Documentu d'identidá

El documentu d'identidá, tamién conocíu como Cédula d'Identidá (CI), Cédula de Ciudadanía (CC), Tarxeta d'Identidá (TI), Rexistru Civil (RC), Cédula d'Extranxería (CE), Carné d'Identidá (CI), Documentu Nacional d'Identidá (DNI), Documentu Únicu d'Identidá (DUI), identificación oficial o a cencielles identificación (ID), dependiendo de les denominaciones utilizaes en cada país, ye un documentu públicu que contién datos d'identificación personal, emitíu por un emplegáu públicu con autoridá competente pa dexar la identificación personal ya inequívoca de los ciudadanos.

La naturaleza «pública» referir a que, amás de ser emitíu por un emplegáu públicu competente, esti documentu déxa-y al ciudadanu identificase en tolos escenarios o ámbitos de relacionamiento dientro de la sociedá.

Non tolos países emiten documentos d'identidá, anque la estensión de la práutica acompañó l'establecimientu de sistemes nacionales de rexistru de la población y la ellaboración de los medios de control alministrativu del Estáu. La posesión d'un documentu d'identidá ye obligatoria na mayoría de los países europeos ya iberoamericanos, ente que ye rara nos que tienen un sistema xurídicu basáu nel derechu anglosaxón.

Denominación por países

País	Nome	Acrónimu
Iberoamérica (incluyendo España y Portugal)
Arxentina, España, y Perú	Documentu Nacional d'Identidá	DNI
Bolivia, Chile, Costa Rica, Ecuador, Nicaragua, Uruguái, y Venezuela	Cédula d'Identidá	CI
Brasil	Carteira de Identidade o Rexistru Geral	RG
Colombia	Cédula de Ciudadanía	CC
El Salvador	Documentu Únicu d'Identidá	DUI
Guatemala	Documentu Personal d'Identificación	DPI
Hondures	Tarxeta d'Identidá	TDI
Méxicu	Clave Única de Rexistru de Población y Credencial pa Votar o Credencial d'Eleutor (vease Institutu Nacional Eleutoral)	CURP
Panamá	Cédula d'Identidá Personal	CIP
Paraguái	Cédula d'Identidá Civil	CIC/CI
Portugal	Cartão de Cidadão
República Dominicana	Cédula d'Identidá y Eleutoral	CIE
Restu del mundu
Alemaña	Personalausweis
Bélxica	Identiteitskaart/Carte d'identité/Personalausweis
Bosnia y Herzegovina	Lična karta/Osobna iskaznica
Croacia	Osobna iskaznica
Francia	Carte nationale d'identité
Irlanda	Cárta Pas/Passport Card
Italia	Carta d'Identità
Montenegru	Lična karta
Polonia	Dowód osobisty
Rumanía	Carte de Identitate
Serbia	Lična karta

Documentu d'identidá n'España ya Iberoamérica

Arxentina

Ver tamién: Documentu Nacional d'Identidá (Arxentina)

Portada del DNI de formatu tarxeta.

N'Arxentina el DNI ye l'únicu preséu d'identificación personal, y ye obligatoriu; el so formatu y usu tán reglamentados pola Llei Nᵘ17671 d'Identificación, Rexistru y Clasificación del Potencial Humanu Nacional, dictada en 1968, pola cual reemplazó a les Libretas de Enrolamiento que s'expedir pa los homes n'ocasión del serviciu militar obligatoriu y les Libretas Cíviques que recibíen les muyeres al cumplir 18 años. Emitir pa tolos nacíos nel país dende la so respeutiva fecha de nacencia, y pa tolos estranxeros que realicen el trámite de radicación (rexistru llegal como residente n'Arxentina) dende'l momentu que la Direición Nacional de Migraciones considera que cumplió los requisitos mínimos pa tal fin.

Según esta llei, el DNI nun puede ser suplíu por nengún otru documentu a efeutos llegales; ye obligatoriu pa exercer el derechu al votu y pa la identificación ante l'autoridá xudicial. El DNI arxentín ye riquíu tamién pa efeutuar trámites ante les autoridaes estatales, y tamién habilita al portador pa trabayar llegalmente dientro del país (sometíu a les lleis llaborales nacionales, que prohiben el trabayu de neños y adolescentes).

Dende'l 4 de payares del 2009 como parte d'un procesu de modernización y digitalización de los documentos nacionales empezó a iguase un nuevu tipu de DNI, que consta de dos partes: una llibreta y una tarxeta. El so usu diariu ye indistintu, pero pa votar tien d'utilizase la llibreta.

El DNI llibreta presentaba una tapa de color celeste con impresiones láser pa la numberación única del ciudadanu y con estampes de color plata pal restu de la presentación. Per dientro presenta un diseñu idénticu al del formatu de tarxeta pero amás contién espacios que dexen amestar datos d'estáu civil, cambeos de casa, donaciones d'órganos y el selláu del DNI depués de votar nes eleiciones nacionales. El DNI tarxeta ye totalmente plastificado y contién tolos datos que representa a la persona, con una fotografía ya impresión de díxitu dactilar derechu.

A partir del añu 2011 el DNI volvió camudar, la llibreta esanicióse, y la tarxeta camudar por una de distintu modelu, plástica de mayor calidá, y que se va usar pa tou, magar a empiezos de 2013, entá nun s'implementó'l sistema que tendrá d'usase pa rexistrar que cada ciudadanu (mayor de 18 años) emitió'l so votu y qu'evite el votu múltiple. Otra forma d'identificación ye la Clave Única d'Identificación Tributaria (CUIT).

A partir del 1 d'abril de 2017, el DNI tarxeta va ser l'únicu documentu d'identidá con validez.

Brasil

Rexistru de Identidade Civil.

El documentu d'identidá en Brasil ye conocíu como Documentu Nacional de Identificação Civil, Carteira de Identidade o Rexistru Geral (RG); contién númberu del Rexistru Geral, fecha de nacencia, fecha d'emisión, nacionalidá (ciudá y estáu de nacencia) nomes y apellíos del los padres, semeya, firma ya impresión dixital del pulgar derechu del titular.

La so emisión ye responsabilidá de los estaos federales y tien validez en tol territoriu nacional. Ye interesante faer notar que nun esisten restricciones llegales pa solicitar otra cédula n'otru estáu de la Federación, bastando dir a la oficina emisora y llevar la documentación necesaria y solicitala.

Los documentos necesarios pa pidir la emisión d'esti documentu dependen del estáu civil del solicitante. Pa los solteros ríquese'l certificáu de nacencia orixinal (o una copia autentificada ante notario). Pa los casaos solicítase un certificáu de matrimoniu orixinal (o una copia autentificada ante notario). Pa tolos casos anteriores, amás, solicítense tres fotos en formatu de 3 por 4 centímetros.

Chile

Cédula d'Identidá de Chile

La cédula d'identidá, tamién conocida como carné o carné d'identidá, ye un documentu identificatorio que tien de tar en posesión de toa persona mayor de 18 años residente nel país, sicasí, esti documentu puede solicitase dende'l día de nacencia d'un menor ensin qu'esista torga pa ello, condición que foi adoptada pola mayoría de la ciudadanía promovíu por instituciones policiales como forma de protexer a los menores ante cualquier eventualidá. La Cédula d'Identidá tien un Rol Únicu Nacional (RUN), compartíu col Rol Únicu Tributariu (RUT) asignáu a toa persona (nacional o estranxera) que ta inscrita nel Rexistru Civil y el mesmu que'l númberu de pasaporte chilenu.

