Volframiu
El volframiu[2] o wolframiu, tamién llamáu tungsteniu[3], ye un elementu químicu de númberu atómicu 74 que s'atopa nel grupu 6 de la tabla periódica de los elementos. El so símbolu ye W.
Ye un metal escaso na corteza terrestre, alcuéntrase en forma d'óxidu y de sales en ciertos minerales. Ye de color gris aceráu, bien duru y densu, tien el puntu de fusión más eleváu de tolos metales y el puntu de bullidura más altu de tolos elementos conocíos.[4] Úsase nos filamentos de les llámpares incandescentes, n'electrodos non consumibles de soldadures, en resistencies llétriques, y aleáu col aceru, na fabricación d'aceros especiales.
La so variedá de carburu de volframiu sinterizáu emplégase pa fabricar ferramientes de corte. Esta variedá absuerbe más del 60 % de la demanda mundial de volframiu.
El volframiu ye un material estratéxicu y tuvo na llista de productos más cobiciaos dende la Segunda Guerra Mundial. Por exemplu, el gobiernu d'Estaos Xuníos caltién unes reserves nacionales de seis meses xunto a otros productos consideraos de primer necesidá pa la so sobrevivencia.[5]
Esti metal ye fundamental pa entender les sociedaes modernes. Ensin él nun podríen producise d'una forma económica toles máquines que nos arrodien y les coses que pueden producise con elles.
Historia
editarEn 1779, Peter Woulfe, mientres estudiaba una muestra del mineral wolframita, (Mn, Fe) (WO4), predixo que debía de contener un elementu nuevu. Dos años dempués, en 1781, Carl Wilhelm Scheele y Torbern Bergman suxirieron que podía atopase un nuevu elementu amenorgando un ácidu (denomináu «ácidu túngstico») llográu a partir del mineral scheelita (CaWO4). En 1783, n'España, los hermanos Juan José Elhúyar y Fausto Elhúyar atoparon un ácidu, a partir de la wolframita, idénticu al ácidu túngstico; el primeru traxo'l mineral consigo del so periplu poles mines y universidaes europees. En Upsala (Suecia) tomó clases con Bergman que faló-y de les sos intuiciones tocante al volframiu. Asina, consiguieron aisllar el nuevu elementu per aciu d'un amenorgamientu con carbón vexetal, nel Real Seminariu de Vergara au tenía'l so llaboratoriu la Real Sociedá Bascongada d'Amigos del País. Más tarde, publicaron Analís químicu del wolfram y exame d'un nuevu metal qu'entra na so composición describiendo esti descubrimientu.[6][7]
Referencies
editar- ↑ «Why does Tungsten not 'Kick' up an electron from the s sublevel ?». Consultáu'l 15 de xunu de 2008.
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: volframiu
- ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: tungsteniu
- ↑ Daintith, John (2005). Facts on File Dictionary of Chemistry, 4th ed.. New York: Checkmark Books.
- ↑ Stwertka, Albert (2002). A Guide to the elements, 2nd ed.. New York: Oxford University Press.
- ↑ ITIA Newsletter. International Tungsten Industry Association. June 2005. Archivado del original el 2008-03-07. https://web.archive.org/web/20080307024359/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_June05.pdf. Consultáu'l 18 de xunu de 2008.
- ↑ ITIA Newsletter. International Tungsten Industry Association. December 2005. Archivado del original el 2008-03-07. https://web.archive.org/web/20080307024340/http://www.itia.info/FileLib/ITIA_Newsletter_December05.pdf. Consultáu'l 18 de xunu de 2008.
| Elementos químicos |
| Llistaos |
| Nome | Símbolu | Númberu atómicu | Masa atómica | Puntu de fusión | Puntu d'ebullición | Densidá |
| Grupos |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| Periodos |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| Series |
| Alcalinos | Alcalinotérreos | Lantánidos | Actínidos | Metales de transición | Metales del bloque p | Metaloides | Non metales | Halóxenos | Gases nobles |
| Bloques |
| bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g |
