Wikipedia

Llista de monarques de Francia

artículu de llista de Wikimedia
Tres llirios, símbolu característicu del monarca francés.
Corona real de Francia, usada a partir del sieglu XVI.

Periodu merovinxu

editar

Pa la llista de los reis merovinxos, que se intitularon como reis francos, vease Reyes merovinxos

Periodu carolinxu

editar
Imaxe Nome Entamu Finalización Titulación / Evento
  Pipino el Curtiu payares de 751 24 de setiembre de 768
  Carlomán I 24 de setiembre de 768 4 d'avientu de 771
  Carlos I
(Carlomagno) 		28 de xineru de 814
  • Conquistó'l reinu lombardu en 774
  • Emperador dende 25 d'avientu de 800
    •   Carlos el Mozu 25 d'avientu de 800 4 d'avientu de 811
  • Unxíu como rei de los francos[1]
    •   Lluis I el Piadosu (Ludovico Pío) 28 de xineru de 814



    ----

    1 de marzu de 834 (Restauráu)     		13 de payares de 833
    Depuestu pol so fíu l'emperador asociáu Lotario I
    ----
    20 de xunu de 840
  • Coronáu emperador el 11 de setiembre de 813[2][3] (abandonó'l títulu de rei de los francos)[4]
    • Carlos II el Calvo 20 de xunu de 840[5][6] 6 d'ochobre de 877
  • Coronáu rei en Neustria n'agostu de 838: los territorios al este del Río Mosa fueren daos a Carlos el Calvo en 837 na octava partición del Imperiu na Dieta de Aquisgrán;[7][8][9] al añu siguiente la Dieta de Quiercy-sur-Oise na novena partición garantizó-y tamién Neustria[10] y foi coronáu rei[11] n'agostu/setiembre de 838.[12][13][14] En 839 la Dieta de Worms estableció la última partición l'Imperiu ente Lotario y Carlos el Calvo, dexando a Luis el Xermánicu'l territoriu de Baviera, pero que nun llegó a efeutu hasta la muerte del emperador Luis.[15][16]
  • Emperador dende'l 25 d'avientu de 875
    •   Lluis II el Tatexu [[8

    d'avientu]] de 877

    		10 d'abril de 879
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Lluis II foi escoyíu rei inorando'l derechu hereditariu.[17][18][19][20][21][22][23]
    •   Lluis III 4 de setiembre de 879[24][25][26] 5 d'agostu de 882
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental col so hermanu Carlomán II
    • Carlomán II 12 d'avientu de 884
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental col so hermanu Lluis III
    •   Emperador Carlos III el Gordu 16/20

    de xunu de 885[27]

    		13 de xineru de 888
  • Rei en Francia Oriental y Occidental
  • Emperador dende'l 12 de febreru de 881
  • El 17 de payares de 887 foi depuestu en Francia Oriental pero non de Francia Occidental[28][29]
    •   Odón (Eudes) 29 de febreru / 13 de payares de 888[30][31][32] 1 de xineru de 898
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    •   Carlos III el Simple [[1

    de xineru]] de 898

    		30 de xunu de 922
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Coronáu rei rival en 28 de xineru de 893[33][34]
    • Roberto I 30 de xunu de 922 15 de xunu de 923
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    •   Raúl (Rodolfo) 13 de xunetu de 923 15 de xineru de 936
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • De la Dinastía Robertina
    •   Lluis IV d'Ultramar 19 de xunu de 936 10 de setiembre de 954
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • El so fíu Lotario acomuñáu al poder en 952[35]
    •   Lotario 12 de payares de 954 2 de marzu de 986
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
    •   Lluis V el Folganzán 2 de marzu de 986 22 de mayu de 987
  • Intitulado rei de los francos en Francia Occidental
  • Coronáu'l 8 de xunu de 979

