Llingües d'oïl

El términu llingües d'oïl refierse, pa estremales del occitanu o grupu de llingües d'oc, a les llingües del norte del dominiu galorrománicu. Amás del francés, llingua que s'impunxo a les otres como oficial, nesti grupu atópense:

• angevin-mayenés (angevin-mayennais)
• berrichón (berrichon)
• borgoñón-morvandés (bourguignon-morvandiau)
• champanés (champenois)
• francu-comtés (franc-comtois)
• galó (gal)
• lorenés (lorrain)
• normandu (normand)
• picardu (picard)
• pictavín-santonxés (poitevin-saintongeais)
• valón (wallon)

Romanía

Esti artículu fai parte de la serie Llingües romániques

Grupos llingüísticos

Iberorrománicu Occitanorrománicu Galorrománicu Retorrománicu Galoitalianu Italorrománicu Balcanorrománicu Sardorrománicu

En Francia, les llingües d'oïl, como'l restu les llingües minoritaries, nun tienen una reconocencia oficial de les instituciones polítiques. Dellos dialeutos del normandu fálense nes Islles Normandes de la canal de la Mancha, onde tienen una cierta proteición, lo mesmo que'l valón en (Bélxica).