Wikipedia

William Golding

William Gerald Golding, (19 de setiembre de 1911, Newquay – 19 de xunu de 1993, Perranarworthal (es) Traducir) foi un novelista y poeta británicu, gallardoniáu col premiu Nobel de Lliteratura en 1983, conocíu especialmente pola so obra El señor de les mosques.

William Golding
Vida
Nacimientu Newquay[1], 19 de setiembre de 1911[2]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu [3]
Llingua materna inglés
Muerte Perranarworthal (es) Traducir[4], 19 de xunu de 1993[2] (81 años)
Sepultura Church of Holy Trinity, Bowerchalke (en) Traducir[4]
Causa de la muerte insuficiencia cardiaca
Familia
Casáu con Ann Brookfield (en) Traducir
Estudios
Estudios Brasenose College (es) Traducir
Universidá d'Oxford
Marlborough Royal Free Grammar School (en) Traducir
Llingües falaes inglés[5]
Oficiu escritor, poeta, novelista, guionista, escritor de ciencia ficción
Llugares de trabayu Salisbury
Trabayos destacaos El señor de las moscas (es) Traducir
To the Ends of the Earth (en) Traducir
Premios
Serviciu militar
Cuerpu militar Royal Navy[1]
Lluchó en Segunda Guerra Mundial[1]
IMDb nm0325717
william-golding.co.uk
Cambiar los datos en Wikidata

Infancia y mocedá editar

 
Casa de Golding en Marlborough.
 
Placa conmemorativa de William Golding nel colexu onde exerció como profesor, en Salisbury, Wiltshire.

Nació en Newquay, Cornualles, en 1911 y creció en Marlborough, en que la so escuela yera profesor de ciencies el so padre, Alec Golding. El profesor Golding definíase como socialista con un gran enfotu nel racionalismu científicu, fechu qu'influyó decisivamente nos sos dos fíos, William y Joseph, ente que la so madre, Mildred, yera una fervosa defensora del sufraxu femenín.[9] En 1930, William empezó a estudiar ciencies naturales nel Brasenose College d'Oxford pa complacer al so padre, pero dos años dempués camudó a los estudios de lliteratura inglesa, col suañu de convertise en poeta, al estilu de Shakespeare y Tennyson.

Na seronda de 1934 publicóse'l so primer llibru de poesía, Poems, que darréu refugó, y al añu siguiente empezó'l so trabayu como profesor na escuela Michael Hall, nel sur de Londres,[10] trabayu qu'abandonó dos años dempués pa volver a Oxford, onde preparó'l so doctoráu.

En 1939, unes selmanes antes de la declaración de guerra que condució a la Segunda Guerra Mundial, casóse con Ann Brookfield. N'abril del añu siguiente empezó a trabayar como profesor na Bishop Wordsworth's School de Salisbury.[11] A los cinco meses de la boda, en setiembre, nació'l so primer fíu, David. Dos meses dempués, n'avientu de 1940, ingresó na Royal Navy.

Mientres la Segunda Guerra Mundial editar

Golding empieza'l so serviciu militar nel HMS Galatea nel Atlánticu norte y como marineru participa na famosa persecución y destrucción del acorazáu alemán Bismarck,[12] pero dempués ye treslladáu a Liverpool pa xeres de vixilancia terrestre. En 1943 pide volver al mar y forma parte del sofitu naval mientres el desembarcu de Normandía.[13] Una vegada rematada la guerra, vuelve a les sos clases, dexando definitivamente la Royal Navy cola nacencia de la so segunda y última fía, Judith Diana.

Escritor y novelista editar

En 1952 empieza a trabayar nuna novela titulada Strangers from Within (Estraños dende l'interior), que dempués de ser refugada por dellos editores,[14] ye publicada en 1954 por Faber and Faber col títulu Lord of the Flies (El señor de les mosques), la so obra más emblemática y conocida. Esta obra trata de lo que puede llegar a faer el ser humanu en situaciones tan dramátiques como'l tar perdíos nuna isla.[15]

Cultiva tamién el teatru, cola obra The Brass Butterfly, estrenada en 1958 y basada nel so rellatu anterior Envoy Extraordinary y la crítica lliteraria, escribiendo pa The Bookman y The Listener.[15]

Nel so llugar de residencia, Bowerchalke, cerca de Salisbury, entabla amistá con James Lovelock, conocíu científicu independiente, al que sofita nel so teoría de que la vida na Tierra pórtase como un únicu organismu, pal que'l mesmu Golding suxure'l nome de Gaia, la diosa griega de la Tierra.[16] En 1962 dexa'l so trabayu como profesor pa dedicase a la lliteratura a tiempu completu, dando conferencies sobre El señor de les mosques y escribiendo ensayos sobre socioloxía y lliteratura, arrexuntaos en The Hot Gates y A moving target.

