Imperiu austriacu

	estáu desapaecíu
Himnu nacional	Himno nacional del Imperio austrohúngaro (es) ;
Alministración
Capital	Viena
Forma de gobiernu	Monarquía absoluta
Emperador de Austria (es)	Francisco I d'Austria y II del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu (dende 1804)
Llingües oficiales	alemán
Relixón oficial	catolicismu
Miembru de	ver Confederación Xermánica (1815); Sacru Imperiu Romanu Xermánicu (1804); ;
Xeografía
Coordenaes	48°12′N 16°21′E / 48.2°N 16.35°E
Superficie	698700 km²
Llendaba con	Reinu de Prusia, Imperiu Rusu, Imperiu Otomanu, Principáu-Obispáu de Montenegru, Principáu de Montenegru, Estaos Pontificios, Ducáu de Módena, Ducado de Parma (es) , Reinu de Cerdeña, Reinu d'Italia, Suiza, Liechtenstein, Reinu de Baviera, Reinu de Saxonia y Reinu de Cerdeña-El Piamonte
Demografía
Población	21 200 000 hab. (1804)
Densidá	30,34 hab/km²
Economía
Moneda	tálero (es)

L'Imperiu austriacu (n'alemán: Kaiserthum Österreich) fundóse en 1804 como reaición a la creación del Primer Imperiu francés baxo Napoleón I. El primer emperador d'Austria foi Franciscu I, tamién ostentando'l títulu d'emperador del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu col nome de Franciscu II. Más tarde abdicaría d'ésti cuando l'imperiu foi abolíu na reorganización napoleónica d'Alemaña en 1806.^[1] Pa caltener el so títulu imperial alzó a Austria de la categoría d'archiducáu a la d'imperiu Imperiu.

Historia

L'Imperiu austriacu formó parte de la Confederación Xermánica a partir de 1815, cuando'l Congresu de Viena restableció les llendes d'Europa dempués de la derrota de Napoleón Bonaparte Napoleón Bonaparte y reorganizó la forma ya ideoloxía polítiques del Antiguu Réxime.

Tres dellos intentos fallíos de reforma constitucional, l'Imperiu austriacu tresformóse nel Imperiu austrohúngaru de resultes direutu de la derrota sofrida na guerra austroprusiana, pola que perdería'l Reinu de Lombardía-Venecia y toa influencia nos estaos alemanes a favor de Prusia. Cola firma del Compromisu Austrohúngaru de 1867 sol reináu de Franciscu Xosé I nacería la monarquía dual na que se concedería igualdá de estatus a los territorios húngaros.

L'Imperiu d'Austria foi un imperiu socesor modernu fundamentáu nun remanente del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, que se centró no que ye l'Austria de güei y qu'oficialmente duró dende'l 1804 hasta 1867. Siguiólu l'Imperiu austrohúngaru, que proclamóse dempués de proclamase l'Emperador d'Austria tamién rei d'Hungría, una aición diplomática qu'alzó l'estáu del Reinu d'Hungría dientro del Imperiu austriacu, como resultáu de la monarquía austrohúngara de trensaición de 1867. Los vencedores de la Primer Guerra Mundial, dilieron y descompuxeron l'Imperiu austrohúngaru en dellos estaos independientes nuevos.

El términu "Imperiu d'Austria" tamién s'utiliza pa les posesiones de los Habsburgu enantes de 1804, que nun tenía nome oficial coleutivu, magar qu'Austria Austria ye más frecuente, el términu d'Austria-Hungría tamién s'usó.

L'Imperiu austriacu fundólu'l monarca Habsburgu, emperador Franciscu II (que se convirtió nel emperador Franciscu I d'Austria), como un estáu que tomaba tierres dientro y fora del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Esta foi una reacción a la proclamación de Napoleón Bonaparte del Primer Imperiu francés en 1804.

Austria y delles partes del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu empezaron la campaña escontra Francia y los sos aliaos alemanes mientres la Tercer Coalición que llevó a la aplastante derrota d'Austerlitz a principios d'avientu Avientu del 1805 1805. Nesi mesmu mes, una tregua taba en conversaciones.

Darréu, Franciscu II aceutó l'humillante Tratáu de Presburgu (avientu 1805), que na práutica significó la disolución del milenariu Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, con una reorganización de los territorios perdíos d'Alemaña, cola buelga de Napoleón, nun estáu precursor de lo que diba a convertise col tiempu na Alemaña moderna. Estes posesiones nominalmente foron parte del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu dientro de les llendes actuales d'Alemaña; tamién tuvo d'aceutar otres midíes de debilitamientu d'Austria y de los Habsburgu. Ciertes posesiones austriaques n'Alemaña pasaron a Francia y a los sos aliaos, el rei de Baviera, el rei de Wurtemberg y l'Eleutor de Baden. Les demandes d'Austria nos estaos alemanes refugáronse ensin esceición.

