Wikipedia

Selasphorus calliope

especie de páxaru

Selasphorus calliope ye una especie d'ave trochiliforme de la familia Trochilidae, nativa de los Estaos Xuníos y Canadá y que pel hibiernu llega hasta América Central. Enantes consideróse-y l'únicu miembru del xéneru Stellula, pero la evidencia recién indica'l so allugamientu nel xéneru Selasphorus.[2] Darréu esti páxaru foi nomáu como la musa griega Calíope. El nome xenéricu significa «pequeña estrella».

Selasphorus calliope
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Dominiu: Eukaryota
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Trochiliformes
Familia: Trochilidae
Xéneru: Selasphorus
Especie: S. calliope
Especie tipu
Selasphorus calliope
Gould, 1847
Distribución
Sinonimia
  • Trochilus calliope Gould, 1847 (protónimo)
  • Stellula calliope (Gould, 1847)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Descripción

editar

Esti ye l'ave de crianza más pequeña que s'atopa en Canadá y los Estaos Xuníos. La única especie de menor tamañu que s'atopó nos EE.XX. ye'l colibrí babarón (Atthis heloisa), un vagamundu casual de Méxicu. Un colibrí calíope adultu puede midir 7.1 cm de llargor, llegando a 11 cm al traviés de les ales y con un pesu de 2 a 3 g.[3][4] Estes aves tienen un llombu color verde brillante y una corona con partes inferiores blanques. El so picu y cola son relativamente curtios. El machu adultu tien franja color coloráu vinu nel gargüelu, los lladrales verdes y una cola escura. Les femes y pitucos tienen llixeru color arrosáu nos lladrales, franxes escures nel gargüelu y una cola escura con puntes blanques. Les úniques aves similares son el colibrí ablondu (Selasphorus rufus) y colibrí de Allen (Selasphorus sasin), pero estes aves son más grandes, más distintes y con contrastantes marques beiges na cola y lladrales, y llargues plumes centrales de la cola.

Hábitat y distribución

editar

L'hábitat de reproducción de colibrí calíope ye una redolada arbustivo variáu y abiertes. La anidación asocede xeneralmente nes zones altes de los Montes Rocosos. Reparáronse niales dende un mínimu de 300 m (980 pies) en Washington a una elevación de la llinia d'árboles en más de 3000 m (9800 pies). En Montana, la elevación mínima a la que s'atoparon críes ye de 1200 m (3900 pies).[4][5] Montes abiertos montanos, praos de monte, sauces y carbes omeros pueden sirvir indistintamente como criaderos. Mientres la migración y l'iviernu tamién lleguen a chaparrales, árees con arbustos de tierres baxes, desiertos y rexones semidesérticas. Añeren nel oeste d'América del Norte dende'l sur de la Columbia Británica y Alberta sur hasta Colorado y el sur de California. Mientres la primavera y el branu, muévense, principalmente al traviés d'Arizona y Nuevu Méxicu y el norte de Méxicu, pa envernar nel suroeste de Méxicu, según en Guatemala y Belize.

Los calíopes fueron identificaos en Fort Tryon Park, Nueva York, y unu d'ellos foi identificáu y atrapáu en Lighthouse Point Park, en New Haven, Connecticut, n'avientu de 2006.[6][7]

Comportamientu

editar
 
Fema alimentáu con inseutos a les críes.

El colibrí calíope ye una ave migratoria, xeneralmente dexando los sos llugares de crianza primero que la mayoría de les aves (anque non asina'l colibrí ablondu) pa tomar ventaya de les flores monteses de finales de branu nos montes del oeste de Norteamérica. Créese que'l migrante de llarga distancia más pequeñu nel mundu.

Estes aves alimentar del néctar de les flores utilizando una llarga llingua estensible, beben cazumbre de buecos fechos por chupasavias o inseutos que prinden cola ala. Mientres recueyen el néctar, tamién ayuden na polinización de les plantes. Les plantes preferíes na polinización inclúin especies Haemanthus, Penstemon, Aquilegia, Ipomopsis, y Pedicularis groenlandica. Dacuando tamién atrapen y comen pequeños inseutos y arañes.

 
En Wilson WY.

Los machos adultos suelen llegar a tierres de crianza primero que les femes, dende mediaos d'abril hasta principios de mayu. Los machos reivindiquen y defenden puxantemente un territoriu de anidación nel que se van reproducir con munches femes. El machu nun toma parte na crianza de los mozos y, de cutiu, en realidá dexa vacante la zona de crianza nel momentu que eclosionen los güevos. La fema suel construyir un nial de copa abierta nuna conífera so una caña sobresaliente, anque tamién utilizaron pumares y omerus. El nial constrúyese de cutiu sobre la base de grandes piñes y de dalguna manera asemeyada a la mesma piña. Un nial puede ser utilizáu en delles ocasiones mientres l'intre de dellos años. Dos güevos son puestos dende finales de mayu hasta principios de xunetu y son guaraos mientres 15 a 16 díes.[5] Los mozos son capaces de volar alredor de 20 díes dempués de la eclosión.[4]

Situación de caltenimientu

editar

Reparáronse descensos munches especies de polinizadores, incluyendo'l colibrí calíope, en tol continente. Esiste poca información disponible sobre los problemes xenerales que tán provocando estos descensos pero les potenciales amenaces inclúin la perda d'hábitat, usu masivu de plaguicidas, y la sustitución de les plantes natives por plantes invasores. L'acutáu rangu d'envernía de los colibríes calíopes fai que la especies sía susceptible a los desastres naturales, enfermedaes o cambeos nel suelu que podríen acabar con una parte significativa de la población. A pesar de les sos carauterístiques úniques nel mundu de les aves, el colibrí calíope nun foi bien estudiáu, dexando gran parte del so ciclu de vida desconocida. Con cuenta de que cualquier midida de caltenimientu a tomar beneficie a esta especie, precisamos entender meyor la bioloxía y les necesidaes d'esta especie. Partners in Pollination/Alianza pa Polinización, un consorciu d'organizaciones ensin fines d'arriquecimientu, universidaes y empreses, formar en 1995 concientizar sobre la importancia de los polinizadores nos ecosistemes, aguiyar la investigación y el caltenimientu d'interacciones ente plantes y polinizadores, ya influyir les polítiques rellacionaes col caltenimientu ente plantes y polinizadores.[5]

Referencies

editar
  1. ↑ BirdLife International (2012). «Selasphorus calliope» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.3. Consultáu'l 28 de payares de 2014.
  2. ↑ McGuire, JA; Witt, CC; Remsen Jr., JV; Dudley, R; Altshuler, DL (2009). «A higher-level taxonomy for hummingbirds». Journal of Ornithology 150:  páxs. 155—165. doi:10.1007/s10336-008-0330-x. 
  3. ↑ Calliope hummingbird. Life History, All About Birds – Cornell Lab of Ornithology. Allaboutbirds.org. Consultáu'l 22 d'agostu de 2012.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Calliope hummingbird Info. Imnh.isu.edu. Consultáu'l 22 d'agostu de 2012.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Calliope hummingbird: National Audubon Society Birds Archiváu 2014-12-05 en Wayback Machine. (15 de mayu de 2012). Birds.audubon.org. Consultáu'l 22 d'agostu de 2012.
  6. ↑ «Vagrant bird living in city» (6 d'avientu de 2006). New Haven Register.
  7. ↑ «Hummingbird flies away from park; fans hope she’ll survive» (9 d'avientu de 2006). New Haven Register.

Enllaces esternos

editar
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Selasphorus_calliope&oldid=4223658»