Wikipedia

Friedrich von Wieser

economista austriacu (1851–1926)

Friedrich von Wieser (10 de xunetu de 1851, Viena – 22 de xunetu de 1926, Brunnwinkl (en) Traducir) foi un economista y sociólogu austriacu. Foi unu de los más destacaos del so tiempu. Consideráu, xunto con Carl Menger y Eugen von Böhm-Bawerk, unu de los fundadores de la Escuela austriaca, ente que per otru llau sería la cabeza visible del denomináu nuevu lliberalismu (términu peyorativu usáu per parte de dellos lliberales pa descalificar a lo qu'ellos consideren socialistes "lliberales") dende'l criteriu de Mises. Yera partidariu del socialismu fabiano[6] y sofitaba el individualismu económicu como vía escontra la economía social», a mediu camín ente'l lliberalismu clásicu y les corriente económiques socialistes.

Friedrich von Wieser
Miembro de la Cámara de los Señores de Austria (es) Traducir

19 mayu 1917 -
Bundesminister (es) Traducir

Vida
Nacimientu Viena[1], 10 de xunetu de 1851[2]
Nacionalidá Bandera de Imperiu austrohúngaru Imperiu austrohúngaru
Bandera de Austria Austria
Muerte Brunnwinkl (en) Traducir[3], 22 de xunetu de 1926[2] (75 años)
Sepultura Dornbacher Friedhof (es) Traducir
Familia
Hermanos/es Joseph Wieser (en) Traducir
Estudios
Estudios Universidá de Viena
Direutor de tesis Carl Menger
Direutor de tesis de Friedrich Hayek
Richard Reisch
Hans Mayer
Joseph Schumpeter
Llingües falaes alemán[4]
Alumnu de Carl Menger
Oficiu economista, pedagogu, profesor universitariu, políticu
Emplegadores Universidá de Viena
Universidá Carolina de Praga
Premios
Influyencies Carl Menger
Serviciu militar
Lluchó en Primer Guerra Mundial
Cambiar los datos en Wikidata
Pero nin la fondura incomparable de la so comprendoria nel desenvolvimientu social, como finalmente reveló a una más amplia audiencia col so postreru gran trabayu, nin entá les sos contribuciones como un home d'Estáu y patriota, pueden abondo esplicar cuan inmensa foi la inspiración d'esti home pa los que lo conocíen personalmente. Esta yera'l so singular grandor humanu: la universalidá que transpiraba de tolos sos trabayos, que llograron el respetu ilimitáu y l'almiración de toos colos qu'entró nel contautu con esta personalidá magnética. A los que nunca conocíen a Wieser personalmente sicasí, el so grandor puede ser un fechu comprensible namái repasando'l trabayu de la so vida entera, non a cencielles los sos llogros profesionales. Yo nun algamar la xera difícil qu'asumí, esto ye, retratar al mio profesor reverenciado, y sería descomanadamente desdexosu, si partir# con una cuenta de la so carrera d'estudiante y a les sos contribuciones como economista.
Friedrich August von Hayek, Economía y conocencia (Agradecimientos al mio maestru), 1936.

Biografía

editar

Nacíu en Viena'l 14de xunetu de 1851, pasó tola so infancia y adolescencia en dicha ciudá. Interesar dende la so mocedá nel derechu, la historia y la socioloxía.[7] Y en 1868 entró a estudiar derechu na Universidá de Viena.[8] Dempués de la llectura de Herbert Spencer, Einleitung in das Studium der Soziologie (Introducción al estudiu de la socioloxía), empezó a interesase pola economía política.[8] Nel añu 1875 Wieser, ál cabu de trabayar 10 años[7] como emplegáu del gobiernu, recibió una beca pa la Universidá de Heidelberg, n'Alemaña, pa estudiar economía política xunto a Eugen von Böhm-Bawerk, de quien yera amigu de la mocedá y más tarde sería cuñáu. Dambos pasen a ser discípulos de Carl Menger, siendo esti postreru 11 años mayor que Wieser. A pesar de que nengún de los dos fuera alumnu direutu,[9] recibieron la so influencia al traviés de la llectura de los Grundsätze (1871),[9] obra que los emponer finalmente escontra l'estudiu de la economía política.[7] Los trés son consideraos como la primer xeneración de la Escuela Austriaca.[9]

 
Los dos figures influyentes en Wieser por excelencia: el so maestru Carl Menger y el so amigu y cuñáu Eugen von Böhm-Bawerk.

