Gerard Manley Hopkins

Gerard Manley Hopkins S.J. (28 de xunetu de 1844, Stratford – 8 de xunu de 1889, Dublín) foi un sacerdote xesuita y poeta británicu.

Gerard Manley Hopkins
Vida
Nacimientu	Stratford, 28 de xunetu de 1844
Nacionalidá	Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda Reinu Xuníu
Muerte	Dublín, 8 de xunu de 1889 (44 años)
Sepultura	Cementeriu de Glasnevin
Causa de la muerte	peritonitis (es) Fiebre tifoideo
Familia
Padre	Manley Hopkins
Hermanos/es	Arthur Hopkins Everard Hopkins
Estudios
Estudios	Highgate School (es) (1854 - 1863) Balliol College (es) (1863 - 1867) St Beuno’s Ignatian Spirituality Centre (en) (1874 - 1877)
Llingües falaes	inglés
Oficiu	poeta, escritor
Trabayos destacaos	The Wreck of the Deutschland
Creencies
Relixón	catolicismu anglicanismu
Orde relixosa	Compañía de Xesús

La so obra lliteraria, de marcáu calter innovador y na que s'aprecien inspiraciones del prerrafaelismo y del Movimientu de Oxford de la dómina victoriana, introdució nuevos recursos estilísticos ya innovadores estructures métriques como'l sprung rhythm, el Caudate sonnet (sonetu caudado) o'l Curtal sonnet (sonetu truncáu). A pesar de que, mientres la so vida, ésta foi escasamente publicada y accesible solamente a un públicu minoritariu, influyó darréu nun númberu creciente d'autores de lliteratura inglesa del sieglu XX como Ivor Gurney, Wystan Hugh Auden, Arthur Waley y el Premiu Nobel de Lliteratura, Thomas Stearns Eliot. Influyó coles mesmes tamién n'estranxeros, como por casu el francés Pierre Emmanuel.

El so talentu y sensibilidá artística dexáron-y tamién encetar la pintura y la música, siendo compositor de dellos cantares sobre la base de poemes propios que tamién fueron emplegaos n'obres d'autores como Benjamin Britten, Michael Tippett o Samuel Barber.

Na so alcordanza, la comunidá The Irish Hopkins Society celebra añalmente cada mes de xunetu dende la so constitución en 1987, el festival d'arte The Gerard Manley Hopkins International Summer School, na llocalidá irlandesa de Monasterivin.

Vida

Familia y primeros años

Gerard Manley Hopkins cuando mozu.

Gerard Manley Hopkins nació nuna familia de fuerte calter relixosu y comenenciuda nel arte. Yera fíu d'un axente de seguros, Manley Hopkins, y de Catherine, siendo'l mayor d'ocho hermano. Cuando cumplió 8 años, él y la so familia camudar a Hampstead, en Londres. Recibió cierta influencia del so propiu padre, quien publicara un llibru de poesía l'añu anterior a la so nacencia, dedicándolo a Thomas Hood. Dos de los sos hermanos convertir en pintores d'oficiu, y el mesmu Manley Hopkins quería nun principiu ser pintor y poeta, siguiendo l'exemplu del poeta, ilustrador, pintor y traductor inglés, anque d'orixe italianu, Dante Gabriel Rossetti. Dende los sos primeros años escolares Hopkins yá amosó la so sensibilidá y talentu pa la poesía, ganando inclusive un premiu poéticu.

Estudios, cargos y sexualidá

La so formación empezó, dende 1854 hasta 1863, na prestixosa escuela pública Highgate School, asitiada al norte de Londres, onde ganó un premiu poéticu gracies a unu de los sos primeros poemes, tituláu The Escorial. Tres una beca d'estudios que-y foi concedida, ingresó nel Balliol College de la Universidá d'Oxford. Ente los sos maestros atopábense Walter Pater y Benjamín Jowett, de quien recibiría una gran influencia. Nesta dómina lleería enforma les teoríes de John Ruskin y la poesía de Christina Rossetti y George Herbert, lo qu'influyó enforma nél.

