Wikipedia

Nueves siete maravíes del mundu modernu

Denominar les nueves siete maravíes del mundu a los monumentos que resultaron ganadores nun concursu internacional, inspiráu na llista de les siete maravíes del mundu antiguu y realizáu por una empresa privada de nome New Open World Corporation. La iniciativa partió del empresariu suizu Bernard Weber, fundador de la empresa.

Chichén Itzá, na península de Yucatán (Méxicu).
El Coliséu, en Roma (Italia).
La estatua Cristu Redentor, en Rio de Janeiro (Brasil).
La Gran Muralla China, en China.
Machu Picchu, en Cuzco, (Perú).
Petra, en Xordania.
El Taj Mahal, na ciudá d'Agra (India).

Antigües siete maravíes

editar
Artículu principal: Siete maravíes del mundu antiguu

Les siete maravíes del mundu conocíu polos griegos helenísticos fueron escoyíes por Maerten van Heemskrerck nel sieglu XVI nuna serie de siete cuadros, unu pa cada obra.[1] Primeramente autores como Filón de Bizancio, Antípatro de Sidón, Gregorio Nacianceno o Beda el Venerable, ente otros, iguaren los sos respeutivos llistaos.

Sistema de votación

editar

La votación foi pública. Los participantes tuvieron de rexistrar un corréu electrónicu nel sitiu web de la corporación y escoyer los sos candidatos favoritos. Tamién pudo votase vía SMS y al traviés d'un númberu telefónicu de pagu. Una de les crítiques del sistema emplegáu foi na práutica nada torgaba qu'una mesma persona votara más d'una vegada, siempres y cuando lo fixera dende un corréu electrónicu o SMS distintu. Pudo votase por una sola candidata y recibir un certificáu de la votación específica por aciu el pagu de dos dólares d'Estaos Xuníos.

En cada votu escoyeron siete candidates d'una llarga llista inicial, iguada pola corporación, y que s'amontó a pidíu de diversos países o de solicitúes masives de votantes. Nos últimos meses de la votación solo participaron los 21 candidatos qu'hasta entós llograren la mayor cantidá de votos.

Ante les protestes del gobiernu exipciu na etapa final, esaniciar de la llista a les Pirámides de Guiza, fechu que foi azorronáu polos organizadores asignándo-y a esta'l estatus de Candidata Honoraria, por cuenta de que ye la única de les Siete Maravíes del Mundu Antiguu que permanez de pies.

Nesta seleición almitieron estructures creaes pol home hasta l'añu 2000, cola condición de que tuvieren de pies na actualidá. Los resultaos fueron daos a conocer el 07/07/07, esto ye, el 7 de xunetu de 2007 nel Estádio da Luz, en Lisboa (Portugal), nuna gran ceremonia. A la ceremonia asistieron dellos invitaos especiales, como Lionel Messi, Jennifer Lopez, Hilary Swank, Ben Kingsley y Bipasha Basu.

Fechos, contrastes y cifres

editar
 
 Les seiciones de curiosidaes han evitase.
Intenta ameyorar esti artículu introduciendo la información útil d'esta seición nel restu del testu y quitando los datos non afayadizos.
  • Pa escoyer les Nueves Maravíes del Mundu realizáronse más de cien millones de votos ensin acutar l'orixe de les votaciones nin el númberu de votos per persona, que provinieron del mundu enteru.
  • Trátase de la primer votación masiva per internet, teléfonu y mensaxes de testu na hestoria, abierta a participantes de tol mundu.
  • Una de cada cuatro persones del planeta (alredor de 1.600 millones de seres humanos) vio en direutu'l 07/07/07 l'anunciu de los resultaos de la votación, tresmitíos dende Lisboa.[2]
  • La ceremonia del anunciu de les nueves maravíes foi tresmitida en direutu por más de 160 canales de televisión a más de 170 países.[3]
  • El mayor númberu de teléfonos, ordenadores y accesu a internet ta allugáu nos países desenvueltos.
  • Na primer fase de la votación, más de la metá de los países miembros de la Unesco teníen un monumentu destacáu compitiendo pa convertise nuna de les Nueves Maravíes del Mundu, lo qu'anició'l sofitu políticu de munchos de los sos respeutivos gobiernos.
  • Los Siete Nueves Maravíes escoyíes fueron declaraes Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco, según el llistáu del añu 2012.
  • Dempués de rematada la votación poles siete nueves maravíes del mundu, empezó la busca por escoyer a les Siete maravíes naturales del mundu,[4] la cual algamó'l so oxetivu'l 11 de payares de 2011.[5]