Dempués d'una calificación acertada na habilitación postdoctoral en 1884 con Über dean Ursprung und die Hauptgesetze des wirthschaftlichen Werthes (Sobre l'orixe y les lleis principales del valor económicu),[8] que sería preludiu del so teoría del valor, foi designáu nesi mesmu añu como profesor acomuñáu na universidá alemana de Praga[8] onde asocedería na so cátedra a Carl Menger hasta 1903.[10] Foi profesor d'estraordinarios economistes como Ludwig von Mises, Joseph Alois Schumpeter y el so más fiel discípulu, Friedrich August von Hayek.[10]

En 1889 recibe l'aprobación como ordentlicher Professor[8](catedráticu titular) y publica la so obra Der natürliche Wert (El valor natural), cola cual empecipia l'alderique sobre'l valor económicu y de que'l so trabayu estrayer una de les sos mayores aportaciones, la so teoría del valor y el so teoría de la imputación. Motiváu por introducir les sos innovaciones na Escuela Austriaca, en 1891 publica Die österreichische Schule und die Wert Theorie (La Escuela Austriaca y la teoría del valor) y en 1892 Die Wert Theorie (La teoría del valor). Darréu collabora na dogmática económica con trabayos como Die Wiederaufnahme der Barzahlungen in Österreich-Ungarn (Continuación de pagos al contao n'Austria-Hungría -1893-) y Die Theorie der städtischen Grundrente (Teoría de les rentes provenientes del suelu urbanu -1909-), y como redactor en Palgrave pal Diccionariu d'economía política colos artículos Die österreichische Schule der Wirtschaft (La Escuela austriaca d'Economía) y Böhm-Bawerk, dambos en 1884.

En 1903 von Wieser recibe una reconocencia de la Universidá de Viena siendo profesor na mesma.[8] Ellabora una teoría monetaria inspirada nos estudios de Carl Menger que foi aplicada mientres los años siguientes a los problemes de la teoría cuantitativa del dineru. Nos sos postreros 25 años dedicar a la socioloxía, que considera qu'hai de dir de la mano de la economía pa prindar de manera más atinada la realidá social del home. En redol a esta materia llogra dar una nueva visión de la política económica.

En 1911 vuelve publicar un trabayu, Das Wesen und der Hauptinhalt der theoretischen Nationalökonomie (La naturaleza y el conteníu principal de la economía nacional teórica), que va ser el previu a la so otra gran aportación: la teoría del costu alternativu o d'oportunidá, que s'estrayi del so estudiu Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social») publicáu en 1914, onde acuña'l términu de costu d'oportunidá.[10] Atribúyese-y tamién la creación del términu d'utilidá marxinal (Grenznutzen)[11] debíu en gran midida a la influencia de Léon Walras y Vilfredo Pareto,[12] dambos de la Escuela de Lausana, lo que motivó que les sos últimes obres nun fueren consideraes por dellos eruditos como pertenecientes a la Escuela Austriaca. Inclusive Ludwig von Mises, discípulu so, afirmó nos sos Apuntes de Mises y alcordances (1978) que Wieser entendiera mal la idea esencial del suxetivismu de la Escuela Austriaca y que yera en realidá un miembru de la Escuela de Lausana.[12] Pero en dambos trabayos tamién se presenta un claru individualismu metodolóxicu y un refugu del historicismo de la Escuela Alemana, polo qu'en principiu ye fráxil la base que xustifique la so esclusión de la Escuela Austriaca.[9] En 1914 muerre Eugen von Böhm-Bawerk, lo que supón un duru golpe pa Wieser.[12]

 
Placa recordatoria na Universidá de Viena.

En 1917 ye nomáu miembru del Herrenhaus[13](llogrando'l títulu de barón) y ministru de Comerciu nel gabinete austriacu hasta'l final de la Primer Guerra Mundial en 1918. Sicasí, la so actividá foi torgada por Richard Riedl, ministru d'Enerxía y claro partidariu del intervencionismu económicu, siendo solamente les materies d'importancia secundaria les que fueron dexaes a la xurisdicción de Wieser.[14] Les sos últimes obres son Das geschichtliche Werk der Gewalt (El trabayu históricu del poder estatal -1923-), Das Gesetz der Macht (La llei del poder -1926-), un impresionante estudiu sociolóxicu.