Mientres los sos estudios nel Balliol empezó a dase a conocer como un poeta prolíficu y un home sociable, pero paez que se sollertó colos cambeos esperimentaos na so conducta, y volvióse más reconcentrado, detallando los sos «pecaos» nel so diariu personal. Atopó particularmente difícil aceptar la so sexualidá: por ello trató d'exercer un ferrial control sobre los sos impulso homoeróticos, sobremanera dempués de convertise en siguidor de Henry Parry Liddon y d'Edward Bouverie Pusey, l'últimu bastión del Movimientu de Oxford.

Entabló una amistá con Robert Bridges que duraría hasta la so muerte: Bridges sería'l principal difusor de la so obra. Tres la so graduación en 1867, qu'acabó llogrando les meyores calificaciones nel so estudiu polos clásicos y ganó un primer premiu en realizando los exámenes conocíos como Greats (tratar d'un estudiu sobre hestoria de l'Antigua Roma y del Sieglu de Pericles, y de la filosofía antiguo y moderno), John Henry Newman ufiertó-y una plaza de profesor en Birmingham. Sicasí, al añu siguiente decidió convertise en sacerdote, dempués de visitar Suiza, un país onde la Compañía de Xesús taba proscrita.

Amás foi cuatro años d'estudios de Teoloxía nel norte de Gales, nel Centru de San Beuno, de 1874 a 1877, onde aprendería l'idioma galés. Al acabar la so carrera foi ordenáu sacerdote. Enseñó llatín y griegu en Stonyhurst College, una escuela pública xesuita católica d'Inglaterra y, unos años antes de morrer, en 1884, convertir en caderalgu de llatín de la Universidá de Dublín.

Relixón

Foi educáu nuna familia perteneciente a la Ilesia anglicana y de calter bien relixosu. Sicasí, mientres la so estancia na Universidá d'Oxford recibió una fuerte influencia del Movimientu de Oxford, lo que supunxo que Hopkins convertir al catolicismu nel añu 1866. Dos años más tarde ingresó na Compañía de Xesús y decidió quemar la so obra más recién, declarando qu'escribir nun pertenecía al so oficiu. De toes formes, volvería escribir poesía unos siete o ocho años dempués. Cuando foi ordenáu sacerdote, exerció como tal en distintes ciudaes ingleses como Londres, Chesterfield, Oxford y Liverpool.

Campusantu de Glasnevin.

Muerte

Llegó a Irlanda nel añu 1884, xustu cuatro años antes de finar, pa enseñar les llingües sabies (llatín y griegu) na Universidá de Dublín. Ellí fixo munchos amigos y visitó en delles ocasiones Monasterevin, una ciudá del Condáu de Kildare, al suroeste del Condáu de Dublín. Sicasí, contraxo la fiebre tifoideo y el 8 de xunu de 1889, finó. Les últimes pallabres que pronunció fueron: I'm so happy, I'm so happy (Soi tan feliz, soi tan feliz). Gerard Manley Hopkins foi soterráu nel Campusantu de Glasnevin, el principal campusantu católicu de Dublín, Irlanda. La so madre finó 36 años más tarde, a la edá de 99 años, en 1920.

Obra

Los sos escritos

• The Wreck of the Deutschland/ El naufraxu del Deutschland

Dempués d'escribir poesía dende pequeñu y en ganando dellos premios mientres la so mocedá, compunxo'l so primera gran obra nel añu 1876, The Wreck of the Deutschland (El naufraxu del Deutschland). La dedicatoria de Hopkins ye la siguiente:

«To the happy memory of five Franciscan Nuns exiles by the Falk Laws drowned between midnight and morning of Dec. 7th. 1875»

Hopkins quedó impresionáu pola catástrofe naval del Deutschland asocedíu'l día 5 d'avientu del añu anterior: morrieron 157 persones, de les cualos cinco yeren monxes franciscanes que s'habíen exiliáu y coláu d'Alemaña pola llexislación que se taba llevando a cabu en contra de la Ilesia católica. El poema foi refugáu pol diariu xesuita The Month por consideralo demasiao difícil d'entender pa los llectores.

