Wikipedia

Boeing 777

El Boeing 777 ye un avión comercial de reacción, bimotor, de llargu algame y fuselaxe anchu fabricáu pola compañía d'Estaos Xuníos Boeing Commercial Airplanes. Ye l'avión birreactor más grande del mundu y conocíu frecuentemente como «Triple Siete».[1][2]

Boeing 777
familia d'aeronaves
birreactor de fuselaje ancho (es) Traducir, aeronave con base en tierra (es) Traducir y avión comercial
Información
Fabricante Boeing Commercial Airplanes (es) Traducir
Boeing
Historia
Primer vuelu 12 xunu 1994
Entrada en serviciu 7 xunu 1995
Operadores
China Airlines
   Ethiopian Airlines
   El Al
   Delta Air Lines
   EgyptAir
   Qatar Airways
   FedEx Express
   Emirates
   Cathay Pacific
   British Airways
United Airlines
   Austrian Airlines
   All Nippon Airways
   American Airlines
   Aeroflot
   Air France
Carauterístiques
Unidaes fabricades 1662
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Ye'l primer avión comercial diseñáu dafechu con diseñu asistíu por ordenador.

Tien capacidá pa tresportar más de 500 pasaxeros y tien un algame dende 9695 hasta 17 370 km, dependiendo del modelu. Dalgunos de les traces más distintives del 777 son qu'incorpora los motores turbofan de mayor diámetru, tien un xuegu de seis ruedes en cada tren d'aterrizaxe principal, el so fuselaxe tien una seición tresversal de forma perfectamente circular, l'acusáu «pescuezu» posterior a la cabina de mandu y la terminación de la cola en forma de cuchiella.[3] Desenvueltu en collaboración con ocho grandes aereollinies, foi diseñáu cola cuenta de reemplazar aviones comerciales de fuselaxe anchu más antiguos y cubrir la diferencia de capacidá y algame esistente ente'l 767 y 747. Foi'l primer avión comercial de Boeing con sistema de control fly-by-wire, por tanto con mandos de vuelu controlaos por ordenador.

El Boeing 777 fabricase con dos longitud de fuselaxe distintes. El modelu 777-200 orixinal entró en serviciu en 1995, siguíu de la versión d'algame estendíu 777-200ER que lo fixo en 1997; el modelu allargáu 777-300, que ye 10,1 m más llargu, entró en serviciu en 1998. Les variantes de mayor algame 777-300ER y 777-200LR entraron en serviciu en 2004 y 2006, respeutivamente, ente que la versión de carga, el 777F, debutó en 2009. Tanto les versiones de mayor algame como la de carga incorporen motores General Electric GUE90, según puntes alares inclinaes y de mayor tamañu. Los demás modelos tán forníos con motores GUE90, o Pratt & Whitney PW4000, o bien Rolls-Royce Trent 800. El 777-200LR ye l'avión comercial de mayor algame qu'esiste nel mundu y tien el récor de la mayor distancia percorrida ensin escales na categoría d'aeronaves comerciales,[4][5] cola capacidá demostrada pa volar más de media vuelta alredor del mundu.

L'aereollinia United Airlines foi la primera n'asitiar al 777 en serviciu comercial, en 1995. Hasta xunetu de 2017, 60 veceros pidieren 1939 unidaes d'esti avión incluyendo toles variantes, con 1507 d'ellos yá apurríos.[6] La variante más usada ye'l 777-300ER, con 748 unidaes apurríes, siendo Emirates la mayor operadora del Boeing 777, con 166 aviones de toles versiones a mediaos de xineru de 2017.[7] Hasta ochobre de 2016, el Boeing 777 sufrió dolce Accidente d'aviación incidentes d'aviación, incluyendo seis accidentes nos que l'avión resultó destruyíu, el vuelu 214 de Asiana Airlines en xunetu de 2013 foi'l so primer accidente fatal en 18 años de serviciu comercial.

Mientres la primer década de los años 2000, el 777 convirtióse n'unu de los modelos más vendíos del so fabricante. Debíu al aumentu del costu del combustible, les aereollinies adquirieron esti modelu de relativu baxu consumu como alternativa a otros aviones de fuselaxe anchu y utilizar cada vez más pa cubrir rutes tresoceániques de llarga distancia. Los competidores direutos al 777 nel mercáu son l'Airbus A330-300, l'A340 y l'A350. El 787 Dreamliner comparte carauterístiques de diseñu col 777.

Desarrollu

editar

Antecedentes

editar

Nos años 1970, el Boeing 747, el McDonnell Douglas DC-10, el Lockheed L-1011 TriStar y el Airbus A300 convertir na primer xeneración d'aviones de pasaxeros construyíos col fuselaxe anchu n'entrar en serviciu.[8] En 1978, Boeing desenvolvió nuevos modelos: el bimotor 757 pa reemplazar al venerable 727, el 767, col mesmu númberu de motores que l'anterior, pa competir col A300, y un 777 con 3 reactores concebíu pa competir col DC-10 y el L-1011.[9][10] Tanto'l 757 como'l 767, dirixeron a Boeing al ésitu nel mercáu colos aviones de tamañu medianu, debíu en parte a qu'en 1980 ETOPS dio la posibilidá de realización d'operaciones tresoceániques con bimotores.[11][12] So estes regles, les aereollinies empezaron a operar col 767 les rutes de llarga distancia que nun riquir aviones de gran capacidá de pasaxeros.[11] Más tarde, el 777 trimotor foi abandonáu por cuenta de que, según estudios de mercáu, favorecíen a les variantes 757 y 767.[13] Boeing quedar con una diferencia salarial pola diferencia de tamañu qu'había ente'l 767-300ER y el 747-400.[14]

Yá a finales de la década de 1980, los modelos DC-10 y L-1011, diben averándose a la descontinuación per parte de les aereollinies, lo qu'obligaba a los fabricantes a desenvolver nuevos diseños na so sustitución.[15] McDonnell Douglas taba trabayando nel MD-11, una versión ameyorao y ampliao del DC-10, ente que Airbus taba desenvolviendo'l A330 y el A340.[15] En 1986, Boeing dio a conocer les propuestes pa una versión ampliada del 767, al cual bautizóse-y col nome de 767-X, pa dirixise al mercáu como reemplazu de la primer xeneración de fuselaxe anchu, y pa complementar los modelos 767 y 747 na compañía.[16][12][17] La propuesta inicial cuntó coles ales d'un fuselaxe más llargu y más grande que l'actual 767, amás de la equipación de winglets.[16][18] Darréu, preve l'ampliación del fuselaxe, pero caltuvo la plataforma esistente del 767, la cabina, y otros elementos menores.[16]

Les aereollinies que son veceres d'esta empresa, nun quedaron bien satisfechos coles propuestes del 767-X, una y bones ellos esperaben un fuselaxe más anchu, una configuración de pasaxeros flexible, una capacidá de curtiu algame intercontinental y un costu más baxu qu'otru 767.[12] Los requisitos pa la posesión d'estos aviones pa les aereollinies convirtiérense en cada vez más específicos, amestando la intensificación de la competencia ente los fabricantes d'aviones.[15] Entós, en 1988, Boeing diose cuenta de que la única solución al problema foi un nuevu diseñu, que se convertiría nel bimotor 777.[19] La empresa optó polos dos motores de configuración que s'usaron pa determinaos modelos de diseñu del pasáu y asina consiguir beneficios al traviés d'un costu amenorgáu.[20] El 8 d'avientu de 1989, Boeing empezó a publicar les ufiertes pa les aereollinies del 777.[16]

Fase de diseñu

editar
 
Cabina d'un 777-200ER d'American Airlines nel que puede apreciase la Cabina de cristal.

A mediaos de los 80, Boeing produció propuestes por un 767 aumentáu, moteyáu'l «767-X». El 767-X tuvo un fuselaxe más llargu y ales con mayor valumbu que'l 767 actual, y dio cabida a 340 pasaxeros con un algame máximu de 7.300 nmi (13.500 km). Les aereollinies nun s'impresionaron col 767-X. Queríen algame curtiu combináu con algame intercontinental, una cabina más amplia, configurable con mayor flexibilidá, y un costu operativu más baxu que cualesquier 767 espurríu. Pa 1988 Boeing diose cuenta de que la única respuesta yera un diseñu nuevu, el 777 bimotor.