    • Dinastía Capeta

    editar

    Dende 1254 camudó definitivamentente la denominación de Rei de los francos por Rei de Francia.[36] Ente 1285 y 1328 fueron tamién reis de Navarra.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rei designáu / Rexente
      Hugo Capeto 1 de xunu[37] de 987 24 d'ochobre de 996
  • Rei designáu Roberto II, el 25 d'avientu de 987
    • Roberto II el Piadosu [[24

    d'ochobre]] de 996

    		20 de xunetu de 1031
  • Rei designáu Hugo Magnus (19 de xunu 1017-17 de setiembre de 1025)
  • Rei designáu Enrique I, el 14 de mayu de 1027
    •   Enrique I 20 de xunetu de 1031 4 d'agostu de 1060
  • Rei designáu Felipe I, el 23 de mayu de 1059
    •   Felipe I 4 d'agostu de 1060 29 de xunetu de 1108
  • Rexencia (1060-1066) Ana de Kiev-Balduino V de Flandes-Arzobispu Gervasio de Reims[38]
    • Lluis VI el Gordu [[3

    d'agostu]] de 1108[39]

    		1 d'agostu de 1137
  • Rei designáu Felipe de Francia (14 d'abril de 1129-13 d'ochobre de 1131)
  • Rei designáu Lluis VII, el 25 d'ochobre de 1131
    •     Lluis VII 1 d'agostu de 1137 18 de setiembre de 1180
  • Rei designáu Felipe II, el 1 de payares de 1179
    •     Felipe II Augusto 18 de setiembre de 1180 14 de xunetu de 1223
  • Dende Felipe II yá nun hubo más reis designaos en vida del rei[39]
    •     Lluis VIII 14 de xunetu de 1223 8 de payares de 1226
        Lluis IX (San Luis) 8 de payares de 1226 25 d'agostu de 1270
  • Rexente Blanca de Castiella (1226–1235)
    •     Felipe III l'Atrevíu [[25

    d'agostu]] de 1270

    		5 d'ochobre de 1285
        Felipe IV el Formosu [[5

    d'ochobre]] de 1285

    		29 de payares de 1314
        Lluis X el Obstinado 29 de payares de 1314 5 de xunu de 1316
  • Rexente Felipe de Poitiers (1316) a la muerte del rei.
    •     Xuan I el Póstumu 15 de payares de 1316 19 de payares de 1316
  • Rexente Felipe de Poitiers (1316)
    •     Felipe V el Llargu [[6

    de xineru|6]]/9 de xineru de 1317

    		3 de xineru de 1322
        Carlos IV el Formosu [[3

    de xineru]] de 1322

    		1 de febreru de 1328
  • Rexente Felipe de Valois (1328) a la muerte del rei


    • Dinastía Valois

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Felipe VI 2 d'abril de 1328[40] 22 d'agostu de 1350
        Xuan II el Bonu [[22

    d'agostu]] de 1350

    		8 d'abril de 1364
  • Rexencia del Delfín Carlos (1356-1360;1364)
    •     Carlos V el Sabiu [[8

    d'abril]] de 1364

    		16 de setiembre de 1380
        Carlos VI el Bienamado 16 de setiembre de 1380 21 d'ochobre de 1422
  • Rexencia (1380-1388) de los duques d'Anjou-Borgoña-Berry[41][42][43]
  • Rexencia pa la facción armagnac del Delfín Carlos (1418-1422),[44] rival y en conflictu cola Rexencia pa la facción anglu-borgoñona del rei Enrique V d'Inglaterra (1420-1422)[45] pol Tratáu de Troyes, y del Duque de Bedford (1422)[46][47]
    •     Carlos VII el Bienservido 30 d'ochobre de 1422[48] 22 de xunetu de 1461
        Enrique VI d'Inglaterra
    (Como Enrique II)     		21 d'ochobre de 1422 19 d'ochobre de 1453[49]
  • Rei rival de Francia.
  • Rexencia del Duque de Bedford[50] hasta 1435.[51]
  • Los reis d'Inglaterra van siguir intitulándose como reis de Francia[52] hasta'l Acta d'Unión de 1800[53][54]
    •     Lluis XI 22 de xunetu de 1461 30 d'agostu de 1483
        Carlos VIII 30 d'agostu de 1483 7 d'abril de 1498
  • Rexencia d'Ana de Francia y Pedru II de Borbón (1483-1491)
    •     Lluis XII 7 d'abril de 1498 1 de xineru de 1515
  • Caña Valois-Orléans
    •     Francisco I 1 de xineru de 1515 31 de marzu de 1547
  • Caña Valois-Angoulême
    Rexente Luisa de Saboya (1515; 1525-1526)
    •     Enrique II 31 de marzu de 1547 10 de xunetu de 1559
  • Caña Valois-Angoulême
    •     Francisco II 10 de xunetu de 1559 5 d'avientu de 1560
  • Caña Valois-Angoulême
    •     Carlos IX 5 d'avientu de 1560 30 de mayu de 1574
  • Caña Valois-Angoulême
  • Rexente Catalina de Médicis (1560–1564)
    •     Enrique III 30 de mayu de 1574 2 d'agostu de 1589
  • Caña Valois-Angoulême
  • Rexencia de Catalina de Médicis (1574)[55]