• Terrible Sonnets/ Sonetos Tarrecibles

Foi mientres la so estancia n'Irlanda cuando escribiría les sos Sonetos Tarrecibles (tamién llamaos Dark Sonnets/ Sonetos escuros o Sonnets of Desolation/Sonetos del Ablayamientu), conocíos con esti nome por causa de la aprovecedura espiritual que reflexa Hopkins nellos. Produzse un conflictu ente la vocación relixosa del autor y la so atraición pel mundu natural y de los sentíos. El primeru d'ellos ta datáu de 1885 y titúlase Carrion Comfort.

Robert Bridges.

Publicaciones y reconocencia

Apenes publicó unos pocos poemes en vida: la reconocencia de Gerard Manley Hopkins como poeta y estudiosu basábase puramente en dellos premios que ganó mientres la so mocedá y el que-y demostraron profesores y amigos íntimos, como Canon Dixon (Richard Watson Dixon), Coventry Patmore o Robert Bridges (tamién conocíu poeta inglés), que yeren los únicos que lleeren y apreciaren los sos poemes.

Tres la muerte de Hopkins, foi Bridges quien guardó los sos manuscritos. Gracies a ello, cuatro o cinco años más tarde decidióse a dir publicando dellos poemes del so amigu en diverses antoloxíes, anque nun sería hasta 1918 cuando Bridges publicaría un llibru que recoyía cuasi la obra poética completa. Ye a partir d'esi añu que Gerard Manley Hopkins empezaría a llograr una lenta reconocencia qu'a lo llargo del sieglu XX reforzar con delles ediciones y publicaciones de los sos escritos, incluyendo sermones, diarios y la correspondencia que caltuvo colos sos amigos. La mayor coleición de los poemes de Hopkins atopar en Hopkins House na Universidá de Gonzaga en Spokane, Washington, EE. XX.

Estilu

Usu del llinguaxe

Les sos imáxenes pueden resultar simples, como en Heaven-Haven, onde se compara una monxa entrando a un conventu con un barcu atracando nun puertu dempués d'una nube. Pero tamién pueden ser descomanadamente metafísiques y entrevesgaes, como asocede en As Kingfishers Catch Fire, onde salta d'una a otra amosando cómo cada cosa espresa la so propia sustancia, y cómo se reflexa la idea de divinidá al traviés de toles coses.

Hopkins utiliza gran cantidá d'arcaísmos ya inclúi vocablos dialeutales, anque tamién crea neoloxismos: un exemplu d'ello ye twindles, que puede interpretase pol contestu nel poema Inversnaid como una combinación de twines y dindles. Tamién suel crear axetivos compuestos, delles vegaes con un patrón (ye'l casu de "dapple-dawn-drawn falcon"), pero más davezu por llibre, como ye'l casu de "rolling level underneath him steady air".

Dalgunos de los sos poemes, tales como The Bugler's First Communion y Epithalamion, contienen un trasunto eróticu homosexual. Por ello, Hopkins foi venceyáu a los poetes del movimientu uraniano, que la so poesía derivar de los escritos en prosa de Walter Pater. Pater foi'l tutor de Hopkins nos sos preparativos pa los exámenes Greats, convirtiéndose depués nun gran amigu so.

Otra poderosa influencia na so obra foi la llingua galesa qu'aprendió mientres estudiaba Teoloxía nel St. Beuno's College, nel norte de Gales. Les formes poétiques de la lliteratura galesa y sobremanera la cynghanned (literariamente, referir a harmonía en llingua galesa) cola so énfasis na repetición de soníos concordaben col so propiu estilu y convirtiéronse nuna particularidá importante dientro de la so obra. Esti usu frecuente de pallabres homófones con significaos similares implica que los sos poemes entiéndense meyor si son recitaos en voz alta. Un elementu importante de la so obra ye'l so propiu conceutu de inscape, que provién del teólogu medieval Duns Scoto.

