Antisemitismu

L'antisemitismu fai referencia a la hostilidá escontra los xudíos basada nuna combinación de prexuicios de tipu relixosu, racial, cultural y étnicu. En sentíu acutáu, l'antisemitismu referir a la hostilidá escontra los xudíos, definíos como una raza, non como un grupu relixosu, concepción moderna que surdiría a mediaos del sieglu XIX como una derivación del racismu y del nacionalismu, estremándose asina del "antisemitismu relixoso" anterior que dellos historiadores prefieren llamar antixudaísmu, que la so espresión más desenvuelta sería los antixudaísmu cristianu.

Boicó antisemita contra un negociu xudeo-alemán (Tietz, Berlín), señaláu polos nazis con una estrella xudía y un cartelu cola inscripción Alemanes! ¡Defendéivos! ¡Nun merquéis a los xudíos!»
Antisemitismu nazi, 1933.

L'antisemitismu puede manifestase de munches formes, como odiu o discriminación individuales, ataques de grupos nucleados con dichu propósitu, o inclusive la violencia policial o estatal.

La nacencia del términu "antisemitismu" nel sieglu XIX

Anque la etimoloxía del términu antisemitismu podría dar a entender que se trata d'un prexuiciu contra los pueblos semites polo xeneral, el términu utilizar en forma esclusiva pa referise a la hostilidá contra los xudíos. Col fin d'evitar tracamundios en referencia a otros pueblos que falen llingües semítiques, dellos autores prefieren l'usu de términos equivalentes non ambiguos, como xudeofobia o antixudíu, acutando antisemitismu pal so usu en referencies históriques a les ideoloxíes antixudíes de la segunda metá del sieglu XIX y la primer metá del sieglu XX. (wzo.org.il, La naturaleza de la xudeofobia). L'autor arxentín-israelín Gustavo Perednik propón reemplazar el términu equívocu de "antisemitismu" pol más apropiáu de xudeofobia,^{[ensin referencies]} acuñáu por Lleón Pinsker en 1882.

L'axetivu semíticu foi acuñáu pol orientalista alemán August Ludwig von Schlözer nel tomu VIII del Repertorium für biblische und morgenländische Literatur de J. G. Eichhorn publicáu en 1781. Pero Schlözer nun fai referencia a una raza —conceutu qu'apaeciera cincuenta años antes per obra del francés Henri de Boulainvilliers que pretendía demostrar la superioridá de la "raza" franca o xermánica sobre la raza galorromana— sinón a un grupu de llingües llamaes semítiques –l'araméu, l'hebréu y l'árabe, ente otres–, que seríen les que falen los descendientes del fíu de Noé, Sem, padre d'Abraham y antepasáu d'Eber —los hebreos—, lo mesmo que de Yoqtan, antecesor de dellos pueblos de Arabia. Esta acepción de la pallabra semíticu foi usada nel sieglu XIX, por otros llingüistes como l'alemán Max Müller, catedráticu na Universidá d'Oxford ente 1850 y 1876, que siguió estremando dos tipos de llingües: la semítica y la "aria", vocablu qu'utilizó en llugar del términu indoeuropéu, que foi'l qu'acabaría imponiéndose. Pero en nengún momentu esti autores identificaron grupos llingüísticos con grupos étnicos o "races".

Wilhelm Marr, creador del términu "antisemitismu".

Sicasí, a mediaos del sieglu XIX empezar a pasar del conceutu llingüísticu al racial, esto ye, de la noción de llingües semítiques al de "raza" semita opuesta a la "raza" indoeuropea o aria, tou ello amestáu a la nacencia del racismu. Ente 1853 y 1855 el francés Arthur de Gobineau publica'l so Ensayo sobre la desigualdá de les races humanes que ye'l llibru qu'inaugura'l racismu —anque Gobineau nun yera antisemita— y en 1855 el tamién francés Ernest Renan publica en París Histoire générale et système comparé des langues sémitiques, nel qu'afirma que los pueblos semites son inferiores a los pueblos arios, polo qu'aboga por depurar el cristianismu de tolos sos elementos semíticos. Con éses semita empezar a utilizar a mediaos del sieglu XIX pa designar a los pueblos falantes de les llingües semítiques y les sos realizaciones culturales. Magar escarecer de toa base étnica, y al igual qu'asocedió col términu ariu, la voz semita tresferir del so significáu llingüísticu orixinal a un nuevu significáu racial.

Primer páxina de 1893 del periódicu antisemita francés La llibre parole, fundáu por Édouard Drumont, nel qu'apaez una caricatura sobre la "ambición xudía" d'apoderar el mundu ("La so patria", lléese al pie), y na que'l xudíu ta representáu por unos supuestos traces "raciales" que lo definen ya identifiquen, como la enorme ñariz aguileña.

El términu antisemitismu apaez pocu dempués, en 1873, por obra del periodista alemán Wilhelm Marr. Utilizar pa descalificar a los xudíos, definíos como un grupu étnicu, como una "raza", non como los siguidores d'una determinada relixón, polo que pa Marr y pa tolos antisemites posteriores los xudíos siguíen siendo xudíos anque se convirtieren al cristianismu, lo qu'estremaba'l antisemitismu del antixudaísmu tradicional defendíu pol cristianismu dende los sos empiezos —un xudíu convertíu al cristianismu dexaba de ser xudíu y pasaba a ser cristianu—. Como destacaron munchos autores, recurrir a la pallabra "antisemitismu" pa designar el refugu racial a los xudíos "nun dexa de presentar una contradicción interna: l'antisemitismu vien empobináu namái contra los xudíos, cuando, en cierto, tan semites son los árabes como los xudíos".

Marr desenvolvió'l nuevu conceutu de antisemitismu nel so llibru publicáu en 1879 Zwanglose Antisemitische Hefte (y Wilhelm Scherer emplegó esi mesmu añu'l términu Antisemiten en Neue Freie Presse), anque lo utilizó per primer vegada nun panfletu antisemita qu'encamentaba a la hostilidá contra los xudíos desprovistu de toa connotación relixosa. El panfletu de Marr, publicáu en Berna, tuvo enforma ésitu (doce ediciones nel mesmu añu) y fundaría unos meses dempués la Lliga de los antisemites (Antisemiten-Lliga).

En 1886 publicar en Francia unu de los llibros antisemites de mayor impautu, La France juive, essai d'histoire contemporaine d'Edouard Drumont, nel que se señala a la raza "inferior" de los xudíos que pretende apoderar a la "raza aria", como la responsable de tolos males que ta careciendo Francia y Occidente. Pa dar mayor espardimientu a les sos idees antisemites Drumont, fervosu católicu, funda un periódicu, La llibre parole, que va tener un especial protagonismu cuando españe'l casu Dreyfus na década final del sieglu XIX.

En 1905 apaeció'l libelo antisemita más conocíu, Los protocolos de los sabios de Sion, ellaboráu por un axente de la policía zarista, qu'influyó poderosamente en Mein Kampf d'Adolf Hitler, quien proponía una solución final al problema xudíu.

La nacencia del antisemitismu como corriente de pensamientu modernu tamién ta amestáu a la eclosión de los nacionalismos nel sieglu XIX européu, que tuvieron como bandera común la idea "un pueblu, un Estáu" y que ta nel orixe del conceutu de Estáu-nación. Al calor d'esa idea formáronse diversos Estaos europeos, surdíos del esmembramientu de los imperios o bien al traviés de la unificación d'Estaos con similar cultura y llingua, (como Italia y Alemaña). Paralelamente a esi desarrollu nacionalista, y travesándolo en munches ocasiones, evolucionó'l modernu antisemitismu, que n'esencia consideraba a los xudíos como pueblu apátrida, ayenos al cuerpu de la nación y enemigos potenciales d'ésta.

Antixudaísmu y antisemitismu

Representación medieval de dos xudíos alemanes, colos típicos sombreros que los identificaben, yá que yera imposible estremar poles sos traces físicos a los xudíos de los que nun lo yeren.

Hai historiadores qu'acuten l'usu del términu antisemitismu a la Edá Contemporánea —cuando s'inventó'l racismu y l'antisemitismu como un deriváu so—. Pa designar l'odiu y refugu de los xudíos de dómines anteriores proponen utilizar el términu antixudaísmu. Ye'l casu del hispanista francés, Joseph Pérez, quien al referise a la discriminación de los xudíos dende los sieglos IV y V d. C. y a lo llargo de la Edá Media fala de "antixudaísmu, non antisemitismu". La so argumentación ye la siguiente:

Na Edá Media, los xudíos tuvieron mala prensa; escorrióse-yos, maltratáu, discrimináu, pero non porque pertenecieren a una raza maldita, nel sentíu que la pallabra raza va cobrar andando'l tiempu, sinón porque siguen fieles al credo relixosu consideráu como incompatible cola relixón dominante —l'Islam o'l cristianismu—; el día qu'un xudíu conviértese, dexa de ser xudíu, a lo menos na opinión de les autoridaes y de les elites, non asina ente les mases. [...] Lo qu'hubo na Edá Media, n'España, como en tola cristiandá, nun foi antisemitismu, sinón antixudaísmu; un antixudaísmu constantemente reivindicáu pola Ilesia católica dende los oríxenes del cristianismu

Sicasí, la hostilidá escontra los xudeoconversos nos reinos ibéricos medievales —como lo demuestra la revuelta anticonversa de Toledo de 1449— y na posterior Monarquía Hispánica —cola implantación de los estatutos de llimpieza de sangre, pa estremar a los cristianos nuevos de los cristianos vieyos—, plantega duldes sobre la tayante separación ente antixudaísmu y antisemitismu, yá que nesti casu la hostilidá y la discriminación escontra los xudíos nun se basaría na so identidá relixosa sinón nuna cierta identidá "racial". Joseph Pérez considera, otra manera, que la discriminación de los "cristianos nuevos", cola creación de los estatutos de llimpieza de sangre, non "referir a supuestes carauterístiques biolóxiques de los xudíos; foi un conceutu social y non racial: aludía al llinaxe, non a la raza; foi una reaición de plebeyos contra fidalgos, una especie de compensación ideolóxica: unu puede mercar la fidalguía si tien dineros pa ello, pero nun puede mercar la llimpieza [de sangre] que vien ser, poro, una nobleza natural superior a la otra". Joseph Pérez recuerda que la pallabra "sangre" nel sieglu XVI ye equivalente a llinaxe polo que la espresión "pureza de sangre" (pureté de sang en Francia), equivaldría a l'ausencia de herexía ente los ascendientes d'una familia.

Historia

L'antisemitismu adoptó formes diverses a lo llargo del tiempu y estes non siempres son reconocíes como tales. L'escritor arxentín Ernesto Sabato espresó en 1979 que les formes asumíes pol antisemitismu munches vegaes son dafechu incongruentes ente sigo:

Violando [...] la lóxica aristotélica, l'antisemita va dicir socesivamente—y entá simultáneamente—que'l xudíu ye banqueru y bolxevique, avaro y dispendioso, llindáu al so guetu y metíu perdayuri. [...] La xudeofobia ye de tal naturaleza que s'alimenta comoquier. El xudíu ta nuna situación tal que cualquier cosa que faiga o diga, va sirvir p'avivar la rensía infundada.

Sabato, Apoloxíes y refugos, 1979.

Les acusaciones contra los xudíos son fundamentalmente contradictories:

Los xudíos fueron acusaos polos nacionalistes de ser xeneradores del comunismu; polos comunistes de rexir el capitalismu. Si viven en países non xudíos, son acusaos de dobles llealtaes; si viven nel país xudíu, de ser racistes. Cuando gasten el so dineru, repróchase-yos ser fachendosos; cuando nun lo gastar, ser avaros. Son llomaos de cosmopolites ensin raigaños o de chauvinistas empederníos. Si asimilar al mediu, acúsase-yos de quintacolumnistas, si non, de recluyise en sí mesmos.

Perednik, España descarrilada, 2005

Los especialistes suelen estremar tres époques claramente diferenciables na historia del antisemitismu, que dio llugar a tres tipos de naturaleza bien distinta:

• Antisemitismu relixoso o antixudaísmu: el cristianismu, qu'empezó como movimientu dientro del xudaísmu, demonizó al xudíu al traviés de toa clase de libelos y fomentó mientres sieglos l'odiu antixudíu por toa Europa. Amás de la hostilidá relixosa, produciéronse les conversiones a encomalo, que dieron llugar al fenómenu del marranismo. Les persecuciones de normal tuvieron calter llocal. Munchos xudíos espulsaos instalar en tierres del islam, onde corrieron distinta suerte según llugares y dómines, dende la tolerancia llegal como grupu social inferior (vease dhimmi) hasta eventuales persecuciones y matances, pero polo xeneral nun sufrieron l'acoso al que se vieron sometíos los sos correlixonarios europeos, nin se-yos obligó de forma direuta a convertise a la fe musulmana (anque hai documentaes conversiones forzoses), magar la situación d'inferioridá y d'indefensión yeren una invitación a convertise al Islam.
• Antisemitismu racial o antisemitismu (puramente dichu): Esta ye la forma más letal. A finales del sieglu XIX, cuando los prexuicios relixosos empiecen a quedar desacreditados gracies al lliberalismu y a les idees de la Ilustración, surde n'Alemaña y dempués en Francia una nueva fase del antisemitismu –l'antisemitismu por antonomasia–, esta vegada venceyáu a la noción de raza y a la construcción de les naciones, ensin connotaciones relixoses, sinón nacionalistes y racistes, y circunscrito principalmente a Europa. Tuvo la so máxima espresión mientres el nazismu.
• Antisemitismu ideolóxico o neoantisemitismo: En conociéndose l'Holocaustu y dempués del Conceyu Vaticanu II, l'antisemitismu tradicional, basáu na raza o na relixón, práuticamente sumiera. Según dellos autores, surde entós un nuevu antisemitismu, qu'esta vegada taría acomuñáu a la nueva izquierda postsesentayochista y al mundu islámicu, y céntrase na llexitimidá del Estáu d'Israel y del conflictu territorial n'Oriente Mediu. A xuiciu de los autores que defenden el conceutu, esti nuevu antisemitismu «demoniza» el sionismu (al convertilo en sinónimu de «colonialismu», «imperialismu», «supremacismo» y «racismu») y a «Israel» (como astraición qu'encarna nuevamente'l mal absolutu, el xudaísmu mundial» y lo «eterno xudíu»). Anque non tol antisionismu ye antisemita, esti conceutu sirvió como abellugu d'un nuevu antisemitismu.

