Wikipedia

Costa-Gavras

(Redirixío dende Costa Gavras)

Konstantinos Gavras, llamáu Costa-Gavras, ye un direutor de cine francu-griegu, nacíu en Lutra-Iraias, Atenes, Grecia, el 13 de febreru de 1933.

Costa-Gavras
President of the Jury at the Berlin International Film Festival (en) Traducir


← Paul Schrader - Tilda Swinton →
Vida
Nacimientu Iraia (en) Traducir[1], 12 de febreru de 1933[2] (91 años)
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Bandera de Grecia Grecia [3]
Residencia París
Grupu étnicu pueblu griegu
Llingua materna griegu modernu
Familia
Casáu con Michèle Ray-Gavras (1968 – )[4]
Fíos/es
Estudios
Estudios Instituto de Altos Estudios de Cinematografía (es) Traducir
Llingües falaes inglés
griegu modernu
francés[7]
castellanu
Oficiu direutor de cine, productor de cine, guionista, actor, realizador
Altor 1,76 m
Premios
Nominaciones
Seudónimos Costa-Gavras
IMDb nm0002020
Cambiar los datos en Wikidata

Cada película que dirixe sírvelu pa faer patente'l so compromisu políticu. Na so primer dómina dedicar al thriller políticu y el drama sentimental, nos últimos años dedícase más a la ficción social.

Biografía

editar

Cuando dexa Atenes pa dir a París, llicencióse en lliteratura. Depués entra nel Institutu d'Altos Estudios Cinematográficos (IDHEC) y trabaya d'ayudante de Henri Verneuil, Jacques Demy y René Clément.

La película Le Jour et l'heure, de René Clément, na que trabaya d'ayudante, déxa-y conocer a Simone Signoret y Yves Montand, colos que va trabar una amistá duradera. En lleendo'l llibru Los raíles de la muerte de Sébastien Japrisot, escribió'l guión y consiguió interesar al productor Julien Derode. La película tuvo un gran ésitu en Francia ya inclusive nos Estaos Xuníos, onde recibió unes bones crítiques.

Tres una estancia en Grecia, conoz el llibru de Vassilis Vassilikos, Z, nel que se reconstrúi'l asesinatu entamáu pola policía d'un líder izquierdista, y l'intentu d'amarutalo d'accidente. En cuanto vuelve a Francia, escribe'l guión en collaboración con Jorge Semprún. Al nun atopar financiamientu, fala con Jacques Perrin, al que conocía de la película Los raíles de la muerte. Aprovechando esta ocasión, Jacques Perrin crea la so propia productora pa montar la película y utilizar los sos contactos, cuantimás, los que tenía n'Arxelia. Ellí van rodar. Jean-Louis Trintignant aceptó trabayar con una baxa remuneración, y lo mesmo fixo Yves Montand. La película tuvo un enorme ésitu en tol mundu, col públicu aplaudiendo a la fin de les representaciones; llogró'l "premiu del Xuráu" nel Festival de Cannes, los Óscar a la meyor película estranxera y al meyor montaxe.

Tres el montaxe de "Z", una Nuechebona, Claude Lanzmann fála-y de Lise y Artur London que fuera viceministru d'Asuntos esteriores de Checoslovaquia y yera unu de los trés fugaos de los procesos que se llevaren a cabu en Praga en 1952 (Xuiciu de Slansky, en:Slánský trial). Munchos intelectuales de la so xeneración habíense vistu estelaos pol comunismu. Tamién Yves Montand xunir al proyeutu de La confesión (fr:L'Aveu), y tres l'ésitu de "Z" consigue dineru pa llevar a cabu'l so proyeutu.

"La Confesión" estrenóse dempués de "Z", y nun momentu bastante maniquéu: foi acusáu primero d'atacar a la derecha y depués a la izquierda, cuando lo único que faía yera denunciar los totalitarismos. Dalgunos nunca-y perdonaron haber llevantáu'l telón que cubría'l estalinismu y en ciertos círculos culturales foi consideráu un apestáu. La película tuvo un gran ésitu y convirtióse n'auténticu fenómenu políticu y cultural que marcó una dómina.

De 1973 ye una de les sos meyores películes, Estáu de sitiu. Tres años dempués foi xuráu del Festival de Cannes de 1976.

La película Clair de femme (1979) ta basada nuna novela de Romain Gary, quién cuntó que per primer vegada taba satisfechu cola adautación a la pantalla d'una de les sos obres. Costa-Gavras sintióse esteláu por esta historia. A Dustin Hoffman paeció-y una de les histories d'amor más formosu que conociera y, mientres el rodaxe de Mad City, suxirió-y la idea de faer un remake.

El guión de la película Desapaecíu (1982) ta basáu nel llibru de Thomas Hauser La execución de Charles Horman, basáu de la mesma nuna historia real. La película cunta la historia de la desapaición d'un mozu periodista estauxunidense mientres el golpe d'Estáu de 11 de setiembre de 1973 de les fuercies armaes contra'l gobiernu de Salvador Allende en Chile. La película llevantó un gran discutiniu n'Estaos Xuníos, yá que pon de manifiestu l'actuación de los axentes del gobiernu estauxunidense y la responsabilidá de la CIA nesi golpe d'Estáu. La estrema derecha d'Estaos Xuníos esixó qu'esi comunista européu nun trabayara nel país. Sicasí, la película consiguió la Palma d'Oru y el Premiu a la meyor interpretación masculina para Jack Lemmon nel Festival de Cannes de 1982, y l'Óscar al meyor guión. Les universidaes estauxunidenses siguen estudiando esta película como una de les importantes.

