Wikipedia

Estáu miembru de la Xunión Europea

estáu firmante de los trataos de la Xunión Europea (XE)

Denominar Estáu miembru de la Xunión Europea[1] a cada unu de los países soberanos que formen parte de la Xunión Europea[1] (XE) y que-y confieren competencies.[2]

     Estaos miembros de la Xunión Europea.
     Estaos candidatos a l'adhesión.

Na actualidá, hai ventiocho Estaos miembros de la Xunión Europea.[3] Dende los seis Estaos fundadores de les orixinales Comunidaes Europees[4] hasta la so composición actual, la Unión esperimentó socesives ampliaciones qu'estendieron les sos fronteres hasta tomar na actualidá la mayor parte del territoriu continental so la gobernanza común de la Xunión Europea.

Los Estaos de la Unión difieren ente sigo na so hestoria, cultura, población, xeografía, modelu políticu y territorial de gobiernu, ya inclusive forma d'Estáu (venti repúbliques y siete monarquíes),[5] pero atópense venceyaos ente sigo pol compromisu políticu, económicu y xurídicu que deriva del procesu d'integración europea asumíu por toos nel marcu de los Trataos constitutivos de la Xunión Europea.

Pa poder aportar a formar parte de la XE, los Estaos tienen de cumplir unos requisitos conocíos como criterios de Copenhague, qu'establecen la obligatoriedá de que l'Estáu tenga un gobiernu democráticu y llibre mercáu, amás de reconocer los derechos y llibertaes de los ciudadanos ente otros requisitos.[6] Cualquier Estáu européu que cumpla los requisitos de pertenencia puede formar parte de la Unión,[6] y dende la firma del Tratáu de Lisboa cualesquier Estáu miembru que lo deseye puede solicitar la retirada de la XE.

Estaos miembros

editar

Los miembros de la Unión crecieron dende los seis Estaos fundadores (Alemaña, Bélxica, Francia, Italia, Luxemburgu y Países Baxos)[4] a los 27 que güei conformen la Xunión Europea: Alemaña, Austria, Bélxica, Bulgaria, Xipre, Croacia, Dinamarca, Eslovaquia, Eslovenia, España, Estonia, Finlandia, Francia, Grecia, Hungría, Irlanda, Italia, Letonia, Lituania, Luxemburgu, Malta, Países Baxos, Polonia, Portugal, República Checa, Rumanía y Suecia.

D'esos 27 estaos miembros, el Reinu Xuníu (Inglaterra, Escocia, Gales ya Irlanda del Norte) aprobó la so retirada nun referendu convocáu al efeuto, procesu qu'inda non se llevó a cabu.

Band. Esc. Estáu Códigu
país[7] 		Fecha de
adhesión[8] 		Población[9] Superficie[9]
(km²) 		Moneda PIB per
cápita[9] ($) 		Escaños
Parllamentu Européu
    Alemaña DE 01957-03-25 25 de marzu de 1957 81 305 856 357 022 Euru 38 400 96
    Austria AT 01995-01-01 1 de xineru de 1995 8 219 743 83 871 Euru 42 400 19
    Bélxica BE 01957-03-25 25 de marzu de 1957 10 438 353 30 528 Euru 38 200 22
    Bulgaria BG 02007-01-01 1 de xineru de 2007 7 037 935 110 879 Lev 13 800 18
  Xipre CY 02004-05-01 1 de mayu de 2004 1 138 071 9 251 Euru 29 400 6
    Croacia HR 02013-07-01 1 de xunetu de 2013 4 290 612 56 542 Kuna 18 100 12
    Dinamarca DK 01973-01-01 1 de xineru de 1973 5 543 453 43 094 Corona danesa 37 600 13
    Eslovaquia SK 02004-05-01 1 de mayu de 2004 5 483 088 49 035 Euru 23 600 13
    Eslovenia SI 02004-05-01 1 de mayu de 2004 1 996 617 20 273 Euru 29 000 8
    España ES 01986-01-01 1 de xineru de 1986 47 042 984 505 370 Euru 31 000 54
    Estonia EE 02004-05-01 1 de mayu de 2004 1 274 709 45 228 Euru 20 600 6
    Finlandia FI 01995-01-01 1 de xineru de 1995 5 262 930 338 145 Euru 36 700 13
    Francia FR 01957-03-25 25 de marzu de 1957 65 630 692 643 801 Euru 35 600 74
    Grecia EL 01981-01-01 1 de xineru de 1981 10 767 827 131 957 Euru 26 600 22
    Hungría HU 02004-05-01 1 de mayu de 2004 9 958 453 93 028 Florín húngaru 19 800 22
    Irlanda IE 01973-01-01 1 de xineru de 1973 4 722 028 70 273 Euru 40 100 12
    Italia IT 01957-03-25 25 de marzu de 1957 61 261 254 301 340 Euru 30 900 73
    Letonia LV 02004-05-01 1 de mayu de 2004 2 191 580 64 589 Euru 15 900 9
    Lituania LT 02004-05-01 1 de mayu de 2004 3 525 761 65 300 Euru 19 100 12
  Luxemburgu LU 01957-03-25 25 de marzu de 1957 509 074 2 586 Euru 81 100 6
    Malta MT 02004-05-01 1 de mayu de 2004 409 836 316 Euru 25 800 6
    Países Baxos NL 01957-03-25 25 de marzu de 1957 16 730 632 41 543 Euru 42 700 26
    Polonia PL 02004-05-01 1 de mayu de 2004 38 415 284 312 685 Złoty 20 600 51
    Portugal PT 01986-01-01 1 de xineru de 1986 10 781 459 92 090 Euru 23 700 22
    República Checa CZ 02004-05-01 1 de mayu de 2004 10 177 300 78 867 Corona checa 27 400 22
    Rumanía RO 02007-01-01 1 de xineru de 2007 21 848 504 238 391 Leu rumanu 12 600 33
    Suecia SE 01995-01-01 1 de xineru de 1995 9 103 788 450 295 Corona sueca 40 900 20