Ver tamién: Neoantisemitismo y Negacionismu del Holocaustu

Jerome Chanes señala seis fases na historia del desarrollu del antisemitismu:

1. Anti-xudaísmu pre-cristianu na Grecia y Roma antigua'l cual yera primeramente de naturaleza étnica.
2. Antisemitismu cristiano na antigüedá y na Edá Media que la so base yera de primeres relixosa y estendióse hasta los tiempos modernos.
3. Antisemitismu tradicional musulmán el cual nun principiu taba basáu en que los xudíos yeren una clase protexida.
4. Antisemitismu político, social y económico na Ilustración y Post-Ilustración europea'l cual sentó la base del antisemitismu racial.
5. Antisemitismu racial el cual remaneció nel sieglu XIX y remató col Nazismu nel sieglu XX.
6. Antisemitismu contemporáneo'l cual foi denomináu por dalgunos como Neoantisemitismo.

Chanes suxer qu'estos seis fases pueden amestase en tres categoríes: "antisemitismu antiguo", que foi de primeres de calter étnicu; "antisemitismu cristiano", de base relixosa; y l'"antisemitismu racial" de los sieglos XIX y XX.

El mundu antiguu

El primer exemplu de anti-xudaísmu remontar a Alexandría nel sieglu III e.C. Alexandría yera mientres esti periodu, el llar de la mayor comunidá xudía na diáspora, y el llugar onde foi creada la Septuaginta, traducción griega de la Biblia hebrea. Manetón, un historiador y sacerdote exipciu d'esa era, escribió sobre los xudíos refiriéndose a ellos de forma humillante, dando cuerpu a los odios populares. Consideraba a los xudíos descendientes de los hicsos usurpadores, llamar "tribu de malatos" y dicía que fueron espulsaos polos sos sacrilexos y el so impiedad, yá que fueron enseñaos por Moisés a "nun adorar a los dioses". Describir como seres tardiegos, malatos, a quien los exipcios refundiaron del so país pola medrana de que contaminaren la so población. Estes temes repitir en Queremón d'Alexandría, Lisímaco, Posidonio, Apolonio Molón, y en Apión y Tácito. Agatárquidas de Cnido punxo en ridículu les práutiques de los xudíos y lo "absurdu de la so llei", burllándose de la forma en que Ptolomeo I llogró invadir a Xerusalén nel añu 320 e.C. de resultes de que los sos habitantes taben honrando'l Sabbat. Sobre esta base, los oríxenes del antisemitismu pueden remontase a Exiptu, dende onde s'espublizaría por "l'espardimientu griegu de los prexuicios del antiguu Exiptu".

Unu de los primeros decretos antixudíos foi promulgáu por Antíoco IV Epífanes aproximao ente 167-170 e.C., provocando la revolución de los Macabeos en Xudea.

El filósofu xudíu Filón d'Alexandría describe un ataque en contra de los xudíos d'Alexandría nel añu 38 d. C. nel cual morrieron cientos de xudíos. La violencia n'Alexandría puede ser causada pola semeya de los xudíos como misántropos. Tcherikover argumenta que la razón del odiu contra los xudíos nel periodu helenísticu foi la so separación nes ciudaes griegues, les polis. Sicasí, Bohak argumentó que la hostilidá temprana en contra de los xudíos nun puede ser considerada como antixudía o antisemita sacantes tenga orixe n'actitúes sosteníes solamente en contra de los xudíos, y que los griegos amosaron hostilidá en contra de cualquier grupu consideraos como bárbaros. En munches obres de los griegos y romanos pueden atopase declaraciones en contra de los xudíos y la so relixón. Edward Flannery escribió que lo que señaló a los xudíos foi la so negación n'aceptar les normes social y relixosu grieges. Hecateo de Abdera, un historiador griegu del sieglu III e.C., escribió que Moisés "como alcordanza del exiliu del so pueblu, instruyó-yos una forma de vida misántropa y inhóspita". Edward Flannery describe al antisemitismu nos tiempos antiguos como esencialmente cultural, tomando la forma de xenofobia nacionalista nel ambiente político".

Esisten exemplos de gobernantes helenísticos que profanaron el Templu de Xerusalén y prohibíu les práutiques relixoses xudíes, tales como la circuncisión, el caltenimientu del Sabbat, l'estudiu de llibros xudíos relixosos, etcétera. Otru exemplu puede atopase nes revueltes antixudíes n'Alexandría nel sieglu III e.C.

La diáspora xudía na islla Elefantina del Nilo, que foi fundada por mercenarios, tamién esperimentó la destrucción del so Templu nel añu 410 e.C.

Les rellaciones ente'l pueblu xudíu y los ocupantes del Imperiu Romanu yeren munches vegaes antagóniques y teníen series rebeliones como resultáu. Según Suetonio, l'emperador Tiberio espulsó a los xudíos romanos que fueren vivir ellí. L'historiador Edward Gibbon señala al añu 160 d. C. como un periodu más tolerante nes rellaciones xudeo-romanes. Sicasí, una vegada en que'l cristianismu convertir na relixón oficial del Imperiu Romanu, empioró l'actitú del estáu en contra de los xudíos.

James Carroll afirma: "Los xudíos representaben el 10% de la población total del Imperiu Romanu. Sobre la base d'esta proporción, si nun intervinieren factores tales como pogromos y conversiones, güei día deberíen d'haber 200 millones de xudíos nel mundu en llugar d'alredor 13 millones.

Persecuciones na Edá Media

Dende'l sieglu IX d. C., el mundu islámicu medieval clasificó a los xudíos (y cristianos) como dhimmi, y dexó a los xudíos prauticar la so relixón más llibremente que na Europa Cristiana Medieval. So la llei islámica, hasta fines del sieglu XI foi una era d'oru na cultura xudía d'España. Esta etapa remató cuando na península Ibérica tuvieron llugar pogromos musulmanes en contra de los xudíos, incluyendo los pogromos asocedíos en Córdoba nel añu 1011 y en Granada nel añu 1066. Numberosos decretos qu'ordenaben la destrucción de sinagogues fueron arrobinaos tamién n'Exiptu, Siria, Iraq y Yemen dende'l sieglu XI. Amás, los xudíos fueron forzaos a convertise al Islam o a enfrentase a la muerte en dellos llugares de Yemen, Marruecos y Bagdag ente los sieglos XII y XIII. Los almohades, quien tomaron el control de los territorios almorávides de Magreb y andaluces nel añu 1147, yeren entá más fundamentalistes na so perspeutiva a comparanza de los sos procederes, y trataron a los dhimmi con durez. Munchos xudíos y cristianos emigraron ante la opción ente la muerte o la conversión. Dalgunos, como la familia de Maimónides, fuxeron escontra l'Oriente, territorios musulmanes más tolerantes, ente qu'otros fueron escontra'l norte asitiándose nos reinos cristianos en crecedera.

La persecución en contra de los xudíos tuvo llugar en numberosos llugares d'Europa mientres la Edá Media, al traviés de libelos de sangre, espulsiones, conversiones forzaes y masacres. La xustificación principal de los perxuicios en contra de los xudíos n'Europa yera de base relixosa. La persecución algamó'l so primer picu mientres les Cruzaes. Na primer cruzada (1096) cientos y miles de xudíos fueron asesinaos cola llegada de les cruzaes. Este foi'l primer arranque cristianu de violencia antixudía n'Europa fuera d'España y foi citáu polos sionistes nel sieglu XI como la necesidá d'un Estáu d'Israel.

Nes segundes cruzaes (1147) los xudíos n'Alemaña fueron oxetos de numberoses masacres. Los xudíos fueron tamién oxetivos nos ataques de les cruciaes de los pastorcillos ente los años 1251 y 1320. Les cruzaes fueron asocedíes por espulsiones, ente elles, la espulsión de tolos xudíos ingleses nel añu 1290; la espulsión de 100 000 xudíos de Francia nel añu 1396; y la espulsión de miles de xudíos d'Austria nel añu 1421. Munchos de los xudíos espulsaos fuxeron a Polonia.

Na Europa medieval y renacentista, unu de los mayores factores que contribuyeron al aumentu del sentimientu antisemita y a les aiciones llegales ente les poblaciones cristianes foi la fervorosa predicación popular de les reformes de les órdenes relixoses, los franciscanos (especialmente Bernardino de Feltre) y los dominicos (especialmente Vincent Ferrer), quien percorrieron Europa y promovieron l'antisemitismu al traviés de los sos feroces advocaciones emocionales.

A midida que la epidemia de peste negro diba afarando a Europa a mediaos del sieglu XIV, causando la muerte d'una gran parte de la población, los xudíos fueron usaos como chivu espiatoriu. Los rumores espardieron qu'estos yeren los causantes de la peste al traviés del envelenamientu antemanáu de les fontes d'agua. Cientos de comunidaes xudíes fueron estrozaes. Anque'l papa Clemente IV trató de protexelos por aciu la emisión de dos bula papales nel añu 1348, 900 xudíos fueron quemaos vivos n'Estrasburgu, ciudá qu'inda nun fuera afeutada pola plaga.

El sieglu XVII

Ente mediaos y fines del sieglu XVII la Mancomunidá de Polonia-Lituania (República de les Dos Naciones) foi afarada por numberosos conflictos, nos cualos la mancomunidá perdió un terciu de la so población (aproximao 3 millones de persones), y miles de xudíos atopar ente ellos. El primeru d'estos conflictos foi la Rebelión de Jmelnytsky, cuando los partidarios del atamán Bohdán Jmelnytsky masacraron a decenes de xudíos nes árees del este y del sur controlaes por esti postreru (güei día Ucraína). El númberu precisu de los muertos nunca va ser sabíu, pero l'amenorgamientu de la población d'esta dómina ta envalorada ente 100 000 y 200 000 persones, que tamién inclúi la emigración, fallecimientu por enfermedaes y el cautiverio nel Imperiu Otomanu.

Los inmigrantes europeos a Estaos Xuníos llevaron l'antisemitismu a dichu país a empiezu del sieglu XVII. Peter Stuyvesant, el gobernador danés de Nueva Ámsterdam, punxo en práutica planes pa torgar l'asentamientu de los xudíos nesta ciudá. Mientres la dómina colonial, el gobiernu americanu llindó los derechos políticu y económicu de los xudíos. Solo dempués de la revolución americana éstos llograron derechos llegales, incluyendo'l derechu del votu. Sicasí, les restricciones pa los xudíos n'Estaos Xuníos nunca fueron tan estrictes como n'Europa.

Iluminismo

En 1744, Federico II el Grande de Prusia llindó'l númberu de xudíos que teníen dexáu vivir en Wrocław a solo families xudíes "protexíes" y afaló a una práutica similar n'otres ciudaes de Prusia. En 1750 los xudíos "protexíos" fueron puestos ante l'alternativa de "abstenese del matrimoniu o abandonar Berlín".

María Teresa I d'Austria, l'archiduquesa d'Austria foi posiblemente la monarca más antisemita de la dómina yá que heredó tolos prexuicios tradicionales de los sos antepasaos a los qu'amestó otros nuevos por cuenta de la so fonda devoción relixosa. En 1750, ordenó a los xudíos a abandonar a Bohemia, pero depués camudó de postura cola condición de que los xudíos pagaren pola so realmisión cada diez años. Esta estorsión ye conocida como "malke-geld" (el dineru de la reina). En 1752, introdució la llei que llindaba a los xudíos a tener un solu fíu. En 1777 escribió sobre los xudíos: «Nun conozo mayor plaga qu'esa raza por cuenta de que la so falsedá, la so usura y la so avaricia ta llevándonos a la ruina. Poro, na midida de lo posible, los xudíos tienen de ser aisllaos y evitaos.» En 1782, Xosé II d'Habsburgu abolió la mayoría de les práutiques de persecución nel Toleranzpatent, cola condición que'l yidish y l'hebréu fueren esaniciaos de los rexistros públicos y que l'autonomía xudicial fuera anulada. Moses Mendelssohn escribió que "Dicha tolerancia… ye un xuegu entá más peligrosu na tolerancia que nuna persecución abierta".

En 1742, Rusia atayó los derechos a los xudíos del imperiu y considerar dende entós como población estranxera.

En 1772, la emperatriz Catalina II de Rusia forzó a los xudíos de la Zona d'Asentamientu a quedase nos sos shtetls y prohibió-yos tornar a los pueblos qu'habitaben antes de la división de Polonia. Un decretu de 3 de xineru de 1792 empecipió formalmente'l réxime de la empalizada d'establecimientu, según el cual los xudíos taben autorizaos a morar llibremente namái na parte más occidental del Imperiu y ensin averase a los grandes nucleos urbanos rusos. Esto empecipió una etapa d'antisemitismu informal que dexeneró en discriminación violenta nos últimos periodos del Imperiu.

Acordies con Arnold Ages, "les obres de Voltaire tán llenes de comentarios sobre los xudíos y el xudaísmu y la gran mayoría son negativos". Paul H. Meyers amestó: "Nun hai dulda de que Voltaire, especialmente nos sos últimos años, alimentó'l violentu odiu contra los xudíos y ye igual de ciertu que la so hostilidá… tuvo un considerable impautu na opinión pública de Francia". Trenta de los 118 artículos del Diccionariu Filosóficu de Voltaire taba rellacionáu colos xudíos y consistentemente describir en términos negativos.

