Wikipedia

Don Shula

xugador de fútbol americanu estauxunidense (1930-2020)

Donald Francis Shula (4 de xineru de 1930, Grand River – 4 de mayu de 2020, Indian Creek), meyor conocíu como Don Shula, foi un xugador y entrenador de fútbol americanu.

Don Shula
Vida
Nacimientu Grand River, 4 de xineru de 1930[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte Indian Creek[2], 4 de mayu de 2020[3] (90 años)
Sepultura Our Lady of Mercy Catholic Cemetery (en) Traducir[4]
Familia
Fíos/es
Estudios
Estudios Universidá Case Western Reserve maestría : educación física (es) Traducir
Universidad John Carroll (es) Traducir títulu de grau : socioloxía
Harvey High School (en) Traducir
Oficiu
Oficiu xugador de fútbol americanu, entrenador de fútbol americanu
Trayeutoria
  Equipu
1970–1995 Miami Dolphins
1953–1956 Cleveland Browns
1951–1952 Baltimore Colts
– Washington Commanders
Posición o especialidá defensive back (es) Traducir
Pesu 90 kg
Altor 1800 mm
Premios
Creencies
Relixón catolicismu
IMDb nm0795677
Cambiar los datos en Wikidata

Ye más conocíu por haber dirixíu a los Miami Dolphins, equipu col que consiguió dos Super Tazones, y consiguir la única temporada perfecta na historia de la NFL. Shula foi nomáu como'l deportista del añu en 1993 per parte de Sports Illustrated. Anguaño cunta col récor de la NFL de más victories na so carrera con 347. Shula solo tuvo dos temporaes nes que perdió más partíos de los que ganó nos sos 36 años como entrenador na NFL y tien el récor cola mayor cantidá de Super Tazones xugaos con seis. Na so primer Super Bowl afitó'l récor d'un equipu na final ensin poder anotar, cuando nun pudieron faelo sinón hasta cuando quedaben 3:19 por xugase. Na so segunda final el so equipu volvió afitar otru récor negativu, terminando'l partíu con tan solu trés puntos. Sicasí, tou camudó na so siguiente final al añu siguiente, cuando caltuvo al equipu contrariu fuera del marcador hasta cuando quedaben 2:07 nel partíu, rompiendo asina'l so negativu récor anterior y rematando la temporada ensin perder nengún solu partíu. Hasta'l 2013, la temporada invicta de Shula sigue ensin ser superada, y los sos trés récores en partíos de Super Bowl y victories totales na NFL siguen liderando la lliga.

Biografía

editar

Shula nació en Grand River, Ohio, una pequeña llocalidá sobre la mariña del Llagu Erie en partir nordés del estáu.[6] Los sos padres, Dan y Mary, yeren d'orixe húngaru, inmigrando cuando yeren neños.[7] El padre de Shula trabayaba por $9 a la selmana nun viveru de roses y aforró abondu dineru pa mercar la casa na que Shula pasó los primeros años del so niñez.[7] La casa taba al llau de la tienda de los padres de Mary en Grand River.[7] Shula xugó al fútbol americanu nel so barriu cuando yera neñu, pero los sos padres prohibiéron-y siguir faciéndolo depués de que sufriera una corte na so cara cuando tenía 11 años.[6]

A midida que la familia Shula espandióse -tenía seis hermanos, incluyendo a trillizos que nacieron en 1936- el so padre consiguió un trabayu na industria pesquero local por $15 a la selmana, y depués trabayó nuna planta de rayón cerca de Painesville.[7] Shula foi a la escuela primaria Santa María, una escuela católica privada en Painesville; la so madre yera una católica devota y el so padre convertir a la relixón cuando se casaron.[7] Depués foi a la Escuela Secundaria Harvey en Painsville y xugó pal equipu de fútbol americanu a partir de 1945.[7] Nun trató d'entrar al primer equipu por cuenta de la prohibición de la so madre y porque se taba recuperando d'un biltu de neumonía, pero un entrenador asistente afayar nuna clase d'educación física y convencer a que s'una al equipu.[6][7] Shula falsificó les firmes de los sos padres pa poder faelo.[6][7]

Poques selmanes dempués de xunise al equipu de fútbol de Harvey, Shula convertir nel halfback titular de la ofensiva de la escuela.[7] Tuvo encargáu de gran parte de les responsabilidaes de pases y carreres del equipu, y contribuyó al récor de 7 victories y 3 derrotes de la escuela nel so últimu añu.[7] L'equipu ganara una lliga de nun ser por una derrota nun partíu contra Willoughby a principios de temporada.[7] Shula tamién foi corredor de velocidá y foi letterman n'once causes nos sos trés años ellí.[7]