Tres una esperiencia de seca creativa» dende 1968 a 1970, publica de nuevu'l so rellatu Envoy Extraordinary, xunto a otros dos rellatos en The Scorpion God (El dios escorpión, 1971) y empieza a escribir un Diariu nel que cunta tantu esperiencies personales como les sos dificultaes creatives.[15]

En 1980 empieza la so triloxía To the Ends of the Earth,[17] onde dexa entever la so pasión pol mar y la navegación al traviés del periplu mundial del so protagonista, Edmund Talbot, y que va rematar ente 1989 y 1991.[18]

N'avientu de 1992 tien que ser interveníu d'un melanoma malinu na cara, del que ye operáu satisfactoriamente. Empieza a escribir una nueva novela, The Double Tongue (La llingua oculta, ambientada en Delfos mientres l'Imperiu romanu),[19] que dexa inacabada al morrer d'un infartu'l 19 de xunu de 1993 y publicar post-mortem en 1996.[20] Ta soterráu nel campusantu de Bowerchalke, Reinu Xuníu.

Premios y menciones honorífiques editar

Ye gallardoniáu col Premiu Nobel de Lliteratura en 1983. Nel anunciu de la eleición, el xuráu del Premiu Nobel compara a Golding con Herman Melville nestos términos:

Les noveles y hestories de William Golding nun son namái avesees enseñances morales o escuros mitos sobre'l mal y les fuercies de traición y destrucción. Tamién son rellatos llenos d'aventures y color que pueden ser esfrutaos como tales, pol so allegre narrativa, maxín y emoción. Les sos obres, cola comprendoria de la narrativa realista, y la diversidá y universalidá del mitu, allumen la condición humana del mundu actual.[21]

En 1970 presentóse como candidatu a canciller de la Universidá de Kent en Canterbury, pero perdió frente al políticu y líder del partíu lliberal Jo Grimond.[22]

En 1988 foi nomáu sir, caballeru de la Orde del Imperiu Británicu pola reina Sabela II y en 1992 doctor honoris causa pola Universidá d'Uviéu, España.[23]

La so obra Darkness Visible ganó'l premiu James Tait Black Memorial en 1979 y Rites of Passage consigue en 1980 el premiu Booker del Reinu Xuníu.[24]


Predecesor:
Gabriel García Márquez
 
Premiu Nobel de Lliteratura
1983 		Socesor:
Jaroslav Seifert

Estilu lliterariu y temática editar

Nes sos noveles más reconocíes cultiva un estilu de ficción alegórica nel qu'alude frecuentemente a la lliteratura clásica, la mitoloxía y el simbolismu cristianu. Les sos obres nun siguen una llinia argumental única y la téunica de composición varia, pero en toes destaca la violencia inherente al ser humanu y la respuesta sensato y cívico contra la barbarie y la guerra, amosando les ambigüedaes y fraxilidaes de la civilización occidental.[25]

La mayor parte de los sos testos esquicen los dilemes morales y les reacciones de les persones cuando son sometíes a situaciones estremes, según sobre la crueldá innata nel ser humanu.[26] Si en El señor de les mosques los protagonistes son un grupu de neños nuna isla erma, en The Inheritors (Los herederos, 1955) ye una tribu de Neanderthales engarraos a los violentos Homo sapiens y en Pincher Martin (Martín el náufragu, 1956) ye un solu home'l que representa la llucha de la intelixencia contra los enemigos naturales del home.[27]

Orixinalidá editar

Los críticos coinciden en señalar la gran orixinalidá de Golding como novelista.[28] Atrever a esperimentar colos sos personaxes tarrezas polémicos y fundamentales d'una forma indireuta, con símbolos del bien, del mal, de la moral, del orde y de la destrucción evidentes pero raramente clarificados. Nesti sentíu estremar de la lliteratura contemporánea al enfrentar al llector a les sos propies debilidaes y mieos, al xavaz que subyace so la fachada del comportamientu civilizáu y que se desatapa con violencia cuando les circunstancies estremes riquir.[29]

Los cinco años que pasó na Royal Navy mientres la guerra causáron-y un enorme impautu, esponiéndo-y a la increíble barbaridá y crueldá de la que ye capaz la humanidá. Refugando l'optimismu racionalista del so padre avera del desenvolvimientu humanu, convencer a sigo mesmu de la maldá intrínseca al ser humanu:[30]