El procesu de diseñu del 777 foi distintu que'l d'otres aeronaves Boeing precedentes. Per vegada primera ocho de les principales llinies aérees (United, American, Delta, ANA, BA, JAL, Qantas, y Cathay Pacific) participaron nel desenvolvimientu de l'aeronave en pro d'un nuevu pactu (Trabayando xuntos) emplegáu pol proyeutu 777”. De les 8 aereollinies que participaron nel diseñu del Boeing 777, la única que nun los tener na flota ye Qantas.[21]

Na primer xunta “Trabayando xuntos” en xineru de 1990, una encuesta de 23 páxines foi distribuyida a les llinies aérees, preguntar que yera lo que buscaben nel nuevu diseñu. Yá para marzu de 1990 destinárase pal 767-X: una seición tresversal de la cabina próxima a la del 747, 325 pasaxeros, controles fly-by-wire, una «cabina de cristal» (preseos reproducíos por pantalles d'ordenador), interior flexible, y un costu un 10 % meyor, calculáu nuna base de «costu per asientu por milla» sobre los costos de los A330 y MD-11. La carauterística ETOPS tamién foi una prioridá principal pa United.[22]

El programa d'United de restauración de la so flota avieyada de L-1011 y DC-10 fixo un enfoque principal nos diseños de Boeing. La nueva aeronave precisaba l'habilidá de volar tres rutes principales: Chicago a Ḥawai, Chicago a Europa y ensin escala dende'l "altu y caliente" Denver a Ḥawai.[19] El 15 d'ochobre de 1990 United Airlines convertir nel primer veceru cuando realizó un pidíu por 22 de los 777 propulsados por reactores Pratt & Whitney, con opciones por unos adicionales 38.[23]

 
Seición 41 nun Boeing 777. Este ye la única seición principal compartida col 767.

La producción de la primer aeronave empezó en xineru de 1993 na fábrica Boeing de Everett, cercanu a Seattle (Washington).[24] Nel mesmu mes el B767-X finalmente foi rebautizado el “B777”, y un equipu de desarrolladores d'United xunir colos equipos de les otres llinies aérees, xunto al equipu Boeing na citada fábrica.[25] Estremaos en 240 equipos de diseñu d'hasta 40 miembros cada unu, trabayando en componentes individuales de l'aeronave, solucionáronse cuasi 1.500 cuestiones claves del diseñu.[26]

El 777 foi la primera aeronave diseñada cuasi na so totalidá n'ordenador. Tou foi creáu con un sistema de diseñu asistíu por ordenador CAD (Computer-aided design), un sistema conocíu poles sos sigles CATIA, creáu por Dassault Systèmes (que tamién fuera foi emplegáu pal A310). Tou esto fixo posible armar el 777 virtualmente, nun simulacro pa buscar torgues y pa verificar los encastres ya interacciones ente los miles de partes primero que se fabricara'l primera prototipu físicu.[27]

Boeing nun se convenció dafechu de les habilidaes d'esti programa, y construyó un prototipu d'una seición del fuselaxe Seición del fuselaxe Boeing Nᵘ41 (seición de la ñariz) pa comprobar los resultaos. Foi tan esitosu que la totalidá de los prototipos contemplaos fueron suspendíos.[28]

Entrada al serviciu

editar
 
El primer Boeing 777-200 en serviciu comercial a United Airlines. Nesta semeya puede vése-y desapegando.

Boeing apurrió'l primera 777 a l'aereollinia estauxunidense United Airlines el 15 de mayu de 1995.[29][30] La FAA recibió la llamada «Autorización ETOPS de 180 minutos» (ETOPS-180) pal usu del motor Pratt & Whitney PW4084 el 30 de mayu de 1995, polo que ye'l primer modelu en llevar una calificación ETOPS-180 na so entrada en serviciu.[31] Pocu dempués, n'ochobre d'esi mesmu añu, aprobóse la «Autorización ETOPS de 207 minutos».[32] El primer vuelu comercial d'esta aeronave tuvo llugar el 7 de xunu de 1995 dende l'Aeropuertu de Londres-Heathrow, na ciudá homónima al Aeropuertu Internacional de Dulles en Washington D.C.[33]

El 12 de payares de 1995, Boeing apurrió'l primer modelu con motores General Electric GUE90-77B a British Airways, y esta poner al serviciu 5 díes dempués de felicidá apurre.[34][35] El serviciu inicial del avión viose afeutáu por un problema na caxa de cambeos, debíu a la gastadura de los rodamientos, lo que provocó la retirada del 777 del serviciu tresatlánticu en 1997.[35] L'avión tornó a esti tipu de serviciu esi mesmu añu y General Electric anunció darréu meyores nel motor.[36]

El 31 de marzu de 1996, el primer motor Rolls-Royce Trent 877 apurrir a Thai Airways International, principal compañía de Tailandia, por que l'avión tuviera los trés motores que tenía antes.[34][37] Cada combinación ente los motores de los aviones, consiguiera la certificación ETOPS-180 dende la so entrada al serviciu.[38] En xunu de 1997, ordenáronse la compra de 323 aeronaves 777 pa 25 aereollinies, incluyendo que dellos veceros de llanzamientu satisfechos ordenaren más aviones de nuevu.[39] Debíu al rendimientu del modelu pa les operaciones de llargu algame, les órdenes pa la compra del avión fuéronse multiplicando.[40]

Producción

editar

El Boeing 777 inclúi una cantidá sustancial de provisores internacionales, entepasáu namái pol Boeing 787. Esi provisores internacionales inclúin a Mitsubishi Heavy Industries y Kawasaki Heavy Industries (pa los paneles de fuselaxe), Fuji Heavy Industries, Ltd. (ala, seición central),[41] Hawker De Havilland (elevadores), ESTIL (estabilizador vertical)[42] y Ilyushin (diseñu conxuntu de los compartimientos d'equipaxe).[43]

El primer B777, NᵘWA001, foi presentáu'l 9 d'abril de 1994 por una serie de 15 ceremonies mientres el día que tuvieron 100.000 invitaos.[44] El primer vuelu realizóse'l 14 de xunu de 1994, pilotáu pol xefe de prueba John Y. Cashman, estrenando un programa de prueba de vuelu de 11 meses; un programa más refechu enxamás vistu con otros modelos Boeing.[45]

El 15 de mayu de 1995 Boeing apurrió-y la primer aeronave, NᵘWA006, a United. El 30 de mayu, l'Alministración Federal d'Aviación (FAA) aprobó un aval de 180 minutos ETOPS de tipu “ETOPS-180” a los 777-200 con motores PW4074, dando'l finxu a estes aeronaves de ser les primeres en llevar una aprobación ETOPS-180 a la so entrada en serviciu, siguíu pola aprobación pa los motores General Electric GUE90 del 3 d'ochobre de 1996, y colos Rolls-Royce Trent 800 sel 10 d'ochobre de 1996.

 
Boeing 777-200ER de la compañía Air France.

El primer vuelu comercial d'un B777 tuvo llugar el 7 de xunu de 1995 dende l'Aeropuertu de Londres-Heathrow al Aeropuertu Internacional Washington-Dulles. El desenvolvimientu, les pruebes y la entrega del B777 foi documentáu nuna serie televisiva, L'Avión del Sieglu XXI: La Construcción del 777.

Por cuenta de altos costos del petroleu, les llinies aérees empezaron a ver el Boeing 777 como una alternativa d'eficiencia de combustible comparáu con otros reactores de fuselaxe anchu. Los modernos motores con incidentes de fallu desaxeradamente baxos, (por cuenta de la certificación ETOPS) y potencia aumentada, los modelos d'aviones de cuatro motores yá nun yeren necesarios, sacante nel casu d'aeronaves bien grandes como'l Airbus A380 o'l Boeing 747.

Anguaño, l'aereollinia Emirates ye la operadora de los Boeing 777 más grande con 91 unidaes en serviciu, 69 d'ellos de la configuración 777-300 o 777-300ER.[46] Ye siguíu de cerca pola aereollinia United Airlines (incluyendo les unidaes que yeren de Continental Airlines) con 74 Boeing 777 activos.[47]

Programa 777X

editar

En setiembre de 2011, Boeing dio a conocer más detalles de los trés nueves versiones del B777 que taba desenvolviendo, refiriéndose al programa como “777X” y designando a caúna de les versiones como 777-8X y 777-9X.[48] El 777-9X cuntaría nun principiu con un estabilizadores horizontales más amplios en comparanza col 777-300ER y un fuselaxe allargáu en comparanza a esta última versión en 7 ft (2.13 m) algamando un llargor de 76.5 metros p'allugar hasta 407 pasaxeros.[49][50] El llargor del 777-9X devasaría los 76.3 metros del 747-8, anguaño l'avión más llargu en producción. La superficie alar amontar dende los actuales 64.8 metros a 71.3 metros, amás de la incorporación de polímeros reforzaos de fibra de carbonu pa esti modelu d'avión.[51][48] Amás, nos planes iniciales contemplábase tamién el descensu del pesu dende los actuales 775,000 lb (352,000 kg) hasta aproximao 759,000 lb (344,000 kg) pa la versión -9X.[49] Boeing tamién estudiaba una versión pa reemplazar la versión 777-200LR, el modelu en construcción con mayor rangu d'algame, con un modelu llamáu 777-8LX que compartiría la mesma capacidá de combustible y pesu al despegue. El so rangu sería de 9480NM (17560 km) comparáu coles 9395NM (17.400 km) de l'actual versión -200LR,[49] y el so llargor de fuselaxe sería de 228.17 ft (69.5 m).[48] Les estimaciones preliminares de Boeing envaloraben que la primera de les versiones nun entraría en serviciu hasta'l 2019.[52][53]

