Sealand
Sealand (n'inglés: Principality of Sealand) ye consideráu internacionalmente como micronación, que la so forma de gobiernu ye la Monarquía parllamentaria hereditariu. El principáu proclama como territoriu soberanu propiu la plataforma marina Roughs Tower, construyida pola Royal Navy en 1942 y alcontrada nel mar del Norte, a diez quilómetros de la mariña de Suffolk, nel Reinu Xuníu, según agües territoriales nun radiu de doce milles náutiques.
| Sealand | |||||
|---|---|---|---|---|---|
micronación (es)  | |||||
 | |||||
| |||||
| Himnu nacional |
E Mare Libertas (es) | ||||
| Alministración | |||||
| Nome oficial |
Principality of Sealand Principáu de Sealand | ||||
| País |  Reinu Xuníu | ||||
| Nación constitutiva |  Inglaterra | ||||
| Rexón | [[Este d'Inglaterra|{{{2}}} | ||||
| Condáu ceremonial | [[Essex|{{{2}}} | ||||
| Área (es) | [[d:Special:EntityPage/Q21272241|10px | ||||
| Distritu non metropolitanu | [[d:Special:EntityPage/Q1752638|10px | ||||
| Villa | [[d:Special:EntityPage/Q990616|{{{2}}} | ||||
| Forma de gobiernu |
Oligarquía Monarquía constitucional | ||||
| Michael Bates (dende 9 ochobre 2012) | |||||
| Llingües oficiales | inglés | ||||
| Xeografía | |||||
| Coordenaes | 51°53′40″N 1°28′57″E / 51.8944°N 1.4825°E | ||||
 | |||||
| Superficie | 0,0005 km² (puestu ) | ||||
| Demografía | |||||
| Población | 22 hab. (2002) | ||||
| Densidá | Error d'espresión: Caráuter de puntuación "" non reconocíu. hab/km² | ||||
| Xentiliciu | |||||
| Economía | |||||
| Moneda |
Dólar de Sealand (es) | ||||
| Más información | |||||
| Estaya horaria | UTC±00:00 | ||||
| sealandgov.org | |||||
 | |||||
Sealand foi ocupáu pola familia y acomuñaos de Paddy Roy Bates, quien autoproclamó el principáu y acuñó pa sigo mesmu l'apellativu de La so Alteza Real Príncipe Roy de Sealand. La población nes sos instalaciones escasamente entepasa de cinco persones y l'área habitable de la torre ye de 550 m².
Magar la falta de reconocencia de la so soberanía y llexitimidá, Sealand ye una de les micronaciones más conocíes del mundu y de cutiu úsase-y como un casu d'estudiu, de la manera na que los principios de Derechu internacional pueden aplicase a un territoriu en disputa.
Historia editar
En 1942, mientres la Segunda Guerra Mundial, el Reinu Xuníu construyó'l HM Fort Roughs como parte de les Fortaleces Marines Maunsell. El fuerte ta compuestu por una plataforma flotante fornida con una superestructura de dos torres xuníes por una cubierta sobre la cual podíen amestase otres estructures.[1]
La plataforma foi arremolcada hasta Rough Sands, un bancu de sable allugáu aproximao a diez quilómetros de la mariña de Suffolk y trece quilómetros de la mariña d'Essex, Inglaterra, onde s'anubrió intencionadamente el cascu de la embarcación p'afitar la so posición sobre'l fondu del bancu de sable. La estructura que ye visible anguaño correspuende a la superestructura del buque. L'allugamientu escoyíu atopar n'agües internacionales, más allá de los cinco quilómetros d'agües territoriales reclamaes pol Reinu Xuníu nesa dómina.
La instalación (conocida como Roughs Tower) foi ocupada por ente 150 y 300 persones de la Marina Real mientres la Segunda Guerra Mundial y nun foi hasta 1956 cuando'l postreru personal foi sacupáu y la torre abandonada.
El 2 de setiembre de 1967 el fuerte foi ocupáu por Paddy Roy Bates,[1] un ciudadanu británicu presentador de radio pirata, quien espulsó a un grupu rival de radiopiratas y reclamó soberanía con base na so interpretación personal del derechu internacional.