Mientres Shula preparar pa graduase de la escuela secundaria en 1947, munchos homes que les sos carreres nel fútbol americanu profesional fueron retrasaes pol so serviciu mientres la Segunda Guerra Mundial taben compitiendo por beques deportives.[6] Como resultáu d'esto, Shula nun pudo llograr una beca y consideró trabayar per un añu enantes de dir a la universidá.[6] Esi branu, sicasí, tuvo la oportunidá de conocer al ex entrenador de fútbol de Painesville, Howard Bauchman, nuna gasolinera, y él suxirió-y que averigue sobre oportunidaes de beques en John Carroll University.[6] Shula llogró una beca per un añu nesta escuela Xesuítica privada en University Heights, un suburbiu de Cleveland.[6][7] La so beca foi estendida pa cubrir tolos sos estudios depués de que Shula amosara un bon desempeñu nel so primer añu, incluyendo una victoria sobre Youngstwon State n'ochobre de 1948.[6][8] Nesi partidó algamó 175 yardes y anotó en dos causes depués de sustituyir al halfback titular que se mancara.[8] El mesmu añu, Shula consideró volvese un sacerdote católicu depués d'un retiru de tres díes en John Carroll, pero finalmente decidió nun faelo por cuenta del so compromisu col fútbol.[8] Mientres el so últimu añu en 1950 algamó 125 yardes na victoria sobre Syracuse, equipu que yera claru favoritu nesa guerra.[9]

Carrera como xugador profesional

editar

Shula graduóse en 1951 con un títulu en psicoloxía con mención en matemátiques, y recibió una ufierta de trabayu pa enseñar y entrenar al equipu de fútbol na Escuela Secundaria de Canton en Canton, Ohio por $3.750 al añu ($33.726 en dólares de 2013).[6] Los Cleveland Browns de la National Football League, sicasí, escoyer na novena ronda del Draft de 1951 nel pasáu mes de xineru.[10] Cleveland ganara'l Campeonatu de la NFL de 1950 con una fuerte defensiva y una ofensive liderada pol quarterback Otto Graham, el fullback Marion Motley y l'estremu Dante Lavelli.[11] Shula xunir al campamentu d'entrenamientu de los Browns al pie del so compañeru d'equipu en John Carroll, Carl Taseff, quien el téunicu de Cleveland, Paul Brown, escoyera na 22a ronda.[10][12] Brown fixo les sos seleiciones en parte por cuenta de que'l téunicu de John Carroll, Herb Eisele, asistiera a les sos clíniques d'entrenamientu y utilizaba táctiques y terminoloxía similares a les de Brown.[6] Tanto Shula como Taseff fueron fichaos pol equipu y convirtiéronse nos sos dos únicos novatos en 1951.[9][12] Shula robló un contratu por $5.000 al añu y xugó como fondu defensivu xunto a Warren Lahr y Tommy Jones.[9][12]

Shula xugó los 12 partíos de Cleveland en 1951, debutando como titular n'ochobre y consiguiendo cuatro intercepciones.[8][13] Los Browns, pela so parte terminaron con récor de 11-1 y llegaron a la final per segundu añu consecutivu.[14] L'equipu perdió esi partíu 24-17 frente a Los Angeles Rams en Los Angeles.[14][15]

 
Shula sirvió por 11 meses na Guardia Nacional d'Ohio en 1952 mientres la Guerra de Corea.

Shula yera miembru de la unidá de la Guardia Nacional d'Ohio que foi activada al añu siguiente mientres la Guerra de Corea.[8][16] El serviciu militar en Ohio y en Fort Polk en Louisiana caltuvieron a Shula alloñáu de les canches hasta que foi releváu en payares d'esi añu.[8] Cuando tornó a los Browns, Shula robló un contratu por $5.500 al añu y xugó cinco partíos a la fin de la temporada en convirtiéndose en titular depués de qu'otru xugadores sufrieren mancadures.[13][17] Los Browns volveríen llegar a la final, partíu que volveríen perder, esta vegada ante los Detroit Lions. [18] A principios de 1953, los Browns unviaron a Shula xunto a Taseff y otros ocho xugadores a los Baltimore Colts en cuenta de cinco xugadores de los Colts, ente ellos los tackles Mike McCormack y Don Colo.[19] Antes de xunise a Baltimore, Shula llogró una maestría n'educación física na Universidá Case Western Reserve en Cleveland.[20]

Shula robló un contratu por $6.500 dólares al añu con Baltimore, equipu que se taba preparando pa la so primer temporada depués de treslladase dende Dallas, onde la franquicia tenía'l nome de Dallas Texans.[8][21] L'equipu rápido reemplazó a l'anterior franquicia de los Colts que sumiera depués de la temporada de 1950.[22] Los Colts terminaron con récor de 3-9 en 1953 magar liderar la lliga en recuperaciones defensives, incluyendo trés intercepciones per parte de Shula.[13][23] Baltimore siguió con dificultaes al añu siguiente sol mandu del nuevu entrenador Weeb Ewbank, un ex asistente de los Browns.[24][25] L'equipu volvió terminar 3-9 y terminó na última posición na NFL West, magar que Shula algamó 5 intercepciones esi añu -una máxima na so carrera.[13][25]

Shula nuevamente rexistró cinco intercepciones en 1955, pero los Colts terminaron la temporada con un rexistru de 5-6-1, bien lloñe de tar cerca d'engarrar el títulu divisional.[13][26] Shula perdióse los últimos trés partíos de la temporada depués de rompese la quexada nel empate 17-17 con Los Angeles Rams.[8] Ewbank trajó al quarterback y futuru miembru del salón de la fama Johnny Unitas en 1956 como respaldu, pero los Colts perdieron más partíos de los que ganaron inclusive dempués de que Unitas volviérase titular a mediaos de temporada.[27] Shula llogró solo una intercepción esi añu.[13] Los Colts dexaron dir a Shula a la fin de la pretemporada en 1957, y los Washington Redskins contratar.[8][28] Shula pasó una temporada colos Redskins y depués retiróse.[13] Nos sos siete temporaes na NFL xugó 73 partíos, interceptó 21 pases y recuperó cuatro balones.[13]

