Mendeleviu

elementu químicu de númberu atómicu 101 y símbolu Md

El mendeleviu[1] ye un elementu de la tabla periódica que'l so símbolu ye Md (enantes Mv) y el so númberu atómicu ye 101. El nome d'esti elementu provién del creador de la Tabla periódica de los Elementos: Dmitri Mendeleyev (1834-1907), padre de la tabla periódica.

Fermiu ← MendeleviuNobeliu
   
 
101
Md
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Mendeleviu, Md, 101
Serie química Actínidos
, periodu, bloque , 7, f
Masa atómica 258 u
Configuración electrónica [Rn] 5f13 7s²
Electrones per nivel 2, 8, 18, 32, 31, 8, 2
Propiedaes atómiques
Electronegatividá 1,3 (Pauling)
Estáu(aos) d'oxidación 2, 3
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu Sólidu
Puntu de fusión 1100 K (827 °C)
Varios
Nᵘ CAS 7440-11-1
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del mendeleviu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
257Md5,52 h0,406
7,558
_
257Fm
253Ye
_
258Md51,5 d1,230258Fm
260Md31,8 d_
7,000
_
1,000
_
256Ye
260Fm
260Non
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

Descubrimientu del mendeleviu

editar

El mendeleviu ye'l novenu elementu transuránido descubiertu de la serie de los actínidos. Identificar Albert Ghiorso, Bernard G. Harvey, Gregory R. Choppin, Stanley G. Thompson y Glenn T. Seaborg el 19 de febreru de 1955 por aciu el bombardéu del isótopu einsteniu-253 con iones helio nel ciclotrón de 60 pulgaes de la Universidá de California en Berkeley. L'isótopu producíu foi'l 256-Md (vida media de 76 minutos).

L'isótopu 258-Md (55 díes) llogróse por bombardéu d'un isótopu del einsteniu con iones helio. Esti isótopu ye'l que s'utiliza pa estudiar les propiedaes químiques y físiques. En solución aguacienta paez adoptar los númberos d'oxidación (III) (característicu de los actínidos).

Referencies

editar

Enllaces esternos

editar