L'antisemitismu islámico nel sieglu XIX

L'historiador Martin Gilbert escribió que foi nel sieglu XIX cuando la posición de los xudíos empioró nos países musulmanes. Benny Morris argumentó que'l fenómenu del llanzamientu de piedres a los xudíos polos neños musulmanes simboliza dicha degradación. Morris cita a un viaxante del sieglu XIX: "Vi a un homiquín de seis años d'edá, con una tropa de neños de solu trés y cuatro años enseñándo-yos a llanzar piedres a un xudíu, y un pilluelo cola mayor sangre frío avanzó escontra l'home y cuspió lliteralmente a la so gabardina. A too esto el xudíu viose obligáu a torase, si cutía al mahometanu valdríalu la so vida".

A mediaos del sieglu XIX, J.J. Benjamín escribió sobre la vida de los xudíos de Persia, describiendo condiciones y creencies que se remontaben al sieglu XVI: "… ellos son obligaos a vivir en partes separaes de les ciudaes… So la sida de ser impuros, son trataos con muncha severidá y en casu d'entrar a una cai, habitada por musulmanes, son hostigados polos mozos y l'ensame con piedres y suciedá…".

L'antisemitismu contemporáneo o modernu

Caricatura antisemita austrohúngara de 1873.

Col términu antisemitismu contemporáneo —tamién llamáu antisemitismu moderno—, faise referencia al antisemitismu surdíu na segunda metá del sieglu XIX n'Europa y que presenta importantes novedaes respeuto al antixudaísmu cristianu de los sieglos anteriores. La primera ye que los xudíos son consideraos como los enemigos de tol xéneru humanu —non yá de Cristu y de la so Ilesia, anque esa perceición caltiénse— yá que, según los nuevos antisemites, los xudíos punxeron en marcha una gran combalechadura mundial destinada a apoderar a tolos pueblos de la tierra. La segunda ye la mesma definición del xudíu, que dexa de ser identificáu con un grupu relixosu, pa pasar a selo d'una "raza", anque estos nuevos antisemites nun van dexar de recurrir a les vieyes acusaciones contra los xudíos —como profanadores d'hosties o autores de crimen rituales— mesmes de la tópica imaxe diabólica medieval del xudíu que sigue viva nel antisemitismu contemporáneo.

Según l'historiador español Gonzalo Álvarez Chillida el nuevu antisemitismu esplicar pol cambéu de la posición de los xudíos nel senu de les sociedaes europees occidentales tres les revoluciones lliberales que punxeron fin a les discriminaciones llegales que sufríen —sicasí, na Europa oriental, con Rusia a la cabeza, caltuviéronse—. Asina "les vieyes comunidaes xudíes, discriminaes y zarraes nes sos guetos" pasaron a ser comunidaes florecientes y desafiaes cada vez más integraes na sociedá xentil y con dalgunos de los sos miembros esperimentando un rápidu ascensu social, como los banqueros Rothschild. Ye precisamente esti ascensu de los "antiguos paries del guetu" lo que provoca en gran midida la reaición antisemita de ciertos sectores. "Nuna dómina de crisis de les identidaes tradicionales y construcción de les nueves nacionales, producióse'l refugu del xudíu advenedizu que deseyaba integrase, borrando les vieyes barreres".

Na ellaboración del mitu de la combalechadura xudía desempeñó un papel esencial la novela Coningsby (1844) de Benjamin Disraeli —el futuru primer ministru británicu que yera d'orixe xudíu pero desconocía la relixón y la cultura hebrees— na que se fala de la esistencia d'un gobiernu mundial secretu de los xudíos que controla a los gobiernos, apodera les finances y remana al so antoxu a los socialistes y a los revolucionarios, y hasta a los xesuites. Otru jalón na construcción del mitu fueron les actividaes de l'Alliance Israelite Universelle fundada polos xudíos franceses p'ayudar a les comunidaes xudíes escorríes o en dificultaes, qu'alimentó la idea del xudíu cosmopolita ensin patria que namái se mueve en defensa de los sos propios intereses y que'l so fin ye apoderar el país que lu acueye.

Nos años 70 y 80 del sieglu XIX ye cuando l'antisemitismu contemporáneo desenvolver n'Alemaña, Austria-Hungría, Rusia, Francia ya Italia. N'Alemaña ye onde adquier un calter más claramente racista, ente que nel restu de los países predominó'l de raigañu cristianu. En Francia foi la publicación de la obra "La Francia xudía" d'Édouard Drumont la qu'impulsó'l movimientu antisemita —el llibru tuvo 145 ediciones en menos de dos años, y cincuenta más hasta 1914— qu'algamó'l so cenit na última década del sieglu con motivu del affaire Dreyfus.

Antisemitismu secular o racial

En 1850 el compositor alemán Richard Wagner publicó Das Judenthum in der Musik (El xudaísmu na música) ) sol seudónimu de K. Freigedank (K. Librepensamiento). L'artículu empezó con un ataque a los compositores xudíos, particularmente a los contemporáneos (y adversarios) de Wagner Felix Mendelssohn y Giacomo Meyerbeer, pero espandir a acusar a los xudíos de ser un elementu dañible y estraño na cultura alemana.

Tamién puede trate antisemitismu nos cuentos de los hermanos Grimm, publicaos ente 1812 y 1857. Los xudíos son principalmente carauterizaos como los villanos de la historia, como en "Un bon negociu" y "El xudíu nos escayos".

A mediaos del sieglu XIX vio un continuu acoso a los xudíos, especialmente nel este d'Europa so la influyencia zarista. Por casu, en 1846, 80 xudíos acometieron al gobernador de Varsovia pa caltener el derechu d'usar la so vistimienta tradicional, pero fueron darréu amonestados cortándo-yos el pelo y la barba forzadamente.

N'Estaos Xuníos, figures influyentes tales como Walt Whitman toleraben el fanatismu contra los xudíos. Mientres el tiempu nel que tuvo como editor del Brookling Eagle (1846-1848), el periódicu publicó esquises históriques nos cualos trazaben a los xudíos nuna forma negativa.

El Casu Dreyfus foi un infame eventu antisemita a finales del sieglu XIX y a empiezu del sieglu XX. Alfred Dreyfus, capitán del exércitu francés, foi acusáu en 1894 de revelar datos confidenciales a los alemanes. De resultes d'estos cargos, Dreyfus foi condergáu y sentenciáu a cadena perpetua na Islla del Diañu por delitu d'alta traición. En 1896, el coronel Georges Picquart, xefe del serviciu de contraespionaxe, comprobó que'l verdaderu espía fuera'l comandante Ferdinand Walsin Esterhazy. El fechu causó una gran movición ente los franceses, cola eleición pública de si Dreyfus yera culpable o non. L'Estáu Mayor negóse, sicasí, a reconsiderar la so decisión y sacó a Picquart de Francia destinándolo al norte d'África. L'escritor Émile Zola acusó al exércitu de malvar el sistema xudicial francés. Sicasí, el consensu xeneral sostenía que Dreyfus yera culpable: el 80% de la prensa de Francia condergar.

En 1898 el Tribunal Supremu volvió a entamar el casu, Dreyfus foi condergáu otra vegada, anque a diez años de trabayos forzaos, pero mentando qu'esistíen «circunstancies atenuantes». En 1906 la so inocencia foi reconocida oficialmente pola Corte de Casación al traviés d'una sentencia qu'anuló'l xuiciu de 1899 y Dreyfus foi reintegrado al exércitu col rangu de Comandante.

Sicasí, l'actitú mayoritaria de la población de Francia revela l'antisemitismu subxacente de tal periodu.

Adolf Stoecker, sacerdote luteranu, fundó en 1878 el partíu políticu antisemita y antiliberal llamáu'l "Partíu Cristianu-Social Obreru". Esti partíu siempres se caltuvo pequeñu y el so sofitu menguó depués de la so muerte, y la mayoría de los sos miembros xunir a grupos conservadores más grandes, como'l Partíu Nacional-Popular Alemán.

Dellos estudios consideren al ensayu de Karl Marx "Sobre la cuestión xudía" como antisemita, argumentando que nos sos escritos utilizó epítetos antisemites. Estos estudios argumenten que nos sos ensayos Marx oldea al xudaísmu col capitalismu. Dalgunos hasta sostienen que los ensayos influyeron al Nacional Socialismu y al antisemitismu soviético y árabe. El mesmu Marx tenía ascendencia xudía, y Albert Lindemann y Hyam Maccoby sostienen que taba avergoñáu de la so ascendencia. Otros argumenten que Marx sofitaba consistentemente a families xudíes de Prusia a consiguir igualdá de derechos políticos. Estos estudios argumenten que "Sobre la cuestión xudía" ye una crítica a los argumentos de Bruno Bauer nos cualos los xudíos tienen de convertise al cristianismu antes de ser desafiaos, y ye polo xeneral una crítica sobre los discursos de los derechos lliberales y el capitalismu.

El sieglu XX

Ente 1900 y 1924, aproximao 1.75 millones de xudíos migraron a Estaos Xuníos, la mayor parte yera proveniente d'Europa del Este. Antes del añu 1900 los xudíos americanos formaben menos del 1% de la población pero alredor del añu 1930 formaben alredor del 3.5% de la población. Esti aumentu, combináu cola movilidá ascendente de dellos xudíos, contribuyó al resurdimientu del antisemitismu. Na primer metá del sieglu XX, n'Estaos Xuníos, los xudíos yeren discriminaos tocantes a emplegos, accesu a les zones residenciales y centros de recréu, membresías a clubes y organizaciones, y tamién nos cupos d'inscripción y posiciones d'enseñanza nos colexos y universidaes. Nel añu 1915, el linchamiento de Leo Frank por una notable ensame de ciudadanos en Marietta, Xeorxa focalizó l'antisemitismu nos Estaos Xuníos. Dichu caso tamién foi utilizáu pa llograr el sofitu a la renovación del Ku Klux Klan, que había estáu inactivu dende l'añu 1870.

A empiezos del sieglu XX, el xuiciu de Beilis en Rusia simbolizó los incidentes de los libelos de sangre n'Europa. Los cristianos utilizaben les denuncies en contra de los xudíos que los acusaben de matar a los cristianos como xustificación pal asesinatu de xudíos. L'antisemitismu n'Estaos Xuníos algamó'l so visu mientres el periodu d'enteguerres. El pioneru de manufacturación automovilística Henry Ford arrobinó idees antisemites nel so periódicu "The Dearborn Independent" (publicáu por Ford dende l'añu 1919 hasta l'añu 1927). Los discursos na radio del padre Coughlin a finales del añu 1930 atacaron al New Deal (Nuevu Tratu) de Franklin D. Roosevelt y promovieron la idea d'una combalechadura financiera xudía. Dalgunos de los políticos destacaos compartíen estes opiniones: Louis T McFadden, presidente del Comité de la Cámara de Representantes pa la Banca y la Moneda, aseguraba que los xudíos controlaben la economía americana, y que los Estaos Xuníos tenía d'escoyer ente 'Dios y los cambistes de dineru que se lleven el nuesu oru y el nuesu dineru llexítimo'. Esti mesmu culpó a los xudíos por causa de la decisión de Roosevelt d'abandonar el patrón d'oru y afirmaba que "nos Estaos Xuníos de güei, los xentiles tienen cachos de papel ente que los xudíos tienen tol dineru llexítimo".

A empiezu del añu 1940 l'aviador Charles Lindbergh y numberosos americanos destacaos llevaron a cabu'l Primer comité americanu n'oposición a cualquier participación na guerra contra'l fascismu.

Mientres la década de 1930, la Federación xermanu-americana entamó desfiles en Nueva York, onde los sos miembros usaben uniformes nazis y banderes cola cruz esvástica ente les banderes americanes. Col empiezu de la participación d'Estaos Xuníos na Segunda Guerra Mundial la mayoría de los miembros de la federación fueron asitiaos en campos de reclutamiento o fueron deportaos a finales de la guerra.

Hubo tamién disturbios raciales, como en Detroit nel añu 1943, que teníen como oxetivu'l saquéu y el quemar los negocios xudíos.

N'Alemaña, el nazismu lideráu por Adolf Hitler y el partíu nazi, que algamó'l poder el 30 de xineru de 1933, instituyó una llexislación represiva negando derechos civiles básicos a los xudíos. En 1935, Lleis de Núremberg prohibió les rellaciones sexuales y el matrimoniu ente "arios" y xudíos considerándolo como Rassenschande (vergüenza de la raza) y anuló la ciudadanía a tolos xudíos alemanes, incluyendo a los que fueren 1/4 o 1/2 xudíos (pasando a convertise oficialmente en "suxetos del Estáu").

En 1936, los xudíos fueron esaniciaos de tolos oficios, previendo que tuvieren dalguna influyencia n'educación, política, docencia universitaria ya industria. Ente la nueche del 9 al 10 de payares de 1938, tuvieron llugar una serie de pogromos conocíos como La Nueche de los cristales rotos (Kristallnacht), na cual munchos xudíos fueron asesinaos, les sos propiedaes fueron atacaes y sinagogues fueron amburaes.

El movimientu, la propaganda y les lleis antisemites fuéronse espardiendo n'Europa so la conquista del dominiu Alemán. N'Europa Oriental, el Tercer Reich obligó a los xudíos a vivir en guetos como en Varsovia, Cracovia, Leópolis, Lublin y Radomsko.