Carrera como entrenador

editar

Primeros años (1958–1962)

editar

Shula llogró'l so primer trabayu como entrenador pocu dempués de concluyir la so carrera como xugador, fichando como asistente téunicu pa la Universidá de Virginia so la direición de Dick Voris en febreru de 1958[8][29] Virginia terminó esi añu con un récor de 1-9.[30] Shula cásase nel branu enantes del entamu de la temporada con Dorothy Bartish, quien creció cerca de Painesville.[8][31] Shula y Bartish empezaron a salir xuntos depués de qu'él se graduara de John Carroll; ella taba trabayando como profesora en Hawaii cuando él propúnxo-y matrimoniu.[31]

Depués d'una temporada en Virginia, Shula foi ficháu como asistente pola Universidá de Kentucky en 1959 sol mandu del entrenador Blanton Collier.[8] Collier fuera asistente de Paul Brown cuando Shula xugaba en Cleveland.[32] Depués d'una temporada en Kentucky, Shula llogró'l so primer trabayu como entrenador na NFL como l'entrenador de la llinia defensiva fonda pa los Detroit Lions en 1960.[8] Los Lions consiguieron un récor de victories positiva los trés años que Shula tuvo ende sol mandu del entrenador en jefe George Wilson y terminaron segundos na NFL West en 1961 y 1962.[33][34][35] La defensa de Detroit tuvo ente los meyores de la lliga según puntos dexaos cuando Shula dirixir, incluyendo la temporada 1962 cuando fueron la segunda meyor defensiva.[35] Esi añu, la defensa tamién foi la meyor de la lliga tocantes a yardes dexaes, con 3.217.[36] El grupu defensivu de Detroit incluyía a un grupu de llineros conocíos como "Los Tarrecibles Cuatro"; en 1962 el grupu taba formáu polos tackles defensivos Roger Brown y Alex Karras y los estremos Darris McCord y Sam Williams.[36]

Baltimore Colts (1963-69)

editar

Weeb Webank, que dirixiera a Shula en Cleveland y Baltimore, foi despidíu como entrenador en xefe de los Colts en 1963 depués d'una serie de temporaes perdedores y desalcuerdos sobre la estratexa y organización del equipu col dueñu Carroll Rosenbloom.[37][38] Rosenbloom contrató de forma inmediata a Shula como'l nuevu entrenador, pocu dempués d'habelo reclutado pa esti trabayu.[37] Shula tenía solo 33 años nesi entós, convirtiéndolo nel entrennador más nuevu na historia de la lliga nesi momentu, pero Rosenbloom conocía la so personalidá y perspeutiva dende los sos díes como xugador en Baltimore.[38] Anque Rosenbloom dixo qu'entendía que'l traer a Shula yera una movida riesgosa, sintió que traería consigo un meyor espíritu d'equipu a los Colts.[38] Shula fuera solo un xugador permediu, pero "siempres taba tomando fotografíes, falando de fútbol", dixo Rosenbloom nesi entós. "Siempres quixera dirixir".[38]

Shula perdió'l so primer partíu de temporada regular, un alcuentru contra los Giants el 15 de setiembre.[8] Sicasí, los Colts de 1963 ganaron el so siguiente partíu y terminaron la temporada con récor de 8 victories y 6 derrotes y un tercer llugar na NFL West.[8][39] L'equipu entá taba lideráu por Unitas, quién foi compañeru de Shula nel so últimu añu como xugador en Baltimore y ayudara a los Colts a ganar los campeonatos en 1958 y 1959.[27] Los principales receptores del equipu yeren Raymond Berry y l'ala zarrada John Mackey, ente que l'estremu defensivu Gino Marchetti fondiaba la defensiva.[39]

Shula llevó al equipu a consiguir un récor de 12-2 nel so segundu añu.[40] Esto punxo a los Colts a la cabeza del NFL West y clasificar a la final de 1964 frente a los Browns, quien nesi entós taben dirixíos por Collier.[41] Los Colts yeren les escamplaes favorites pa ganar el partíu, inclusive per parte de los periodistes de Cleveland, gracies en gran parte al so sólidu grupu de receptors y a Unitas, quien tenía 2.824 yardes por aire y ganara el premiu de Xugador Más Pervalible.[42][43] El Halfback Lenny Moore tamién había consiguíu 19 touchdowns, afitando asina un nuevu récor na NFL.[40] Amás de cuntar cola meyor ofensiva de la lliga, la defensiva de los Colts dexara'l menor númberu de puntos na NFL.[44] Antes de la final, Collier dixo que Shula siempres pensara n'entrenar, inclusive mientres los sos años como xugador, dándo-y la esperiencia d'un home que tuviera nel oficiu por diez años".[40] Los Colts, sicasí, perderíen ante los Browns 27-0.[45] Magar la derrota, Shula ganó'l premiu al Entrenador del Añu de la NFL.[40]