La entrega de la cédula d'identidá depende del Serviciu de Rexistru Civil ya Identificación.

Depués del so rediseño el sistema de cédula d'identidá nacional (DNI) y de pasaportes biométricos empezó a operar el día 2 de setiembre del añu 2013 en toles oficines del Rexistro Civil ya Identificación.

El nuevu sistema incorporó a la cédula d'identidá y a los pasaportes biométricos un microchip en formatu de tarxeta intelixente p'almacenar datos ya información de calter biométrico tanto facial como dactilar. Lo anterior siguiendo los estándares de la Organización Internacional d'Aviación Civil y de la Comunidá Europea, lo que va dexar ameyorar aspeutos de seguridá y interoperatividad a nivel mundial

Tanto la imaxe de fotografía como la firma de los usuarios son prindaes en forma electrónica y almacenaes nel documentu. El sistema incorporó la biometría facial, lo cual dexa imprimir la fotografía con un láser nel documentu. Puesto que ye desenvuelta por aciu policarbonato, les posibilidaes d'adulteraciones o fraudes a los documentos anúlense dafechu. Dambos documentos tienen un chip electrónicu con delles midíes de seguridá como tar incluyíu en capes fondes del policarbonato ya incluyir solo la información que la Llei establez. La teunoloxía incluyida dexa la identificación inmediata de la persona por aciu un sensor de buelga dixital, amás de la incorporación de códigu QR, ente otres. El sistema amás dexa'l bloquéu en llinia de los documentos en casu de tresmanamientu per parte de los usuarios. La renovación total de los documentos a nivel del país foi programada en 10 años pa les cédules d'identidá y en 5 años pa los pasaportes, esto ye, añu 2023 y 2018, respeutivamente.

Validación del díxitu verificador

Col fin de guardar la integridá del documentu identificatorio y evitar el so duplicidad o errores de digitación, utilízase un algoritmu de verificación que dexa llograr el díxitu verificador. Esti modelu, conocíu como cálculu en módulu base 11, atopar nel sitiu del Serviciu de Rexistru Civil ya Identificación de Chile.

Colombia

Cédula de Ciudadanía de Colombia en 2022.

El documentu d'identidá ye llamáu Cédula de Ciudadanía o C.C., pal casu de los ciudadanos colombianos mayores d'edá. Ésti ye l'únicu documentu d'identificación válidu pa tolos actos civiles, políticos, alministrativos y xudiciales según la llei 39 de 1961. Expedir pa los ciudadanos colombianos al cumplir los 18 años d'edá (mayoría d'edá en Colombia). L'organismu encargáu pa realizar les xeres d'espedición de cédules ye la Registraduría Nacional del Estáu Civil de Colombia.

Tarxeta d'Identidá (menores de 18 años).

Esiste una tarxeta d'identidá pa los menores de 18 años, llamada Tarxeta d'Identidá (qu'escarez de validez nos actos pa los que sirve la cédula de ciudadanía) usada pa fines d'identificación, que puede ser tramitada a partir de los 7 años d'edá. La Cédula de Ciudadanía namái puede tramitase una vegada cumplíos los 18 años, pa lo cual faise obligatoriu la entrega de la Tarxeta d'Identidá como requisitu indispensable. Una vegada fechu'l trámite ante cualesquier Registraduría, apúrrese-y al ciudadanu una Contraseña», que sírvelu como comprobante de que la cédula ta en trámite, mas ésta contraseña nun tien validez como documentu d'identificación.

Nel casu de los estranxeros, esiste la Cédula d'Extranxería qu'expede Migración de Colombia a manera de documentu d'identificación, colos mesmos efeutos que la Cédula de Ciudadanía sacante'l derechu a votar.

El 24 de payares de 1952 foi expedida la primera Cédula de Ciudadanía al entós Presidente de la República, Laureano Gómez Castro, col númberu 1. Depués, en 1954, pudieron exercer el derechu d'escoyer y ser escoyíes les muyeres. La primer cédula femenina expedióse'l 25 de mayu de 1956 a doña Carola Correa de Rojas Pinilla, esposa del entós Presidente de la República, Xeneral Gustavo Rojas Pinilla, col númberu 20´000.001.

Dende mayu de 2000, la Registraduría Nacional del Estáu Civil de Colombia ta produciendo la cédula de ciudadanía de la última xeneración con base nun modernu sistema d'identificación basáu en teunoloxía AFIS (Automated Fingerprint Identification System), que consiste nun hardware y un software especializaos que dexa la verificación automática de la identidá de les persones al traviés de la comparanza de les buelgues dactilares de los ciudadanos y el so almacenamientu. So esti sistema a una mesma persona nun se-y puede otorgar otra cédula con distinta identidá. Esti documentu d'identificación, tien unes condiciones especiales de seguridá. Tantu nel anverso como l'aviesu del nuevu formatu de cédula preséntense carauterístiques físiques y teunolóxiques qu'amenorguen al mínimu la vulnerabilidá y posibilidá de falsificación. La nueva cédula dexa la certidume d'una identidá plena y la facilidá de ser verificada y autenticada direutamente col portador de la mesma por aciu un sistema automáticu.

Enantes, en Colombia, esistíen tres formatos de cédula, cualesquier d'ellos yera reconocíu como llexítimu mediu d'identificación del ciudadanu, pero dende l'añu 2005, y depués d'una serie d'inconvenientes burocráticos y téunicos, la Registraduría Nacional del Estáu Civil de Colombia, por aciu un Decretu, determinó qu'a partir del 1º de xineru del 2010, la única Cédula de Ciudadanía válida va ser la expedida a partir del añu 2000, de fondu mariellu y con hologrames de seguridá. Esta fecha foi aplazada darréu pal 31 de xunetu del 2010.

Costa Rica

La Cédula d'identidá ye dada pol Rexistru Civil a tolos ciudadanos de la República de Costa Rica mayores de 18 años (mayores d'edá, pa fines llegales). Puede empezar a tramitar con antelación de meses, antes de cumplir los 18 años. A finales de la década de los 90s dexó de ser un documentu fechu a máquina d'escribir y pasó a ser de manufactura totalmente electrónica, ya inclúi un aditamento que contién información nun formatu de códigu de barres bidimensional PDF417. Tien una validez de 10 años, al cabu de los cualos, el portador tien de faese presente al Rexistru Civil pa tomase una nueva fotografía y actualizar la información personal, tal como estáu civil o ocupación.

Pa los mayores de 12 años y menores de 18 años; el Tribunal Supremu d'Eleiciones dispón del TIM o Tarxeta d'Identificación de Menores, documentu previu a la cédula d'identidá qu'apurre a los menores opción de realizar apertura de cuentes n'entidaes bancaries, identificación pa salida del país, optar por beques estudiantiles ente otros trámites llegales y/o sociales. Col TIM nun ye posible exercer el sufraxu o votu.