Ampliación

editar
Artículos principales: Historia de l'ampliación de la Xunión Europea y Ampliación de la Xunión Europea
 
Territorios continentales de los miembros de la Xunión Europea (Comunidaes Europees hasta 1993) animaos n'orde d'adhesión.

L'ampliación y l'adhesión de nuevos Estaos miembros foi una carauterística principal del paisaxe político de la Xunión Europea y enantes de les Comunidaes Europees.

La Comunidá Europea del Carbón y del Aceru (CECA) foi la primera de les comunidaes esistentes y foi establecida en 1951 polos que se conoz como los seis Estaos fundadores: Alemaña, Bélxica, Francia, Italia, Luxemburgu y los Países Baxos. Más tarde, en 1957 estos mesmos Estaos fundaron la Comunidá Económica Europea y la Comunidá Europea de la Enerxía Atómica.

En 1961 solicitaron la entrada a les Comunidaes Irlanda, Dinamarca y Reinu Xuníu, y en 1962 facer Noruega.[10] Sicasí, naquella dómina inda reinaba un ciertu escepticismu tocantes a les ampliaciones y el presidente francés Charles de Gaulle votó en contra de l'adhesión de Reinu Xuníu, al que consideraba un caballu de Troya por cuenta de la influencia que sobre él exercíen los Estaos Xuníos.[11][12] Esto paralizó les negociaciones colos otros países, daqué que se volvería a repitir nuevamente cola negación de Charles de Gaulle en 1967. Namái dempués de que De Gaulle dexara'l cargu en 1969 consiguióse reactivar les negociaciones.[10]

Sicasí, el 53,5% de los noruegos votaron en contra de l'adhesión nun referendu.[10] La resultancia negativa de la consulta provocó una crisis de gobiernu y allo siguió-y la dimisión del primer ministru Trygve Bratteli.[13] Yá ensin Noruega, en 1973 tuvo llugar la primer ampliación de les Comunidaes Europees na que se xunieron Reinu Xuníu, Irlanda y Dinamarca.[10]

A pesar d'estos contratiempos, y de la retirada de Groenlandia en 1985 (que pertenecía a les Comunidaes por ser un territoriu autónomu de Dinamarca),[14] trés nuevos países xunieron antes del fin de la Guerra Fría: Grecia en 1981 y Portugal y España en 1986.[15] En 1987 la estensión xeográfica del proyeutu européu poner a prueba cuando Marruecos solicitó l'adhesión, pero foi refugada al nun ser consideráu un país d'Europa.[16]

 
La cayida del Muriu de Berlín fixo posible la integración d'Europa Oriental na Xunión Europea.

En 1990, cuando la Guerra Fría llegaba al so fin, Alemaña Oriental dio la bienvenida a la Comunidá Europea como parte d'una reunificada Alemaña. La cayida del Muriu de Berlín, que fizo posible esta reunificación y que tuvo llugar un añu antes, foi unu de los acontecimientos más importantes pa la integración europea y pa la posterior llibertá de circulación.[17]

Cola entrada a valir el 1 de xineru de 1993 del Tratáu de la Xunión Europea (que se roblara na ciudá neerlandesa de Maastricht en 1992) creóse l'actual "Xunión Europea" que sustituyía y arrexuntaba a la Comunidá Europea anterior. Establecióse tamién el mercáu únicu y fixéronse realidá los sos cuatro llibertaes: la llibre circulación de mercancíes, servicios, persones y capitales.[18]

Dos años dempués producióse la primer ampliación de la yá Xunión Europea, que sería la cuarta de la hestoria (ensin tener en cuenta la incorporación d'Alemaña Oriental a l'Alemaña unificada): el 1 de xineru de 1995 integráronse Austria, Finlandia y Suecia, polo que la Unión cuntaba yá con quince miembros, conocida como "La Europa de los quince".[18][19][20]

Años antes solicitaríen l'adhesión Suiza y nuevamente Noruega, pero en dambos casos les negociaciones paralizáronse dempués de que los votantes de los dos países refugaren la pertenencia a la Xunión Europea en referendu (1992 y 1994 respeutivamente).[10] Mentanto, los miembros del estinguíu Bloque del Este y Yugoslavia empezaron a empecipiar movimientos d'acercamientu a la Xunión Europea.