• Inscape: El conceutu exactu de "inscape" nun ta claru y namái lo entendería Hopkins na so totalidá, pero tien que ver cola esencia individual y la singularidá de cada cosa material. Ye comunicáu dende la cosa pola so instress y asegura l'espardimientu de la importancia del oxetu na creación. Inscape podría traducise como esencia, singularidá. El instress ye aquello que tresmite esa esencia escontra quien la repara.

Sprung Rhythm

El llamáu sprung rhythm ye'l nome dau por Gerard Manley Hopkins a una nueva estructura nos versos de los sos poemes. Antes d'él, la mayoría de la poesía medieval, renacentista y barroca n'inglés heredaba les antigües estructures de la poesía normanda, basada en repeticiones de grupos de dos o trés sílabes cola sílaba tónica siempres nel mesmu tiempu de cada repetición. Hopkins denominó a esta estructura métrica running rhythm, y los primeros versos escribir d'esta forma, antes de quedar esteláu pola métrica típica anglosaxona, de la que Beowulf ye'l máximu esponente. El sprung rhythm traduciríase como ritmu sópitu, ritmu sacudíu, ritmu saltáu o saltarín. La poesía basada nel sprung rhythm de Hopkins consiste nun ritmu dafechu acentual, onde nun depende del númberu de sílabes de les pallabres, sinón del acentu. Asina, los pies nun tienen de tener más d'una sílaba fuerte, anque sí puede haber delles débiles. En dellos poemes con sprung rhythm, puede reparase que tienen munches rimas internes, monosílabos, eliminación de conxunciones y alliteraciones de frases. Con ello Hopkins pretendía consiguir una imitación de la fala natural: dellos autores posteriores, como Rubén Darío o Arthur Waley, escribieron dalgún qu'otru poema basáu nesta téunica. El siguiente ye un exemplu de poema con sprung rhythm:

Gerard Manley Hopkins a la edá de 30 años, 1874.

What Being in Rank-Old Nature

What being in rank-old nature should earlier have that breath been

That hére pérsonal tells off these heart-song powerful peals?—

A bush-browed, beetle-brówed bíllow is it?

With a soúth-wésterly wínd blústering, with a tide rolls reels

Of crumbling, fore-foundering, thundering all-surfy seas in; seen

Únderneath, their glassy barrel, of a fairy green.

.......

Or a jaunting vaunting vaulting assaulting trumpet telling

Gerard Manley Hopkins

Los acentos añadíos tienen la función de marcar les sílabes fuertes de la frase en casu de dulda, o de denotar una énfasis especial. Gracies a esto Hopkins algama un ritmu musical capaz d'asonsañar el llinguaxe faláu por escritu. Comentaría al so amigu Richard Dixon que "la pallabra sprung qu'usu pa esti ritmu significa daqué según ‘abrupto’ y n'estrictu rigor aplícase solamente onde un acentu sigue direutamente a otru ensin que medie otra sílaba", efeutu que s'aprecia nel antepenúltimu versu de la traducción del poema Spring and Fall que sigue, onde tamién les pallabres compuestes del octavu versu, y la rima idiosincrásica del terceru y cuartu, reflexen la práctica de Hopkins:

Biltu y cayida

Margaret, ¿te acoraxes

Por Sotodeoro quedáu ensin fueyes?

¿Esfueyes, como lo mortal, en

La to fresca mente lloro valen?

¡Ah! el corazón avieyáu

Ve tales coses ensin quexíu

Nel so deshora, nin añora

Mundos-camuda de hojaotrora,

Pero entá, y yá a sabiendes, llora.

Nun camuda, neña (nun importa'l nome),

El biltu del pesar del home.