En 1968 el fíu de Roy, Michael Bates, foi lleváu a xuiciu como resultáu d'un incidente mientres el cual abrióse fueu contra un buque de l'Armada Británica na redoma de Sealand. Acordies con dellos informes, los tripulantes del buque intentaben desallugar a los Bates del fuerte, mientres otros argumenten que namái taben realizando trabayos d'arreglu nuna boya de navegación cercanu. El 25 de payares de 1968 la corte, con sede en Chelmsford, Essex, declaró que por cuenta de que el incidente asocedió fora de les agües territoriales britániques, nun tenía xurisdicción sobre'l casu. Bates citó esti casu como evidencia de soberanía de facto.
En 1978, mientres Bates atopábase fora, el primer ministru de Sealand, Alexander G. Achenbach, xunto con dellos ciudadanos alemanes y neerlandeses, tomó pola fuercia la torre calteniendo a Michael Bates cautivu, pa lliberar dellos díes dempués nos Países Baxos.
Bates preparó asistencia armada y usando un helicópteru d'asaltu retomó la fortaleza. Caltuvo a los invasores cautivos y declarar prisioneros de guerra. La mayoría de los participantes na invasión fueron repatriaos al cese de la "guerra", pero Gernot Pütz, un abogáu alemán posesor d'un pasaporte de Sealand, foi acusáu de traición contra Sealand y sería calteníu cautivu nun siendo que pagara 75.000 DM. Los gobiernos de los Países Baxos y d'Alemaña solicitaron al Gobiernu británicu la so lliberación; sicasí ésti se deslindó de toa responsabilidá citando la decisión de la corte de 1968. Alemaña entós unvió un diplomáticu de la so embaxada en Londres a Roughs Tower p'axustar la lliberación de Pütz. Dempués de delles selmanes Roy Bates dexó y subsecuentemente afirmó que la visita del diplomáticu constituyía reconocencia de facto d'Alemaña a Sealand (Alemaña nun confirmó esta interpretación).
Dempués de la so repatriación, Achenbach estableció n'Alemaña un "gobiernu nel exiliu" n'oposición a Roy Bates, asumiendo'l títulu de "Chairman of the Privy Council". Al so arrenunciu por motivos de salú n'agostu de 1989, el "ministru pa la cooperación económica" del gobiernu rebalbu, Johanes Seiger, asumió'l control sol títulu de primer ministru y "Chairman of the Privy Council". Seiger sigue afirmando ser l'autoridá llexítima de Sealand.
Sealand reclama como'l so territoriu les agües alredor de la torre nuna estensión de dolce milles náutiques y afirmó defender físicamente la so reclamación siquier nuna ocasión. Nun incidente en 1990 nel que se-y disparó dende Sealand al Golden Eye, un buque auxiliar de la Marina Real.
Mientres una dómina un grupu español presuntamente acomuñáu al Gobiernu nel exiliu de Seiger, manufacturó y vendió pasaportes de Sealand, que llograron un ampliu espardimientu (sobremanera n'Europa del Este). Estos pasaportes, que nun fueron autorizaos pola familia Bates, viéronse arreyaos en dellos crímenes de nivel, incluyendo l'asesinatu de Gianni Versace. Por cuenta de la gran cantidá de pasaportes illegales en circulación (envalorada en 150.000), en 1997 la familia Bates revocó tolos pasaportes de Sealand, incluyendo los qu'ellos mesmos emitieren nos postreros 30 años.
En 1968 el Reinu Xuníu incorporó la zona de Roughs Sands a les agües territoriales britániques. Ente 1990-1991 el Reinu Xuníu presentó ante una Corte Alministrativa de los Estaos Xuníos evidencia de que nengún "Principáu de Sealand" independiente esistiera enxamás. Esti casu nunca foi apeláu pola familia Bates.
Créese que tolos miembros de la "familia real" caltienen la so nacionalidá británica. Dende 1999 nengunu d'ellos estableció la so residencia permanente en Roughs Tower, que ta ocupada anguaño por unu o más encargaos en representación de Michael Bates, que -de la mesma- vive en Leigh on Sea, Inglaterra. Como Sealand nun ye un país reconocíu, la familia Bates viaxa internacionalmente col pasaporte que-yos acredita como ciudadanos británicos.
En xunu de 2006 produzse una quema por cuenta de la esplosión d'un xenerador d'eletricidá. Los daños son serios pero la estructura permaneció segura. Mientres unes selmanes dempués de la quema, prohibióse la entrada de naves estranxeres nun diámetru d'una milla náutica al principáu, según l'aterrizaxe d'helicópteros.