La quinta ampliación tuvo llugar en 2004 y foi la qu'incorporó a un mayor númberu de países. En total, la Xunión Europea cuntó dende'l 1 de mayu con diez nuevos países y unos 75 millones d'habitantes formando un espaciu político y económico de 450 millones de ciudadanos qu'agora incluyía tamién a trés antigües repúbliques soviétiques (Estonia, Letonia y Lituania), cuatro antiguos satélites de la XRSS (Polonia, República Checa, Hungría y Eslovaquia), una antigua república yugoslava (Eslovenia) y dos islles mediterránees (Xipre y Malta).[21]

En 2007 incorporáronse Bulgaria y Rumanía, convirtiendo a la Xunión Europea nun espaciu de cuasi 500 millones de ciudadanos.[22] Croacia pela so parte robló l'adhesión a finales de 2011 y selmanes dempués foi ratificáu en referendos, xuniéndose'l 1 de xunetu de 2013 a la familia europea como'l so miembru númberu ventiocho.[23][24]

Representación

editar

Nel Conseyu Européu y el Conseyu de la Xunión Europea

editar

Cada Estáu tien representación nes instituciones de la Xunión Europea. Ser un miembru de plenu derechu da-y al gobiernu d'un Estáu miembru un asientu nel Conseyu de la Xunión Europea y nel Conseyu Européu,[25][26] nos que cuando les decisiones nun se tomen por consensu los votos sopesar en función de la población (anque nun ye esautamente proporcional, yá que hai un mínimu que sirve por que los países más pequeños nun pierdan representación).[27] La Presidencia del Conseyu de la Xunión Europea rota cada seis meses ente cada unu de los miembros dexando a cada Estáu ayudar a dirixir l'axenda de la Unión.[27]

Nel Parllamentu Européu

editar
 
Interior del Parllamentu Européu en Estrasburgu, Francia.

De la mesma forma, a cada Estáu miembru de la Xunión Europea asígnense-y un númberu d'escaños nel Parllamentu Européu d'alcuerdu a la so población.[28] Nuevamente los países pequeños reciben un mayor númberu d'escaños per habitante que los grandes: esta regla de "proporcionalidad degresiva" pretende faer posible el reflexu del pluralismu interior de los Estaos pequeños, ensin que por ello'l Parllamentu adquiera un tamañu exorbitante, daqué que pasaría inevitablemente si los Estaos grandes llograren un númberu de diputaos direutamente proporcional.

La eurocámara cuenta con 751 eurodiputaos,[29][30][31][32] quien representen de manera direuta, acordies con el principiu de democracia representativa qu'ordena'l métodu de gobiernu comuñal, a los ciudadanos europeos como tales y nel so conxuntu, non a los sos Estaos d'orixe.[33] Esti eleutores son los únicos ante quien respuenden políticamente, de manera periódica cada cinco años, nes eleiciones europees.[33]

N'otres instituciones

editar

La Comisión Europea cuenta con 28 comisarios, unu per cada miembru, anque estos nun son nomaos polos Estaos miembros sinón pol Presidente de la Comisión Europea y tienen que ser aprobaos pol Parllamentu Européu.[34]

Soberanía

editar
Artículo 4

1. De conformidá colo dispuesto nel artículu 5, toa competencia ensin atribuyir a la Unión nos Trataos correspuende a los Estaos miembros.

2. La Unión va respetar la igualdá de los Estaos miembro ante los Trataos, según la so identidá nacional, inherente a les estructures fundamentales polítiques y constitucionales d'éstos, tamién no referente a l'autonomía local y rexonal. Va Respetar les funciones esenciales del Estáu, especialmente les que tienen por oxetu garantizar la so integridá territorial, caltener l'orde públicu y salvaguardar la seguridá nacional. En particular, la seguridá nacional va siguir siendo responsabilidá esclusiva de cada Estáu miembru.

3. Conforme de primeres de cooperación lleal, la Unión y los Estaos miembros van respetase y van asistir mutuamente nel cumplimientu de les misiones derivaes de los Trataos. Los Estaos miembros van adoptar toles midíes xenerales o particulares apoderaes p'asegurar el cumplimientu de les obligaciones derivaes de los Trataos o resultantes de los actos de les instituciones de la Unión. Los Estaos miembros van ayudar a la Unión nel cumplimientu de la so misión y van abstenese de toa midida que pueda poner

en peligru la consecución de los oxetivos de la Unión.
—Artículu 4. Tratáu de la Xunión Europea.

Los trataos fundacionales establecen que tolos Estaos miembros son soberanos y d'igual valor.[33] Sicasí, la Xunión Europea sigue un sistema supranacional similar al federalismu[35] en cuasi toles árees; onde los Estaos delegan soberanía en cuenta de representación nes instituciones europees.

