Wikipedia

Acorazáu Tirpitz

acorazáu

El Tirpitz foi'l segundu de los dos acorazaos de la clase Bismarck construyíos pa la Kriegsmarine alemana mientres la Segunda Guerra Mundial. Nomáu n'honor del almirante Alfred von Tirpitz, l'artífiz de la Marina Imperial alemana, el buque foi puestu en grada nos estelleros Kriegsmarinewerft de Wilhelmshaven en payares de 1936 y botáu dos años y mediu dempués, n'abril de 1939. Finalmente, entró en serviciu na flota alemana en febreru de 1941. Al igual que'l so buque ximielgu Bismarck, el Tirpitz taba armáu con una batería principal d'ocho cañones de 380m m en cuatro torretes dobles. Como resultáu d'una serie de cambeos mientres la guerra aportó a unes 2000 tonelaes métriques más pesáu que'l prematuramente mallográu Bismarck.

Ficha de barcuTirpitz
L'acorazáu Tirpitz en Ofotfjord, Noruega.
Epónimu Alfred von Tirpitz
Astilleru Kriegsmarinewerft (es) Traducir
Númberu asignáu pol astilleru 128
Llugar de fabricación Kriegsmarinewerft (es) Traducir
Historial
Naufraxu
12 payares 1944
Carauterístiques téuniques
Eslora • 241,6 m na llinia de flotación[1]
• 251 m en total
Mànega 36 m
Potencia 160 026 cv (121 568 kW)
Más información
Conflictes Segunda Guerra Mundial
Cambiar los datos en Wikidata

En completando los sos pruebes de mar a entamos de 1941, el Tirpitz sirvió de volao como pieza central de la Flota del Bálticu, que tenía la misión de torgar un posible intentu de fuga de la Flota Báltica soviética. A empiezos de 1942 el buque saleó a Noruega p'actuar como disuasor ante la invasión aliada. Tando en Noruega, el Tirpitz intentó interceptar dos convóis aliaos con destín a la Xunión Soviética en 1942, pero dambes misiones resultaron un fracasu. A pesar d'ello, el Tirpitz actuó como una flota en potencia y la so sola presencia forzó a la Real Armada Británica a caltener un númberu eleváu de fuercies nel área cola cuenta d'evitar les sos maniobres.

En setiembre de 1943, xunto col acorazáu Scharnhorst, bombardeó les posiciones aliaes na islla de Spitsbergen, primer ocasión en que'l Tirpitz faía usu de les sos bateríes principales. Poco dempués, l'acorazáu foi estropiáu nun ataque de minisubmarinos británicos, y darréu sometíu a una serie de masivos bombardeos aéreos. El 12 de payares de 1944 bombarderos pesaos Lancaster británicos forníos con bombes Tallboy de 5400k g de pesu fundieron el Tirpitz en consiguiéndo-y dos impautos direutos que lo anubrieron y facer escorar rápido. Una quema na cubierta estender al almacén de municiones por una de les torretas de les bateríes principales y causó una enorme esplosión. Les cifres de finaos na traxedia bazcuyen ente 950 y 1204. El pecio foi reflotáu nuna operación conxunta de salvamentu ente Noruega y Alemaña que los sos trabayos allargar dende 1948 hasta 1957.

Construcción y carauterístiques

editar
Artículu principal: Clase Bismarck

El Tirpitz foi ordenáu como Ersatz Schleswig-Holstein sol nome de contratu «Schlachtschiff G» pa sustituyir al vieyu acorazáu pre-dreadnought Schleswig-Holstein.[1] El estelleru Kriegsmarinewerft de Wilhelmshaven axudicóse'l contratu y ellí foi puesta en grada la quilla del buque'l 20 d'ochobre de 1936.[2] El cascu foi botáu'l 1 d'abril de 1939 con grandes fastos y bautizáu pola fía del almirante Alfred von Tirpitz, de quien recibió l'acorazáu'l so nome.[3] Adolf von Trotha, antiguu almirante de la Marina Imperial Alemana, faló na botadura del acorazáu, a la que tamién asistió Adolf Hitler.[4] Los trabayos d'acondicionamientu del navío siguieron tres la so botadura y fueron completaos en febreru de 1941.[3] Bombarderos británicos atacaron repetidamente'l puertu en que se taba construyendo'l Tirpitz, y anque nenguna bomba fíxo-y impautu, sí retrasaron los trabayos.[5] Entró en serviciu na flota'l 25 de febreru pa empezar los sos pruebes de mar,[6] que fueron realizaes nel Mar Bálticu.[3]

 
Botadura del Tirpitz en Wilhelmshaven el 1 d'abril de 1939.

El 5 de mayu de 1941 recibió na so cubierta a Adolf Hitler y al almirante Günther Lütjens, quien yá visitaren al Bismarck. Fueron recibíos pol so comandante, Friedrich Karl Topp. Nesa oportunidá Hitler foi informáu de que'l Tirpitz nun participaría na operación Rheinübung al pie del so ximielgu por cuenta de los retrasos nos trabayos finales.