Los Colts empataron el récor de 10-3-1 de los Green Bay Packers a la fin de la temporada 1965, obligando a un partíu de repechaje que determinaría cual de los dos equipos xugaría la final.[46] Los Colts perdieren en dos causes ante los Packers mientres la temporada regular, y Unitas y el so reemplazu Gray Cuozzo atopábense mancaos pal partíu de repechaje.[47] Baltimore empezó ganando 10-0 al mediutiempu utilizando al halfback Tom Matte como mariscal de campu, pero los Packers, dirixíos por Vince Lombardi, remontaron na segunda metá y llograron empatar el partíu, unviándolo a tiempu extra.[48] Los Colts detuvieron a los Packers nel so primer drive del tiempu extra, pero nun pudieron aprovechar la so siguiente oportunidá desperdiciando un intentu de gol de campu de Lou Michaels.[48] Los Packers depués asitiáronse en zona de gol de campu, convirtiéndolo y ganando asina'l partíu 13-10.[46][48] Shula dixo dempués del partíu que'l so equipu nun podía esperar executar la so mesma estratexa ensin Unitas y Cuozzo, pero que los Colts "nun merecíen tar nesta amiesta si nun podíen vencer a Green Bay en tres intentos.[48]

Na temporada siguiente los Colts cayeron al segundu llugar de la NFL West, añu cuando se xugó'l primera Super Tazón ente'l campeón de la NFL y el ganador de la rival American Football League.[49] En 1967, los Colts nun llograron clasificar a los playoffs magar consiguir un récor na temporada regular de 11-1-2, perdiendo ante l'apocayá creada División Costera nun desempate debíu un récor de 0-1-1 contra Los Angeles Rams.[50][51] La única derrota de los Colts foi un 34-10 ante los Rams nel Los Angeles Memorial Coliseum nel últimu domingu de la temporada.[52]

Shula llevó a Baltimore a consiguir otru sólidu añu en 1968, cuando l'equipu terminó col meyor récor de la lliga en temporada regular con 13 victories y solo una derrota.[53] L'equipu venció a los Minnesota Vikings nel partíu de playoff divisional, pa dempués vencer a los Browns 27-0 na final de conferencia la selmana siguiente.[53] Asina foi que los Colts llegaron al Super Bowl III y ellí enfrentáronse a los New York Jets. Los Jets fueron lideraos pol so quarterback, Joe Namath, quien garantizó una victoria enantes del partíu magar nun ser los favoritos. Nueva York Ganó'l partíu 16-7.[53]

Shula terminó con un récor de 71-23-4 en siete temporaes con Baltimore, pero'l so récor en postemporada foi de solu 2-3, incluyendo derrotes en finales nes que los Colts yeren les escamplaes favorites.

Miami Dolphins (1970–1995)

editar

Depués de la temporada 1969, Joe Robbie, dueñu de los Miami Dolphins, reclutó y fichó a Shula por que seya el nuevu entrenador en xefe de Miami. Como resultancia del fichaxe de Shula, l'equipu foi acusáu de manipulación pa cerrar esti tratu per parte de la NFL, lo cual obligó a los Dolphins a apurrir la so seleición de primer ronda a los Colts.[54] La decisión foi controversial porque les negociaciones ente Shula y Robbie y la firma del contratu tuvieron lugar enantes y dempués de la fusión oficial ente la NFL y la AFL, respeutivamente. Si les negociaciones concluyeren enantes de la fusión, mientres la NFL y la AFL yeren rivales, les regles anti-manipulación de la NFl nun pudieren ser aplicaes.

Los equipos de Miami empobinaos por Shula fueron conocíos pelos sos grandes llinia ofensives (lideraes por Larry Little, Jim Langer y Bob Kuechenberg), un fuerte xuegu per tierra (qu'incluyía a Larry Csonka, Jim Kiick y Mercury Morris), sólidos mariscales de campu (Bob Riera y Earl Morrall), escelentes receptores (Paul Warfield, Howard Twilley y l'ala zarrada Jim Mandich) y una defensa qu'operaba perbién como una unidada cohesionada. Los Dolphins yeren conocíos como "La Defensiva Ensin Nome" magar que cuntaben con un bon númberu de grandes xugadores, incluyendo al DT Manny Fernandez y al linebacker central Nick Buoniconti.[55]

En 1972, los Dolphins terminaron la temporada regular invictos con un récor de 14-0-0. Barrieron colos playoffs y remataron asina la temporada perfecta con 17 victories.

Shula camudó la so estratexa a midida que camudó'l so personal. Los sos equipos que participaron del Super Tazón en 1971, 1972, 1973 y 1974 destacar por una ofensiva apoderada pol xuegu per tierra y una defensiva dominante. En 1983, pocu dempués de perder el Super Tazón XVII colos Washington Redskins, los Dolphins escoyeron al mariscal de campu Dan Marino de la Universidá de Pittsburgh. Marín ganó'l puestu de titular a mediaos de la temporada regular de 1983, y pa 1984 los Dolphins tornaren al Super Tazón gracies en gran parte al récor de Marín de 5.084 yardes per tierra y 48 pases de touchdown.

Magar tou esti ésitu, la victoria de los Dolphins nel Super Tazón de xineru de 1974 sobre los Minnesota Vikings terminó siendo l'últimu títulu consiguíu por Shula. Magar el so consistente ésitu na temporada regular, Shula nun pudo llograr victories significatives na postemporada, perdiendo nes sos 12 apaiciones posteriores nos playoffs -incluyendo dos apariciones más nel Super Tazón- enantes de retirase depués de la temporada 1995.

