Seaborxu

El seaborxu (enantes llamáu unnilhexio) ye un elementu químicu de la tabla periódica que'l so símbolu ye Sg y el so númberu atómicu ye 106. Ye un elementu sintéticu que'l so isótopu más estable ye'l ²⁷¹Sg que tien una vida media de 2,4 minutos. La so naturaleza química ye similar a la del wolframiu.

Dubniu ← Seaborxu → Bohriu
106 Sg
Tabla completa • Tabla enantada
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu	Seaborxu, Sg, 106
Serie química	Metales de transición
Grupu, periodu, bloque	6, 5, d
Masa atómica	269 u
Configuración electrónica	[Rn] 7s² 5f14 6d⁴ (predicción)
Electrones per nivel	2, 8, 18, 32, 32, 12, 2 (predicción)
Propiedaes atómiques
Radiu covalente	143 (envaloráu) pm
Estáu(aos) d'oxidación	6
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu	Probablemente sólidu
Varios
Nᵘ CAS	54038-81-2
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

Historia

L'elementu 106 foi afayáu casi simultáneamente por dos llaboratorius distintos. En xunu de 1974, un grupu d'investigadores norteamericanos lideráu por Albert Ghiorso nel Lawrence Radiation Laboratory de la Universidá de California, Berkeley reportó la creación d'un isótopu de númberu de masa 263 y una vida media de 1,0 s. En setiembre de 1974, un equipu soviéticu lideráu por Georgii Flerov nel Institutu Conxuntu pa la Investigación Nuclear en Dubna reportó que produxera un isótopu de númberu de masa 259 y una vida media de 0,48 s.

Por cuenta de que el trabayu del equipu norteamericanu foi confirmáu por un grupu independiente primeru, estos suxirieron el nome de seaborxu n'honor al químicu norteamericanu Glenn T. Seaborg destacáu miembru del equipu norteamericanu xunto con Albert Ghiorso, J. M. Nitschke, Jose R. Alonso, C. T. Alonso, Matti Nurmia, Y. Kenneth Hulet, y R. W. Lougheed en reconocencia a la so participación nel descubrimientu de dellos actínidos. El nome escoyíu polos investigadores foi motivu de discutiniu. Un comité internacional decidió en 1992 que los llaboratorius de Berkeley y Dubna tendríen de compartir el creitu pol descubrimientu.

Una discutiniu surdió de resultes de que la IUPAC adoptó'l nome unnilhexio (símbolu Unh) de manera temporal, según la denominación sistemática d'elementos. En 1994 un comité de la IUPAC encamentó que l'elementu 106 fora nomáu rutherfordiu y adoptó la regla de que nengún elementu podría ser nomáu n'honor a una persona viva. Esta decisión foi duramente criticada pola American Chemical Society. Los críticos fixeron notar que yá esistía un precedente y que l'elementu einsteniu foi nomáu asina mientres la vida d'Albert Einstein. En 1997, como parte d'un compromisu arreyando los elementos 104 a 108, el nome seaborxu pal elementu 106 foi reconocíu internacionalmente.

Isótopos

Esisten 12 isótopos conocíos del seaborxu, el de mayor vida media ye'l ²⁷¹Sg qu'aparra por desintegración alfa y fisión bonal. Tien una vida media de 2,4 minutos. L'isótopu atopáu de menor vida media ye'l ²⁵⁸Sg que tamién sufre desintegración alfa y fisión bonal. La so vida media ye de 2,9 ms.

Ver tamién

• Discutiniu sobre la denominación de los elementos 104 al 108

Referencies

• Los Alamos National Laboratory - Seaborgium

Enllaces esternos

• WebElements.com - Seaborgium
• EnvironmentalChemistry.com - Seaborgium

• Datos: Q1234
• Multimedia: Seaborgium