Dempués de la invasión de la Xunión Soviética en 1941, llevar a cabu l'asesinatu masivu, dirixíu pol Einsatzgruppen (grupos operativos), dando fin al xenocidiu sistemáticu ente los años 1942 y 1945: l'Holocaustu. Once millones de xudíos fueron l'oxetivu de la exterminación nazi, y aproximao seis millones de xudíos fueron asesinaos.

L'antisemitismu foi comúnmente utilizáu como un preséu de conflictos personales, empezando col conflictu ente Josif Stalin y Lleón Trotski y siguiendo al traviés de numberoses teoríes de combalechadura espublizaes pola propaganda oficial. L'antisemitismu na Xunión Soviética algamó nuevos visos depués del añu 1948 mientres la campaña en contra los "cosmopolites desarraigados" (eufemismu de "Xudíu"), na que numberosos poetes, escritores, pintores y escultores de la llingua idish fueron asesinaos o arrestaos. Esto remató no conocío como'l Intriga de los médicos (1952-1953). Una propaganda antisemita similar en Polonia provocó la fuxida de sobrevivientes xudíos polacos del país.

Darréu a la guerra, el pogromo de Kielce y los acontecimientos de marzu de 1968 na Polonia comunista representaron incidentes antisemites n'Europa. La violencia anti-xudía na Polonia de la posguerra tien los rumores de los libelos de sangre como tema común.

Nel añu 1965, el Papa Pablo VI promulgó un decretu papal d'eslleir el cultu a Simón de Trento, y el santuariu alzáu a este foi esmanteláu.

Situación actual

En marzu de 2008, un informe del Departamentu d'Estáu d'Estaos Xuníos estableció qu'hubo un aumentu d'antisemitismu alredor del mundu y que sigue persistiendo tantu la manifestación antisemita antigua como moderna.

Un reporte del añu 2012 presentáu pola Oficina de Democracia, Derechos Humanos y Trabayu del Departamentu d'Estáu d'Estaos Xuníos, tamién reparó un aumentu continuu del antisemitismu nel mundu y estableció que la negación del holocaustu y l'oposición a la política israelina munches vegaes son usaes pa promover o xustificar al evidente antisemitismu.

Formes d'antisemitismu

Artículu principal: Alegatos antisemites

Dalgunes de les formes más persistentes del antisemitismu tradicional basar n'estereotipos, llevantos y mitos que perduraron mientres sieglos, y qu'inda dexen rastru nel llinguaxe, na cultura y en frases feches. Otres, como'l mitu del dominiu mundial, son formulaciones más modernes y dafechu vixentes. De siguío cítense dalgunes de les formes d'antisemitismu más conocíes:

Mitu del deicidio

El deicidio –l'asesinatu de Dios– ye'l mitu antisemita más antiguu y el más importante, hasta la irrupción del actual mitu sobre la dominación mundial. La so base ta nuna interpretación trinitaria de Mateo 27:15-25. Nesti pasaxe los habitantes de Xerusalén lideraos pol sumu Sacerdote Caifás esíxen-y a Pilatos que condergue a Xesucristu. Según la doctrina de la trinidá, el matar a Jesús equivaldría a matar a Dios mesmu fechu carne. El mitu del deicidio foi invocáu per vegada primera por Melitón, obispu de Sardes, hacia l'añu 150: «Dios foi asesináu, el Rei d'Israel foi muertu por una mano israelita.» Mientres sieglos, esto foi repitíu, xeneración tres xeneración y, anque nunca foi doctrina oficial de la Ilesia, taba tan enraigonáu nos sermones cristianos que'l Conceyu Vaticanu II, en 1965, tuvo qu'ocupase d'ello. Na so declaración Nostra Aetate dispunxo que «nun puede ser imputáu indistintamente nin a tolos xudíos qu'entós vivíen, nin a los xudíos de güei. Nun s'hai de señalar a los xudíos como feltronos de Dios y malditos». Gracies al conceyu y a les tayantes intervenciones papales (tantu Xuan XXIII como Xuan Pablo II opunxéronse viviegamente al tradicional antisemitismu), pero tamién a la perda de centralidad de les disputes relixoses nes sociedaes occidentales, el mitu del deicidio ta en franca retirada.

La traición de Judas

Judas Iscariote pasó a la tradición cristiana posterior como'l traidor por antonomasia. La perceguera popular escontra'l personaxe esprésase fielmente na quema, apedriadura o linchamiento ritual de numberosos moñecos llamaos Judas en Antroxu, Selmana Santa, añu nuevu o otres fiestes populares en distintes celebraciones d'España y Hispanoamérica. Esta perceguera escontra Judas, y tamién escontra los sacerdotes xudíos que contrataron los sos servicios, foi esviada por que contribuyera al antisemitismu, facilitando la formación d'un estereotipu negativu sobre'l pueblu xudíu. A ello ayudó la semeyanza ente'l nome de persona Judas y la pallabra xudíu, términu que deriva del nome del reinu de Xudá (del hebréu יְהוּדָה, Yehudá, fíu de Jacob). La xeneralización tuvo ésitu a pesar de qu'evidentemente Judas nun yera l'únicu xudíu ente los apóstoles, de que los demás apóstoles xudíos nun traicionaron a Jesús y de que'l mesmu Jesús foi xudíu.

Lleendes antisemites

Lleendes con calter antisemita, espublizaes en tradiciones occidentales. Ente les más conocíes tán la lleenda del xudíu errante y les lleendes sobre Judas.

Libelo de sangre

Artículu principal: Libelo de sangre contra los xudíos

Básicamente, consiste na acusación de que los xudíos asesinen a non xudíos (n'especial cristianos, o bien neños, tanto propios como ayenos) col fin d'utilizar la so sangre na Pascua o n'otros rituales. Hubo cientos de libelos basaos nesta creencia, con nueves variantes que se diben incorporando a lo llargo de los sieglos. Una primer versión ta documentada en 1182 en Zaragoza (España) y acabó incluyéndose en El Códigu de los siete partíes (1263): «Oyimos dicir qu'en ciertos llugares mientres el vienres Santu los xudíos secuestren neños y asitiar burlonamente na cruz». Nun yeren simples lleendes pa entretener a l'audiencia: esos mitos exercieron de desencadenantes de numberoses persecuciones, asañamientos y crímenes. Les espulsiones de xudíos diben precedíes d'un clima contrariu creáu por aciu esta clase de libelos.

A pesar de les sos variantes, tolos libelos de sangre siguen un esquema asemeyáu:

1. Atopábase un cadabre (davezu un neñu y cerca de la Pascua cristiana).
2. Los xudíos yeren acusaos d'asesinalo y d'usar la so sangre con fines rituales (por casu, p'amasar el pan ácimo de la Pascua hebrea).
3. Los principales rabinos yeren torturaos hasta que confesaben el supuestu crime.
4. La resultancia yera la espulsión de tola comunidá xudía d'esa contorna, o direutamente'l so estermín.

Esti mitu tuvo tan enraigonáu na cultura relixosa española, que ye bien fácil siguir el so rastru al traviés de numberoses ilesies qu'homenaxen a neños supuestamente víctimes de los xudíos. La lliteratura ufierta tamién numberoses muestres: dende'l El neñu inocente de La Guardia, de Lope de Vega hasta La rosa de pasión de Gustavo Adolfo Bécquer, dambos sobre'l santu neñu mártir de La Guardia, el libelo de sangre que precedió a la espulsión de los xudíos de 1492.

Otru mitu rellacionáu col libelo de sangre ye'l de la profanación de la hostia», que consistía n'acusar a los xudíos de robar les hosties de la sacristía col fin d'acoradales» y reeditar el sufrimientu de la pasión y el deicidio. Solía tener igualmente consecuencies nefastes pa los xudíos en forma de persecuciones y matances. Un exemplu ye la celebración en Segovia d'una supuesta profanación en 1415 que, dizse, provocó un terremotu y que se saldó cola confiscación de la sinagoga y la execución de los rabinos.

Mitu del dominiu mundial

Edición alemana del El xudíu internacional de Henry Ford.

Yá en 1807 el canónigu xesuita de la Catedral de Notre-Dame, Agustín Barruel, sollertó al gobiernu francés alrodiu de una supuesta intriga xudía internacional «que tresformaría ilesies en sinagogues». Sicasí, la plasmación más conocida d'esti mitu son Los protocolos de los sabios de Sion, un libelo escritu en 1902 que, magar que sábese falsu de forma fehaciente, sigue siendo reeditáu ensin fuelgu, especialmente nos países árabes. Hai otres variantes bien estendíes del mitu del dominiu mundial, como son la combalechadura xudeomasónica» (utilizada de forma recurrente pol réxime franquista) o la del «lobby xudíu» (la pretensión de que «los xudíos» son un ente homoxéneu qu'actúa coordinadamente a nivel mundial), esta postrera especialmente vixente ente la izquierda política y, polo xeneral, ente los partidarios de les teoríes de la combalechadura.

Antisemitismu actual

Mientres al añu 2013 hubo un aumentu de reportes antisemites mundial. L'Axencia de Derechos Fundamentales de la Xunión Europea (FRA), publicó un estudiu sobre la situación del antisemitismu.

L'estudiu foi realizáu en 8 países principales d'Europa nos cualos viven el 90% de la población xudía europea, aproximao un millón de xudíos: Bélxica, Francia, Alemaña, Hungría, Italia, Letonia, Suecia y el Reinu Xuníu. Na encuesta participaron cuasi 6.000 persones.

Ente les principales resultaos puede vese qu'un 76% de los participantes siente que l'antisemitismu empioró nos postreros 5 años. Según los datos llograos nel estudiu un 77% de los fechos de violencia verbal o físiques nun son denunciaos pola baxa probabilidá de que tales denuncies sían trataes. 38% de los xudíos entrevistaos dicen nun salir a la cai con símbolos xudíos tales como la Estrella de David. El 33% tarrecen sufrir un ataque antisemita. El 25% sufrieron mientres l'últimu añu a lo menos un insultu verbal y el 50% tarrecen sufrir dalgún tipu d'insultu o acoso a lo llargo del siguiente añu. Ente los países nos cualos atópase'l mayor aumentu d'antisemitismu tán Hungría, Francia, Bélxica, y Suecia.

L'antisemitismu n'Internet, tamién ye un problema de los últimos años. 75% de los encuestaos nel estudiu FRA, ven al antisemitismu en sitios d'Internet tales como YouTube, blogues y redes sociales ente otros. Esto ye un problema latente nos sos países y aumentó nos postreros 5 años.

Según l'informe añal sobre denuncies de casos d'antisemitismu publicáu pola Delegación d'Asociaciones Israelites Arxentines (DAIA) nel 2013, el 40% de los ataques antisemites foi per Internet, pasando a ser la vía más utilizada, el 19% fueron na cai y el 5% nel ámbitu llaboral.

N'Internet, especialmente nes redes sociales, les teoríes antisemites de combalechadura tienen una nueva canal d'espardimientu. Por casu, en Chile y n'Arxentina ye común ver l'espardimientu en distintes páxines d'Internet del Plan Andinia, nel que consta la idea antisemita de que los xudíos tienen el plan de conquistar la Patagonia. En Venezuela foi común el bilordiu tamién per esti mediu, qu'Israel foi'l culpable de la muerte d'Hugo Chávez.

Fora de les redes sociales, cabo destacar la esistencia de páxines d'Internet antisemites bien populares que funcionen ensin perturbación dalguna.

A fines del 2013, arrobinar en Francia y depués n'otros países d'Europa y del mundu polo xeneral, el Quenelle, xestu creáu por Dieudonné M'bala M'bala (brazu estendíu escontra baxo como un saludu nazi invertíu y l'otru brazu cruzáu). Dichu xestu arrobinóse rápido al traviés del internet y principalmente nes redes sociales. Xeneralmente'l xestu ye fechu provocativamente en cercaníes de xudíos o llugares significativos pa la relixón xudía: sinagogues, campusantos, y llugares de conmemoración del Holocaustu. Tal xestu llegó inclusive al deporte cuando'l futbolista de la lliga inglesa Nicolas Anelka celebró unu de los sos goles cola tal xestu xenerando una gran polémica.

Europa

Acordies con el reporte del añu 2004 publicáu pel Centru Xerusalén d'Asuntos Públicos, l'antisemitismu aumentó de manera bien significante n'Europa dende'l 2000, con un importante aumentu n'ataques verbales contra los xudíos y vandalismo como grafitis, bombes en colexos xudíos, profanaciones nes sinagogues y campusantos. Alemaña, Francia, Gran Bretaña y Rusia son los países colos más altos índices d'antisemitismu. Holanda y Suecia tamién amuesen altos índices d'ataques antisemites dende'l 2000.

Dalgunos aclamen que la violencia antisemita recién n'Europa puede trate como una secuela del conflictu árabe-israelín por cuenta de que munchos de los perpetradores pertenecen a les comunidaes musulmanes d'inmigrantes nes ciudaes europees. Sicasí, a comparanza de Francia, Reinu Xuníu y la mayoría del restu d'Europa, Alemaña los grupos árabes y pro-palestinos tán arreyaos en solo un pequeñu porcentaxe de los incidentes antisemites. Según l'Institutu Stephen Roth pal Estudiu del Antisemitismu Contemporáneo y el Racismu, la mayoría de los ataques más estremos contra sitios xudíos y ataques físicos contra los xudíos n'Europa provienen de grupos militantes islamistes y musulmanes, y munchos de los ataques a los xudíos tienden a ser agresiones en países onde moren grupos de mozos musulmanes inmigrantes.