El Tirpitz movió 42 900 tonelaes estándar y 52 600 a plena carga. El so eslora yera de 251 m, la so manga de 36 m y la so caláu máximu de 10,6 m. Foi propulsado por trés turbinas de vapor engranaes Brown, Boveri & Cie qu'apurríen un total de 163 026 CV (121 568 kW) ya impulsar a una velocidá máxima de 30,8 nuedos (57 km/h) nes sos pruebes de velocidá.[1] El so tripulación estándar yeren 103 oficiales y 1962 marineros, anque mientres la guerra'l so númberu foi amontáu hasta los 108 oficiales y 2500 marineros.[6] D'entamu'l Tirpitz foi forníu con radares FUMO 23 montaos nos telémetros delanteru, traseru y de la cofa. Estos fueron dempués reemplazaos por radares FUMO 27, que de la mesma tamién fueron sustituyíos pol modelu FUMO 26, que tenía una serie d'antenes más grandes. En 1944 foi montáu nel so mástil principal un FUMO 30, conocíu como Hohentwiel, y nos sos telémetros FlaK de 105 mm de popa añadióse un FUMO 213 Würzburg.[7]

L'armamentu principal del Tirpitz taba compuestu por ocho cañones L/52 de 380 mm dispuestos en cuatro torretes ximielgues: dos a proa —Anton y Bruno— y dos a popa —César y Dora—. El so armamentu secundariu consistió en doce cañones L/55 de 150 mm, dieciséis L/65 de 105 mm y otros dieciséis L/83 de 37 mm, y primeramente doce cañones antiaéreos de 20 mm, númberu aumentáu a 58 darréu. Dempués de 1942 instalaron al Tirpitz ocho tubo lanzatorpedos sobre la llinia de flotación.[6] La so petrina acorazada principal tenía una grosez de 320 mm y taba flanqueado por un par de cubiertes acorazaes, la cimera y la principal, que teníen una grosez de 50 mm y 100-120 mm, respeutivamente. Les torretas de los cañones principales fueron protexíes por planches de 360 mm nes sos cares y 220 mm nos sos llaterales.[1]

Historial de serviciu

editar
 
L'acorazáu mientres les sos pruebes de mar en 1941.

Tres la so entrada en serviciu y la finalización de les sos pruebes de mar, el Tirpitz foi destináu a Kiel, dende onde desenvolvió unos intensivos entrenamientos nel Mar Bálticu. L'almirante Günther Lütjens considerar pal exerciciu Rheinübung xunto al acorazáu Bismarck y el Prinz Eugen; pero debíu al que nun llegó a la fase d'allistamientu a tiempu foi refugáu en mayu de 1941. Mientres l'acorazáu taba destináu en Kiel Alemaña invadió la Xunión Soviética, polo que se creó una Flota Báltica temporal pa torgar la fuga de la flota soviética fondiada en Leningráu. El Tirpitz actuó de volao como buque insignia del escuadrón, compuestu pol cruceru pesáu Admiral Scheer, los cruceros llixeros Köln, Nürnberg, Leipzig y Emden, dellos destructores y dos flotillas de dragaminas.[5] La Flota Báltica, so mandu d'Otto Ciliax,[4] patrulló frente a les islles de Åland dende'l 23 al 26 de setiembre de 1941, tres lo que la unidá foi eslleida y el Tirpitz retornó a los sos entrenamientos.[8] Mientres esti periodu d'entrenamientu'l Tirpitz probó los sos cañones principal y secundariu sobre'l vieyu acorazáu pre-dreadnought Hessen,[9] que fuera convertíu nun buque oxetivu radiocontrolado.[10] La Real Fuercia Aérea británica siguió llanzando incursiones de bombardeos aéreos sobre l'acorazáu mientres taba aparcáu en Kiel, anque nenguna tuvo ésitu.[11]

Esplegue en Noruega

editar
 
El Tirpitz, vistu por popa, n'agües de Noruega.

L'almirante Erich Raeder, comandante de la Kriegsmarine, propunxo esplegar el Tirpitz el 13 de payares en Noruega, dende onde l'acorazáu podría atacar los convóies con destín na Xunión Soviética, amás d'actuar como una flota en potencia pa compensar a los efeutivos navales británicos y detener una invasión aliada de Noruega. Adolf Hitler, que prohibiera una salida del buque al océanu Atlánticu tres el fundimientu del Bismarck, tuvo acordies cola propuesta. El Tirpitz foi puestu en dique secu pa una serie de cambeos de cara al so esplegue: potencióse'l so batería antiaérea y los sos cañones de 105 mm na superestructura cerca de la catapulta fueron treslladaos fuera borda p'aumentar el so campu de tiru. Mientres estos cambeos fuéron-y instalaos los dos tubos cuádruples lanzatorpedos de 533 mm.[12] El comandante de la nave, capitán de navío Karl Topp,[13] anunció que'l barcu taba llistu pa operaciones de combate'l 10 de xineru[11] y a otru día el Tirpitz partió en direición a Wilhelmshaven cola cuenta de despintar a los aliaos el so verdaderu destín.[12]