Nin en mente, non, nin en boca cupió

Lo que oyó álma, ójo súpo:

El de toos ye'l to flaxelu;

Ye por Margaret el to duelu.

L'estilu de Hopkins se entronca col de Robinson Jeffers y los sos rolling stresses, que vía'l so nuevu estilu como una manera d'escapar de la métrica tradicional del running rhythm, que consideraba "adocenada". La so poesía paez influyida poles corrientes contemporánees como'l Prerrafaelismo y el Neorromanticismu, anque'l so amor pola naturaleza averar tamién al Modernismu, convirtiéndo-y inclusive nuna especie de ponte ente eres poétiques.

Curtal sonnet y Caudate sonnet

El Curtal sonnet ye una forma poética inventada por el mesmu Hopkins, qu'utiliza en trés de los sos poemes. Al castellán podría traducise como sonetu truncáu.

Trátase d'un sonetu compuestu por once llinies (o más bien, diez llinies y media), anque la so forma consiste precisamente en 3/4 de la estructura d'un sonetu de Petrarca contraíu (amenorgáu) proporcionalmente, de manera que la octava (yuxtaposición de dos cuartetos) convertir nun sestetu (dos terceto con forma CDE) y el sestetu convertir nun cuartetu con una "coda" a la fin que se traduz en media llinia más. Los primeros ocho versos d'un sonetu petrarquista amenorgar a los seis primeros versos d'un sonetu quebráu y los últimos seis versos tresformar nun cuartetu con coda d'un sonetu quebráu.

Hopkins describe l'últimu versu como "mediu versu", anque realmente puede menor que la metá d'un versu normal del Sprung rhythm. Hopkins rellaciona matemáticamente el sonetu petrarquista col truncáu: si'l primeru puede describise como 8 + 6 = 14 versos, el truncáu puede trate como:

${12 \over 2}+{9 \over 2}={21 \over 2}=10{1 \over 2}$.

Tocantes a la rima, ésta sigue l'esquema abcabc dcbdc o abcabc dbcdc. La descripción per parte de Hopkins del so estilu provién de los sos Poemes (1876-1889). La crítica paez tar d'alcuerdu en que'l sonetu truncáu nun constitúi una novedá na interpretación de los sonetos tan grande como'l so autor entendió. Según Elisabeth Schneider, el sonetu truncáu revela l'interés de Hopkins na dimensión matemática de los sos sonetos.

El Caudate sonnet (sonetu caudado), pela so parte, ye una espansión del sonetu tradicional. Construyir con 14 versos en formar estándar de sonetu, siguíos por una coda. Hopkins usó esi estilu d'una forma menos satírica na so That nature is a heraclitean fire. Esti poema ye unu de los munchos nos que'l poeta esperimenta con variaciones del sonetu tradicional. Asina, el so sonetu caudado ye un sonetu enteru ensin modificación pero con seis verso adicionales. Hopkins amplifica l'efeutu de la estensión por aciu un encabalgamientu ente los versos 14 y 15.

Influencies

Nos sos primeros escritos puede vese la influencia heredada de les sos llectures de la poesía del poeta británicu John Keats mientres los sos años escolares. Más tarde, mientres la so estancia na Universidá d'Oxford, llogró una gran reconocencia per parte del reputáu profesor del Balliol, Benjamín Jowett, pol so estudiu del griegu, que-y procuró una carrera como académicu de griegu. Foi nesta dómina cuando exercieron sobre Hopkins dos clares influencies:

Prerrafaelismo y el Movimientu de Oxford

La primera foi del movimientu inglés conocíu como Prerrafaelismo, gracies al so tutor Walter Pater, que la so meta yera espresar sentimientos auténticos y sinceros al traviés de la pintura, la escultura y la poesía tomando como base la Naturaleza. Con esti influxu, Hopkins llogra una perceición de la guapura como daqué puru ya ideal.

Balliol College, Universidá d'Oxford.

