Jim Clark

James Clark Jr. (4 de marzu de 1936, Kilmany ^(en)  – 7 d'abril de 1968, Hockenheimring), más conocíu como Jim Clark, foi un pilotu británicu d'automovilismu. Ganó dos campeonatos del Mundu de Fórmula 1 en 1963 y 1965, resultó subcampeón en 1962 y terceru en 1964 y 1967. Llogró 25 victories, 32 podios, 33 pole positions y 28 vueltes rápides en 73 Grandes Premios apostaos, toos ellos para Lotus. Ye consideráu unu de los meyores y más virtuosos pilotos de Fórmula 1 de tolos tiempos. Conocíase-y como "L'escocés volador".

Jim Clark
Vida
Nacimientu	Kilmany (en) , 4 de marzu de 1936
Nacionalidá	Reinu Xuníu
Muerte	Hockenheimring, 7 d'abril de 1968 (32 años)
Sepultura	Chirnside Parish Churchyard (en)
Causa de la muerte	accidente de tráficu
Estudios
Estudios	Loretto School (en) Clifton Hall School (en)
Llingües falaes	inglés
Oficiu
Oficiu	pilotu de Fórmula Unu, agricultor, actor de cine
Participante 24 Hores de Le Mans
Premios	ver Oficial de la Orde del Imperiu británicu  (13 xunu 1964)
IMDb	nm0164089

Per otra parte, ganó les 500 milles d'Indianapolis de 1965 pa Lotus, la primera na historia pa un automóvil con motor traseru, y foi segundu en 1963 y 1966.

Entamos

Nació como James Clark Jr. nel senu d'una familia granxera de Kilmany, nel condáu de Fife, Escocia, Reinu Xuníu. Únicu varón, y el menor nuna familia de cinco hermanos, taba predestinado a faese cargu de la granxa familiar, circunstancia que provocó que los sos entamos nel automovilismu nun fueren del tou aprobaos pola mesma.

A pesar d'esto, dende bien nuevu, compitió en rallies y n'otres carreres locales col so guía y amigu Ian Scott-Watson. Más tarde xunióse a un equipu que yera dirixíu por Jock McBain conocíu como'l Border Reivers. Nuna ocasión compitió a los mandos d'un Lotus Elite ensin el beneplácito de Colin Chapman. Aun así, Chapman quedóse impresionáu poles aptitúes del mozu escocés, y a partir d'esi momentu, nunca lo perdió de vista.

Irónicamente, en 1959 Jock McBain entamó mercar un Lotus monoplaza Fórmula 2 pa Jimmy, pero dempués de ver a Graham Hill perder un neumáticu en und1 de Aston Martin foi un desastre y la fábrica decidió abandonar el proyeutu. Clark entós, dedicóse dafechu a la Fórmula 2, na que llogró un ésitu inmediatu. Como'l proyeutu de Aston Martin nunca se materializó, Clark robló con Lotus pa correr en Fórmula 1.

Binomiu Lotus-Clark

Jim Clark en Nürburgring, 1965

La so primer carrera pa Lotus foi en 1960 nel Gran Premiu de los Países Baxos, onde participó nel llugar de John Surtees quien siguía compitiendo en motocicletes nesi tiempu. La so carrera diba ensin problemes hasta qu'algamó'l quintu llugar y tuvo que retirase por problemes cola caxa de cambeos. La siguiente carrera foi nel Spa, Bélxica. Esti circuitu de Spa-Francorchamps yera unu de los más peligrosos d'esa dómina, una enorme pista de más de 14 km qu'en 1960 quitó-y la vida a dos pilotos, incluyendo'l compañeru d'equipu de Clark Alan Stacey. Entá con esto Clark llogró terminar en quintu llugar nel so segundu gran premiu.

