Alhagi maurorum

especie de planta

Alhagi maurorum ye una especie d'arbustu perteneciente a la familia de les fabacees.

Alhagi maurorum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Fabales
Familia: Fabaceae
Subfamilia: Faboideae
Tribu: Hedysareae
Xéneru: Alhagi
Especie: A. maurorum
Medik. [1]
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Vista de la planta
Nel so hábitat
Ilustración
Detalle

Distribución

editar

Esti arbustu ye nativu de la rexón que s'estiende dende'l Mediterraneu hasta Rusia, pero introducióse en munches otres árees del mundu, como Australia, el sur d'África y l'oeste d'Estaos Xuníos. Distribúise per Eurasia y el Mediu oriente, en: Afganistán; Armenia; Azerbaixán; norte de China; Xipre; norte d'India; Irán; Iraq; Israel; Xordania; Kazakstán; Kuwait; El Líbanu; Mongolia; Paquistán; Siria; Taxiquistán; Turquía; Turkmenistán; Uzbequistán; y Rusia (en Ciscaucasia, Dagestán.[1]

Descripción

editar

Ye una planta perenne que crez a partir d'un masivu sistema de rizomes que puede estendese más de dos metros nel suelu. Nuevos biltos pueden apaecer a más de 6 m de distancia de la planta madre. Sobre'l terrén, la planta escasamente llega a 120 cm d'altor. Trátase d'una xamasca gris verdosu bien ramificáu, con llargos escayos a lo llargo de les cañes. Lleva pequeñes flores, de color rosa brillante y pequeñes vaines de lleguminoses, que son de color marrón o acoloratáu y constreñida ente les granes. Les granes tán enllordiaes de color marrón.

Alhagi maurorum utilizóse de forma llocal na medicina popular como tratamientu pa tumores glandulares, pólipos nasales y enfermedaes rellacionaes coles víes biliares. [2] Utilízase como floritu poles sos propiedaes como gastroprotectoras, diaforético, diuréticu, expectorante, llaxante, antidiarreico y antisépticu, y nel tratamientu del reumatismu y les hemorroides. La planta mentar nel Corán como fonte de dulce Maná. Tamién s'utilizó como edulcorante.[1]

Ecoloxía

editar

Alhagi maurorum ye una maleza nociva fuera del so área de distribución natural. Ye un contaminante de la grana d'alfalfa, y crez fácilmente cuando s'introduz por fuercia a un campu cultiváu. Cuenta con una amplia tolerancia a los suelos, espolletando en solución salina, arena, roca y suelos secos. Facer meyor cuando crecen xunto a una fonte d'agua, tal como una cabiana de riego. Ye malo d'aceptar polos animales ya irritante cuando invade'l forraxe y la tierra de llendo.

Taxonomía

editar

Alhagi maurorum describióse por Friedrich Kasimir Medikus y espublizóse en Notes from the Royal Botanic Garden, Edinburgh 31(1): 131. 1971.[3]

Etimoloxía

Alhagi: nome xenéricu que provién de la pallabra árabe pa pelegrín.[4]

maurorum: epítetu

Sinonimia
  • Alhagi camelorum DC.
  • Alhagi camelorum Fisch.
  • Alhagi camelorum var. spinis-elongatis Boiss.
  • Alhagi kirghisorum sensu Grossh.
  • Alhagi maurorum subsp. maurorum
  • Alhagi persarum Boiss. & Buhse
  • Alhagi pseudalhagi (M.Bieb.) Fisch.
  • Alhagi pseudalhagi subsp. persarum (Boiss. & Buhse) Takht.
  • Hedysarum alhagi L.
  • Hedysarum pseudalhagi M.Bieb.[5][6]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. 1,0 1,1 1,2  The name Alhagi maurorum, replacing Linnaeus' Hedysarum alhagi, was first published in Vorlesungen der Churpfälzischen physicalisch-ökonomischen Gesellschaft 2: 397. 1787. GRIN (May 9, 2011). «Alhagi maurorum information from NPGS/GRIN». Taxonomy for Plants. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland: USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Consultáu'l November 13, 2011. «Comment: a nom. nov. for Hedysarum alhagi L.»
  2. James A. Duke. «Alhagi maurorum (FABACEAE)». Dr. Duke's Phytochemical and Ethnobotanical Databases. Consultáu'l November 13, 2011.
  3. «Alhagi maurorum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 7 de mayu de 2015.
  4. En Nomes Botánicos
  5. Alhagi maurorum en PlantList
  6. «Alhagi maurorum». International Legume Database & Information Service. Consultáu'l 7 de mayu de 2015.

Bibliografía

editar
  1. Meikle, R.D. (1977) Flora of Cyprus, Vol. 1. The Bentham-Moxon Trust, R.B.G. Kew
  2. Sanjappa, M. (1992) Legumes of India. Dehra Dun: Bishen Singh Mahendra...
  3. Ali, S.I. (1977) Papilion. In: Flora of West Pakistan, Non 100.
  4. Greuter, W. et al. (Eds.) (1989) Med-Checklist Vol. 4 (published)
  5. Roskov Yu. R. (2005) Editorial scrutiny: Northern Eurasia data Import (unpubl.)
  6. Aliev, R.A. (1950) In: Flora Azerbaixana, Vol. 5. Baku. (Rus)
  7. Ambasta, S.P. (1986) The useful plants of India #
Maheshwari, J.K. (1963) The Flora of Delhi

Enllaces esternos

editar