Maravía honorífica

editar

Consideróse que la Gran Pirámide de Guiza (Exiptu) sería la octava maravía honorífica. La Gran Pirámide fuera escluyida de la votación, por ser la más antigua y la única qu'entá perdura de les siete maravíes del mundu antiguu. El fechu dar nel marcu d'una gran oposición de les autoridaes culturales exipcies, tales como Zahi Hawass, secretariu xeneral del Conseyu Cimeru d'Antigüedaes del gobiernu exipciu (Ministru d'Antigüedaes hasta 2011), que calificó a esti concursu d'operación publicitaria».

Ganadores

editar

Candidates

editar

Dempués d'un tiempu de votación dar a conocer los 77 semifinalistes quedando nesti orde:

  1. Cristu Redentor, Brasil
  2. Machu Picchu, Cuzco, Perú
  3. Gran Muralla, China
  4. Petra, Xordania
  5. Taj Mahal, India
  6. Coliséu de Roma, Italia
  7. Chichen Itzá, Méxicu
  8. Torre Eiffel, Francia
  9. Torre de Pisa, Italia
  10. Kremlin, Catedral de San Basilio y la Plaza Roja de Moscú, Rusia
  11. Ciudá histórica de Sana'a, Yeme
  12. Palaciu de Versalles, Francia
  13. Alhambra, España
  14. Angkor Wat, Camboya
  15. Estatua de la Llibertá, Estaos Xuníos
  16. Templu de la Sagrada Familia, España
  17. Ilesia de Santa Sofía, Turquía
  18. Ópera de Sydney, Australia
  19. Palaciu de Potala, China
  20. Golden Gate, Estaos Xuníos
  21. Mezquita de Djingareyber, Malí
  22. Templu de Meenakshi Amman, India
  23. Palaciu Imperial de Kioto, Xapón
  24. Empire State, Estaos Xuníos
  25. Catedral de Aquisgrán, Alemaña
  26. Templu d'Oru, India
  27. Acrópolis d'Atenes, Grecia
  28. Templu de Brihadeshwara, India
  29. Templu de Arunachaleswara, India
  30. Estatua Bahubali, India
  31. Santiago de Compostela, España
  32. Parllamentu de Budapest, Hungría
  33. Stonehenge, Gran Bretaña
  34. Neuschwanstein, Alemaña
  35. Mahabalipuram, India
  36. Ponte de Goeltzschtal, Alemaña
  37. Dhammakaya Cetiya, Tailandia
  38. Catedral de Colonia, Alemaña
  39. Ilesia de La nuesa Señora de Dresde, Alemaña
  40. La Giralda, España
  41. Pirámides de Guiza, Exiptu
  42. Templo del Lotu, India
  43. Guerreros de terracota, China
  44. Castiellu Praga, República Checa
  45. Ciudá Prohibida, China
  46. Kapellbrücke, Suiza
  47. Torre de Londres, Gran Bretaña
  48. Torres Petronas, Malasia
  49. Estadiu Olímpicu de Münich, Alemaña
  50. Kiyomizu-dera, Xapón
  51. Sigiriya, Sri Lanka
  52. Parllamentu del Reinu Xuníu, Gran Bretaña
  53. Mezquita de Córdoba, España
  54. Abu Simbel, Exiptu
  55. Catedral de San Pablo de Londres, Gran Bretaña
  56. Teotihuacán, Méxicu
  57. Güeyu de Londres, Gran Bretaña
  58. Puente Carlos, República Checa
  59. Basílica de San Pedro, Ciudá del Vaticanu
  60. Templu de Ranakpur, India
  61. Big Ben, Gran Bretaña
  62. Monte Rushmore, Estaos Xuníos
  63. Muséu Guggenheim Bilbao, España
  64. Llinies de Naza, Perú
  65. Monte Saint-Michel (isla), Francia
  66. Hotel Burj Al Arab, Emiratos Árabes Xuníos
  67. Capiya Sixtina, Ciudá del Vaticanu
  68. Palaciu Real de Madrid, España
  69. Observatoriu de Greenwich, Gran Bretaña
  70. Torre CN, Canadá
  71. Valle de los Reis, Exiptu
  72. Tumba Megalítica de Newgrange, Irlanda
  73. Acueductu de Segovia, España
  74. Estadiu Panathinaiko, Grecia
  75. Canal de Panamá, Panamá

Finalistes

editar

Crítiques

editar
 
Países qu'alluguen les Nueves siete maravíes del mundu modernu.