Les instituciones de la Xunión Europea tienen por tanto la facultá de dictar lleis y executales nel ámbitu européu.[36] Si un Estáu nun cumple cola llei de la Xunión Europea pue ser multáu o se-y pueden retirar los fondos. En casos estremos, esisten disposiciones pa llindar el derechu a votu o suspender la pertenencia d'un Estáu miembru.[37][33]

L'estilu d'integración de la Xunión Europea, en contraste col d'otres organizaciones, convirtióse nun "sistema altamente desenvueltu d'interferencia mutua nos asuntos internos" de cada país.[38] Sicasí, en temes de defensa y política esterior (y antes del Tratáu de Lisboa, policial y xudicial), que ye un área bien delicada pa los gobiernos nacionales, tresfierse menos soberanía; polo que nestos asuntos les cuestiones tratar por cooperación y unanimidá.[39]

La cuestión de si'l Derechu comuñal ye cimeru a la llexislación nacional o nun hai tao suxeta a alderique.[40] Los trataos nun emiten nenguna posición al respeutu, pero les sentencies xudiciales establecieron la superioridá de la llei de la Xunión Europea sobre la llexislación de los Estaos miembros[41] y afírmase nuna declaración amiesta al Tratáu de Lisboa.[42][40]

Les árees concretes nes que los Estaos miembros dieron competencia llexislativa a la Xunión Europea son les siguientes:

Según lo señalao nel Títulu I de la Primer Parte del Tratáu de Funcionamientu de la Xunión Europea (versión consolidada):[33]      
Competencies esclusives:
Namái la Unión puede llexislar y adoptar actos venceyantes; los Estaos namái van poder si son facultaos pola Unión o p'ampliar los actos de la Unión[43]
Competencies compartíes:
La Unión y los Estaos miembros pueden llexislar y adoptar actos venceyantes, pero los Estaos namái van exercer la so competencia na midida na que la Unión nun la haya fechu[44]
Les polítiques y aiciones de la Unión nun van torgar a los Estaos exercer les suyes
Competencies especiales
(catalogaes aparte)
  • la coordinación de les polítiques económica, social y d'empléu
  • la política esterior y de seguridá común (PESC-PCSD)
Competencies de sofitu:
La Unión puede llevar a cabu remanes col fin de sofitar, coordinar o complementar l'aición de los Estaos

Clauses de exención na Xunión Europea

editar
 
Bulgaria, Xipre, Croacia, Irlanda, Reinu Xuníu y Rumanía son miembros de la XE que nun pertenecen al Espaciu Schengen, anque Irlanda y Reinu Xuníu son los únicos que s'han autoexcluido.

Anque son una minoría, ciertos Estaos miembros tán menos integraos na Xunión Europea qu'otros. Na mayoría de los casos esto debe a que se-yos concedió una exención (conocíes como opt-out) nun ámbitu particular de la cooperación comuñal, col fin de torgar un bloquéu xeneral.[45]

La singularidá más notable ye la esceición de la Unión Económica y Monetaria, esto ye, de l'adopción del euru como única moneda de cursu llegal. Ente que la mayoría de los países de la Xunión Europea tán obligaos a adoptar esta moneda cuando tean preparaos, Dinamarca y el Reinu Xuníu llograron el derechu de caltener les sos monedes independientes, la llibra esterlina y la corona danesa.[45]

Tamién se concedieron otres clauses similares en materia de defensa y ciudadanía europea. El Alcuerdu de Schengen, por casu, adoptóse namái parcialmente, yá que Dinamarca, Irlanda y Reinu Xuníu pueden optar a participar o non (los dos últimos países mentaos nun lo faen), en toes o en parte de les midíes previstes.[45][46]

Territorios con estatus especial

editar
Artículu principal: Territorios especiales de la Xunión Europea
Forma parte de la Xunión Europea anque con un estatus especial, yá que según el tratáu d'adhesión del Reinu Xuníu a la Comunidá Económica Europea en 1973, Xibraltar entraba na CEE como un "territoriu européu de que les sos rellaciones esteriores el gobiernu del Reinu Xuníu ye responsable".[47] Según lo axustao pol Reinu Xuníu a pidimientu del gobiernu de Xibraltar, delles lleis de la XE nun s'estienden a Xibraltar. Según delles disposiciones del tratáu d'adhesión del Reinu Xuníu a les comunidaes europees, Xibraltar:
  • Ta fora de la unión aduanera de la XE.[48]
  • Ta escluyíu de la Política Agraria Común (PAC).[48]
  • Ta escluyíu de l'harmonización del IVA.[48]
  • Nun destina nenguna parte de los ingresos d'aduanes a la XE.
  • En rellación al comerciu de bienes, Xibraltar ye consideráu, ello ye que como territoriu esternu pola XE.
Les condiciones de pertenencia de les ciudaes autónomes foi oxetu de numberoses negociaciones, integrándose finalmente na CEE con una serie de requisitos particulares, aniciaos fundamentalmente pola so situación xeográfica y escasez de recursos (por cuenta de la pequeña dimensión del so territoriu), que motivaron qu'España solicitara una serie de condiciones especiales d'integración pa les ciudaes:[49]
  • Nun tán dientro del territoriu aduaneru de la XE.
  • Tienen la condición de tercer estáu a efeutos aduaneros.
  • Los productos orixinarios de les ciudaes son consideraos como provenientes de terceros estaos y non como si tuvieren el so orixe n'estaos miembros.
  • Les actes en materia de política comercial común referentes a la esportación o importación, nun van tener aplicación en dambes ciudaes.