Wieser foi un maestru qu'enseñó a trabayar, non en que creer, como magníficamente resumir Wesley Mitchell, na introducción a la segunda edición inglesa de Social Economics:

“Afalar na so Economía Social a los sos llectores a un pensamientu independiente ye, poques gracies, el so gran méritu ... Foi Carauterísticu de Von Wieser como profesor, amosar a los estudiantes cómo trabayar en llugar de lo que creer ... probablemente los sos alumnos que fueren atraíos por un tipu distintu de teoría economía aprovecharon les enseñances de Wieser, al igual qu'aquellos que pueden ser llamaos los sos discípulos”[ensin referencies]

Muerre'l 22 de xunetu de 1926 en Salzburgu, onde tamién s'atopa soterráu. Publicar dos obres póstumes con conteníu hasta entós inéditu: Geld (Dineru -1927), que sintetiza'l so teoría monetaria y Gesammelte Abhandlungen (Ensayos Completos -1929). Con posterioridá dedícase-y un llibru como homenaxe nel que collaboren prestixosos economistes, ente otros Knut Wicksell,[15] pero la obra ye censurada mientres la Segunda Guerra Mundial.

Relevancia del personaxe

editar
 
Acuñó los términos d'utilidá marxinal y costu d'oportunidá.

Les sos contribuciones más bultables son la teoría de la imputación estrayida de la so obra Der natürliche Wert (El valor natural - 1889); y la teoría de costu alternativu o d'oportunidá estrayida de la so obra Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft (Teoría de la economía social - 1914) na cual acuña'l términu de costu d'oportunidá. Atribúyese-y la distinción económica ente bienes públicos y los bienes privaos que darréu utilizaría Friedrich August von Hayek,[12] discípulu so, y l'acuñamientu del conceutu d'utilidá marxinal (Grenznutzen).[11]

Tamién acentuó la importancia del empresariu (entrepreneur) al cambéu económicu, qu'él vio como siendo causáu por "la intervención heroica de los homes individuales qu'apaecen como líderes escontra nueves veres económiques". Esta idea de mandu más tarde foi xubida por Joseph Alois Schumpeter nel so tratamientu d'innovación económica.[16]

La teoría del valor foi revolucionaria porque creó l'alderique sobre la cuestión del valor económicu, introduciendo un cálculu oxetivu nuna teoría suxetiva. Foi una de les primeres soluciones matemátiques al problema de determinar los precios de los factores. La so teoría de la imputación enmendó los posibles errores de la teoría del so maestru Carl Menger y entá anguaño úsase en microeconomía nel estudiu de los consumidores pal cálculu de la sustitución discontinua de los factores.[17]

 
Los sos trés meyores discípulos, Ludwig von Mises, Friedrich August von Hayek y Joseph Alois Schumpeter. En cada unu puede reparase la indiscutible influencia de Wieser.

Otra de les aportaciones fundamentales de Wieser a la economía ye la teoría del costu alternativu, agora llamada teoría de costu d'oportunidá, que fuera inorada por Alfred Marshall y los economistes británicos.[10] Basándose nos estudios de Pareto, creó los conceutos d'utilidá marxinal[11] y costu d'oportunidá y por aciu ellos dirixó la economía escontra l'estudiu del analís de la escasez y la asignación de recursos escasos.[10]

D'esta manera Wieser perfeccionó la teoría de Carl Menger introduciendo una definición de costu, el costu d'oportunidá, compatible cola teoría de la utilidá marxinal. Tamién utilizó la teoría monetaria de Menger a partir de la cual escurrió una teoría monetaria propia que presentaba un estudiu sobre les posibles influencies nel valor monetariu que pueden exercer cambeos nes rellaciones ente la economía natural y la monetaria.[10]

Pero lo más importante de tola so aportación ye que, gracies a la so introducción na socioloxía, combina la teoría austriaca de la utilidá con una teoría evolutiva de les instituciones proponiendo soluciones a la paradoxa ente la propiedá privada y la maximización de la utilidá. Wieser sorrayó que los modelos idealizaos clásicos y neoclásicos desdexen conceutos fundamentales tales como la posibilidá d'apaición de monopolios y la esistencia d'economíes d'escala[17] Wieser refuga que modelos ideales bien refinaos por sigo solos, puedan tener un valor pa la política económica, desenvolviendo polo tanto una solución de segundu óptimo. Entós entra en xuegu'l conceutu de «economía socia»l (Gesellschaftliche Wirtschaft) qu'ellaboró genialmente nel so tratáu Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social»), tomándolo como prueba patrón normativa pa evaluar la eficacia del intervencionismu en ciertos casos.[ensin referencies]

Teoríes económiques

editar
 
Naturliche Werth, 1889

De la so obra Der natürliche Wert («El valor natural»), publicada en Viena en 1889 estrayer dos de los trés teoríes más relevantes de Wieser, la teoría del valor y la teoría de la imputación, anque realmente vieron la lluz n'otros estudios previos.[18] Tamién foi determinante la so contribución conocida como la teoría del costu alternativu o d'oportunidá publicada en 1914 en Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social»). D'últimes tamién cabo faer mención a la so teoría monetaria.