La numberación componer de 3 grupos de númberos. Por casu: 1-2222-3333. Nesti casu, el 1 representa la provincia de nacencia o inscripción (pa costarricenses nacíos nel esterior), y asígnase d'esta forma:

1. San Xosé
2. Alajuela
3. Cartago
4. Heredia
5. Guanacaste
6. Puntarenas
7. Limón
8. Costarricenses nacionalizaos
9. Otros

Los otros dos grupos de númberos correspuenden al tomu y foliu onde ta almacenada la constancia de nacencia del ciudadanu en cuestión, d'alcuerdu al orde cronolóxicu con que s'inscribiera a les persones, polo que les cédules de les persones mayores tienen menos díxitos.

Amás, ten de ser amosáu pa ingresar a establecimientos prohibíos pa menores d'edá (tales como chigres, clubes nocherniegos o ciertes películes nel cine, o p'adquirir cigarros o bébores alcohóliques, si esiste dulda sobre la edá de la persona), y p'exercer el derechu al sufraxu.

Contrariu a lo que dacuando se piensa, pue ser solicitáu poles autoridaes (por casu, pa comprobar el rexistru criminal de daquién) pero nun puede ser reteníu, nin retiráu so nenguna circunstancia (quitando que se-y retire la ciudadanía a daquién que la adquiriera violando'l debíu procesu o infringiendo la llei del país).

El Salvador

Ver tamién: Documentu Únicu d'Identidá

Documentu d'Identidá de la República d'El Salvador.

El 1 de payares de 2001, el Documentu Únicu d'Identidá (DUI) sustituyó a la Cédula d'Identidá Personal (CIP) y al Carné Eleutoral. La llei salvadoriana define al DUI como'l documentu oficial, abondu y necesariu pa identificar fehacientemente a toa persona natural, salvadoriana, en tou actu públicu o priváu, tantu dientro del país, como nel estranxeru, cuando dichos actos surtan efeutos n'El Salvador, igualmente ye l'únicu documentu utilizáu pa exercer el sufraxu. El DUI, ye d'usu obligatoriu en tol territoriu nacional, pa tou salvadoreñu mayor d'edá, teniendo una vixencia de cinco años, a partir del mes de la so emisión. La emisión y renovación del DUI, tendrá de solicitase nel mes de nacencia del solicitante. El Rexistru Nacional de les Persones Naturales (RNPN), ye la entidá responsable del rexistru, emisión y entrega del DUI.

El DUI ye un carné de 8,5 cm d'anchu por 5,5 cm de llargu, na so cara frontera consta la siguiente información: númberu únicu d'identidá, fecha de vencimientu, fotografía del titular, nomes y apellíos, tipu de nacionalidá, sexu, llugar y fecha de nacencia, llugar y fecha d'espedición, firma del titular y firma del rexistrador nacional de les persones naturales. Na parte posterior atópase: la direición residencial, oficiu/oficio, estáu familiar, nome del cónyuge, tipu de sangre, tipu de trámite, códigu de zona de votación y una codificación especial pa llectores láser la cual contién la mesma información legible nel documentu, según tamién otra adicional como nomes de los padres, donación d'órganos, etc.

En payares de 2006, el parllamentu salvadoreñu aprobó una prórroga a la vixencia del DUI, hasta'l 31 d'avientu de 2009, entá cuando'l DUI presente yá la so fecha de vencimientu, por aciu Decretu Llexislativu Nᵘ146, del 16 de payares del 2006, publicáu nel Diariu Oficial Nᵘ220, Tomu Nᵘ373, del 24 de payares del 2006.

N'El Salvador circular con un DUI vencíu o nun habelo anováu mientres la fecha de cumpleaños ye sinónimu de falta d'identidá, por cuenta de qu'ensin esti documentu nun puedes realizar procedimientos que los sos requisitos son un DUI que s'atope vixente.

Exemplu de Non. de DUI: 00000000-0

España

Ver tamién: DNI electrónicu n'España

La denominación oficial ye documentu nacional d'identidá (DNI), anque tamién se-y denomina carné d'identidá. Trátase d'una tarxeta plastificada o de policarbonato onde se detalla'l nome y apellíos del titular, fecha de nacencia, direición, proxenitores, sexu, direición de residencia, llocalidá y provincia de nacencia, y contién una fotografía (tamañu 32 por 26 milímetros, con fondu uniforme blancu y llisu, tomada de frente cola cabeza totalmente descubierta y ensin gafes de cristales escuros o cualesquier otra prenda que pueda torgar o enzancar la identificación de la persona) y un númberu d'identificación formáu por 8 cifres más una lletra de control. La semeya apaez en color nos DNI expedíos hasta 2006. Dende 1976 ye obligatoriu a partir de los 14 años, anque puede solicitase dende la inscripción del menor nel Rexistru Civil. Xeneralmente denominar númberu d'identificación fiscal (NIF) a esta combinación de númberos y lletra, y DNI incorreutamente namái a los númberos (pos el NIF y el Númberu de DNI son el mesmu númberu, y dambos inclúin la lletra).

Cola de xente en Madrid (España) intentando llograr la so cédula personal, precedente del actual documentu nacional d'identidá (Blanco y Negro, 1906)

El DNI ye abondu pa viaxar ya inscribise como residente nos países miembros de la Xunión Europea. Tamién sirve pa viaxar a Islandia, Noruega y Suiza (firmantes del Alcuerdu de Schengen) y otros países europeos como Andorra, Liechtenstein, Mónacu o San Marín.

El DNI expedir nes oficines del Cuerpu Nacional de Policía. Cada oficina d'espedición recibe un llote de númberos que va asignando de forma correlativa al so pidimientu. Cuando esti llote terminar recibe un llote nuevu. Otra lleenda urbana, ye la cifra qu'apaez a la fin de la segunda llinia, na parte posterior del documentu, venceyábase-y col númberu de persones que teníen mesmu nome y apellíos que'l so portador, daqué totalmente falsu, yá que dicha cifra ye un díxitu de control resultante d'un algoritmu utilizáu pol sistema informáticu que crea'l documentu. Hasta los 30 años, el DNI tien validez de 5 años. De los 30 a los 70 años, tien validez de 10 años, siendo permanente a partir de los 70 años.

Tocantes a la unicidá de la numberación d'estos documentos l'alministración encargada de la so xestión vela pola asignación de númberos únicos. Sicasí, dende la creación d'esti documentu n'España produciéronse distintes situaciones que derivaron na asignación d'un mesmu númberu a múltiples ciudadanos. Asina pal añu 1992 había n'España unos 200.000 ciudadanos con un númberu de DNI non únicu^{[necesita referencies]}. El fechu de qu'esti númberu nun seya únicu ye bien conocíu nos oficios rellacionaos coles bases de datos informatizadas, onde nun s'utiliza esti campu como identificador únicu pos esisten choques (númberos repitíos)^{[necesita referencies]}.

Historia

Nel añu 1944, Francisco Franco decidió crear un documentu qu'identificara a tolos españoles. Nel xeneral Franco, en plena posguerra, empieza la perllarga serie numbérica. Él tien el primer númberu del DNI. Y anguaño, nos nuesos díes componer de 8 díxitos, completáu con una lletra. Francisco Franco, l'ideólogu del DNI, tenía'l númberu 1; a la so esposa, Carmen Polo, asignóse-y el 2; y la so fía, Carmen Franco, recibió'l 3.