En febreru de 2012, General Electric anunció'l desenvolvimientu d'estudios d'un motor más pequeñu en tamañu que los comercializaos nesos momentos pol fabricante, denominaos GUE9X, qu'en principiu seríen destinaos pa los 777X. Tendríen el mesmu diámetru que les GUE90-115B (128 in or 325 cm) y un menor emburrie hasta les 99.500 llibres per motor pa los –9X y –8LX.[54][55][56] Rolls-Royce y Pratt & Whitney tamién desenvolvieren planes pa motorizar el 777X, incluyendo'l proyeutu RB3025, basáu nos motores Trent 1000 y Trent XWB, y una adautación del motor PW1000G p'apurrir hasta 100.000 llibres d'emburrie.[48] A pesar de les propuestes de los otros fabricantes de motores, en marzu de 2013 el motor GUE9X de General Electric GUE9X foi'l motor escoyíu n'esclusive por Boeing pa los 777X.[57] GUE apocayá actualizó les especificaciones de la GUE9X p'acallantar les voces crítiques qu'indicaben que'l motor taba per debaxo de les carauterístiques que'l proyeutu 777X precisaba. Los cambeos de diseñu inclúin un llixeru aumentu d'emburrie hasta les 105.000 llibres per motor[58] y un nuevu fan con diámetru de 132 in (335 cm), siendo'l motor con mayor fan que General Electric diseñara hasta'l momentu.[59][60][61]

N'agostu de 2012, el diariu 'Seattle Times' informaba que Boeing ralentizaría los planes de desenvolvimientu del 777X, pero inda caltenía na so fueya de ruta la entrada en serviciu de la primer variante del avión en 2019.[62] La direutiva de Boeing dio permisu formal a los sos comerciales en mayu de 2013 pa ufiertar cualesquier de los dos variantes a los posibles veceros del avión.[63] El 19 de setiembre de 2013, el conseyu d'alministración de Lufthansa dio lluz verde al plan de faese con 34 Boeing 777-9X pa reemplazar los 747-400s que tien na so flota, siendo asina'l primer veceru oficial del programa y el veceru de llanzamientu.[64][65][66] N'ochobre de 2013, Boeing anunció que les sos instalaciones de Charleston, Huntsville, Long Beach, Filadelfia y St. Louis amás de les sos instalaciones de Moscú daríen soporte al programa en cuestiones de diseñu y fabricación pa reforzar el llanzamientu del programa.[67]

El llanzamientu oficial del Boeing 777X producir nel Dubai Airshow en payares de 2013, anunciando un total de 259 órdenes por un valor averáu de más de 95.000 millones de dólares.[68] D'alcuerdu a la información proporcionada por Boeing, este ye'l mayor programa de llanzamientu d'un nuevu avión comercial por valor en millones de dólares.[69]

El programa 777X ta compuestu finalmente de forma oficial por dos versiones: el 777-9X, con mayor llargor que l'actual 777-300ER, y el 777-8X, con un llargor cuasi similar al 777-300ER pero con un rangu d'algame cimeru.[70] Amás de los 34 aviones del pidíu de Lufthansa a finales de 2013, Boeing recibió cuantiosos pidíos de dambes versiones nel postreru Dubai Airshow: 150 aviones per parte d'Emirates, 25 aviones pa Etihad Airways y 50 aviones per parte de Qatar Airways.[68][70][71] N'avientu de 2013 Cathay Pacific oficializó'l pidíu de 21 777-9X con entregues programaes ente 2021 y 2024.[72] La última aereollinia que confirmó una compra del nuevu 777X foi la xaponesa All Nippon Airways, con un pidíu mistu de 20 aviones de la versión 777-9 p'anovar tola so flota de llargu algame y abrir el so mercáu esternu.[73][74]

Diseñu

editar
 
Un Boeing 777-200ER d'American Airlines con flaps y slats estendíos.

Boeing introdució una serie de teunoloxíes avanzaes nel diseñu del 777, incluyendo un sistema de control de vuelu fly-by-wire dafechu dixital, aviónica totalmente configurable por software, cabina de cristal con pantalles LCD de visualización de datos de la firma Honeywell y, per primer vegada nun avión comercial, conexones de fibra óptica ente los equipos de aviónica.[75][76][77] La empresa fabricante utilizó nesti modelu trabayu fechu nel Boeing 7J7, un avión rexonal canceláu qu'utilizaba teunoloxíes similares a les escoyíes pal 777.[78] En 2003, Boeing empezó a ufiertar la opción d'instalar na cabina de vuelu pantalles pal sistema EFB (bolsa de vuelu electrónica), un dispositivu de xestión d'información electrónicu qu'ayuda a los tripulantes a realizar les xeres de xestión del vuelu amenorgando, o sustituyendo, l'usu del material de referencia en papel que'l pilotu suel llevar na so bolsa de vuelu.[79]

Fly-by-wire

editar

El 777 foi'l primer avión comercial diseñáu por Boeing con sistema de control de vuelu fly-by-wire, sicasí, el fabricante estauxunidense decidió caltener nesti modelu les columnes de control convencionales en llugar de camudar a les palanques de control llaterales que s'usen en munchos aviones comerciales d'Airbus y en munchos aviones de combate con esti sistema de control electrónicu.[75] Xunto colos semivolantes y controles del timón tradicionales, la cabina de vuelu cuenta con un diseñu simplificáu que caltién semeyances colos anteriores modelos de la compañía.[80] El sistema fly-by-wire tamién incorpora teunoloxía de proteición de vuelu, un sistema qu'empón les órdenes del piloto dientro d'un marcu de parámetros de funcionamientu calculaos por ordenador, actuando pa prevenir pérdida y maniobres demasiáu estresantes.[75] Esti sistema puede ser paráu pol pilotu al mando si considerar necesariu.[75]

Estructura y sistemes

editar
 
Tren d'aterrizaxe principal de seis ruedes d'un Boeing 777-300.

Les ales del 777 presenten un diseñu de perfil supercrítico con flecha positiva de 31,6 graos y optimizaes pa volar a una velocidá de cruceru de Mach 0,83 (valor amontáu a Mach 0,84 tres les pruebes de vuelu).[81] Les ales fueron diseñaes con mayor grosez y valumbu que les d'aviones comerciales anteriores, dando como resultáu que l'avión tenga más carga útil, un mayor algame, un meyor rendimientu nel despegue y una altitú de cruceru más alta.[39] Cuando'l modelu foi llanzáu al mercáu ufiertar con puntes alares plegables opcionales, pa poder operar n'aeropuertos de dimensiones amenorgaes, pero nenguna aereollinia escoyó esta opción.[82] Les ales tamién sirven como depósitos de combustible, pudiendo almacenar nelles hasta 181.300 llitros de combustible nes versiones de mayor algame.[51] Esta cantidá de combustible dexa al 777-200LR operar en rutes transpolares d'ultra llarga distancia, como la de Toronto a Ḥong Kong, y ye la mesma cantidá que teóricamente dexaría a un Honda Civic dar la vuelta al ecuador aproximao 84 vegaes.[83]

La estructura del avión fai usu de materiales compuestos, que entienden un nueve per cientu del so pesu estructural orixinal.[84] Ente los elementos del avión fabricaos con materiales compuestos inclúyense'l suelu de la cabina y el timón de direición. Les seición del fuselaxe principal ye circular,[85] y estrechar escontra tras escontra un conu de cola con forma de cuchiella qu'agospia la unidá d'enerxía auxiliar.[3] El 777 cuenta col tren d'aterrizaxe de mayores dimensiones y los neumáticos más grandes que s'usaron nun avión comercial de reacción.[86] Cada neumáticu del tren d'aterrizaxe de seis ruedes d'un 777-300ER puede soportar un pesu de 26.980 kg, más que los neumáticos montaos n'aviones comerciales inclusive más pesaos, como'l 747-400.[87] Dispón de sistemes hidráulicos de triple redundancia de los que namái se riquir unu d'ellos p'aterrizar.[88] Tamién cunta con una turbina d'aire d'impautu nel carenado de la raíz alar.[89]

Interior

editar
 
Interior de la clase económica d'un 777-300ER d'Etihad Airways con una configuración d'asientos 3-3-3.

