíos pa decidir al ganador, siendo Saprissa el ganador con marcador de 5-3.
La histórica participación de los moraos nel Mundial de Clubes de la FIFA, con sede en Xapón, empezó oficialmente'l 12 d'avientu de 2005. Nesa fecha los saprissistas enfrentaron al Sydney d'Australia nel Estadiu Toyota. Cola disposición ganadora propuesta por Hernán Medford y l'estudiu del rival por Ramírez, fixeron que los tibaseños trunfaren con marcador de 0-1, por entemediu de Christian Bolaños al minutu 47'. Trés díes depués, nel Estadiu Internacional de Yokohama, el so club tuvo como rival al campeón européu Liverpool, d'Inglaterra. A pesar de los esfuercios por tratar de superar la serie, l'equipu moráu viose ganáu con cifres de 0-3. El 18 d'avientu, nel mesmu escenariu deportivu, llevar a cabu'l xuegu pol tercer llugar de la competencia, contra'l Al-Ittihad d'Arabia Saudita. La primer parte xugar a un ritmu bien lentu y la primer ocasión foi pal conxuntu asiáticu, cuando a los cinco minutos Adnan Falatah disparó al arcu pero'l balón estrellar contra la defensa. Unos minutos dempués, Mohamed Kallon intentar, causando que l'arqueru José Francisco Porres refugara'l balón colos puños. D'esa xugada'l conxuntu centroamericanu tuvo un contraataque que terminaría en gol del potente delanteru Álvaro Saborío, que depués d'un pase de Christian Bolaños definió ante la oposición d'Osama Al Harbi, poniendo'l transitoriu 1-0 a los 13' minutos. Depués d'un pase de Mohammed Noor, el delanteru sierraleonés consiguiría la transitoria igualdá al minutu 28'. Tamién pudo poner en ventaya al so equipu con un fenomenal tiru llibre que se pegó nun poste. Na segunda metá, el partíu siguió de la mesma forma que nel primer tiempu. Al minutu 53', Ronald González cometió-y una falta nel área al únicu delanteru del equipu saudín, falta que Joseph-Désiré Job camudaría por gol, poniendo al so equipu enriba nel marcador per primer vegada. A cinco minutos del final, l'arqueru comételu penalti a González y Saborío nun falló y empató el partíu. Rónald Gómez a un minutu del final executó un magníficu tiru llibre, que-y costó la espulsión a Hamad Al Montashari, dándo-y la victoria y el tercer puestu al equipu costarricense.
Nel Tornéu d'Apertura de la temporada 2005-06, el Saprissa consolidó'l lideralgu del grupu B con 37 puntos, y aseguró el pase a la ronda eliminatoria. Les semifinales desenvolver n'avientu contra'l Puntarenas, onde la ida favoreció al rival con marcador de 2-0, ente que la vuelta foi de remontada pa los moraos, con cifres de 4-1. Pocos díes antes de concluyíu'l mes, diéronse les finales ante'l Pérez Zeledón, que concluyeron n'igualdá a un tanto. Los penaltis fueron riquíos pa determinar el ganador del títulu, siendo'l conxuntu moráu'l vencedor.
La Copa de Campeones de la Concacaf 2006 pal grupu tibaseño inauguróse'l 23 de febreru, fecha de la ida de los cuartos de final contra Los Angeles Galaxy d'Estaos Xuníos, nel Home Depot Center. L'empate ensin goles prevaleció al términu de los 90' minutos. El 8 de marzu foi la vuelta nel Estadiu Ricardo Saprissa, escenariu nel cual los saprissistas trunfaron con cifres de 3-2. La semifinal d'ida tuvo llugar nel Estadiu Nemesio Díez ante'l Deportivo Toluca de Méxicu. El doblete del rival Carlos Esquivel definió la resultancia 2-0 a favor de los mexicanos. A pesar de la victoria 3-2 nel compromisu de vuelta, los tibaseños quedaron esaniciaos del certame pol marcador amestáu de 3-4.
Tocantes a la situación nel Tornéu de Clausura 2006, el so equipu empobináu avanzó a la siguiente fase n'asegurando'l segundu llugar del grupu A, con diez victories, trés empates y la mesma cantidá en perdes. Les semifinales fueron a principios d'abril ante'l Brujo, onde la ida y vuelta terminaron a favor de los moraos, con cifres de 0-1 y 2-1, respeutivamente. El 17 d'abril foi la final d'ida contra Alajuelense, llugar onde se presentó la igualdá de 1-1. La vuelta foi'l 23 d'abril en condición de llocal, que remató cola victoria de 2-1 pal so club. Magar ser campeón de dambes competencies, nun se tuvo la necesidá d'apostar una final nacional pol títulu. Per otru llau, la institución morada consiguió estrellar númberu «24» na so hestoria y el segundu pa Medford y Ramírez.
El 6 d'agostu de 2006 llevar a cabu'l primer partíu del tornéu de lliga costarricense, na visita al Estadiu Ebal Rodríguez pa tener al Santos de Guápiles como'l contrincante nesa oportunidá. Los tantos de los sos empobinaos Andrés Núñez, Alejandro Alpízar y Walter Centeno fueron abondos na victoria de 1-3. El 23 d'agostu foi la inauguración de la Copa Interclubes de la UNCAF, onde'l so club enfrentó al Real Estelí de Nicaragua nel Estadiu Independencia, pola ida de los octavos de final. A pesar de tar en desventaxa nel marcador dende'l minutu 22', el so equipu llogró un sistema ofensivu pa oldear les cifres definitives a un gol. El 29 d'agostu foi la vuelta nel Estadiu Ricardo Saprissa, y la única anotación de Centeno valió'l cupu a la siguiente ronda. El 26 de setiembre, nel mesmu escenariu deportivu, realizóse'l compromisu d'ida de los cuartos de final contra'l Victoria hondureñu. Per otru llau, el tantu de Gabriel Badilla sirvió pa tener la ventaya momentanea na serie. Sicasí, la vuelta desenvuelta'l 5 d'ochobre nel Estadiu Nilmo Edwards, los adversarios remontaríen la situación con resultancia de 2-0, polo que'l conxuntu moráu quedó esaniciáu de la competencia. El 28 d'ochobre confirmóse que Medford y Ramírez dexaríen la direición téunica del Saprissa, una y bones dambos fueron contrataos p'asumir el banquín de la Seleición de Costa Rica. El so últimu alcuentru al mandu de los tibaseños foi'l 5 de payares, nel empate a un gol ante'l Santos de Guápiles. Estadísticamente tuvo en 154 partíos de campeonatu nacional, onde llogró dos títulos.
Seleición de Costa Rica
editarLos dos ex-futbolistes de la seleición n'Italia 1990 empecipiaron llabores col so país, siendo esta vegada nel cuerpu téunicu. D'igual manera que nel equipu saprissista, Medford foi'l primer entrenador y Ramírez l'asistente. El so primer tornéu oficial foi na Copa de Naciones UNCAF, llevada a cabu en febreru de 2007 n'El Salvador. Los costarricenses trunfaron na fase de grupos frente a Hondures, pero perdieron contra Panamá. Les resultancies llograes nesta ronda, dexaron avanzar a les etapes de semifinales y final, nes cualos terminaron con victoria, ante El Salvador y Panamá, respeutivamente. D'esta manera, Hernán y Óscar llograron el so primer títulu y el sestu pa los Ticos, amás d'un cupu pa la Copa d'Oru de la Concacaf de xunu d'esi añu. La situación complicar a partir d'esta competición, por cuenta de que la seleición perdió ante Canadá y empató contra Haití, con namái una victoria sobre Guadalupe, pa clasificar a los cuartos de final contra Méxicu y quedar esaniciaos. Dempués travesó una mala racha de resultancies ensin victories, rexistrando siete empates y dos pérdida n'alcuentros amistosos ente agostu de 2007 hasta marzu de 2008. Dambos dirixeron la segunda ronda de la Clasificación de la Concacaf escontra Sudáfrica 2010, empatando a dos tantos contra Granada y ganando 3-0 nel alcuentru de vuelta. Sicasí, Medford y Ramírez fueron rescindíos de los sos cargos en xunu de 2008, atropando 8 trunfos, 5 derrotes y 10 empates.
Santos de Guápiles
editarPocu tiempu dempués de la so salida del combináu nacional, el 21 de febreru de 2009 confirmóse, por aciu un comunicáu de prensa, la incorporación de Ramírez nel Santos de Guápiles de la Segunda División. El so equipu nel Tornéu de Clausura quedó esaniciáu de la opción de llograr el títulu, pero ganando l'Apertura 2008, tuvo la oportunidá d'apostar la final nacional pol ascensu. El rival d'esta serie foi'l Barrio Méxicu, mientres el mes de xunu. Óscar y los sos empobinaos llograron vencer a les caneles, p'algamar la promoción a la máxima categoría.
Debutó como entrenador de Primer División el 25 de xunetu de 2009, na fecha inaugural del Campeonatu d'Iviernu frente al Brujo, que terminó con empate 0-0. Al rematar la fase regular del tornéu, el so club quedó de sestu llugar del grupu A con 21 puntos y novenu de la tabla xeneral. L'entrenador dirixó 16 partíos, de los cualos en cinco llogró la victoria, la mesma cantidá en derrotes y seis empates. El 21 d'avientu abandonó'l so puestu pa ser reemplazáu por Ronald Gómez.
L.D. Alajuelense
editarEn permaneciendo mediu añu ensin club, presentóse-y la oportunidá de dirixir al equipu col que debutó como futbolista, la Lliga Deportiva Alajuelense. Aceptó la ufierta en mayu de 2010 y preparó la pre-temporada de cara al Campeonatu d'Iviernu, cola responsabilidá de terminar la racha de los rojinegros de cinco años ensin ganar un títulu nacional. Debutó'l 24 de xunetu contra'l Cartaginés nel Estadiu Morera Soto, y llogró la so primer victoria con marcador de 2-0. Al acabar la primer etapa del tornéu, tuvo nel banquín por 16 xuegos, 11 d'ellos terminaron en victoria, 3 n'empate y 2 en derrota, pa llograr el primer llugar de la tabla del grupu A con 36 puntos, y liderar na xeneral p'avanzar a la siguiente fase. El 13 de payares llevar a cabu l'alcuentru d'ida de los cuartos de final frente a Pérez Zeledón, nel Estadiu Municipal; la resultancia terminó igualáu a dos tantos. Depués llevóse a cabu la vuelta y terminó con cifres de goliada 4-1, p'asina siguir nel campeonatu. El 24 de payares desenvolvióse l'oldeo d'ida de la semifinal ante'l Cartaginés nel Estadiu "Fello" Meza; con determinación los sos empobinaos llograron la victoria 1-2, y la vuelta confirmóse la clasificación a la última instancia, pol trunfu 3-0 de llocal. La final d'ida realizó'l 12 d'avientu nel Estadiu Rosabal Cordero, enfrentando al Herediano. L'empate ensin goles prevaleció nesti partíu. El 19 d'avientu dar a conocer el ganador; a pesar d'empecipiar perdiendo con gol del rival, el so futbolista Pablo Gabas empató la serie al minutu 90' pa siguir coles aspiraciones plantegaes. El xuegu llevar a los tiempos suplementarios y nuevamente el marcador remató con empate. Óscar Ramírez unvió a Leandrinho, Luis Marín, Gabas, Giancarlo González y a Christian Oviedo pa efectuar los llanzamientos dende'l puntu de penalti. Cuatro d'ellos concretaron, sacante Marín, y tres un fallu del herediano, Oviedo cobró l'últimu tiru y el definitivu pa la victoria 4-3. Con esto, Ramírez ganó'l so primer títulu de campeón nacional nel so tornéu de debú, y el «25» na hestoria liguista.
Empezó con empate la so segunda competición, cola resultancia de 1-1 ante'l Cartaginés, partíu correspondiente a la fecha 1 del Campeonatu de Branu 2011, apostada'l 9 de xineru. El so equipu avanzó como líder del grupu B, en rematando la etapa de clasificación con 31 puntos. Óscar tuvo presente en 16 alcuentros, de los cualos 9 fueron victories, 4 empates y 3 perdes. La ida de los cuartos de final foi'l 10 d'abril, enfrentando nuevamente al Pérez Zeledón nel Estadiu Municipal; el marcador terminó 1-1. El so club ganó 1-0 la vuelta'l 17 d'abril, y fixo frente a les semifinales contra'l Herediano, rival de l'anterior final. El primer partíu dar en territoriu herediano y acabó con derrota 4-2, lo que complicó la situación pal siguiente xuegu. Sicasí, la goliada con cifres de 4-0 de llocal, dexó-y al so conxuntu avanzar a la última ronda. La final d'ida realizó'l 8 de mayu ante San Carlos nel Estadiu Carlos Ugalde; y el so equipu salió con ventaya dempués de la resultancia 1-0. El 14 de mayu repitió'l marcador, polo que ganó'l so segundu títulu de campeón y la estrella «26» de la institución.