Nel añu 2007, el principáu de Sealand punxo a la venta la plataforma que conforma'l so territoriu, pa tal efeutu contratar a la empresa española "Inmonaranja" pa realizar la transaición.[2]
Estatus llegal editar
La proclamación de Sealand como territoriu independiente basar nestos dos argumentos:
- Cuando Paddy Roy Bates y los sos asociaos ocuparon Roughs Tower en 1967, ésta atopábase en agües internacionales, fora de la xurisdicción del Reinu Xuníu o cualesquier otru estáu soberanu. Basándose nello Sealand declara llexitimidá de iure.
- La interaición ente'l Gobiernu británicu y Sealand constitúi reconocencia de facto. Con esa base, Sealand aliega llexitimidá de facto.
En derechu internacional, los dos escueles de pensamientu de lo que constitúi un estáu tán representaes poles teoríes teoría constitutiva del Estáu constitutiva y declaratoria de la creación del Estáu. La teoría constitutiva yera'l modelu estándar usáu nel sieglu XIX, en cuantes que la teoría declaratoria foi desenvuelta nel sieglu XX pa compensar delles omisiones de la constitutiva. Na teoría constitutiva un estáu esiste puramente pola reconocencia d'otros estaos. La teoría nun esclaria si por esto entiéndese "reconocencia diplomática" o a cencielles "reconocencia de la so esistencia". Entá cuando nengún estáu dio a Sealand reconocencia diplomática, Bates aportuna en que les negociaciones efeutuaes per Alemaña constitúin "reconocencia d'esistencia". Na teoría declaratoria, toa entidá convertir n'estáu asina axunta tolos requerimientos pa ser considerada como tal. La reconocencia d'otros estaos ye puramente "declaratorio".
Sol Derechu internacional, los criterios pa lo que constitúi un estáu son definíos pola Convención de Montevideo. Ésta afirma qu'un territoriu definíu, una población permanente, un gobiernu, y la capacidá de rellacionase con otros estaos soberanos, son los únicos requisitos pa fundar un estáu soberanu. Nengún d'estos requisitos tien que cinxise a nengún estándar o tamañu definíu, pero les sos carauterístiques xenerales tendríen de ser tomaes en cuenta.
Criterios similares pueden ser topaos nes Opiniones del Comité d'Arbitraxe Badinter de la Xunión Europea. El comité concluyó qu'un estáu yera definíu por tener un territoriu, una población, y una autoridá política. El comité tamién llegó a la conclusión de que la esistencia y desapaición d'estaos ye una cuestión de fechos, en cuantes que la reconocencia d'otros estaos ye puramente declaratorio.
Dempués de la decisión de la corte británica en 1968, el Reinu Xuníu estendió les sos agües territoriales a doce milles náutiques (22 km), aición a la que tenía derechu so normes internacionales dende 1958 (anque la llei necesaria nun foi aprobada hasta 1987). Ésa y otres lleis posteriores tienen que ver cola construcción y estatus llegal de les islles artificiales. Sicasí, yá que Roughs Tower ye en realidá una embarcación fundida, dalgunos señalen que nun puede ser rexida por diches lleis.
Acordies cola Convención de les Naciones Xuníes pal Derechu del Mar de 1982, nun esiste nenguna llei transitoria y nenguna posibilidá d'aceptar la esistencia d'una construcción primeramente aprobada o construyida por un estáu vecín. Esto puede significar que yá nun ye posible construyir islles artificiales y dempués declarar la so soberanía con fines d'estender una zona económica esclusiva o reclamar agües territoriales. Pero, siendo Roughs Tower una embarcación fundida y non una islla artificial, sería necesariu que'l Departamentu de la Corona de La so Maxestá (quien son los llexítimos propietarios del suelu debaxo de la torre), actuara como propietariu quexosu pa retirar el fundimientu de la so propiedá. Si Sealand ye una embarcación fundida y non una islla artificial, nun puede entós faer nenguna reclamación de soberanía, pos una embarcación nun puede considerase como territoriu "permanente", unu de los requisitos pa establecer un Estáu.
Entá cuando'l Gobiernu británicu declaró públicamente la so autoridá sobre Roughs Tower,[3] paez ser política gubernamental evitar cualquier aición o comentariu nun siendo que se vean forzaos. Los documentos del Gobiernu británicu, agora disponibles al públicu tres expirar los sos trenta años de confidencialidad, amuesen qu'hubo planes pa retomar la torre pola fuercia, pero nun fueron aprobaos pol primer ministru en funciones debíu al potencial de perda de vides y la creación d'un desastre llegal y de rellaciones públiques.