    • Dinastía Borbón

    editar

    Intitulados como reis de Francia y de Navarra, yá que Enrique IV yera rei de Navarra antes del so ascensu al tronu. La titulación completa era: rei de Francia y de Navarra pola gracia de Dios.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Enrique IV, llamáu el Bon Rei Enrique 2 d'agostu de 1589 14 de mayu de 1610
        Carlos de Borbón
    (Como Carlos X)     		7 d'agostu de 1589 9 de mayu de 1590
  • Rei rival de Francia.[56]
  • El gobiernu rival de la Lliga Católica, que nun reconocía a Enrique III, nomó al Duque de Mayena como Llugarteniente xeneral del Estáu,[57]lo qu'aceptó'l 13 de marzu de 1589.[58][59]
  • Tres la muerte d'Enrique III fixo proclamar a Carlos de Borbón como rei,[60] pero yá que taba en prisión caltúvose como Llugarteniente Xeneral.[61]
  • El fallecimientu de Carlos de Borbón nun supunxo alteración dalguna na Lliga,[62] y Mayena siguió siendo Llugarteniente Xeneral hasta que reconoció a Enrique IV como rei'l 24 de xineru de 1596, fecha de la firma del edictu de Folembray [63][64]
    • Ficheru:Lluis XIII, rey de Francia (Philippe de Champaigne).jpg   Lluis XIII, el Xustu 14 de mayu de 1610 14 de mayu de 1643
  • Rexente María de Médici (1610-1617)
    •     Lluis XIV, el Rei Sol 14 de mayu de 1643 1 de setiembre de 1715
  • Rexente Ana d'Austria (1643-1651)
    •     Lluis XV, el Bien Amáu 1 de setiembre de 1715 10 de mayu de 1774
  • Rexente Felipe d'Orleans (1715-1723)
    •     Lluis XVI 10 de mayu de 1774 21 de setiembre de 1792
  • Dende'l 10 d'ochobre de 1789 intitulado como Rei de los franceses[65]
  • Tres la Fuga de Varennes, el rei foi suspendíu'l 21 de xunu de 1791 hasta que xuró la constitución el 14 de setiembre de 1791.
  • El 10 d'agostu de 1792, l'Asamblea nacional llexislativa suspendió al Rei[66] y los sos poderes fueron asumíos por un Conseyu executivu de 6 ministros.[67][68]
  • La Convención Nacional depunxo al rei'l 21 de setiembre de 1792, y finalmente foi guillotinado el 21 de xineru de 1793.

    • Primer República (1792-1804)

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Titulación / Evento
        Lluis XVII 21 de xineru de 1793 8 de xunu de 1795
  • Casa de Borbón
  • Rei titular de Francia y de Navarra
  • El Conde de Provenza proclamar rei dende l'exiliu y asumió la rexencia.[69]
  • Reconocíu poles potencies europees,[70][71] foi proclamáu rei n'insurrecciones contra la Convención Nacional.[72]

    • Dinastía Bonaparte (Primer Imperiu)

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Napoleón I 18 de mayu de 1804 3[73]/11 d'abril de 1814[74]
  • Emperador de los franceses

    • Restauración borbónica

    editar

    En volviendo del exiliu, el rei Lluis XVIII xube al tronu intitulado como Rei de Francia y de Navarra, anque'l reinu de Navarra yá fuera abolíu en 1789.