La primer xornada del Campeonatu d'Iviernu 2011 desenvolvióse'l 31 de xunetu, en condición de visitante nel Estadiu Municipal, onde enfrentaron al Pérez Zeledón; alcuentru nel cual terminó 1-3 a favor del so club. El 16 d'agostu foi'l so debú na Concacaf Lliga de Campeones, na cual el so equipu xugó'l primer partíu contra Monarcas Morelia nel Estadiu Morera Soto; el so entamu nesta competición continental foi de la meyor manera por cuenta de la victoria 1-0, con gol del so empobináu Jonathan McDonald. El 25 d'agostu perdió frente a Los Angeles Galaxy en territoriu estauxunidense pero trunfó ante'l Motagua en Tegucigalpa, el 15 de setiembre. Darréu volvió ganar, siendo esta vegada sobre los Galácticos con marcador de 1-0. De llocal consiguió la victoria frente a los hondureños y el 18 d'ochobre atropó una perda ante la escuadra mexicana. Según les resultancies llograes nel grupu A, allugaron a los alajuelenses con 12 puntos nel tercer puestu, polo que nun avanzaron a pesar de tener el mesmu puntaje con al respective de los mexicanos y estauxunidenses; la posición foi determinada por aciu el gol estrema, polo cual quedaron esaniciaos. El campeonatu costarricense varió'l formatu de clasificación, polo que la cantidá de xornaes aumentó a 20, y cuatro equipos son los qu'apostaríen les semifinales. Óscar dirixó tolos alcuentros, ganó 11, empató 4 y perdió 5, pa llograr 37 puntos y asitiase nel segundu llugar de la tabla, cola ventaya deportiva al so favor. La semifinal d'ida dio'l 27 de payares contra'l Deportivo Saprissa; l'entrenador utilizó la formación de 4-2-3-1 pa llograr el trunfu de 0-1. La vuelta terminó empatada a dos tantos, pero sirvió p'avanzar a la siguiente instancia. Dambes finales d'ida y vuelta, ante'l Herediano, terminaron igualaes 1-1. D'esta manera, el campeón decidir nos penaltis. Ramírez utilizó a Alejandro Alpízar, Kevin Sancho, Elías Palma, Juan Gabriel Guzmán, Marcelo Sarvas, Porfirio López y a Argenis Fernández como'l tiradores. Toos anotaron, sacante Palma, quien falló. La resultancia terminó 5-6 en trunfu, n'aprovechando un desaciertu del futbolista florense. Con esto, el so equipu axudicóse como campeón nacional, Óscar llogró'l so tercer títulu de forma consecutiva y el «27» de los liguistas.
El Campeonatu de Branu 2012 inauguróse'l 15 de xineru. El so equipu nun xugó la primer fecha por cuenta de la cantidá impar de clubes participantes, que fueron 11, polo que se consideraba como «xornada llibre». Debutó na competencia'l 19 de xineru frente a Belén, y sufrió la so primer derrota con marcador de 4-2. Tuvo nuevamente una perda contra'l Cartaginés nel Estadiu Nacional, esta vegada de 0-1. Al rematar la etapa regular, el so club quedó fora de la opción de semifinales al tar nel quintu llugar con 33 puntos. Ramírez dirixó 20 partíos, ganó 10, empató 3 y perdió 7, acabando asina la hexemonía manuda de los últimos torneos.
El Club Sport Herediano quedó campeón del Branu 2012 y Lliga Deportiva Alajuelense del Iviernu 2011, polo que se llevó a cabu la edición de la Supercopa de Costa Rica 2012 el 22 de xunetu. El partíu foi nel Estadiu Nacional; cerca de terminar el xuegu, futbolistes de dambes escuadres protagonizaron una engarradiella qu'acabó col espectáculu de fútbol. La resultancia foi de victoria 0-2, proclamándose campeón.
El 25 de xunetu empezó'l Campeonatu d'Iviernu 2012. El tornéu costarricense cuntó esta ocasión con 12 equipos, polo que'l númberu de xornaes pasó de 20 a 22. El primer alcuentru foi ante l'acabante xubir Uruguay de Coronado nel Estadiu Morera Soto. L'entrenador plantegó'l so tradicional 4-2-3-1 y ganó 2-0. El 22 d'agostu, fixo la so apaición na Concacaf Lliga de Campeones, enfrentando de llocal al Tigres de la UANL de Méxicu pol grupu 6; el marcador terminó empatáu a dos anotaciones. Darréu apostó la segunda fecha frente al Real Estelí en Nicaragua; un únicu gol dio-y la victoria al so conxuntu, d'igual manera en territoriu alajuelense. Sicasí, la derrota de 5-0 ante los mexicanos acabó coles posibilidaes d'avanzar a la siguiente fase. Al términu de la etapa regular del tornéu llocal, lideró al so grupu a consiguir el primer llugar de la tabla con 44 puntos, y clasificando a la otra ronda. Pela so parte, de los 22 partíos apostaos, 13 fueron de victoria, 5 d'empate y 4 en derrota. El partíu d'ida de la semifinal llevar a cabu'l 5 d'avientu nel Estadiu Nacional contra Limón. L'únicu tantu de la serie llograr Johnny Acosta, por cuenta de que la vuelta terminó igualada ensin goles, pero avanzando a la fase determinante. El 16 d'avientu, apostó la final d'ida nel Estadiu Rosabal Cordero frente al Herediano, y salió cola victoria 1-2. La vuelta terminó 0-1 a favor de los florenses, pero empatando la serie a dos anotaciones na resultancia global, polo que foi necesariu la prórroga pa determinar al ganador. L'asistencia foi cerca de 17.000 espectadores y nel minutu 111', el so empobináu Álvaro Sánchez marcó'l gol del títulu y p'adelantrar al so equipu de nuevu nel marcador. Finalmente, el 3-2 global favoreció al so conxuntu, polo que significó'l cuartu títulu pa Ramírez y el «28» na historia del club. Nos primeros díes de xineru de 2013, Ramírez presentó l'arrenunciu inesperáu del so cargu d'entrenador por cuenta de razones de salú, especialmente por tensión, estrés y escosamientu que travesó a lo llargo de dos años y mediu. Amás facer pa dedicar más tiempu a la so familia y folgar ensin nenguna presión.[10] En total contabilizó 125 xuegos empobinaos.
El 13 de mayu de 2013, fíxose oficial el regresu de Ramírez al banquín alajuelense, depués de la inactividá por cuatro meses. Óscar llegó en reemplazu del uruguayu Manuel Keosseian, quien nun pudo clasificar al equipu a les semifinales del Tornéu de Branu. El so primer partíu foi'l 21 de xunetu ante Carmelita, correspondiente al alcuentru de vuelta de los cuartos de final del Tornéu de Copa, que terminó en perda de 1-2 y 2-3 na resultancia global. Con esti marcador, los liguistas quedaron esaniciaos.
El Campeonatu d'Iviernu 2013 dio entamu'l 11 d'agostu. Ramírez debutó precisamente frente al conxuntu carmelo, nel Estadiu Morera Soto; partíu que perdió 1-2. El 22 d'agostu, volvió a la Concacaf Lliga de Campeones pa enfrentar al Sporting San Miguelito de Panamá. L'oldeo realizar nel Estadiu Rommel Fernández y acabó con derrota 1-0. Darréu dirixó al so equipu de llocal na segunda xornada ante'l América de Méxicu; la resultancia foi de victoria 1-0. El 26 de setiembre venció exitosamente al conxuntu panamiegu con cifres de 2-0 y el 22 d'ochobre volvió trunfar frente a los mexicanos, nel Estadiu Azteca y aseguró la clasificación escontra la siguiente ronda del tornéu rexonal. Nel campeonatu de lliga costarricense consiguió resultancies positives que lo asitiaron nel segundu llugar de la tabla de posiciones, con 47 puntos amás de la meyora a la posterior etapa del mesmu. Al rematar la fase regular, apostó los 22 xuegos, de los cualos en 15 vegaes llogró'l trunfu, en 2 oportunidaes empató y en 5 perdió. Nos primeros díes d'avientu llevar a cabu los alcuentros de semifinales d'ida y vuelta contra'l Deportivo Saprissa, de visitante y llocal respeutivamente. Dambos partíos terminaron con victories de 1-0 pa cada escuadra, pero'l criteriu de desempate per mediu de ventaya deportiva favoreció a los manudos, polo que siguieron hasta la última instancia. Dempués de dos empates ensin goles na ida y vuelta de la final ante Herediano, el campeón decidir por aciu los llanzamientos dende'l puntu de penalti; el marcador de 3-5 na serie inclinar escontra los sos empobinaos. Con esto, Ramírez ganó'l so quintu títulu y el «29» pal so club.
El 12 de xineru foi l'arranque del Campeonatu de Branu 2014, cola responsabilidá de defender el títulu llográu. La primer fecha diose ante'l conxuntu de Carmelita nel Estadiu Morera Soto, cola particularidá de que'l so equipu foi'l visitante nel so propiu escenariu deportivu. L'estratega debutó de bona forma al vencer 1-2 a los verdolagas. El 10 de marzu volver# a entamar la competición de Concacaf, enfrentando na ida de los cuartos de final al Árabe Xuníu panamiegu; l'empate ensin goles de llocal prevaleció y na vuelta llogró la resultancia de 0-2 a favor de los manudos. El 1 d'abril perdió 0-1 la semifinal d'ida contra'l Deportivo Toluca, y la eliminación del so club terminar de confirmar tres la derrota 2-0 na vuelta desenvuelta nel Estadiu Nemesio Díez en Méxicu. Al términu de la fase regular del campeonatu costarricense, el so equipu avanzó a la siguiente ronda al consiguir el segundu llugar con 42 puntos. Óscar Ramírez participó nos 22 xuegos, ganó 12, empató 6 y perdió 4. La semifinal d'ida fíxose efectiva nel Estadiu Rosabal Cordero ante'l Herediano, el 27 d'abril; l'empate a una anotación foi la resultancia. Trés díes depués el so club selló la clasificación a la última ronda, en venciendo a los florenses 3-1 y 4-2 nel global. La final d'ida foi'l 5 de mayu nel Estadiu Morera Soto contra'l Deportivo Saprissa, el marcador foi d'igualdá ensin goles. Cinco díes posteriores foi la vuelta nel Estadiu Ricardo Saprissa; l'alcuentru carauterizar por tener una inusual intensa agua. Per otru llau, los sos empobinaos nun pudieron llevar la victoria al salir derrotaos 1-0, polo que llograron el subcampeonatu del tornéu.
La Copa Popular 2014 empezó'l 16 de xunetu pal so equipu. El primer xuegu llevar a cabu nel Estadiu Edgardo Baltodano ante Guanacasteca; el trunfu de 0-3 favoreció a los sos empobinaos. El segundu partíu foi'l 23 de xunetu frente a la Universidá de Costa Rica nel Estadiu Morera Soto, que llogró la segunda victoria consecutiva. Sicasí, l'últimu alcuentru de la fase de grupos perder contra Carmelita con marcador de 2-1. Por aciu el criteriu de desempate per gol estrema, el so grupu terminó de primer llugar y avanzó a la ronda eliminatoria. Enfrentó al Cartaginés nes semifinales, pero'l so equipu perdió los partíos d'ida y vuelta con marcadores de 2-1, polo que quedaron esaniciaos.