Nel añu 1961 asignar al futuru rei Xuan Carlos y a la so esposa Sofía, los númberos 10 y 11 respeutivamente. La familia real acutaríase los númberos que van del 10 al 99. Col interés, por simple superstición, que'l númberu 13 foi refugáu de la progresión, yá que-y debería haber tocáu a la infanta Cristina.

1980 ye la fecha cuando a la infanta Elena asígnase-y el númberu 12, mientres a la infanta Cristina, otorgaríase-y el 14, dexando'l sestu númberu primu soterráu por superstición. Unos años más tarde el númberu 15 asígnase-y al príncipe Felipe y a les sos fíes infanta Leonor, el 16, y el 17 pa la infanta Sofía.

Pa llograr un DNI ye necesariu tener la nacionalidá española. Los estranxeros residentes llegalmente n'España tienen una tarxeta de carauterístiques similares pero en tonos azules, denomada Tarxeta d'Identidá d'Estranxeru, onde consta un Númberu d'Identificación d'Estranxeros o NIE.

Nun ye obligatoriu llevar siempres el DNI, pero'l ciudadanu tien la obligación d'identificase ante cualesquier axente de l'autoridá qu'asina lo riquir, pudiendo faese esta identificación con cualesquier otru documentu que satisfaiga al axente (pasaporte, llibru de familia, etc.). Magar, si nun puede realizase esta identificación de forma satisfactoria, los axentes pueden riquir al ciudadanu que los acompañen a dependencies onde seya posible prauticar les dilixencies necesaries pa la so identificación. Negase a identificase ante un axente de l'autoridá o negase a faer voluntariamente diches dilixencies podría ser constitutiva d'infracción alministrativa o, nel so casu, infracción penal de los artículos 634 y 556 del Códigu Penal.

A lo llargo de 2006-2007 enllantóse la evolución lóxica del DNI tradicional español al DNI electrónicu, que s'estrema del tradicional por un chip que dexa garantizar la identidá de la persona que lleva a cabu les xestiones y transaiciones electróniques que se realicen con él. Tamién dexa al ciudadanu roblar digitalmente documentos de forma reconocida. El desenvolvimientu del proyeutu d'esplegue correspondió a Indra, Telefónica, Software AG y Safelayer nuna fase inicial, tres el concursu convocáu pola Direición Xeneral de Patrimoniu del Estáu. El desenvolvimientu del proyeutu téunicu del DNI electrónicu supunxo una inversión de 23,1 millones d'euros, cantidá cofinanciada polos ministerios d'Industria (11,4 millones) y Interior (11,6 millones). A empiezos de 2006 abrió la primer oficina piloto d'espedición del DNI electrónicu en Burgos, de siguío facer dos ciudaes pequeñes, Aranda de Duero y Miranda de Ebro. Una vegada acabada la esperiencia piloto con ésitu, la implantación a nivel nacional realizar de manera gradiada.

Guatemala

Ver tamién: Documentu Personal d'Identificación

El Documentu Personal d'Identificación o DPI ta siendo utilizáu en Guatemala dende agostu del 2009 pa los ciudadanos que recién cumplen 18 años. Los que yá tienen Cédula de Vecindá reemplazar el día del so próximu cumpleaños. Esto ye, a partir del 2010 el DPI va ser l'únicu documentu d'identificación pa tou ciudadanu guatemalianu o tou aquel estranxeru que more nel país. Esti documentu vien sustituyir la Cédula de Vecindá, qu'anguaño ye'l documentu d'identificación pa toos lo guatemalianos.

Méxicu

Credencial pa votar con fotografía, popularmente conocida como «INE» o «IFE»

En Méxicu, la CURP (Clave Única del Rexistru de Población) ye'l documentu d'identidá oficial, y cuenta con ella la mayor parte de la población. Una de les sos carauterístiques ye que cada ciudadanu tien una clave única ya irrepetible. Sicasí, nun cunta con una tarxeta con fotografía, sinón que consiste solamente nuna constancia d'inscripción colos datos del ciudadanu. La clave inscríbese dempués en diversos documentos como'l pasaporte o'l acta de nacencia, la credencial del Seguru Social IMSS, la credencial d'eleutor utilizada en Méxicu y la llicencia de conducir. La constancia del CURP nun cunta con fotografía y na vida diaria nun s'utiliza como identificación oficial, pos nun tien una función útil más allá d'identificar al ciudadanu con datos básicos (nomes, fecha y estáu de nacencia).

Esiste tamién otru tipu de documentu que (anque nun ye oficialmente unu d'identidá) funciona y ye aceptada pa tal fin: una tarxeta de votar, conocida como Credencial pa votar o Credencial d'eleutor. Esti documentu ye expedíu pol Institutu Nacional Eleutoral, de sigles INE (al entamu nomada como Comisión Federal Eleutoral y dempués Institutu Federal Eleutoral; más conocida pola sigla IFE), un organismu públicu autónomu encargáu de contabilizar y rexistrar los votos nes eleiciones. Poles sos regles y el so grandes carauterísticu haber convertíu nun documentu fiable: una regla d'usu de la mesma obliga a que'l documentu seya anováu, por cuenta de que tien una clave qu'identifica al ciudadanu como miembru eleutor del padrón de votos, lo que lo fai un elementu proporcionalmente actualizáu por temporaes: la renovación en sí tien de faese cada diez años o en cada cambéu de casa, según lo qu'asoceda primeru; al ser riquida pa participar nes eleiciones, ye llargamente aceptada y riquida obligatoriamente como documentu pa identificase per parte d'entidaes públiques y privaes; tamién s'utiliza pa demostrar la mayoría d'edá; establecíu en Méxicu a los 18 años; al ser primer regla d'usu tener esta edá al solicitala. La tarxeta inclúi los siguientes elementos, que la faen un documentu confiable en cualquier trámite:

• Semeya del propietariu.
• La buelga dactilar, tomada de los matapioyos del propietariu.
• Imáxenes holográfiques pa torgar falsificaciones: inclúi'l nome del propietariu a manera de marcu; el logo de la organización; una fotografía en degradáu malo d'asonsañar; un mini-mapa de Méxicu capaz de camudar de color y un sellu que namái camuda con lluz ultravioleta.
• Información detallada de la casa del portador; incluyendo casa, códigu postal, colonia y ciudá rellacionaes col propietariu.
• Códigu identificador CURP.
• Distritu asignáu pa votar, y
• Rexistru de les eleiciones en que se participó.

El gobiernu mexicanu autorizó'l Rexistru Nacional de Población (Renapo) pa la creación d'una base de datos de tolos mexicanos y dempués empezar a emitir una cédula d'identidá ciudadana, que va tener el calter d'obligatoriu pa tolos ciudadanos ensin importar la so edá. D'alcuerdu al compromisu XII del Alcuerdu Nacional pola Seguridá, la Xusticia y la Llegalidá, emitíu en 2008, la Secretaría de Gobernación tenía previstu establecer dicha cédula d'identidá nun plazu de trés años a partir de 2011. Enagora, namái los neños tienen accesu a esta nueva Cédula d'Identidá.

