Kalmia latifolia

Kalmia latifolia;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
(ensin clasif.):	Eudicotyledoneae
(ensin clasif.):	Astérides
Orde:	Ericales
Familia:	Ericaceae
Xéneru:	Kalmia
Especie:	Kalmia latifolia; L.
Distribución
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

Kalmia latifolia, comúnmente denomada como mountain-lloréu (lloréu de monte),^[1] calico-bush,^[1] o spoonwood,^[1] una especie de planta con flores na familia Ericaceae, que ye nativa del este de los Estaos Xuníos. El so área de distribución estender dende'l sur de Maine al sur hasta'l norte de Florida, y al oeste con Indiana y Louisiana. El lloréu de monte ye la flor del estáu de Connecticut y Pennsylvania. Ye'l mesmu nome de la ciudá de Laurel Mississippi (fundada en 1882).

Carauterístiques

Trátase d'un arbustu siempres verde que puede algamar los 3.9 m d'altor. Les fueyes son de 3-12 cm de llargu y 1-4 cm d'anchu. Les sos flores son redondes, que van dende'l rosa claru a blancu, y preséntense en recímanos. Anguaño hai dellos cultivares que tienen tonos más escuros de color rosa, cerca de pigmentu coloráu y marrón. Floria en mayu y xunu. Toles partes de la planta son venenoses. raigaños son fibroses y enrevesoses.^[2]

Distribución y hábitat

La planta alcuéntrase en forma natural nes fasteres predreses del monte o de les árees de monte. Espolleta en suelos ácidos, prefiriendo un pH del suelu nel rangu de 4,5 a 5,5. La planta crez de cutiu en grandes carbaes, que cubren grandes árees de sotobosque. N'América del Norte puede convertise n'árbol d'un tamañu considerable nos montes non bien altes de les Carolines, pero ye un arbustu más al norte.^[2] La especie ye un componente frecuente de los montes de carbayos.^[3]

Etimoloxía

Tamién esconocido como Ivybush, Spoonwood (porque los nativos norteamericanos acostumaben a utilizar la so madera pa faer cuyares), Sheep Lloréu, Lambkill y Clamoun.

La planta foi rexistrada per primer vegada n'Estaos Xuníos en 1624, pero foi nomáu dempués de que Pehr Kalm unviara muestres a Linnaeus nel sieglu XVIII.

Cultivo

La planta foi llevada orixinalmente a Europa como una planta ornamental mientres el sieglu XVIII. Inda ye llargamente cultivada pola so curioses flores. Numberosos cultivares fueron escoyíos con distintos colores de la flor. Munchos de los cultivos tienen el so orixe na Connecticut Agricultural Experiment Station (Estación d'Esperimentación Agrícola de Connecticut) n'Hamden y de la meyora vexetal del Dr. Richard Jaynes. Jaynes tien numberoses variedaes con nome que creó y ta consideráu l'autoridá del mundu en Kalmia latifolia.^[4]^[5]

El cultivar 'Pink Charm'^[6] ganó'l Award of Garden Merit de la Royal Horticultural Society.

Madera

Seición d'una barandiella de madera fecho con cañes de lloréu de monte.

La madera del lloréu de monte ye pesada y fuerte pero fráxil, con un granu gruesu, bultable direutamente.^[7] Nunca foi un cultivu comercial vidable, yá que nun crecer lo suficientemente grande,^[8] sicasí, ye afechu pa corones, muebles, recipientes y otros artículos pal llar.^[7] Foi utilizáu nel sieglu XIX nos relós de madera.^[9] Los toconos de la base del tueru utilizar pa les cazoletas en llugar de llixos d'uz importaos.^[8] Puede utilizase para pasamanes o barandiella.^[10]

