Anthoxanthum odoratum

especie de planta

Anthoxanthum odoratum ye una planta ornamental de la familia de les gramínees.

Anthoxanthum odoratum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Fanerógama Magnoliophyta
Clas: Liliopsida
Orde: Poales
Familia: Poaceae
Subfamilia: Pooideae
Tribu: Poeae
Subtribu: Phalaridinae
Xéneru: Anthoxanthum
Especie: Anthoxanthum odoratum
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Descripción editar

 
pelos de la vaina.

Perenne, pequeña, hispida, fragante (cumarines CAS Nr 89957-44-8), cespitosa. Tarmos erectos, 10 - 60 (- 80) cm altu. Lamina endolcada cuando mozu, anchu (3 - 5 mm). Lígula bastante llarga, aguda, de cutiu motuda de púrpura. Aurícules tresformaes en pelos alcontraos nel estremu de la vaina. Panicular, 3 - 7 (- 10) cm alto, más o menos compacta y entós espiciforme. Espiquillas con una única flor fértil y 2 maneres rudimentaries. Glumas hispidas o glabres. Lema aquillada[1]

 
Ilustración de Thomé "Flora von Deutschland".
 
detalle de la espiguilla.

Distribución editar

endémica d'Europa, Asia templada y Norte d'África. Fízose subcosmopolita nes rexones templaes.

Reconócense siquier dos subespecies: A. odoratum odoratum y A. odoratum alpinum (Á. Löve & D. Löve)Tzvelev[2]

  • 1a. Pedicelos y glumas pubescentes ..........subsp. odoratum
  • 1b. Pedicelos y glumas glabros...... subsp. alpinum[2][3]

Propiedaes melecinales editar

Tola planta contién cumarina una vegada ensugada, lo que-y da'l golor a vainilla, poro, utilízase pa sazonar los tés. Contién dicumarol, un antagonista de la vitamina K que puede causar hemorraxes graves.

Tola planta ye sedante y antiinflamatoria. Tamién ye utilizada pa resolver los problemes rellacionaos cola insuficiencia venosa y los edemes na circulación capilar.

Principios activos: Cumarina[4]

Indicaciones: Emoliente, nutritivu.[4]

Taxonomía editar

Anthoxanthum odoratum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 28. 1753.[5]

Etimoloxía

Anthoxanthum: nome xenéricu que provién del griegu "anthos": "flor" y "xantho": "mariellu", n'alusión a les sos flores marielles dempués del floriamientu.

odoratum: epítetu llatín que significa "golor", referir al golor a cumarina depués de curada.

Sinónimos
  • Anthoxanthum alpinum Schur
  • Anthoxanthum asperum W.Mann ex Opiz
  • Anthoxanthum maderense H.Teppner
  • Anthoxanthum nebrodense Lojac
  • Anthoxanthum ovatum var. montanum Asch. & Graebn.
  • Anthoxanthum ovatum var. strictum Asch. & Graebn.
  • Anthoxanthum ovatum var. tenerum Asch. & Graebn.
  • Anthoxanthum pauciflorum Adamovic
  • Anthoxanthum pilosum Döll
  • Anthoxanthum sommierianum Ricci
  • Anthoxanthum villosum Dumort.
  • Phalaris ciliata Pourr.
  • Xanthonanthos odoratus (L.) St.-Lag.[6][7]
subsp. alpinum (Á. Löve & D. Löve) Tzvelev
  • Anthoxanthum alpinum Á. Löve & D. Löve
subsp. nipponicum (Honda) Tzvelev
  • Anthoxanthum nipponicum Honda

Ver tamién editar

Referencies editar

Bibliografía editar

  1. CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Capital Nat. Méxicu. CONABIO, Mexico City.
  2. Davidse, G., M. Sousa Sánchez & A.O. Chater. 1994. Alismataceae a Cyperaceae. 6: i–xvi, 1–543. In G. Davidse, M. Sousa Sánchez & A.O. Chater (eds.) Fl. Mesoamer.. Universidá Nacional Autónoma de Méxicu, Méxicu, D. F.
  3. Edgar, E., M. A. O'Brien & H. Y. Connor. 1991. Checklist of pooid grasses naturalised in New Zealand. 1. Tribes Nardeae, Stipeae, Hainardieae, Meliceae, and Aveneae. New Zealand J. Bot. 29: 101–116.
  4. Espejo Serna, A., A. R. López-Ferrari & J. Valdés-Reyna. 2000. Poaceae. Monocot. Mexic. Sinopsis Floríst. 10: 7–236 [and index].
  5. Fabris, H. A. 1970. Phyllostachys. In: A. L. Cabrera (ed.), Gramínees. 4(2): 35. In A. L. Cabrera (ed.) Fl. Prov. Buenos Aires. Institutu Nacional de Teunoloxía Agropecuaria, Buenos Aires.
  6. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  7. Forzza, R. C. 2010. Llista de espécies Flora do Brasil http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010. Jardim Botânico do Rio de Janeiro, Rio de Janeiro.
  8. Gibbs Russell, G. E., W. G. M. Welman, E. Retief, K. L. Immelman, G. Germishuizen, B. J. Pienaar, M. Van Wyk & A. Nicholas. 1987. List of species of southern African plants. Mem. Bot. Surv. S. Africa 2(1–2): 1–152(pt. 1), 1–270(pt. 2).
  9. Gleason, H. A. & A.J. Cronquist. 1968. The Pteridophytoa, Gymnospermae and Monocotyledoneae. 1: 1–482. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.

Enllaces esternos editar