Una consecuencia qu'asocedió ocho meses dempués, el 6 d'agostu de 1806, ye que Franciscu II esllió'l Sacru Imperiu Romanu Xermánicu, por cuenta de la formación de la Confederación del Rin por Francia, yá que nun quería que Napoleón fuera'l so socesor. Esta aición tuvo'l reconocimientu de Xurde III del Reinu Xuníu que tamién yera l'Eleutor de Hannover, y que tamién perdiera los sos territorios alemanes alredor de Hannover, que pasaren a manes de Napoleón. La parte demandante inglesa resolvióse cola creación del reinu de Hannover, que llevóse a cau polos herederos británicos hasta l'ascensión de la reina Victoria, tres la cual estremóse ente la familia real británica y Hannover.

Magar que'l cargu d'emperador yera eleutivu, la Casa d'Habsburgu caltuviera'l títulu dende 1440 1440 (con una curtia interrupción) y Austria foi'l nucleu de los sos territorios.

Dempués de qu'Austria cayera derrotada na guerra austroprusiana de 1866, y saliera de la Confederación d'Alemaña, l'Imperiu austriacu tresformóse nel Imperiu austrohúngaru pa la trensaición de 1867 1867, que concedió al Reinu d'Hungría y nes tierres húngares igualdá de condiciones col restu d'Austria Austria nel so conxuntu.

Territorios del Imperiu austriacu

Imperiu austriacu (Cisleitania): 1. Reinu de Bohemia, 2. Ducáu de Bucovina, 3. Ducáu de Carintia, 4. Ducáu de Carniola, 5. Reinu de Dalmacia, 6. Reinu de Galitzia y Lodomeria, 7. Reinu d'Iliria, 8. Baxa Austria (Archiducáu d'Austria), 9. Margraviatu de Moravia, 10. Ducáu de Salzburgu, 11. Ducáu de Silesia, 12. Ducáu d'Estiria, 13. Condáu del Tirol, 14. Alta Austria (Archiducáu d'Austria), 15. Estáu de Vorarlberg; 16. Reinu d'Hungría (Transleitania) 17. Reinu de Croacia y Eslavonia; Condominiu austro-maxar: 18. Bosnia y Herzegovina.

Reinu de Bohemia (Königreich Böhmen)
Reinu d'Hungría (Königreich Ungarn)
Reinu d'Iliria (Königreich Illyrien)
Reinu de Dalmacia (Königreich Dalmatien)
Reinu de Galitzia y Lodomeria (Königreich Galizien und Lodomerien)
Reinu de Croacia y Eslavonia (Königreich Kroatien und Slawonien)
Reinu de Lombardía-Venecia (Lombardu-Venezianisches Königreich)
Archiducáu d'Austria (Erzherzogtum Österreich)
Ducáu de Carintia (Herzogtum Kärnten)
Ducáu de Carniola (Herzogtum Krain)
Ducáu de Salzburgu (Herzogtum Salzburg)
Ducáu de Silesia (Herzogtum Schlesien)
Ducáu d'Estiria (Herzogtum Steiermark)
Ducáu de Bucovina (Herzogtum Bukowina)
Ducáu de Serbia y Tamis Banat (Woiwodschaft Serbien und Tamisch Banat)
Banatu de Temesvar (Temescher Banat)
Gran Principáu de Transilvania (Großfürstentum Siebenbürgen)
Margraviatu de Moravia (Markgrafschaft Mähren)
Condáu del Tirol (Gefürstete Grafschaft Tirol)
Condáu de Gorizia y Gradisca (Grafschaft Görz und Gradisca)
Estáu de Vorarlberg
Margraviatu d'Istria (Istrien)
Ciudá Llibre Imperial de Trieste
Provincia imperial de Bosnia y Herzegovina

Ver tamién

Referencies

↑ «Los nuevos Estados y el Sacro Imperio» (castellán). Deutsche Welle 28.08.2006. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2007.

Bibliografía

Lalor, John J. (Ed.), 1881. Encyclopædia of Political Science, Political Economy, and the Political History of the United States by the Best American and European Writers. New York: Maynard, Merrill, and Co.
Manfred, Albert M., 1973. Napoleon Bonaparte. Prague, Czech Republic: Svoboda.
Skřivan, Aleš, 1999. European Politics 1648–1914 [Evropská politika 1648-1914]. Prague, Czech Republic: Aleš Skřivan.

Enllaces esternos

[1] «Los nuevos Estados y el Sacro Imperio» (castellán). Deutsche Welle 28.08.2006. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2007.

[1]