El 1 de xineru de 2006, el rabín de Gran Bretaña, Lord Jonathan Sacks, alvirtió que, un "tsunami del antisemitismu" tase arrobináu mundialmente. Nuna entrevista cola BBC Radio 4, Sacks dixo: "Munchos de los mios colegues rabinos d'Europa fueron afrellaos y atacaos nes cais. Hubo sinagogues profanaes. Tuvimos escueles xudíes quemaes - non equí pero en Francia. La xente ta tratando de callar ya inclusive abolir les sociedaes xudíes nos campos universitarios col argumentu de que los xudíos tienen de sofitar al Estáu d'Israel, y polo tanto tienen de ser prohibíes, lo cual ye bastante estraordinariu porque los xudíos británicos ver a sigo mesmos como ciudadanos británicos. Pos ye esti tipu de sensación d'incertidume polo que va asoceder de siguío lo que pon a delles comunidaes xudíes europees incómodes".

Tres un ascensu del antisemitismu nel añu 2012, dientro del cual incluyó'l fusilamiento de trés neños nuna escuela xudía en Francia, el Congresu Xudíu Européu esixó tomar midíes preventives. El presidente de congresu, Moshe Kantor, esplicó, "Faemos un llamáu a les autoridaes p'adoptar una estratexa más proactiva polo que nun habría nenguna razón de declaraciones d'arrepentimientu y acusación. Toos estos pequeños ataques fáenme recordar a los pequeños temblones antes d'un terremotu. La comunidá xudía nun puede dexase ser sometida a un terremotu y les autoridaes nun pueden dicir que nun taba escritu na paré". Esti tamién añadió que los países europeos tienen de tomar midíes llexislatives pa prohibir toa forma d'enguizamientu, según pa fornir a les autoridaes coles ferramientes necesaries pa faer frente a cualquier intentu d'aumentar les actividaes terrorista y violentu contra les comunidaes xudíes n'Europa.

Nel marcu de les eleiciones europees del añu 2014, el ultraderechista Frente Nacional lideráu por Marine Le Pen, ganó'l 25% de los votos. Tamién hubo un aumentu de partíos de derecha n'Alemaña, Italia y Grecia. En total, tendríen 100 de los 700 diputaos del Parllamentu Européu.

Alemaña

El ministru del Interior d'Alemaña, Wolfgang Schäuble, destacó la política oficial d'Alemaña: "Nun vamos tolerar nenguna forma d'estremismu, xenofobia o antisemitismu".

Mientres los últimos años, la cantidá d'incidentes antisemites n'Alemaña permaneció relativamente elevada.

Los datos amuesen qu'hubo un descensu nel númberu de delitos y actos de violencia antisemites rexistraos n'Alemaña dende'l 2009 por motivos políticos. La gran mayoría d'éstos son cometíos por derechiegues estremistes. Con al respeutive de los crímenes antisemites rexistraos nel 2011, 692 consistieron nel enguizamientu contra persones. 267 casos en delitos de propaganda antisemita en 2011. Daqué similar asocede tamién colos actos de violencia antisemites. Amás la fundación Antonio Amadeu, reportó un amenorgamientu nel númberu d'incidentes antisemites.

En xunetu de 2012, dos muyeres fueron afrellaes n'Alemaña, alboraes con gas llacrimóxeno, amosándo-yos tamién "el saludu a Hitler", aparentemente por usar un colgante cola estrella de David.

A fines d'agostu de 2012, la policía de Berlín investigó l'ataque a un rabín de 53 años y la so fía de 6, perpetáu presuntamente por 4 árabes adolescentes, pol cual el rabín tuvo baxu tratamientu nel hospital por firíes na cabeza. La policía calificó esti ataque como un crime d'odiu. Jüdische Allgemeine reportó que'l rabín taba usando kipá y averóse a unu de los adolescentes quien-y preguntara si yera xudíu. L'adolescente atacó al rabín mientres glayaba comentarios antisemites y amenaciar con matar a la fía. L'alcalde de Berlín condergó l'ataque, diciendo que "Berlín ye una ciudá internacional na cual la intolerancia, la xenofobia y l'antisemitismu nun son toleraos. La policía va llevar a cabu tolos esfuercios p'atopar y arrestar a los responsables".

N'ochobre de 2012, dellos historiadores, ente ellos el Dr. Julius H. Schoeps, un prominente historiador xudeo-alemán y miembru de la comisión del Ministeriu del Interior d'Alemaña de la llucha contra l'antisemitismu, acusó a la mayoría de los diputaos del Bundestag d'Alemaña de fracasar nel entendimientu del antisemitismu y pola imperiosidad d'informes llexislativos periódicos sobre l'antisemitismu alemano. Schoeps cita delles declaraciones antisemites per parte de miembros del parllamentu alemán. L'informe en cuestión determinó que 15% de los alemanes son antisemites, ente que más del 20% defenden un "antisemitismu latente", pero l'informe foi criticáu por embrivir la importancia del grau d'antisemitismu n'Alemaña, según por non esaminar la cobertoria anti-Israelina de los medios n'Alemaña.

Hai un aumentu d'antisemitismu nos estadios de fútbol n'Alemaña. Grupos neo nazis faen cada vez más usu de clubes deportivos pa promover la so ideoloxía. Nos últimos meses la pallabra “Juden” (xudíos) pasó a ser un insultu frecuente nos estadios deportivos, inda cuando na cancha nun hai un solu xugador d'orixe xudíu.

Nel mes de xunetu del añu 2014, mientres la operación Marxe Proteutor, llevar a cabo manifestaciones en distintes partes del país nes cualos yeren proclamaes frases antisemites. Na ciudá d'Essen fueron arrestaes 14 persones qu'entamaben atacar a una de les sinagogues más importantes del llugar. Tamién socedieron numberosos actos antisemites tales como la profanación de monumentos en conmemoración al holocaustu, fueron unviaes postales antisemites a habitantes d'orixe xudíu ente otros.

Según el presidente del Conseyu Central de Xudíos d'Alemaña, Dieter Graumann, los xudíos d'Alemaña tán "esperimentando un españíu d'odiu violentu y nefastu" aclamando tamién que "nun traten d'una crítica a una política concreta del Gobiernu israelín, sinón simple y llanamente d'odiu a los xudíos".

La canciller Angela Merkel tamién calificó a les aclamaciones contra los xudíos como un "ataque a la llibertá y a la tolerancia", según "un intentu de debilitar el nuesu orde democráticu y lliberal".

Países Baxos

Un grupu de vixilancia xudíu holandés informó un aumentu del 23 per cientu nel númberu d'incidentes antisemites l'añu pasáu, a partir de 2012.

Según el Centru de L'Haya d'Información y Documentación sobre Israel (CIDI), hubo un aumentu xeneral nos incidentes antisemites: rexistráronse 147 incidentes antisemites nel añu 2013 en comparanza de 114 nel añu anterior, les agresiones verbales contra xudíos alzar de 14 a 21. Mientres el 2013 aumentó nos Países Baxos el fenómenu anti-israelín, que destácase más que'l fenómenu del antisemitismu clásico nel país. Esti tipu d'antisemitismu atópase tantu nel marcu del antisemitismu musulmano como nel marcu del de la estrema derecha. Un documental tresmitíu pola canal públicu de televisión, que contenía espresiones antisemites y xenófobes contra los xudíos per parte d'adolescentes d'orixe turcu, espertó un escándalu ente la comunidá xudía. De resultes, llevar a cabu una encuesta ente la comunidá turca nos Países Baxos y según los resultaos nun se trata d'un antisemitismu entamáu sinón d'espresiones antisemites rellacionaes col conflictu palestín – israelín.

Nel 2010, Raphaël Evers, un rabín ortodoxu d'Ámsterdam, dixo al diariu noruegu Aftenposten que los xudíos yá nun pueden tar a salvo na ciudá debíu al riesgu d'agresiones violentes.

Según la Fundación Ana Frank, l'antisemitismu nos Países Baxos nel 2011 foi más o menos igual que nel 2010. Los incidentes antisemites aumentaron de 19 en 2010 a 30 nel 2011. Los incidentes verbales baxaron llixeramente de 1173 nel 2010 a 1098 nel 2011. L'antisemitismu ye más frecuente nel grupu de 23 a 27 años. Según un informe publicáu, tituláu "Racismu, antisemitismu y violencia de la estrema derecha n'Holanda", la cantidá d'incidentes antisemites rexistraos n'Holanda mientres l'añu 2012 ye de 2.077, amosando un aumentu de más del 25% con respectu al añu 2011.

Esti estudiu tamién amuesa qu'una gran parte de los incidentes antisemites rellacionar col fútbol. Faise usu de la pallabra xudíu” en forma ofensiva, especialmente son incidentes que tienen llugar ente grupos de simpatizantes d'equipos de fútbol del sur d'Holanda y los simpatizantes del Ajax.

Bélxica

Nel añu 2012 rexistrar en Bélxica un aumentu de cuasi un 20 % na cantidá d'incidentes antisemites. Dichu aumente ta acompañáu col aumentu del estremismu islámicu ente parte de los musulmanes del país.

En mayu de 2014, tuvo llugar un atentáu nel muséu asitiáu nel barriu de Sablon, nel centru de Bruxeles, que'l so motivu ye antisemita. Nel atentáu morrieron cuatro persones.

Francia

Francia ye'l mayor llar de la comunidá xudía nel continente européu (cerca de 600000 xudíos). Los líderes xudíos condergaron l'aumentu d'antisemitismu en Francia, principalmente polos árabes musulmanes o por descendientes africanos, pero tamién por isleños del Caribe provenientes de les colonies franceses. Nesi entós el ministru del interior de Francia, Nicolas Sarkozy denunció l'asesinatu de Ilan Halimi el 13 de febreru de 2006 como un crime antisemita.

En marzu de 2012, Mohammed Merah atacó a tiros una escuela xudía en Tolouse, matando a una maestra y a trés neños. El presidente d'esi entós Nicolas Sarkozy dixo que se trataba d'un "obviu" ataque antisemita. Dempués d'un asediu de 32 hores y l'enfrentamientu cola policía frente a la so casa, y un equipu del RAID (Recherche Assistance Intervention Dissuasion) de Francia, Merah saltó pela ventana y foi disparáu y asesináu con un tiru na cabeza. Mientres l'enfrentamientu, Merah díxo-y a la policía que tenía la intención de siguir atacando, y qu'ama la muerte de la mesma forma en que la policía ama a la vida. Tamién alegó conexones con al-Qaeda.

Cuatro meses más tarde, en xunetu de 2012, un adolescente xudíu francés que llevaba un "distintivu con un símbolu relixosu" foi víctima d'un violentu ataque antisemita nun tren que viaxaba de Toulouse a Lyon. L'adolescente foi primeru acosáu verbalmente y depués foi cutíu por dos agresores.

Otru incidente asocedíu en xunetu de 2012, consistió nel vandalismo de la sinagoga de Noisy-le-Grand del distritu de Seine-Saint-Denis, en París. La sinagoga foi estrozada en trés causes nun periodu de diez díes. Llibros d'oraciones y mantones fueron refundiaos al suelu, les ventanes fueron feches cachos, los caxones fueron escalaos, y les parés, meses, relós, y pisos fueron estrozaos. Les autoridaes fueron sollertaes de los fechos per parte de la Bureau National de Vigilance Contre L'Antisémtisme (BNVCA), un grupu de vixilancia del antisemitismu francés, que pidió tomar más midíes pa prevenir futuros crímenes d'odiu. El presidente del BNVCA, Sammy Ghozlan, afirmó que, "A pesar de les midíes adoptaes, l'asuntu sigue, y creo que precisamos una llexislación adicional, porque la comunidá xudía ta cafiante”.

N'agostu de 2012, Abraham Cooper, el decanu del Centru Simon Wiesenthal, axuntar col ministru Manuel Valls y reportó que los ataques antisemites contra los xudíos aumentaron nun 40% dende l'atentáu de Merah en Toulouse. Cooper primió a Valls a tomar midíes extras pa garantizar la seguridá de los xudíos franceses, según tamién p'aldericar estratexes pa combatir el creciente enclín de los terroristes al traviés d'internet.

Nel añu 2012, a raigañu del atentáu en Toulouse rexistróse un enorme aumentu del 58 % nel númberu d'incidentes contra los xudíos. Mientres el 2013 el nivel del antisemitismu contra los xudíos en Francia foi nuevamente bien alto. Mientres l'añu 2013 hubo alredor de 200 casos rexistraos incluyendo cuatro ataques violentos.

Nel últimu tiempu poner de moda'l Quenelle, un saludu col brazu n'alto invertíu creáu pol cómicu Dieudonné M'bala M'bala, que foi espublizáu poles redes sociales y llegó a tener un gran algame mundial. Dichu saludu volvióse entá más famosu depués de que'l futbolista francés Nicolas Anelka celebró un gol con esti xestu.

Nel mes de xunetu del añu 2014, nuevos pro-palestinos enfrentáronse en delles ocasiones cola policía, prendieron fueu a coches, escalaron tiendes y atacaron dos sinagogues nos suburbios de París. Col mesmu motivu, tuvieron lugar dos manifestaciones pro-palestines París y en Sarcelles a pesar de ser prohibíes poles autoridaes franceses mientres les cualos asocedieron enfrentamientos ente manifestantes y policías y actos de violencia, denunciaos pol gobiernu francés como "antisemites". Francia prohibiera esos dos manifestaciones, depués de que na selmana anterior rexistráronse actos violentos cerca d'una sinagoga al términu d'una manifestación y foi refundiada una bomba incendiaria escontra una sinagoga. N'otra manifestación en París miles de persones protestaron col xestu del quenelle.

Hungría

Mientres el periodu comunista n'Hungría, l'antisemitismu nun se presentaba na so forma clásica sinón representaba la ideoloxía fascista húngara. Polo tanto la elite gobernante asegurar de que tola lliteratura antisemita fuera destruyida dempués de la Segunda Guerra Mundial.

Mientres la transición del comunismu a la democracia en 1989, y l'introducción de la llibertá d'espresión y de prensa, l'antisemitismu resurdió cuasi de momentu. Esti fenómenu dio llugar a un gran alderique: fueron los cambeos económicu y social los que causaron un aumentu repentín nél o foi la hostilidá tapada escontra xudíos que salió a flote de resultes de les nueves llibertaes civiles.

