Llinguadocianu

El llinguadocianu ye una variedá dialeutal del occitanu.

Lengadocian
Faláu en
Faláu en	Francia
Númberu de falantes
Falantes Tipu Añu 5000
Datos
Familia	occitano meridional (es)
Estáu de vulnerabilidá	4 peligru severu
Sistema d'escritura	alfabetu llatín
Códigos
ISO 639-3	lnc

Dominiu llingüísticu

El llinguadocianu fálase en Francia, nos departamentos d'Aveyron, Lot, Tarn, Aude, Hérault, y parcialmente, nos de Lot y Garona, Tarn-et-Garonne, Lozère, Alta Garona, Ariège, Gard, Dordogne, Cantal, Pirineos Orientales y Gironde.

Rasgos principales

Dende'l puntu de vista fonético-históricu podemos señalar los siguientes rasgos, que carautericen al llinguadocianu nel diasistema occitanu.

• non palatalización de los llatinos ka, ga.

g a ll u > gal, c a b r a > cabra

• conservación de la -s final de los plurales, rasgu que comparte col gascón y el catalán y lu estrema del provenzal.

f l o r e s > flors, p o r t a s > pòrtas

• non palatalización, al sur del dominiu, del grupu llatín kt.

f a c t u > fait, l a c t e > lait

• non vocalización de -l final (proveniente de -l o -ll), rasgu que lu opón al provenzal y al gascón.

s a l e > sal, b e ll u > bèl

• cayía de la -n proveniente de n intervocálica llatina. Esti rasgu compártelu col catalán.

v i n u > vi, b e n e > bé

• caltenimientu de les consonantes oclusives finales, carauterística ésta que lu avera al catalán.

l u p u > lop

Númberu de falantes

Según un informe espublizáu pola Oficina del Altu Comisionáu de les Naciones Xuníes pa los Drechos Humanos, el númberu de falantes d'esta variedá taría en tornu a los dos millones.

Referencies

BEC, Pierre. La langue occitane. Coleición Que sais-je?, Paris, PUF, 1963

Ver tamién

• Languedocien: Artículu de la Wikipedia francesa

• Datos: Q942602
• Multimedia: Languedocien dialect