L'interior del 777, tamién conocíu como'l Boeing Signature Interior, cuenta con paneles curvos, compartimientos más grandes pal equipaxe de mano, y llume indirecto.[35] La configuración d'asientos en primer clase son de seis asiento por fila, ente que na clase económica son de 10.[90] Hasta la creación del Boeing 787, tenía les ventanes más grandes nun avión comercial, con unes dimensiones de 15 pulgaes (380 mm) por 10 pulgaes (250 mm).[91] La cabina dispón de zones de flexibilidá, pal allugamientu apostáu d'agua, dispositivos llétricos, neumáticos y otres conexones en tol espaciu interior, dexando a les aereollinies el movimientu de los asientos, les cocines y baño con rapidez cuando afaen l'espaciu de cabina a les sos necesidaes.[90] Amás, dellos aviones fueron forníos con interiores pa la comodidá de pasaxeros VIP mientres el despegue y l'aterrizaxe pero en desusu mientres el vuelu.[92] Tamién cabo destacar que los inxenieros de Boeing diseñaron un nuevu asientu de retrete con amortiguación hidráulica por que la tapa se zarru amodo una vegada termináu d'utilizar.[93]

En 2003, Boeing estableció les sales de descansu pa la tripulación sobre la sala de control como una opción pa esti modelu.[35] Asitiáu percima de la cabina principal y conectao al traviés d'escaleres, el restu del personal de vuelu tien a la so disposición na parte delantera dos asientos y dos litera, y na parte trasera disponen de lliteres múltiples.[35] La parte interior, foi afecha pa otros aviones Boeing tantu de fuselaxe anchu, como de fuselaxe estrechu, incluyendo los modelos 737NG, 747-400, 757-300, y el nuevu modelu de 767: el 767-400ER.[94][95][96]

El 7 de xunetu de 2011, informar de que Boeing taba considerando la posibilidá de camudar la parte interior nel 777, pa ser sustituyíu per un nuevu interior similar al del 787, como parte d'un movimientu pa la instalación d'una cabina común pa toles plataformes de Boeing.[97]

Variantes

editar
Boeing 777[98]
Códigu OACI Modelu
B772 777-200/777-200ER
B77L 777-200LR/777F
B773 777-300
B77W 777-300ER
B77x 777x (en desenvolvimientu)

Boeing utiliza dos carauterístiques pa definir les variantes del 777. La primera ye'l tamañu del fuselaxe, que determina'l númberu de pasaxeros y cantidá de carga que ye capaz de tresportar. El 777-200 y los sos derivaos constitúin el tamañu base. Pa 1998, el diseñu básicu fuera allargáu, dando nacencia al 777-300. La segunda carauterística ye'l algame. Boeing definió tres segmento:

  • Mercáu A: de 7000 a 9500 km[99]
  • Mercáu B: de 10000 a 14000 km[99]
  • Mercáu C: más de 14500 km[99]

Estos segmentos tamién son utilizaos pa la comparanza del 777 cola so competencia, el Airbus A340. Pa designar les variantes del 777, definióse amenorgar el modelu (777) y la designación de capacidá (200 ó 300), a un númberu más curtiu, como 772 o 773. Por casu, a un 777-300ER desígnase-y como "B77W". Cualesquier d'estes designaciones pueden vese nos manuales de les aeronaves o nos horarios de les llinies aérees.[100]

777-200

editar
 
Un Boeing 777-200 col logotipu orixinal de la compañía.

El 777-200 foi'l modelu inicial que salió al mercáu. El primeru foi apurríu a United Airlines el 15 de mayu de 1995.[101] Con un algame máximu de 5235 milles náutiques (9695 quilómetros), el -200 foi diseñáu principalmente a les aereollinies de vuelos nacionales d'Estaos Xuníos.[102][14] Nueve aereollinia distintos recibieron ente elles un total de 88 -200, de los cualos, 68 siguen operando[103][104] L'avión d'Airbus col que compite ye'l A330-300.[105]

777-200ER

editar

El 777-200ER («ER» significa Extended Range y ta traducíu como Algame enllargáu), ye la segunda versión en salir al mercáu de la serie -200. Orixinalmente, foi conocíu como'l 777-200IGW pol so aumentu de pesu brutu.[106] Les meyores que se-y introducieron al -200ER son l'aumentu de capacidá de combustible y la capacidá de desapegar con mayor pesu.[102] Tien un algame máximu de 7700 milles náutiques (14 300 km.).[14][102] Amás, tien el récor de distancies ensin aterrizar y el de máximu tiempu nuna esviación de vuelu. Esta esviación asocedió'l 17 de marzu de 2003 nun vuelu de 255 minutos d'United Airlines, con una duración de 192 minutos.[107][108]

El primer-200ER foi apurríu a British Airways el 6 de febreru de 1997.[101] Singapore Airlines, unu de los mayores veceros d'esti variante, ordenó más de la metá de los sos actuales -200ER con un amenorgamientu de les especificaciones del motor d'emburrie pal so usu nes rutes de medianu llargor.[6][109][110] Esti modelu ta capacitáu pa llevar motores de baxa calificación MTOW con menor potencia pal despegue, qu'amenorguen el preciu de la compra del avión y les tases d'aterrizaxe, pero tamién sirve pa rutes de llargu percorríu.[109] A partir de xineru de 2012, hubo un total de 415 entregues a 33 veceros distintos d'esti modelu, polo que la convierte na segunda variante del 777 con más entregues a día de güei tres el -300ER.[6][106] Hasta de xunetu de 2011, 428 aviones d'esta variante taben en serviciu.[104] L'avión Airbus col que compite ye l'Airbus A340-300.[111]

777-200LR

editar
 
El primer 777-200LR construyíu, en serviciu cola aereollinia Pakistan International Airlines

El 777-200LR ("LR" pa "Longer Range" o “Algame mayor”) convertir na aeronave de mayor algame del mundu cuando estrenó serviciu en 2006. Boeing bautizó esti avión “WorldLiner” pola so habilidá de poder realizar vuelos d'ultra llargu algame cuasi ensin esceición, coneutar dos aeropuertos en cualquier puntu del mundu. Ye capaz de volar 9380 milles náutiques (17 370 km) en 18 hores. La versión -200LR foi diseñada pa operar rutes d'ultra llargu algame como Los Angeles a Singapur, o Dallas a Tokiu. Amás Qatar Airways usa esti equipu pal vuelu Auckland - Doḥa, que ye la ruta más llarga del mundu.

Esti modelu lluz un MTOW abondo amontáu por cuenta de tres tanques de combustible auxiliares (opcionales) nel compartimientu d'equipaxe posterior. Otros nuevos elementos inclúin les puntes de les ales más reclinadas, y un nuevu tren d'aterrizaxe con refuerzu mayor de la so estructura.
La entrada al serviciu del 777-200LR foi en xineru de 2006. El 777-200LR orixinalmente foi propuestu cola designación 777-100X[112] Fuera una versión más curtia del 777-200 análoga al Boeing 747SP. El fuselaxe más curtiu fixera posible más espaciu pa los tanques de combustible, asina estendiendo l'algame del avión. A razón d'un amenorgamientu d'asientos pa pasaxeros y siguiendo con un costu d'operación igual, representaría un costu por asientu eleváu. Col avenimientu de motores de mayor potencia, el propuestu 777-100X foi reemplazáu pol programa 777X, que depués evolucionó al yá conocíu 777-200LR.

 
Un reactor GUE90 nun 777-200LR.

En payares de 2005, un 777-200LR marcó un finxu pol vuelu más llargu ensin escales d'una aeronave de pasaxeros, al volar 11 664 milles náutiques (21 602 km). Voló al este (la ruta al oeste ye de tan solo 5209 milles náutiques) dende Ḥong Kong, China, a Londres. La travesía duró 22 hores y 42 minutos. Foi rexistráu nel llibru Guinness y entepasó por enforma l'algame permediu d'un 777-200LR que s'envalora en 9450 nmi.

L'equivalente más cercanu d'Airbus ye'l A340-500, con 700 km d'algame menos qu'un WorldLiner, pero llibre de restricciones ETOPS.

777-300

editar
 
Un Boeing 777-300 d'Emirates aterrizando nel aeropuertu de Londres Heathrow

El modelu allargáu 777-300 foi diseñáu pal Mercáu A”, y pa reemplazar los B747-100 y -200. En comparanza a los antiguos 747, el 777-300 tien mayor capacidá de pasaxeros, y mayor algame, mientres consume la tercer parte de combustible y tien un costu operativu 40% menor.

Lluz un llargor adicional de 10.1 metros sobre les midíes base d'un 777-200, dexando una capacidá d'hasta 550 pasaxeros nuna cabina d'una sola clase d'alta densidá, y pesa 29 000 llibres (13 tonelaes) más.

Entró en serviciu con Cathay Pacific en mayu de 1998, siendo construyíes 60 unidaes d'esti tipu. L'algame típicu d'operaciones con 368 pasaxeros en tres clases ye de 6015 milles náutiques (11 135 km). Típicamente utiliza dalgunu de los siguientes motores: 90 000 lf (400 kN) PW4090 turboimpulsores, 92 000 lf (409 kN) Trent 892 o General Electric GUE90-92Bs, 98000 lf (436 kN) PW-4098s.

Dende la introducción del -300ER en 2004, toles que llinies qu'operen l'avión escoyeron la versión ER del modelu -300. Esta aeronave nun tien una equivalente na llinia d'Airbus, sicasí'l A340-600 ufiértase como un competidor.

777-300ER

editar
 
Un 777-300ER de Singapore Airlines

El 777-300ER (“Extended Range”) o (algame estendíu) ye la segunda versión con mayor algame de la llinia B777 dempués del B777-200LR, y contién munchos cambeos sobre la base del -300 incluyendo los reactores GUE90-115B que son los de la mayor potencia del mundu, con un emburrie de 115 300 lbf (513 kN). Otros nuevos elementos son: puntes de les ales reclinadas, un nuevu tren d'aterrizaxe, tanques de combustible nuevos (2600 galones), un fuselaxe fortalecíu, nueva seición de cola, y nuevos pilones de los motores y les sos cubiertes. Amás cunta con un amontáu MTOW, 775 000 llibres versus 660 000 llibres del 777-300. L'algame máximu ye de 7930 milles náutiques (14 690 km), un 34 % superior al algame del -300. El programa 777-300ER foi promovíu por Air France, anque por razones polítiques Japan Airlines foi anunciáu como'l veceru d'estrenu. El primer vuelu del 777-300ER asocedió'l 24 de febreru de 2003. La primer entrega a Air France asocedió'l 29 d'abril de 2004.

