Socialismu árabe

**Socialismu**

Tipos de socialismu Anarquista Árabe Autoxestionariu Científicu Cristianu Democráticu Ecoloxista Llibertariu De mercáu Del sieglu XXI Utópicu

El socialismu árabe (ar. الاشتراكية العربية, al-ishtirākīya al-‘arabīya) ye una ideoloxía política basada nuna combinación de panarabismu y socialismu. La so influencia intelectual y política llegó al so cenit demientres la década de 1950 y 60, cuando constituyó la base ideolóxica del Partíu Árabe Socialista Baaz y, en menor midía, del movimientu de Gamal Abdel Nasser n'Exiptu. El conceutu de "socialismo árabe" no debe ser confundíu cola tradición muncho más amplia de pensamientu socialista nel mundu árabe, que precedió al socialismo árabe en 50 años.

El término de socialismo árabe alcuñólu Michel 'Aflaq, ún de los fundadores del Partíu Baaz, pa distinguir la so ideoloxía socialista del socialismu marxista y d'otros tipos de socialismu desendolcaos n'Europa o n'otros países non occidentales (China, XRSS, ya eso.), y pa destacar la so autenticidá y orixinalidá. P' 'Aflaq, el socialismu árabe yera una consecuencia necesaria de la búsqueda de la unidá y llibertá árabe, pues namái un sistema socialista de propiedá y desendolcu podría superar el legáu social y económicu del colonialismu. Al mesmo tiempo, refuga con fuercia el marxismu ortodoxu, pues consideraba que los sos fundamentos materialistes, internacionalistes y ateos adaptabense mal a la situación árabe.

Mientres el socialismu árabe abrazaba gran parte del programa económicu y social del socialismu d'estilu soviéticu, los sos diverxentes fundamentos intelectuales y espirituales impusieron dalgunos llímites al so potencial revolucionariu: la propiedá de los medios de producción sería nacionalizada, pero ensin cruciar los llímites de valores tradicionales como la propiedá privada y la herencia. Les estructures sociales "primitives" como'l feudalismu, el nomadismu, el tribalismu y el faccionalismo relixosu seríen superaes, pero non al costu de cortar los llazos sociales que constituyíen la unidá árabe.

Las manifestaciones económiques más notables del socialismu árabe fueron la reforma agraria n'Exiptu (1952), Siria (1963) ya Iraq (1970) y la nacionalización de les principales industries y la banca nesos países. N'Exiptu y Siria munchas d'eses polítiques ya fueron reverties. Tuvieron mayor ésitu n'Iraq, hasta l'entamu de la guerra con Irán en 1980.

A midía que los partíos Baaz n'Iraq y Siria se tresformaron gradualmente de movimientos de lliberación con fines ideolóxicos a instrumentos de dominación totalitarios, definíos étnicamente, el socialismu árabe perdió la so importancia política. Anguaño'l socialismu árabe nun ye tan importante política ya ideolóxicamente, anque les sos idees d'igualitarismu social y de búsqueda de una "tercera vía" ente'l capitalismu "egoísta" y el socialismu "antiespiritual" siguen siendo importantes nel pensamientu políticu árabe modernu. L'espoxigue del nuevu fenómenu del Fundamentalismu árabe coincide tamién cola cayía de la influencia del socialismu árabe nel denomáu mundu árabe.

Referencies

Enllaces esternos

Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Socialismu árabe.