Nel Gran Premiu d'Italia Clark tuvo arreyáu nun accidente polémico y revesoso, el so Lotus topetó col Ferrari del alemán Wolfgang von Trips. El Ferrari foi llanzáu escontra los espectadores matando a dellos d'ellos según al pilotu alemán.

La carrera profesional de Clark en Fórmula 1 foi na so totalidá col equipu Lotus, pa quien condució dende los sos entamos en 1960 hasta 1968. Los sos mayores ésitos asocedieron en 1963 col Lotus 25, col cual Clark ganó siete de diez grandes premios, llogrando coronase como Campeón Mundial de Pilotos y llevando a Lotus a ganar el so primer Campeonatu Mundial de Constructores. En 1965 Clark y Lotus volvieron ser campeones.

Nesi mesmu añu Clark ganó na famosa carrera de les 500 milles d'Indianapolis. Pa ello tuvo d'ausentase del prestixosu Gran Premiu de Fórmula 1 de Mónacu. Sicasí fizo historia al trunfar per primer vegada nesa carrera con un automóvil col motor asitiáu detrás del pilotu.

Al siguiente añu, 1966, Lotus, so les nueves regles de motores de 3.0 llitros, nun produció bones resultancies. Empezaron la temporada de Fórmula 1 con un motor Coventry Climax de 2.0 llitros montáu nel xasis del Lotus 33. Al avanzar la temporada camudaron a un Lotus-BRM 43 con un bien complexu motor BRM H16; el H16 consistía básicamente de dos motores V8 de 1.5 llitros xuníos pa formar una sola unidá.

En 1967 Clark y Lotus corrieron con tres combinaciones dafechu distintes de xasis y motor. El Lotus-BRM foi usáu na primer carrera del campeonatu en Sudáfrica con resultancies negatives. En Mónacu usu per últimu vegada'l Lotus 33, retirándose a metá de carrera con una avería na suspensión. De siguío empezó la nueva asociación de Lotus cola Ford Motor Company y Cosworth. El motor Cosworth DFV usáu per primer vegada por Lotus non solo ganó la primer carrera na que foi usáu, el Gran Premiu de los Países Baxos, sinón qu'amás se convertiría nel motor de mayores ésitos na historia de Fórmula 1.

Muerte

El 7 d'abril de 1968, mientres una carrera de Fórmula 2 nel circuitu Hockenheimring en Hockenheim, Alemaña Jim Clark morrió dempués de que'l so automóvil salir de la pista y topetara contra los árboles. Les causes del accidente nunca fueron definitivamente esclariaes, sicasí los investigadores suxeren como la posibilidá más facedera, una súbita y repentina perda de presión neumática nuna de les ruedes traseres. En circunstancies asemeyaes a la muerte d'Ayrton Senna en 1994, la so muerte causó gran impautu nel mundu del automovilismu. Clark yera'l meyor pilotu de la so dómina y apoderaba los campeonatos de la dómina col meyor equipu d'entós. Lotus y Clark fueren indixebrables dende'l principiu. El campeonatu de 1968 foi ganáu pol compañeru d'equipu de Clark, Graham Hill (padre del depués tamién campeón Damon Hill).

Un xeniu na pista

Lotus 25

A lo llargo de la so carrera Clark ganó 25 grandes premios y llogró la pole en 33 ocasiones. Clark estremar de los pilotos actuales de Fórmula 1 na so habilidá pa conducir y ganar en cualquier tipu de vehículu. La so capacidá d'engarrar victories conduciendo'l seden de producción Lotus Cortina yera impresionante; corrió na temporada Nascar n'Estaos Xuníos pal equipu Holman & Moody; batalló colos caprichosos Lotus deportivos modelos 30 y 40 y hasta col Lotus 38 col que ganara la Indianapolis 500 de 1965 na carrera de monte de Ste Ursanne-les Rangiers, al suroste de Basilea en Suiza, onde acabó en segunda posición.