La otra gran influencia viéno-y dada pol Movimientu de Oxford, que defendía una renovación de la Iglesia Anglicana. Ente los sos principales líderes atópense, ente otros, Edward Bouverie Pusey, John Henry Newman (más tarde nomáu cardenal), John Keble y Richard Hurrell Froude. La consecuencia más significativa que tuvo foi que munchos partidarios del Movimientu de Oxford convertir al Catolicismu, ente ellos, Gerard Manley Hopkins en 1866, siguiendo los pasos de Newman.

Erotismu en Hopkins: Digby Mackworth Dolben

Per otra parte, atopamos ciertu erotismu en Hopkins. Los impulsos sensuales ocultos por Hopkins desempeñaron un papel importante nos sos escritos. Dichos impulsos paecen adoptar un grau característicu dempués de que Robert Bridges presentára-y, nel añu 1885, al so primu alloñáu, amigu y collaciu, Digby Mackworth Dolben, yá que Hopkins sintióse atraíu pol mozu uranista, que la so poesía representaba a Cristu como un amigu pederasta y la so muerte como una consumación de la rellación.

Unu de los biógrafos de Hopkins, Robert Bernard Martin, afirma que l'alcuentru con Dolben (que se produció cuando esti cumplía 17 años) «foi, de forma bastante simple, l'acontecimientu emocional más trascendental de los sos años como estudiante, probablemente de la so vida entera». «Hopkins encaprichóse totalmente de Dolben, que yera cuatro años menor, y el diariu d'aquella prueba hasta qué puntu lo torturaben los sos impulsos eróticos escontra Dolben, difícilmente reprimíos».

Insinuóse a Dolben al traviés de la correspondencia que caltuvieron, escribiendo sobre él nel so diariu y componiendo dos poemes sobre la mocedá, Where art thou friend y The Beginning of the End.

Robert Bridges, qu'editó la primer coleición de los poemes de Dolben según los de Hopkins, alvirtió que'l segundu poema «nunca tenía d'imprimise», anque acabó incluyéndolo na primer edición de 1918. Otru niciu qu'amuesa los sos sentimientos escontra esti mozu atopar nel fechu de que'l so confesor prohibiólu a Hopkins tener dalgún tipu de contautu con Dolben, sacante per carta.

La so rellación atayar cola muerte de Dolben en xunu de 1867, un fechu del que Hopkins nunca se recuperó del tou: «Irónicamente, el destín dio a Hopkins una meyor posición de lo que podría habelo fechu si Dolben viviera largamente... munchos de los meyores poemes de Hopkins tán tiñíos con un matiz elegíaco pola perda del so amáu y la so musa Dolben».

== Autores nos que Hopkins influyó dempués de la so muerte Unu de los primeros qu'almitió recibir influencies de Hopkins na so obra foi Ivor Gurney, compositor y poeta inglés. Pela so parte, l'académicu francés Pierre Emmanuel foi estensamente influyíu pola obra lliteraria de Friedrich Hölderlin, Thomas Hardy y Hopkins. A esti postreru dedicólu un poema (estrayíu del so llibru Orphiques):

À Gerard Manley Hopkins

A Gerard Manley Hopkins

Console, ô Mort, mon cœur sans ombre et seul, soleil profond, frappant d'aplomb la chair. Ah la chère Ombre morte, victime enfin de cette faim, ce fol ennui qui tue la Nuit et tourne et luit et roule là! Le gouffre et la roue rayonnante, le sang silencieux, qui s'ouvre, et, Ciel! j'entends le sourd écho des coups qui sapent l'âme… Oh tremble, tremble corps creusé par le sang et qui ruses, sentant sans cesse t'ébranler le bélier… Ce bruit lourd par l'oubli engourdi, mais qui reprend, prolonge la peur, devient panique et dur, atteint l'azur, faisant crouler le jour dans le sang, et le sang dans l'absence… Et les tours, les tombes et les temples tombés, les monts rasés, le monde las, contemple ô Mort! la cendre d'or de l'étendue, l'encens.