El so retiru depués de que terminó esa temporada regular terminó con unu de los legaos más grandes na historia de la NFL. Afitó numberosos récores nos sos 33 temporaes como entrenador. Ye l'entrenador cola mayor cantidá de partíos empobinaos (526), la mayor cantidá de temporaes consecutives como entrenador (33), y apaiciones nun Super Tazón con seis, cinco con Miami y una colos Colts. Shula tien un récor de 2 victories y cuatro ganes nos sos seis presentaciones en finales.

Shula foi l'entrenador de los Miami Dolphins de 1972 que terminaron con un récor perfectu de 17-0 y ganaron el Super Tazón VII 14-7 sobre los Washington Redskins. L'equipu de 1973 de Shula volvió repitir como campeón, ganando'l Super Tazón de 1974 sobre los Minnesota Vikings. La siguiente temporada los Dolphins paecíen destinaos a ganar el so tercer títulu en tres años, pero finalmente cayeron 28-26 ante los Oakland Raiders nel playoff divisional de la AFC n'unu de los meyores partíos na historia de la lliga. Con 35 segundos por xugar, Ken Stabler taba por ser prindáu por Vern Dean Herder. Xustu enantes de recibir el tackle, llanzó un pase dafechu desesperáu escontra alantre escontra'l so corredor Clarence Davis nos momentos finales del partíu, acabando asina col dominiu de los Dolphins. L'equipu de Miami sufrió munches baxes la siguiente temporada cola creación de l'agora sumida World Football League, perdiendo asina trés de los sos xugadores estelares -Larry Csonka, Jim Kiick y Paul Warfield- que se xunieron a l'apocayá creada lliga. Hasta 2013, la franquicia de los Dolphins foi incapaz de recrear l'ésitu de les temporaes 1971-74.

Vida posterior

editar
 
Caxa de fósforos de Shula's Steakhouse en Indianápolis, Indiana, c. 1990.

Dempués del so retiru, Shula emprestó'l so nome a una cadena de churrasquerías, Shula's Steakhouse[56] y una llinia de condimentos.[57]

Shula tamién tien un hotel en Miami Lakes, Florida, que ye llar del primer Shula's Steakhouse, The Senator Course nel Shula's Golf Club, The Spa at Shula's, y Shula's Athletic Club. L'hotel tien 205 cuartos pa invitaos y especialízase en servicios pa deportistes profesionales y universitarios.

Shula cásase con Dorothy Bartish de Painesville el 19 de xunetu de 1958.[58] Tuvieron cinco fíos: Mike, Donna, Sharon, Anne, y Dave.[59] Dorothy morrió de cáncer de mama el 25 de febreru de 1991.[60] Esi mesmu añu fundóse la Fundación Don Shula pa la Investigación del Cáncer de Mames.[61]

Casóse con Mary Anne Stephens el 16 d'ochobre de 1993. El 25 de payares de 1996 foi inducíu nel Miami Dolphin Honor Roll. En 2007 empezaron a ser publicaos comerciales pa NutriSystem destinaos a persones de 60 años pa enriba nos qu'apaecía Shula.[62]Anguaño viven na casa de Mary anne en Indian Creek, Florida, que recibió del so tercer divorciu col inversionista Jackson Stephens.[63]

Como parte d'una campaña de concientización del gobiernu, foi'l primer estauxunidense en rexistrase pal plan de beneficios de medicines de prescripción Melecinara Part D, inscribiéndose xusto dempués de la medianueche'l 15 de payares de 2005.[64]

En 2003, na Super Bowl XXXVII en San Diego, Shula realizó la llanzada ceremonial de la moneda pa cerrar les ceremonies previes al partíu. En 2007, na Super Bowl XLI en Miami, Shula foi parte de la presentación del Troféu Vince Lombardi.[65] El 25 de marzu de 2007, Shula apurrió la Winners Cup a Tiger Woods, Ganador del Tornéu de Golf WGC-CA de 2007 nel Doral Resort en Miami. El 3 de febreru de 2008 participó de la ceremonia d'apertura de la Super Bowl XLII.

En 2011, recibió la Medaya d'Honor Ellis Island en reconocencia polos sos esfuerciu humanitarios. Shula foi bien religios mientres tola so vida. Dixo en 1974, nel puntu máximu de la so carrera como entrenador, que diba a misa toles mañanes.[66] Nun momentu de la so vida Shula consideró convertise en sacerdote católicu, pero decidió finalmente que nun podía comprometese con dambes vides.[66]

Legáu

editar
 
Una estatua de Shula fuera del Sun Life Stadium

Shula afitó numberosos récores nos sos 33 temporaes como entrenador en xefe. Ye'l líder de tolos tiempos en victories con 347. Ye l'entrenador cola mayor cantidá de partíos empobinaos (526), mayor cantidá de temporaes consecutives (33), y derrotes nel Super Tazón (4, empatáu con Bud Grant, Dan Reeves y Marv Levy). Los sos equipos ganaron siete títulos de conferencia de la NFL: 1964, 1968, 1971–73, 1982 y 1984. Los equipos de Shula tuvieron constantemente ente los menos penalizaos de la NFL, y Shula foi parte del Comité de Regles p'ayudar a camudar el deporte y empobinalo escontra unu más predomináu por pases. Tuvo un récor ganador frente a tolos entrenadores contra los que s'enfrentó cola esceición de Levy, contra quién tuvo un récor de 5-14 en temporada regular y 0-3 nos playoffs.