Teoría del valor

editar

La teoría del valor de Friedrich von Wieser trata d'establecer una manera de calcular el valor económicu y afirma que los factores de la producción tienen un valor por cuenta de la utilidá qu'ellos confirieron al productu final, esto ye, utilidá marxinal, a diferencia de la teoría caltenida pol so maestru, Carl Menger, quien afirmaba que'l valor de los factores ye'l valor del postreru que contribuyó al productu final. Estrayer, xunto cola so teoría de la imputación, de la so obra "Der natürliche Wert" (El valor natural), publicada en Viena en 1889, anque l'estudiu empieza nel so estudiu postdoctoral Über dean Ursprung und die Hauptgesetze des wirthschaftlichen Werthes («Sobre l'orixe y les lleis principales del valor económicu») de 1884.

Wieser afirma que'l valor natural (der natürliche Wert) ye un fenómenu neutral, independiente del réxime económicu. La so idea de valor natural tiende a poner de relieve cómo'l valor de los bienes ta de cutio dependiendo de la distribución de la renta ente les diverses clases sociales, de cuenta que, en presencia d'una situación distante a la equidistribución, bienes o servicios dotaos d'escasa utilidá social pueden tener un gran valor, y viceversa.

La economía ocupar d'un procesu social y polo tanto tien de basase nun conceutu d'economía social (Gesellschaftliche Wirtschaft) lo cual implica ciertes actuaciones institucionales. Na primer parte del so tratáu Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social»), col mesmu títulu, esplica curioso la so visión del equilibriu xeneral de la economía. Realizando camientos idealizaos d'esta economía Wieser procura definir con precisión meridiana les condiciones nes cualos los recursos seríen asignaos p'asegurar la mayor utilidá posible. La economía social polo tanto tenía de sirvir como la prueba patrón normativa pa evaluar la eficacia de l'actuación administritativa na economía de mercáu.

La mayor parte de los teóricos, sobremanera los de la escuela clásica, fixeron tácitamente la mesma astraición. En particular, les opiniones que consideren el preciu como un xuiciu social de valor [...] munchos teóricos escribieron la teoría del valor mesma del comunismu ensin sabelo.
Friedrich Von Wieser, Der natürliche Wert («El valor natural»), 1914.

Dicha afirmación basar en que pa Wieser el valor natural ye'l qu'esistiría nun estáu comunista» perfectu, por cuenta de la ausencia de desigualdaes de riqueza y d'errores. Nésti, el valor tendría que ser resultante solo de la cantidá disponible y les utilidaes. Pero, tal que él mesmu afirma, nel mundu real el valor natural nun ye más qu'un elementu na formación del preciu. Los otros factores qu'inflúin ellí son la distribución del poder adquisitivu, los errores, los fraudes y les coaiciones.

Y ye que la so idea de valor natural, que tiende a poner de relieve cómo'l valor económicu de los bienes, ta de cutio dependiendo de la distribución de la renta ente les diverses clases sociales, de cuenta que, en presencia d'una situación distante de la equidistribución, bienes o servicios dotaos d'escasa utilidá social pueden tener un gran valor, y viceversa. Poro, Wieser enuncia los sos supuestos explícitamente considerando los casos en que'l valor de cambéu (preciu) difier del valor real (utilidá marxinal):[17]

  • Antinomia del valor, el monopoliu: Almite que la competencia puede llevar al valor de cambéu a la caña descendente. Nun xustifica una economía socialista, pero sí intervenciones escoyíes.
  • Disparidad del poder adquisitivu de los demandantes: Asina, produzse por demás aquellos bienes destinaos a satisfaer necesidaes de persones con alta capacidá de pagu, y bien pocos bienes destinaos a satisfaer les necesidaes de les persones d'escasos recursos.
En cuenta de les coses que tendríen mayor utilidá, prodúcense les coses que se paguen meyor. Cuanto mayores son les diferencies na riqueza, más llamatives son les anomalíes de la producción. Aprovir de luxos al caprichosu y al famión, ente que se ye sordu pa les necesidaes del miserable y del probe. Ye por tanto la distribución de la riqueza la que decide qué ye lo que se va a producir, ya induz al consumu de tipu más anti-económicu: un consumu que despilfarra nel esfrute innecesariu y culpable lo que podría sirvir pa sanar les firíes de la probeza.
Friedrich Von Wieser, Der natürliche Wert (El valor natural), 1914.