El 5 d'agostu de 2014, empecipió la Concacaf Lliga de Campeones y el so club encaró la primera fecha frente al Cruz Azul de Méxicu nel Estadiu Azul. Ramírez rescató, col so planteamientu, un empate de 1-1 en condición de visitante. El 17 d'agostu empezó oficialmente'l Campeonatu d'Iviernu. El primer xuegu correspondiente a la xornada 1 apostar ante'l Santos de Guápiles y llogró la victoria 1-0. El 28 d'agostu foi'l segundu oldeo del tornéu rexonal, de llocal contra'l Chorrillo de Panamá, onde'l 1-0 brindó-y el trunfu al so equipu. Darréu empató a un tanto nel Estadiu Maracaná en territoriu panamiegu y otra igualada ante'l conxuntu mexicanu'l 21 d'ochobre, pa consiguir el lideralgu del grupu 6 y avanzar a la siguiente ronda. Al rematar la fase de clasificación de la competición nacional, Óscar y el so club establecieron un nuevu récor de puntaje máximu de los torneos curtios dende la so creación en 2007, con 53 y consolidándose como líder absolutu. Empunxo al conxuntu rojinegro en 22 partíos, de los cualos llogró la victoria en 17 ocasiones, 2 fueron d'empate y 3 terminaron en derrota. La semifinal d'ida foi'l 4 d'avientu contra'l Deportivo Saprissa, quien llegaron de cuartu llugar con 41 puntos; l'entrenador utilizó una estratexa defensiva pa resolver la serie de llocal, pero cerca d'acabar el segundu tiempu, la presión exercida per parte de los moraos, provocaron l'anotación y poro, la derrota de 1-0 del so equipu. Llegó al alcuentru de vuelta, cuatro díes dempués nel Estadiu Morera Soto, cola obligación de llograr un resultáu que-yos diera la clasificación a la final, pero l'empate 1-1 foi insuficiente pa les aspiraciones al títulu.
La fecha inaugural del Campeonatu de Branu 2015 foi'l 18 de xineru. El so conxuntu empobináu enfrentó al Santos de Guápiles nel Estadiu Ebal Rodríguez; a pesar d'empecipiar perdiendo, el so club llogró remontar y ganar 1-2. El 26 de febreru tornó la competencia continental na etapa eliminatoria. El partíu d'ida desenvolvióse frente al D.C. United d'Estaos Xuníos nel Estadiu Morera Soto; alcuentru qu'acabó con cifres de goliada 5-2. La vuelta terminó en derrota 2-1, pero'l marcador global favoreció al so equipu p'avanzar a la otra fase. El 18 de marzu apostóse l'oldeo d'ida de les semifinales, nel Estadiu Olímpicu ante'l Montreal Impact de Canadá, pero salieron derrotaos 2-0. El 7 d'abril llegó cola responsabilidá de remontar la serie y asina llegar a la final; el xuegu dar de llocal en territoriu costarricense y trunfaron con marcador de 4-2, pero'l global dio-y la victoria a los canadienses por cuenta de la regla de gol de visita. Con esto, Ramírez y el so equipu quedaron fora de la oportunidá d'algamar el títulu de Concacaf, siendo la segunda temporada consecutiva en quedar dientro de los semifinalistes. Nel campeonatu llocal, llegaron de cuartu llugar con 37 puntos y clasificándose a la siguiente instancia. Ramírez dirixó los 22 alcuentros, 10 acabaron en victoria, 7 n'empate y 5 en derrota. La semifinal d'ida foi'l 10 de mayu, enfrentando de locales al Deportivo Saprissa; la resultancia foi de trunfu 2-0, con doblete de Jonathan McDonald. Trés díes depués, sufrieron una perda de 1-0 nel Estadiu Ricardo Saprissa, pero'l global favoreciólos p'avanzar na busca del campeonatu. La primer final diose'l 19 de mayu nel Estadiu Morera Soto frente al Herediano; el marcador terminó igualáu a un gol. La vuelta concluyó'l 23 de mayu nel Estadiu Rosabal Cordero. El tiempu reglamentariu tamién remató n'empate a una anotación, polo que foi riquida la prórroga; al minutu 95' de la primer parte extra, el so empobináu Johan Venegas consiguió l'anotación de la ventaya 1-2, pero al minutu 118', mui cerca d'acabar el xuegu, los heredianos pudieron banciar el marcador pa llograr un 2-2, lo que provocó la espulsión de Ramírez polos fuertes reclamos escontra l'árbitru central.[11] Los penaltis pa decidir al campeón fueron necesarios una vegada más, Óscar asignó a Johnny Acosta, Kenner Gutiérrez, Ariel Rodríguez, Kevin Sancho, Venegas y Ronald Matarrita como'l tiradores; solamente los dos primeros futbolistes concretaron, los demás fallaron. Les cifres fueron de derrota 3-2, ganando'l subcampeonatu de lliga. Dos díes depués, fíxose oficial que l'estratega dexaría'l so cargu del equipu, por cuenta de la non consecución de los oxetivos de la direutiva.[12]
Seleición de Costa Rica
editarDempués de la so salida de Alajuelense, Óscar Ramírez caltúvose llibre per cerca de tres meses. Mentanto, la seleición costarricense fracasó nel intentu de consiguir la Copa d'Oru de la Concacaf de 2015, llogrando'l puntaje más baxu na última década de la fase de grupos, amás de la eliminación nos cuartos de final. Con esto, el 5 d'agostu oficializóse la llegada de Ramírez al banquín Tico, volviendo al so puestu anterior d'asistente téunicu, siendo esta vegada que Paulo Wanchope foi'l primer entrenador.[13] Sicasí, antes d'asumir el cargu, Wanchope tuvo un fregáu contra un miembru de seguridá del Estadiu Maracaná de Panamá el 11 agostu, polo qu'a otru día arrenunció de la direición téunica.[14][15] La Federación Costarricense de Fútbol cuntó con poco tiempu pa la busca d'un estratega, y nomó a Óscar pa tomar l'oficiu del equipu absolutu.[16] Realizó la so primer convocatoria'l 27 d'agostu, pa los dos amistosos apostaos en setiembre; varió la nómina qu'utilizó Chope nel tornéu de la Concacaf, dexando per fora a futbolistes como Danny Carvajal, Keyner Brown, Michael Umaña, Roy Miller, Marvin Angulo, José Miguel Cubero, Deyver Vega, David Ramírez y Jonathan McDonald. El primer alcuentru diose'l 5 de setiembre, nel Red Bull Arena de Nueva Jersey ante Brasil. Mientres el desenvolvimientu del xuegu, la seleición amosó un pequeñu ameyoramientu con al respective de partíos pasaos, pero l'entrenador debutó con una derrota de 1-0. El so segundu oldeo foi trés díes depués nel Estadiu Nacional contra Uruguái; el mesmu marcador repitióse, favoreciendo a los sos empobinaos pa la victoria. Con esta resultancia, terminó la racha de 11 alcuentros ensin ganar qu'abasnaba'l so país.
El 1 d'ochobre, Ramírez convocó al so equipu pa los dos últimos partíos amistosos previos a la Eliminatoria del Mundial 2018. El 8 d'ochobre enfrentó al conxuntu de Sudáfrica en territoriu costarricense; un únicu descuidu defensivu costó pa la perda inesperada de 0-1. Finalmente, viaxó otra vegada a Nueva Jersey pal xuegu del 13 d'ochobre ante los Estaos Xuníos; esta vegada consiguió la victoria, con gol de Joel Campbell.
El 5 de payares de 2015, Óscar dio la llista d'escoyíos pa empecipiar el camín eliminatoriu escontra la Copa del Mundu.[17] El 13 de payares dio'l primer partíu de la cuadrangular frente a Haití, nel Estadiu Nacional; por aciu un bon planteamientu y el sofitu de l'afición, los sos empobinaos llograron el primer trunfu con cifres de 1-0.[18][19] El segundu xuegu apostar nel Estadiu Rommel Fernández contra Panamá; los tantos de Bryan Ruiz y Marco Ureña dieron la victoria de 1-2. L'últimu alcuentru amistosu del añu dar nel Estadiu Edgardo Baltodano ante Nicaragua; l'oldeo destacar por tener una nómina dafechu alternativa, pero nun foi torga nel nuevu trunfu de 1-0. El 2 de febreru de 2016, la so seleición tuvo un amistosu de visitante ante la escuadra de Venezuela, que foi en fecha non FIFA.[20][21] El panorama del so país viose complicáu coles espulsiones de Johan Venegas y David Ramírez; a pesar d'esta situación, el téunicu trató de caltener un esquema defensivu pa consiguir un empate, pero'l gol de los venezolanos llegó al minutu 88', por un desaciertu del porteru Marco Madrigal, lo qu'implicó na derrota de 1-0. El 17 de marzu anunció, en conferencia de prensa, los convocaos pa la continuación de la eliminatoria, nos dos enfrentamientos consecutivos contra Xamaica.[22] El 25 de marzu desenvolvióse'l primer xuegu nel Estadiu Nacional de Kingston. Empecipió perdiendo per mediu de l'anotación de los xamaicanos, pero Ramírez analizó les variantes disponibles y unvió como sustitución a Christian Bolaños, quien foi pieza fundamental del empate 1-1 definitivu que foi aprovecháu por Johnny Acosta.[23][24][25] Cuatro díes dempués, diose'l partíu nel escenariu deportivu de la Tricolor, onde fixo valir la llocalía cola táctica de 5-4-1. Nel intre del alcuentru, l'entrenador y el so equipu con un 2-0 a favor, dio la oportunidá de xugar a Johan Venegas, que minutos más tarde, asitió'l tercer tantu y el 3-0 final.[26][27][28]
El 2 de mayu de 2016, el direutor téunicu anunció la llista preliminar de 40 xugadores que fueron consideraos na Copa América Centenariu, na cual 23 fueron escoyíos pa la competencia continental.[29][30] Óscar llamó a cuatro porteru, dieciséis defensores, catorce centrocampistes y seis delanteros.[31] El 16 de mayu confirmó la nómina definitiva que viaxó a Estaos Xuníos, país organizador del eventu. Ramírez ratificó la base cola qu'había veníu trabayando nos últimos meses, na que destacaron xugadores como Joel Campbell, Bryan Ruiz, Celso Borges, Óscar Duarte, Cristian Gamboa, Marco Ureña, ente otros. Dientro de los convocaos tamién destacaron los regresos de Yeltsin Tejeda y Michael Umaña. Sicasí, diose la baxa de Keylor Navas, Esteban Alvarado y Ariel Rodríguez por mancadura. Amás, el téunicu tuvo a disposición y entrenando col restu del equipu a Pablo Salazar y Johnny Woodly por cualesquier eventualidá.[32] El 27 de mayu, dirixó a los sos escoyíos pal alcuentru de preparación previu a la copa, onde enfrentó a Venezuela nel Estadiu Nacional; Ramírez realizó seis cambio y a pesar que'l rival empezó ganando, los sos futbolistes pudieron dar vuelta la resultancia y trunfar con marcador de 2-1, polo que se ratificó'l bon nivel amosáu mientres les práutiques.[33][34][35] El 4 de xunu, llevar a cabu'l primer xuegu del tornéu contra Paraguái, nel Estadiu Citrus Bowl d'Orlando. Óscar emplegó la so táctica tradicional de 5-4-1, pero dambes escuadres amosaron esquemes defensivos, lo qu'influyó considerablemente nel desenvolvimientu del partíu. La resultancia terminó n'igualdá ensin anotaciones.[36][37] Trés díes depués, l'entrenador y los sos empobinaos tuvieron la peor derrota nel Soldier Field de Chicago; l'oldeo realizar contra los Estaos Xuníos y los errores na zona defensiva pesaron por que'l marcador terminara 4-0.[38] El 11 de xunu desenvolvióse l'últimu xuegu de la fase de grupos, nel que la so seleición fixo frente a Colombia nel Estadiu NRG de Houston; el so empobináu Johan Venegas marcó'l primer gol de la competencia pa los costarricenses al minutu 1', pero pocu dempués los colombianos empataron les cifres nel marcador. Más tarde, Venegas provocó l'anotación na propia puerta de Frank Fabra y, nel segundu tiempu, Celso Borges amplió pal 1-3. Sicasí, el so rival descontó y la resultancia final foi de victoria 2-3. Con esto, los Ticos allugar nel tercer puestu con 4 puntos, quedando esaniciaos.[39]
El 24 d'agostu de 2016, el direutor téunicu anunció la llista de convocaos pa los dos partíos que concluyeron cola cuadrangular eliminatoria de la Concacaf. Na so nómina marcó'l regresu de xugadores como Yendrick Ruiz, Néstor Monge y Rodney Wallace. Sicasí, esti postreru salió mancáu n'unu de los entrenamientos, polo que Ramírez llamó a Daniel Colindres como sustitutu. Amás, dexó per fora a Álvaro Saborío de manera inesperada, una y bones el delanteru solicitó nun ser convocáu.[40][41] El 2 de setiembre desenvolvióse l'alcuentru frente al combináu d'Haití nel Estadiu Sylvio Cator. Nel trescurrir de los minutos, la situación táctica tornóse ríspida pola mor del bloque defensivu y la corpulencia de cada futbolista rival. Sicasí, un remate fuera del área executáu por Randall Azofeifa, nel segundu tiempu, foi abondu pa la victoria de 0-1. Con esta resultancia, los costarricenses aseguraron el pase a la siguiente ronda mundialista.[42][43] El xuegu de cuatro díes dempués contra Panamá nel Estadiu Nacional nun significó nengún riesgu pa caúna de les seleiciones, una y bones dambes taben clasificaes con anticipación. Por esta situación, Óscar realizó munches variantes nel so once inicial, faciendo debutar a futbolistes como Esteban Alvarado, Állan Miranda, Bryan Oviedo, Francisco Calvo y Yendrick Ruiz; esti postreru entrando como sustitución, na actual eliminatoria. A pesar de los cambeos, los sos empobinaos buscaron el trunfu y el doblete de Christian Bolaños y l'anotación de Ronald Matarrita fueron fundamentales pal marcador de 3-1. Con esto, el so país asitióse líder del grupu B con 16 puntos, contabilizando 5 victories y un empate, pa un 88% de rendimientu.