    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Lluis XVIII, el Deseyáu 6 d'abril de 1814 20 de marzu de 1815
  • Autoproclamado rei nel exiliu tres la muerte de Lluis XVII en 1795.[75][76]
  • Cola entrada de los aliaos en París, el Senáu creó'l 1 de xineru de 1814, un Conseyu executivu de 5 miembros[77]y el 14 d'abril de 1814, el Senáu dio a Carlos de Artois el cargu de Llugarteniente Xeneral del Reinu hasta la venida del rei[78] el 3 de mayu de 1814.[79]

    • Dinastía Bonaparte (Los Cien Díes)

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Napoleón I 20 de marzu de 1815 22 de xunu de 1815
  • Emperador de los franceses
    •     Napoleón II 22 de xunu de 1815 7 de xunetu de 1815
  • Emperador de los franceses
  • La Cámara de Representantes y la Cámara de los Pares reconocieron l'abdicación de Napoleón I y la proclamación de Napoleón II[80][81]y dieron en designar una Comisión de gobiernu (gobiernu provisional) de cinco miembros'l 23 de xunu[82]
  • La comisión foi eslleida cola entrada de los aliaos en París el 7 de xunetu de 1815.[83] y a otru día Lluis XVIII reasumió los sos poderes.[84]

    • Restauración borbónica

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Lluis XVIII, el Deseyáu 8 de xunetu de 1815 16 de setiembre de 1824
        Carlos X 16 de setiembre de 1824 30 de xunetu de 1830[85]
  • Depuestu pola Cámara de Representantes, que convidó a Lluis Felipe d'Orleans como Llugarteniente Xeneral del Reinu, col beneplácito de la Cámara de los Pares.[86]
  • Lluis Felipe de Orléans aceptó'l 31 de xunetu y el 9 d'agostu foi proclamáu rei de los franceses.
  • Los socesores de Carlos X son los pretendientes legitimistas.

    • Dinastía Orleans (Monarquía de Xunetu)

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Lluis Felipe I 9 d'agostu de 1830 24 de febreru de 1848
  • El 24 de febreru de 1848 robló la so abdicación, y el mesmu día proclamóse un gobiernu provisional, que de la mesma proclamó la república'l día 26.[87]
  • Los descendientes de Lluis Felipe son los pretendientes orleanistas

    • Dinastía Bonaparte (Segundu Imperiu)

    editar
    Imaxe Escudu Nome Entamu Finalización Rexente / Eventos
        Napoleón III 2 d'avientu de 1852 4 de setiembre de 1871
  • Prindáu'l 2 de setiembre de 1870 na Batalla de Sedán.
  • El 4 de setiembre proclamóse un gobiernu provisional republicanu: el Comité de Defensa Nacional.[88][89]