Dellos economistes de la Escuela Austriaca caltuvieron que'l valor de los factores nun ye la contribución individual de cada unu d'ellos nel productu final; sinón que'l so valor ye'l valor del postreru que contribuyó al productu final (la utilidá marxinal antes d'algamar el puntu óptimo de Pareto). Otra visión tamién caltenida pola escuela clásica d'Adam Smith ye la teoría del valor-trabayu.

Utilidá práctica

editar
  • Foi revolucionaria porque apurrió una nueva visión nel alderique sobre la cuestión del valor económicu.
  • Establez supuestos d'intervención explícitamente considerando los casos en que'l valor de cambéu (preciu) difier del valor real (utilidá marxinal).[17]
  • Esta teoría sigue teniendo vixencia anguaño, sobremanera nel campu del estudiu de los consumidores en Microeconomía.

Teoría de la imputación

editar

Wieser basó'l so teoría la imputación nel postuláu de que los factores combinar en proporciones fixes en cada industria, pero en proporciones distintes n'industries distintes. Foi una de les primeres soluciones matemátiques al problema de determinar los precios de los factores.[17]

Hasta entós dellos economistes como Carl Menger y la Escuela Austriaca caltuvieron que'l valor de los factores nun ye la contribución individual de cada unu d'ellos nel productu final; sinón que'l so valor ye'l valor del postreru que contribuyó al productu final (la utilidá marxinal antes d'algamar el puntu óptimo de Pareto). Asina, Wieser atopa una falla na teoría de la imputación del so maestru Carl Menger: puede incurrir na sobrevaloración si atopamos ante economíes que presenten saltos nes sos utilidaes (máximos y mínimos na so función d'utilidá, siendo la so segunda derivada igual a 0). D'esta forma Wieser suxer como alternativa la solución simultánea d'un sistema d'ecuaciones industriales.

  • Industria 1: X + Y = 300
  • Industria 2: 6X + Z = 900
  • Industria 3: 4Y + 3Z = 1700 ⇒ X = 100; Y = 200; Z = 300.

Puesto que un factor utilizar na producción d'una serie de bienes de primer orde, el so valor va determinar pol bien que vale menos d'ente los bienes que produz. Esti valor determinar nel marxe, pola utilidá marxinal de la última unidá del bien menos pervalible que produz el factor. En rellación cola so teoría del costu alternativu o d'oportunidá el valor asina deducíu representa un costu d'oportunidá en toles industries y los valores de los factores y de los productos queden determinaos en tol sistema. D'esta forma nun desenvuelve los determinantes de la ufierta y la demanda sinón que'l determinante del valor ye la utilidá marxinal.

Utilidá práctica

editar

Pueden considerase aplicaciones de la teoría de la imputación de Wieser:

  • La programación llinial, que s'ocupa del casu de la sustitución discontinua de los factores. Esti enfoque consiste esencialmente na aplicación de la teoría de la imputación de Wieser a una sola empresa. El problema de la empresa ye maximizar el so productu total suxetu a un conxuntu de restricciones lliniales.[17]
  • Albert Aftalion utilizar como argumentu contra'l Socialismu nel so trabayu Les Fondements du Socialisme: Étude critique (Les bases del Socialismu: Estudiu críticu -1923-).[19] En felicidá obra espón que los precios apurren información clave sobre les condiciones del mercáu y yeren necesarios pa cualquier tipu d'actividá económica. Un sistema socialista que pretendiera ser eficiente tendría qu'utilizar dalgún sistema de precios pa operar.

Teoría del costu alternativu o d'oportunidá

editar
Artículu principal: Costu d'oportunidá
 
Weiser ellaboró la teoría de la imputación, la teoría del costu alternativu o d'oportunidá y la so teoría monetaria.

Teoría d'enorme relevancia que s'estrayi de la so Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft (Teoría de la Economía Social) publicáu en 1914, anque se reparaben yá nicios dende la so obra Das Wesen und der Hauptinhalt der theoretischen Nationalökonomie (La Naturaleza y el Conteníu Principal de la Economía Teórica Nacional) publicada en 1911. Wieser acuña'l términu de costu d'oportunidá y realiza un estudiu detalláu sobre la materia.