Rexones ultraperiféricas

editar
Artículu principal: Rexón ultraperiférica de la Xunión Europea

Hai una serie de territorios d'ultramar de los Estaos miembros que son llegalmente parte de la Xunión Europea pero tienen ciertes exenciones en función de la so alloñanza d'Europa. Estes rexones ultraperiféricas disponen d'una aplicación parcial de la llei de la XE y en dellos casos atópense fora del espaciu de Schengen.[50][51] Toos estos territorios utilicen l'euru como moneda y son:

Retirada y suspensión

editar
Ver tamién: Brexit y Grexit

Hasta la fecha nengún Estáu miembru retiróse de la Xunión Europea. Sicasí Groenlandia, como territoriu, facer en 1983 al consiguir mayor autonomía d'un Estáu miembru (Dinamarca).[52][53] El gobiernu del Reinu Xuníu, tres el referendu de 2016, ta realizando los preparativos pa invocar l'artículu 50 del Tratáu de la Xunión Europea con que se va empecipiar formalmente'l procesu de retirada del Reinu Xuníu de la Xunión Europea (Brexit).[54]

Foi'l Tratáu de Lisboa el qu'incluyó explícitamente per primer vegada la posibilidá de qu'un Estáu miembru abandone la Xunión Europea,[55] dexando claro que «tou Estáu miembru va poder decidir, de conformidá coles sos normes constitucionales, retirase de la Unión».[56] Pa ello, l'Estáu que decida retirase tendrá de notificar la so intención al Conseyu Européu, que previa aprobación del Parllamentu Européu, va alcordar la forma de la so retirada teniendo en cuenta'l marcu de les sos rellaciones futures cola Unión.[56]

Per otra parte hai una serie de movimientos d'independencia dientro de los Estaos miembros (por casu, en Cataluña, Flandes o Escocia) qu'abogen pola independencia al respective de los sos países y l'adhesión d'estes rexones a la Xunión Europea. En principiu la independencia nun ye daqué contempláu nos trataos de la Xunión Europea[57][58] y representantes de la Comisión Europea afirmaron que cuando una parte d'un Estáu miembru independízase pero desea permanecer na XE, esta tendría que volver solicitar el so ingresu pa xunise como si tratar d'un nuevu país incorporándose dende'l principiu (polo que l'Estáu del que provién podría votar en contra de la so adhesión).[59][60][61][62] Sicasí otros analistes llegales cunten que los Estaos resultantes de la secesión o disolución d'un Estáu miembru podríen siguir siendo Estaos miembros de la Xunión Europea.[63][64] En 2012 presentóse una Iniciativa Ciudadana Europea que solicitaba a la Xunión Europea llexislar al respeutu.[65]

El Tratáu d'Ámsterdam introdució nel Tratáu de la Xunión Europea una clausa que dispón que, en casu de qu'un Estáu miembru viole de manera grave y persistente los principios de la Xunión Europea (llibertá, democracia, respetu de los derechos humanos y les llibertaes fundamentales, según del Estáu de derechu), podrán suspendese dalgunos de los sos derechos (como por casu el so votu nel Conseyu) pero tendrá de siguir cumpliendo les sos obligaciones.[66] El Tratáu de Niza completó esti procedimientu por aciu un dispositivu preventivu, polo qu'a propuesta d'un terciu de los miembros de la Comisión Europea o del Parllamentu, el Conseyu Européu va poder constatar qu'esiste un riesgu claro de violación grave de los derechos fundamentales per parte d'un Estáu miembru y presenta-y los encamientos apropiaos.[66]

Estaos rellacionaos

editar
Ver tamién: Rellaciones ente la Xunión Europea y los microestados europeos
 
Diagrama de Euler amosando les distintes rellaciones ente los Estaos europeos.

Los Estaos candidatos a l'adhesión a la Xunión Europea son Albania, Macedonia, Montenegru, Serbia y Turquía. Países candidatos potenciales son Bosnia y Herzegovina y Kosovu.

Per otru llau, hai una serie de países qu'establecieron fuertes venceyos cola Xunión Europea de forma similar inclusive a ciertos aspeutos de la pertenencia como Estáu miembru. A pesar de la decisión de Noruega de nun incorporase a la Unión, convertir n'unu de los miembros del Espaciu Económicu Européu (EEE), que tamién inclúi a Islandia y a Liechtenstein (el restu de los miembros xuniéronse a la XE). L'Espaciu Económicu xune a estos países al mercáu de la Xunión Europea, que de la mesma estiende les cuatro libertad a estos Estaos. A cambéu, tienen que pagar una cuota y adoptar nuna gran mayoría d'ámbitos la llexislación de la Unión.[67]