Panamá

La Cédula d'Identidá Personal (C.I.P.), nun documentu d'identidá dau pol Tribunal Eleutoral. Ye un documentu únicu d'identificación personal obligatoriu p'actos comerciales, civiles y policiales na República de Panamá.

De primeres de los 1900 yá fuera definíu como la certificación fundamental del ciudadanu, la cédula d'identidá personal. Los antecedentes sobre los Derechos Políticos en Panamá atópase na Constitución de 1904 que dedicó 3 artículos a dichos derechos. Sicasí, trescurrieron dos eleiciones populares (1912 y 1916) por qu'apaecieren les primeres señales concretes sobre la identificación ciudadana.

En materia de cedulación tenemos rexistráu, pa la hestoria panamiega, que'l 22 d'agostu de 1916, al traviés de la Llei 1 que data de les acabadures de la presidencia del Dr. Belisario Porras, adoptóse'l Códigu Alministrativu, que contién un títulu dedicáu a la tema de les eleiciones y nel cual introduzse l'usu de la cédula de ciudadanía con fotografía pa poder votar, que ye solicitada ante'l xulgáu municipal de la residencia del ciudadanu pa cada eleición. Tres años dempués en 1919 prodúcense importantes cambeos, referentes a la cédula d'identidá personal, llevándola a 8 años de validez col correspondiente potencial por que'l panamiegu pudiera allegar a les urnes en más d'una eleición.

En 1919 la cédula d'identidá personal ye introducida como documentu de calter permanente que sirve pa la identificación de les persones en que'l so favor fueron expedíes y p'acreditar el gocie de los derechos políticos.

Nos años venti, cerca del primer cuartu de sieglu, les coses camuden nuevamente y la Cédula d'Identidá Personal, solamente ye llegalizada p'allegar a les urnes una sola vegada, yá que al exercer el sufraxu teníen de ser apurríes y anulaes na mesa de votación, y esti llabor correspuénde-y al xuráu de dicha mesa.

En 1931 establezse llegalmente el doble uso pa la cédula d'identidá personal, esto ye, pal sufraxu como mediu permanente y pa tolos fines llegales. La historia política panamiega vieno amestada a la estratéxica cédula pa poder votar.

Hai que destacar qu'a esti altor caltúvose mediatizada a la muyer quien nun podía votar. La Llei 89 de 7 de xunetu de 1904, acutaba'l derechu al votu de la muyer nes eleiciones direutes de Conseyos municipales y diputaos, acutando d'esta manera'l votu de la muyer. La primer metá del sieglu de la hestoria panamiega tuvo llarada de lleis que con llinguaxe distintu terminaben nun denominador común, la denegación del votu de la muyer panamiega mientres toa esta dómina. La cédula namái sirvió a les panameñas pa identificase.

La llei 28, del 27 de payares de 1934, siendo presidente de la república'l doctor Harmodio Arias, creo y reglamentó les disposiciones sobre la espedición de la cédula d'identidá personal. La espedición de cédules empezó'l 1°. De xineru de 1935 (cédula de llibrín) pa los ciudadanos panameños y tolos estranxeros domiciliados llegalmente na república, a la edá de 21 años. La Llei 28 nun contempló la espedición de cédules a les muyeres panameñas o menores desafiaos o habilitaos d'edá. Darréu, so la presidencia del Dr. Arias Madrid, promulgóse la llei 83 del 1° de xunetu de 1941.

Pa los panameños d'unu y otru sexu, si yeren mayores d'edá, o menores desafiaos o habilitaos d'edá y estranxeros, la cédula d'identidá personal yera expedida pol Rexistrador Xeneral del Estáu Civil, debidamente autorizáu pol ministeriu de gobiernu y xusticia.

La Llei 98, del 5 de xunetu de 1941 señalaba: «La panamiega de 21 años cumplíos que tenga un diploma universitariu o tenga formación profesional, normal d'enseñanza secundaria, va poder votar y ser escoyida nes entidaes provinciales». Esta esixencia yera namái pa les muyeres, una y bones los varones, independientemente del so nivel cultural, gociaba de plenos derechos políticos.

La Constitución de 1946 saca del ostracismu de manera final y taxativa l'exerciciu de los derechos fundamentales de la muyer panamiega. En 1956 col Actu Llexislativu Nᵘ2 del 16 de febreru, ratificáu pola siguiente llexislatura que lo convirtió n'Actu Llexislativu Nᵘ2 del 24 d'ochobre, adoptando lo siguiente:

• Prohibición de cualquier actu que torgue o enzanque a un ciudadanu llograr la so cédula d'identidá personal
• La creación del Tribunal Eleutoral, como se conoz güei.
• Funciones de xurisdicción penal eleutoral y la participación nos trámites de solicitúes de naturalización
• Encamiéntase-y constitucionalmente la responsabilidá de la Cedulación.

El 30 d'ochobre de 1956 promulgóse, na Gaceta Oficial, l'actu llexislativu Nᵘ2, ratificáu pola asamblea nacional d'esi entós, en virtú del cual reformóse la constitución política de 1946 y creóse el Tribunal Eleutoral, independientemente del órganu executivu.

La Llei 18, del 29 de xineru de 1958, funda la Direición Xeneral de Cedulación y reglamenta la espedición de la cédula d'identidá personal. En dichu añu, siendo Presidente de la República Don Ernesto de la Guardia ordenóse cedular a panameños y estranxeros domiciliados en panamá y establecióse que la cedulación yera gratuita. Tomáronse les buelgues dactilares y condicionóse la espedición de la cédula a panameños a la esistencia ya inscripción de la respeutiva partida de nacencia nel Rexistru Civil. En 1958 tamién, establecióse multa pa quien nun llograra la cédula dempués de llegar a la mayoría d'edá y púnxose una llende de tres meses. La retención illegal de les cédules tuvo arrestu d'unu a seis meses.

El Decretu númberu 53, del 29 de xunetu de 1958 reglamentó la confección y espedición de la cédula y l'artículu 9° del mesmu decreto reglamentu la numberación de la cédula de la siguiente manera:

• Pa los ciudadanos panameños por nacencia úsase'l númberu clave de la provincia de nacencia del solicitante, siguíu del tomu y asientu en qu'apaez inscritu nel rexistru civil. (8-926-1601).
• Los panameños nacíos nel estranxeru llevaren les lletres (PE), siguíes del tomu y asientu en qu'apaez inscritu nel Rexistru Civil. (PE-5-687).
• Los panameños naturalizaos llevaren la lletra (N), siguida del tomu y asientu en qu'apaez inscrita la carta de naturaleza definitiva nel Rexistru Civil. (N-19-473). Pa los estranxeros llegalmente domiciliados nel país, va usase la lletra (Y), siguida del númberu de clave de la provincia onde s'anició la solicitú y finalmente'l númberu d'orde d'entrada de la solicitú. (Y-8-74258).

La Direición Nacional de Cedulación ta rexida pola llei 108 de 8 d'ochobre de 1973 pola cual díctense les disposiciones sobre la espedición de cédules d'identidá personal (cédules en colores).