El costu d'oportunidá acomuñar a un famosu discutiniu de principios del sieglu XX, onde los economistes ingleses discípulos de Marshall oponer a los economistes continentales de la Escuela Austriaca, a la cabeza de los cualos atopábase Friedrich von Wieser cola so teoría del costu alternativu o d'oportunidá.[20] L'alderique centrar nos siguientes puntos:[20]

  • Pa los ingleses, el costu yera un conceutu téunicu, el gastu necesariu pa producir daqué.
  • Pa los austriacos, el costu yera resultancia de la demanda, yá que esta afitaría'l nivel de producción, dependiendo de la disposición de los compradores a pagar esi costu. La demanda, dependiente de l'aición de los compradores, sería la utilidá, non la téunica que dota de costu a les coses. Nesti contestu, el conceutu de costu d'oportunidá austriacu pretende arruinar el conceutu teunolóxicu de costu de los ingleses. El costu d'oportunidá sería a qué arrenuncia'l comprador, en términos de disposición, aceptando pagar el costu de la opción escoyida.

Nel discutiniu espunxéronse más argumentos, pero los conceutos principales son los yá espuestos.[20] Lo más destacable del conceutu, ye que'l costu d'oportunidá namái tendría sentíu si la oportunidá fora afita o llindada nel razonamientu. Esto ye, si esiste un conflictu na realización de múltiples inversiones o aiciones, de forma simultánea o consecutiva, que nun sían realizables ensin tener qu'escoyer ente toes elles como alternatives.

Asina, si una persona tien delles opciones puede calculase el costu d'oportunidá d'escoyer una. Pero ¿podemos calcular un costu d'oportunidá universal, qu'entienda toles opciones?. La opinión más estendida yera que'l costu d'oportunidá nun podría atopar aplicación más allá d'unos recursos llindaos. Esto condució a dellos economistes a llindar l'oxetu de la economía a situaciones de recursos "escepcionales" (inda presentes en tolos manuales d'economía). Yá que se desconocen les consecuencies que podría deparar una ciencia económica, que nun tuviera unes llendes fites, fora del sistema económicu, tocantes a disponibilidad de los bienes.

Utilidá práctica

editar
  • Acuñó'l términu de costu d'oportunidá[21]
  • Dio forma a esta teoría que sería l'empiezu de la distinción ente'l costu contable ("el costu de llogru") y el costu económicu ("el costu de llogru" + el "costu d'oportunidá de nun poder llograr otra alternativa").

Teoría monetaria de Wieser

editar

Wieser tamién ellaboró una teoría monetaria. Ésta taba inspirada nos estudios de Carl Menger, en concretu nun trabayu sobre moneda nel cual espón tantu la evolución histórica del dineru como una teoría del valor d'ésti. Wieser utilizó la teoría de la utilidá marxinal pa ellaborar una teoría monetaria. En principiu foi refugada ya inclusive dellos autores trataron de demostrar que'l marginalismo fallaba necesariamente cuando se trataba d'edificar tal teoría sobre les sos bases. Sicasí, el so discípulu Ludwig von Mises estudió dicha teoría y dio-y forma creando tou un complexu qu'ellaboraba'l conceutu alemán de Geld (dineru).

Amás realizaba un estudiu sobre la influencia qu'exerz sobre'l valor de la moneda un cambéu nes rellaciones ente economía natural y economía monetaria.

Utilidá práctica

editar
  • Apurre una nueva teoría monetaria dientro de la corriente austriaca y realiza un estudiu útil y específico sobre un tipu de posibles influencies nel valor monetariu.
  • Promueve les bases del posterior y relevante estudiu del so discípulu, Ludwig von Mises, en redol a la teoría monetaria.

Pensamientu económicu de los austriacos

editar

Pa entender un pocu más a Friedrich y les sos teoríes ye necesariu entender cómo pensaben tamién otros austriacos. Magar ye contrariu al pensamientu d'esta escuela falar del pensamientu de “los austriacos”, una y bones la forma d'argumentar de cada unu d'ellos nun ye homoxénea, va resultar bien útil entender cómo formulaben idees y qué coses estremen a estos economistes de los demás, una y bones les conclusiones a que lleguen individualmente son bien asemeyaes.

Hai ciertes carauterístiques fundamentales de la escuela austriaca que-y dan el so traza distintiva respectu de lo que puede llamase la teoría económica prevaleciente; vease, por casu, la revolución austriaca na tema del valor, que foi más fonda que les de Cambridge y Lausanne.

Los economistes clásicos sosteníen que'l valor de cambéu taba determináu pol costu de producción. Nin Jevons nin Alfred Marshall nin Léon Walras llograron abandonar dafechu esta teoría.[ensin referencies] En realidá, les idees de Marshall y Walras implicaron un retrocesu respeuto de Jevons. Vese claramente que dambos usen la teoría de la utilidá marxinal pa complementar y non pa refutar la teoría del costu de producción. Pa ellos ye tantu un error pensar que solo'l costu de producción determina'l valor de cambéu como que solo lo determina la valoración suxetiva. Son los dos elementos los qu'entren en xuegu.