Consuela, oh Muerte, el mio corazón ensin solombra y solo, sol fondu, cutiendo a plombu la carne. ¡Ah la querida Solombra muerta, víctima a la fin d'esta fame, esi llocu aburrición que mata la nueche y xira y relluma y rueda ellí! El pozu y la rueda radiante, el sangre silenciosa, que s'abrir, y, ¡Cielu! oyo'l sordu ecu de los golpes que minen l'alma... Oh tremez, tremez cuerpu caváu pola sangre y qu'obres con astucia, sintiendo darréu sacurdirte l'ariete... Esi ruiu pesao que l'olvidu aletarga, pero que vuelve a entamar, enllarga el mieu, vuélvese llerza y duru, algama'l firmamentu, faciendo entartallar el día nel sangre, y el sangre na ausencia...Y les torres, les tumbes y los templos cayíos, los montes, el mundu cansáu, contemplen ¡Oh Muerte! la ceniza d'oru de l'amplitú, l'inciensu.

Otru de los autores del sieglu XX que se vieron realmente influyíos por Hopkins foi'l poeta y ensayista inglés con nacionalidá d'Estaos Xuníos W.H. Auden.

Tamién ye induldable la qu'exerció en T.S. Eliot y la so xeneración, al igual que podemos ver l'influxu sobre Arthur Waley, que desenvolvería'l llamáu sprung rhythm (ritmu sópitu o ritmu saltáu) creáu por Hopkins. Coles mesmes, tuvo cierta importancia na evolución n'otros poetes como Seamus Heaney, Ezra Pound y John Berryman.

Walter J. Ong, pela so parte, fixo unes aportaciones personales sobre la lliteratura de Hopkins nun llibru denomináu Hopkins, the Self, and God; y una tesis sobre'l sprung rhythm enantes citáu na poesía del autor inglés, tituláu An Ong Reader.

Gerard Manley Hopkins y la música

Manuscritu d'una pieza musical, Fallen Rain (silent fell the rain), compuesta por Gerard Manley Hopkins y lletra del so amigu Canon Dixon. Cortesía de François Nicolas, compositor francés.

Gerard Manley Hopkins tamién compunxo delles pieces musicales, pequeños cantares nes qu'utilizó poemes propios o de dalgunos de los sos amigos, como Canon Dixon y Robert Bridges. Dalgunes de les pieces musicales de Gerard Manley Hopkins son:

• Spring Odes 1 y Spring Odes 2.
• Ruffling Wind.
• Ode to Evening.
• Song.
• Spring and Fall (testu de G. Manley Hopkins).
• The Battle of the Baltic.
• Past like morning beam away.
• Fallen Rain (testu de Canon Dixon).
• Wayward Water.
• Hurrahing in Harvest.
• The Year.
• Morning Midday and Evening Sacrifice.

Tamién los sos poemes sirvieron como base pa dellos cantares d'importantes compositores del sieglu XX, como los británicos Benjamin Britten, Michael Tippett, Grace Williams y Kenneth Leighton, l'estauxunidense Samuel Barber y el francés Jean Guillou, ente otros. La so aportación musical ye bien marxinal, una y bones el «Grove Dictionary of Music and Musicians» nun lu dedica, magar ser británicu, nenguna entrada. Lamentablemente nun esiste nenguna grabación de Hopkins recitando o cantando los sos versos.