Shula tamién se destacar por entrenar a cinco distintos quaterbacks que llegaron al Super Tazón (John Unitas y Earl Morrall en 1968, Bob Griese en 1971, 1972 y 1973, David Woodley en 1982 y Dan Marino en 1984), trés d'ellos (Unitas, Griese y Marín) futuros miembros del Salón de la Fama. Tamién entrenó a John Unitas llevándolo a una final del Campeonatu Mundial (na era previa a los Super Bowls) en 1964. L'únicu otru entrenador de la NFL que s'avera a la distinción de Shula ye Joe Gibbs, quién llevó a trés quarterbacks distintos al Super Bowl en cuatro causes (Joe Theismann, Doug Williams y Mark Rypien), consiguiendo'l títulu en trés causes.

Shula foi honráu col Estadiu Don Shula na Universidá John Carroll y l'Autopista Don Shula en Miami. Un partíu añal de fútbol universitario ente dos universidaes del Sur de la Florida, Florida Atlantic University y Florida International University, foi nomáu como'l Shula Bowl nel so honor. El ganador del partíu recibe un troféu llamáu'l Premiu Don Shula. El 31 de xineru de 2010 inauguróse una estatua d'él nel Sun Life Stadium.

Obres

editar

Hai co-escritu trés llibros: The Winning Edge (1973) con Lou Sahadi ISBN 0-525-23500-0, Everyone's a Coach (1995) ISBN 0-310-20815-7 y The Little Black Book of Coaching: Motivating People to be Winners (2001); ISBN 0-06-662103-8, dambos xunto a Kendra Blanchard.

Historial como entrenador

editar
Equipu Añu Temporada Regular Post-temporada
Ganaos Perdíos Empates % de Victories Posición final Ganaos Perdíos % Victories Resultáu
BAL 1963 8 6 0 .571 3ᵘ na Conferencia del Oeste - - - -
BAL 1964 12 2 0 .857 1ᵘ na Conferencia del Oeste 0 1 .000 Derrotaos ante los Cleveland Browns in NFL Championship Game.
BAL 1965 10 3 1 .769 2ᵘ na Conferencia del Oeste 0 1 .000 Derrotaos ante los Green Bay Packers in Western Conference Playoff.
BAL 1966 9 5 0 .643 2ᵘ na Conferencia del Oeste - - - -
BAL 1967 11 1 2 .917 2ᵘ na División de la Mariña - - - -
BAL 1968 13 1 0 .929 1ᵘ na División de la Mariña 2 1 .667 Campeones del Campeonatu de 1968 de la NFL. Derrotaos ante los New York Jets nel Super Bowl III.
BAL 1969 8 5 1 .615 2ᵘ na División de la Mariña - - - -
Total BAL 71 23 4 .755 2 3 .400
MIA 1970 10 4 0 .714 2ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Oakland Raiders in AFC Divisional Game.
MIA 1971 10 3 1 .769 1ᵘ na AFC Este 2 1 .667 Derrotaos ante los Dallas Cowboys in Super Bowl VI.
MIA 1972 14 0 0 1.000 1ᵘ na AFC Este 3 0 1.000 Campeones del Super Bowl VII.
MIA 1973 12 2 0 .857 1ᵘ na AFC Este 3 0 1.000 Campeones del Super Bowl VIII.
MIA 1974 11 3 0 .786 1ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Oakland Raiders in AFC Divisional Game.
MIA 1975 10 4 0 .714 2ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1976 6 8 0 .429 3ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1977 10 4 0 .714 2ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1978 11 5 0 .688 2ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Houston Oilers in AFC Wild-Cau Game.
MIA 1979 10 6 0 .625 1ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Pittsburgh Steelers in AFC Divisional Game.
MIA 1980 8 8 0 .500 3ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1981 11 4 1 .733 1ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los San Diego Chargers in AFC Divisional Game.
MIA 1982* 7 2 0 .778 1ᵘ na AFC Este 3 1 .750 Derrotaos ante los Washington Redskins in Super Bowl XVII.
MIA 1983 12 4 0 .750 1ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Seattle Seahawks in AFC Divisional Game.
MIA 1984 14 2 0 .875 1ᵘ na AFC Este 2 1 .667 Derrotaos ante los San Francisco 49ers in Super Bowl XIX.
MIA 1985 12 4 0 .750 1ᵘ na AFC Este 1 1 .500 Derrotaos ante los New England Patriots in AFC Championship Game.
MIA 1986 8 8 0 .500 3ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1987 8 7 0 .533 3ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1988 6 10 0 .375 5ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1989 8 8 0 .500 2ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1990 12 4 0 .750 2ᵘ na AFC Este 1 1 .500 Derrotaos ante los Buffalo Bills in AFC Divisional Game.
MIA 1991 8 8 0 .500 3ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1992 11 5 0 .688 1ᵘ na AFC Este 1 1 .500 Derrotaos ante los Buffalo Bills in AFC Championship Game.
MIA 1993 9 7 0 .563 2ᵘ na AFC Este - - - -
MIA 1994 10 6 0 .625 1ᵘ na AFC Este 1 1 .500 Derrotaos ante los San Diego Chargers in AFC Divisional Game.
MIA 1995 9 7 0 .563 3ᵘ na AFC Este 0 1 .000 Derrotaos ante los Buffalo Bills in AFC Wild-Cau Game.
Total MIA 257 133 2 .659 17 14 .548
Total[67] 328 156 6 .678 19 17 .528

*Una fuelga de jugadors de 57 díes amenorgó la temporada regular de 1982 de 16 a 9 partíos.