    • Ver tamién

    editar

    Referencies

    editar
    1. ↑ Rosamond McKitterick (2008), Carlomagno. La formación d'una identidá europea, páx.114
    2. ↑ Barbero, Alessandro (2004). Charlemagne: Father of a Continent (n'inglés). University of California Press, páx. 343. ISBN 9780520239432.
    3. ↑ Grierson, Philip; Blackburn, Mark (2007). Medieval European Coinage. The early middles ages 1 (n'inglés), páx. 524. ISBN 9780521031776.
    4. ↑ Pirenne, Henri (2008). History of Europe (n'inglés). Read Books, páx. 115. ISBN 9781409724605.
    5. ↑ Folz, Robert (1974). The Coronation of Charlemagne (n'inglés). Routledge & Kegan Paul, páx. 190. ISBN 9780710078476.
    6. ↑ Cannadine, David; Price, Simon (1992). Rituals of Royalty: Power and Ceremonial in Traditional Societies (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 158. ISBN 9780521428910.
    7. ↑ Goldberg, Eric Joseph (2006). Struggle for empire: kingship and conflict under Louis the German, 817-876 (n'inglés). Cornell University Press, páx. 82. ISBN 9780801438905.
    8. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 157. ISBN 9780812213423.
    9. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 165.
    10. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 166.
    11. ↑ Ganshof, François Louis (1996). Feudalism (n'inglés), páx. 26. ISBN 9780802071583.
    12. ↑ Jeep, John M. (2001). Medieval Germany: an encyclopedia (n'inglés). Psychology Press, páx. 417. ISBN 9780203801765.
    13. ↑ Nelson, Janet L. (1996). The Frankish world, 750-900 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 84. ISBN 9781852851057.
    14. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 311.
    15. ↑ Folz, Robert (1974). The Coronation of Charlemagne (n'inglés). Routledge & Kegan Paul, páx. 190. ISBN 9780710078476.
    16. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 312.
    17. ↑ Brissaud, Jean (2001). A History of French Public Law (n'inglés). Beard Books, páx. 72. ISBN 9781587981012.
    18. ↑ Palgrave, Francis (1851). The History of Normandy and of England 1 (n'inglés). John W. Parker and son, páx. 298.
    19. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1835). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 392.
    20. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 212. ISBN 9780812213423.
    21. ↑ Classen, Albrecht (2007). Old age in the Middle Ages and the Renaissance: interdisciplinary approaches to a neglected topic (n'inglés), páx. 133. ISBN 9783110195484.
    22. ↑ Jean-Charles-Léonard, Simonde de Sismondi (1850). The French under the Merovingians (n'inglés). W. &. T. Piper, páx. 160.
    23. ↑ Carroll, Jane Louise; Stewart, Alison G. (2003). Saints, sinners, and sisters: gender and northern art in medieval and early modern Europe (n'inglés). Ashgate Publishing, páx. 170. ISBN 9780754605898.
    24. ↑ Taylor, Isidore-Justin-Séverin (1854). La ville de Reims (en francés). A. F. Lemaitre,, páx. 7.
    25. ↑ Riché, Pierre (1993). The Carolingians (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 214. ISBN 9780812213423.
    26. ↑ (1823) Encyclopaedia Britannica: or, A dictionary of arts, sciences, and miscellaneous literature, enlarged and improved IX (n'inglés). Archibald Constable, páx. 65.
    27. ↑ Fournial, Étienne (1989). Cartulaire de l'Abbaye de Vabres au Diocese de Rodez (en francés), páx. 13.
    28. ↑ MacLean, Simon (2003). Kingship and politics in the late ninth century: Charles the Fat and the end of the Carolingian Empire (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 194. ISBN 9781139440295.
    29. ↑ (1854) The Archaeological journal 11 (n'inglés). Royal Archaeological Institute of Great Britain and Ireland, páx. 264.
    30. ↑ Dunbabin, Jean (2000). France in the making, 843-1180 (n'inglés). Oxford University Press, páx. 27. ISBN 9780191588303.
    31. ↑ Jackson, Richard A. (1995). Ordines coronationis Franciae: texts and ordines for the coronation of Frankish and French kings and queens in the Middle Ages 1 (n'inglés). University of Pennsylvania Press, páx. 133. ISBN 9780812232639.
    32. ↑ Goldberg, Eric Joseph (2006). Struggle for empire: kingship and conflict under Louis the German, 817-876 (n'inglés). Cornell University Press, páx. 340. ISBN 9780801438905.
    33. ↑ Bloch, Marc (1989). Feudal society 2 (n'inglés). Routledge, páx. 108. ISBN 9780415039185.