Unu de los principales representantes de la ideoloxía antisemita institucionalizada ye'l partíu popular húngaru Movimientu por una Hungría Meyor (Jobbik), que recibió'l 20.5% de los votos nes eleiciones nacionales d'abril de 2014 convirtiéndose asina na tercer fuercia político del país.

La retórica antisemita contemporánea s'actualizó y amplió, pero entá asina ta basada nos vieyos conceutos antisemites. Les acusaciones y les temes tradicionales inclúin frases como la ocupación xudía, la combalechadura xudía internacional, la responsabilidá xudía pol Tratáu de Trianon, el xudeo-bolxevismu, y los libelos de sangre contra los xudíos. Sicasí, nos últimos años, esto aumentó xunto cola palestinización del pueblu húngaru, el resurdimientu del libelo de sangre y un aumentu na relativización y la negación del Holocaustu, y la crisis monetaria espertó les referencies del "la clase del banqueru xudíu".

Austria

En marzu de 1938, Austria foi amestada pola Alemaña nazi y miles de austriacos y xudíos austriacos que llucharon contra la ocupación nazi fueron unviaos a campos de concentración. De los 65.000 xudíos vieneses deportaos a campos de concentración, namái sobrevivieron alredor de 2000, y aproximao 800 sobrevivieron a la Segunda Guerra Mundial na clandestinidá.

L'antisemitismu nun dexó d'esistir depués de la Segunda Guerra Mundial y sigue siendo parte de la vida política y la cultura austriaca, con un fuerte enraigono nos partíos políticos y los medios de comunicación. Bernd Marin, sociólogu austriacu, caracterizó l'antisemitismu n'Austria socesoriu de 1945 como un "antisemitismu ensin xudíos", una y bones los xudíos constitúin namái 0.1 per cientu de la población austriaca y ye común ente persones que nun tuvieron nin tienen nengún contautu personal colos xudíos.

L'antisemitismu n'Austria güei día paez centrase más nos estereotipos espublizar y tradicional que nos actos d'agresión física. Esto ye'l principal componente ideolóxicu de la mayoría de los grupos d'estrema derecha. Los grupos derechiegos y neonazis estremistes intensificaron les sos actividaes dende l'añu 2000, afalaos pol ésitu eleutoral del Partíu de la Llibertá d'Austria (FPÖ) en marzu de 1999.

Acordies cola CFCA (el Foru Coordinador pa la Llucha contra l'Antisemitismu) rexistráronse más de 15 incidentes antisemites mientres los años 2012-2013. La mayoría d'ellos inclúin grafitis d'esvástiques, profanación de tumbes xudíes, pintar les "Stolpersteine" ya inclusive la espulsión d'un home relixosu d'un apartamentu de vacaciones por ser xudíu.

Grecia

L'antisemitismu esta principalmente fomentáu polos líderes d'Amanecer Doráu y per cierta parte de la ilesia ortodoxa griega, faciendo usu del antisemitismu clásico y argumentando que “Grecia foi vendida y ta apoderada polos xudíos". La cantidá d'incidentes cuasi se dobló en comparanza col añu 2012. Estos incluyeron casos de negación del holocaustu per parte de figures reconocíes y profanación de monumentos y llábanes. Aparentemente los problemes económicos polos que Grecia traviesa amontaron les idees estremistes.

Nel 2014 la xusticia griega condergó a un médicu por non atender a xudíos.

Ucraína

Mientres la revolución rusa, la comunidá xudía sufrió perdes significatives teniendo llugar un gran númberu de pogromos los cualos crecieron mientres la segunda guerra mundial. Ente ellos tuvieron los pogromos de Lvov en 1941 nos cualos fueron asesinaos miles de xudíos por ucraínos nacionalistes y por milicies ucraínes.

Na década de 1990 y el 2000 hubo un gran númberu de grupos derechiegos nacionalistes y antisemites n'Ucraína. Ente los más bultables taba MAUP, una universidá privada con amplios venceyos financieros colos rexímenes islámicos.

En setiembre de 1993 españaron disturbios en Vinnytsia, onde miembros de la ANU-ONXRS atacaron les oficines del alcalde xudíu local Dmitrii Dvorkis. Mientres el mesmu periodu, otros alcaldes xudíos —Eduard Gurwits d'Odessa y Yukhym Zvyahilsky de Donetsk— tamién se convirtieron en temes de campañes antisemites.

Mientres les eleiciones d'Ucraína, candidatos como Yulia Timoshenko y Arseniy Yatsenyuk fueron "acusaos" de ser xudíos, nes que seríen campañes de desprestixu. Les eleiciones presidenciales de 2010 arreyaron a xudíos, Israel y antisemitismu convirtiéndose nun "motivu destacáu", una y bones dellos funcionarios fixeron declaraciones antisemites, ente qu'otros condergaron estes declaraciones.

Más apocayá organizaciones xudíes dientro y fuera d'Ucraína acusaron al partíu políticu d'Ucraína "Svoboda" de simpatizar cola ideoloxía nazi y de ser antisemita abiertamente. En mayu de 2013, el Congresu Xudíu Mundial listó al partíu como un partíu neo-nazi. "Svoboda" negó ser antisemita.

Nes eleiciones parllamentaries d'Ucraína del 2012 "Svoboda", llogró per primer vegada llugar nel Parllamentu d'Ucraína, llogrando'l 10,44% de los votos y llogrando ser el cuartu partíu nacional con más integrantes nel parllamentu.

Apocayá, a partir del empiezu de 2014 colos enfrentamientos ente Ucraína y Rusia tuvieron llugar varios acontecimientos antisemites en distintes ciudaes d'Ucraína.

Reinu Xuníu

Mientres la segunda metá del sieglu XX, depués del Holocaustu, l'odiu racial contra los xudíos pasó a ser inaceptable na sociedá británica. La comunidá xudía foi afeutada por ataques ocasionales d'antisemitismu provenientes de grupos d'estrema derecha que la so enerxía enfocar n'otros grupos minoritarios.

Mientres el sieglu XXI, l'antisemitismu aparentemente ta basáu nel antirracismo. Los xudíos yá nun son acusaos de matar a Cristu, o de tener traces raciales accidentes. L'antisemitismu contemporáneo en Gran Bretaña volvióse más sutil, de naturaleza complexa y multifacética. Ye perpetáu de manera distinta por distintos grupos dientro de la sociedá y por esta razón ye malo d'identificar. Les pallabres y los actos antisemites pueden dixebrase nos siguientes dos grupos: actos de violencia y abusos contra los xudíos o la so propiedá personal y comuñal y antisemitismu na retórica público y privao, por casu el llinguaxe y el tonu adoptáu pelos medios de comunicación, grupos políticos, organizaciones ya individuales.

Nel sieglu XXI la fonte dominante del antisemitismu contemporáneo nel Reinu Xuníu ye la estrema derecha. La negación del Holocaustu y les teoríes de la combalechadura xudía siguen siendo elementos principales de la ideoloxía d'estrema derecha. Sicasí, l'antisemitismu contemporáneo atópase tamién na izquierda del espectru políticu. Les crítiques a Israel, especialmente provenientes de la izquierda, crecieron entá más pola segunda intifada palestina y pola invasión d'Iraq nel 2003. Sicher, Efraim (2011).

Otra fonte d'antisemitismu atópase en ciertes partes de la comunidá musulmana británica. Los raigaños d'esti tipu d'antisemitismu son complexes: dende un amiestu de postures históriques, tensiones polítiques y nacionales ente les comunidaes, hasta la globalización del conflictu del Mediu Oriente. Una de les hipótesis ye que'l conflictu palestino-israelín alimentó un sentimientu de rabia ya inxusticia ente la comunidá musulmana británica, polo que creó un clima más hospitalariu pa la ideoloxía islamista radical, como l'antisemitismu contemporáneo.

Mientres l'añu 2013, Gran Bretaña siguió constituyéndose nun focu central d'actividá antisemita n'Europa, col acentu puestu nel anti sionismu y la deslexitimación del Estáu d'Israel.

Les protestes anti-israelines contra'l conflictu Israel-Gaza nel mes de xunetu del añu 2014 derivaron a un aumentu d'actos antisemites. Dende l'empiezu del conflictu hubo diverses manifestaciones nes cualos los manifestantes arrenegaron a persones d'orixe xudíu que pasaben pol llugar (incluyendo “Heil Hitler”) y fueron refundiaos güevos y envases de bébora contra estos. Tamién fueron cometíos distintos actos de faceta antisemita tales como ataques físicos y verbales a xudíos y actos de vandalismo contra instituciones xudíes. Según la CST (Community Security Trust) fueron reportaos 70 incidentes antisemites dende l'empiezu del mes de xunetu, el doble de lo previsto mientres una dómina normal.

Noruega

Artículu principal: Historia de los xudíos en Noruega

Nel 2010, el Norwegian Broadcasting Corporation dempués d'un añu d'investigación, reveló que l'antisemitismu ye común ente l'octavu, novenu y décimu grau nes escueles d'Oslu. Los maestros de les escueles con un gran númberu de musulmanes revelaron que los estudiantes musulmanes de cutiu "allaben o almiren a Adolf Hitler pol asesinatu de los xudíos", que "l'odiu xudíu ye llexítimu en dellos grupos d'estudiantes musulmanes" y que "los musulmanes rinse cuando se trata d'educar sobre l'Holocaustu". Amás, "ente que dellos estudiantes protesten cuando se sofita al terrorismu, naide oxeta cuando los estudiantes espresen l'odiu a los xudíos", diciendo nel Corán ta escritu "que vas matar xudíos, tolos musulmanes verdaderos odien a los xudíos". La mayoría d'estos estudiantes nacieron y fueron criaos en Noruega. Un padre xudíu declaró que'l so fíu fuera lleváu por un gran númberu de musulmanes depués de la escuela (anque'l neñu llogró escapar), según infórmase " que foi lleváu a la selva y colgáu porque yera xudíu".

N'ochobre de 2012, la Organización pa la Seguridá y la Cooperación n'Europa (OSCE) emitió un informe en rellación col antisemitismu en Noruega, criticando a Noruega pol aumentu del antisemitismu nel país y culpando a los funcionarios noruegos por non encarar al antisemitismu".

Suecia

Suecia tien la tasa más alta d'incidentes antisemites n'Europa dempués d'Alemaña y Austria. Un estudiu del gobiernu nel 2006 envaloró que'l 15% de los suecos tán acordies con l'afirmación: "los xudíos tienen demasiada influyencia nel mundu actual". El 5% de la población total d'adultos y el 39% de los musulmanes adultos tienen puntos de vistes antisemites sistemáticos.

Nel 2009, foi amburada una sinagoga de la comunidá xudía de Malmö. Campusantos xudíos fueron profanaos en repitíes ocasiones, relixosos fueron abusaos cuando tornaben a los sos llares depués de la oración y homes amazcaraos coriaben "Hitler" nes cais.

Judith Popinski, una sobreviviente del Holocaustu de 86 años d'edá, dixo qu'ella yá nun ye convidada a les escueles que tienen una gran presencia musulmana pa cuntar la so historia como sobreviviente del Holocaustu.

N'avientu de 2010, la organización xudía de derechos humanos Centru Simon Wiesenthal emitió una alvertencia de viaxe tocante a Suecia, asesorando a los xudíos de tener "procuru estremu" al visitar les rexones del sur del país, por cuenta de un supuestu aumentu d'acoso verbal y físicu a los ciudadanos xudíos na ciudá de Malmö.

Mientres el 2013 rexistróse un gran aumentu nos incidentes antisemites en Suecia. Mientres la primer metá del añu 2013, la cantidá d'incidentes con calter antisemita y que fueron denunciaos aumentó en cuasi un 40% en comparanza col periodu paralelu nel añu 2012. Tamién se rexistró una creciente esmolición na comunidá xudía del país (unes 20 mil persones) poles agresiones antisemites.

Italia

Dende la Segunda Guerra Mundial, los prexuicios antisemites n'Italia escasamente tomaron formes agresives. Sicasí, col aumentu del númberu de grupos d'estrema derecha dende l'empiezu de la década de 1990, la situación camudó. El conflictu políticu ente Israel y Palestina xugó un importante papel nel desarrollu y espresión del antisemitismu nel sieglu XXI tamién n'Italia. La Segunda Intifada, qu'empezó a finales de setiembre de 2000, desenvolvió inesperaos mecanismos, nos cualos los tradicionales prexuicios contra los xudíos entemecer con estereotipos basaos en polítiques.

Xudíos israelinos fueron acusaos de tola responsabilidá pol destín del procesu de paz y el conflictu ye presentáu como la encarnación de la llucha ente'l bien (los palestinos) y el mal (los xudíos d'Israel).

Un estudiu realizáu nel 2010 revela que'l 44% de los italianos tien prexuicios contra los xudíos y el 12% alluga sentimientos antisemites. Según el CDEC, que publica regularmente artículos ya investigaciones nel so portal del "Observatoriu sobre'l prexuiciu antixudíu contemporaneu", d'esi 44 %, 12 declárase abiertamente "antisemita", un grupu comparte estereotipos "clásicos" contra los xudíos (10%), mientres otru aprueba estereotipos "modernos" (11%)

Según el Centru de Documentación Xudía Contemporánea de Milán (CDEC), nel 2012 los episodios antisemites cuasi se doblaron.

Rusia

L'antisemitismu ye una de les espresiones más comunes de xenofobia na Rusia post-soviética, inclusive ente dellos grupos de políticos.