Toxicidá

El lloréu de monte ye venenosu para dellos animales distintos por cuenta de la grayanotoxina^[11] y arbutin,.^[12] incluyendo caballos,^[13] cabres, ganáu, venaos, monos y humanos.^[14] Les partes verdes de la planta, flores, ramines, y polen son toos tóxicos,^[14] incluyíos los productos alimenticios derivaos d'ellos, tales como miel tóxico que puede producir neurotoxicidad y efeutos adversos gastrointestinales. Los síntomes nos humanos apaecen cuando comen más d'una cantidá modesta. Afortunadamente, el miel ye abondo amarga pa disuadir a la mayoría de la xente de comela, mientres nun estropien a les abeyes lo suficiente como pa evitar el so usu como forraxe d'iviernu pa les abeyes. Los síntomes de la toxicidá empiecen a apaecer alredor de 6 hores dempués de la ingestión.^[14] Los síntomes inclúin respiración irregular o dificultá, anorexa, que se repite pa tragar, profusa salivación, lagrimeo de los güeyos y la ñariz, malestar cardiaco, falta de coordinación, depresión, vultures frecuentes, defecación, debilidá, convulsiones, paralises, coma, y, finalmente, la muerte. L'autopsia va amosar irritación gastrointestinal y hemorraxa.^[14]

Les fueyes de Kalmia latifolia contienen arbutina y diterpenos, que la so ingestión puede suponer un riesgu pa la salú.^[15]

La arbutina ye glucosilada a hidroquinona,^[16] y puede llevar a riesgu de cáncer,^[17] L'Institutu Alemán d'Investigación d'Alimentos en Potsdam atopó que les bacteries intestinales pueden tresformar la arbutina en hidroquinona, lo que crea un ambiente favorable pal cáncer intestinal.^[18]

Taxonomía

Kalmia latifolia describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 391. 1753.^[19]

Variedaes aceptaes

Kalmia latifolia f. alba (Mouill.) Rehder
Kalmia latifolia f. fuscata (Rehder) Rehder
Kalmia latifolia f. obtusata (Rehder) Rehder
Kalmia latifolia f. polypetala (G. Nicholson) Rehder

Sinonimia

Chamaedaphne latifolia (L.) Kuntze
Kalmia latifolia f. latifolia
Kalmia latifolia var. latifolia^[20]

Ver tamién

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 «Germplasm Resources Information Network: Kalmia latifolia».
↑ ^2,0 ^2,1 Keeler, Harriet L. (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. Nueva York: Charles Scribner's Sons, páx. 186–189.
↑ Schafale, M. P. and A. S. Weakley. 1990. Classification of the natural communities of North Carolina: third approximation. North Carolina Natural Heritage Program, North Carolina Division of Parks and Recreation.
↑ Shreet, Sharon (April–May 1996). «Mountain Lloréu». Flower and Garden Magacín.
↑ Jaynes, Richard A. (1997). Kalmia: Mountain Lloréu and Related Species. Portland, OR: Timber Press. ISBN 0-88192-367-2.
↑ «RHS Plant Selector - Kalmia latifolia 'Pink Charm'». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-29. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ ^7,0 ^7,1 «Species: Kalmia latifolia». Fire Effects Information Service. United States Forest Service. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ ^8,0 ^8,1 «Mountain Lloréu». Wood Magacín.com. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ Gene Galbraith (12 de setiembre de 2006). «The legacy of the Ogee Clock». Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ Pader, James. «Wood Railing».
↑ «Mad honey sex: Therapeutic misadventures from an ancient biological weapon». Annals of Emergency Medicine 54 (6): páxs. 824–829. 2009. doi:10.1016/j.annemergmed.2009.06.010. PMID 19683834.
↑ PubChem - Arbutin
↑ «Mountain Lloréu». ASPCA. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ ^14,0 ^14,1 ^14,2 ^14,3 «Kalmia latifolia». University of Pennsylvania School of Veterinary Medicine. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-04-15. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.
↑ European Food Safety Authority (EFSA) (2012). «Compendium of botanicals reported to contain naturally occuring substances of possible concern for human health when used in food and food supplements». EFSA Journal 10 (5): p. 2663. doi:10.2903/j.efsa.2012.2663. http://www.efsa.europa.eu/sites/default/files/scientific_output/files/main_documents/2663.pdf.
↑ O'Donoghue, J L (September 2006). «Hydroquinone and its analogues in dermatology – a risk-benefit viewpoint». Journal of Cosmetic Dermatology 5 (3): páxs. 196–203. doi:10.1111/j.1473-2165.2006.00253.x. PMID 17177740. «"The potential toxicity of HQ (hydroquinone) is dependent on the route of exposure"».
↑ Treatment of hyperpigmentation problems / skin lightening |date=sep 2015}}
↑ Blaut M, Braune A, Wunderlich S, Sauer P, Schneider H, Glatt H (2006). «Mutagenicity of arbutin in mammalian cells after activation by human intestinal bacteria». Food Chem. Toxicol. 44 (11): páxs. 1940–7. doi:10.1016/j.fct.2006.06.015. PMID 16904805.
↑ «Kalmia latifolia». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 2 d'avientu de 2014.
↑ «Kalmia latifolia». The Plant List. Consultáu'l 1 d'avientu de 2014.