 
Imaxe d'un 777-300ER d'Air France

Desque'l -300ER foi introducíu namái seis años dempués de la primer entrega d'un -300, esistieron muncho más pidíos del -300ER sobre los del 300 (más de 400 pal "ER" contra 88 pal -300). L'equivalente direutu d'Airbus ye l'Airbus A340.

El 777-300ER voló con un solu motor por seis hores, 29 minutos (389 minutos) sobre l'océanu Pacíficu, como parte de les sos pruebes ETOPS. Ríquense 180 minutos d'operación fiable nun solu motor pa la certificación ETOPS.

777 Freighter

editar
 
El primer 777F, de Boeing, a puntu de desapegar nun vuelu de prueba
 
Boeing 777F, de LAN Cargu

El 777 Freighter (777F) ye una versión del 777-200 dedicada dafechu a carga, y qu'entró en serviciu a finales de 2008.[113] Combina los elementos del 777-200LR y el 777-300ER, utilizando les meyores estructurales del -200LR y los motores 110.000 lbf (489 kN) GUE90-110B1 combinaos colos tanques de combustible y armazón inferior del -300ER.

Con una carga máxima de 103 tonelaes, la capacidá del 777F asemeyar a la del 747-400F de 112 tonelaes. Como'l próximu modelu del 747, el Boeing 747-8 va ufiertar una capacidá de carga mayor, Boeing marca'l 777F como un puntu mediu ente esti postreru pa reemplazar a los antiguos 747F y otros aviones de carga como'l MD-11F.

El 777 trai promeses económiques ameyoraes en comparanza colos meyores aviones de carga de güei qu'entepasen les 100 tonelaes. El 777F va tener la mesma capacidá de combustible que'l 777-300ER y va tener un algame de 4895 nmi (9065 km) con una carga completa. L'algame aumenta si carga menos. Como exemplu, el 777F tien la capacidá de faer vuelos transpacíficos ensin escales.

Airbus nun tien nenguna aeronave comparable anguaño, pero tien dos modelos en desenvolvimientu con especificaciones similares a los del 777F. L'A330-200F va tener menos capacidá de carga, pero va ser más pequeña y por siguiente va ser una alternativa más barata. El propuestu A350-900F va ser un competidor más terrible anque un pocu más pequeñu que'l 777F. El MD-11F ye otru avión comparable pero con menos algame que'l 777F. Cuando'l 777F entró en serviciu en 2008 ye l'avión de carga col algame más llargu del mundu. El 747-400ERF puede llevar más carga y más lloñe que'l 777F, pero'l 747-8 que va reemplazar el 747-400ERF va tener menos algame en razón de poder llevar más carga.

777 Tanker (KC-777)

editar

El KC-777 foi una propuesta d'una versión cisterna del 777. En setiembre de 2006, Boeing anunció públicamente que produciría esta versión si la Fuercia Aérea d'Estaos Xuníos (USAF) precisaba d'un avión cisterna más grande que'l KC-767 como reemplazu de los sos aviones cisterna KC-135 Stratotanker más antiguos. Esti avión sería capaz de tresportar más carga o personal.[114][115][116] Sicasí, n'abril de 2007, en llugar del KC-777, Boeing presentó una nueva versión del KC-767 a la competición KC-X de la USAF, na que resultó ganador y convirtióse nel Boeing KC-46.[117]

777X (8 o 9)

editar

El 777X ye un proyeutu presentáu por Boeing que da a conocer los nuevos ameyoramientos qu'emprestaría ante la competencia, el Airbus A350. Dellos ameyoramientos seríen un menor consumu de combustible, mayor capacidá de pasaxeros, nueva teunoloxía nes ales, mayor algame y nuevos motores. El 777-8X va ser llixeramente más curtiu que'l 777-300ER actual, mientas que'l 777-9X va ser daqué más grande. Tamién se van incorporar"winglets" retráctiles, pa dexar que los futuros desarrollos puedan usase n'infraestructures esistentes ensin necesidá de cambeos (debíu al mayor tamañu de les ales). Prevese'l so primer vuelu nel añu 2018-2020.

Operadores

editar
 
Un Boeing 777-200 de Japan Airlines.

Los principales operadores d'esti modelu son ILFC, Emirates, Singapore Airlines, United Airlines y Air France. Dende xunetu de 2011, Emirates ye la compañía que más unidaes tien, con 87 Boeing 777 na so flota.[104] La compañía con sede en Dubái ye l'únicu veceru qu'encargó toles versiones del 777, incluyendo'l -200,-200ER, -300,-300ER, y los modelos cargueros 777F.[118] Unu de los -300ER ye'l númberu 1000 construyíu y el 102 na flota de Emirates, y esti dar a conocer nuna ceremonia de fábrica en marzu de 2012.[103]

Un total de 1413 aviones (de toles variantes) atopar en serviciu de distintos importantes aereollinies de tol mundu a mediaos de xineru de 2018, especialmente con Emirates (166), United Airlines (88), Cathay Pacific (70), Air France (70), American Airlines (67), Qatar Airways (62), British Airways (58), All Nippon Airways (52), Singapore Airlines (52) y otros operadores con menos aviones.[104]

Órdenes y entregues

editar
Órdenes y entregues
Órdenes Entregues
Modelu Total Rimaes Total 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009 2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995
777-200 88 0 88 1 3 2 1 3 9 3 10 11 32 13
777-200ER 422 0 422 4 3 3 4 3 19 23 13 22 29 41 55 42 63 50 48
777-200LR 59 0 59 3 1 1 6 9 16 11 10 2
777-300 60 0 60 1 4 2 9 6 3 4 17 14
777-300ER 839 72 767 65 88 79 83 79 60 52 40 52 47 53 39 20 10
777F 168 30 138 9 11 19 13 14 19 15 22 16
777X 326 326 -
Total 1962 428 1534 74 99 98 99 98 83 73 74 88 61 83 65 40 36 39 47 61 55 83 74 59 32 13

Información hasta'l 31 d'avientu de 2017.[6][119][120]

Incidentes y accidentes

editar

Hasta xunetu de 2014, el Boeing 777 sufrió dolce Accidente d'aviación incidentes d'aviación,[121] incluyendo cuatro accidentes nos que l'avión resultó destruyíu,[122] y dos secuestros aéreos, resultando na perda de 3 vides ente pasaxeros y tripulantes mientres estos sucesos.[123] La primer fatalidá na que se vio implicáu un 777 foi nuna quema asocedida mientres el reabastecimiento de combustible d'unu d'estos aviones nel Aeropuertu Internacional de Denver el 5 de setiembre de 2001, mientres el cual un trabayador del personal de tierra sufrió quemadures fatales.[124] L'avión, operáu por British Airways, sufrió daños nos paneles inferiores de l'ala y la cubierta del motor pero darréu foi reparáu y puestu de nuevu en serviciu.[124][125]

 
Reproducción en llaboratoriu de la obstrucción por cristales de xelu nel intercambiador de calor combustible-aceite nun motor Rolls-Royce Trent 800.[126]

El primer accidente nel que se perdió un avión 777 asocedió'l 17 de xineru de 2008, cuando'l Vuelu 38 de British Airways, un 777-200ER con motores Rolls-Royce Trent 895 que volaba dende Beixín a Londres con 16 tripulantes y 136 pasaxeros, realizó un aterrizaxe d'emerxencia aproximao 300 metros antes de la pista 27L del Aeropuertu Internacional de Heathrow y esmúcióse escontra'l estragal de la pista. Nel accidente hubo 47 mancaos y nengún fináu. L'impautu causó graves daños nel tren d'aterrizaxe, los encastres alares y los motores del avión, polo que foi retiráu de serviciu.[127][128] Tres la investigación, l'accidente foi atribuyíu a cristales de xelu formaos nel sistema de combustible qu'apexaron el intercambiador de calor combustible-aceite (FOHE).[126] Los investigadores del accidente aereu pidieron qu'esti componente de la serie de motores Trent 800 fuera rediseñáu, y el fabricante Rolls-Royce dixo que'l nuevu componente tenía de tar llistu pa marzu de 2010.[129] Los intercambiadores de calor rediseñados fueron instalaos nos 777 de British Airways n'ochobre de 2009.[130]