De Wilhelmshaven zarpó a les 23:00 del 14 de xineru con destín a Trondheim, Noruega.[12] La intelixencia militar británica, que foi capaz de descifrar los mensaxes de la máquina Enigma unviaos pola marina alemana, detectó la partida del acorazáu, pero'l mal tiempu sobre Gran Bretaña torgó una intervención de la so Fuercia Aérea.[14] L'almirante John Tovey, comandante en xefe de la Home Fleet británica, nun tuvo conocencia de los movimientos del Tirpitz hasta'l 17 de xineru, cuando'l buque xermanu yá taba en Noruega,[15] pero'l 16 del mesmu mes una reconocencia aérea británicu alcontrara al acorazáu en Trondheim. El buque depués treslladóse al Fættenfjord, xusto al norte de Trondheim.[16] El movimientu de la flotilla alemana recibió'l nome en códigu d'Operación Polarnacht, y nella l'acorazáu foi escoltáu polos destructores Richard Beitzen, Paul Jacobi, Bruno Heinemann y Z-29.[17] El navío foi ensobiáu xunto a un cantil que lu protexó d'ataques aéreos provenientes del suroeste, y cola cuenta de camuflalo la tripulación cortó árboles y asítiase na cubierta del acorazáu.[16] Coles mesmes, dispunxéronse bateríes antiaéreas adicionales alredor del fiordu, según redes anti torpedu y barreres pesaes nos accesos del fondeadero.[18] La vida pa la tripulación del buque foi bien monótona mientres l'esplegue en Noruega y la frecuente escasez de combustible amenorgó los entrenamientos y caltuvo al acorazáu y los sos destructores d'escolta amarraos tres la so rede proteutora. Los tripulantes taben principalmente ocupaos nel caltenimientu del acorazáu y na continua dotación de les defenses antiaéreas. Entamáronse actividaes deportives pa caltener ocupaos y en bona forma física a tolos marineros.[19]

Operaciones contra los convóis aliaos

editar
 
La tripulación del Tirpitz en cubierta y los cañones de 380 mm del buque.

Conxugar diversos factores pa restar llibertá a la operación del Tirpitz en Noruega. Los más inmediatos fueron la escasez de combustible y la retirada de la so fuercia de destructores de cobertoria, que fueron unviaos a sofitar la Operación Cerberus, la travesía de los acorazaos Scharnhorst y Gneisenau y el cruceru pesáu Prinz Eugen pela canal de la Mancha. Por esti motivu hubo d'atayase l'ataque contra'l convói aliáu PQ 8 a fines de xineru.[20] Un ataque de bombarderos pesaos cuatrimotores británicos entamáu tamién pa finales de xineru foi albortáu pol mal tiempu sobre l'oxetivu, que torgó a les aeronaves alcontralo.[21] A principios de febreru'l Tirpitz tomó parte nos engaños previos a la Operación Cerberus que distraxeron a los británicos, y qu'incluyeron la navegación fora del fiordu y actividaes que paecíen indicar una salida al mar del Norte.[22] Más tarde esi mes al acorazáu Tirpitz xuniéronse-y los cruceros pesaos Admiral Scheer y Prinz Eugen y diversos destructores, anque'l Prinz Eugen fuera torpediáu a la entrada del Fættenfjord y tuvo un tiempu fora de serviciu.[23]

El Tirpitz y el Admiral Scheer, xunto colos destructores Friedrich Ihn, Paul Jacobi, Hermann Schoemann y Z-25 y un par de buques torpederos[17] teníen la intención d'atacar el convói entrante QP 8 y el saliente PQ 12 en marzu de 1942 como parte de la Operación Sportpalast.[20][24] El Admiral Scheer,[20] con una velocidá de diseñu de 26 nuedos (48 km/h),[25] yera demasiáu lentu pa operar col Tirpitz y foi dexáu en puertu,[20] al igual que'l destructor Paul Jacobi y los dos buques torpederos.[17] El 5 de marzu una aeronave de reconocencia de la Luftwaffe columbró al PQ 12 cerca de la islla Jan Mayen, anque falló en detectar la presencia de la so poderosa escolta, compuesta pol acorazáu Duke of York, el cruceru de batalla Renown y cuatro destructores. Los alemanes tamién desconocíen que l'almirante Tovey apurría soporte alloñáu a los convóis col acorazáu King George V, el portaviones Victorious, el cruceru pesáu Berwick y seis destructores. Les señales de la máquina Enigma alemana fueron interceptaes y decodificadas, polo que los británicos tuvieron conocencia del ataque del Tirpitz y ello dexó-yos esviar los convóis. Tovey intentó escorrer al Tirpitz el 9 de marzu,[20] pero l'almirante Otto Ciliax, comandante del escuadrón alemán, decidiera volver a puertu la nueche anterior. A primeres hores de la mañana del día 9 los británicos llanzaron un ataque aereu y doce aviones torpederos Fairey Albacore atacaron al acorazáu en tres grupos, pero'l Tirpitz safó tolos torpedos que-y fueron llanzaos, los artilleros antiaéreos xermanos baltaron dos de les aeronaves britániques[26] y solu trés homes resultaron mancaos nel ataque.[27] Tres la finalización del mesmu, l'acorazáu partió escontra Vestfjord, dende onde salió escontra Trondheim.[28] El 30 de marzu trenta y tres bombarderos Halifax volvieron atacar al acorazáu, anque nun consiguieron face-y nengún impautu y cinco d'ellos fueron baltaos.[29] La RAF llanzó un par d'intentos fallíos a finales d'abril, unu na nueche del 27 al 28 d'esi mes con 31 aeronaves Halifax y 12 Lancaster, de les cualos cinco fueron ablayaes. La nueche siguiente los británicos entamaron otra incursión d'ataque, materializada por 23 Halifax y 11 Lancaster, pero de nuevu los artilleros alemanes consiguieron baltar dos aviones enemigos.[30]

 
El Tirpitz camufláu en Noruega.