Cualesquier de los mios contemporáneos que nun entienda que l'home produz maldá, como una abeya produz miel, que tien de tar ciegu o mal de la cabeza.[31]

El argumentu xeneral de los sos principales noveles ye esquemáticu, sazonado como un rellatu d'aventures, pero nel sustratu de la so obra despíntase'l patrón universal del mitu del mal. Nes sos obres desmarcar de la utopía racional d'H. G. Wells y de los que piensen que l'orixe del mal atopar nes estructures y sistemes políticos. La violencia brota de les fondures del home y ye siempres la creadora de los modelos sociales destructores, como'l nazismu. La enganía de poder y de autoafirmación ye'l que causa nos personaxes de Golding la cayida al estáu de barbarie. Por eso la fonte de la violencia social ye, pal autor, la mesma naturaleza humana y les eleiciones que faigan los homes col so llibertá.[31]

Personaxes editar

La maldá suel buscar nes sos noveles un chivu espiatoriu sobre'l cual faer recayer les culpes de la humanidá. Puede ser imaxinariu, como'l bisarma de El señor de les mosques, pero finalmente encárnase'l papel de chivu espiatoriu nuna persona, bien sía un neñu, como Simon de El señor de les mosques (1954) o'l reverendu que muerre de vergüenza en Rites of passage (1980).[32]

Frente a esta barbarie, destaca la figura de la sensatez, qu'intenta caltener la racionalidá, anque frecuentemente sía débil nel so defensa, como Piggy en El señor de les mosques.

Pesimismu editar

A pesar de la so reputación de pesimista alrodiu de la naturaleza humana, tien fe na victoria final del bien na historia:

Creo que'l bien va vencer finalmente al mal. Nun sé cómo, pero tengo fe na so victoria. (...) Nun soi nin un teólogu nin un filósofu, namái un narrador d'hestories. (...) Básicamente soi un optimista. Intelectualmente puedo ver que l'equilibriu del home atópase 50 %-50 %, y les sos posibilidaes d'españar son d'una a una. Nun puedo contemplar esto más que intelectualmente. A cencielles soi incapaz de creer qu'esto pase. Esto significa que soi por naturaleza un optimista y por convencimientu intelectual un pesimista, supongo.[33]

Fonderada relixosa editar

La so concepción del mundu tien una fonderada cristianu, pero difícilmente nel sentíu ordinariu. L'autor cree nun ciertu tipu de "cayida" del home, como'l rellatu bíblicu de la espulsión del paraísu,[34] dende un estáu de primitiva inocencia, como se repara especialmente en The Inheritors (1955), a un estáu de barbarie. Pero magar los enclinos al altruísmu y a la destrucción son innates ya indixebrables nel ser humanu, la eleición pola violencia supón una negación de l'auténtica y bondosa naturaleza del home, como la rebelión d'Adán y Eva traen una perda del favor de Dios.

Non tou ye maldá na humanidá y non tou ye negru na imaxinación de Golding. La inocencia nun ta nunca dafechu perdida y siempres hai salida frente a la violencia, al traviés del esfuerciu personal por exercer la mesma llibertá con sentíu común. Frente a l'habilidá pa matar del home asítiense los ideales, creencies y la fe nel bien, compartíos por seres humanos de toles relixones y de toles dómines.[35]

Intereses editar

William Golding destacóse tamién por ser unu de los mayores defensores de la esistencia del Bisarma del llagu Ness y escribió numberosos artículos sobre la supuesta criatura na revista Popular Science.[36]

Bibliografía propia editar

Nengunu de los llibros de William Golding algamaron el volume de ventes y la fama de El señor de les mosques, pero fueron siempres bien acoyíes pola crítica. Les sos obres publicaes más importantes son:[37]