Clark foi'l meyor nuna dómina onde l'habilidá nata y xenialidá pa conducir del pilotu so cualesquier circunstancies yeren muncho más importantes que la teunoloxía y les asistencies esternes , los sos númberos de poles son impresionante pa la dómina na que corría yera un especialista na vuelta clasificatoria tantu que grandes pilotos que llegaron dempués como Nigel Mansell o Alain Prost y campeones de l'actualidá como Fernando Alonso y Kimi Raikkonen nun pudieron superar la cantidá de poles llograes pol escocés . Considerábase-y un tarrecible pilotu de pruebes, pos yera capaz d'afaese al auto y faelo paecer meyor de lo qu'en realidá yera; al contrariu d'otros pilotos que probaríen l'auto por delles vueltes, faciéndo-y axustes hasta consiguir el meyor tiempu posible, Clark llograba'l meyor tiempu asina na manera como atopaba al auto, y dicía-y a los mecánicos "déxenlo, asina ta bien". Por cuenta de esto faíase-y difícil entender cómo otros pilotos nun podíen ser igual de rabiones qu'él.

Cuando Clark finó, atribúyese-y al corredor Chris Amon el dicir "si esto puede pasa-y a Clark, qu'esperanza podemos tener los demás". Anguaño ta consideráu como unu de los meyores pilotos de la historia de la Fórmula 1.

Clark ta soterráu nel pueblu de Chirnside en Berwickshire.

Nel añu de 1990 foi almitíu nel International Motorsports Hall of Fame.

Resultaos

Fórmula 1

(Clave) (carreres en negrina indiquen pole position) (les carreres en cursiva indiquen vuelta rápida)

Añu	Escudería	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Pos.	Puntos
1960	Team Lotus	ARG	MON	IND	NED Ret	BEL 5	FRA 5	GBR 16	POR 3	ITA	USA 16			10º	8
1961	Team Lotus	MON 10	NED 3	BEL 12	FRA 3	GBR Ret	ALE 4	ITA Ret	USA 7					7º	11
1962	Team Lotus	NED 9	MON Ret	BEL 1	FRA Ret	GBR 1	ALE 4	ITA Ret	USA 1	RSA Ret				2º	30
1963	Team Lotus	MON 8	BEL 1	NED 1	FRA 1	GBR 1	ALE 2	ITA 1	USA 3	MEX 1	RSA 1			1º	73
1964	Team Lotus	MON 4	NED 1	BEL 1	FRA Ret	GBR 1	GER Ret	AUT Ret	ITA 15	USA 7	MEX 5			3º	32
1965	Team Lotus	RSA 1	MON	BEL 1	FRA 1	GBR 1	NED 1	ALE 1	ITA 10	USA Ret	MEX Ret			1º	54
1966	Team Lotus	MON Ret	BEL Ret	FRA	GBR 4	NED 3	ALE Ret	ITA Ret	USA 1	MEX Ret				6º	16
1967	Team Lotus	RSA Ret	MON Ret	NED 1	BEL 6	FRA Ret	GBR 1	ALE Ret	CAN Ret	ITA 3	USA 1	MEX 1		3º	41
1968	Team Lotus	RSA 1	ESP	MON	BEL	NED	FRA	GBR	ALE	ITA	CAN	USA	MEX	11º	9

Predecesor: Graham Hill	Campeón de Fórmula 1 1963	Socesor: John Surtees
Predecesor: John Surtees	Campeón de Fórmula 1 1965	Socesor: Jack Brabham

Bibliografía

• Clark, Jim. Jim Clark al volante: memories. Granada: Macadán, 2016.

Enllaces esternos

• Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a Jim Clark.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Jim Clark.
• Grand Prix History - Hall of Fame Archiváu 2011-06-05 en Wayback Machine, Jimmy Clark (n'inglés)
• Jim Clark Memorial at Hockenheim (n'inglés)
• Jim Clark memorial room (n'inglés)

• Datos: Q3137
• Multimedia: Jim Clark