Asociaciones y festivales n'alcordanza de G.M. Hopkins

Anguaño síguese viendo'l pesu que tien Hopkins ente los amantes de la lliteratura (sobremanera n'Irlanda y Reinu Uníu), siendo homenaxáu y recordáu al traviés de delles asociaciones y festivales que lleven el so nome. He equí un exemplu:

• The Irish Hopkins Society: Trátase d'una comunidá turístico y cultural, que realiza The Gerard Manley Hopkins International Summer School (Escuela de branu internacional de Gerard Manley Hopkins). L'asociación foi fundada nel añu 1987 en Monasterivin, Irlanda, llugar en que Hopkins tuvo en numberoses ocasiones cuando foi de viaxe a esti país. Cada añu propón un tema pal eventu, que tien llugar pel branu, de normal nel mes de xunetu. Esta celebración consiste en faer honor al poeta al traviés de les artes nes qu'él mesmu tuvo comenenciudu, como la poesía, la música, la pintura o la filosofía. Asina, realícense dellos conciertos de música clásica y tamién de música tradicional irlandesa. Amás preséntense exhibiciones d'arte y prepárense llectures de poesía y variaes conxustes.

En 2012 Kenneth Lonergan estrenó la aplaudidísima Margaret, que'l so títulu ta sacáu del nome de la protagonista del poema "Primavera y Seronda".

Ver tamién

Ver tamién: Compañía de Xesús, Movimientu de Oxford, Hermandá Prerrafaelita, Ilesia Anglicana, y Kulturkampf

Referencies

• Racedo, Raul. «Voices of the World War I».
• Française, Académie. «Pierre Emmanuel dans Académie Française». Archiváu dende l'orixinal, el 13 de febreru de 2009.
• Biografíes, Busca. «Gerard Manley Hopkins en BuscaBiografías». Archiváu dende l'orixinal, el 2006-11-11.
• Tenrura, Isla. «Gerard Manley Hopkins. Apuntes biográficos n'Isla Tenrura.».
• Jakobson, Román. «Llingüística y poética». Planeta Agostini. Archiváu dende l'orixinal, el 20 de febreru de 2008. Consultáu'l 2006.
• Hughes, Ted. «The crow. El cuervu dientro de la so trayeutoria poética.». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-05.
• Web, The Victorian. «Gerard Manley Hopkins.». Consultáu'l 2006.
• Nicolas, François. «Documentation musicale de Gerard Manley Hopkins».
• Encyclopedia, Columbia. «Gerard Manley Hopkins». Consultáu'l 2006.
• Carnell & Passions in

Poetry, Ron. «Gerard Manley Hopkins : Poetry, Biography & Resources». Consultáu'l 2006.

• Community Network, Kildare. «Hopkins». Archiváu dende l'orixinal, el 2021-02-11. Consultáu'l 2006.
• Irish Asociation, The. «Gerard Manley Hopkins Festival». Consultáu'l 2007.
• Britannica, Encyclopædia. «Curtal sonnet». Consultáu'l 2007.
• Favourite Poetry, Chesil's. «Gerard Manley Hopkins». Archiváu dende l'orixinal, el 11 de febreru de 2008. Consultáu'l 2007.
• Seers, Poet. «Gerard Manley Hopkins». Consultáu'l 2007.
• Institute, Christian History. «Rescue too Late for Deutschland's Nuns». Archiváu dende l'orixinal, el 12 de mayu de 2008. Consultáu'l 2007.

Bibliografía

• D'Arch Smith, Timothy (1970). Love in Earnest: Some Notes on the Lives and Writings of English 'Uranian' Poets from 1889 to 1930. Londres: Routledge & Kegan Paul. ISBN 978-0-7100-6730-2.
• Martin, Robert Bernard (1991). Gerard Manley Hopkins: A Very Private Life. Nueva York: Putnam. ISBN 978-0-399-13610-8.
• White, Norman (1995). Hopkins: A Literary Biography. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-818350-1.
• Davidson, Neil (2015). El ceñu radiante: Vida y poesía de Gerard Manley Hopkins. Santiago de Chile: Ediciones Universidá Diego Portales. ISBN 978-956-314-328-7.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Gerard Manley Hopkins.
• Páxina dedicada a Hopkins
• Revista El Xabalín: Poema Cónsul Jones, analizáu y traducíu por Delia Pasini
• Ocho canciones de muestra basaes nos poemes de Hopkins

• Datos: Q313693
• Multimedia: Gerard Manley Hopkins