Caesalpinia bonduc

especie de planta

Caesalpinia bonduc, ye un arbustu perteneciente a la familia Fabaceae. Ye orixinaria del Caribe y América tropical dende Estaos Xuníos hasta Ecuador.[1]

Caesalpinia bonduc
Clasificación científica
Superreinu: Eukaryota
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Fabales
Familia: Fabaceae
Subfamilia: Caesalpinioideae
Tribu: Caesalpinieae
Xéneru: Caesalpinia
Especie: Caesalpinia bonduc
(Linneo) Roxb.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Granes
Detalle de les fueyes
Frutos

Descripción

editar

Son trepadores rastreres, frutescentes o yerbácees, algamando un tamañu d'hasta 6 m de llargu; con ramines y fueyes armaes con acúleos recurvaos, les ramines setosas. Fueyes 30–80 cm de llargu, pinnas 4–8 pares; folíolos 4–8 pares por pinna, oblongos, ovaos o elípticos, 1.5–7 cm de llargu y 2–3 cm d'anchu, ápiz obtusu a cortamente acumináu, frecuentemente mucronáu, base arrondada o subcordada; estípules grandes y foliácees, persistentes. Inflorescencies en recímanos d'hasta 30 cm de llargu, pedicelos 2–4 mm de llargu; mota 5–9 mm de llargu, tomentuloso; pétalos mariellu-verdosos, el superior 7–10 mm de llargu y ca 3 mm d'anchu; estames 6–7 mm de llargu; ovariu trupa y cortamente pubescente y aculeáu. Frutu ovaláu, estruyíu, 5–10 cm de llargu y 4–6 cm d'anchu, densamente aculeáu, café-amarellentao a café, tardíamente dehiscente; granes xeneralmente 2, obovoide-ovalaes, daqué estruyíes, 15–20 mm de llargu y ca 15 mm d'anchu, grises, polenques.[2]

Hábitat

editar

Esporádica nes sableres de dambes costes; a una altitú de 0–10(–100) m; fl y fr sep–abr;[3] dizse que ye nativa de los trópicos del Vieyu Mundu, pero anguaño alcuéntrase distribuyida nes costes de dambos hemisferios. Foi equivocadamente identificada como C. crista L. (Guilandina crista (L.) Small). Les granes usar na medicina tradicional como un sustitutu de la quinina, como un remediu pa la hidropesía, picadura de culiebra y enfermedaes venérees, tamién s'usen como talismanes o amuletos y los neños usar como banzones.[2]

Propiedaes

editar

Indicaciones: úsase como tónicu amargosu, febrífugo, diuréticu, antiespasmódico, vermífugo.[4]

Usos: Les granes usar pa xugar al xuegu de Mancala nel Caribe. La grana tien l'apariencia del mármol y ye utilizada pa otros usos, como les xoyes. Les granes atópense de cutiu na sablera, y son conocíes como perlles de mar[5] o eaglestones.[6]

Taxonomía

editar

Caesalpinia bonduc foi descritu por (Linneo) Roxb. y espublizóse en Flora indica; or, descriptions of Indian Plants 2: 362. 1832.[2]

Etimoloxía

Caesalpinia: nome xenéricu que foi dau n'honor del botánicu italianu Andrea Cesalpino (1519-1603).[7]

bonduc: epítetu

Sinónimos
  • Bonduc minus Medik.
  • Caesalpinia bonducella (L.) Fleming
  • Caesalpinia crista sensu auct.
  • Caesalpinia crista Thunb.
  • Caesalpinia crista L.
  • Caesalpinia cristata Prowazek
  • Caesalpinia grisebachiana Kuntze
  • Caesalpinia sepiaria sensu auct.
  • Caesalpinia sogerensis Baker f.
  • Guilandina bonduc L
  • Guilandina bonducella L.
  • Guilandina crista (L.) Small
  • Guilandina gemina Lour.
  • Guillandina bonduc L.
  • Guillandina bonducella (L.) Fleming[1][8]

Nome común

editar

Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 Caesalpinia bonduc en ILDIS
  2. 2,0 2,1 2,2 «Caesalpinia bonduc». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 9 de mayu de 2013.
  3. Stevens 3622, 20096;
  4. «Caesalpinia bonduc». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  5. (n'inglés)«Gray Nickarbean or Sía Pearl». A Sía-Bean Guide. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-25. Consultáu'l 28 de xineru de 2009.
  6. (n'inglés)«Nickarbeans and Sea Pearls». Beachbeans.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-06-21. Consultáu'l 23 de marzu de 2009.
  7. En Nomes Botánicos
  8. Caesalpinia bonduc en PlantList

Bibliografía

editar
  1. Brenan, J.P.M. (1967) Caesalp. In: Flora Trop. East Africa. Milne-Redhead & Polhill
  2. Verdcourt, B. (1979) A Manual of New Guinea Legumes. Office of Forests, Lae, PNG
  3. Proctor, G.R. (1984) Fl. Cayman Islands Kew Bull. Addit. Ser. XI #
Adams, C.D. (1972) Flowering Plants of Jamaica Univ. West Indies, Mona, Xamaica #
Sanjappa, M. (1992) Legumes of India. Dehra Dun: Bishen Singh Mahendra...
  1. Larsen, K. et al (1980) In: Flore du Cambodge, du Laos et du Vietnam, Vol 18. A.
  2. Robertson, S.A. (1989) Flowering Plants of Seychelles. Kew
  3. Grierson, A.J.C. & Long, D.G. (1987) Flora of Bhutan, Vol. 1. (Part 3). Edinburgh: RBG

Enllaces esternos

editar