    34. ↑ Tanner, Heather J. (2004). Families, friends, and allies: Boulogne and politics in northern France and England, c. 879-1160 (n'inglés). Brill, páx. 27. ISBN 9789004132436.
    35. ↑ Nicolas, Harris (1838). The chronology of history (n'inglés). Longham, Rees, Orme, Brown, Green, & Longman and John Taylor, páx. 276.
    36. ↑ Vauchez, André; Lapidge, Michael (2000). [https://books.google.es/books?id=qtgotOF0MKQC&lpg=PA563&client=firefox-a&pg=PA563#v=onepage&q=&f=false Encyclopedia of the Middle Ages Editor , ISBN 1579582826, Nᵘ de páxines 1624 páxines] 1 (n'inglés). Routledge, páx. 263. ISBN 9781579582821.
    37. ↑ Laffan, R.G.D. (1930). Select documents of European history (n'inglés), páx. 16.
    38. ↑ Pigaillem, Henri (2003). les grandes heures de l'abbaye de Saint-Benoît-sur-Loire (en francés). Editions Beauchesne, páx. 215. ISBN 9782701014500.
    39. ↑ 39,0 39,1 Bak, János M. (1990). Coronations: medieval and early modern monarchic ritual (n'inglés). University of California Press, páx. 37. ISBN 9780520066779.
    40. ↑ Wagner, John A. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. xxxiii. ISBN 9780313327360.
    41. ↑ Scott, Walter (1834). Waverley Novels 54 (n'inglés). S.H. Parker, páx. 191.
    42. ↑ Hervé, Peter (1818). A chronological account of the history of France. (n'inglés). Peter Hervé, páx. 61.
    43. ↑ Wagner, John A. (2006). Encyclopedia of the Hundred Years War (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. 87. ISBN 9780313327360.
    44. ↑ Knecht, Robert (2007). The Valois: Kings of France 1328-1589 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 61. ISBN 9781852855222.
    45. ↑ Curry, Anne (2003). The Hundred Years War, Second Edition (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 89. ISBN 9781403908162.
    46. ↑ Knecht, Robert (2007). The Valois: Kings of France 1328-1589 (n'inglés). Continuum International Publishing Group, páx. 61. ISBN 9781852855222.
    47. ↑ Tuck, Anthony (1999). Crown and Nobility: England 1272-1461 (n'inglés). Wiley, páx. 64. ISBN 9780631214663.
    48. ↑ Val, Malcolm Graham Allan (1974). Charles the Seventh (n'inglés). University of California Press, páx. 56. ISBN 9780520027879.
    49. ↑ Ye la fecha de tomar francesa de Burdeos y el fin de la Guerra de los Cien Años.
    50. ↑ Kantorowicz, Ernst Hartwig (1997). The King's Two Bodies: A Study in Mediaeval Political (n'inglés). Princeton University Press, páx. 410. ISBN 9780691017044.
    51. ↑ Pernoud, Regine; Clin, Narue-Veronique (1999). Joan of Arc: Her Story (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 176. ISBN 9780312227302.
    52. ↑ Curry, Anne (2003). The Hundred Years War, Second Edition (n'inglés). Palgrave Macmillan, páx. 89. ISBN 9781403908162.
    53. ↑ Smith, William (1868). A smaller history of England (n'inglés). James Walton y John Murray, páx. 302.
    54. ↑ Black, Jeremy (2006). George the Third: America's Last King (n'inglés). Yale University Press, páx. 379. ISBN 9780300117325.
    55. ↑ Richardson, Glenn (2008). The Contending Kingdoms: France and England, 1420-1700 (n'inglés). Ashgate Publishing, páx. 117. ISBN 9780754657897.
    56. ↑ Pola Lliga Católica
    57. ↑ Baumgartner, Frédéric J. (1976). Radical Reactionaries: The Political Thought of the French Catholic League (n'inglés). Librairie Droz, páx. 103. ISBN 9782600039031.
    58. ↑ de Lucinge, René (2006). James J. Supple: Lettres de 1588: Un Monde Renversé (n'inglés). Librairie Droz, páx. 434. ISBN 9782600010399.
    59. ↑ (1827) The History of Paris from the Earliest Period to the Present Day 2 (n'inglés). G. B. Whittaker, páx. 137.
    60. ↑ Knecht, Robert J. (2001). The Rise and Fall of Renaissance France: 1483-1610 (n'inglés). Wiley, páx. 454. ISBN 9780631227298.
    61. ↑ Browning, William Shergold (1840). A History of the Huguenots (n'inglés). Whittaker and Company, páx. 163.
    62. ↑ Saulnier, Eugène (1912). -y rôle politique du cardinal de Bourbon (Charles X) 1523-1590 (en francés). Librairie ancienne Honoré Champion, páx. 250.
    63. ↑ Barbiche, Bernard; Bercâe, Yves Marie (2003). Études sur l'ancienne France: offertes en hommage à Michel Antoine (en francés). Librairie Droz, páx. 20. ISBN 9782900791561.
    64. ↑ Jervis, William Henley (1867). The Student's France, a History of France from the Earliest Times to the Establishment of the Second Empire in 1852 (n'inglés). Harper & Brothers, páx. 373.