Les aiciones del Tirpitz y los sos destructores d'escolta en marzu consumieron alredor de 8230 tonelaes de fueloil, lo qu'amenorgó significativamente les sos reserves. Los alemanes tardaron tres meses en reponer la cantidá gastada nel intentu por interceptar los dos convóis aliaos. El convói PQ 17, que dexó Islandia el 27 de xunu con destín a la Xunión Soviética, foi'l siguiente convói que'l Tirpitz y los barcos destinaos en Noruega fueron capaces d'atacar,[28] mientres la Operación Rösselsprung.[31] Esti convói diba escoltáu polos acorazaos Duke of York y USS Washington y el portaviones Victorious.[28] El Tirpitz, el cruceru pesáu Admiral Hipper y seis destructores partieron de Trondheim, ente que una segunda fuercia especial compuesta pol Lützow, el Admiral Scheer y seis destructores fixeron lo propio dende Narvik.[32] El Lützow y trés destructores topetaron con roques que nun constaben nes cartes de navegación mientres se dirixíen a la xunta y tuvieron que tornar a puertu. Poco dempués de la salida del Tirpitz de Noruega, el submarín soviéticu K-21 disparó-y dos torpedos, y anque dambos fallaron, los soviéticos afirmaron que-y fixeren dos impautos al acorazáu.[33] Mentanto, la intelixencia sueca informara al Almirantazgo Británicu de les salíes alemanes y este ordenó la dispersión del convói. Conscientes de ser detectaos, les unidaes de superficie xermanes albortaron la operación y retiráronse pa dexar pasu a un ataque de submarinos O-boot y aviones de la Luftwaffe. Los barcos aliaos esvalixaos, quitaos de la proteición del so escolta, fueron blancu fácil pa los alemanes, que fundieron 21 de los 34 solitarios navíos. El Tirpitz volvió al fiordu d'Alta vía Islles Lofoten.[34]

 
El Tirpitz, escoltáu por dellos destructores, saleando nel fiordu de Bogen n'ochobre de 1942.

Tres la Operación Rösselsprung los alemanes treslladaron el Tirpitz a Bogenfjord, cerca de Narvik. Aquel día, l'acorazáu precisaba una revisión a xeitu, pero como Hitler prohibiera al navío faer el peligrosu viaxe de regresu a Alemaña, la revisión facer en Trondheim. El 23 d'ochobre'l barcu dexó Bogenfjord pa volver a Fættenfjord, frente a Trondheim. Les defenses del fondeadero fortalecer cola instalación de cañones antiaéreos adicionales y la disposición de redes anti-torpedu dobles en redol al acorazáu. Los arreglos llevar a cabu en fases llindaes, de cuenta que'l Tirpitz tuviera parcialmente operativu mientres la mayor parte del procesu. Construyóse un caxón alredor del so popa pa reemplazar les hélices del navío.[34] Mientres el procesu los británicos intentaron atacar al acorazáu con dos torpedos humanos, pero un mar solmenáu incapacitó al barcu que tenía de tresportalos. Pal 28 d'avientu la revisión fuera completada y el Tirpitz empezó les pruebes de mar; el 4 de xineru de 1943 realizó entrenamientos d'artillería nel Fiordu de Trondheim.[35] El 21 de febreru Karl Topp foi xubíu a contralmirante y foi sustituyíu pol capitán Hans Meyer. Cinco díes dempués al acorazáu Scharnhorst ordenóse-y reforzar la flota en Noruega y el vicealmirante Oskar Kummetz recibió'l mandu de los barcos de guerra esplegaos nel país nórdicu.[36]

Pa cuando'l Scharnhorst aportó a Noruega los convóis aliaos escontra la Xunión Soviética cesaren temporalmente. L'almirante Karl Dönitz, sustitutu de Raeder dende la Batalla del Mar de Barents el 31 d'avientu de 1942, decidió que los barcos precisaben una oportunidá pa operar xuntos, polo qu'ordenó un ataque na islla de Spitsbergen, onde s'atopaba una estación meteorolóxica británica y una base de reabastecimiento de combustible.[35] Dellos asentamientos y puestos avanzaos en Spitzbergen taben defendíos por una guarnición de 152 homes de les exiliaes Fuercies Noruegues Llibres.[37] Los dos acorazaos, escoltaos por diez destructores, salieron de puertu'l 6 de setiembre. Nun ardid, el Tirpitz izó una bandera blanca nel aproximamientu a la islla a otru día.[38] Mientres el bombardéu de la mesma, el Tirpitz disparó 52 obuses de les sos bateríes principales y 82 de les secundaries de 150 mm,[39] lo que suponía la primer y única vegada que l'acorazáu disparaba la so batería principal contra un oxetivu enemigu.[35] Los atacantes desembarcaron una fuercia d'asaltu que destruyó les instalaciones en tierra y prindó 74 prisioneros.[37][40] Escontra les 11:00, los acorazaos destruyeren los sos oxetivos y empecipiaron la torna a los sos puertos noruegos.[35]

Ataques británicos al Tirpitz

editar

Operación Source

editar

Los británicos taben decidíos a acabar col Tirpitz y esaniciar l'amenaza que suponía pa les llinies de comunicación aliaes nel Árticu. Tres los repitíos ataques, bombardeos ineficaces y el fallíu intentu colos torpedos humanos n'ochobre de 1942, los británicos optaron polos nuevos minisubmarinos X Craft.[35] L'ataque entamáu, la operación Source, incluyiría ofensives contra'l Tirpitz, el Scharnhorst y el Lützow.[41] Los X Craft fueron arremolcaos por grandes submarinos a los sos destinos, onde podríen pasar so les redes anti-torpedu pa poner una poderosa mina sol oxetivu. Diez d'estos submarinos fueron asignaos a la operación, prevista ente'l 20 y el 25 de setiembre de 1943, de los cualos solu ocho llegaron a Noruega pal ataque, qu'empezó'l 22 de setiembre.[35] Trés de los minisubmarinos (X5, X6 y X7) sortearon con ésitu les defenses del Tirpitz, y dos d'ellos llograron poner les sos mines. El X5 foi detectáu a unos 200 metros de les redes y fundíu por una combinación de cañoneo y cargues de fondura.[42]