Les conclusiones de los austriacos fueron distintos. Pa ellos la teoría de la utilidá marxinal nun yera'l complementu que faltaba a los economistes clásicos. A partir de la teoría de la utilidá marxinal los austriacos llegaron a la conclusión de que nun son los costos los que determinen los precios (valor de cambéu), sinón que, otra manera, son los precios de los bienes finales los que determinen los precios de los bienes de producción, esto ye los costos. Magar nel llargu plazu precios y costos tienden a igualase, pa los austriacos la direición causal ye opuesta a la sostenida polos clásicos.

Nengún empresariu puede pagar polos factores de producción un preciu cimeru al que los consumidores tán dispuestos a pagar pol bien final. Los precios de los bienes de producción determinar pola puya de la demanda pa utilizalos na producción de bienes finales alternativos. Los costos nun son una de les variables que determinen el preciu del bien final; la determinación d'esi preciu ye independiente de los costos. Los costos son la resultancia de la esistencia de precios esperaos.

Carl Menger esplicar de la siguiente manera:

“[...] si un diamante foi atopáu por fuercia o si llograr d'una mina de diamantes col emplegu de mil díes de trabayu ye dafechu irrelevante pal so valor. Polo xeneral, naide, na so vida cotidiana, entruga pola hestoria del orixe d'un bien pa envalorar el so valor, sinón que toma en cuenta solamente'l serviciu que'l bien-y va brindar y al que tendría qu'arrenunciar si nun tuviera'l bien a la so disposición.[ensin referencies]


El puntu de vista de Cambridge y Lausanne ye'l que predominó hasta los nuesos díes, ente que para a la tradición Cambridge-Lausanne el valor sicasí determinar pola interaición d'utilidá marxinal y costos, pa los austriacos intervién namái la primera y los costos son la consecuencia de los precios de los bienes finales. Esta diferencia llevó a los austriacos escontra un enfoque distintu de la teoría económica.

Socioloxía de Wieser: la economía social (Gesellschaftliche Wirtschaft)

editar

Nos sos últimos años, Wieser incursionó al estudiu de la socioloxía y esto traducióse na so obra Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social» -1914-), de la que s'estrayi la so teoría del costu alternativu o d'oportunidá y en Das Gesetz der Macht («La llei del poder» -1926-), que foi la so última publicación, un gran estudiu sociolóxicu del cual podemos aprofiar les siguientes conclusiones.

Wieser trató d'esplicar les rellaciones y fuercies sociales al traviés d'un estudiu de la Historia y llegó a la conclusión de que les fuercies económiques tomaben un papel predominante na evolución social. A pesar del so interés por oxetivos coleutivos, como'l bienestar económico, Wieser adoptó un planteamientu individualista, refugando explícitamente la estructura coleutiva, averándose al lliberalismu, y estableciendo la diferencia esencial ente la economía social polo xeneral y la economía socialista.

La economía social (n'alemán orixinal Gesellschaftliche Wirtschaft) trata de un suxetu ideal económicamente, la humanidá como una unidá, y oldear cola naturaleza, de cuenta que les cuestiones nes que tán en desalcuerdu los intereses económicos y la xusticia económica, seríen tan irrelevantes como lo seríen a la economía de Robinson Crusoe».[16]

La economía social ta dirixida por una sola mente. Esto contesta'l so oxetivu d'una manera intachable porque ye una mente sistemática y dirixir indiscutiblemente. Esti direutor preve finales, sopesar ensin l'error o la pasión, y caltién una disciplina qu'asegura que toles direutrices son executaes con precisión y habilidá estremes, y ensin perda d'enerxía. Entá más, vamos asumir que toles fuercies precises individuales son asitiaes na disposición d'esta direición social alegremente, como si apuntárense nel so interés individual.
Friedrich von Wieser, Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social»), 1914.

Pa Wieser, l'individuu ye'l raigañu de toles decisiones.[12] Les decisiones tomen frente a determinaes restricciones. Les instituciones son les que definen les restricciones qu'afecten les decisiones individuales. El reflexu d'estes conclusiones na economía política reparar n'aiciones como:[17]

  • La regulación de les empreses imperfectamente competitives siempres qu'esistan beneficios de capital que se tean perdiendo.
  • La imposición progresiva basada na utilidá marxinal decreciente: L'Estáu nun tenía d'intentar la compensación de toles desigualdaes de renta y propiedá per mediu d'una imposición progresiva, sinón que la imposición progresiva tien de desenvolvese dientro de la doctrina de la utilidá marxinal decreciente, esto ye, cada nueva imposición suma una cierta "cantidá" d'utilidá cada vez menor. Asina, un impuestu progresivu escomanáu, por casu sobre la riqueza, violaría l'espíritu priváu de la economía social de Wieser.
  • L'actuación de los sindicatos permediando socialmente el poder beneficiando, frente a les empreses, a los obreros, que namái pueden aspirar a llograr el so productividá marxinal.