Otru exemplu podría ser Bosnia y Herzegovina, que tuvo so supervisión internacional. El Alto Representante pa Bosnia y Herzegovina ye un alministrador internacional que tien amplios poderes sobre esti país pa garantizar que l'alcuerdu de paz respétase. Esti Altu Representante ye nomáu pola Xunión Europea, a quien representa, y tien capacidá pa imponer lleis y destituyir a los funcionarios electos y a los funcionarios públicos; esto ye, la Unión tien un mayor control direutu sobre Bosnia y Herzegovina que de los sos propios Estaos miembros: nesta situación, a la que se xune la gran ambición d'esti país por pertenecer a la Xunión Europea, Bosnia y Herzegovina convirtióse nun protectoráu de facto de la XE. Ello ye que la bandera d'esti estáu foi inspirada pola bandera europea.[68][69]

D'una forma asemeyada, Kosovu atopar so una fuerte influencia de la Xunión Europea, sobremanera tres la tresferencia d'autoridá de les Naciones Xuníes a la Unión. En teoría Kosovo ye supervisáu por una misión especial de la Xunión Europea pa la xusticia, l'entrenamientu personal de la policía y l'ayuda a la reconstrucción de les instituciones del Estáu. Sicasí, la misión fai-y esfrutar a la XE de ciertos poderes executivos sobre l'Estáu y tien la responsabilidá de caltener la estabilidá y l'orde,[70] polo que de la mesma manera que Bosnia y Herzegovina, a Kosovo denominóse-y tamién como un protectoráu de la Xunión Europea.[71][72][73]

Esiste tamién el términu -en gran parte desapaecíu- de miembru asociáu. Dacuando aplicóse a los Estaos que roblaron un alcuerdu d'asociación o collaboración cola XE, anque esto en nengún casu tratar d'una clasificación formal y nun da al Estáu nengunu de los derechos de llibre circulación o representación qu'ostenten los Estaos de plenu de derechu. El términu ye cuasi desconocíu na actualidá pero foi utilizáu antes inclusive de la Xunión Europea con países como Grecia o Turquía.[74][75]