Les mines causaron graves daños al acorazáu, pos la primera esplotó frente a la torreta César y la segunda a unos cincuenta metros de l'amura de babor.[43] Rompiéronse un tanque de fueloil y planchar del blindaxe y formóse una gran abolladura na parte inferior del cascu y nos mamparos de la doble petrina acorazada. L'acorazáu embarcó unes 1430 t d'agua nos tanques de fuel y nos espacios vacíos del doble casco a babor, lo que causó una escora d'unu a dos graos, anque esto foi correxíu por una contra enllena de la banda d'estribor. L'agua de mar estropió tolos turbogeneradores na sala de xeneradores númberu 2 y tolos xeneradores menos unu de salar númberu 1 fueron desactivaos pol frayatu de tuberíes de vapor y dellos cables d'alimentación. La torreta Dora foi arrincada de los sos soportes y nun pudo ser maniobrada, lo que foi particularmente grave porque nun había grúes de carga pesada en Noruega lo suficientemente potentes pa llevantala y asitiala de nuevu.[44] Los dos hidroaviones Aráu Ar 196 del Tirpitz fueron algamaos pola detonación y dafechu estrozaos. Los arreglos fueron llevaes a cabu pol barcu d'arreglu Neumark; los historiadores Robert Garzke y Robert Dulin afirmaron que'l satisfactoriu esfuerciu d'arreglu foi «una de les fazañes más notables de la inxeniería naval mientres la Segunda Guerra Mundial».[45] Los arreglos duraron hasta'l 2 d'abril de 1944 y a otru día l'acorazáu fixo completes pruebes de velocidá nel fiordu d'Alta.[46]

Operación Tungsten

editar
 
El Tirpitz so ataque de los portaviones británicos el 3 d'abril de 1944.

Los británicos taben avisaos de que'l Neumark y los equipos d'arreglu dir en marzu, lo qu'indicó que'l Tirpitz taba próximu a volver operar,[46] polo que programaron un gran ataque aereu pal 4 d'abril de 1944 —Operación Tungsten— qu'implicaría a los portaviones Victorious y Furious y a los portaviones d'escolta Emperor, Fencer, Pursuer y Searcher.[47] El descifráu de les señales de la máquina Enigma reveló a los británicos que'l Tirpitz tenía programáu partir a les 05:29 del 3 d'abril pa pruebes de mar, polo que'l so ataque adelantrar a esi día.[46] La ofensiva consistió en 40 bombarderos en picáu y 40 caces d'escolta en dos folaes que consiguieron quince impacto direutos y dos cercanos[47][48] y nes que se perdió una sola aeronave. Ello consiguióse gracies a la sorpresa llograda pol portaviones británicu, pos nel Tirpitz precisaron de dolce a catorce minutos pa maniobrar toles bateríes antiaéreas. La primer folada atacó a les 05:29, cuando los remolcadores preparar pa sacar al acorazáu del so amarre; la segunda folada llegó al so oxetivu una hora dempués, a les 06:30, y a pesar del estáu d'alerta de los artilleros alemanes, solo unu de los aviones foi baltáu.[49]

Esti ataque aereu causó daños serios al barcu y dellos muertos. William Garzke y Robert Dulin afirmen que l'ataque mató a 122 homes y mancó a otros 316,[49] ente que Hildebrand, Röhr y Steinmetz sostienen qu'hubo 132 baxes y 270 mancaos, incluyíu'l capitán del Tirpitz, Hans Meyer.[50] Dos de les torretas de 150 mm fueron destruyíes poles bombes, según los dos hidroaviones Aráu Ar 196. Les bombes tamién provocaron delles quemes a bordu y les conmociones de les detonaciones averiaron la turbina d'estribor, ente que l'agua salao emplegada p'apagar les quemes algamó les calderes y contaminó el suministru d'agua. 2000 t d'agua anubrieron l'acorazáu, principalmente polos dos impautos cercanos, que furaron el llateral del cascu con metralla, pero tamién debíu a l'agua emplegada contra'l fueu.[51] Dönitz ordenó que'l barcu fuera iguáu ensin reparar en costos a pesar de que sabía que l'acorazáu yá nun podría ser usáu n'aiciones de superficie debíu al insuficiente sofitu de combate. Los trabayos d'arreglu empezaron a principios de mayu y los equipos importantes y los trabayadores necesarios pa los llabores fueron tresportaos en destructores dende Kiel hasta'l fiordu d'Alta nel ralu de tres díes. Pal 2 de xunu'l Tirpitz yá podía navegar pelos sos propios medios y escontra fines de mes fueron posibles pruebes d'artillería. Mientres esti procesu d'arreglu les bateríes de 150 mm fueron modificaes pa dexar el so usu antiaéreo y suministráronse proyeutiles de 380 mm con espoletes especiales pa crear barreres de fueu antiaéreo.[52]

Operaciones Planet, Brawn, Tiger Claw, Mascot y Goodwood

editar
 
Dibuxo de reconocencia del Tirpitz ellaboráu pola Armada de los Estaos Xuníos.