  • El 1 de marzu de 2005, a un 777-200ER de PIA viéronse-y llapaes alredor del so tren d'aterrizaxe principal esquierdu al aterrizar nel Aeropuertu de Mánchester, Inglaterra. Sacupar a los pasaxeros y a la tripulación, y controlóse la quema. Dellos pasaxeros sufrieron mancaes leves y l'aeronave sufrió daños menores.[132]
  • El 1 d'agostu de 2005, un 777-200ER de Malaysia Airlines reportó midíes conflictives de sobrevelocidad y entrada en perda dempués que l'aeronave desapegara de Perth a Kuala Lumpur, Malaysia. L'avión empezó a inclinase escontra riba a 41,000 pies d'altitú, y los pilotos viéronse obligaos a executar un aterrizaxe d'emerxencia. Nun hubo mancaos.[133][134]
  • El 29 de xunetu de 2011, cuando un 777-200ER d'EgyptAir sufrió una quema na cabina mientres taba aparcáu nel Aeropuertu Internacional d'El Cairu.[135] L'avión foi sacupáu correutamente ensin que se produxeren mancaos,[135] y los bomberos del aeropuertu controlaron el fueu.[136] L'avión sufrió daños estructurales y foi retiráu de serviciu.[135][136] Les investigaciones centrar nun posible fallu llétricu con un mangón de suministru nel sistema d'osíxenu de la tripulación de cabina.[135]
  • El 6 de xunetu del 2013, el vuelu 214 de Asiana Airlines un 777-200 accidentar al intentar aterrizar na pista 28L del aeropuertu de San Francisco. El fuselaxe de l'aeronave amburóse dempués d'impactar contra'l cantu de la pista, amás d'esprendese la cola del aparatu, resultando nuna perda total. 2 adolescentes de 16 años d'edá provenientes de China perdieron la vida. Darréu dempués del sucesu, investigadores de seguridá aérea empecipiaron los llabores pa determinar la causa del mesmu.
  • El 8 de marzu de 2014 a les 2:40, el vuelu 370 de Malaysia Airlines un 777-200 que se dirixía a Beixín perdió contautu col control de tráficu aereu, dempués de desapegar de Kuala Lumpur, con 239 pasaxeros a bordu. Los últimos datos conocíos del MH370 dempués de que sumiera del radar de los controladores aéreos a les 1.19 hores (hora de Kuala Lumpur) menos d'una hora dempués de desapegar, consisten n'ecos detectaos por radares militares (malayos pero tamién tailandeses) qu'amuesen que l'avión dio la vuelta y dirixióse al estrechu de Malaca. Hasta cuasi ocho hores dempués recibiéronse seis señales del avión nun satélite de la compañía británica Inmarsat que dexaron dibuxar dos posibles trayectories (una al norte escontra Asia central y otra al sur del Índicu) como posibles últimes llocalizaciones del aparatu, usando analís de frecuencies por efeutu Doppler. A principios d'agostu de 2015 un pescador de la Islla de La Xunta -Océanu Índicu- topó unos restos que podríen ser del fuselaxe del aparatu.
  • El 17 de xunetu de 2014, el vuelu 17 de Malaysia Airlines un 777-200ER que se dirixía dende Ámsterdam escontra Kuala Lumpur perdió contautu col control de tráficu aereu a les 14:15 (Hora Llocal). Depués confirmóse la noticia, de que l'avión con 283 pasaxeros y 15 tripulantes estrellárase na villa de Grabovo na zona ucraniana de Shajtarsk nel Área de Donetsk, a 40 quilómetros de la frontera con Rusia, productu d'un algame d'un misil, del cual inda non saber la so procedencia. N'agostu de 2015 téunicos holandeses atoparon na zona del impacto restos que podríen ser d'un misil de fabricación rusa.
  • El 9 de setiembre de 2015, un 777-200 de British Airways amburar na pista d'aterrizaxe, a les 16:14 hora llocal, nel Aeropuertu Internacional McCarran, el vuelu BA2276, que se dirixía a Aeropuertu de Londres Gatwick, tuvo d'albortar el despegue en amburándose el motor esquierdu y la parte baxa del avión, l'aeronave tenía 159 pasaxeros y 13 tripulantes a bordu, l'aparatu foi sacupáu a tiempu, magar eso, siquier 12 persones fueron llevaes a un hospital cercanu y los demás fueron llevaos a la terminal, la pista na que s'atopaba'l B777 foi cerrada, pero les otres trés siguieron n'operación, l'aeródromu de Las Vegas tamién suspendió les sos operaciones, dellos pasaxeros esplicaron que momentos antes de sacupar al traviés de les ramples enchibles notaren un golor a quemáu al interior de la cabina. L'incidente inda ta n'investigación.

Especificaciones

editar
 
Xeometría descriptiva del 777-200ER y el −300ER.
777-200 777-200ER 777-200LR 777 Freighter 777-300 777-300ER
Tripulación téunica Dos pilotos
Capacidá de pasaxeros 440 (máxima) N/A
(carga)		 550 (máxima)
Llargor 63,7 m 73,9 m
Valumbu 60,9 m 64,8 m 60,9 m 64,8 m
Flecha d'ales 31,64°
Altor de cola 18,5 m 18,6 m 18,5 m
Anchor de cabina 5,87 m
Anchor de fuselaxe 6,20 m
Capacidá de carga máxima 162 m³
32× contenedores LD3		 653 m³
37× palets		 216 m³
44× contenedores LD3

134.800 kg || 138 100 kg || 145 150 kg || 144 400 kg || 160 500 kg || 167 800 kg

201 840 kg || 213 180 kg || 223 168 kg || 260 816 kg || 237 680 kg || 251 290 kg

Pesu máximu al despegue
(MTOW) 		247 200 kg 297 550 kg 347 500 kg 347 800 kg 299 370 kg 351 500 kg
Velocidá de cruceru normal Mach 0,84 (905 km/h) a una altitú de cruceru de 11 000 m
Velocidá de cruceru máxima Mach 0,89 (950 km/h) a una altitú de cruceru de 11 000 m
Algame máximu
(con capacidá de carga máxima) 		9700 km 14 310 km 17 370 km 9070 km 11 120 km 14 690 km
Distancia de despegue
(MTOW, ISA+15 MSL) 		2530 m 3570 m 2970 m 2990 m 3380 m 3200 m

117 348 l || 171 176 l || colspan="2" | 181 283 l || 171 176 l || 181 283 l

Techu de vuelu 13 140 m (43 100 ft)
Motores (×2)
  • P&W PW4090 o
  • RR Trent 895 o
  • GUE GUE90-94B
  • GUE GUE90-110B o
  • GUE GUE90-115B
  • P&W PW4098 o
  • RR Trent 892 o
  • GUE GUE90-92B/GUE90-94B

GUE GUE90-115B

Emburrie (×2) PW: 342 kN
RR: 338 kN
GUE: 342 kN		 PW: 400 kN
RR: 415 kN
GUE: 417 kN		 GUE −110B: 490 kN
GUE −115B: 514 kN		 PW: 436 kN
RR: 415 kN
GUE: 409/418 kN		 GUE: 514 kN