Bibliografía

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 5 mayu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ URL de la referencia: https://www.nytimes.com/2020/05/04/sports/football/don-shula-dead.html.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.sun-sentinel.com/sports/miami-dolphins/fl-sp-don-shula-dead-dolphins-20200504-fozq4ktwz5c7zmi2suquddqszm-story.html.
  4. ↑ Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 209749807. Data de consulta: 23 abril 2023. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. ↑ URL de la referencia: https://commencement.miami.edu/about-us/archives/honorary-degree-recipients/index.html.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 Schudel, Jeff (9 d'agostu de 2013). Don Shula at 80: From Harvey to Hall. http://www.news-herald.com/general-news/20100718/don-shula-at-80-from-harvey-to-hall-with-slideshow-video. Consultáu'l 2 de payares de 2013. 
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 Shula's Roots - A Rock Foundation. 15 de payares de 1993. Archivado del original el 2013-11-03. https://web.archive.org/web/20131103200841/http://articles.sun-sentinel.com/1993-11-15/sports/9311150043_1_shula-s-roots-shula-s-foundation-hometown. Consultáu'l 2 de payares de 2013. 
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 8,12 8,13 8,14 «A Don Shula Timeline». CNNSI.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-11-04. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Horrigan, Joe (1997). «Don Shula: All-Time Winner». The Coffin Corner 19 (2). Archivado del original el 2013-11-04. https://web.archive.org/web/20131104172621/http://www.profootballresearchers.org/Coffin_Corner/19-02-693.pdf. Consultáu'l 2 de payares de 2013. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «1951 NFL Draft Listing». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-15. Consultáu'l 2 de payares de 2013.
  11. ↑ Piascik, 2007, páxs. 177–182.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Piascik, 2007, p. 220.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 «Don Shula NFL Football Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-11-25. Consultáu'l 2 de payares de 2013.
  14. ↑ 14,0 14,1 «1951 Cleveland Browns Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-12-06. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  15. ↑ Piascik, 2007, páxs. 233–234.
  16. ↑ «Football and America: Korean War». Pro Football Hall of Fame. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de payares de 2013. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  17. ↑ Piascik, 2007, p. 247.
  18. ↑ Piascik, 2007, páxs. 251–253.
  19. ↑ Piascik, 2007, p. 264.
  20. ↑ Augustyn, 2007, p. 174.
  21. ↑ Browns Trade 10 Gridders For Five Baltimore Colts. Cleveland. 26 de marzu de 1953.  p. 20. https://news.google.com/newspapers?id=2Z9aAAAAIBAJ&sjid=L08DAAAAIBAJ&pg=4530,2985626&dq=baltimore+colts&hl=en. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  22. ↑ Baltimore Colts Back In League. Baltimore, Md.. 4 de febreru de 1953.  p. 8. https://news.google.com/newspapers?id=IWg1AAAAIBAJ&sjid=xCMEAAAAIBAJ&pg=2046,1400214&dq=baltimore+colts&hl=en. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  23. ↑ «1953 NFL Opposition & Defensive Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-24. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  24. ↑ Baltimore Colts Select Ewbank. Baltimore. 15 de xineru de 1954.  p. 2B. https://news.google.com/newspapers?id=FckUAAAAIBAJ&sjid=v-IDAAAAIBAJ&pg=5323,1656700&dq=baltimore+colts+weeb&hl=en. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «1954 Baltimore Colts Statistcs & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-09-29. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  26. ↑ «1955 Baltimore Colts Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-11-17. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  27. ↑ 27,0 27,1 «Hall of Famers: Johnny Unitas». Pro Football Hall of Fame. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-19. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  28. ↑ Pittsburgh Gets Wells Of 'Skins. Washington, D.C.. 1 d'ochobre de 1957.  p. 13. Archivado del original el 2015-10-03. https://web.archive.org/web/20151003041849/https://news.google.com/newspapers?id=gfkjAAAAIBAJ&sjid=ryUEAAAAIBAJ&pg=4162,208727&dq=baltimore+colts+shula&hl=en. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  29. ↑ Voris Adds 2 More To Virginia Staff. Charlottesville, Va.. 9 de febreru de 1958.  p. 9–A. https://news.google.com/newspapers?id=ZolJAAAAIBAJ&sjid=AQwNAAAAIBAJ&pg=5006,2704282&dq=don+shula&hl=en. Consultáu'l 2 de payares de 2013. 
  30. ↑ «Virginia Yearly Results». College Football Data Warehouse. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-02-07. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  31. ↑ 31,0 31,1 Don Shula: Family man. Archivado del original el 2013-11-04. https://archive.today/20131104101409/http://www.cleveland.com/homegrown/index.ssf?/homegrown/more/shula/family.html. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  32. ↑ Piascik, 2007, páxs. 17–18.