• La cédula d'identidá personal constitúi'l documentu auténticu al respeutive de la identidá personal del so dueñu.
• La cédula d'identidá personal tendrá de ser llograda, portada y exhibida ante los servidores públicu y presentao ante les dilixencies civiles, xudiciales o alministratives.

Tienen derechu y obligación de portar cédules d'identidá personal:

• Panameños mayores de 18 años, los menores desafiaos o habilitaos d'edá.
• Los nacíos nel estranxeru, mayores de 18 años adoptaos por nacionales panameños que los sían al momentu de l'adopción.
• Los estranxeros menores de 18 años llegalmente domiciliados en panamá.

La cédula d'identidá personal llevara impresa en colores la bandera nacional y como membrete «República de Panamá», amás va contener los siguientes datos:

• Númberu de la cédula (8-430-70) 8 - La Provincia; 430 - El Tomu; 70 - Partida o Asitio
• Nome completu como apaez inscritu nel rexistru civil y avezao del portador cuando asina lo demostró.
• Sexu
• Fecha de nacencia acordies cola inscripción del rexistru civil.
• Llugar de nacencia
• Robla del portador, en casu de que nun sepa escribir un testigu va facer a ruegu
• Facsímil de la firma del direutor xeneral de cedulación.
• Fotografía en colores del comenenciudu.
• Condición de nacional o estranxeru.
• Fecha d'espedición y expiración.

Perú

Ver tamién: Documentu Nacional d'Identidá Electrónicu nel Perú

Documentu Nacional d'Identidá de Perú

De conformidá coles disposiciones de la Constitución Política de Perú, pal exerciciu de la ciudadanía ríquese tar inscritu nel Rexistru Eleutoral de Perú y llograr el Documentu Nacional d'Identidá (antes Libreta Eleutoral), el que, conforme a llei, ye'l títulu pa emitir el votu y al empar el documentu identificatorio.

Recuérdase coles mesmes que, acordies coles disposiciones de la llei peruana en materia eleutoral, los ciudadanos peruanos que les sos edaes atopar ente los 18 y los 65 años, tienen el derechu y l'obligación de votar nos procesos eleutorales que tengan llugar nel Perú, inclusive los residentes nel estranxeru.

Emitir pa tolos nacíos nel país dende la so respeutiva fecha de nacencia, en color marrón claru (daqué anaranxáu), al cumplir los 17 años camuda de color (azulino), tolos peruanos tendrán de llograr el so DNI presentando'l so Acta de nacencia orixinal, en cualquier oficina del RENIEC. Nel casu de morar nel estranxeru, esti trámite tendrá de realizase al traviés de la so respeutiva Seición Consular. En dambos casos, una vegada llógrese'l nuevu documentu d'identidá, tendrá d'inscribise obligatoriamente nes oficines de Rexistru Militar según lo dispuesto na Llei Nᵘ29248 - Llei del Serviciu Militar.

A partir del 15 de xunetu de 2013 el RENIEC empezó a emitir el DNI electrónicu, que va reemplazar gradualmente al DNI actual. Cuenta con un certificáu dixital inxertáu nun chip, que dexa a les persones naturales roblar digitalmente documentos electrónicos cola validez llegal que la mesma firma manuscrita.

El DNI electrónicu ta destináu namái a les persones mayores de 18 años y podrá camudase cuando'l so DNI actual expire. La validez d'esti nuevu DNI-y sería d'ocho años.

Ente les ventayes del DNI electrónicu, pueden destacar les siguientes:

• Aumentar la seguridá del DNI y amenorgar los casos de suplantación y de fraude.
• Roblar documentos electrónicamente ensin necesidá d'atopase físicamente, lo cual va dexar aforrar gastos de viaxes y viátigos al ciudadanu, cuando rica realizar trámites fora de la so llocalidá.
• Aportar a diversos servicios (estatales o privaos) les 24 hores del día, los 365 díes del añu y dende cualesquier parte del mundu, por aciu la internet.
• Exercer el votu electrónicu remotu (cuando s'apruebe ya implemente esti mecanismu).
• Dar cumplimientu al D.S. Nᵘ52-2008-PCM, Reglamentu de la Llei 27269 (modificada pola Llei Nᵘ27310) que regula l'usu de la firma dixital otorgándo-y la mesma validez y eficacia xurídica que la firma manuscrita o otra análoga.

Validación del díxitu verificador

Cola cuenta de evitar errores de digitación calcúlase un díxitu verificador que s'atopa de siguío de los 8 díxitos principales. Ye común que les aplicaciones web públiques soliciten l'ingresu d'ésti díxitu. L'algoritmu de cálculu pal díxitu de validación ta basáu en Modulo 11, esiste siquier una implementación pública d'ésti algoritmu..

Uruguái

Artículu principal: Cédula d'Identidá d'Uruguái

La Cédula d'Identidá d'Uruguái ye dada pol Ministeriu del Interior y la Direición Nacional d'Identificación Civil (D.N.I.C.). Ye obligatoriu y fundamental pa realizar trámites varios yá seya a nivel gubernamental o priváu.

El documentu ye obligatoriu pa tolos habitantes d'Uruguái, sían ciudadanos naturales y llegales, o estranxeros residentes nel país, inclusive pa los neños a partir de los 45 díes de nacíos.

Hasta 2015 foi expedíu un cartón plastificado de 9 cm d'anchu por 5 cm d'alto aproximao, onde predomina'l color celeste, amosando nel so centru la Bandera de los Trenta y tres Orientales, cola inscripción «Llibertá o Muerte». Nel envés apaez la semeya del dueñu, el númberu asignáu pola D.N.I.C. (qu'inclúi un autogenerado o díxitu de verificación), nome completu xunto a apellíos y firma del correspondiente (o constancia de nun saber o nun poder roblar).

Nel aviesu apaez la nacionalidá, la fecha de nacencia, fecha de la espedición del documentu y la fecha de vencimientu del mesmu (davezu 10 años dempués de la fecha d'espedición, anque si expédese depués de los 70 años d'edá, ye vitalicia y pa los neños la validez ye de cinco años). Tamién s'atopa la buelga dixital del pulgar derechu y observaciones si correspondieren. Dende'l 2010 tamién cunta con otros midíes extra como una semeya en blancu y negru, y un códigu de barres.

Ye utilizáu en tolos trámites, dende compres con tarxeta de creitu a cualesquier validación d'identidá, comprobación d'edá, etc.

En 2015, la Cédula d'Identidá d'Uruguái camuda y pasa a tener otres midíes de seguridá y control. Los cambeos son: firma dixital, dos chips unu con contautu y otru ensin contautu, el nuevu documentu electrónicu ta iguáu en policarbonato.

Venezuela

Antígua Cédula d'Identidá en Venezuela

El 3 de payares de 1942 la primer cédula d'identidá emitida col númberu 0001 foi apurrida al presidente xeneral Isaías Medina Angarita.

El documentu d'identidá venezolanu ye procesáu anguaño pol Serviciu Alministrativu d'identificación, Migración y Extranxería (SAIME) (antes Oficina Nacional d'Identificación y Extranxería (ONIDEX), de primeres DIEX), organismu dependiente del Ministeriu del Poder Popular pa Rellaciones Interiores, Xusticia y Paz.