Ver tamién

editar

Referencies

editar
  1. ↑ 1,0 1,1 Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.Fundéu (4 d'ochobre de 2010). ««Estáu miembru», plural «Estaos miembros»». Archiváu dende l'orixinal, el 27 de payares de 2015. Consultáu'l 19 de payares de 2016.
  2. ↑ EUROPA. «Los principios fundacionales de la Unión». Consultáu'l 6 d'agostu de 2012.
  3. ↑ hablamosdeeuropa.es. «Estaos Miembros». Consultáu'l 6 d'agostu de 2012.
  4. ↑ 4,0 4,1 EUROPA. «Europa pola paz – los alboreceres de la cooperación». Consultáu'l 6 d'agostu de 2012. «Estaos miembros fundadores: Alemaña, Bélxica, Francia, Italia, Luxemburgu y Países Baxos»
  5. ↑ Enric Sopena (17 d'abril de 2012). «La República, un réxime honorable y digno». Consultáu'l 7 d'agostu de 2012.
  6. ↑ 6,0 6,1 Comisión Europea. «Condiciones pa l'ampliación». Archiváu dende l'orixinal, el 14 de marzu de 2012. Consultáu'l 6 d'agostu de 2012.
  7. ↑ Oficina de Publicaciones. «Denominaciones y sigles preceptives». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  8. ↑ EUROPA. «Cronología de la integración europea». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 CIA. «The World Factbook» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-10. Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Mission of Norway to the European Union. «Norway and the EU - Historical Overview» (inglés). Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  11. ↑ White, Michael (26 de xineru de 2012) (n'inglés). Britain, proud home of Euroscepticism. The Guardian. http://www.guardian.co.uk/world/2012/jan/26/britain-proud-home-euroscepticism. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  12. ↑ (n'inglés) Britain shut out. BBC News. http://news.bbc.co.uk/hi/english/static/in_depth/uk/2001/uk_and_europe/1958_1969.stm. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  13. ↑ Direición Xeneral de Comunicación Esterior del Ministeriu d'Asuntos Esteriores y de Cooperación. «Noruega». Archiváu dende l'orixinal, el 10 de payares de 2011. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  14. ↑ EUROPA. «1985». Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  15. ↑ EUROPA. «Europa camuda de cara - la cayida del muriu de Berlín». Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  16. ↑ (n'inglés) W. Europe Bloc Bars Morocco as a Member. Los Angeles Times. 21 de xunetu de 1987. http://articles.latimes.com/1987-07-21/news/mn-5339_1_rabat. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  17. ↑ Julio Crespo MacLennan. «pactu-de-la-reunificacion-alemana Cinco estadistes ante'l pactu de la reunificación». Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  18. ↑ 18,0 18,1 EUROPA. «Europa ensin fronteres». Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  19. ↑ Palombu Corredor. «Asina nació la “Europa de los Quince”». Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  20. ↑ La Europa de los 15. El País. 2 de xineru de 1995. https://elpais.com/diario/1995/01/02/opinion/789001211_850215.html. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  21. ↑ EUROPA. «Ampliación 2004: el retu superáu d'una XE con 25 miembros». Consultáu'l 19 d'agostu de 2012.
  22. ↑ La XE lleva a cabu la so sesta ampliación metanes la crisis institucional. El País. 1 de xineru de 2007. http://internacional.elpais.com/internacional/2007/01/01/actualidad/1167606004_850215.html. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  23. ↑ Croacia robla la so adhesión a la XE: va ser el 28ᵘ sociu en xunetu de 2013. ABC. 9 d'avientu de 2011. https://www.abc.es/20111209/internacional/abci-croacia-adhesion-union-europea-201112091059.html. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  24. ↑ Croacia diz 'sí' a la so entrada na XE. El Mundo. 23 de xineru de 2012. https://www.elmundo.es/elmundo/2012/01/22/union_europea/1327229518.html. Consultáu'l 19 d'agostu de 2012. 
  25. ↑ Conseyu de la Xunión Europea. «El Conseyu de la Xunión Europea». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-12-17. Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  26. ↑ Conseyu Européu. «El Conseyu Européu - Una institución oficial de la XE». Archiváu dende l'orixinal, el 2013-09-30. Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  27. ↑ 27,0 27,1 EUROPA. «Conseyu de la Xunión Europea». Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  28. ↑ Missé, Andreu (14 d'ochobre de 2007). Habitantes frente a ciudadanos na Xunión Europea. El País. https://elpais.com/diario/2007/10/14/internacional/1192312813_850215.html. Consultáu'l 16 d'agostu de 2012. 
  29. ↑ Ministeriu del Interior. «Eleiciones al Parllamentu Européu». Consultáu'l 16 d'agostu de 2012. «Si'l Tratáu de Lisboa entrara a valir dempués, el Parllamentu Européu aumentaría'l so tamañu a 754 diputaos hasta 2014, y quedaríase con 751 diputaos a partir de les eleiciones europees de 2014»
  30. ↑ G. Gallego, Javier (26 de payares de 2011). Los eurodiputaos 'pantasma' atopen el so escañu. El Mundo. https://www.elmundo.es/elmundo/2011/11/25/union_europea/1322256016.html. Consultáu'l 16 d'agostu de 2012. 
  31. ↑ Czesław Adam Siekierski (4 de febreru de 2010). «Composición del Parllamentu Européu tres la entrada a valir del Tratáu de Lisboa». Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  32. ↑ EUROPA. «El Tratáu en poques pallabres». Consultáu'l 16 d'agostu de 2012.
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 Versión consolidada del Tratáu de la Xunión Europea. 30 d'ochobre de 2010. http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2010:083:0013:0046:ye:PDF. Consultáu'l 11 d'agostu de 2012. 
  34. ↑ EUROPA. «Comisión Europea». Consultáu'l 17 d'agostu de 2012.
  35. ↑ Emmerich, Gustavo Ernesto; Alarcón Olguín, Víctor (2007). Tratáu de Ciencia Política. Anthropos Editorial, páx. 177. ISBN 9788476588055. Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  36. ↑ El Mundo. «¿Va Ser más importante una llei española o una europea?». Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  37. ↑ EUROPA. «Cláusula de suspensión». Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  38. ↑ Cooper, Robert (7 d'abril de 2002). Why we still need empires. The Observer. 
  39. ↑ EUROPA. «Política Esterior y de Seguridá». Consultáu'l 11 d'agostu de 2012. «La Política Esterior y de Seguridá ye un campu nel que los Gobiernos de la XE siguen exerciendo les principales competencies. [...] Les decisiones fundamentales tomar por unanimidá.»