  33. ↑ «1960 Detroit Lions Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-07. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  34. ↑ «1961 Detroit Lions Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-07. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  35. ↑ 35,0 35,1 «1962 Detroit Lions Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-07. Consultáu'l 3 de payares de 2013.
  36. ↑ 36,0 36,1 Altman, Tara (1 de mayu de 2013). Former Lions' defensive end, Sam Williams, dies at 82. Archivado del original el 2013-11-04. https://web.archive.org/web/20131104113258/http://www.detroitlions.com/news/article-1/Former-Lions-defensive-end-Sam-Williams-dies-at-82/a8720963-773c-4f1d-aad4-bf9b785d7b4d. Consultáu'l 3 de payares de 2013. 
  37. ↑ 37,0 37,1 Baltimore Colt Coach Ewbank Fired, Replaced By Shula. Baltimore, Md.. 9 de xineru de 1963.  p. 10. https://news.google.com/newspapers?nid=2245&dat=19630109&id=TsAzAAAAIBAJ&sjid=fDIHAAAAIBAJ&pg=4958,597295. Consultáu'l 7 d'agostu de 2013. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 Shula Emphasizes Spirit. New York. 14 d'agostu de 1963.  p. 13–A. https://news.google.com/newspapers?id=vUtQAAAAIBAJ&sjid=41YDAAAAIBAJ&pg=7258,2098361&dq=shula&hl=en. Consultáu'l 4 de payares de 2013. 
  39. ↑ 39,0 39,1 «1963 Baltimore Colts Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-28. Consultáu'l 7 de payares de 2013.
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 Pluto, 1997, p. 123.
  41. ↑ Pluto, 1997, páxs. 121–123.
  42. ↑ Pluto, 1997, p. 122.
  43. ↑ «Johnny Unitas NFL Football Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de payares de 2013. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  44. ↑ Pluto, 1997, p. 124.
  45. ↑ Pluto, 1997, p. 151.
  46. ↑ 46,0 46,1 «1965 NFL Standings, Team & Offensive Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-12-10. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  47. ↑ Packers Vs. Colts Is 'Sudden Death'. Green Bay, Wis.. 26 d'avientu de 1965.  p. 17–C. https://news.google.com/newspapers?id=hWZJAAAAIBAJ&sjid=pAoNAAAAIBAJ&pg=3035,6177074&dq=unitas+matte+colts&hl=en. Consultáu'l 8 de payares de 2013. 
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 Chandler's boot silences Colts in overtime battle. Green Bay, Wis.. 27 d'avientu de 1965.  p. 23. https://news.google.com/newspapers?id=FTVgAAAAIBAJ&sjid=i28NAAAAIBAJ&pg=6149,4159540&dq=colts+field+goal+sudden+death&hl=en. Consultáu'l 8 de payares de 2013. 
  49. ↑ «1966 NFL Standings, Team & Offensive Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-12-08. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  50. ↑ «1967 NFL Standings, Team & Offensive Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-12-08. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  51. ↑ National Football Loop Completes 1967 Slate. New York. 22 d'abril de 1967.  p. 31. https://news.google.com/newspapers?id=2KofAAAAIBAJ&sjid=ANcEAAAAIBAJ&pg=3413,2954046&dq=coastal+capital+central+century+divisions&hl=en. Consultáu'l 8 de payares de 2013. 
  52. ↑ «1967 Baltimore Colts Statistics & Players». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-11-04. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 «1968 NFL Standings, Team & Offensive Statistics». Pro Football Reference. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-11-05. Consultáu'l 8 de payares de 2013.
  54. ↑ «Olsen, Jack. "The Rosenbloom-Robbie Bowl", Sports Illustrated, November 9, 1970.». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-07-25.
  55. ↑ «Underwood, John. "Two That Were Super", Sports Illustrated, January 10, 1972.». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-07-14.
  56. ↑ Shula's
  57. ↑ «Shula's Online Store». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-01-27.
  58. ↑ "A Don Shula Timeline" sportsillustrated.cnn.com Archiváu 2013-11-04 en Wayback Machine Retrieved October 3, 2013
  59. ↑ "A Don Shula Timeline" sportsillustrated.cnn.com Archiváu 2013-10-05 en Wayback Machine Retrieved October 3, 2013
  60. ↑ "A Don Shula Timeline" sportsillustrated.cnn.com Archiváu 2013-10-04 en Wayback Machine Retrieved October 3, 2013
  61. ↑ «HISTORY: Dolphins Honors». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-04-10.
  62. ↑ «NFL's Shula named NutriSystem spokesman». CNN Money. 22 de xineru de 2007. http://money.cnn.com/news/newsfeeds/articles/newstex/AFX-0013-13776547.htm.  Retrieved February 6, 2007
  63. ↑ "Shula, Stephens Battle Over $1 Million in Annual Alimony" arkansasbusiness.com Archiváu 2015-09-23 en Wayback Machine Retrieved October 3, 2013
  64. ↑ «Humana Signs Its First Melecinara Part D Prescription Drug Plan Beneficiary». Consultáu'l 18 de febreru de 2012.
  65. ↑ «Marín, Shula to be honored at Super Bowl XLI». NFL. 14 d'avientu de 2006. Archivado del original el 2006-12-16. https://web.archive.org/web/20061216064901/http://www.superbowl.com/news/story/9870848. Consultáu'l 2015-11-17.  Retrieved February 6, 2007
  66. ↑ 66,0 66,1 Scott, Ronald B. (2 d'avientu de 1974). «Coach Don Shula, the Would-Be Priest Who Makes Miami Mean». People 2 (23). http://www.people.com/people/archive/article/0,,20064721,00.html. Consultáu'l 2 de payares de 2013. 
  67. ↑ Don Shula Recou, Statistics, and Category Ranks - Pro-Football-Reference.com

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Don_Shula&oldid=4281761»