Por tratase d'un documentu de vital importancia pa cualquier ciudadanu, el gobiernu nacional empecipia un plan de cedulación a lo llargo de tol país (Misión Identidá), creando un sistema automatizado onde estos documentos son impresos n'ordenadores en menos de 5 minutos, faciendo grandes meyores nel procesu de cedulación pa tola población pero amenorgando significativamente la seguridá y calidá del mesmu. Pa xineru del 2010, hanse cedulado a más de 27 millones de venezolanos. El sistema automatizado, sicasí, solo reconoz los primeres 20 millones^{[necesita referencies]}.

En Venezuela, como nos demás países, la C. I. tien los nomes del titular, la so fecha de nacencia, el so estáu civil, númberu d'identificación, ente otros. La mesma pue ser llograda por tou ciudadanu venezolanu que la solicite, a partir de los nueve años d'edá, presentando la so partida de nacencia. Esti documentu namái puede ser solicitáu nel país, polo cual los ciudadanos nacíos n'otros países o residentes d'otros países tienen de viaxar al mesmu y esperar ente 30 y 90 díes pa la so receición.

Anguaño expédese darréu dempués d'haber tomáu tolos datos de la persona a cedular. D'antiguo expedíase un documentu provisional llamáu comprobante hasta llograr la cédula laminada.

Cédula d'Identidá Venezolana.

Na parte cimera y en tou lo ancho de la cédula, ta impresu'l tricolor nacional con cuatro franxes: mariella, azul, colorada y blanca. Dientro de la franxa azul, en lletres blanques, apaez el testu «República Bolivariana de Venezuela» y na franxa blanca con lletres negres apaez el testu «Cédula d'Identidá». Hasta l'añu 2000 tenía dos franxes: una verde col testu en blancu «República de Venezuela» y una azul col testu «Cédula d'Identidá».

A lo ancho y debaxo del tricolor nacional apaez el númberu de la serie de la cédula. Nel estremu superior derechu, el númberu de la oficina expedidora y, debaxo d'ésta, la firma del direutor xeneral del Saime, según el so nome y cargu. Debaxo de la firma del direutor xeneral del Saime ta impresa la fotografía de la persona cedulada.

Nel llau esquierdu apaecen los datos del cedulado incluyendo la so firma, y debaxo d'ésta la buelga dixital del pulgar derechu. A lo ancho, ente la buelga y la fotografía los datos de la fecha de nacencia, estáu civil, fecha d'espedición y fecha de vencimientu. Na parte inferior central ya impresu en testu negru, atópase la categoría: «venezolanu» o «estranxeru».

La cédula pal venezolanu presenta un fondu gris sobre'l cual ta impresu en mariellu, l'escudu de la República Bolivariana de Venezuela. La cédula pal estranxeru presenta un fondu de color ocre y nun tien impresu l'escudu de la República Bolivariana de Venezuela.

En tolos casos, nel aviesu de la cédula ta impresu l'escudu de la República Bolivariana de Venezuela con tinta invisible de color mariellu que reacciona a la lluz ultravioleta de 254 nanómetros de llonxitú d'onda.

N'avientu de 2011 el SAIME realizó cambeos nel documentu, actualizando l'Escudu Nacional al vixente de 2006, aumentando la intensidá del color mariellu, reforzó'l plásticu y sobre el mesmu sale'l logo del Saime y la lleenda La nuesa Identidá ye La nuesa Fortaleza. Amás na parte posterior de la Cédula inscríbese un codígo de control.

Na actualidá espérase que'l Gobiernu per mediu del SAIME va poner en circulación la nueva cédula d'identidá electrónica, la primera nel so tipu n'América Llatina ^{[necesita referencies]}, que va tener incorporáu un chip RFID onde van tar almacenaos tolos datos del ciudadanu, nun sistema entá más avanzáu que l'implementáu en Brasil. Anguaño, el pasaporte venezolanu tien felicidaes carauterístiques siendo l'únicu nesti tipu n'América Llatina, y fai posible l'almacenamientu del perfil biométrico del titular.

Puede sacase el documentu venezolanu pa neños, neñes y adolescentes de 9 a 20 años.

Esti documentu ye imprescindible al momentu d'exercer el derechu al votu en procesos eleutorales. Tamién ye solicitáu poles autoridaes policiales n'operativos de seguridá y ye igualmente indispensable pa treslladase dientro del territoriu nacional.

Documentu d'identidá nel restu del mundu

Alemaña

Personalausweis alemán.

Ye obligatoriu que tolos ciudadanos alemanes de 16 años o más tengan un Personalausweis, esto ye, un DNI. Anque la policía tien el derechu d'esixir ver unu d'estos documentos, la llei nun especifica que se tea obligáu a presentalos nesi mesmu momentu.

Dende payares de 2010, emplégase'l documentu d'identidá electrónicu o Elektronischer Personalausweis.

Bélxica

identiteitskaart (en neerlandés)

En Bélxica, emítese un documentu d'identidá pa cada residente mayor de 12 años, llamáu Carte d'identité (en francés), identiteitskaart (en neerlandés) o personalweiss (n'alemán) y a la edá de 15 años, ye obligatoriu llevar esta tarxeta en tou momentu. Los estranxeros que moren en Bélxica, tienen de presentar una Carte pour étrangers (en francés) o Vreemdelingenkaart (en neerlandés), anque tamién pueden faer usu del pasaporte, un permisu de trabayu o un permisu de residencia (temporal).

Dende 2000, tolos documentos d'identidá nuevos tienen un chip (documentu d'identificación electrónicu). Dende principios de 2009, la tarxeta d'estranxeru antes mentada tamién foi sustituyida por una tarxeta d'identificación electrónica. Les tarxetes d'identidá electrónica puede utilizase tantu nel sector público y privao pa la identificación y pa la creación de la firma electrónica llegalmente venceyantes.

China continental

Tarxeta d'identificación de China.

La China continental esixe a tolos ciudadanos mayores de 16 años, llevar un documentu d'identidá. Esti documentu ye requisitu indispensable pa llograr un permisu de residencia, pasaporte o llicencia de conducir, consiguir emplegu, abrir una cuenta bancaria, estudiar educación cimera y pa los controles de seguridá nos terminales de los aeropuertos nacionales chinos.

Estaos Xuníos d'América

Tarxeta de Pasaporte d'EE.XX.

N'Estaos Xuníos, los gobiernos estatales y de les dependencies estauxunidenses (incluyendo'l Distritu de Columbia) emiten documentos d'identidá a los sos residentes. Comúnmente, los carnés de conducir suelen ser los documentos emplegaos cuando se trata de propósitos d'identificación, como na compra d'alcohol y tabacu, apertura d'una cuenta bancaria y embarque n'aviones.

El 11 de mayu de 2005, Estaos Xuníos aprobó una norma titulada «REAL ID Act», que compele a los estaos a empecipiar el rediseñu de los sos carnés de conducir a más tardar avientu de 2009 pa cumplir colos estándares de seguridá federales. Les axencies federales pueden refugar tarxetes o carnés que nun cumplan dicha norma, lo que fai necesariu pa los ciudadanos el tener una tarxeta aprobada federalmente si quieren aportar a cualquier llugar, dende aviones hasta parques nacionales o tribunales.