En 1990-1991, el Gobiernu británicu presentó evidencies ante una Corte alministrativa de los EE. XX. de que nun esiste y enxamás esistió nengún estáu independiente col nome de Sealand. El 6 d'avientu de 2005, el diariu británicu The Times publicó una nota afirmando que'l Gobiernu y les Cortes britániques finalmente almitieren que Sealand "ta fora del territoriu nacional británicu [...] y nun forma parte del Reinu Xuníu", anque'l diariu nun dio más detalles y nun hubo confirmación d'otres fontes.
Moneda editar
Sealand declaró como la so moneda circulante el Dólar de Sealand, y estableció como valor teóricu la paridá col dólar d'Estaos Xuníos, pero como nun ye un estáu reconocíu nun tien otru valor real que'l que pueda xenerar el coleicionismu o l'interés, porque nun sirve pa faer intercambiu comercial dalgunu. Delles docenes de monedes acuñáronse dende 1972 en delles unidaes de la moneda. Dada la llindada población de Sealand, la inaccesibilidá física al so territoriu, y la falta d'una economía real, ye pocu probable qu'estes monedes fueren acuñaes pal so usu de manera corriente. La mayoría fueron acuñaes en metales preciosos, lo qu'espertó l'interés de dellos inversores y coleicionistes de monedes. A principios de los años 90, el grupu alemán de Achenbach tamién produció una moneda, na cual apaecía la imaxe del primer ministru Seiger.
Sellos editar
Sealand nun ta reconocida pola Unión Postal Internacional, polo que nun emite sellos propios válidos internacionalmente. Inmonaranja, la inmobiliaria encargada de trespasar Sealand, aprovechó que Correos d'España ufiertaba la posibilidá a empreses y particulares de personalizar los sos sellos, pa encargar una tirada de sellos conmemorativos de la puesta en marcha de la operación de tresferencia del Principáu de Sealand per parte de felicidá inmobiliaria española. La tirada d'estos sellos foi, a pesar de que foi encargada con motivos propagandísticos, amenorgada. Namái una pequeña cantidá foi puesta en circulación y éstos son a tolos efeutos -yá que se trata de sellos emitíos por España-, reconocíos universalmente y válidos pa usu postal internacional.
Deporte editar
La Seleición de fútbol de Sealand ye l'equipu deportivu representativu de felicidá Micronación nos partíos oficiales y ye miembru de la NF Board y empobinada pola Asociación nacional de fútbol de Sealand fundada nel 2003. El so meyor xugador ye Dan Hughes con 6 goles nel partíu con Raetia.
El so primer partíu xugar nel 4 de marzu de 2004 coles Islles Åland la cual la resultancia foi un empate 2-2, y la so peor derrota foi un 8-0 con Occitania, dempués de ser vencíu por Tamil Eelam 5 a 3, anque-yos resultó satisfactoriu empatar con Somalilandia 2-2 y vencer a Seborga 3 a 0 y a Raetia 6 a 1.[ensin referencies]
Sealand, a pesar de la so escasa estensión de 550 m², dispón del so atleta oficial, un equipu nacional de fútbol aficionao y equipu de minigolf.[4]
El 22 de mayu de 2013, l'alpinista Kenton Cool asitió una bandera de Sealand nel cume del Monte Everest.
Ver tamién editar
Referencies editar
- ↑ 1,0 1,1 Sealand Goverment. «History Of Sealand» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 17 d'agostu de 2011. Consultáu'l 16 d'agostu de 2011.
- ↑ El Mundo (9 de xineru de 2007). «Viéndese 'Sealand', el país virtual nacíu nuna antigua plataforma sobre'l mar». Consultáu'l 16 d'agostu de 2011.
- ↑ BBC News (5 de xunu de 2000). «Offshore and offline?» (inglés). Consultáu'l 16 d'agostu de 2011.
- ↑ De Frutos, Javier (26 d'abril de 2007). «¿A qué xueguen les micronaciones?». Diagonal Web. Consultáu'l 2009.
Enllaces esternos editar
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Sealand 
.- Viéndese 'Sealand', el país virtual nacíu nuna antigua plataforma sobre'l mar
- Web oficial del Gobiernu del Principáu de Sealand
- Condesa de Sealand
- Web oficial de l'Asamblea de Sealand
- Himnu de Sealand, "Y Mare Libertas" de Basil Simonenko.
- Sealand: ¿mitu o realidá? Esclarador artículu d'Alejandro Moia en Axxón