Los británicos previeron una serie d'ataques con portaviones pa los siguientes trés meses, pero'l mal tiempu forzó la so cancelación. Una repetición de la operación Tungsten, llamada en código Operación Planet, entamar pal 24 d'abril, la Operación Brawn, que tendría de ser materializada por 27 bombarderos y 36 caces de los portaviones Victorious y Furious, tenía de tener llugar el 15 de mayu, y l'Operación Tiger Claw foi escurrida pal 28 de mayu. Al Victorious y el Furious xunióse-yos el portaviones Indefatigable pa la Operación Mascot del 17 de xunetu, que tenía de ser llevada a cabu por 62 bombarderos y 30 caces.

El tiempu finalmente ameyoró a finales d'agostu, cuando se llanzaron la serie d'ataques Goodwood. Les Operaciones Goodwood I y II produciéronse'l 22 d'agostu, cuando los portaviones Furious, Indefatigable y Terrible y los portaviones d'escolta Nabob y Trumpeter fixeron desapegar 38 bombarderos y 43 caces d'escolta en dos incursiones. Los ataques non infligieron daños al Tirpitz[47] y fueron baltaos trés de los aparatos atacantes.[52] La Goodwood III desenvolvióse'l día 24 del mesmu mes compuesta solo por aeronaves de portaviones de la flota con 48 bombarderos y 29 caces que-y fixeron dos impautos al acorazáu alemán con daños menores.[47] Una de les bombes, de 725 kg, enfusó les cubiertes acorazaes cimera ya inferior y agospióse en sala de la centralita númberu 4, pero la mecha había resultancia estropiada y la bomba nun españó. La otra, de 235 kg, esplotó pero solo causó daños superficiales. A cambéu seis aeronaves britániques fueron baltaes.[53][54] Goodwood IV tuvo llugar cinco díes dempués, el 29, con 34 bombarderos y 25 caces procedentes del Terrible y el Indefatigable que fueron interferíos por una trupa borrina que torgó que fixeren nengún blancu al Tirpitz,[47] que los sos artilleros baltaron un Fairey Firefly y un Corsair. L'acorazáu disparó 54 salves de los sos cañones principales, 161 de los cañones de 150 mm y hasta un 20% de la so munición llixera antiaérea.[55]

Operaciones Paravane y Obviate

editar
 
El Tirpitz amarráu nel fiordu de Kaa. El fumu que s'aprecia na semeya ye artificial y pretendía despintar l'acorazáu.

La ineficacia de la mayor parte de los ataques llanzaos pel Brazu Aereu de la flota británica a mediaos de 1944 llevó a que la xera de destrucción del Tirpitz encamentar al Grupu Nᵘ 5 de la RAF. Decidióse que bombarderos cuatrimotores Lancaster portaren poderoses bombes capaces d'enfusar la fuerte armadura del acorazáu alemán.[56] Los británicos optaron por usar les bombes Tallboy de más de 5,4 tonelaes de pesu, desenvueltes en 1943 por Barnes Wallis, como l'arma primaria contra'l Tirpitz.[57] El primer ataque, la Operación Paravane, tuvo llugar el 15 de setiembre de 1944, cuando 23 Lancaster —17 llevando una Tallboy y los seis restantes con dolce mines JW— que desapegaron dende la base rusa de Yagodnik fixeron un únicu impautu na proa del Tirpitz con una Tallboy[47] que travesó dafechu l'acorazáu y esplotó no fondero del fiordu. Ente 800 y 1000 t d'agua anubrieron la proa del barcu alemán y provocaron una seria medría na so compensación delantera. El barcu quedó llindáu a navegar a 8-10 nuedos (15-19 km/h) y la conmoción del impautu afectó gravemente al equipu de direición de tiru. Los serios daños d'esti ataque persuadieron al comandu naval alemán pa reparar al acorazáu solo como batería flotante. Envaloróse que los arreglos llevaríen nueve meses, pero'l parcheado de los furacos terminar en poques selmanes pa dexar al Tirpitz movese más al sur, a Tromsø. El 15 d'ochobre l'acorazáu percorrió los 370 km que lo dixebraben de Tromsø pelos sos propios medios, l'últimu viaxe de la so vida operativa.[58]

La RAF fixo un segundu intentu'l 29 d'ochobre, cuando'l Tirpitz fuera amarráu frente a la islla Håkøy, cerca de Tromsø. 32 Lancaster atacaron de nuevu con bombes Tallboy mientres la Operación Obviate.[47] Como na Operación Paravane, los Escuadrones Nᵘ 9 y Nᵘ 617 desenvolvieron un ataque conxuntu cola resultancia d'un impautu cercanu,[58] en parte debíu al mal tiempu sobre l'oxetivu.[59] La esplosión submarina afectó al timón y la exa de babor y causó dellos enllenes. Los proyeutiles de fragmentación de 380 mm del Tirpitz amosáronse ineficaces contra los bombarderos d'altu nivel, anque unu de los atacantes foi algamáu polos cañones antiaéreos instalaos en tierra.[58] Tres esti nuevu ataque ameyoróse l'amarre del acorazáu cola creación d'un bancu de sable sol barcu y al so alredor pa prevenir el so escora ya instaláronse redes anti-torpedu. El Tirpitz caltenía un enclín d'un grau a babor d'anteriores ataques que nun foi correxida con una contra enllena p'asina caltener la mayor flotabilidá posible. El barcu tamién foi preparáu pal so nuevu rol de plataforma d'artillería flotante: el so fuel foi llindáu solo al necesariu p'aprovir a los turbogeneradores y la tripulación quedó amenorgada a 1600 oficiales y marineros.[60]

Operación Catechism

editar
Reportaxe de los Universal Studios del 22 de payares de 1944 sobre'l fundimientu del Tirpitz per parte de la RAF con filmaciones reales del ataque aereu (audiu n'inglés).