La tarxeta de pasaporte d'Estaos Xuníos (United States passport card), con formatu de tarxeta de creitu, puede sirvir como identificación federal, yá que indica la nacionalidá de la persona y el códigu internacional de los Estaos Xuníos (USA), pudiendo ser inclusive utilizada pal tresporte aereu dientro de dicha nación.

Otros documentos oficiales, como'l pasaporte y la tarxeta de seguru social, tamién son utilizaos pal mesmu fin que les tarxetes d'identificación y los carnés de conducir.

Francia

La Carta Nacional d'Identidá (Carte nationale d'identité o CNI) ye'l documentu oficial d'identificación francés. Expédese gratuitamente nos conceyos, oficines de la Prefeutura de policía de París y Consulaos pa los ciudadanos que moren estranxeru y ye válida por diez años poles persones menores, quince años poles mayores . La posesión d'un CNI válidu dexa viaxar dientro de tolos países de la Xunión Europea.

Expedir a cualquier persona de nacionalidá francesa que lo solicite, independientemente de la so edá. Anque s'atope desactualizado, dexa al so titular probar la so identidá nel territoriu nacional, siempres que la fotografía seya visible. Según el Decretu Nᵘ55-1397 del 22 d'ochobre de 1954, los franceses yá nun tienen la obligación de tener una tarxeta d'identidá.

La Carte nationale d'identité informatizada (creada por Decretu del 19 de marzu de 1987) sustitúi al documentu d'identidá de cartón. Apurrir en tol país dende avientu de 1995 (departamentos metropolitanos y d'ultramar). Más pequeñu que la tarxeta de cartón, ye de plásticu duro y al ser computarizada amenorga'l riesgu de falsificación o imitación fraudulenta.

Italia

Carta d'Identidá d'Italia.

Carta d'Identidá d'Italia.

Tolos ciudadanos italianos pueden solicitar una Carta d'Identidá (Carta d'Identità) expedida pol conceyu nel que viven. Esti documentu tien una duración de diez años y ye válidu pa salir del país cuando se viaxa a cualesquier otru país de la Xunión Europea (XE). Nun ye obligatoriu que'l ciudadanu llevar consigo, pos les autoridaes namái tienen el derechu de solicitar la identidá d'una persona, mas non un documentu específicu. Sicasí, si los oficiales de seguridá pública nun tán convencíos de la identidá declarada, pueden detenelo hasta que la so identidá seya comprobada, anque'l tiempu d'arrestu ta llindáu al tiempu necesariu n'esclariala.

Tolos estranxeros n'Italia tán obligaos por llei a tener una identificación en tou momentu. Los ciudadanos de países miembros de la XE ten de tar siempres llistu p'amosar un documentu d'identidá llegalmente emitíu pol gobiernu nel so país. Fora de la XE, los residentes tienen de tener el so pasaporte con sellu d'entrada d'aduanes o un permisu de residencia expedíu poles autoridaes italianes, ente que tolos residentes estranxeros y/o inmigrantes tienen de tener un permisu de residencia, de lo contrario seríen consideraos illegales y encararíen la deportación.

Los estranxeros procedentes de determinaos terceros países que moren n'Italia por un periodu llindáu de tiempu (polo xeneral por turismu) puede namái riquir el so pasaporte col sellu d'aduana. Amás, los estranxeros con residencia permanente pueden pidir que se-yos emita un documentu d'identidá italianu poles autoridaes llocales de la so ciudá o llocalidá de residencia.

Israel

Tarxeta d'identificación d'Israel.

La llei israelina esixe que cada residente permanente mayor de 16 años, seya ciudadanu o non, lleve una Tarxeta d'identificación llamada te'udat zehut (תעודת זהות) n'hebréu, o bitaqat huwīyá (بطاقة هوية) n'árabe.

El documentu ta diseñáu en forma billingüe (n'hebréu y n'árabe), pero los datos personales atopar n'hebréu. Tien De ser presentada al oficial de vez (por casu, un policía) si pidir. De nun tener la tarxeta, puede ponese en contautu cola autoridá competente dientro de cinco díes pa evitar pagar una multa.

Hasta mediaos de 1990, la Tarxeta d'identificación consideróse l'únicu documentu llegal confiable pa votar, abrir una cuenta bancaria, etc. Pero desque les nueves llicencies de conducir d'Israel inclúin semeyes ya información personal adicional, considérense igual de fiables pa la mayoría de trámites.

Sudáfrica

Tolos ciudadanos sudafricanos y residentes permanentes, dende los 16 años, tienen de tener un documentu d'identidá. Anque'l so usu nun se riquir na vida cotidiana, ye necesariu amosalo (o la so copia certificada) como prueba d'identidá cuando se robla un contratu o al realizar dalgún trámite, incluyendo:

• Apertura de cuentes bancaries
• Inscripción nuna escuela o universidá
• Merca d'un teléfonu móvil o rexistru del so númberu
• Solicitar o anovar la so llicencia de conducir o llicencia d'armes.
• Solicitar un pasaporte.
• Solicitar los servicios sociales o subvenciones.
• Votar nes eleiciones.
• Rexistrase como contribuyente o pal seguru de desemplegu.

Países ensin documentu oficial nacional d'identificación

Ente los países que nun disponen d'un documentu oficial nacional d'identificación, destaquen:

• Andorra
• Australia
• Canadá
• Dinamarca
• Xapón
• Reinu Xuníu

Ye precisu anotar que dende l'entamu de la llamada «guerra contra'l terrorismu» intensificáronse les propuestes pa la so adopción en países como'l Reinu Xuníu, qu'hasta agora escarez d'él. Estes iniciatives atoparon una fuerte oposición per parte de los grupos de defensa de la privacidá.

Ver tamién

• Acreditación d'identidá
• Certificáu de nacencia
• Documentu d'identidá electrónicu
• DNI electrónicu n'España
• DNI electrónicu nel Perú
• Documentos d'identidá nos Estaos Xuníos
• Pasaporte

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Documentu d'identidá.
• Glosariu del Conseyu de la Xunión Europea de seguridá de los documentos, midíes de seguridá y otros términos téunicos conexos (por orde alfabéticu) (Consultáu 21 de payares del 2013)
• Serviciu Alministrativu d'Identificación, Migración y Extranxería (SAIME) - Venezuela
• Acta de nacencia - Méxicu
• DNI — Ministeriu del Interior d'Arxentina
• Cédula d'Identidá y Pasaporte — PFA
• Rexistro Civil de Chile
• Direición Nacional d'Identificación Civil d'Uruguái
• Registraduría Nacional del Estáu Civil de Colombia
• Sitio web oficial d'información sobre'l DUI salvadoreñu
• Algoritmu pa calcular el díxitu de control nel DNI de Perú

DNI Español:

• ciudadanu/dni Páxina sobre'l DNI (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). del Ministeriu del Interior d'España
• Páxina sobre'l DNI electrónicu del Ministeriu del Interior d'España
• Artículu sobre'l 60 aniversariu del DNI español n'El Mundo
• Reportaxe El DNI cumple 65 años de Radio Televisión Española
• Estimación de los DNI doblaos n'España na web del Institutu Nacional d'Estadística

• Datos: Q47988
• Multimedia: Identity documents