Dalgunos de los sos proyeutos nun los realizó, como ye, por casu, la idea de llevar al cine la novela del arxelín Boualem Sansal El xuramentu de los bárbaros, pa la cual Jorge Semprún trabayó na so guión.[19]

El cine de denuncia social y política de Costa-Gavras

editar

Costa-Gavras ye unu de los pocos autores (xunto con Gillo Pontecorvo, Ken Loach y pocos más) que cultiva un cine de tema crítica y sociopolítico. Missing (Desapaecíu) trataba de la complicidá d'Estaos Xuníos nel golpe d'Augusto Pinochet. En Estáu de sitiu denuncia la connivencia de la CIA cola asesina Dictadura cívicu-militar n'Uruguái (1973 - 1985); en La confesión trata ensin papes na boca les tortures del estalinismu; en Seición especial, el collaboracionismu del gobiernu de Vichy colos invasores nazis; en La caxa de música de los criminales de guerra entá ocultos. Esto valió-y non poques crítiques y discutinios: foi acusáu d'antisemita por Hanna K y de desagradecíu cuando na película norteamericana Betrayed afayó'l fascismu latente nel fondu sur d'Estaos Xuníos. Denunció les bones rellaciones qu'hubo ente la Santa Sede y Hitler en Amén, les congoxes de los emigrantes en Edén al Oeste y de los paraos en Arcadia y la voracidad de los banqueros en El capital. A última hora, en pallabres del críticu Diego Galán, "el so cine compón una crónica política de les principales páxines de la segunda metá del sieglu pasáu… y qu'entá sigui reflexando'l presente".[20]La selmana del cine de Valladolid en 2003 y el festival Lumière de Lyon en 2015 dedicaron a esti direutor amplies retrospectives.

Gallardones llograos

editar

Filmografía

editar

Como ayudante de direición

editar

Como direutor

editar

Referencies

editar
  1. ↑ URL de la referencia: http://www.theyshootpictures.com/costagavrasconstantin.htm.
  2. ↑ Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0002020. Data de consulta: 17 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
  3. ↑ Afirmao en: coleición en llinia del Muséu d'Arte Modernu de Nueva York. Identificador MoMA de artista: 37019. Data de consulta: 4 avientu 2019. Llingua de la obra o nome: inglés.
  4. ↑ URL de la referencia: https://www.lepoint.fr/culture/tahar-ben-jelloun-costa-gavras-une-vie-pleine-sans-ellipse-04-04-2018-2207926_3.php. Data de consulta: 15 marzu 2022.
  5. ↑ URL de la referencia: https://www.nytimes.com/1973/04/22/archives/costagavras-im-not-antiamerican-movies-to-criticize-a-certain.html. Data de consulta: 30 marzu 2022.
  6. ↑ 6,0 6,1 Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm0002020. Data de consulta: 30 marzu 2022. Llingua de la obra o nome: inglés.
  7. ↑ Identificador CONOR.SI: 52786275. Afirmao en: CONOR.SI.
  8. ↑ URL de la referencia: https://edgarawards.com/category-list-best-motion-picture/. Data de consulta: 30 marzu 2022.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1970. Data de consulta: 18 marzu 2022.
  10. ↑ 10,0 10,1 URL de la referencia: https://www.oscars.org/oscars/ceremonies/1983. Data de consulta: 18 marzu 2022.
  11. ↑ Direición web d'archivu: https://archive.ph/VDl7. Data d'archivu: 5 avientu 2012.
  12. ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés) páxs. 7294 (16 mayu 2000). Consultáu'l 23 xunetu 2019.
  13. ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés) páxs. 5480 (31 marzu 2013). Consultáu'l 23 xunetu 2019.
  14. ↑ URL de la referencia: http://www.elpuntavui.cat/cultura/article/19-cultura/1186847-el-cineasta-costa-gavras-es-el-guanyador-del-xxix-premi-internacional-catalunya.html.
  15. ↑ URL de la referencia: https://www.europeanfilmacademy.org/Winners-2018.832.0.html. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20190706164023/https://www.europeanfilmacademy.org/Winners-2018.832.0.html. Data de consulta: 25 febreru 2020.
  16. ↑ «Diario Oficial de la República Francesa» (francés) (14 xunetu 2019). Consultáu'l 23 xunetu 2019.
  17. ↑ URL de la referencia: https://x.com/JLouisDeveze/status/1574449626425528321.
  18. ↑ Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«Nominations for the European Film Awards 2020» (10 payares 2020). Consultáu'l 10 payares 2020.
  19. ↑ Ameziane Farhani. Jorge Semprun: Voyageur de l'humain Archiváu 2015-01-23 en Wayback Machine, El Watan, 11.06.2011, reproducíu en -y Blogue de Lalla Ghazwana; accesu 15.10.2011
  20. ↑ Diego Galán, "Costa-Gavras", n'El País, 16-X-2015: https://cultura.elpais.com/cultura/2015/10/15/actualidad/1444912156_489383.html
  21. ↑
    El conteníu d'esti artículu incorpora material de la páxina oficial de la Presidencia del Gobiernu d'España, La Moncloa.es, qu'autorizaba la reproducción total o parcial, cambéu, distribución y comunicación de la información disponible nesi sitiu web, con esceición de los conteníos sobro los qu'esistan derechos de propiedá intelectual o industrial per parte de terceros. La última fecha na que la llicencia yera compatible foi'l 26 de payares de 2012 (Ver discusión). Polo cual yá nun ye compatible con CC-BY-SA 3.0.

Enllaces esternos

editar






Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Costa-Gavras&oldid=4270983»