Mientres les selmanes posteriores al últimu alcuentru eliminatoriu de la cuadrangular, l'entrenador realizó dellos microciclos con xugadores de la Primer División de Costa Rica. El 29 de setiembre, anunció la convocatoria oficial pal xuegu de calter amistosu frente al combináu de Rusia, onde resaltó la primer incorporación del llateral Jhamir Ordain, amás del regresu del centrocampista Yeltsin Tejeda y del porteru Keylor Navas.[44] Sicasí, el defensor Óscar Duarte y el mediocentro ofensivu Christian Bolaños quedaron fora por mancadura. Por cuenta de l'ausencia de Duarte, Ramírez llamó a Michael Umaña d'Alajuelense pa tomar el puestu.[45] El 9 d'ochobre desenvolvióse'l compromisu contra los rusos na inauguración del Krasnodar Stadium. La disposición de los sos empobinaos nel primer tiempu fixo valir la consecución de los tantos de Randall Azofeifa y Bryan Ruiz, pero'l rival descontó pocu dempués. Antes del descansu, el gol en mesma de Berezutski dio la ventaya de 1-3 al so país. Sicasí, los locales igualaron rápido y, per otra parte, Ramírez ordenó l'ingresu de cambéu de Joel Campbell, quien al minutu 90' provocó'l penalti que depués foi aprovecháu por él mesmu pal gol de la victoria 3-4.[46][47][48]
El 2 de payares de 2016, el seleccionador sopelexó la base de futbolistes pa los dos partíos de la fase hexagonal eliminatoria. Ramírez cuntó nesta ocasión colos xugadores Rodney Wallace y el delanteru Ariel Rodríguez. Amás, a la llista sumólu la presencia de Keylor Navas, Bryan Ruiz, Celso Borges, Christian Bolaños y Joel Campbell, quien tuvieron participación en procesos anteriores de la mesma índole.[49][50][51] La fecha inaugural d'esta fase tuvo llugar el 11 de payares, nel Estadiu Hasely Crawford ante Trinidá y Tobagu. El so país tuvo escasu control del balón mientres la primer parte, por cuenta de les imprecisiones tocantes a pases y l'orde tácticu del rival, situaciones que banció na etapa complementaria. El dinamismu qu'estableció'l so conxuntu dexó-y al so empobináu Christian Bolaños abrir el marcador, quien amás brindó una asistencia a Ronald Matarrita, al zarru del partíu, pa concretar el 0-2 final.[52][53] Cuatro díes dempués, nel Estadiu Nacional, la so nación recibió a Estaos Xuníos. Óscar, nesti xuegu, añadió les incorporaciones del llateral derechu José Salvatierra y reacomodó a Johan Venegas como'l delanteru centru, na alliniación titular. Fiel al so estilu, cola llinia de cinco defensores, cuatro centrocampistes y un atacante, caltuvo l'orde nes sos files y el so futbolista Venegas llogró'l primer tantu previu al entetiempu. Na segunda metá, Bolaños integrar a la zona ofensiva y concretó el segundu gol, per mediu d'un centru deriváu por Bryan Ruiz. Debíu a la gastadura nel aspeutu físicu de Venegas, l'entrenador efectuó'l relevu y fixo entrar a Joel Campbell, quien sumó un doblete pa la resultancia definitiva de 4-0.[54][55][56]
La primer convocatoria del añu 2017 llevar a cabu'l 2 de xineru, con motivos de la decimocuarta edición de la Copa Centroamericana, que desenvolvióse en territoriu panamiegu. Ramírez conformó'l grupu por 17 futbolistes de la Primer División costarricense y por 6 xugadores militando nel esterior.[57] El 13 de xineru empezó'l tornéu rexonal onde los sos empobinaos, nel Estadiu Rommel Fernández, enfrentaron al conxuntu d'El Salvador. Óscar utilizó l'esquema tácticu de 5-3-2 y los futbolistes amosaron imprecisiones que repercutieron na resultancia final, por que esti terminara empatáu ensin anotaciones. Pal compromisu de dos díes depués nel mesmu escenariu deportivu, los costarricenses tuvieron como rival al combináu de Belize. L'entrenador varió dafechu la so alliniación titular, onde'l doblete del debutante José Guillermo Ortiz y el gol de Johan Venegas dieron la victoria de 0-3. Sicasí, el 17 de xineru presentóse nuevamente la igualdá de 0-0, siendo esta vegada ante Nicaragua. Tres díes posteriores efectuóse'l clásicu del área frente a Hondures, que finiquitó banciáu a un gol. L'únicu revés de la so nación foi'l 22 de xineru, pola últimu xornada, contra'l anfitrión Panamá. El marcador de 1-0 confirmó'l cuartu llugar de los costarricenses, amás d'un cupu direutu pa la Copa Oro de la Concacaf nesi mesmu añu.
El 17 de marzu de 2017, Óscar realizó la nómina de xugadores pa la continuación de la Eliminatoria Mundialista de Concacaf. A diferencia de les convocatories anteriores, l'entrenador llamó nesta oportunidá a 25 futbolistes, en casu d'una sanción por acumuladura de tarxetes marielles o mancadures. Les principales novedaes fueron les nueves incorporaciones de José Guillermo Ortiz y Ulises Segura nesti tipu d'instancies, amás del regresu del llateral Heiner Mora, quien nun yera tomáu en cuenta dende los amistosos previos a la Copa del Mundu 2014.[58] El 24 de marzu foi'l primer compromisu ante Méxicu nel Estadiu Azteca. El tantu tempraneru del rival al minutu 6' y el gol al zarru de la etapa inicial fueron fulminantes nel marcador definitivu con derrota de 2-0. Con esta resultancia, Ramírez y los sos empobinaos sufrieron el primer revés de la competencia y la so valla invicta acabó en 186' minutos. La segunda visita d'esta fecha FIFA desenvolvióse cuatro díes dempués contra Hondures nel Estadiu Francisco Morazán. L'oldeo carauterizar pol clima calorosu de la ciudá de San Pedro Sula, yá que foi n'hores de la tarde, tamién del controversial arbitraxe del salvadoreñu Joel Aguilar al nun sancionar aiciones de penalti a dambes escuadres. La situación d'el so conxuntu volvióse un pocu aspra pol gol transitoriu del contrincante al minutu 35', polo qu'Óscar adelantró llinies pa banciar la resultancia. Col reacomodo na zona de mediocampistes, la so seleición tuvo más control del balón y al minutu 68' el so empobináu Christian Bolaños, quien entrara de relevu, executó un tiru d'esquina que llegó a la cabeza de Kendall Waston, que aprovechó'l so altor pa consiguir l'anotación que terminó siendo l'empate.[59][60]
El so nuevu llamáu de xugadores pal conxuntu Tricolor diose'l 26 de mayu de 2017, correspondiente a la eliminatoria mundialista nos dos partíos consecutivos como llocal nel Estadiu Nacional. Calteniendo la base consolidada de lexonarios, Ramírez sorprendió na llista coles convocatories de David Ramírez, Daniel Colindres y Ariel Rodríguez, quien volvieron a les órdenes del entrenador dempués d'un enllargáu tiempu.[61][62][63][64] El primer alcuentru tuvo llugar contra Panamá el 8 de xunu, onde los sos empobinaos fueron los que tuvieron mayores oportunidaes d'anotar nos minutos iniciales. Por causa de la espulsión del so defensor Giancarlo González nel segundu tiempu, l'estratega viose obligáu a variar el so sistema y los rivales asumieron el rol na ofensiva. Sicasí, tres situaciones apremiantes de dambes naciones, la resultancia empatada ensin goles prevaleció al términu de los 90' minutos.[65][66][67][68] Con esto'l so país acabó cola racha de diez xuegos ensin dexar puntos como llocal nestes instancies. Amás, los panameños puntuaron dempués de ventinueve años de nun faelo en territoriu costarricense.[69] Ramírez emplegó una de les sos formaciones con más presencia nel ataque nel compromisu del 13 de xunu frente a Trinidá y Tobagu. En tan solo 48 segundos d'empecipiáu'l xuegu, el so empobináu Francisco Calvo aprovechó un centru de Joel Campbell p'asitiar, por aciu una cabezada dientro del área, la ventaya momentanea de 1-0.[70] Les circunstancies volviéronse ríspidas pola respuesta del adversariu, provocando la igualdá nes cifres, pero'l tantu de Bryan Ruiz al minutu 44' solidificó la resultancia de 2-1 pa la so nación, que foi curiáu de manera xagaz mientres tol segundu tiempu.[71][72]
El 16 de xunu de 2017, el direutor téunicu escoyó a los sos escoyíos que-y fixeron frente a la Copa d'Oru de la Concacaf, con sede n'Estaos Xuníos. Ramírez fixo'l grupu con ventiséis xugadores, que la so llista apaecen trés adicionales por cualesquier eventualidá mientres la concentración nos entrenamientos.[73] El 7 de xunetu apostóse'l primer alcuentru del certame nel Red Bull Arena de Nueva Jersey, llugar onde s'efectuó'l clásicu centroamericanu contra Hondures. Óscar utilizó a la mayoría de los futbolistes militando nel balompié estauxunidense como principal novedá y, per otra parte, el so empobináu Rodney Wallace brindó una asistencia a Marco Ureña al minutu 38', quien concretó l'únicu gol de la so nación pa la victoria afecha de 0-1.[74][75] Cuatro díes posteriores diose'l segundu oldeo ante Canadá nel BBVA Compass Stadium, escenariu nel cual prevaleció la igualdá a un tanto.[76] El 14 de xunetu amosó unu de los sistemes más ofensivos del grupu y dio oportunidaes a los xugadores por que fixeren el so debú na competencia, frente a Guayana Francesa nel Estadiu Toyota de Frisco, Texas. Los Ticos impunxéronse 3-0 y de esta manera aseguraron un llugar a la siguiente ronda.[77][78] La so seleición abrió la xornada de los cuartos de final el 19 de xunetu nel Lincoln Financial Field de Philadelphia, Pennsylvania, contra Panamá. Un testerazu del rival Aníbal Godoy por aciu un centru de David Guzmán, al minutu 76', provocó l'anotación en mesma puerta de los panameños, lo que favoreció al so combináu na clasificación a la otra instancia pol marcador de 1-0.[79][80] La participación de la so escuadra concluyó'l 22 de xunetu nel AT&T Stadium, cola única perda en semifinales de 0-2 ante Estaos Xuníos.[81][82]
El 25 d'agostu de 2017 dio la convocatoria de los escoyíos pa enfrentar el penúltimu par de xuegos eliminatorios.[83][84] El 1 de setiembre produció'l primer alcuentru d'esta fase, como visitante nel Red Bull Arena de Nueva Jersey ante'l combináu d'Estaos Xuníos. Ramírez, col so trabayu realizáu n'estudiar al rival tres l'últimu duelu, llogró caltener un balance nes llinies de defensa y ataque, pa llograr la victoria con cifres de 0-2 por aciu el doblete del so empobináu Marco Ureña a los minutos 30' y 82'. D'esta manera, la so nación rompió la racha de 32 años ensin ganar en territoriu estauxunidense.[85][86] Pal segundu xuegu del 5 de setiembre contra Méxicu, de llocal nel Estadiu Nacional, los costarricenses rescataron l'empate a un tanto en tando col marcador adversu.[87][88]
La so postrera llista pal zarru de la hexagonal fíxose públicamente'l 29 de setiembre de 2017, llevada a cabu en conferencia de prensa.[89][90][91][92] El 7 d'ochobre tuvo llugar el partíu frente a Hondures nel Estadiu Nacional, coles condiciones del clásicu centroamericanu al tratase d'un alcuentru ríspido y físicu. La so seleición tuvo per debaxo nel marcador pola anotación del rival, y de esta forma Ramírez viose obligáu a variar el sistema tácticu pa evitar la derrota.[93] Al minutu 94', el so empobináu y capitán Bryan Ruiz llanzó un centru dende'l sector de la derecha por que'l balón fora recibíu pol defensor Kendall Waston, quien se sumara al ataque y asina imponer el so altor cola cabezada y empatar 1-1 de manera agónica.[94] Con esta resultancia, el so país aseguró una de les places direutes al Mundial de Rusia 2018 que fueron daes a la confederación.[95][96][97][98] Pal xuegu de trés díes depués contra Panamá nel Estadiu Rommel Fernández, la derrota de 2-1 nun tuvo repercusión dalguna na tabla al tener el segundu llugar asitiáu.[99] Óscar terminó la eliminatoria polo xeneral con nueve victories, cinco empates y dos pérdida, pa un 67% de rendimientu.