Mientres la Rusia comunista, a pesar de les mires que teníen los xudíos cola nacencia de la Xunión Soviética, l'antisemitismu de la Rusia zarista (onde los xudíos fueron sistemáticamente víctima de pogromos y otros vexames) nun se revirtió totalmente sinón que'l prexuiciu contra los xudíos siguió indemne, ya inclusive, en dellos tiempos revitalizóse.

Esisten un gran númberu de grupos neonazis antisemites nes repúbliques de l'antigua Xunión Soviética.

El gobiernu de Vladímir Putin tien una posición oficial contra l'antisemitismu. Esisten dellos grupos y partíos políticos explícitamente antisemites. En xineru de 2005, un grupu de 15 miembros de la Duma esixó que se prohiba'l xudaísmu y les organizaciones xudíes en Rusia. En xunu del mesmu añu, 500 rusos destacaos, ente ellos unos 20 miembros del partíu nacionalista rusu Rodina, demandaron que'l fiscal del Estáu investigue los testos antiguos xudíos como "anti-rusos" y prohiba el xudaísmu. La investigación foi puesta en marcha, pero detúvose depués d'una protesta internacional.

Incidentes antisemites, na so mayoría dirixíos por grupos estremistes y nacionalistes, varien dende actos aleatorios de violencia contra los xudíos y actos de vandalismo contra instituciones xudíes hasta la detonación d'esplosivos nes comunidaes xudíes. La mayoría de los incidentes antisemites son nos campusantos y edificios xudíos (centros comuñales y sinagogues), tales como l'asaltu contra'l centru de la comunidá xudía en Perm en marzu de 2013 y l'ataque a la guardería xudía en Volgográu n'agostu de 2013.

España

Artículu principal: Antisemitismu n'España

América del Norte

Estaos Xuníos

En payares de 2005, La Comisión de Derechos Civiles de los Estaos Xuníos analizó l'antisemitismu nos campus colexales. L'informe reportó que "los incidentes d'amenaza de daños físicos, intimidación física o daños de propiedaes son pocu comunes anguaño", pero inda l'antisemitismu sigue teniendo llugar en munchos de los campos estudiantiles y presenta un "seriu problema".

El 19 de setiembre de 2006, la Universidá de Yale fundó la Iniciativa pal Estudiu Interdisciplinariu del antisemitismu (YIISA), el primer centru d'América del Norte con sede na universidá pal estudiu de la materia, como parte de la Institución d'Estudios Políticos y Sociales. El direutor del centru, Charles Small, marcó l'aumentu nos últimos años del antisemitismu en tol mundu, xenerando la "necesidá d'entender la manifestación actual d'esta enfermedá". En xunu de 2011, Yale votó cerrar esta iniciativa. Dempués de llevar a cabu una supervisión de rutina, el comité de supervisión de la universidá, dixo que la iniciativa nun cumplió colos estandartes d'investigación y docencia. Donald Green, direutor de la Institución d'Estudios Políticos y Sociales de Yale, argumentó que nun s'espublizaron abondos artículos nes publicaciones académiques más importantes o atraíu a una abonda cantidá d'estudiantes. Poro, al igual qu'otros programes qu'enantes tuvieron nuna situación similar, la iniciativa foi atayada.

Esta decisión foi criticada por persones destacaes como l'ex direutor de la Comisión de Derechos Civiles de los Estaos Xuníos direutor Kenneth L. Marcus, quien anguaño ye direutor de la Iniciativa de Llucha contra l'antisemitismu y antiisraelismo nos sistemes educativos de los Estaos Xuníos nel Institutu d'investigación del xudaísmu y la comunidá xudía, y Deborah Lipstadt, quien describió la decisión como "rara" y estraña".

Una encuesta realizada en 2007 pola Lliga Antidifamación (ADL) concluyó que'l 15% de los estauxunidenses tienen una perspeutiva antisemita, que sigue na mesma llinia permediu de los últimos diez años pero de descensu nos últimos sesenta años. La encuesta concluyó que la educación ye un fuerte pronosticador, "cuanto más educaos son los estauxunidenses, son más llibres en puntos de vista prexuiciosos". El convencimientu de que "los xudíos tienen demasiáu poder" foi considerada pola ADL como la perspeutiva más antisemita. Otres perspeutives qu'apunten al antisemitismu, según la encuesta, inclúin la opinión que los xudíos son más lleales a Israel qu'a Estaos Xuníos, y que son los responsables de la muerte de Xesús de Nazaré. La encuesta argumentó que los estauxunidenses antisemites tienden polo xeneral a ser intolerantes, por casu con al respeutive de la inmigración y a la llibertá d'espresión. Esta encuesta tamién fundó que'l 29% de los hispanos nacíos nel estranxeru y el 32% de los afro-americanos sostienen una fuerte creencia antisemita, tres veces mayor a la de los blancos (10%).

Un estudiu del añu 2009 publicáu en Boston Review estableció qu'alredor del 25% de los estauxunidenses non-xudíos acusaben a los xudíos pola crisis económica del 2008-2009, con un porcentaxe más eleváu ente los Demócrates qu'ente los Republicanos.

N'agostu de 2014, l'Asamblea Estatal de California aprobó una resolución non venceyante la cual "motiva a los líderes universitarios a combatir contra una amplia gama d'aiciones anti xudíes y anti israelines", anque la resolución "ye puramente simbólica y nun tien implicaciones polítiques".

América Llatina

Costa Rica

Nel 2013 l'entós diputáu Manrique Uviéu del Partíu Aición Ciudadana foi acusáu de realizar acusaciones antisemites al afirmar nel plenariu llexislativu que l'entós vicepresidente Luis Liberman Ginsburg usaba'l so cargu pa beneficiar a otros xudíos. Diches declaraciones fueron condergaes por diversos actores incluyendo'l gobiernu de Costa Rica, los dirixentes del Partíu Aición Ciudadana Ottón Solís y Luis Guillermo Solís, los xefes de les fraiciones parllamentaries del Congresu incluyendo la d'Uviéu y representantes de la comunidá xudía como Gilberth Meltzer presidente del Centru Israelita Sionista y Luis Fishman diputáu y ex vicepresidente.

Venezuela

Nel añu 2009, una nota Michael Rowan y Douglas Y. Schoen, escribieron: "Nun discursu de Nuechebona dellos años tras, Chávez dixo que los xudíos mataron a Cristu y dende esi entós fuéronse engulleciendo de riqueces y causando probeza ya inxusticies alredor del mundu".

En febreru de 2012, Henrique Capriles, candidatu de la oposición a les eleiciones presidenciales de Venezuela 2012, foi sometíu a lo que los periodistes estranxeros caracterizaron como feroces ataques por fontes de medios de comunicación estatales.

El Wall Street Journal mentó que Capriles foi "echáu llevantos nuna campaña na que los medios estatales de Venezuela suxeríen qu'él yera, ente otres coses, un homosexual y un axente sionista".

El 13 de febreru de 2012 un artículu d'opinión na radio estatal Radio Nacional de Venezuela, tituláu "L'enemigu ye'l sionismu" atacó a los ancestros xudíos de Capriles y rellacionar con grupos xudíos nacionales por causa de una alcuentru que tuvo colos líderes de la comunidá xudía local, diciendo, "Este ye'l nuesu enemigu, el sionismu qu'anguaño Capriles representa… El sionismu, xunto col capitalismu, son responsables del 90% de la probeza mundial y de les guerres imperialistes".

El diputáu chavista Adel El Zabayar Samara, miembru de l'Asamblea Nacional venezolana, realizó manifestaciones antisemites al traviés de la canal televisiva Al Esquitar, nes qu'afirmaba que Hitler asesín a los xudíos pertenecientes a les organizaciones progresistes que los principales financieros de Hitler yera los xudíos sionistes: “Si vemos quien financió a Hitler antes de la Segunda Guerra Mundial, vamos ver que los principales financieros yeren los sionistes …”, “Si analizamos a quién asesinó Hitler, vamos ver que les víctimes fueron los xudíos progresistes (…) nun va atopar ente los muertos a representantes del sionismu internacional. En 1934 acuñaron una moneda que simbolizaba l'amistá ente'l sionismu y el nazismu alemán”.

Arxentina

Artículu principal: Antisemitismu n'Arxentina nel sieglu XXI

Mediu Oriente

Créese que l'antisemitismu árabe amplióse dende'l sieglu XIX. Los xudíos, al igual qu'otros grupos minoritarios dientro del mundu musulmán, taben suxetos a diverses restricciones. L'antisemitismu nel mundu árabe aumentó considerablemente nos tiempos modernos, por munches razones: la descomposición del Imperiu Otomanu y la sociedá islámica tradicional; la influyencia europea, provocada pol imperialismu occidental y árabes cristianos, la propaganda nazi, la rensía pol nacionalismu xudíu (vease'l sionismu); y la puxanza del nacionalismu árabe. El surdimientu del Islam políticu mientres la década de 1980 d'equí p'arriba, apurrió una nueva forma del antisemitismu islámico, que dio-y al odiu contra los xudíos un componente relixosu.

Nuna encuesta llevada a cabu nel 2011 y realizada pol Pew Research Center, amosó que tolos países del Mediu Oriente con mayoría musulmana que fueron encuestaos sostienen puntos de vista fuertemente negativos sobre los xudíos. Nel interrogatoriu, namái'l 2% de los exipcios, el 3% de los libaneses musulmanes, y el 2% de los xordanos declararon tener una visión positiva sobre los xudíos. Países de mayoría musulmana fuera del Mediu Oriente amosaron opiniones negatives similares, y tan solo'l 4% de los turcos y el 9% de los indonesios ven a los xudíos d'una manera favorable. Acordies con una esposición realizada nel 2011 nel Muséu del Holocaustu de Washington n'Estaos Xuníos, dalgunes de les retóriques de los medios de comunicación del Mediu Oriente y de les comentaristes alrodiu de los xudíos tienen un sorprendente paecíu cola propaganda nazi.

Los clérigos musulmanes nel Mediu Oriente refiriéronse con frecuencia a los xudíos como descendientes de los monos y los gochos, que son epítetos convencionales pa Xudíos y cristianos.

Según el profesor Robert Wistrich, direutor del Centru Vidal Sassoon (SICSA), el llamamientu a la destrucción d'Israel per parte d'Irán o Hamás, Hezbolá, la Yihad Islámica, o los Hermanos Musulmanes, representen una manera moderna del antisemitismu xenocida.

Exiptu

N'Exiptu, el Dar al-Fadhilah publicó una traducción del tratáu antisemita de Henry Ford, El xudíu internacional, con una imaxe claramente antisemita na portada.

El 5 de mayu de 2001, dempués de que Shimon Peres visitó a Exiptu, el periódicu Al Akhbar n'internet dixo que "la mentira y l'engañu nun son ayenos a los xudíos [...]. Por esta razón, Dios camudó la so forma y convertir en monos y gochos".

En xunetu de 2012, la canal Al Nahar d'Exiptu engañó a los actores faciéndo-yos creer que taben siendo parte d'un programa de televisión israelina y filmó les sos reaiciones cuando los cuntaron que se trataba d'un programa de la televisión israelina. En respuesta, dalgunos de los actores sopelexaron discursos y diálogos antisemites, y munchos hasta se volvieron violentos. L'actriz Mayer El Beblawi dixo que "Alá nun arrenegó al viérbene y a la poliya tanto como arrenegó a los xudíos", ente que l'actor Mahmoud Abdel Ghaffar afaró nuna violenta rabia y dixo: "Punxeron a daquién que s'asemeya a un xudíu… Yo odio a los xudíos a muerte" dempués d'afayar que se trataba d'una chancia.

Dempués de les eleiciones n'Exiptu, col ascensu de los Hermanos Musulmanes al gobiernu, numberosos xudíos optaron por fuxir del país por medrana a ser escorríos.

Autoridá Nacional Palestina

Camudar Zahran, palestín, nuna publicación del pal Institutu Gatestone escribió que "los palestinos fueron utilizaos como combustible de la nueva forma d'antisemitismu, lo que perxudicó a los palestinos esponiéndolos a abusos de los gobiernos árabes los cualos son inoraos deliberadamente pelos medios, incluyendo a los que dicen sentir ciñu polos palestinos, pero sicasí, namái sobrolleven l'odiu a los xudíos. Esto dio llugar a la protesta palestina por xusticia, igualdá, llibertá y derechos humanos básicos inoraos mientres el mundu ta consumíu cola deslexitimación d'Israel por causa de la inorancia o malicia".

En marzu de 2011, el gobiernu israelín publicó un documentu afirmando que "los mensaxes anti-israelinos y los mensaxes antisemites óyense regularmente nel gobiernu, nos medios de comunicación privaos, nes mezquites y son enseñaos nos llibros escolares", na midida na que formen" una parte integral na estructura de vida dientro de l'Autoridá Nacional Palestina".

N'agostu de 2012, el direutor xeneral del Ministeriu Israelín d'Asuntos Estratéxicos Yossi Kuperwasser afirmó que l'enguizamientu al antisemitismu palestino "asocede tol tiempu" y que ye "esmolecedor y esmolecedor". A nivel institucional, dixo que l'Autoridá Palestina promocionó tres mensaje claves al pueblu palestín los cualos formen un enguizamientu: "que los palestinos finalmente sían los únicos soberanos sobre tola tierra dende'l ríu Xordán hasta'l mar Mediterraneu, que los xudíos, especialmente los que viven n'Israel, nun son realmente seres humanos, sinón más bien ≪la escoria de la humanidá≫; y que toles ferramientes son llexítimes na llucha contra Israel y los Xudíos".

Irán

Nel so informe añal, el Comité de Llibertá Relixosa Internacional estauxunidense criticó duramente la “esmolecedora situación” n'Irán. “Hai un creciente antisemitismu y repitíos casos de negación del holocaustu per parte d'altos funcionarios de gobiernu y líderes relixosos, que siguen creando una atmósfera de mieu na comunidá xudía”.Mahmoud Ahmadinejad, l'ex presidente d'Irán, negó con frecuencia l'Holocaustu.