  40. ↑ 40,0 40,1 Ashley Llamátigu (5 de marzu de 2008). «¿Supremacía xurídica dempués de Lisboa?». Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  41. ↑ Luis Miguel Romero Rodríguez. «Derechu Comuñal_Européu Analís Jurisprudencial de la Decisión Mariña vs. Enel na Supremacía del Derechu Comuñal Europe». Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  42. ↑ Parllamentu Européu (Julio de 2008). «El tratáu de Lisboa. 2. Supremacía del Derechu de la Unión». Archiváu dende l'orixinal, el 10 d'ochobre de 2013. Consultáu'l 11 d'agostu de 2012.
  43. ↑ Artículu 2.1 del Tratáu de Funcionamientu de la Xunión Europea
  44. ↑ Artículu 2.2 del Tratáu de Funcionamientu de la Xunión Europea
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 EUROPA. «Opting out (clausa de exención)». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  46. ↑ EUROPA. «L'espaciu y la cooperación Schengen». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  47. ↑ «Base de Datos de Llexislación». Consultáu'l 17 de setiembre de 2011.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 Cristina Izquierdo. «Xibraltar na Xunión Europea». Consultáu'l 17 de setiembre de 2011.
  49. ↑ Reinu d'España. «Acta d'Adhesión del Reinu d'España a les Comunidaes Europees. Protocolu Nᵘ 2 sobre les Islles Canaries y Ceuta y Melilla». Consultáu'l 19 de setiembre de 2011.
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 50,4 Comisión Europea. «Política rexonal y rexones ultraperiféricas». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  51. ↑ Gobierno de Canaries. «Estratexa pa les rexones ultraperiféricas: llogros y perspectives». Consultáu'l 23 d'agostu de 2012.
  52. ↑ Luis Díez-Picazo (Ochobre de 2008). «La naturaleza de la Xunión Europea». Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
  53. ↑ Senáu (27 d'avientu de 1996). «ACTIVIDAES PARLAMENTARIES 27 d'avientu de 1996». Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
  54. ↑ Aseguren que Reinu Xuníu dexaría la XE a fines de 2019. La Tercera, 15 d'agostu de 2016.
  55. ↑ EUROPA. «El Tratáu en poques pallabres». Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
  56. ↑ 56,0 56,1 Tratáu de la Lisboa. 17 d'avientu de 2007.  páxs. 120. http://www.boe.es/legislacion/enllaces/documentos/ue/Trat_lisboa.pdf. Consultáu'l 20 d'agostu de 2012. 
  57. ↑ Cañizares, María Jesús (4 de xunu de 2012). La XE refuga regular la independencia de Cataluña. ABC. https://www.abc.es/20120604/comunidá-catalunya/abcp-refuga-regular-independencia-cataluna-20120604.html. Consultáu'l 30 de setiembre de 2012. 
  58. ↑ llei/diz/cataluna/tenga de salir/la/ue/si/independízase.html Nenguna llei diz que Cataluña tenga de salir de la XE si independízase. Diariu de Sevilla. 30 de setiembre de 2012. http://www.diariodesevilla.es/article/espana/1364398/nenguna llei/diz/cataluna/tenga de salir/la/ue/si/independízase.html. Consultáu'l 30 de setiembre de 2012. 
  59. ↑ Almunia asegura que Catalunya dexaría la XE si independizárase. La Vanguardia. 9 d'ochobre de 2012. https://www.lavanguardia.com/politica/20121009/54352432861/almunia-asegura-catalunya-saldria-ue-independizara.html. Consultáu'l 10 d'ochobre de 2012. 
  60. ↑ La CE esclaria que la independencia d'una comunidá autónoma implica dexar la XE. ABC. 31 d'agostu de 2012. https://www.abc.es/20120831/espana/abci-comision-independencia-comunidá-salida-201208311405.html. Consultáu'l 1 de setiembre de 2012. 
  61. ↑ Matthew Happold. «Scotland Europa: independence in Europe?» (inglés). Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
  62. ↑ XE.html Josep Borrell avisa: "Una Cataluña independiente quedaría escluyida de la XE". L'Economista. 26 de setiembre de 2012. http://ecodiario.eleconomista.es/politica/noticias/4275786/09/12/Josep-Borrell-avisa-Una-Cataluna-independiente-quedaria-escluyida-de-la XE.html. Consultáu'l 30 de setiembre de 2012. 
  63. ↑ Centre Maurits Coppieters. «The internal enlargement of The European Union» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'ochobre de 2012.
  64. ↑ Centre Maurits Coppieters. «Unveiling Internal Enlargement» (inglés).
  65. ↑ «European Citizens' Initiative EU Internal Enlargement» (inglés). Consultáu'l 1 d'ochobre de 2012.
  66. ↑ 66,0 66,1 EUROPA. «Cláusula de suspensión». Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
  67. ↑ Ekman, Ivar (27 d'ochobre de 2005) (n'inglés). In Norway, EU pro and cons (the cons still win). The New York Times. http://www.nytimes.com/2005/10/26/world/europe/26iht-norway.html?_r=1. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  68. ↑ Chandler, David (20 d'abril de 2006) (n'inglés). Bosnia: whose state is it anyway?. Spiked. Archivado del original el 2012-10-19. https://web.archive.org/web/20121019112655/http://www.spiked-online.com/Articles/0000000CB02A.htm. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  69. ↑ Mackaoui, Sean. Bosnia, ente Dayton y la Xunión Europea. El Mundo. https://www.elmundo.es/opinion/tribuna-libre/2009/03/2618539.html. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  70. ↑ Kurti, Albin (2 de setiembre de 2009) (n'inglés). Causing damage in Kosovo. EUobserver. http://euobserver.com/opinion/28602. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  71. ↑ Tim Judah (18 de febreru de 2008). «Kosovo: the yera of the EU protectorate dawns» (inglés). Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
  72. ↑ (n'inglés) 'Kosovo Is not Independent, It Is an EU Protectorate'. Spiegel. 19 de febreru de 2008. http://www.spiegel.de/international/europe/interview-with-balkans-expert-dusan-reljic-kosovo-is-not-independent-it-is-an-eu-protectorate-a-536354.html. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  73. ↑ (n'inglés) Independence day. The Economist. 17 de febreru de 2008. http://www.economist.com/node/10711623. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012. 
  74. ↑ EurActiv (14 de payares de 2005). «EU-Turkey relations» (inglés). Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
  75. ↑ Comisión Europea. «EU-Turkey relations» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'abril de 2012. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.

Enllaces esternos

editar


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Estáu_miembru_de_la_Xunión_Europea&oldid=4300189»