Instauráu nuevamente nel periodu de partíos amistosos, el 3 de payares de 2017 apurrió la convocatoria de ventitrés xugadores y la postrera del añu pa desenvolver los fogueos nel continente européu. Destacó col regresu del defensor Óscar Duarte —quien superó una mancadura de más de siete meses—,[100] lo mesmo que de la inclusión del volante Osvaldo Rodríguez del Santos de Guápiles y el delanteru José Guillermo Ortiz del Herediano.[101][102] Dexó fora de llista a los habituales Randall Azofeifa y Johnny Acosta, por que'l conxuntu rojiamarillo nun rexistrara más ausencies nel certame llocal.[103] Nel partíu del 11 de payares, la so nación enfrentó a España —campeona del mundu nuna oportunidá— nel Estadiu La Rosaleda de Málaga, onde les cifres de goliada 5-0 favorecieron a los adversarios.[104][105] Sumó otra perda'l 14 de payares, esta vegada por 1-0 contra Hungría nel Groupama Arena de Budapest.[106]
El 15 de marzu de 2018, Ramírez dio la llista de convocaos p'apostar una nueva xira d'amistosos n'Europa. Sorprendió na so nómina colos primeros llamaos d'Ian Smith, Wílmer Azofeifa y Josué Mitchell, tamién nos regresos de futbolistes pocu habituales nel so procesu como Kevin Briceño y Yendrick Ruiz.[107][108][109] Ganó 0-1 en condición de visitante a la escuadra d'Escocia, el 23 de marzu, nel xuegu celebráu en Glasgow, d'esta manera acabando cola racha de partíos ensin ganar dende setiembre del añu anterior.[110] Cuatro díes dempués, rexistró una perda por 1-0 ante Tunicia nel Allianz Riviera de territoriu francés.[111][112]
El 14 de mayu de 2018 faise oficial la so llista oficial de ventitrés futbolistes pa la Copa Mundial de Rusia. El so llamáu céntrase básicamente nel plantel qu'usó mientres la eliminatoria, cola salvedá d'Ian Smith quien llegó casi d'últimu momentu por cuenta de la mancadura del llateral habitual José Salvatierra.[113][114] El 3 de xunu dirixó'l postreru partíu del so combináu en condición de llocal previu a realizar el viaxe al país anfitrión del certame global, enfrentando a Irlanda del Norte nel Estadiu Nacional. Les aiciones fueron apoderaes polos sos xugadores na mayor parte del tiempu y la resultancia terminó en victoria cómoda por 3-0, con goles de Johan Venegas, Joel Campbell y Francisco Calvo.[115][116]
Seleición costarricense
editarÓscar Ramírez apostó cola Seleición de Costa Rica 75 partíos, nos qu'anotó seis goles. Debutó como internacional absolutu'l 6 de febreru de 1985, nel enfrentamientu del so país contra El Salvador, que terminó con marcador de 2-1 a favor de los costarricenses. El 26 de mayu d'esi añu, consiguió la so primer anotación nel Estadiu Morera Soto, pal alcuentru correspondiente a la Clasificación del Mundial de 1986 frente a Estaos Xuníos; la resultancia acabó n'empate 1-1. Darréu, la so seleición nun avanzó nel tornéu rexonal y perdió la oportunidá d'asistir al Campeonatu Mundial celebráu en Méxicu. Darréu, Ramírez participó na competición de la Concacaf de 1989, y algamó trescender escontra'l Mundial d'Italia 1990, depués de consiguir la primer clasificación na hestoria. Nesti eventu futbolísticu, el xugador tuvo presente nos partíos del so país ante les escuadres d'Escocia, Brasil y Suecia, coles resultancies de trunfu, perda y victoria, respeutivamente. D'esta manera, el conxuntu Tico llegó en segundu llugar a los octavos de final, onde enfrentó a Checoslovaquia y el marcador de 4-1 nun los favoreció pa les sos aspiraciones. Cola base mundialista de xugadores, los costarricenses ganaron el so primer títulu na Copa de Naciones UNCAF, que desenvolvióse dende'l 26 de mayu hasta'l 2 de xunu de 1991. Selmanes dempués, Óscar foi convocáu pa la primer edición de la Copa d'Oru de Concacaf, llevada a cabu en territoriu estauxunidense, na cual Costa Rica llogró'l cuartu llugar. El mediocampista apaeció nel procesu eliminatoriu escontra Estaos Xuníos 1994, pero'l so país quedó esaniciáu na segunda ronda dempués d'algamar el tercer llugar de la cuadrangular. N'abril de 1997 foi parte de la Copa UNCAF realizada en Guatemala. Ramírez marcó un Hat-Trick o triplete frente a Nicaragua pa la victoria de 5-1. Finalmente, los costarricenses ganaron el títulu en asitiándose líderes de la ronda final. En xunu d'esi añu efectuóse la Copa América en Bolivia; el mediocentro ofensivu tuvo na nómina, pero'l so equipu foi esaniciáu na fase de grupos, con dos pérdida consecutives y un empate ante Brasil, Colombia y Méxicu, respeutivamente. La so postrera eliminatoria foi escontra Francia 1998, na cual el so conxuntu avanzó a la hexagonal final, pero'l puntaje nun foi'l suficiente pa llegar a la competición.
Estilu de xuegu
editarRamírez na so primer etapa col equipu d'Alajuelense, solía xugar con un 4-2-3-1, cola presencia de los llaterales escontra la ofensiva, colos dos contenciones que realizaben llabores de cobertoria mientres los primeres volvíen a la so posición orixinal. Utilizaba l'esquema pa dos estremos de perfil natural y un mediocentro ofensivu, que brindaben asistencies, per mediu de pases peneraos y centros, a un delanteru d'área. Una carauterística d'Óscar ye la rotación de plantía, ampliando al máximu la participación de tolos xugadores, pa dosificar al equipu y evitar mancadures. N'ocasiones variaba'l sistema p'asitiar trés defensores y cinco nel centru del campu, y n'otres amestaba un futbolista adicional pa camudar a llinia de cinco defensores, esto coles mires de curiar un marcador. Nel so segundu periodu colos rojinegros, la táctica de 4-4-2 rombu foi la más frecuente nes alliniaciones del entrenador. A diferencia de la primer estratexa, la llinia d'atacantes llegaba a reforzase por añader a un xugador más, amás de l'apaición de los interiores peles bandes.
Na Seleición de Costa Rica, l'esquema camudó dafechu, por cuenta de la cantidá de futbolistes per llinia. La formación más frecuente ye la 5-4-1 o pa funciones más ofensives, la 5-3-2 ensin variar el númberu de defenses. Óscar Ramírez ye estudiosu de la situación del xuegu, analiza les posibles variantes y fai ingresar dende'l banquín a un xugador qu'apurre significativamente al partíu.[117][118][119]
Clubes
editarComo xugador
editar| Club | País | Añu |
|---|---|---|
| L.D. Alajuelense |  Costa Rica
|
1983 - 1993 |
| Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1993 - 1995 |
| Belén F.C. | Costa Rica
|
1995 - 1997 |
| Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1997 - 1999 |
| A.D. Guanacasteca | Costa Rica
|
1999 - 2000 |
Como entrenador
editar| Club | País | Añu |
|---|---|---|
| Belén F.C. | Costa Rica
|
2001 - 2003 |
| Santos de Guápiles | Costa Rica
|
2009 |
| L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2010 - 2015 |
| Seleición de Costa Rica | Costa Rica
|
2015 - Actualidá |
Vida privada
editarTa casáu con Jeannette Delgado dende 1991, tien cuatro fíos y tien una finca n'Hojancha, Guanacaste. A los 18 años tenía enclín a la obesidá. Cuando apaeció na primer publicidá de Alajuelense, el tamién futbolista Javier Jiménez preguntó-y la razón del so estáu físicu, pero Óscar nun lu esplicó claramente. Ramírez anguaño pesa 84 quilos, y el causante d'aumentu de pesu deber al constante analís nel oficiu d'entrenador, que restó tiempu al trabayu de l'apariencia. Amás de la constante presión de dirixir cada trés o cuatro díes mientres el periodu de 2010 a 2015. L'estratega abasnaba l'antecedente de trabayar nel restorán de comida rápida del so padre, onde básicamente la cena diaria yera pollu fritu. Sicasí, lo que caracteriza a Ramírez ye l'orde tácticu, la credibilidá y responsabilidá nel banquín.[120]
Estadístiques
editarComo xugador
editarParticipaciones internacionales
editar| Competición | Sede | Resultancia |
|---|---|---|
| Campeonatu de Concacaf 1985 |  Norteamérica, Centroamérica y Caribe
|
Tercer llugar |
| Campeonatu de Concacaf 1989 | Norteamérica, Centroamérica y Caribe
|
 Campeón
|
| Copa Mundial de 1990 |  Italia
|
Octavos de final |
| Copa de Naciones UNCAF 1991 | Costa Rica
|
Campeón
|
| Copa d'Oru de la Concacaf 1991 |  Estaos Xuníos
|
Cuartu llugar |
| Copa de Naciones UNCAF 1997 |  Guatemala
|
Campeón
|
| Copa América 1997 |  Bolivia
|
Fase de grupos |
Goles internacionales
editar| Núm. | Fecha | Llugar | Rival | Gol | Resultancia | Competición |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 26 de mayu de 1985 | Estadiu Morera Soto, Costa Rica | Estaos Xuníos |
Clasificación del Mundial 1986 | |||
| 18 de xunetu de 1985 | Estadiu Ricardo Saprissa, Costa Rica |  Trinidá y Tobagu |
Amistosu | |||
| 23 d'agostu de 1992 | Estadiu Nacional, Costa Rica |  Panamá |
Clasificación del Mundial 1994 | |||
| 18 d'abril de 1997 | Estadiu Mateo Flores, Guatemala |  Nicaragua |
Copa UNCAF 1997 | |||
Como entrenador
editarRendimientu
editar| Equipu | rowspan=2!
width=150|País |
Fecha d'entamu | rowspan=2!
width=100|Fecha de fin |
Historial | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Partíos | Ganaos | Empataos | Perdíos | Ganaos (%) | Goles a favor | Goles en
contra |
+/− | ||||
| Santos de Guápiles | Costa Rica
|
21/02/2009 | 21/12/2009 | 16 | 5 | 6 | 5 | 31.25 | 14 | 18 | -4 |
| Lliga Deportiva Alajuelense | Costa Rica
|
13/05/2010 | 03/01/2013 | 125 | 73 | 27 | 25 | 58.4 | 217 | 139 | +78 |
| Lliga Deportiva Alajuelense | Costa Rica
|
13/05/2013 | 25/05/2015 | 124 | 67 | 26 | 31 | 54.03 | 205 | 116 | +89 |
| Seleición de Costa Rica | Costa Rica
|
18/08/2015 | Actualidá | 42 | 21 | 10 | 11 | 50 | 51 | 36 | +15 |
| Total | 307 | 166 | 69 | 72 | 54.07 | 487 | 309 | +178 | |||
- Nun s'inclúin datos de Segunda División con Belén y Santos de Guápiles.