La Operación Catechism, l'ataque británicu final al Tirpitz, tuvo llugar el 12 de payares de 1944.[47] L'acorazáu alemán volvió disparar les sos bateríes de 380 mm contra los bombarderos, que se-y averaron a les 09:35. Los cañones principales forzaron a estos a esvalixase temporalmente, pero nun pudieron acabar col ataque.[61] Una fuercia de 32 Lancaster de los Escuadrones Nᵘ 9 y Nᵘ 617 refundió 29 bombes Tallboy sobre'l barcu consiguiendo dos impautos direutos y unu cercanu.[47] Otres bombes aterrizaron na barrera de redes anti torpedu y producieron enormes cráteres no fondero marín que removieron al bancu de sable construyíu pa prevenir la escora del acorazáu. Una de les bombes enfusó la cubierta acorazada ente les torretas Anton y Bruno ensin esplotar, pero la segunda fixo blancu escontra'l centru del buque, ente la catapulta de los hidroaviones y la chimenea, y provocó daños fatales, pos voló'l llateral del barcu y abrió un enorme furacu no fondero del so cascu; una seición entera de la petrina blindada xunto al impautu de la bomba foi dafechu destruyida. Un tercer proyeutil pudo cutir a babor de la torreta César.[61] L'impautu nel centru del acorazáu provocó un enllena y el rápidu enclín a babor d'ente 15 y 20 graos. En diez minutos esta escora aumentó hasta los 30-40 graos, polo que'l capitán ordenó l'abandonu de la nave. El progresivu enllena aumentó l'enclín hasta los 60° escontra les 09:50, cuando paeció estabilizase temporalmente, pero ocho minutos dempués una enorme esplosión respigó la torreta César. El techu de la torreta y parte de la so estructura rotativa fueron refundiaos a 25 m d'altor y cayeron sobre un grupu d'homes que nadaben escontra la vera. El Tirpitz rápido rodó sobre sí mesmu y fundió el so superestructura no fondero del mar.[62]

 
El Tirpitz entornáu en recibiendo dos impautos de bombes Tallboy.

Termináu l'ataque, les operaciones de rescate intentaron lliberar a los marineros atrapaos nel interior del cascu del Tirpitz. Los trabayadores consiguieron rescatar 82 homes en cortando planchar inferiores del cascu.[47] Les cifres de muertos varien: John Sweetman establez qu'unos 1000 homes d'una tripulación de 1900 morrieron,[63] ente que Niklas Zetterling y Michael Tamelander envaloren tamién unos 1000 finaos.[64] Tantu Siegfried Breyer como Erich Gröner creen que los muertos xuben a 1204,[6][47] pero Gordon Williamson rebaxa la cifra a 971.[13] William y Robert Dulin afiten les baxes del ataque y fundimientu «sobre 950».[62] Aproximao doscientos sobrevivientes del fundimientu fueron tresferíos al cruceru pesáu Lützow en xineru de 1945.[65] El pecio del Tirpitz permaneció nel llugar hasta dempués del final de la guerra, cuando una compañía xermanu-noruega empezó unes operaciones de salvamentu que s'enllargaron dende 1948 hasta 1957.[6] Dellos fragmentos del acorazáu son vendíos inda por una compañía noruega.[13]

L'actuación de la Luftwaffe na defensa del Tirpitz foi bien criticáu tres la so perda. El mayor Heinrich Ehrler, comandante del III./Jagdgeschwader 5 —3º Grupu del 5º Ala de Caza—, foi culpáu del fracasu de la Luftwaffe na intercepción de los bombarderos británicos, anque munchos veteranos de la so unidá consideren que foi un chivu espiatoriu de la ineptitú de los sos superiores. Foi consiguientemente sometíu a un conseyu de guerra n'Oslu y amenaciáu cola pena de muerte, anque acabó siendo condergáu a trés años de prisión, puestu en llibertá un mes dempués, degradáu y reasignado a un escuadrón de caces Me 262 n'Alemaña.[66] El 4 d'abril de 1945 foi baltáu sobre Berlín.[67]

Ludovic Kennedy escribió na so hestoria del acorazáu Tirpitz que «tuvo una vida d'inválidu y morrió como un tullíu».[68]

Menciones nel Wehrmachtbericht

editar

Al Tirpitz faise referencia en trés causes nel Wehrmachtbericht, el boletín diariu realizáu pol Altu Mandu de la Wehrmacht alrodiu de la situación militar en tolos frentes. Ser citáu nesti boletín yera tou un honor. Por cuenta de la naturaleza de los despachos del Wehrmachtbericht, la so información nun ye del tou exacta. Por casu, en rellación col ataque del día 4 d'abril, afírmase que'l Tirpitz baltó cuatro aeronaves britániques, xunto a dos más per parte d'una patrullera. En realidá, solu dos aviones enemigos fueron baltaos.