Enllaces esternos

USDA Plant Profile: Kalmia latifolia (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Connecticut Botanical Society Profile: Kalmia latifolia Archiváu 2010-11-21 en Wayback Machine
Kalmia latifolia images at bioimages.vanderbilt.edu Archiváu 2006-05-23 en Wayback Machine

[GRIN-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 «Germplasm Resources Information Network: Kalmia latifolia».

[Keeler-2] 2,0 ^2,1 Keeler, Harriet L. (1900). Our Native Trees and How to Identify Them. Nueva York: Charles Scribner's Sons, páx. 186–189.

[3] Schafale, M. P. and A. S. Weakley. 1990. Classification of the natural communities of North Carolina: third approximation. North Carolina Natural Heritage Program, North Carolina Division of Parks and Recreation.

[4] Shreet, Sharon (April–May 1996). «Mountain Lloréu». Flower and Garden Magacín.

[5] Jaynes, Richard A. (1997). Kalmia: Mountain Lloréu and Related Species. Portland, OR: Timber Press. ISBN 0-88192-367-2.

[6] «RHS Plant Selector - Kalmia latifolia 'Pink Charm'». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-29. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[FEIS-7] 7,0 ^7,1 «Species: Kalmia latifolia». Fire Effects Information Service. United States Forest Service. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[woodmag-8] 8,0 ^8,1 «Mountain Lloréu». Wood Magacín.com. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[9] Gene Galbraith (12 de setiembre de 2006). «The legacy of the Ogee Clock». Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[10] Pader, James. «Wood Railing».

[11] «Mad honey sex: Therapeutic misadventures from an ancient biological weapon». Annals of Emergency Medicine 54 (6): páxs. 824–829. 2009. doi:10.1016/j.annemergmed.2009.06.010. PMID 19683834.

[12] PubChem - Arbutin

[13] «Mountain Lloréu». ASPCA. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[UoP-14] 14,0 ^14,1 ^14,2 ^14,3 «Kalmia latifolia». University of Pennsylvania School of Veterinary Medicine. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-04-15. Consultáu'l 5 de setiembre de 2015.

[CompendiumEFSA-15] European Food Safety Authority (EFSA) (2012). «Compendium of botanicals reported to contain naturally occuring substances of possible concern for human health when used in food and food supplements». EFSA Journal 10 (5): p. 2663. doi:10.2903/j.efsa.2012.2663. http://www.efsa.europa.eu/sites/default/files/scientific_output/files/main_documents/2663.pdf.

[16] O'Donoghue, J L (September 2006). «Hydroquinone and its analogues in dermatology – a risk-benefit viewpoint». Journal of Cosmetic Dermatology 5 (3): páxs. 196–203. doi:10.1111/j.1473-2165.2006.00253.x. PMID 17177740. «"The potential toxicity of HQ (hydroquinone) is dependent on the route of exposure"».

[17] Treatment of hyperpigmentation problems / skin lightening |date=sep 2015}}

[pmid16904805-18] Blaut M, Braune A, Wunderlich S, Sauer P, Schneider H, Glatt H (2006). «Mutagenicity of arbutin in mammalian cells after activation by human intestinal bacteria». Food Chem. Toxicol. 44 (11): páxs. 1940–7. doi:10.1016/j.fct.2006.06.015. PMID 16904805.

[Trop-19] «Kalmia latifolia». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 2 d'avientu de 2014.

[20] «Kalmia latifolia». The Plant List. Consultáu'l 1 d'avientu de 2014.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]