- Con Alajuelense llogró apostar la Concacaf Lliga de Campeones en delles ocasiones; la so mayor meyora foi nes semifinales de la competición, específicamente nes temporaes 2013-14 y 2014-15. Nel ámbitu nacional, Ramírez convertir nel direutor téunicu con más títulos ganaos nel club (5).
Alcuentros empobinaos cola Seleición de Costa Rica
editar| Partíos empobinaos cola seleición costarricense | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| N° | Estadiu | Rival | Fecha | Resultancia | Competición. | |||||||||
| 1 | Red Bull Arena, Nueva Jersey, Estaos Xuníos |  Brasil
|
5 de setiembre de 2015 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 2 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica |  Uruguái
|
8 de setiembre de 2015 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 3 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica |  Sudáfrica
|
8 d'ochobre de 2015 | 0 - 1 | Amistosu internacional | |||||||||
| 4 | Red Bull Arena, Nueva Jersey, Estaos Xuníos | Estaos Xuníos
|
13 d'ochobre de 2015 | 0 - 1 | Amistosu internacional | |||||||||
| 5 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica |  Haití
|
13 de payares de 2015 | 1 - 0 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 6 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá | Panamá
|
17 de payares de 2015 | 1 - 2 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 7 | Estadiu Edgardo Baltodano, Guanacaste, Costa Rica | Nicaragua
|
15 d'avientu de 2015 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 8 | Estadiu Agustín Tovar, Barinas, Venezuela |  Venezuela
|
2 de febreru de 2016 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 9 | Estadiu Nacional, Kingston, Xamaica |  Xamaica
|
25 de marzu de 2016 | 1 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 10 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Xamaica
|
29 de marzu de 2016 | 3 - 0 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 11 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Venezuela
|
27 de mayu de 2016 | 2 - 1 | Amistosu internacional | |||||||||
| 12 | Estadiu Citrus Bowl, Orlando, Estaos Xuníos |  Paraguái
|
4 de xunu de 2016 | 0 - 0 | Copa América Centenariu | |||||||||
| 13 | Soldier Field, Chicago, Estaos Xuníos | Estaos Xuníos
|
7 de xunu de 2016 | 4 - 0 | Copa América Centenariu | |||||||||
| 14 | Estadiu NRG, Houston, Estaos Xuníos |  Colombia
|
11 de xunu de 2016 | 2 - 3 | Copa América Centenariu | |||||||||
| 15 | Estadiu Sylvio Cator, Puertu Príncipe, Haití | Haití
|
2 de setiembre de 2016 | 0 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 16 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Panamá
|
6 de setiembre de 2016 | 3 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 17 | Krasnodar Stadium, Krasnodar, Rusia |  Rusia
|
9 d'ochobre de 2016 | 3 - 4 | Amistosu internacional | |||||||||
| 18 | Estadiu Hasely Crawford, Puertu España, Trinidá y Tobagu | Trinidá y Tobagu
|
11 de payares de 2016 | 0 - 2 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 19 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Estaos Xuníos
|
15 de payares de 2016 | 4 - 0 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 20 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá |  El Salvador
|
13 de xineru de 2017 | 0 - 0 | Copa Centroamericana 2017 | |||||||||
| 21 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá |  Belize
|
15 de xineru de 2017 | 0 - 3 | Copa Centroamericana 2017 | |||||||||
| 22 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá | Nicaragua
|
17 de xineru de 2017 | 0 - 0 | Copa Centroamericana 2017 | |||||||||
| 23 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá |  Hondures
|
20 de xineru de 2017 | 1 - 1 | Copa Centroamericana 2017 | |||||||||
| 24 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá | Panamá
|
22 de xineru de 2017 | 1 - 0 | Copa Centroamericana 2017 | |||||||||
| 25 | Estadiu Azteca, Ciudá de Méxicu, Méxicu |  Méxicu
|
24 de marzu de 2017 | 2 - 0 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 26 | Estadiu Francisco Morazán, San Pedro Sula, Hondures | Hondures
|
28 de marzu de 2017 | 1 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 27 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Panamá
|
8 de xunu de 2017 | 0 - 0 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 28 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Trinidá y Tobagu
|
13 de xunu de 2017 | 2 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 29 | Red Bull Arena, Nueva Jersey, Estaos Xuníos | Hondures
|
7 de xunetu de 2017 | 0 - 1 | Copa d'Oru 2017 | |||||||||
| 30 | BBVA Compass Stadium, Texas, Estaos Xuníos |  Canadá
|
11 de xunetu de 2017 | 1 - 1 | Copa d'Oru 2017 | |||||||||
| 31 | Estadiu Toyota, Texas, Estaos Xuníos |  Guayana Francesa
|
14 de xunetu de 2017 | 3 - 0 | Copa d'Oru 2017 | |||||||||
| 32 | Lincoln Financial Field, Philadelphia, Estaos Xuníos | Panamá
|
19 de xunetu de 2017 | 1 - 0 | Copa d'Oru 2017 | |||||||||
| 33 | AT&T Stadium, Texas, Estaos Xuníos | Estaos Xuníos
|
22 de xunetu de 2017 | 0 - 2 | Copa d'Oru 2017 | |||||||||
| 34 | Red Bull Arena, Nueva Jersey, Estaos Xuníos | Estaos Xuníos
|
1 de setiembre de 2017 | 0 - 2 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 35 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Méxicu
|
5 de setiembre de 2017 | 1 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 36 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica | Hondures
|
7 d'ochobre de 2017 | 1 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 37 | Estadiu Rommel Fernández, Panamá, Panamá | Panamá
|
10 d'ochobre de 2017 | 2 - 1 | Eliminatoria Rusia 2018 | |||||||||
| 38 | Estadiu La Rosaleda, Málaga, España |  España
|
11 de payares de 2017 | 5 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 39 | Groupama Arena, Budapest, Hungría |  Hungría
|
14 de payares de 2017 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 40 | Hampden Park, Glasgow, Escocia |  Escocia
|
23 de marzu de 2018 | 0 - 1 | Amistosu internacional | |||||||||
| 41 | Allianz Riviera, Niza, Francia |  Tunicia
|
27 de marzu de 2018 | 1 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 42 | Estadiu Nacional, San José, Costa Rica |  Irlanda del Norte
|
3 de xunu de 2018 | 3 - 0 | Amistosu internacional | |||||||||
| 43 | Elland Road, Leeds, Inglaterra |  Inglaterra
|
7 de xunu de 2018 | Amistosu internacional | ||||||||||
| 44 | Stade Roi Bauduin, Bruxeles, Bélxica |  Bélxica
|
11 de xunu de 2018 | Amistosu internacional | ||||||||||
| 45 | Cosmos Arena, Samara, Rusia |  Serbia
|
17 de xunu de 2018 | Mundial Rusia 2018 | ||||||||||
| 46 | Estadiu Krestovski, San Petersburgu, Rusia | Brasil
|
22 de xunu de 2018 | Mundial Rusia 2018 | ||||||||||
| 47 | Estadiu de Nizhni Nóvgorod, Nizhni Nóvgorod, Rusia |  Suiza
|
27 de xunu de 2018 | Mundial Rusia 2018 | ||||||||||
Palmarés
editarComo xugador
editarCampeonatos nacionales
editar| Títulu | Club | País | Añu |
|---|---|---|---|
| Primer División | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
1983 |
| Primer División | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
1984 |
| Primer División | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
1991 |
| Primer División | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
1992 |
| Primer División | Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1994 |
| Primer División | Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1995 |
| Copa Federación | Belén F.C. | Costa Rica
|
1996 |
| Primer División | Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1998 |
| Primer División | Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1999 |
Campeonatos internacionales
editar| Títulu | Club | Llugar | Añu |
|---|---|---|---|
| Copa de Campeones de la Concacaf | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
1986 |
| Campeonatu de Concacaf | Seleición de Costa Rica | Costa Rica
|
1989 |
| Copa de Naciones UNCAF | Seleición de Costa Rica | Costa Rica
|
1991 |
| Copa de Campeones de la Concacaf | Deportivo Saprissa | Guatemala
|
1993 |
| Copa de Campeones de la Concacaf | Deportivo Saprissa | Costa Rica
|
1995 |
| Copa de Naciones UNCAF | Seleición de Costa Rica | Guatemala
|
1997 |
| Tornéu Grandes de Centroamérica | Deportivo Saprissa | Guatemala
|
1998 |
Como entrenador
editarCampeonatu nacionales
editar| Títulu | Club | País | Añu |
|---|---|---|---|
| Segunda División | Santos de Guápiles | Costa Rica
|
2009 |
| Campeonatu d'Iviernu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2010 |
| Campeonatu de Branu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2011 |
| Campeonatu d'Iviernu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2011 |
| Supercopa de Costa Rica | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2012 |
| Campeonatu d'Iviernu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2012 |
| Campeonatu d'Iviernu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2013 |
Torneos amistosos
editar| Títulu | Club | Llugar | Añu |
|---|---|---|---|
| Super Clásicu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2012 |
| Super Clásicu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2013 |
| Super Clásicu | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2014 |
| 90 Minutos pola Vida | L.D. Alajuelense | Costa Rica
|
2015 |
Gallardones individuales
editar| Distinción | Añu |
|---|---|
| Cuerpu téunicu más destacáu del Branu 2011[121] | 2011 |
| Cuerpu téunicu campeón del Iviernu 2011[122] | 2012 |
| Meyor direutor téunicu del Iviernu 2012[123] | 2013 |
| Tercer meyor entrenador de Concacaf del añu 2014[124] | 2014 |
| Meyor direutor téunicu de la temporada 2014-15 de la Lliga FPD[125] | 2015 |
| Meyor entrenador de Concacaf del añu 2016[126] | 2017 |
Referencies
editar- ↑ Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 258155. Apaez como: Óscar Ramírez. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
- ↑ Rodrigo Calvo (23 de marzu de 2003). «Realcuentro d'amigos». La Nación. Consultáu'l 1 d'abril de 2016.
- ↑ «Óscar Ramírez nun va siguir como téunicu de Alajuelense» (26 de mayu de 2015). Consultáu'l 6 de xineru de 2016.
- ↑ El Periódico de Belén (6 de febreru de 2017). «“Macho” Ramírez: De Mejenguear en Belén a dirixir la Sele». Periódicu El Guacho. Consultáu'l 17 de marzu de 2017.
- ↑ Gerardo Coto (5 de xunetu de 2011). «Corporación Deportiva Belén Sieglu XXI». UNAFUT. Consultáu'l 1 d'abril de 2016.
- ↑ Carlos Hernández (24 de marzu de 2003). «San Carlos 0 - Saprissa 1». La Nación. Consultáu'l 14 de marzu de 2017.
- ↑ Eliseo Quesada (3 d'abril de 2003). «Saprissa 2 - Guanacaste 2». La Nación. Consultáu'l 14 de marzu de 2017.
- ↑ Raquel Gólcher (18 d'agostu de 2003). «Carmelita 1 - Saprissa 1 (Marcador parcial)». La Nación. Consultáu'l 14 de marzu de 2017.
- ↑ Redaición (23 d'agostu de 2004). «Futbol nacional: Fiches de los partíos». La Nación. Consultáu'l 14 de marzu de 2017.
- ↑ Paula Chinchilla y Hermes Solano (3 de xineru de 2013). «Óscar Ramírez arrenuncia como DT de la Lliga». Al Día. Consultáu'l 1 d'abril de 2016.
- ↑ Adrián Mendoza (24 de mayu de 2015). . Consultáu'l 2 d'abril de 2016.
- ↑ Ferlin Fuentes (25 de mayu de 2015). «Los cinco posibles razones poles qu'Óscar Ramírez quedó fora de Alajuelense». La Nación. Consultáu'l 2 d'abril de 2016.