El proyeutu foi criticáu por distintos motivos:

  • La Unesco, entidá de les Naciones Xuníes que declara como Patrimoniu de la Humanidá a sitios d'importancia cultural o natural, nun dio l'aval pa esta campaña, por considerala mediática y a títulu personal de Weber. Declaró que nun ye abondu'l valor sentimental de los monumentos pa incluyila nuna llista de les carauterístiques que se pretende. L'organismu internacional afirmó que la votación nun ye universal, en cuantes que dexa fora a millones de persones que nun tienen accesu a internet, y que la llista de candidatos foi creada so criterios pocu científicos y educativos.
  • Hubo quien pensaron que se trató d'un proyeutu con finalidá económica (al tener que pagar pa votar per teléfonu por casu) anque Bernard Weber afirmó que los beneficios d'esti proyeutu diben ser destinaos a la restauración de monumentos.
  • Otra crítica que fixeron dellos estudiosos del arte ye'l fechu de que los siete maravíes escoyer por votación, cuando'l méritu artísticu nun s'escueye por votación y menos de persones que nun tengan conocencies artístiques.
  • Otros como'l direutor del Chichén Itzá pensaron qu'esti tipu d'iniciatives fomenten la competitividá y la discriminación.[6]
  • Delles persones n'Exiptu pensaron que les Pirámides de Gizeh nun tienen que competir con edificios modernos, por casu la Ópera de Sydney ya inclusive dalgunos acusaron de «absurdu» al proyeutu.[7][8]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ Curlee y 2002, p. 1 y 2.
  2. ↑ «Espardimientu mediáticu de les Nueves Siete Maravíes del Mundu. Arq.com.mx, 7.7.07». Archiváu dende l'orixinal, el 2007-10-11.
  3. ↑ «Presentación de les nueves siete maravíes. Clarín, Buenos Aires, 7.7.2007». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-04-30.
  4. ↑ «Sobre la campaña de les nueves 7 maravíes de la naturaleza». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xunu de 2010. Consultáu'l 18 de xunu de 2010.
  5. ↑ New 7 wonders.
  6. ↑ «La eleición de les Nueves Maravíes del Mundu fomenta la discriminación, diz arqueólogu». Archiváu dende l'orixinal, el 17 de xunu de 2007.
  7. ↑ «Exiptu refuga incluyir a les Pirámides de Giza nes Nueves Siete Maravíes del Mundu». Archiváu dende l'orixinal, el 2012-06-28.
  8. ↑ «Exiptu prohibe sellos de Pirámides como Maravía del Mundu».

Bibliografía

editar
  • Cox, Reg, and Neil Morris, The Seven Wonders of the Modern World. Chelsea House Publications: Library, ochobre de 2000. ISBN 079106048
  • Cox, Reg, Neil Morris, and James Field, The Seven Wonders of the Medieval World. Chelsea House Publications: Library, ochobre de 2000. ISBN 0-7910-6047-0
  • Curlee, Lynn (2002). The Seven Wonders of the Ancient World (n'inglés). Chicago: Atheneum Books for Young Readers. ISBN 978-0689831829.
  • D'Epiro, Peter, and Mary Desmond Pinkowish, What Are the Seven Wonders of the World? and 100 Other Great Cultural Lists. Anchor. 1 d'avientu de 1998. ISBN 0-385-49062-3
  • Morris, Neil, The Seven Wonders of the Natural World. Chrysalis Books. 30 d'avientu de 2002. ISBN 1-84138-495-X

Enllaces esternos

editar




Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Nueves_siete_maravíes_del_mundu_modernu&oldid=4262909»