Fuentes: Información téunica del 777 en Boeing.com,[51][137] Frawley 2003,[138] Información téunica de la serie Trent 800 en Rolls-royce.com[139]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ David Robertson (13 de marzu de 2009). «Workhorse jet has been huge success with airlines that want to cut costs» (inglés). The Times. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-06-12. Consultáu'l 16 d'abril de 2010.
  2. ↑ Russell Grantham (29 de febreru de 2008). «Delta's new Boeing 777 can fly farther, carry more» (inglés). The Atlanta Journal-Constitution. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de mayu de 2012. Consultáu'l 16 d'abril de 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Norris y Wagner, 1996, p. 89)
  4. ↑ (Glenday, 2007, p. 89)
  5. ↑ Don Phillips. «New Boeing 777 breaks distance record» (inglés). International Herald Tribune. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-05. Consultáu'l 13 d'abril de 2012.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «777 Model Orders and Deliveries summary» (inglés). Boeing (febreru de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-10-31. Consultáu'l 18 de marzu de 2010.
  7. ↑ https://d1fmezig7cekam.cloudfront.net/VPP/Global/Flight/Airline%20Business/AB%20home/Edit/WorldAirlinerCensus2015.pdf
  8. ↑ Cusick y Rodrigues, 2004, p. 146.
  9. ↑ Time. «Business: The 1980s Generation» (inglés). Magacín US. Archiváu dende l'orixinal, el 18 de payares de 2007. Consultáu'l 11 d'abril de 2012.
  10. ↑ The New York Times. «New Boeing Airliner Shaped by the Airlines» (inglés). Consultáu'l 11 d'abril de 2012.
  11. ↑ 11,0 11,1 (Eden, 2008, p. 99)
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 (Norris y Wagner, 1999, p. 128)
  13. ↑ Yenne, 2002, p. 33.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 (Eden, 2008, p. 112)
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 (Norris y Wagner, 1999, p. 126)
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 (Norris y Wagner, 1999, p. 127)
  17. ↑ (Eden, 2008, p. 106)
  18. ↑ (Norris y Wagner, 2001, p. 11)
  19. ↑ 19,0 19,1 Norris y Wagner, 1996, p. 14.
  20. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 129.
  21. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes airl_777
  22. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 13.
  23. ↑ Boeing Orders and Deliveries. Archivado del original el 2015-10-31. https://web.archive.org/web/20151031013801/http://active.boeing.com/commercial/orders/displaystandardreport.cfm?cboCurrentModel=777&optReportType=AllModels&cboAllModel=777&ViewReportF=View+Report. Consultáu'l 14 de setiembre de 2011. 
  24. ↑ Sabbagh, p. 180.
  25. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 15.
  26. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 20.
  27. ↑ "«Computing & Design/Build Processes Help Develop the 777»" - Boeing Commercial Airplanes
  28. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 21.
  29. ↑ Birtles, 1998, p. 69.
  30. ↑ Business Library. «First Boeing 777 delivery goes to United Airlines» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunetu de 2012. Consultáu'l 25 de mayu de 2012.
  31. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 139.
  32. ↑ Albadawi. «ETOPS» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de xunetu de 2009. Consultáu'l 25 de mayu de 2012.
  33. ↑ Birtles, 1998, p. 80.
  34. ↑ 34,0 34,1 (Eden, 2004, p. 115)
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 (Norris y Wagner, 1999, p. 143)
  36. ↑ (Norris y Wagner, 1999, p. 144)
  37. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 147.
  38. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 146.
  39. ↑ 39,0 39,1 (Eden, 2008, p. 107)
  40. ↑ Bloomberg Businessweek. «Boeing Roars Ahead» (inglés). Consultáu'l 4 de xunu de 2012.
  41. ↑ «Boeing Co. and Japan - 777 program partners»
  42. ↑ Sabbagh, p. 112 - 114
  43. ↑ Boeing 777 Technical Research Center 777 joint design
  44. ↑ Sabbagh, p. 281 - 284
  45. ↑ «Chronology Of The Boeing 777 Program». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de setiembre de 2007. Consultáu'l 26 de xunetu de 2007.
  46. ↑ «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de mayu de 2016. Consultáu'l 25 de xunetu de 2012. Retreived: September 14th, 2011.
  47. ↑ [1] Archiváu 2013-04-16 en Wayback Machine Retreived: September 14th, 2011.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 «A special look at the future prospects of the Boeing 777». Flight International (marzu de 2012). Consultáu'l 10 de marzu de 2012.
  49. ↑ 49,0 49,1 49,2 Ostrower, John (7 de marzu de 2012). «[http://www.flightglobal.com/news/articles/boeing-homes-in- on-late-2012-launch-for-777-successor-369241/ Boeing homes in on late-2012 launch for 777 successor]». Flight International. Consultáu'l 20 de marzu de 2012.
  50. ↑ Ostrower, Jon (13 de febreru de 2012). «Boeing studies ultra long-range 777-8LX concept». Air Transport Intelligence via Flightglobal.com. http://www.flightglobal.com/news/articles/boeing-studies-ultra-long-range-777-8lx-concept-368176/. Consultáu'l 13 de febreru de 2012. 
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 «Boeing 777 – Technical Information» (inglés). Boeing. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2011.
  52. ↑ Tsang, Daniel (14 de setiembre de 2011). «New Boeing 777X likely to be a highly efficient derivative». Aspire Aviation. Consultáu'l 12 de payares de 2011.
  53. ↑ Tsang, Daniel (9 de febreru de 2012). «Boeing develops 777X to challenge Airbus A350». Aspire Aviation. Consultáu'l 25 d'agostu de 2012.
  54. ↑ Ostrower, John (7 de marzu de 2012). «GE plans 10% fuel burn improvement for GUE9X engine». Flight International. Consultáu'l 20 de marzu de 2012.
  55. ↑ Ostrower, Jon (14 de setiembre de 2011). «Next generation 777 comes into focus». Flight International. Consultáu'l 12 de payares de 2011.
  56. ↑ Ostrower, Jon (14 de setiembre de 2011). «Boeing's 777-9X comes into focus with a massive CFRP wing». Flightblogger. Consultáu'l 12 de payares de 2011.
  57. ↑ «Boeing selects GE as sole engine partner on next 777 plane». Reuters (15 de marzu de 2013). Consultáu'l 19 de marzu de 2013.
  58. ↑ «Boeing's widebody dominance hinges on 777X success». Aspire Aviation. Consultáu'l 20 de payares de 2013.
  59. ↑ «GE9X - GUE Aviation». General Electric. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunetu de 2013. Consultáu'l 1 de xunetu de 2013.
  60. ↑  [http://www.youtube.com/watch?v=qVVj2ddb- eQ The New GUE9X Engine - GUE Aviation]. General Electric.
  61. ↑ Alcock, Charles (16 de xunu de 2013). «GE Pushes Envelope With GUE9X for New Boeing 777». Aviation International News. Consultáu'l 1 de xunetu de 2013.
  62. ↑ Gates, Dominic. "Boeing slows the pace on 777X" Seattle Times, August 22, 2012. Retrieved: August 25, 2012.
  63. ↑ Norris, Guy (1 de mayu de 2013). «Boeing Board Gives Approval To Offer 777X». Aviation Week & Space Technology. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-09. Consultáu'l 1 de xunetu de 2013.
  64. ↑ Gubisch, Michael (ochobre de 2013). «Lufthansa makes widebody move». Flight International. Consultáu'l 25 de payares de 2013.
  65. ↑ Gubisch, Michael (19 de setiembre de 2013). «Split Lufthansa widebody order includes firm 777X». Flight Global. Consultáu'l 19 de setiembre de 2013.
  66. ↑ "Boeing Statement on Lufthansa Selection of Boeing 777X for Future Long-Haul Fleet". Boeing, September 19, 2013.
  67. ↑ «Boeing spreads 777X design work to Charleston, Moscow, defence sites». Flight Global (30 d'ochobre de 2013). Consultáu'l 31 d'ochobre de 2013.
  68. ↑ 68,0 68,1 Wilhelm, Steve (13 de payares de 2013). escritu en Seattle,Washington. «Boeing Launches 777X with Orders for 259 Jets Worth $95B». Puget Sound Business Journal (American City Business Journals). Archivado del original el 18 de payares de 2013. https://www.webcitation.org/6LEAKAETQ?url=http://www.bizjournals.com/seattle/news/2013/11/17/boeing-launches-777x-with-orders-for.html?page=all. Consultáu'l 13 de payares de 2013. «The 777X launch customers include Emirates, with an order for 150 aircraft, Qatar Airways with 50, and Etihad Airways with an order for 25 jetliners. These are on top of an existing order for 34 Boeing 777X jets from Lufthansa, providing a total launch order of 259 aircraft worth more than $95 billion.». 
  69. ↑ «Dubai Air Show: Boeing Leads Order Books Race». BBC News (BBC): Business. 17 de payares de 2013. https://www.bbc.co.uk/news/business-24978226. Consultáu'l 17 de payares de 2013. «Boeing said its 777 mini-jumbo sales represented 'the largest product launch in commercial jetliner history by dollar value'.». 
  70. ↑ 70,0 70,1 Norris, Guy (17 de payares de 2013). Boeing Launches 777X in Dubai Order Boom. Penton. Archivado del original el 2013-12-03. https://web.archive.org/web/20131203073955/http://www.aviationweek.com/Article.aspx?id=%2Farticle-xml%2Fawx_11_17_2013_p0-637685.xml. Consultáu'l 17 de payares de 2013. 
  71. ↑ «Modern, Quiet and Environmentally Efficient: Lufthansa Group Orders 59 Ultra-Modern Wide-Body Boeing 777-9X and Airbus A350-900 Aircraft». Lufthansa Group (Deutsche Lufthansa AG). 19 de setiembre de 2013. Archivado del original el 12 d'ochobre de 2013. https://web.archive.org/web/20131012071952/http://www.lufthansagroup.com/en/press/news-releases/singleview/archive/2013/september/19/article/2599.html. Consultáu'l 17 de payares de 2013. «... the Supervisory Board approved the purchase of 59 ultra-modern aircraft for the Group at its meeting yesterday. 34 Boeing 777-9Xs and 25 Airbus A350-900s will be added to the Lufthansa Group's wide-body fleet.». 
  72. ↑ «Cathay Pacific orders 21 Boeing 777X planes». Channel News Asia. Archiváu dende l'orixinal, el 27 d'avientu de 2013. Consultáu'l 27 d'avientu de 2013.
  73. ↑ https://web.archive.org/web/20140327221150/http://headlines.yahoo.co.jp/hl?a=20140327-00000065-reut-bus_all
  74. ↑ http://www.flightglobal.com/news/articles/ana-to-order-70-777s-787s-and-a320neos-397485/
  75. ↑ 75,0 75,1 75,2 75,3 Aviation Week. «Wireless Comms Becoming Standard On Aircraft» (inglés). Consultáu'l 14 d'abril de 2012.
  76. ↑ Birtles, 1998, p. 57.
  77. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 47.
  78. ↑ Air & Space. «The Short, Happy Life of the Prop-fan» (inglés). Consultáu'l 14 d'abril de 2012.
  79. ↑ Forbes. «New Boeing 777 Boasts Breakthrough Video System» (inglés). Consultáu'l 14 d'abril de 2012.
  80. ↑ Business Library. «Flying the Boeing 777» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 14 d'abril de 2012.
  81. ↑ Norris & Wagner 1999, p. 130
  82. ↑ «Type Acceptance Report – Boeing 777» (inglés). Civil Aviation Authority of New Zealand. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-19. Consultáu'l 1 d'avientu de 2008.
  83. ↑ Doug Morris (Marzu 2012). «What determines the kind of aircraft that will be used for a particular route?» (n'inglés). enRoute. Archivado del original el 2012-04-04. https://web.archive.org/web/20120404064458/http://www.enroute.aircanada.com/en/articles/what-determines-the-kind-of-aircraft-that-will-be-used-for-a-particular-route-1. Consultáu'l 2018-09-21. 
  84. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 35.
  85. ↑ Norris y Wagner, 1996, p. 92.
  86. ↑ Eden, 2008, p. 111.
  87. ↑ Aimee Turner (28 de marzu de 2006). «ADP to revamp runway at Orly» (inglés). Flight International. Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'abril de 2009. Consultáu'l 2 d'abril de 2009.
  88. ↑ Birtles, 1998, p. 66.
  89. ↑ Birtles, 1998, p. 60.
  90. ↑ 90,0 90,1 (Norris y Wagner, 2001, pp. 32)
  91. ↑ HighBeam. «CONTINENTAL PLANS DREAMLINER SEATS TO BE ROOMY, WITH A VIEW.(Business)» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 20 d'abril de 2012.
  92. ↑ Lufthansa. «Lufthansa Technik turns out first customized VIP Boeing 777» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunu de 2009. Consultáu'l 20 d'abril de 2012.
  93. ↑ Stover, 1994, p. 78.
  94. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 122.
  95. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 46.
  96. ↑ Norris y Wagner, 1999, p. 112.
  97. ↑ Flightglobal. «Boeing eyes 'common cabin experience' across platforms» (inglés). Consultáu'l 28 d'abril de 2012.
  98. ↑ International Civil Aviation Organization. «ICAO Document 8643» (inglés). Consultáu'l 29 d'abril de 2012.
  99. ↑ 99,0 99,1 99,2 "Boeing 777X." Mengus, A. AirTransportBiz.com (archive.org page).
  100. ↑ IATA & ICAO Aircraft Type Codes on airlinecodes.co.uk
  101. ↑ 101,0 101,1 Boeing. «About the 777 Family» (inglés). Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  102. ↑ 102,0 102,1 102,2 Boeing. «777-200/-200ER Technical Characteristics» (inglés). Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  103. ↑ 103,0 103,1 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes units
  104. ↑ 104,0 104,1 104,2 104,3 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes FI11
  105. ↑ HighBeam. «CONNER'S BEST BET - LET IT RIDE ON THE 777S BUT AIRLINES LLABREN'T READY TO COMMITT TO 200LR MODEL.(Business)» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'avientu de 2012. Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  106. ↑ 106,0 106,1 (Eden, 2008, p. 113)
  107. ↑ Air Safety Week. «Still Tops for ETOPS» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2010-07-17. Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  108. ↑ Air Safety Week. «Divert Details» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'agostu de 2011. Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  109. ↑ 109,0 109,1 CEPA (Centre for Aviation). «SIA's new long-haul LCC to start with 400-seat B777s, plans 16-aircraft fleet within four years» (inglés). Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  110. ↑ Singapore Airlines. «Our Fleet» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 24 de marzu de 2012. Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  111. ↑ Aviation Today. «A340-300 & B777-200ER Current & Residual Values 'On Watch' Status» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'abril de 2015. Consultáu'l 6 de xunu de 2012.
  112. ↑ "Boeing Looking Ahead to 21st Century", Boeing, July 10, 1995.
  113. ↑ Boeing Launches New 777 Freighter
  114. ↑ Chicago Tribune. «Boeing adds 777 to tanker mix» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-01-08. Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  115. ↑ Flightglobal. «US Air Force tanker RFP reveals KC-777 offer» (inglés). Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  116. ↑ Boeing. «Ready to fill 'er up» (inglés). Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  117. ↑ Wichita Business Journal. «Boeing submits KC-767 tanker proposal» (inglés). Consultáu'l 23 de mayu de 2012.
  118. ↑ The National. «Emirates $9bn deal beats expectations» (inglés). Consultáu'l 16 d'abril de 2012.
  119. ↑ «Current Year Deliveries». Boeing (xunu de 2014). Consultáu'l 20 de xunetu de 2014.
  120. ↑ «Orders and Deliveries search page». Boeing (xunu de 2013). Consultáu'l 10 de xineru de 2014.
  121. ↑ «Boeing 777 occurrences» (inglés). Aviation Safety Network (2 d'abril de 2012). Consultáu'l 17 de xunetu de 2014.
  122. ↑ «Boeing 777 hull losses» (inglés). Aviation Safety Network (2 d'abril de 2012). Consultáu'l 5 d'abril de 2012.
  123. ↑ «Boeing 777 Accident Statistics» (inglés). Aviation Safety Network (2 d'abril de 2012). Consultáu'l 5 d'abril de 2012.
  124. ↑ 124,0 124,1 «British Airways Flight 2019 ground fire» (inglés). Aviation Safety Network. Consultáu'l 21 de payares de 2008.
  125. ↑ «DEAN01FA157 entry» (inglés). National Transportation Safety Board (24 de febreru de 2005). Consultáu'l 2 de xineru de 2011.
  126. ↑ 126,0 126,1 «Safety Recommendation: In reply refer to: A-09-17 (Urgent) and −18». Mayday, Discovery Channel (11 de marzu de 2009).
  127. ↑ «Interim Management Statement» (inglés). Regulatory News Service (1 de febreru de 2008). Consultáu'l 21 de payares de 2008.
  128. ↑ «Report on the accident to Boeing 777-236ER, G-YMMM, at London Heathrow Airport on 17 January 2008» (inglés). AAIB (9 de febreru de 2010). Consultáu'l 9 de febreru de 2010.
  129. ↑ «'High risk' of plane fault repeat» (inglés). BBC News (13 de marzu de 2009). Consultáu'l 20 de marzu de 2009.
  130. ↑ Peter Woodman (9 de febreru de 2010). «Ice 'probable cause' of Heathrow crash-landing» (inglés). The Independent. Consultáu'l 11 d'avientu de 2011.
  131. ↑ Aviation Safety Investigation Report - Final 200403110
  132. ↑ The UK Air Accidents Investigation Branch (AAIB) report on 777 AP-BGL incident
  133. ↑ Aviation Safety Investigation Report - Final 200503722
  134. ↑ «777 Loss of flight air data». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-22.
  135. ↑ 135,0 135,1 135,2 135,3 «EgyptAir Flight 667 ground fire» (inglés). Aviation Safety Network. Consultáu'l 2 de xineru de 2012.
  136. ↑ 136,0 136,1 «Recent Incidents / Accidents Worldwide» (inglés). Jet Airliner Crash Data Evaluation Centre (xunetu de 2011). Consultáu'l 2 de xineru de 2012.
  137. ↑ «777 Airplane Characteristics for Airport Planning» (inglés). Boeing (mayu de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 14 de setiembre de 2011. Consultáu'l 9 d'ochobre de 2011.
  138. ↑ Frawley, 2003, páxs. 61–62.
  139. ↑ «Trent 800 Technical data (archive)» (inglés). Rolls-Royce (2007). Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 23 de mayu de 2009.