- ↑ Daniel Jiménez y José Pablo Alfaro Rojas (5 d'agostu de 2015). «Óscar Ramírez oficializáu como nuevu asistente téunicu de Paulo César Wanchope». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Kenneth Hernández Goches (12 d'agostu de 2015). «Paulo Wanchope protagoniza un bochornosu pleitu en Panamá». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ David Castillo Robinson (12 d'agostu de 2015). «Paulo Wanchope arrenuncia a la direición téunica de la Seleición Nacional». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Graciela Fonseca (18 d'agostu de 2015). «mandu-de forma oficial/ ¡Macho a la Sele! Oscar Ramírez toma'l mandu de forma oficial». CrHoy.com. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Kenneth Hernández (7 de payares de 2015). «Óscar Ramírez arma la Seleición de Costa Rica con más canil na hestoria». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Kenneth Hernández (13 de payares de 2015). «Costa Rica vence 1-0 a Haití y llogra tres puntos cargaos de sufrimientu». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ José Luis Rodríguez (13 de payares de 2015). «Fai 19 años la Seleición de Costa Rica nun empecipiaba con victoria». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Graciela Fonseca (22 de xineru de 2016). «Macho Ramírez convocó 21 xugadores para xuego ante Venezuela». CrHoy.com. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Redaición (22 de xineru de 2016). «Óscar Ramírez convocó a solu cinco lexonarios para forgo ante Venezuela». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de xineru de 2016. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas y Esteban Valverde (17 de marzu de 2016). «Óscar Ramírez convoca a Diego Madrigal y Ariel Rodríguez pa partíos ante Xamaica». La Nación. Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2016. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Steven Oviedo y José Pablo Alfaro Rojas (25 de marzu de 2016). «Costa Rica saca un puntu d'oru en Xamaica y afita opciones de clasificar a la hexagonal». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ «Costa Rica salva un puntu en Kingston». Marca (26 de marzu de 2016). Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Redaición (25 de marzu de 2016). «Costa Rica empata en Xamaica y sigue solitariu na punta del grupu B camín de Rusia 2018». ElMundo.cr. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-26. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Esteban Valverde, Daniel Jiménez y Kenneth Hernández (29 de marzu de 2016). «Costa Rica recupera la voracidad que la clasificó a Brasil». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Esteban Valverde y Fanny Tayver (29 de marzu de 2016). «Costa Rica ta a tan solo un puntu de la hexagonal». La Nación. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Rafael Murillo Vargas (29 de marzu de 2016). «pasu-de-la-hexagonal Costa Rica golia a Xamaica y queda a un pasu de la Hexagonal». Diariu Extra. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ Redaición (2 de mayu de 2016). «Johnny Woodly y Diego Calvo, les sorpreses d'Óscar Ramírez na prelista pa Copa América». La Nación. Consultáu'l 3 de mayu de 2016.
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas (2 de mayu de 2016). «Costa Rica_0_1558244265.html Óscar Ramírez: 'José Salvatierra garró bon ritmu y decidí llamalo'». La Nación. Consultáu'l 3 de mayu de 2016.
- ↑ Gescobar (2 de mayu de 2016). «Llista previa de la Copa América Centenariu». Federación Costarricense de Fútbol. Consultáu'l 3 de mayu de 2016.
- ↑ Roy Chinchilla (16 de mayu de 2016). «Estos son los convocaos a la Copa América Centenariu». Federación Costarricense de Fútbol. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ Kenneth Hernández Goches y Esteban Valverde (27 de mayu de 2016). «Costa Rica resuelve un duelu incómodu ante Venezuela con dos golazos». La Nación. Consultáu'l 28 de mayu de 2016.
- ↑ Daniel Jiménez (27 de mayu de 2016). «Óscar Ramírez: 'Asina va ser lo qu'atopemos en Copa América'». La Nación. Consultáu'l 28 de mayu de 2016.
- ↑ José Fernando Araya (27 de mayu de 2016). «Golazu proveniente del banquín salvó a La Sele d'una complicada Venezuela». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-29. Consultáu'l 28 de mayu de 2016.
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas (4 de xunu de 2016). «Óscar Ramírez: 'Creo que nos fueron dos puntos'». La Nación. Consultáu'l 5 de xunu de 2016.
- ↑ Julio Naranjo (4 de xunu de 2016). «Costa Rica empata ensin goles ante Paraguay nun modestu estrenu na Copa América». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xunu de 2016. Consultáu'l 5 de xunu de 2016.
- ↑ Julio Naranjo (7 de xunu de 2016). «Óscar Ramírez: ‘Pido perdón a l'afición pola resultancia, non pol fútbol'». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-09. Consultáu'l 8 de xunu de 2016.
- ↑ Steven Oviedo y Kenneth Hernández Goches (11 de xunu de 2016). «Costa Rica dexa tras les penuries y despídese con victoria de la Copa América». La Nación. Consultáu'l 12 de xunu de 2016.
- ↑ Joselyn Hernández (24 d'agostu de 2016). «zarru eliminatoriu/ Con tou pal zarru eliminatoriu». Federación Costarricense de Fútbol. Consultáu'l 30 d'agostu de 2016.
- ↑ Walter Herrera (24 d'agostu de 2016). «Óscar Ramírez dio llista de convocaos pa zarru de cuadrangular». LaRepública.net. Consultáu'l 30 d'agostu de 2016.
- ↑ Fiorella Masís (2 de setiembre de 2016). «Un golazu sella'l boletu de Costa Rica a la hexagonal». La Nación. Consultáu'l 2 de setiembre de 2016.
- ↑ Redaición (2 de setiembre de 2016). «Costa Rica ganó 1-0 a Haití en duelu por Eliminatories de Concacaf». Depor.com. Consultáu'l 2 de setiembre de 2016.
- ↑ Daniel Jiménez (29 de setiembre de 2016). «Jhamir Ordain: 'Sorprendióme la convocatoria pa Rusia'». La Nación. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2016.
- ↑ «Empezó l'aventura en Rusia». Federación Costarricense de Fútbol (4 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 4 d'ochobre de 2016.
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas (9 d'ochobre de 2016). «Costa Rica amuesa altos y baxos en victoria sobre Rusia». La Nación. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2016.
- ↑ «Lluvia de goles y trunfu agónicu». Fútbol Centroamérica (9 d'ochobre de 2016). Consultáu'l 9 d'ochobre de 2016.
- ↑ Daniel Murillo (9 d'ochobre de 2016). «“Sele” trunfa n'embravecíu partíu en Rusia». La Prensa Llibre. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2016.
- ↑ «Convocatoria llista pa entamu d'hexagonal». Federación Costarricense de Fútbol (2 de payares de 2016). Consultáu'l 3 de payares de 2016.
- ↑ Daniel Jiménez y Steven Oviedo (2 de payares de 2016). «José Salvatierra y Pablo Salazar dientro de la llista d'Óscar Ramírez pal entamu de la hexagonal». La Nación. Consultáu'l 3 de payares de 2016.
- ↑ Daniel Jiménez (2 de payares de 2016). «Óscar Ramírez: 'Enfocamos en consiguir los seis puntos'». La Nación. Consultáu'l 3 de payares de 2016.
- ↑ Cristian Brenes (11 de payares de 2016). «Costa Rica derrota a Trinidá y empieza a construyir el suañu a Rusia 2018». La Nación. Consultáu'l 11 de payares de 2016.
- ↑ Walter Herrera (11 de payares de 2016). «Costa Rica arrampuña primeros trés puntos d'oru en Trinidá y Tobagu». La República. Consultáu'l 11 de payares de 2016.
- ↑ Esteban Valverde y Kenneth Hernández (15 de payares de 2016). «Costa Rica pasólu percima a Estaos Xuníos y ye líder de la hexagonal de Concacaf». La Nación. Consultáu'l 16 de payares de 2016.
- ↑ Redaición (15 de payares de 2016). «Costa Rica humilda a Estaos Xuníos con un 4-0». ElMundo.cr. Consultáu'l 16 de payares de 2016.
- ↑ Geovanny Segura (16 de payares de 2016). «arranque perfectu-pa-comandar-la-hexagonal Costa Rica con arranque perfectu pa comandar la hexagonal». La Prensa Llibre. Consultáu'l 16 de payares de 2016.
- ↑ «Ramírez escoyó los 23 pa UNCAF». Federación Costarricense de Fútbol (2 de xineru de 2017). Consultáu'l 3 de xineru de 2017.
- ↑ «Ramírez escoyó 25 pa enfrentar a Méxicu y Honduras». Federación Costarricense de Fútbol (17 de marzu de 2017). Consultáu'l 17 de marzu de 2017.
- ↑ Daniel Jiménez (28 de marzu de 2017). «Óscar Ramírez: 'Llevamos un puntu que ye bien bonu'». La Nación. Consultáu'l 28 de marzu de 2017.
- ↑ Geovanny Segura y Ronald Villalobos (28 de marzu de 2017). «entrega-y-el-caracter-de-la-sele-ante-hondura Óscar Ramírez rescata la entrega y el calter de la “Sele” ante Honduras». La Prensa Llibre. Consultáu'l 28 de marzu de 2017.
- ↑ Steven Oviedo (26 de mayu de 2017). «Costa Rica-Rusia_2018-Panama-Trinidá_y_Tobago_0_1636036414.html Óscar Ramírez blinda una Seleición Nacional con altu riesgu de sanciones». La Nación. Consultáu'l 26 de mayu de 2017.
- ↑ Geovanny Segura y Yostin Forbes (26 de mayu de 2017). «convocatoria-de-la-sele Sorpreses na convocatoria de la “Sele”». La Prensa Llibre. Consultáu'l 26 de mayu de 2017.
- ↑ Gabriel Vargas (26 de mayu de 2017). «llista-de-la-tricolor-pa-enfrentar-a-panama-y-trinidá-y-tobago Keylor Navas encabeza la llista de la Tricolor pa enfrentar a Panamá y Trinidá y Tobagu». TicoDeporte. Consultáu'l 26 de mayu de 2017. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'llista-de-la-tricolor-pa-enfrentar-a-panama-y-trinidá-y-tobago historial y la llista-de-la-tricolor-pa-enfrentar-a-panama-y-trinidá-y-tobago última versión).
- ↑ José Fernando Araya (26 de mayu de 2017). «David Ramírez y Ariel Rodríguez son les novedaes de La Sele pa juego ante Panamá y Trinidá y Tobagu». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-04. Consultáu'l 26 de mayu de 2017.
- ↑ Daniel Jiménez (8 de xunu de 2017). «Óscar Ramírez: ‘La espulsión llindónos a la de faer variantes más ofensives'». La Nación. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
- ↑ Redaición (8 de xunu de 2017). «Óscar Ramírez: ‘Vannos dos puntos que teníamos presupuestaos'». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 12 de xunu de 2017. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
- ↑ Kenneth Hernández Goches y Steven Oviedo (8 de xunu de 2017). «Costa Rica quedar col mal sabor d'un empate contra Panamá». La Nación. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
- ↑ Cristian Álvarez (8 de xunu de 2017). «quinta xornada-de-la-hexagonal/ Costa Rica empató ensin goles con Panamá». ElPaís.cr. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
- ↑ Kenneth Hernández Goches (8 de xunu de 2017). «Panamá curtia racha de diez victories de Costa Rica al filo». La Nación. Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
- ↑ Redaición (13 de xunu de 2017). «Costa Rica ganó 2-1 a Trinidá y Tobagu nel Hexagonal Final de la Concacaf». El Comercio. Consultáu'l 14 de xunu de 2017.
- ↑ Redaición (13 de xunu de 2017). «trés-puntos-y-tamos-cerca-de-la-clasificacion-eso-ye-lo-que-vale.note.aspx Óscar Ramírez: ‘Ganamos los trés puntos y tamos cerca de la clasificación, eso ye lo que vale'». Teletica. Consultáu'l 14 de xunu de 2017. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'trés-puntos-y-tamos-cerca-de-la-clasificacion-eso-ye-lo-que-vale.note.aspx historial y la trés-puntos-y-tamos-cerca-de-la-clasificacion-eso-ye-lo-que-vale.note.aspx última versión).
- ↑ Álex de Llanu (14 de xunu de 2017). «Costa Rica 2-1 Trinidá y Tobagu: resume, goles y resultáu». As. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-20. Consultáu'l 14 de xunu de 2017.
- ↑ «equipu-copa-oro/ Ramírez escoyó al equipu pa Copa Oro». Federación Costarricense de Fútbol (16 de xunu de 2017). Consultáu'l 16 de xunu de 2017.
- ↑ Fiorella Masís, Kenneth Hernández Goches y Daniel Jiménez (7 de xunetu de 2017). «Costa Rica quítase l'escayu y abofetea a la Honduras de Pinto». La Nación. Consultáu'l 7 de xunetu de 2017.
- ↑ Redaición (7 de xunetu de 2017). «Costa Rica vence 1-0 a Honduras nel so debú de Copa Oro 2017». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-03. Consultáu'l 7 de xunetu de 2017.