Estes condiciones nes cualos los recursos seríen asignaos p'asegurar la mayor utilidá describir a partir del so conceutu d'economía ideal al que denomina economía social na primer parte del so tratáu Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft («Teoría de la economía social»). Con esti conceutu realiza camientos idealizaos sirviéndose d'él como la prueba patrón normativa pa evaluar la eficacia de l'actuación administritativa na economía de mercáu.

Entós la economía social de Wieser ye, n'efeutu, una economía comunista[12]na cual, llográndose la mayor productividá, los recursos escasos son asignaos por un planificador omnipresente y benévolu, que tien la comprendoria direuto y exacto a la de conocer les intensidaes de los prestos esperimentaos y les necesidaes polos miembros individuales de sociedá, na cual toos tienen esautamente los mesmos gustos y les mesmes escales d'utilidá y reciben los mesmos ingresos. Amás, les sos direiciones son siguíes ensin dulda por una mano d'obra totalmente donda.

Obres y publicaciones

editar
  • Über dean Ursprung und die Hauptgesetze des Wirthschaftlichen Werthes (Sobre l'orixe y les lleis principales del valor económicu), 1884.
  • Der natürliche Wert (El valor natural), 1889 (D'ella estrayi'l so teoría de la imputación).
  • Die österreichische Schule und die Werth Theorie (La Escuela austriaca y la teoría del valor), 1891.
  • Die Wert Theorie (La teoría del valor), 1892.
  • Die Wiederaufnahme der Barzahlungen in Österreich-Ungarn (Continuación de pagos al contao n'Austria-Hungría), 1893.
  • Die österreichische Schule der Wirtschaft (La Escuela austriaca d'economía) y Böhm-Bawerk, 1894, en Palgrave, como redactor pal Diccionariu d'economía política.
  • Die Theorie der städtischen Grundrente (Teoría de les rentes provenientes de suelu urbanu), 1909.
  • Das wesen und der Hauptinhalt der theoretischen Nationalökonomie (La naturaleza y el conteníu principal de la economía teórica nacional), 1911.
  • Theorie der gesellschaftlichen Wirtschaft (Teoría de la economía social), 1914 (de la que s'estrayi la so teoría del costu alternativu o d'oportunidá).
  • Das geschichtliche Werk der Gewalt (El trabayu históricu del poder estatal), 1923.
  • Das Gesetz der Macht (La llei del poder), 1926.

Póstumes

editar

Bibliografía

editar

Artículo

editar

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ «Friedrich Von Wieser, 1851-1926». American Economic Association (avientu 1927).
  2. ↑ 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ «Friedrich Freiherr von Wieser (1851-1926)». Consultáu'l 16 agostu 2016.
  4. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  5. ↑ URL de la referencia: http://geschichte.univie.ac.at/en/persons/friedrich-freiherr-von-wieser-hr-prof-dr.
  6. ↑ «Fundación Friedrich A. von Hayek Biografía». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-04-03.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Enciclopledia GEA, F.V.W.,Piero Barucci.». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-09-29.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Der Österreichische Wissenschaftskalender
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Juan Carlos Cachanosky La Escuela Austriaca d'Economía
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Enciclopedía y Biblioteca Virtual de CC.SS., Biografía de Wieser..
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Die Österreichische nationalökonomische Schule, Lektorat Mag. Ines Wakolbinger
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 Joseph T. Salerno, Friedrich von Wieser and Friedich A. Hayek: The General Equilibrium Tradition in Austrian Economics, Pace University, New York.
  13. ↑ «Enciklopedya wikivx.biz». Archiváu dende l'orixinal, el 2023-07-30.
  14. ↑ The Historical Setting of the Austrian School of Economics
  15. ↑ Web Reserva Federal del Bancu de Dallas
  16. ↑ 16,0 16,1 Samuel Bostaph, Wieser Economic Calculation Under Socialism.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 Econlink - La Escuela Austriaca.
  18. ↑ Juan Carlos Cachanosky. La Escuela Austriaca d'Economía
  19. ↑ Biografíes y Vida. Biografía d'Albert Aftalion
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Friedrich von Wieser: Información de Answers.com
  21. ↑ CEPA Friedrich von Wieser.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Friedrich_von_Wieser&oldid=4280316»