Referencies editar

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Afirmao en: Oxford Dictionary of National Biography. Oxford Biography Index Number: 52079. Editorial: Oxford University Press. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2004.
  2. ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ URL de la referencia: http://web.archive.org/web/20170324040659/http://jeugdliteratuur.org/auteurs/william-golding.
  4. ↑ 4,0 4,1 Identificador Find a Grave: 8469.
  5. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 Afirmao en: The London Gazette 51558. Páxina: 13986. Llingua de la obra o nome: inglés británicu. Númberu d'exemplar: 51558.
  7. ↑ URL de la referencia: https://thebookerprizes.com/fiction/backlist/1980.
  8. ↑ URL de la referencia: https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1983/.
  9. ↑ Golding, William (probablemente escritu en 1992). Scenes of a life.
  10. ↑ CARVER, J.. A Biographical Sketch en GREGOR, I., Y KINKEAD-WEEKES, M. (2002). William Golding, a Critical Study. Londres: Farber..
  11. ↑ AA. VV.. «Biography of William Golding». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de payares de 2006. Consultáu'l 2 de payares de 2006.
  12. ↑ Cfr. Introducción en GOLDING, W. (1995). El señor de les mosques. Barcelona: Altaya. ISBN 84-487-0508-4.
  13. ↑ CARVER, J.. A Biographical Sketch en GREGOR, I., Y KINKEAD-WEEKES, M. (2002). William Golding, a Critical Study. Londres: Farber..
  14. ↑ Foi refugada por 21 editores según Bruce Lambert (1993). «William Golding Is Dead at 81; The Author of 'Lord of the Flies'». The New York Times. http://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/0919.html. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 AA. VV.. «Biography of William Golding». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de setiembre de 2007. Consultáu'l 2 de payares de 2007.
  16. ↑ LOVELOCK , Orbis, Barcelona, 1985, J. (1985). Gaia, una nueva visión de la vida sobre la Tierra. Barcelona: Orbis. ISBN 84-7634-252-7.
  17. ↑ Compuesta por Rites of Passage (1980), Close Quarters (1987), y Fire Down Below (1989), ganadora la primera del Premiu de l'Asociación de Llibreros de 1980.
  18. ↑ GOLDING, William (1991). To the Ends of the Earth. Londres: Faber and Faber.
  19. ↑ Publicada póstumamente en 1995 n'arrexuntando toles notes del autor.
  20. ↑ Bruce Lambert (1993). «William Golding Is Dead at 81; The Author of 'Lord of the Flies'». The New York Times. http://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/0919.html. 
  21. ↑ «Famous Cornish People: William Golding».
  22. ↑ Graham Martin, From Vision to Reality: the Making of the University of Kent at Canterbury (University of Kent at Canterbury, 1990) páxs. 170-172. ISBN 0-904938-03-4
  23. ↑ El 3 de xunu 1992. Cfr. (1993). Actu de invistidura como doctor honoris causa al excelentísimo señor don William Golding. Uviéu: Universidá.
  24. ↑ VV. AA. (13 d'avientu de 1988) (n'inglés). London Gazette.  páxs. 13986. http://www.london-gazette.co.uk/issues/51558/pages/13986. Consultáu'l 5 de xunu de 2010. 
  25. ↑ Martín Gutiérrez, F. (1983). Sentíu y orixinalidá de la novelística de William Golding. Madrid: Universidá Complutense de Madrid.
  26. ↑ Sánchez Fernández,, Y. (2002). Orixe y manifestaciones del mal na obra de William Golding. Salamanca: Ediciones Universidá de Salamanca.
  27. ↑ (1998). William Golding en Gran Enciclopedia Salvat. Madrid: Salvat.
  28. ↑ NovelGuide. «Novel Guide on William Golding's Lord of the Flies: Theme analysis». Consultáu'l 2 de payares de 2007..
  29. ↑ enotes.com. «Contemporany Literacy Criticism: William Golding». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunu de 2008. Consultáu'l 2 de payares de 2007..
  30. ↑ (2007) CliffsNotes: [1]. ISBN 978-0-7645-8597-5.
  31. ↑ 31,0 31,1 FRÄNGSMYR, Tore (1993). Nobel Lectures, Literature 1981-1990. Singapore: World Scientific Publishing Co..
  32. ↑ PHILLIPS, B.. «SparkNotes on Golding's Lord of the Flies». Consultáu'l Fecha d'accesu de la URL..
  33. ↑ GOLDING, W. (1962). «Interview with James Keating», Lord of the Flies: The Casebook Edition. CPurdue University.
  34. ↑ Cfr. Xénesis 3.
  35. ↑ GYLLENSTEN, L. (1983). Presentation of the Nobel Prize of Literature. Oslo: Academia sueca.
  36. ↑ enotes.com. «William Golding». Consultáu'l 2 de payares de 2007..
  37. ↑ GEKOSKI, R. A., GROGAN, P. A. (1994). William Golding: a bibliography. Londres: Andre Deutsch.
  38. ↑ Les obres en castellán y el so ISBN según el catálogu de la Biblioteca Nacional: www.bne.es.

Enllaces esternos editar

 
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=William_Golding&oldid=4022078»