- ↑ Kenneth Hernández Goches (11 de xunetu de 2017). «Costa Rica batalló pero nun pasó del empate contra Canadá». La Nación. Consultáu'l 11 de xunetu de 2017.
- ↑ Fiorella Masís, Daniel Jiménez y Kenneth Hernández Goches (14 de xunetu de 2017). «Costa Rica golia 3-0 a Guayana Francesa y avanza a cuartos de final de Copa Oro». La Nación. Consultáu'l 14 de xunetu de 2017.
- ↑ Redaición (14 de xunetu de 2017). «Costa Rica venció 3-0 a Guayana Francesa y aportó a los cuartos de final de la Copa Oro». El Comercio. Consultáu'l 14 de xunetu de 2017.
- ↑ Kenneth Hernández Goches (19 de xunetu de 2017). «Costa Rica-Panama_0_1646835355.html Un autogol da-y el pase a Costa Rica a semifinal de Copa Oro». La Nación. Consultáu'l 19 de xunetu de 2017.
- ↑ Walter Herrera (19 de xunetu de 2017). «pasu-mas-cerca-en-busca-del-oro Costa Rica un pasu más cerca del oru». LaRepública.net. Consultáu'l 19 de xunetu de 2017.
- ↑ Fanny Tayver, Fiorella Masís y Kenneth Hernández (22 de xunetu de 2017). «Costa Rica perdona y Estaos Xuníos castiga: adiós a la Copa Oro». La Nación. Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
- ↑ Julio Naranjo (22 de xunetu de 2017). «duelu eliminatoriu-contra-Estaos-Xuníos.note.aspx Óscar Ramírez cree que La Sele 'va llegar meyor preparada' al duelu eliminatoriu contra Estaos Xuníos». Teletica. Consultáu'l 23 de xunetu de 2017.
- ↑ Steven Oviedo y Daniel Jiménez (25 d'agostu de 2017). «Óscar Ramírez convoca un ataque inespertu n'eliminatories mundialistas». La Nación). Consultáu'l 25 d'agostu de 2017.
- ↑ Gabriel Vargas (25 d'agostu de 2017). «Daniel Colindres ye la novedá d'Óscar Ramírez na Tricolor». TicoDeporte. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-08-26. Consultáu'l 25 d'agostu de 2017.
- ↑ Daniel Jiménez (1 de setiembre de 2017). «Costa Rica averar al Mundial con xuegu perfectu ante Estaos Xuníos». La Nación. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de setiembre de 2017. Consultáu'l 1 de setiembre de 2017.
- ↑ Redaición (1 de setiembre de 2017). «Costa Rica ye "pura vida" en ganando de visitante a Estaos Xuníos na eliminatoria de Concacaf pal Mundial Rusia 2018». BBC Mundo. Consultáu'l 1 de setiembre de 2017.
- ↑ Juan Diego Villarreal y Fanny Tayver Marín (5 de setiembre de 2017). «Costa Rica igualó 1-1 ante Méxicu y retarda clasificación al mundial». La Nación. Consultáu'l 5 de setiembre de 2017.
- ↑ «Óscar Ramírez ye'l téunicu tico con meyor rendimientu n'eliminatories». La Nación (6 de setiembre de 2017). Consultáu'l 6 de setiembre de 2017.
- ↑ Daniel Jiménez y José Pablo Alfaro Rojas (29 de setiembre de 2017). «Óscar Ramírez: 'Esperamos consiguir una clasificación que foi difícil'». La Nación. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2017.
- ↑ Graciela Fonseca (29 de setiembre de 2017). «Llista de Oscar Ramírez amosaría cambeos mínimos». CrHoy.com. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2017.
- ↑ José Fernando Araya (29 de setiembre de 2017). «Óscar Ramírez: 'Nun sé cómo voi reaccionar si llogró la clasificación'». Teletica. Archiváu dende l'orixinal, el 3 d'ochobre de 2017. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2017.
- ↑ Cristian Brenes y Esteban Valverde (2 d'ochobre de 2017). «Solu cuatro cartes d'Óscar Ramírez nun pasaron poles manes de Jorge Luis Pinto». La Nación. Consultáu'l 2 d'ochobre de 2017.
- ↑ Redaición (7 d'ochobre de 2017). «Golazu de Eddie Hernández fixo esplotar d'allegría a la redaición de DIEZ». Diez. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Redaición (7 d'ochobre de 2017). «posa-a-la-clasificacion-de Costa rica L'invitáu númberu 13, Costa Rica llogra pase al Mundial d'últimu minutu». Mediutiempu. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Fiorella Masís (7 d'ochobre de 2017). «Kendall Waston alica a la 'Sele' y Costa Rica fesjeta el pase al Mundial». La Nación. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Moisés Castillo (7 d'ochobre de 2017). «Costa Rica 1-1 Honduras, resume y goles: Hexagonal Concacaf». As Usa. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Adrián Mendoza (7 d'ochobre de 2017). «matu xigantes/ ¡Rusia allá vamos, esperen al Matu Xigantes!». CrHoy.com. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Ronny Gudiño (7 d'ochobre de 2017). «Ún por ún: Waston vistir d'héroe y ponnos en Rusia 2018». TicoDeporte. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-10-08. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2017.
- ↑ Fanny Tayver y Fiorella Masís (10 d'ochobre de 2017). «Panamá clasifica al Mundial, Honduras al repechaje y EE. XX. queda fuera». La Nación. Consultáu'l 10 d'ochobre de 2017.
- ↑ José Fernando Araya (3 de payares de 2017). «anu-de-ausencia Óscar Duarte retorna a La Sele tres más d'un añu d'ausencia». Teletica. Consultáu'l 3 de payares de 2017.
- ↑ Jeffry Garza (3 de payares de 2017). «Osvaldo Rodríguez torna a la Seleición Nacional». LaRepública.net. Consultáu'l 3 de payares de 2017.
- ↑ Sergio Alvarado (3 de payares de 2017). «José Guillermo Ortiz destaca na llista del Machillo p'amistosos contra España y Hungría». Texer. Consultáu'l 3 de payares de 2017.
- ↑ César Blanco (3 de payares de 2017). «La Sele va dir a España y Hungría ensin Keylor Navas». TicoDeporte. Consultáu'l 3 de payares de 2017.
- ↑ Esteban Valverde (11 de payares de 2017). «Costa rica-ante/MLXDJLSMVBAIXBSVVPKKV6LZKM/story/ España pasólu percima a Costa Rica al goliala 5 a 0». La Nación. Consultáu'l 11 de payares de 2017.
- ↑ Graciela Fonseca (11 de payares de 2017). «so-peor-version-en-espana/ ¡Qué vergüenza! Costa Rica espunxo la so peor versión n'España». CrHoy.com. Consultáu'l 11 de payares de 2017.
- ↑ Allan Chacón Soto (14 de payares de 2017). «convence-y-cae-ante-hungria- Costa Rica nun convence y cai ante Hungría». Diariu Extra. Consultáu'l 14 de payares de 2017.
- ↑ Redaición (15 de marzu de 2018). «Óscar Ramírez anuncia convocaos ante Escocia y Tunicia». Diariu Extra. Consultáu'l 15 de marzu.
- ↑ Redaición (15 de marzu de 2018). «Ramírez “La Seleición sigue abierta”». Federación Costarricense de Fútbol. Consultáu'l 15 de marzu.
- ↑ Fiorella Masís, Esteban Valverde y Fanny Tayver (15 de marzu de 2018). «Óscar Ramírez prefirió a Josué Mitchell qu'a Jonathan McDonald pa fogueos de la Sele». La Nación. Consultáu'l 15 de marzu de 2018.
- ↑ Jairo Villegas (23 de marzu de 2018). «Costa Rica derrota 1-0 a Escocia y acaba con racha de cinco partíos ensin ganar». La Nación. Consultáu'l 23 de marzu de 2018.
- ↑ Fiorella Masís (27 de marzu de 2018). «once-estelar-de/PGW6FVDEOVC5RGZOMCQ5EDGM2O/story/ Costa Rica pierde ante Tunicia nun esixente fogueo». La Nación. Consultáu'l 29 de marzu de 2018.
- ↑ José Pablo Segura Vargas (27 de marzu de 2018). «Costa rica-y gánalu-1-0 Tunicia anula a Costa Rica y gánalu 1-0». Everardo Ferrera. Consultáu'l 29 de marzu de 2018.
- ↑ Julio Naranjo (14 de mayu de 2018). «mundial-de-rusia-2018 De Keylor a Ureña: estos son los 23 escoyíos por Óscar Ramírez pal Mundial de Rusia 2018». Teletica. Consultáu'l 27 de mayu de 2018.
- ↑ Esteban Valderde y José Pablo Alfaro Rojas (14 de mayu de 2018). «Estos son los 23 convocaos pa Rusia 2018 con Ian Smith como sorpresa». La Nación. Consultáu'l 27 de mayu de 2018.
- ↑ Redaición (3 de xunu de 2018). «a-rusia-con-un partíu perfectu-ante-irlanda-del norte La Sele emponer a Rusia con un partíu perfectu ante Irlanda del Norte». Teletica. Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
- ↑ Dennis Fajardo (3 de xunu de 2018). «norte-en-el so-xuegu-de-despidida-antes-de-viaxe-al-mundial Costa Rica golia a Irlanda del Norte nel so xuegu de despidida antes de viaxe al mundial». Everardo Ferrera. Consultáu'l 3 de xunu de 2018.
- ↑ Esteban Valverde (29 de marzu de 2016). «Óscar Ramírez: ‘Hubo muncha flexibilidá na defensa y eso ye importante'». La Nación. Consultáu'l 5 d'abril de 2016.
- ↑ Fiorella Masís (30 de marzu de 2016). «Óscar Ramírez ye un magu de los cambeos». La Nación. Consultáu'l 5 d'abril de 2016.
- ↑ Miguel Calderón (30 de marzu de 2016). «estratexa.note.aspx ‘Machu' Ramírez volvió demostrar que lo suyo ye la estratexa». Teletica. Consultáu'l 5 d'abril de 2016.
- ↑ José Pablo Alfaro Rojas (13 de marzu de 2016). «Óscar Ramírez: ‘Empecé a engordar cuando lu dediqué enforma tiempu al video'». La Nación. Consultáu'l 5 d'abril de 2016.
- ↑ José Pablo Molina Salas (21 de mayu de 2011). «campeonatu-branu-scotiabank-2011&catid=6:noticies&Itemid=40 Lo Meyor del Campeonatu Branu Scotiabank 2011». UNAFUT. Consultáu'l 31 de marzu de 2016.
- ↑ José Pablo Molina Salas (7 de xineru de 2012). «campeonatu-iviernu-2011&catid=6:noticies&Itemid=40 UNAFUT premió al meyor del Campeonatu Iviernu 2011». UNAFUT. Consultáu'l 31 de marzu de 2016.
- ↑ José Pablo Molina Salas (10 de xineru de 2013). «Pemberton, Golobio, George y Ramírez fueron designaos los meyores del Campeonatu JPS 2012». UNAFUT. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-14. Consultáu'l 31 de marzu de 2016.
- ↑ «Navas y Wambach Nomaos Xugadores del Añu 2014 de CONCACAF». Concacaf (23 d'avientu de 2014). Consultáu'l 12 de payares de 2016.
- ↑ José Pablo Molina Salas (28 de mayu de 2015). «Noche de gala homenaxó a los meyores de la temporada nos Premios FPD». UNAFUT. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-15. Consultáu'l 31 de marzu de 2016.
- ↑ «Bryan Ruiz y Alex Morgan Nomaos Xugadores del Añu 2016 de CONCACAF». Concacaf (18 de xineru de 2017). Consultáu'l 19 de xineru de 2017.
Enllaces esternos
editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Óscar Ramírez.- Ficha d'Óscar Ramírez na FIFA
- Óscar Ramírez en Transfermarkt (n'inglés)
- Óscar Ramírez en National-Football-Teams (n'inglés)
- Óscar Ramírez en worldfootball.net
| Predecesor: Manuel Keosseian
|
Entrenador de Lliga Deportiva Alajuelense 2013−2015 |
Socesor: Hernán Torres
|
| Predecesor: Paulo Wanchope
|
Seleccionador nacional de Costa Rica 2015−Actualidá |
Socesor: — |
| Predecesor: Hernán Darío Gómez
|
Entrenador del añu de la Concacaf 2016 |
Socesor: Greg Vanney
|
Datos: Q428402- Multimedia: Óscar Ramírez