    65. ↑ (1840) Léonard Charles A.G. Gallois: Réimpression de l'ancien Moniteur, mai 1789 -novembre 1799 2 (en francés), páx. 32.
    66. ↑ (1834) J. B. Duvergier: Collection complète des lois, décrets, ordonnances, règlemens avis du Conseil d'état, publiée sur les éditions officielles du Louvre 4 (en francés). A. Guyot et Scribe, páx. 290.
    67. ↑ Bouloiseau, Marc (1983). The Jacobin Republic: 1792 - 1794 (n'inglés). Cambridge University Press, páx. 13. ISBN 9780521289184.
    68. ↑ Los ministros fueron: Roland n'Interior, Clavière en Finances, Servan en Guerra, Danton en Xusticia, y Lebrun n'Asuntos Esteriores, y Monge en Marina.
    69. ↑ Beauchesne, Alcide (1855). Louis XVII: His Life, His Suffering, His Death, the Captivity of the Royal Family in the Temple 2 (n'inglés). Harper & Brothers, 1855, páx. 2.
    70. ↑ Vicent, Benjamin (1868). Haydn's dictionary of dates (n'inglés). Y. Moxon, son, and co., páx. 340.
    71. ↑ de Beauchesne, M.A. (1854). «The Life and Death of Louis XVII», The North American Review, Volume 78 78 (n'inglés). Crosby, Nichols, and company, páx. 117.
    72. ↑ el 10 de marzu de 1793 en Machecoul ( (1795) The Scots Magacín; Or, Xeneral Repository of Literature, History, and Politics, Volume 57 (n'inglés). A. Chapman, páx. 553.), o'l 24 d'agostu de 1793 en Tolón (Aulard, François-Alphonse (2009). The French Revolution: A Political History, 1789-1804 2 (n'inglés). BiblioBazaar, páx. 309. ISBN 9781115845199.)
    73. ↑ Depuestu pol Senáu (Dwyer, Philip G.; McPhee, Peter (2002). The French Revolution and Napoleon: A Sourcebook (n'inglés). Routledge, páx. 190. ISBN 9780415199070.)
    74. ↑ Abdicación definitiva (Lamartine, Alphonse (1834). Historia Xeneral de Francia: Hestoria de la restauración 3. Libreria Española, páx. 46.)
    75. ↑ Strieter, Terry W. (1999). Nineteenth-century European Art: A Topical Dictionary (n'inglés). Greenwood Publishing Group, páx. 129. ISBN 9780313298981.
    76. ↑ de Bonnechose, Émile (1888). A Popular History of France (n'inglés). Ward, Lock & Co., páx. 329.
    77. ↑ Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, Pierre Riel, conde de Beurnonville, Arnail-François, conde de Jaucourt, Emmerich Joseph, duque de Dalberg, y François-Xavier-Marc-Antoine de Montesquiou-Fézensac (Alison, Archibald (1860). History of Europe from the Commencement of the French Revolution to the Restoration of the Bourbons in 1815 (n'inglés). W. Blackwood, páx. 186.
    78. ↑ (1814) The European Magazine, and London Review, Volumes 65-66 65 (n'inglés). Philological Society of London, páx. 360.
    79. ↑ Thiers, Adolphe (1860). History of the consulate and the empire of France under Napoleon: forming a sequel to "The history of the French revolution" 17 (n'inglés). H. Colburn, páx. 73.
    80. ↑ Wouters, Felix (1849). Histoire de la République et de l'Empire, 1789-1815 (en francés). V. Wouters, páx. 992.
    81. ↑ de Norvins, Jacques Marquet (1839). Histoire de Napoléon (en francés). Furne, páx. 599.
    82. ↑ Formada por Joseph Fouché, duque de Otranto (presidente), Lazare Carnot, Paul Grenier, Armand Augustin Louis de Caulaincourt, duque de Vicenza, y Nicolas-Marie Quinette.
    83. ↑ Fouché, Joseph (1825). The Memoirs of Joseph Fouché, Duke of Otranto, Minister of the General Police of France 1 (n'inglés). C. Knight, páx. 310.
    84. ↑ Siborne, William (1848). History of the War in France and Belgium, in 1815: Containing Minute Details of the Battles of Quatre-Bras, Ligny, Wavre, and Waterloo (n'inglés). T. and W. Boone, páx. 507.
    85. ↑ Haydn, Joseph (1851). The Book of Dignities: Containing Rolls of the Official Personages of the British Empire (n'inglés). Longmans, Brown, Green, and Longmans, páx. 24.
    86. ↑ de Vaulabelle, Achille Tenaille (1854). Chute de l'Empire. Histoire des deux restaurations jusqu'à la chute de Charles X 7 (en francés). Perrotin, páx. 456.
    87. ↑ Deswarte, Marie-Pauline (2003). Essai sur la nature juridique de la Republique (en francés). Editions L'Harmattan, páx. 82. ISBN 9782296311435.
    88. ↑ Simpson, William; Jones, Martin Desmond (2000). Europe, 1783-1914 (n'inglés). Routledge, páx. 268. ISBN 9780415226608.
    89. ↑ Gildea, Robert (2008). Children of the Revolution: The French, 1799-1914 (n'inglés). Harvard University Press, páx. 231. ISBN 9780674032095.

    Enllaces esternos

    editar
    Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Llista_de_monarques_de_Francia&oldid=4279626»