En xunetu de 2012, la Lliga Antidifamación condergó la caricatura antisemita ganadora nun concursu iranín nel que'l dibuxu ganador representa a trés xudíos relixosos rezando frente a una representación del Muriu de los Llamentos en Xerusalén con una etiqueta que diz "Wall Street, Nueva York". Otres caricatures que participaron nel concursu yeren tamién antisemites. El direutor nacional de la Lliga Antidifamación, Abraham Foxman, condergó esa caricatura, afirmando que "Una vegada más, Irán premia a quien promueven l'antisemitismu".

El Líbanu

En 2004, Al-Esquitar, una rede de medios de comunicación afiliaos al Hezbolá, emitió una serie drama llamada "La Diáspora". Los observadores alieguen que se basa n'acusaciones antisemites históriques. Corresponsales de la BBC que vieron el programa, dicen que la serie cita estensamente a Los Protocolos de los Sabios de Sión.

Arabia Saudita

Nel 2004, la páxina web de la comisión suprema de Turismu d'Arabia Saudina primeramente declaró que nun se concederán vises de turista a los xudíos pa entrar al país. La embaxada de Arabia Saudita nos Estaos Xuníos renegó de la declaración, la que más tarde terminó siendo esaniciada.

Nel 2001, la Radio y Televisión Árabe de Arabia Saudita produció una miniserie de televisión de 30 capítulos titulada "Caballeru ensin Caballu", una dramatización de Los Protocolos de los Sabios de Sión. Un periódicu del gobiernu de Arabia Saudita aclamó que l'odiu a los xudíos ye xustificable.

Llibros de testu saudín echen llevantos a los xudíos (y a los cristianos y wahabíes non musulmanes): según The Washington Post, los llibros de testu saudín, aclamaos por ellos mesmos de tar totalmente llimpios d'antisemitismu, inda llamen simios a los xudíos (y a los cristianos, cochinos); esixen a los estudiantes a evitar y nun faese amigos de los xudíos; afirmen que los xudíos adoren al diañu; y afalen a los musulmanes a participar na Yihad pa vencer a los xudíos.

El Centru pa la Llibertá Relixosa de Freedom House analizó llibros de testu en cursos d'estudios islámicos pa los estudiantes de primaria y secundaria del Ministeriu saudín d'Educación. Los investigadores toparon declaraciones que promueven l'odiu a los cristianos, xudíos, "politeístes" y otros "infieles". Los Protocolos de los Sabios de Sion fueron enseñaos como un fechu históricu. Los testos describen a los xudíos y cristianos como enemigos de los creyentes musulmanes y el choque ente dambos, como una llucha en cursu que va terminar en victoria sobre los xudíos. Los xudíos son acusaos de práuticamente tola "subversión" y de toles guerres del mundu modernu.

Asia

Turquía

Les principales fontes ideolóxiques del antisemitismu en Turquía son l'islamismu, la izquierda anti-sionista y el nacionalismu d'estrema derecha.

Nes últimes décades, les sinagogues fueron el blancu d'una serie d'ataques terroristes. Nel 2003, la sinagoga Nieve Shalom foi blancu d'un atentáu de coche bomba, matando a 21 musulmanes turcos y 6 xudíos.

Mientres el mandatu de Recep Tayyip Erdoğan, Mein Kampf, el llibru escritu por Hitler, volvió ser el llibru más vendíu en Turquía.

Amás hai manifestaciones antisemites nos medios de comunicación como por casu nel 2009, añu en que per primer vegada sale al aire una telenovela antisemita y anti-israelina en Turquía, espublizada tamién nos países árabes.

Según declaró Nesim Güvenis, vicepresidente de l'Asociación de Xudíos Turcos d'Israel, l'antisemitismu, desencadenáu por dures declaraciones del gobiernu turcu, causó la emigración de cientos de mozos xudíos de Turquía a Estaos Xuníos o a Europa yá antes de los sucesos del MV Mavi Marmara.

Al pie de los acontecimientos nel Mediu Oriente mientres xunetu de 2014, reparóse aumentu de manifestaciones de calter antisemita. Por casu, Yildiz Tilbe, una famosa cantante pop del país, publicó na so cuenta de Twitter que "si Dios dexar, van ser los musulmanes los que nuevamente traigan el final d'esos xudíos, ta cercanu" a lo que siguió "Que Dios bendiga a Hitler". Tamién, un grupu de manifestantes refundió piedres contra'l consuláu d'Israel n'Istambul.

Malasia

Anque Malasia anguaño nun tien una población xudía considerable, el país convirtióse nun exemplu del fenómenu llamáu "L'antisemitismu ensin xudíos". Nel llibru sobre la identidá malaya "The Malay Dilemma", publicáu en 1970, l'ex primer ministru de Malasia, Mahathir bin Mohamad escribió: "Los xudíos non yá son de ñariz ganchuda... sinón que tamién entienden instintivamente sobre'l dineru... L'avaricia xudía y los sos conxuros financieros ganaron el control económicu d'Europa y provocó l'antisemitismu qu'aumentó y escayó en toa Europa al traviés de los sieglos".

Paquistán

El primer informe del Departamentu d'Estáu de los Estaos Xuníos sobre l'Antisemitismu Mundial menta un fuerte sentimientu d'antisemitismu en Paquistán. En Paquistán, un país ensin comunidaes xudíes, el sentimientu antisemita ye afaláu por numberosos artículos antisemites na prensa.

Dempués de la independencia d'Israel en 1948, tuvieron llugar violentos incidentes contra la pequeña comunidá xudía de Paquistán la cual consta d'unos 2.000 xudíos.

La Sinagoga Magain Shalom en Karachi foi atacada, según tamién fueron atacaos xudíos en forma individual. La persecución de los xudíos llevó a cabu al so éxodu a Israel al traviés de la India, el Reinu Xuníu, Canadá y otros países. La comunidá xudía de Peshawar dexó d'esistir anque inda sigue esistiendo una pequeña comunidá en Karachi.

Un gran númberu de persones en Paquistán creen que los ataques del 11 de setiembre de 2001 contra'l World Trade Center en Nueva York foi una combalechadura xudía secreta entamada pol Mosad d'Israel, al igual que los atentaos de Londres del 7 de xunetu de 2005, presuntamente cometíos por xudíos pa desprestixar a los musulmanes. Tales acusaciones faen ecu a les teoríes antisemites tradicionales. L'atentáu a la sede del movimientu relixosu xudíu Jabad-Lubavitch na India nel añu 2008 foi afaláu por militantes venceyaos a Paquistán encabezaos por Ajmal Kasab.

Neoantisemitismo y discutinios sobre l'usu actual del términu

Artículu principal: Neoantisemitismo

Na actualidá, dellos críticos coles polítiques del gobiernu israelín denuncien que'l términu antisemitismu ye dacuando utilizáu de forma impropia pa tachar o deslexitimar a aquel autores que critiquen les polítiques d'Israel. Esta ye la opinión d'autores como Alex Cokburn o'l rabín David Saperstein (representante en Washington del Movimientu pa la Reforma del Xudaísmu), ente otros:

Esisten munchos argumentos, dende'l puntu de vista palestín, pa considerar qu'Israel ye de fechu un Estáu terrorista. Aun así, si esti nun fuera'l casu, tal aseveración nun sería de por sí evidencia d'antisemitismu. Namái si una pancarta dixera "Tolos xudíos son terroristes", taría Fox no correcto. El problema retóricu ye oldear "Israel" o "l'Estáu d'Israel" con "xudíos", y argumentar que son sinónimos. Ergo, criticar a Israel ye ser antisemita.

A. Cokburn, vease artículu en The Free Press.

Son exemplos d'esti usu del términu'l que la BBC fuera acusada pol gobiernu israelín d'antisemitismu pol fechu de realizar un documental sobre un terrorista kamikaze, o que l'economista estauxunidense Paul Krugman (premiu Nobel d'Economía) fuera acusáu tamién d'antisemitismu por un artículu qu'escribió nel New York Times. Nél, Krugman cuntaba que los líderes de países árabes yeren abasnaos a caltener un discursu antiisraelí y antiestauxunidense debíu al fechu que les polítiques d'estos países alimenten estos sentimientos nos países árabes. Esta opinión provocó un ábanu de crítiques escontra l'autor, ente les cualos la d'antisemitismu.

Sicasí, otros autores consideren que, anque antisemitismu y antisionismu son conceptualmente distintos, el antisionismu ye la forma políticamente correuta qu'adopta de cutiu l'antisemitismu.

El profesor Edward Kaplan, de la Universidá de Yale, cola collaboración de Charles Small, efectuaron un estudiu estadísticu tituláu "Anti Israel Sentiment predicts Antisemitism in Europe: a statistical study" publicáu nel Journal of Conflict Resolution, onde amosó que la crítica a Israel ta bien rellacionada con sentimientos antisemites. Según l'estudiu de Kaplan y Small, un 56% de quien tienen un sentimientu estremu contra Israel tamién resultaron ser antisemites.

Pela so parte, los defensores d'Israel acepten xeneralmente como perfectamente llexítima la crítica a les polítiques d'Israel, siempres que sían como les que s'efectúen a cualesquier otru gobiernu; pero, cuando se trata d'una postura antiisraelí estrema (como negar de forma más o menos esplícita'l derechu a la esistencia de dichu Estáu, tal que fai'l antisionismu), considerar con frecuencia una forma moderna d'antisemitismu (o xudeofobia), nota Perednik:

Entá cuando dende un puntu de vista puramente teóricu podría sese antisionista y non xudeofóbico, el antisionismu propón aiciones que llevaríen a la muerte de millones de xudíos. Por ello nel mundu los dos espresiones d'odiu [a Israel y a los xudíos] tán íntimamente enxareyaes, como munches vegaes revelen los sos propios voceros.

Según Pilar Rahola, la crítica llexítima a Israel que s'acompaña de ciertes espresiones (banalización del Holocaustu, minimización del terrorismu palestín, etc.), puede desaguar n'antisemitismu.

Tien De recordase, sicasí, que tamién hai xudíos antisionistas, como ye'l casu de los Neturei Karta y otros grupos ultraortodoxos relixosos según xudíos seculares d'izquierda. Contrariamente, tamién esisten sionistes que nun son xudíos como ye'l casu de los cristianos sionistes, musulmanes sionistes, etc.

Ver tamién

• Antixudaísmu cristianu
• Inquisición
• Intolerancia relixosa
• Judensau
• lliteratura antisemita
• Ku Klux Klan
• Negacionismu del Holocaustu
• Neoantisemitismo
• Pogromo
• Antisemitismu n'España
• Movimientu de Milicies n'EEXX
• Crime de apartheid
• Antisemitismu de Martín Lutero

Bibliografía

• Álvarez Chillida, Gonzalo (2002). L'Antisemitismu n'España. La imaxe del xudíu (1812-2002). Madrid: Marcial Pons. ISBN 978-84-95379-49-8.
• Bauman, Zygmunt, Modernidá y holocaustu, Séquitur, Madrid, 1998.
• Flannery, Edward, Ventitrés sieglos d'antisemitismu, Paidós, Buenos Aires, 1964.
• Gentleman's Agreement, Gregory Peck y Dorothy McGuire. 1947.
• Parkes, James, Antisemitismu, Paidós, Buenos Aires, 1965.
• Gustavo Daniel Perednik, La Xudeofobia, Barcelona, 2001.
• Pérez, Joseph (2009). Los xudíos n'España. Madrid: Marcial Pons. ISBN 84-96467-03-1.
• Poliakov, Lleón, Historia del antisemitismu (en cinco tomos).
• Rahola, Pilar. "Los xudíos y les mosques". Unesco. París.
• Salzborn, Samuel: Antisemitismus, European History Online, Institut für Europäische Geschichte (Mainz), 2011, consultáu'l 19 de febreru de 2013.
• Pierre-André Taguieff, La nueva xudeofobia, Barcelona, Gedisa, 2003.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Antisemitismu.
• Foru de coordinación de llucha contra l'antisemitismu (n'español)
• victoria-memories-de-un.html Duque de la Victoria, un antisemita español (n'español)
• Wzo.org.il (artículos y recursos sobre antisemitismu y xudeofobia).
• masuah.org (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). La Naturaleza de la Xudeofobia- cursu de Gustavo Perednik
• Estruendoso callo sobre'l El Líbanu Analís de Gustavo Perednik sobre la xudeofobia moderna aplicada al conflictu libanés.
• universidadvirtualdejudaismo.com Seminariu sobre la Xudeofobia - por qué s'odia a los xudíos - cursu del Dr. Gustavo D. Perednik
• (http://www.pilarrahola.com). Web con múltiples artículos y conferencies sobre antisemitismu. Especialmente relevante "Los xudíos y les mosques", conferencia dada por Pilar Rahola na Unesco, en París. Considérase'l primer testu que tipifica l'antisemitismu d'izquierdes modernu.
• L'importante papel que xuega la 'simbolización del xudíu' nel antisemitismu moderno (por Gustavo Perednik).
• Analís del escritor uruguayu Ricardo Ayestarán sobre les vieyes y nueves formes de xudeofobia
• LOS MANTRAS DEL ANTISIONISMO (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). (por Patricio A. Brodsky)
• ESTUDIO SOBRE LA DINÁMICA DE LA JUDEOFOBIA. INTERPRETACIÓN D'ESTADÍSTIQUES (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). (por Patricio A. Brodsky)
• Notes sobre l'antisemitismu, el sionismu y Palestina (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
• Esposición nun videu educativu sobre'l antixudaísmu na España franquista utilizando l'exemplu d'un manual escolar d'historia

• Datos: Q22649
• Multimedia: Antisemitism