Bibliografía

editar
  • Birtles, Philip (1998). Boeing 777, Jetliner for a New Century (n'inglés). St. Paul, Minnesota: Motorbooks International. ISBN 0760305811.
  • Cusick, Stephen; Rodrigues, Clarence C. (2004). Commercial Aviation Safety (n'inglés). Nueva York: McGraw-Hill Professional. ISBN 9780071763059.
  • Eden, Paul (2004). Encyclopedia Of Aircraft (n'inglés). Bookmart Limited, páx. 512. ISBN 9781845090135.
  • Eden, Paul (2008). Civil Aircraft Today: The World's Most Successful Commercial Aircraft (n'inglés). Londres: Amber Books Ltd.. ISBN 1845093240.
  • Frawley, Gerard (2003). The International Directory of Civil Aircraft 2003/2004 (n'inglés). Londres: Aerospace Publications. ISBN 1875671587.
  • Glenday, Craig (2007). Guinness World Records (n'inglés). Londres/Nueva Tork: HiT Entertainment. ISBN 9780973551440.
  • Norris, Guy; Wagner, Mark (1996). Boeing 777 (n'inglés). St. Paul, Minnesota: Motorbooks International. ISBN 0760300917.
  • Norris, Guy; Wagner, Mark (1999). Modern Boeing Jetliners (n'inglés). Minneapolis, Minnesota: Zenith Imprint. ISBN 0760307172.
  • Norris, Guy; Wagner, Mark (2001). Boeing 777: The Technological Marvel (n'inglés). Minneapolis, Minnesota: Zenith Imprint. ISBN 0760300917.
  • Stover, Dawn (1994). Popular Science Magacín (n'inglés). Bonnier Corporation, páx. 128. ISBN 01617370.
  • Yenne, Bill (2002). Inside Boeing: Building the 777. Minneapolis, Minnesota: Zeniyh Press. ISBN 0760312516.

Enllaces esternos

editar





Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Boeing_777&oldid=4287266»