Fecha Orixinal alemán nel Wehrmachtbericht Traducción al español
9 de xunetu de 1942 Die sowjetische Behauptung, daß das deutsche Schlachtschiff "Tirpitz" Torpedotreffer erhalten hätte, ist frei erfunden. Das Schlachtschiff ist weder beschädigt noch überhaupt angegriffen worden.[69] L'afirmación soviética de que l'acorazáu alemán «Tirpitz» recibió un torpedu ye falsa. L'acorazáu nun ta estropiáu y nin siquier foi oxetu d'ataques.
4 d'abril de 1944 Im Zusammenhang mit dieren Kampfhandlungen versuchten gestern britische Trägerflugzeuge einen norwegischen Stützpunkt der Kriegsmarine anzugreifen. Der Angriff wurde durch die eigene Abwehr zersplittert und kam nicht zur vollen Wirkung. Hierbei wurden durch das Schlachtschiff "Tirpitz" vier, durch ein Vorpostenboot zwei feindliche Flugzeuge abgeschossen.[70] Aeronaves britániques d'un portaviones intentaron atacar a la base de la Kriegsmarine en Noruega. L'ataque foi repelido por nuesa mesma defensa y nun tuvo gran efeutu. L'acorazáu «Tirpitz» baltó cuatro, un patrulleru otros dos aviones enemigos.
14 de payares de 1944 Durch einen feindlichen Luftangriff wurde in Nordnorwegen das Schlachtschiff "Tirpitz", dessen tapfere Besatzung in den letzten Monaten zahlreiche englische Luftangriffe mit gutem Erfolg abgewehrt hatte, außer Gefecht gesetzt. Ein großer Teil der Besatzung wurde gerettet.[71] L'acorazáu «Tirpitz», que cola so valiente tripulación hai repelido numberosos ataques aéreos británicos de manera satisfactoria nos últimos meses, foi puestu fora de combate por un ataque aereu enemigu nel norte de Noruega. Una gran parte de la tripulación foi rescatada.

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Gröner, p. 33
  2. ↑ Sieche, p. 44
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Williamson, p. 35
  4. ↑ 4,0 4,1 Hildebrand, Röhr and Steinmetz, p. 239
  5. ↑ 5,0 5,1 Garzke & Dulin, p. 247
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Gröner, p. 35
  7. ↑ Williamson, p. 43
  8. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 247–248
  9. ↑ Sweetman, p. 11
  10. ↑ Gröner, p. 20
  11. ↑ 11,0 11,1 Sweetman, p. 12
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Garzke & Dulin, p. 248
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Williamson, p. 40
  14. ↑ Sweetman, p. 16
  15. ↑ Sweetman, p. 17
  16. ↑ 16,0 16,1 Garzke & Dulin, páxs. 248–250
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Hildebrand, Röhr and Steinmetz, p. 240
  18. ↑ Sweetman, p. 19
  19. ↑ Zetterling & Tamerlander, p. 207
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 Garzke & Dulin, p. 250
  21. ↑ Sweetman, p. 23–24
  22. ↑ Sweetman, páxs. 24–25
  23. ↑ Sweetman, páxs. 25–26
  24. ↑ Sweetman, p. 27
  25. ↑ Gröner, p. 60
  26. ↑ Rohwer, p. 149
  27. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 250–251
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Garzke & Dulin, p. 253
  29. ↑ Rohwer, p. 156
  30. ↑ Rohwer, p. 162
  31. ↑ Sweetman, p. 54
  32. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 253–255
  33. ↑ Blair, p. 644
  34. ↑ 34,0 34,1 Garzke & Dulin, p. 255
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 35,5 Garzke & Dulin, p. 258
  36. ↑ Sweetman, páxs. 73–74
  37. ↑ 37,0 37,1 Torkildsen, p. 221
  38. ↑ Sweetman, p. 76
  39. ↑ Sweetman, p. 77
  40. ↑ Sweetman, páxs. 76–77
  41. ↑ Zetterling & Tamerlander, páxs. 195–196
  42. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 258–259
  43. ↑ Garzke & Dulin, p. 259
  44. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 259–261
  45. ↑ Garzke & Dulin, p. 262
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 Garzke & Dulin, p. 264
  47. ↑ 47,00 47,01 47,02 47,03 47,04 47,05 47,06 47,07 47,08 47,09 47,10 Breyer, p. 26
  48. ↑ Brown (2009), páxs. 25, 27
  49. ↑ 49,0 49,1 Garzke & Dulin, p. 265
  50. ↑ Hildebrand, Röhr, & Steinmetz, p. 243
  51. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 265–267
  52. ↑ 52,0 52,1 Garzke & Dulin, p. 267
  53. ↑ Garzke & Dulin, páxs. 267–268
  54. ↑ Brown (2009), p. 28
  55. ↑ Brown, p. 39
  56. ↑ Sweetman, páxs. 132–133
  57. ↑ Sweetman, páxs. 133–139
  58. ↑ 58,0 58,1 58,2 Garzke & Dulin, p. 268
  59. ↑ Sweetman, p. 193
  60. ↑ Garzke & Dulin, p. 270
  61. ↑ 61,0 61,1 Garzke & Dulin, p. 272
  62. ↑ 62,0 62,1 Garzke & Dulin, p. 273
  63. ↑ Sweetman, p. 248
  64. ↑ Zetterling & Tamerlander, p. 327
  65. ↑ Prager, p. 287
  66. ↑ Morgan & Weal, p. 60
  67. ↑ Zetterling & Tamelander, p. 233
  68. ↑ Van der Vat, p. 508
  69. ↑ Die Wehrmachtberichte 1939–1945 Band 2, p. 198.
  70. ↑ Die Wehrmachtberichte 1939–1945 Band 3, p. 73.
  71. ↑ Die Wehrmachtberichte 1939–1945 Band 3, p. 332.

Bibliografía

editar

Llectura adicional

editar

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Acorazáu_Tirpitz&oldid=4288976»